Yurt İçinde Yapılmış Olan Çalışmalar

Erdem ve Akkoyunlu (2002), “İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersi Kapsamında Beşinci Sınıf Öğrencileriyle Yürütülen Ekiple Proje Tabanlı Öğrenme Üzerine Bir Çalışma” isimli araştırmada, deneysel metodu kullanmışlardır. Araştırmada sosyal bilgiler dersinde uygulanan proje tabanlı öğrenme yaklaşımının etkililiğine bakılmıştır. Araştırma öncesi süreçler, araştırma sonucu ise elde edilen ürün çeşitli formlarla değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda proje tabanlı öğrenmenin, örgencilerin takım olarak işbirliği içinde çalışma, projeyi tamamlayıp sunma ve öğretmenlerle bağımsız olarak çalışma alışkanlıklarına önemli katkılar getirdiği anlaşılmıştır.

Demirhan (2002) tarafından yapılan çalışmada, program geliştirmede proje tabanlı öğrenme yaklaşımının etkinliği araştırılmıştır. Bu araştırma literatür taraması şeklinde gerçekleştirilmiştir. Özel bir ilköğretim okulunda, uygulama için iki sınıf seçilerek betimsel bir araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bilgiler bu iki sınıfla sınırlandırılmıştır. Ayrıca araştırma sonucunda grupların proje çalışmalarına ilgilerinin arttığı ortaya çıkmıştır.

Korkmaz ve Kaptan (2002) tarafından yapılan çalışmada, fen eğitiminde, proje tabanlı öğrenmenin yaratıcı düşünme, problem çözme ve akademik risk alma düzeylerine etkisi incelenmiştir. Uygulamalar, bir ilköğretim okulunda rastgele seçilen iki yedinci sınıf şubesi öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Yapılan analizler sonucunda grupların denk olduğu anlaşılmıştır. Yapılan deneysel işlem sonunda yaratıcı düşünme, problem çözme becerisi ve akademik risk alma düzeyleri açısından gruplar arasında deney grubu öğrencileri lehine anlamlı bir farklılığın olduğu gözlenmiştir.

Yurtluk (2003) tarafından yapılan araştırmada, proje tabanlı öğrenme yaklaşımının matematik dersi öğrenme süreci ve öğrenci tutumlarına etkisi araştırılmıştır. Bu araştırmada nicel ve nitel araştırma yöntemleri birlikte kullanılmıştır. Araştırmada Baykul tarafından matematik dersi için geliştirilen tutum ölçeği kullanılmış ve öğrencilerin tutumlarında bir değişme olmadığı gözlemlenmiştir.

Balkı (2003), “Proje Temelli Öğrenme Yönteminin Özel Konya Esentepe İlköğretim Okulu Tarafından Uygulanmasına Yönelik Bir Değerlendirme” isimli çalışmasında, bu okulun öğretmenleri ve öğrencilerinin proje tabanlı öğrenmeyi nasıl algıladıklarını ve uyguladıklarını ortaya koymaya çalışmıştır. Araştırma sonucunda projelerin öğrencilerin motivasyonunu artırdığı, öğrenmeleri daha kalıcı hale getirdiği bulunmuştur. Öğrencilerin bireysel sorumluluklarının ve bilgi dağarcıklarının arttığı ayrıca öğrencilerin el becerilerinin geliştiği gözlenmiştir.

Coşkun (2004) tarafından yapılan çalışmada coğrafya öğretiminde proje tabanlı öğrenme yaklaşımı çalışılmıştır. Lise birinci sınıflarda uygulanan çalışmada, öğrencilerin başarıları, yaratıcılıkları, özgüvenleri, tutumları ve problem çözme becerilerinin proje tabanlı öğrenme yaklaşımından etkilenip etkilenmediği

araştırılmıştır. Araştırma sonucunda kullanılan ölçme araçlarının yardımıyla deney grubu lehine anlamlı sonuçlar çıkmıştır.

Aladağ (2005) tarafından yapılan; “İlköğretim Matematik Öğretiminde Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımının Öğrencilerin Akademik Başarısına ve Tutumuna Etkisi” isimli araştırmada, yine deneysel metot kullanılmış, deney grubu lehine öğrencilerin başarı ve tutumlarında anlamlı bir fark olduğu ortaya çıkmıştır.

Çiftçi (2006) tarafından yapılan çalışmada, sosyal bilgiler öğretiminde proje tabanlı öğrenmenin, öğrencilerin akademik risk alma düzeylerine, problem çözme becerilerine, erişilerine, kalıcılığa ve tutumlarına etkisi araştırılmış ve proje tabanlı öğrenme yaklaşımının uygulandığı sınıflarda kalıcılık ve erişi puanlarında anlamlı farklılıklar ortaya konmuştur.

Ersoy (2006), ilköğretim besinci sınıfta teknoloji destekli proje tabanlı öğrenme uygulamalarının nasıl gerçekleştirildiğini belirlemek amacıyla yaptığı durum çalışmasında, öğrencilerin uygulamalardan memnun kaldıkları ve en çok değerlendirme aşamasında sıkıntı çektikleri belirlenmiştir.

Avcı (2006) araştırmasında, endüstri meslek liseleri elektronik bölümlerinde entegre programlama yazılımı ile desteklenen proje tabanlı öğrenme ile entegre programlama yazılımı ile desteklenmeyen proje tabanlı öğrenmenin, geleneksel öğretim yöntemleriyle karsılaştırmasını yapmıştır. Bu karsılaştırmalarda, öğrencilerin elektronik devre tasarımı yapma ve geliştirme performanslarına ve kalıcılığa etkisi belirlemiştir. Araştırma sonuçlarına göre, entegre programlama yazılımı ile desteklenen proje tabanlı öğrenme gerçekleştiren öğrencilerle, entegre programlama yazılımı ile desteklenmeyen proje tabanlı öğrenme gerçekleştiren öğrenciler arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Ancak deney gruplarında uygulanan yöntemlerin, kontrol grubunda uygulanan geleneksel öğretim yöntemlerine göre öğrencilerin elektronik devre tasarımı yapma ve geliştirme performansları ve kalıcı öğrenmeleri arasında deney grupları lehine anlamlı farklar olduğu belirlenmiştir.

Yıldızbaş ve Canoğlu (2007), araştırmalarında 6 yaş grubu çocuklarda proje tabanlı öğrenmenin sezgisel matematik becerilerine olan etkisini incelemişlerdir.

Okulöncesi kurumlarda yaptıkları bu deneysel çalışmada deney grubunda proje tabanlı öğrenme, kontrol grubunda geleneksel öğretim yöntemleri uygulanmıştır. “Sezgisel Matematik Yeteneği Ölçeği” ön ve son test olarak kullanılan araştırma sonunda, proje tabanlı öğretim yaklaşımı ile eğitim alan deney grubunun sezgisel matematik düzeyleri, geleneksel öğretim yaklaşımı ile eğitim alan gruptan anlamlı düzeyde daha iyi bulunmuştur.

Cengizhan (2007), proje temelli bilgisayar destekli öğretim tasarımlarının; bağımlı, bağımsız ve işbirlikli öğrenme stillerine sahip öğrencilerin akademik başarılarına ve öğrenme kalıcılığına etkisini, gruplar arası 2x3’lük desen kullanarak araştırmıştır. Araştırma sonucunda; bağımlı ve bağımsız öğrenme stiline sahip örgencilerin bilgisayar destekli, is birlikli öğrenme stiline sahip öğrencilerin ise proje temelli öğretim tasarımlarında daha başarılı ve öğrenmelerinin daha kalıcı olduğu belirlenmiştir.

Gültekin (2007), “Proje Tabanlı Öğrenmenin Besinci Sınıf Fen Bilgisi Dersinde Öğrenme Ürünlerine Etkisi” adlı araştırmasında, ilköğretim besinci sınıf fen bilgisi dersinde proje tabanlı öğrenme yaklaşımının uygulandığı deney grubundaki öğrencilerin akademik başarıları ile geleneksel öğretim yöntemlerinin uygulandığı kontrol grubundaki öğrencilerin akademik başarıları arasında deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. Ayrıca, deney grubu öğrencileri ile sınıf öğretmeni; proje tabanlı öğrenmede kısmen sorunlar yaşansa da bu yaklaşımın öğrenci başarısını artırdığını; öğrenmeyi zevkli, eğlenceli hale getirdiği ve anlamlı kıldığını belirtmişlerdir.

Eke (2010), “İşbirlikli Öğrenme Yöntemine Dayalı Proje Destekli Etkinliklerin Öğrencilerin Fizik Dersine Yönelik Tutum ve Başarılarına Etkisi” isimli çalışmasında, proje tabanlı öğrenme metodunu kullanmıştır. Araştırmada işbirlikli öğrenme yöntemine dayalı proje destekli etkinlerle öğretim yöntemi ve geleneksel öğretim yöntemi olmak üzere iki farklı öğretim yöntemi kullanılmıştır Deney ve kontrol grubundaki öğrencilere fizik dersi başarı testi ve fizik dersine yönelik tutum ölçeği ön test ve son test olarak uygulanmıştır. Öğrencilere elektrik ünitesi ile ilgili proje çalışmaları yaptırılmıştır. Çalışmada elde edilen bulguların analizi sonucunda; işbirlikli öğrenme yöntemine dayalı proje destekli etkinliklerin, geleneksel öğretim yöntemine göre öğrencilerinin fizik dersine yönelik tutum ve başarılarını arttırmada daha etkili olduğu görülmüştür.

Çiftçi ve Sünbül (2005), I. Ulusal Fen ve Teknoloji Eğitiminde Çağdaş Yaklaşımlar Sempozyumunda sundukları; “Proje Tabanlı Öğrenme Düşüncesinin Oluşumu ve Gelişimi” isimli bildiride proje tabanlı öğrenmenin tarihçesinden günümüz temsilcilerinden ve dayandığı felsefeden bahsetmişlerdir.

Şahin ve Öztürk (2009), “Fen ve Teknoloji Dersinde Proje Tabanlı Öğrenme (PTÖ) Yönteminin Yeri ve Önemi” isimli makalelerinde PTÖ yönteminin yeri, önemi ve nasıl kullanıldığına ilişkin bilgiler tartışılmıştır.

Öğrenme-öğretme-sürecinin proje tabanlı öğrenme yaklaşımıyla oluşturulduğu ve yukarıda verilen araştırmaların birçoğunda proje tabanlı öğrenme yaklaşımının öğrencilerin bilişsel, duyuşsal ve sosyal özelliklerinde gelişime neden olduğu ortaya çıkmıştır. Proje tabanlı öğrenme yaklaşımının başarı, yaratıcı ve eleştirel düşünme, problem çözme, risk alma, kalıcı öğrenme, araştırma yapma, disiplinler arası bağ kurma, özgün ürünler oluşturma, anlamlı öğrenme gibi özellikleri geliştirmede geleneksel öğretim yöntemlerine göre daha etkili olduğu belirlenmiştir. Yine proje tabanlı öğrenme yaklaşımının içinde yer alan öğrencilerin çalışmaları eğlenceli buldukları ve memnun kaldıkları, kalıcı öğrenme gerçekleştirdikleri, güdülenmişlik düzeylerinin arttığı, öğrenmeye ve derslere karsı olumlu tutum geliştirdikleri gözlenmiştir.