FADN Sisteminde Đşletme Seçimi

6.4.1. Đşletmelerin seçiminde tabakalama

FADN gözlem alanı içinde tarımsal faaliyetler açısından büyük bir çeşitlilik vardır. Bazı işletmeler çok büyükken diğerleri küçük veya bazıları bitkisel üretim faaliyetinde bulunurken diğerleri hayvansal üretim faaliyetinde bulunurlar. Bu heterojen yapının ortadan kaldırılması amacıyla irtibat büroları örnek işletmelerin seçiminden önce gözlem alanını tabakalarlar ve böylece örnekleme etkinliğini artırarak gözlem alanı içerisindeki işletmelerin çeşitliliğini temsil etmek için gerekli işletme sayısını minimize etmiş olurlar. FADN sisteminde, işletmelerin tabakalanmasında üç kriter kullanılmaktadır (Plees 2005).

* Đşletmenin bulunduğu coğrafi bölge * Đşletmenin ekonomik büyüklüğü * Đşletmenin tipi

6.4.1.1 Bölgelere göre tabakalama;

AB’de her ülkede farklı sayıda FADN bölgesi bulunmaktadır. Danimarka, Hollanda, Đrlanda, Çek Cumhuriyeti gibi ülkelerde 1 FADN bölgesi varken, Almanya’da 12, Đtalya’da 21 ve Fransa’da 22 bölge vardır.

6.4.1.1.1 Avrupa Birliğinde NUTS sınıflandırması

Bölgesel istatistiklerin toplanması, geliştirilmesi, bölgelerin sosyo-ekonomik analizlerinin yapılması, bölgesel politikaların çerçevesinin belirlenmesi ve karşılaştırılabilir istatistiki bir veri tabanının oluşturulması amacıyla AB genelinde Eurostat tarafından geliştirilen Đstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması kullanılmaktadır (Şen 2004).

AB bölgesel politikaların etkinliğinin artırılmasında faydalanan NUTS’ın kullanım alanları şu şekilde özetlenebilir (Şen 2004):

1970’lerin ortasından bu yana NUTS, özel istatistikleri toplamak için oluşturulan bölgesel sistemlerin (tarım bölgeleri vs) yerini almaya başlamıştır. Böylece, veriler benzer anlayışla oluşturulan bölgelerden toplanırken aralarında bir uyum da sağlanmaktadır.

Ortaya konan görüşler NUTS II’nin, üye ülkelerin bölgesel politikaları uyguladıkları seviye olması sebebiyle bölgesel ve ulusal problemlerin analiz edilmesinde en elverişli düzey olduğunu dile getirmektedir. Diğer yandan NUTS I düzeyi, Topluluk problemlerinin (gümrük birliği, ekonomik bütünleşme) takip edilmesi için ve NUTS III

düzeyi de bölgesel tedbirlerin nerede uygulanması gerektiğini tam olarak değerlendirmek için uygun görülmüştür.

Yapısal Fonlar kapsamında destek verilecek Hedef bölgelerin tespit edilmesinde NUTS II düzeyi esas alınmaktadır. Yine ekonomik ve sosyal uyum raporları da NUTS II düzeyinde hazırlanmaktadır.

FADN Sistemi çerçevesinde oluşturulan 104 adet bölge, NUTS II bölgelerinin kendi içinde gruplandırılmasıyla oluşturulmuştur.

6.4.1.1.2 Türkiye’de NUTS sınıflandırması

Avrupa Birliği'nin bölgesel düzeyde uyguladığı müktesebata uyum çerçevesinde; bölgesel verilerin toplanması, geliştirilmesi, bölgelerin sosyo-ekonomik analizlerinin yapılması, bölgesel politikaların çerçevesinin belirlenmesi ve Avrupa Birliği Bölgesel Đstatistik Sistemi’ne uygun karşılaştırılabilir istatistiki veri tabanı oluşturulması amacıyla Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı koordinasyonunda ve TÜĐK katkılarıyla Đstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması çalışması yapılmıştır. Bu çalışma sonucunda; Düzey 1 olarak 12, Düzey 2 olarak 26 ve Düzey 3 olarak da 81 (il) Đstatistiki Bölge Birimi tanımlanmıştır (Anonim 2006b).

Đstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasında iller "Düzey 3" olarak tanımlanmış; ekonomik, sosyal ve coğrafi yönden benzerlik gösteren komşu iller ise bölgesel kalkınma planları ve nüfus büyüklükleri dikkate alınarak "Düzey 1" ve "Düzey 2" olarak gruplandırılmak suretiyle hiyerarşik Đstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması yapılmıştır (Anonim 2006e)

Türkiye’de uygulanan NUTS sisteminde, "Düzey 3" kapsamındaki Đstatistiki Bölge Birimleri 81 adet olarak il düzeyinde ele alınmıştır. Yani her il, bir Đstatistiki Bölge Birimini tanımlamaktadır. "Düzey 2" Đstatistiki Bölge Birimleri, "Düzey 3" kapsamındaki komşu illerin gruplandırılması sonucu tanımlanmış olup 26 adettir. "Düzey 1" Đstatistiki Bölge Birimleri ise "Düzey 2" Đstatistiki Bölge Birimlerinin

gruplandırılması sonucu tanımlanmış olup 12 adettir.

Aşağıda, Düzey 1’de 12 ve Düzey 2’de 26 bölge olarak Türkiye’nin NUTS I ve NUTS II bölgelerine göre sınıflandırılması görülmektedir (Anonim 2006e).

Düzey 1 (12 Bölge)

6.4.1.2 Ekonomik büyüklüğe göre tabakalama

FADN’da belirli bir ekonomik büyüklüğe erişen işletmeler sisteme dahil edilmektedirler. Đşletmenin toplam standart brüt karı o işletmenin ekonomik büyüklüğünü ifade eder. Đşletmenin mevcut bitkisel üretim alanı (ha) ile toplam hayvan sayısı SBK ile çarpılıp toplanarak işletmenin toplam SBK değeri bulunur (Slof 1998)

Avrupa büyüklük birimine göre işletme büyüklükleri altı ana grupta toplanmaktadır. Buna göre; 4 ESU’ dan daha küçük işletmeler çok küçük işletmeler, 100 ESU’ dan daha büyük işletmeler ise çok büyük işletmeler olarak tanımlanmaktadır

Çizelge 6.1. Ekonomik Büyüklük Sınıfları (Anonim 2006a)

Gruplar Büyüklük (ESU)

Çok küçük < 4 ESU

Küçük 4 - < 8 ESU

Ortalamanın altıda 8 - < 16 ESU Ortalamanın üstünde 16 - < 40 ESU

Büyük 40 - < 100 ESU

Çok büyük >= 100 ESU

6.4.1.3 Tipolojiye göre tabakalama

AB FADN sisteminde kullanılan ayrıntılı bir işletme sınıflandırma sistemi vardır. Bir tarım işletmesinin işletme tipi, işletmedeki farklı üretim faaliyetlerinin, işletmenin toplam standart brüt karına nispi (%) katkılarına göre belirlenmektedir. Örneğin bir işletmenin ihtisaslaşmış tahıl işletmesi olarak adlandırılabilmesi için işletmenin toplam SBK’ sının en az 2/3’ ünü tahılın oluşturması gerekmektedir (Gündoğmuş 2000).

Đşletme tiplerini belirlemede kullanılan sınıflama, dört aşamadan meydana gelmektedir. Birinci aşamada 9 genel işletme tipi ortaya çıkmaktadır ki bunlar, uzmanlaşmış tarla ürünleri işletmesi, uzmanlaşmış bahçecilik işletmesi, çok yıllık meyvecilik işletmesi, uzmanlaşmış mera hayvancılığı işletmesi, uzmanlaşmış tahılla beslenen hayvan işletmeciliği, karma bitkisel üretim işletmeleri, karma hayvancılık işletmeleri, karma bitkisel ve hayvansal üretim yapan işletmeler ve diğer şekillerde sınıflandırılamayan işletmelerdir.

Đkinci aşamada genel işletme tipleri 17 temel işletme tipine ayrılmaktadır. Tarım işletmelerinin yapısal durumuna ilişkin araştırmaların ele alınışı ve birçok sonucun yayınlanmasında, bu sınıflandırma tipleri kullanılmaktadır. Üçüncü aşamada ise 17 temel işletme tipi yaklaşık 50 özel işletme tipine ayrılmaktadır. Dördüncü aşamada ise özel işletme tiplerinin alt sınıflandırması olup, yalnızca belli üye ülkeler tarafından kullanılmaktadır.