Esnek uçlu iğne - İlmek yüzleri İlmek düzeni Farklı ilmek yapıları... 12

1. GİRİŞ

1.5. İğne

1.5.1. Esnek uçlu iğne

Yukarıda da bahsedildiği gibi esnek uçlu iğne ilk üretilen iğnedir. Makine çenelerinde yaklaşık bir inçte yaklaşık 60 iğne olacak şekilde ve iğneler arasında yeterince boşluk olduğundan emin olunacak şekilde tek bir metal parçasından üretildiği için en ucuz ve en kolay tiptir. İğneler kendi yataklarında ileri geri hareket ettiğinde yapılan hareket, tek tek baskı ve iğne hareketi problemleri yüzünden ortaklaşa bir hareket olmak zorundadır. Atkılı örmede sıralı hareket bu yüzden, ilmekleri iğne gövdesi boyunca hareket ettiren diğer ilmek kontrol elemanları tarafından gerçekleştirilir. Esnek uçlu iğneler düz kumaş tiplerinin üretiminde rekabet edebilecek durumda değildirler ve kullanımları günümüzde özel yapıların üretimiyle sınırlanmıştır (Spencer, 1998).

18 1.5.1.1. Esnek uçlu iğnenin temel kısımları

Şekil 1. 8. Esnek uçlu iğnenin temel kısımları (Bayazıt Marmaralı, 2004)

Esnek uçlu iğnenin 5 temel parçası vardır:

1. Gövde, ilmeğin etrafında şekil aldığı iğne kısmıdır.

2. İğne kafası, yeni ilmeği eski ilmeğin içinden geçirmek için çengel şeklini aldığı gövde kısmıdır.

3. Uç, eski ilmek iğne ucuna doğru kayarken bu ilmeği yeni ilmekten ayırabilmek için kullanılan çengelin aşağıya doğru dönen kıvrımının devamıdır.

4. Yuva veya girinti, uç bastırıldığında gövdeye girdiği kısımdır ve bu hareketle yeni ilmek kapatılır.

5. İğne ayağı, makine içinde ayrı bir pozisyonda bir kavis alabilir (Spencer, 1998).

19 1.5.1.2. Esnek uçlu iğnede örme hareketi

Şekil 1. 9. Esnek uçlu iğnede örme hareketi (Knowledge for Innovation, 2011)

1. Son oluşturulan ilmek başlangıç pozisyonunda iğnenin gövdesindedir.

2. İğne yukarı hareket ettiğinde gövdedeki ilmek aşağıya doğru daha çok kayar.

Bu arada iğneye yeni iplik beslenebilir.

3. Platin yeni beslenen ipliği bastırarak iğne gövdesine yaklaştırır ve iğnenin aşağı doğru hareketiyle çengelin içine girmesine olanak sağlayacak bir pozisyona getirir.

4. Baskı (pres) olarak bilinen bir yardımcı eleman yeni beslenen ipliği çengelde hapsederek eski ilmeğin beslenen ipliğin üzerinden aşarak ilmek oluşturmasına izin verir.

5. Yeni ilmek oluşturulmuş ve başlangıç pozisyonuna dönülmüştür (Spencer, 1998).

21 1.5.2. Dilli iğne

Pierre Jeandeau 1806 yılında ilk dilli iğnenin patentini almıştır fakat pratik kullanım için patentler Matthew Townsend tarafından 1849‟da alınmıştır ve böylece esnek uçlu iğnenin 260 yıllık saltanatına meydan okunmuştur. Bu iğnenin üretimi esnek uçlu iğneye göre daha pahalı bir süreçtir ancak hareket ve ilmek kontrolü avantajı vardır ve böylece iğnelerin ayrı ayrı hareketi ve kontrolünün sağlanmasıyla iğne seçimi mümkün kılınmıştır. Bu sebepten dolayı, bu iğne atkılı örmecilikte en geniş çaplı kullanımı olan iğnedir ve bazen otomatik iğne olarak tanımlanır. Son zamanlarda üretilen dilli iğneler çok yüksek kalitede kumaş üretimine olanak sağlamaktadır.

İğne yukarı hareket ettiğinde eski ilmek iğnenin çengelinden kurtarılır çünkü ilmek çengelin içinden aşağı doğru kayarak dile temas eder, dil açılır ve ilmeği dilin üzerinden gövdenin üstüne kaydırır. İğnenin aşağıya hareketiyle iplik beslenince çengel otomatik olarak kapanır çünkü gövdenin üzerinde olan eski ilmek gövdeyle temas halinde yukarı doğru kayar ve dili yukarı doğru iterek kapatır, böylece yeni beslenen iplik çengelin içine hapsedilmiş olur. Dilli iğneler bu yüzden, iğneler ileri geri hareket ettikçe otomatik olarak örme işlemini gerçekleştirirler. Raşel çözgülü örme makineleri hariç bu iğneler kendi yuvalarında bağımsız olarak hareket ettirilebilirler. İstenilen her açıda kullanılabilirler fakat genellikle dilin kırılmasını önleyecek ve dilin açılmasını kolaylaştıracak açılarda kullanılırlar.

Ayrı ayrı hareket eden dilli iğneler, bir ünite halinde hareket eden ve gövdelerinde ilmek oluşturabilmek için bir kılavuz ya da iğne kafasına ihtiyaç duyan esnek uçlu iğneler ve çözgülü örme makinelerinde kullanılan iğnelerden farklı olarak her iğne için kendi ilmek yapılarını oluşturabilirler.

İğnelerin ileri geri hareketi esnasında yükseklik değişimi ile askı, atlama ve ya ilmek oluşur ve derinlik ilmek uzunluğunu belirler. Özel olarak tasarlanmış dilli iğneler, seçimli yükseltme ile rib düzeninde ilmek transferini kolaylıkla yapabilirler. İki iğne

ayağına sahip haroşa iğneleri karşı yataktan örgü yapabilmek için eski ilmeğin içinden kayarlar ve böylece zıt yönde ilmekler oluşur (Spencer, 1998).

1.5.2.1. Dilli iğnenin temel kısımları

Şekil 1. 10. Dilli iğnenin temel kısımları (Bayazıt Marmaralı, 2004)

Dilli iğnenin 9 temel parçası vardır:

1. Çengel, yeni ilmeği çeker ve muhafaza eder.

2. Yuva, dilin keskin kısmını karşılar (şekilde gösterilmemiştir).

3. Çeneler, dilin keskin kısmının olduğu yerde mesnetle perçinlenmiştir (şekilde gösterilmemiştir).

4. Perçin, düz ya da vidalı olabilir. Dilim keskin kısmını muhafaza etmek için yuvalara sıkıştırma yoluyla dağıtılmıştır.

5. Dilin keskin kısmı, dilin iğne üzerindeki yerini belirler.

6. Dilin kaşık şeklindeki kısmı, keskin kısmının bir uzantısıdır ve çengel ve çengelin gövdeye doğru uzantısı arasında, dil kapalı olduğu zaman bağlantı sağlar.

7. Gövde, ilmeği kayma ya da bekleme pozisyonundayken taşır.

8. İğne ayağı, iğne kamlarla temas ettiğinde iğnenin ileri geri hareket etmesine olanak sağlar. İki uçlu ters iğne tiplerinde her uçta bir çengel vardır, bir çengel örme yaparken, aktif olmayan çengel ileri-geri hareket eder ve sürgü olarak adlandırılan bir kam elemanı tarafından iğne ayağı olarak kontrol edilir.

9. Kuyruk, iğne ayağının alt kısmında bir uzantıdır. İğneye ek bir destek verir ve iğneyi gideceği yol boyunca korur (Spencer, 1998).

1.5.2.2. Dilli iğnede örme hareketi

Şekil 1. 11. Dilli iğnede örme hareketi (Groz Beckert, 2011)

1. İğne çengelinin üst kısmı döngünün başlangıç noktasının en üst kısmıyla aynı hizadadır, daha önce beslenen iplik ile oluşturulan ilmek çengelin içinde hapsedilmiştir. Böylece iğneler arasında ileri-geri hareket eden sabitleyici iğne kafaları tarafından, iğnenin yükselişi sırasında ilmeklerin yükselmesi engellenir.

2. İğne ayağı, değiştirme kamının eğimli kısmından geçerken, iğne kafası tarafından bastırılan eski ilmek çengelin içinde kayarak dille buluşur, çevirir ve dili açar (dilin açılması).

3. İğne kamın en alt noktasına ulaştığında eski ilmek çengelden kayar ve dili gövdedeki yuvasına düşürür (değiştirme yüksekliği).

4. İğne alçalmaya başlar ve dil, eski ilmeğin altında hareket etmesi sebebiyle başlangıç noktasının altındadır. Aynı zamanda yeni iplik, besleyici kılavuzdaki deliğin içinden alçalan iğne çengeline beslenir. Bu pozisyonda beslenen ipliğin dilin altında kalma riski yoktur.

5. Eski ilmek dilin alt kısmıyla temas ederek çengelin üzerine doğru kapanmasına sebep olur (iplik besleme ve dilin kapanması).

6. İğne başı harekete başlanılan noktanın daha da aşağısına inerken, eski ilmek iğnenin dışına kayar ve yeni ilmek bunun içinden geçer. İğnenin aşağı inişi tamamlandığında, iğne kafasının aşağı iniş miktarının yaklaşık iki katı olan ilmek uzunluğu belirlenmiş olur. Uzaklık, ayarlanabilir bir değer olan iğne kamının derinlik ayarıyla tanımlanır (ilmek uzunluğu oluşumu) (Spencer, 1998).

1.5.3. Sürgülü iğne

Kayan bir dile sahip olan sürgülü iğnenin patenti ilk olarak 1856 senesinde Leicesterli Jeacock tarafından alınmıştır. 1960‟ların başlarında oldukça sancılı bir dönemden geçtikten sonra günümüzde çözgülü örme endüstrisini domine etmiştir.

Ancak çeşitlilik ve iğne seçiminin en az örme hızı kadar önemli olduğu atkılı örmecilikte bir prototip olmaktan öteye geçememiştir.

Şekil 1. 12. Sürgülü iğnenin temel kısımları (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Sürgülü iğne ayrı ayrı kontrol edilen iki farklı parçadan oluşmaktadır: çengel ve kapatma elemanı (dil, piston vb.). bu iki ünite tek bir parçaymış gibi yükselip alçalırlar fakat yükselişin en üst noktasında çengel açılmak için, inişin başlangıcında ise kapanmak için daha hızlı hareket eder.

Çözgülü örme makinelerinde iki tip sürgülü iğne kullanılır. Dilin çengel tüpünün içinde hareket ettiği tüp boru şeklinde iğne 1938 yılında tanıtılmıştır ve 1940 ve 1950‟lerde James Morton‟un yüksek hızlı FNF trikot çözgülü örme makinesinde esnek uçlu iğneyle çalışan makinelere rakip olarak başarılı bir şekilde kullanılmıştır.

İkinci tip ise, kapatma kablosunun düz çengel elemanının düz çengel elemanının yüzeyindeki bir yiv boyunca bir tüpün içinde değil de dışarıda kaydığı, açık gövde iticili sürgülü iğne tipidir ve günümüzde yaygın olarak kullanılır. İticili tipi üretmek daha kolay ve daha ucuzdur, bu iğnenin iki parçası ayrı ayrı yerleştirilebilir ve boyutları daha sıkı ilmeklere sahip örgüler yapmaya olanak verecek şekilde daha küçüktür.

Sürgülü iğnenin maliyeti diğer iğnelere göre daha fazladır. Örme işlemi esnasında her parça bir kam sistemi tarafından ayrı olarak kontrol edilmelidir. İplik besleme de son derece kritik olabilir. Örneğin dilli iğnede dilin üzerine beslenen iplik çengele girmeyecektir hâlbuki sürgülü iğnede dil kayacağı için dilin üstüne besleme yapılsa bile her koşulda çengele düşecektir.

Sürgülü iğne dil ya da çenenin atalet problemlerinin olmadığı basit, kısa ve sorunsuz bir harekete sahiptir ve açılıp kapanmak için örülmüş ilmeğe dayanmaz. İnce konstrüksiyonu ve kısa çengeli, onu yüksek hızlarda örülen düz ve ince çözgülü örmeler için özellikle uygun kılar. Zincir ilmekleri, iğneler tarafından ilmekler yükseltilmeksizin sürekli yapabilir ve dayanıklı yapısı elastik iplikler ya da eğrilmiş ipliklerdeki kalın kısımlar tarafından meydana gelecek eğilmelere karşı koyabilir.

Ayrıca pamuk birikintileri kapatma elamanı tarafından hareket esnasında çengelden atılabilir (Spencer, 1998).

1.5.3.1. Sürgülü iğnede örme hareketi

1. Başlangıç pozisyonunda ilmek iğne ve sürgü arasında hapsedilmiştir ve iğne hareket etmeye başlar.

5. İğne daha da aşağı çekildiğinde aşırtma gerçekleşir ve yeni ilmek sırası oluşur (Bayazıt Marmaralı, 2004).

Şekil 1. 13. Sürgülü iğnede örme hareketi (Groz Beckert, 2011)

1.5. Platin

Şekil 1. 14. Örme platinleri (Santeks Makine, 2011)

Platin birbirinden bağımsız olarak tek tek veya topluca hareket eden, her iğne aralığında bir tane bulunacak şekilde yer alan ince metal plakalardır. Makine üzerinde iğnenin kancasının bulunduğu tarafta ve iğne ile dik açı yapacak şekilde yer alır.

Esnek uçlu iğneli atkılı örme makinelerinde kullanılan platinler, iğnelerin esnek ucunun altına düz bir şekilde yatırılan ipliğin iğnenin etrafına sarılmasını sağlayarak ilmek oluşumuna yardımcı olur. Platinlerin, esasen iki görevi vardır. Birincisi, iğnelerin yükselmesi sırasında ileri çıkarak kumaşın iğnelerle birlikte yükselmesini engellemek, ikincisi ise iğnelerin aşağı hareketi sırasında geri çekilerek aşırtmaya yardımcı olmaktır (Bayazıt Marmaralı, 2004).

29 2. KAYNAK ÖZETLERİ

Giriş bölümüne ilave olarak bu bölümde örme makineleri ile ilgili literatür çalışmaları kapsamında günümüze kadar yapılan çalışmalar incelenmiştir. Ancak ilgili literatür ışığında araştırılan konu ile ilgili direkt bir çalışmaya rastlanamamıştır.

Araştırmalar daha çok örme makinelerinin tasarımından ziyade örme makineleri hakkında tanıtıcı genel bilgiler ve örme makinelerinin sınıflandırılması gibi konular üzerine yoğunlaşmıştır.

Bu yüzden bu bölümde daha önce bu konularda yapılan çalışmalara değinilecektir.

2.1. Örme Makineleri Hakkında Tanıtıcı Bilgiler

2.1.1. Makine inceliği (E)

İğne yatağı üzerinde 1 " (=25,4 mm) mesafede bulunan iğne sayısına incelik denir ve

“E” ile gösterilir. Elde edilecek örgünün kalınlığı makine inceliğine bağlıdır. Örneğin düz makine inceliğine bağlıdır.

İnceliğin belirtilmesinde çok seyrek olarak kullanılan diğer bir terim olan taksimat (t) ise, bir iğnenin çalışması için gerekli olan mesafenin milimetre olarak ifadesidir. Bir iğne yatağı üzerinde yanyana duran iki iğnenin merkezleri arasındaki mesafe olarak da tanımlanabilir.

İncelik; üretimde kullanılacak ipliğin numarası, makinenin çalışma hızı, örgü cinsi, elde edilecek dokunun eni ve en büzülmesini direkt olarak etkiler. İnceliği yüksek olan makinelerde daha ince, daha düzgün ve stabil yapılar elde edilir (Bayazıt Marmaralı, 2004).

2.1.2. Makine çapı (D)

Yuvarlak örme makinelerinde çıkacak dokunun enini belirleyen bir ölçüdür.

Mamulün kullanım yerine göre değişik çaplarda makineler seçilir. Birim olarak inch (") kullanılır (Tekstil Mühendisleri Odası, 2011).

31 2.1.3. Çalışma hızı (V)

Düz örme makinelerinde kilit sisteminin, yuvarlak örme makinelerinde iğne yatağının m/sn olarak hızıdır. Bu hız makinenin örme prensibine (RL, RR, LL), desenlendirme durumuna, makine eni veya çapına, örgünün yapısına ve kullanılan iplik özelliklerine göre belirlenir. Yuvarlak örme makinelerinde hız:

makinelerinde sistem sayısı arttıkça bir devirde üretilen sıra sayısı da artacaktır.

Ancak düz örme makinelerinde kullanılabilecek maksimum sistem sayısı 6 ile sınırlıdır. Bugün ise genellikle 3-4 sistemli makineler üretilmektedir. Bunun iki nedeni vardır:

 Örme işlemi, sistemlerin gidip gelme hareketleri ile sağlandığından kesikli bir çalışma vardır. Çok sayıda sistemden oluşan kafanın ağırlığı da fazla olacağından, her seferinde kafanın hızını sıfırdan başlayarak arttırmak çok enerji gerektirecektir.

 Her sıra sonunda sistemlerin örme bölgesi dışına çıkma zorunluluğu vardır. Sistem sayısı arttıkça kafanın genişliği de artacağından, iğne yatağının yanlarında fazladan geniş yer bırakmak gerekecektir.

Yuvarlak örme makinelerine örme işlemi iğne yatağının hep aynı yöne hareketi ile sağlandığından kesiksiz bir çalışma vardır. İğne yatağı çevresine çok sayıda sistem yerleştirilebildiği ve kesiksiz çalışma sağlanabildiği için bu makinelerin üretimi çok

yüksektir. Bir yuvarlak örme makinesindeki sistem sayısı; makine çapına, makinenin çalışma prensibine (düz, rib, haroşa), desenlendirme kapasitesine ve makine inceliğine bağlıdır. Sistem sayısı genellikle çift sayı olur ve jakarlı makinelerde temel yapıların yanında 2, 3, 4 renkli desenlerin örülebilmesi için iki ve üçe tam olarak bölünebilecek değerde olması istenir. Günümüzde yuvarlak örme makinelerinde iğne yatağının çevresine 136 sistem yerleştirmek mümkün olmuştur.

Yuvarlak örme makineleri için tanımlanan sistem yoğunluğu, sistem sayısının makine çapına oranıdır.

ğ ğ ı ı

İ ç ı (2.2)

Bazı makinelerin sistem yoğunluğu değerleri şöyle sıralanabilir (Bayazıt Marmaralı, 2004):

Sistem yoğunluğu Dış giysilik için tek yataklı yuvarlak örme makinesi 4.8‟e kadar İç giysilik için tek yataklı yuvarlak örme makinesi 3‟e kadar Jakarlı tek yataklı yuvarlak örme makinesi 4‟e kadar 3-iplik futter için tek yataklı yuvarlak örme makinesi 3‟e kadar Havlu kumaşlar için tek yataklı yuvarlak örme makinesi 2‟ye kadar Uzun havlı kumaşlar için tek yataklı yuvarlak örme makinesi 0.5-0.7 Dış giysilik için çift yataklı yuvarlak örme makinesi 4.8‟e kadar İç giysilik için çift yataklı yuvarlak örme makinesi 3‟e kadar Jakarlı çift yataklı yuvarlak örme makinesi 3.2‟ye kadar İğne transferli çift yataklı yuvarlak örme makinesi 1.6‟ya kadar

33 2.2. Örme Makinelerinin Sınıflandırılması

2.2.1. Atkılı örme makineleri

2.2.1.1. RL-tek raylı düz atkılı örme makinesi (cotton makinesi)

Şekil 2. 1. RL-tek raylı düz atkılı örme makinesi (Cotton makinesi) (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Cotton makinelerinde, tek bir iğne yatağı vardır ve bu yatakta dilli iğnelerin desen çeşidine göre birlikte ya da ayrı ayrı hareketi ile arka yüzünde iplik atlamaları olmaksızın renkli desenli örme yapılar elde etmek mümkündür.

Bu makinede üretilen örme kumaşlara RL- düz örgü denir. Genellikle kalın kazak üretiminde kullanılırlar.

2.2.1.2. RR-çift raylı ( v yataklı ) düz atkılı örme makinesi

Şekil 2. 2. RR-çift raylı (V yataklı) düz atkılı örme makinesi (Offermann ve Tausch- Marton, 1981)

Cotton makinelerinden farklı olarak bu makinelerde ekstra bir yatak daha bulunmaktadır. Bu makinede yataklar birbirine 45°‟lik açıyla pozisyonlanmıştır ve dilli iğneler birbiri arasından geçerek herhangi bir çarpma olmaksızın hareket ederler.

Bu makine ile her türlü desende kumaş üretimi mümkündür.

Bu makinelerde üretilen kumaşlara RR ya da başka bir deyişle rib örgü adı verilir. Bu örgüler enine elastikiyetlerinin çok yüksek olması nedeniyle lastik örgü olarak da adlandırılırlar. İğne eksiltme yöntemi ile çok farklı rib yapılar elde edilebilir. Her yatakta istenilen sayıda iğne iptal edilebileceği gibi istenildiği takdirde bir yataktaki tüm iğneler de iptal edilebilir.

Sanayide en çok kullanılan örme makinesi tipidir.

2.2.1.3. LL-haroşa düz atkılı örme makinesi

Şekil 2. 3. LL-haroşa düz atkılı örme makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Haroşa makinelerinde aynı düzlemde bulunan iki iğne yatağı vardır ve iki ucu kancalı iğneler bir uçtan diğer uca ilmek atarak haroşa örgüyü oluştururlar. İki ucu kancalı iğnelerin sağladığı avantaj ile aynı örgü içinde hem ters hem de düz ilmek sıraları oluşturulabilir.

Rib örgülerde en basit şekliyle çubuklar boyunca bir ters bir de düz ilmekler bulunmakta ve bu da enine elastikiyeti artırmaktaydı. Haroşa yapılarda ise benzer

şekilde en basit şekliyle bir ters bir düz sıralar bulunduğundan, bu yapılarda da boyuna elastikiyet çok yüksektir.

En basit haroşa yapı 1x1 haroşadır. Fakat istendiği takdirde 2x1, 3x1 vb. haroşa yapılar da elde etmek mümkündür.

2.2.1.4. RL-tek raylı yuvarlak atkılı örme makinesi

Şekil 2. 4. RL-tek raylı yuvarlak atkılı örme makinesi (Offermann ve Tausch- Marton, 1981)

RL-tek raylı düz atkılı örme makinelerindekine benzer bir çalışma prensibi vardır.

Dilli iğneler ister tek tek ister hep birlikte çalıştırılarak örme yapılar elde edilir. Tek fark iğne yatağının düz değil de yuvarlak formda olmasıdır.

2.2.1.5. RR-çift yataklı yuvarlak atkılı örme makinesi (interlok)

Şekil 2. 5. RR-çift yataklı yuvarlak atkılı örme makinesi (İnterlok) (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Bu tip örme makinelerinde iğne yatakları birbirine 90º açıyla pozisyonlanmıştır ve silindir kapak adıyla anılırlar. Aynı anda dönme hareketi yapan iki yatakta da dilli iğneler kullanılırlar ve iğneler ileri geri hareket yaparlar. İki yataktaki iğneler yükseldiğinde birbirinin arasından geçerse ribana, birbirine karşılık gelirse interlok örgüler oluşur.

2.2.1.6. LL-çift yataklı yuvarlak atkılı örme makinesi

Şekil 2. 6. LL-çift yataklı yuvarlak atkılı örme makinesi (Offermann ve Tausch- Marton, 1981)

İki ucu kancalı iğnelerin kullanıldığı bu tip makinelerde iğneler silindir-silindir şeklindeki iki yatak üzerinde aşağı-yukarı hareketler yaparak düz yataklı örme makinesindekine benzer şekilde haroşa örgüler oluştururlar.

Bu tip makineler genellikle çorap üretiminde kullanılırlar.

2.2.2. Kulir makineleri

2.2.2.1. RL-tek düzlemde hareket eden paget tipi düz kulir makinesi

Şekil 2. 7. RL-tek düzlemde hareket eden paget tipi düz kulir makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Bu tip makinelerde esnek uçlu iğneler iğne yatağında yatay konumda bulunurlar.

İğneler topluca ve tek bir düzlemde hareket ederler, iplik hareketli bir sistemdir. Düz örme yapılar elde edilir.

2.2.2.2. RL-iki düzlemde hareket eden cotton tipi düz kulir makinesi

Şekil 2. 8. RL-iki düzlemde hareket eden cotton tipi düz kulir makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Bu tip makinelerde esnek uçlu iğneler iğne yatağında dikey konumda bulunurlar.

İğneler topluca ve aşağı-yukarı hareket ederken iğne yatağı ileri-geri hareket eder.

İplik hareketli bir sistemdir. Düz örme yapılar elde edilir.

2.2.2.3. RR-iki düzlemde hareket eden çift yataklı paget tipi düz kulir makinesi

Şekil 2. 9. RR-iki düzlemde hareket eden çift yataklı paget tipi düz kulir makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Bu tip makinelerde iki yatak birbirine dik vaziyette bulunur. Esnek uçlu iğneler kendi yataklarında ileri-geri ve aşağı-yukarı hareket ederler. İplik hareketli bir sistemdir.

İplik ilk olarak üst yataktaki, yatay konumdaki iğneler tarafından alınır.

2.2.2.4. RR-iki düzlemde hareket eden çift yataklı cotton tipi düz kulir makinesi

Şekil 2. 10. RR-iki düzlemde hareket eden çift yataklı cotton tipi düz kulir makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Bu tip makinelerde iki yatak birbirine dik vaziyette bulunur. Esnek uçlu iğneler kendi yataklarında ileri-geri ve aşağı-yukarı hareket ederler. İplik hareketli bir sistemdir.

İplik ilk olarak alt yataktaki, dikey konumdaki iğneler tarafından alınır.

2.2.2.5. RR-RL iki düzlemde hareket eden çift yataklı cotton tipi düz kulir makinesi

Şekil 2. 11. RR-RL iki düzlemde hareket eden çift yataklı cotton tipi düz kulir makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Bu tip makinelerde iki yatak birbirine dik vaziyette bulunur. Esnek uçlu iğneler kendi yataklarında ileri-geri ve aşağı-yukarı hareket ederler. İplik hareketli bir sistemdir.

İplik ilk olarak alt yataktaki, dikey konumdaki iğneler tarafından alınır. İğne seçimine göre düz, ribana ya da interlok yapılar elde edilebilir.

2.2.2.6. RL-tek raylı Fransız konstrüksiyonlu yuvarlak kulir makinesi

Şekil 2. 12. RL-tek raylı Fransız konstrüksiyonlu yuvarlak kulir makinesi (Offermann ve Tausch-Marton, 1981)

Esnek uçlu iğneler yatay konumdaki iğne yatağında bulunurlar ve dönme hareketi yaparlar. İplik hareketli bu sistemde iğneler topluca hareket ederler. Düz örme yapılar elde edilir.

2.2.2.7. RL-tek raylı İngiliz konstrüksiyonlu yuvarlak kulir makinesi

Şekil 2. 13. RL-tek raylı İngiliz konstrüksiyonlu yuvarlak kulir makinesi (Offermann ve Taush-Marton, 1981)

Esnek uçlu iğneler dikey konumdaki iğne yatağında bulunurlar ve dönme hareketi yaparlar. İplik hareketli bu sistemde iğneler topluca hareket ederler. Düz örme

Belgede İlmek yüzleri İlmek düzeni Farklı ilmek yapıları... 12 (sayfa 28-0)