E-öğrenme sistemini geliştirmenin interaktif yöntemleri

Daha az maliyetle geleneksel öğretim yöntemleri kadar etkili olabildiğinden, birçok kurum ve kuruluş e-Öğrenme yöntemlerini kullanmaktadır. E-öğrenme, ilgili geribildirimler ve iş birliği ile uygulamalı eğitim gibi etkili bir öğretim stili sunabilmektedir.

Belirli bir eğitmene bağımlılığı ortadan kaldıran e-Öğrenme, öğrencilere geleneksel öğretim yöntemleriyle aynı kalitede bir öğrenme imkânı sağlamaktadır [26].

Öğretim programı aşağıda yer verilen farklı beceri türlerini geliştirmeyi hedeflemektedir;

 Düşünsel beceriler- Bu beceriler problemleri çözmek için yeni durumlarda yeni yöntemler uygulama kabiliyetinin yanı sıra idrak, algı ve önsezileri kapsamaktadır.

 Kişilerarası beceriler- Bu beceriler bireyin tavrı ve duygularının yanı sıra iletişim, liderlik ve yönetim kabiliyetleriyle bağlantılıdır.

 Psikomotor beceriler- Bu beceriler ölçümleme, kurma, alet kullanma, çizim gibi faaliyetlerle ve fiziksel beceri algılamalarıyla etkileşim içerisindedir [14], [33].

İnteraktif e-Öğrenmeyi elverişli kılan özellikler;

1. Öğrencilere sunulacak uygun miktarda içerik

2. Coğrafi açıdan ulaşım imkanlarının kısıtlı olduğu yerlerden dahi erişilebilir olma

3. Öğrencilere sunduğu genişletilmiş mobilite imkanı

4. Öğrencilerin öğrenme faaliyetlerine ayırdıkları zamanın kısıtlı olması 5. Öğrencili etkili dinleme ve okuma becerilerine sahip olmaması

6. Öğrencilerin temel bilgisayar ve internet kullanma becerilerine sahip olması 7. Öğrencilerin kendi hızına göre öğrenme ve ilerleme hususunda ciddi ölçüde

motive olması

8. Öğretimin psikomotor becerilerden ziyade bilişsel becerileri geliştirmeyi amaçlaması

9. Ders içeriklerinin kısa vadeli becerilerden ziyade uzun vadeli beceriler kazandırmayı hedeflemesi

2.1.1.1. E-öğrenmenin temel yöntemleri

E-öğrenme uygulamasına ilişkin iki temel yaklaşım mevcuttur: eğitmen tarafından yönetilen ve öğrenci merkezli e-Öğrenme. Bu iki temel yaklaşım birkaçı aşağıda verilen çeşitli e-Öğrenme bileşenlerini bütünleştirebilmektedir;

1. e-Öğrenme İçeriği

2. e-Eğitim, e-Öğretim ve e-Danışmanlık 3. İşbirlikli Öğrenme

4. e-Sınıf

2.1.1.1.1. E-öğrenme içeriği

E-İçerik, “geleneksel öğrenme derslerini sayısallaştırma ve bunları interaktif multimedya tabanlı derslere dönüştürme süreci” olarak tanımlanabilmektedir [31].E-içerik ayrıca aşağıdakileri kapsayabilir;

 Basit Öğrenme Kaynakları- dokümanlar, PowerPoint sunumları, videolar ve/veya sesli dosyalar gibi etkileşimli olmayan kaynaklardır. Bu materyaller öğrencilerin içeriği diğer herhangi bir faaliyet göstermeden yalnızca okuması veya izlemesi ve bu kaynakların hızlı bir şekilde geliştirilebilir olması bakımından etkileşimli değildir [14].

 Etkileşimli E-dersler- öğrenci merkezli e-Öğrenmeye ilişkin en yaygın yaklaşım bir dizi etkileşimli e-Dersi kapsayan web tabanlı öğretimdir. Metin, grafik, animasyon, ses, video ve soru-geribildirim şeklinde gerçekleştirilen etkileşimi kapsayabilen e-Ders, doğrusal bir dizi halinde sunulan ekran görüntülerinden oluşmaktadır ve bilginin, becerilerin ve kavramların yapılandırılması açısından son derece önemlidir. E-dersler ayrıca belirli bir konu üzerinde ek bilgi sunabilmekte ve tasarımcıların çeşitli öğretim teknikleri ve medya öğelerini kullanmasına imkan tanımaktadır [14],[34].

 Elektronik Simülasyonlar- Simülasyon terimi “benzer” anlamındaki “similis” sözcüğünden türemiştir ve bu çalışmada, gerçek dünyayı “simüle” eden bir öğrenme ortamı oluşturma bağlamında kullanılmaktadır. Simülasyonlar

öğrenciyi gerçek dünyadaki bir durum içerisine sokan ve tepki olarak dinamik bir davranış uyandıran web tabanlı öğrenmenin özgül birer formudur. Simülasyonlar e-Öğrenmenin ciddi boyutta etkileşimli olan formlarıdır [34].  Yardımcı Unsurlar- (ör. Bilgisayar, matbu doküman, cep telefonu) Bu unsurlar

genel olarak belirli sorulara hızlı cevaplar sunmakta, dolayısıyla kullanıcıların bazı işleri (ör. teknik sözlük veya kontrol listesi hazırlamak) başarılı bir şekilde yerine getirmelerini sağlamaktadır [14],[34].

2.1.1.1.2. E-eğitim, E-öğretim ve E-danışmanlık

Bireysel ve toplumsal boyutta hizmet sunan bu bileşenler, öğrencilere öğrenme deneyimleri boyunca yardımcı olmaları için sunulmaktadır [14].

2.1.1.1.3. İşbirlikli E-öğrenme

İşbirlikli e-Öğrenme, ortak bir görevin tamamlanmasında birlikte çalışan bireylerin arasındaki etkileşim sonucu ortaya çıkmaktadır. İşbirlikli faaliyetler, tartışmalar, bilgi paylaşımları ve bir proje üzerinde birlikte çalışmak gibi çeşitlilikler gösterebilmektedir. Öğrenciler sınıf içinde veya dışında yüz yüze çalışabilmekte ya da grup tartışmalarına olanak sağlayan bilgi teknolojilerinden faydalanabilmektedir [14], [35]. Bu yaklaşım çalışmanın altıncı bölümünde daha detaylı bir biçimde açıklanacaktır.

2.1.1.1.4. E-sınıf

Geleneksel sınıf eğitimine en çok benzeyen öğretim yönteminin bir aracı olan e-Sınıf baştan sona bir eğitmen tarafından yönetilmektedir. Etkileşimli uygulamaları geliştirmek amacıyla, e-Sınıf yazılım ve iyi bir internet bağlantısı gibi uygun teknolojiler hem öğrenciler hem de eğitmenler için mevcut durumda olmalıdır [14], [34]. Bu yaklaşım çalışmanın altıncı bölümünde daha detaylı bir biçimde açıklanacaktır.

2.1.1.2. Eşzamanlı ve eşzamansız E-öğrenme yaklaşımları

E-öğrenme, Sohbet, anlık ileti, sesli/görüntülü konferans, internet üzerinden canlı yayın, etkileşimli tahta ve oylama gibi araçlarla eşzamanlı veya e-posta, tartışma forumları, Wiki, Blog ve ağ üzerinden çoğa gönderim gibi araçlarla eşzamansız olarak gerçekleştirilebilen bir olgudur [14]. Bu yöntemler çalışmanın beşinci bölümünde daha detaylı bir şekilde açıklanacaktır.

2.1.1.3. E-öğrenmenin özellikleri

E-Öğrenme kalitesi aşağıdakiler aracılığıyla önemli ölçüde artırılabilmektedir;

1. Öğrenci Odaklı İçerik: e-Öğrenme kapsamındaki ders izlencesi öğrencinin profesyonel yaşamdaki ihtiyaçları, görevleri ve sorumluluklarıyla uyum içerisinde ve özgül olmalıdır. Ders izlencesi öğrenciye öğrenme süreci sonunda belirli beceri ve bilgileri kazandırmayı hedefleyerek hazırlanmalıdır.

2. Öğe Boyu: Öğe boyu, bilgi işlemde elen alınan veri nesnelerinin boyu anlamında kullanılan bir terimdir. Bu bağlamda, e-Öğrenme içeriği yeni bilginin entegrasyonunu kolaylaştırmak ve öğrenme süresini programlamaya imkân tanımak için bölümlendirilmelidir.

3. İlgi Çekici İçerik: İlgi çekici ve ilham uyandırıcı bir öğrenme deneyimi geliştirmek için öğretim yöntem ve tekniklerine başvurulmalıdır.

4. Etkileşimlilik: Derse olan ilgiyi sürdürebilmek ve öğrenmeyi teşvik edebilmek için öğrenciler arasındaki etkileşim son derece önemlidir.

5. Kişiselleştirme: Öğrenci merkezli dersler, öğrencilerin ilgi ve ihtiyaçlarına cevap verebilmek için isteğe göre uyarlanabilir durumda olmadır. Eğitmen tarafından yönetilen derslerde ise eğitmenler ve sistem geliştiricileri öğrencinin katettiği yolu ve gösterdiği performansı ayrı ayrı takip etmelidir [14],[34].

2.1.1.4. E-Öğrenme platformlarının kalitesinin değerlendirilmesi

2010 yılında, uluslararası kapsamdaki e-Öğrenme programları ve dersleri için yeni bir akreditasyon ve kalite geliştirme planı olan Open ECBCheck ortaya atılmıştır. Bu plan, kurum ve kuruluşlara e-Öğrenme programlarının başarısını ölçmede yardımcı olmakta ve akranlar arası iş birliği ve başarılı uygulamaların göstergelere dayalı, karşılaştırmalı öğrenme sistemleri kullanılarak belirlenmesi için karşılıklı öğrenme ölçütleri ve performans karşılaştırmaları arasında sistematik ve entegre olmuş bir bağlantının oluşturulduğu bir süreci ifade eden “benchlearning” aracılığıyla sürekli gelişim sağlamaktadır.

Open ECBCheck 40’ı aşkın uluslararası, ulusal ve bölgesel kapasite geliştirme kuruluşunu çatısı altında birleştiren ve paylaşımcı bir yenileşim süreci aracılığıyla oluşturulan bir kuruluşlar topluluğu tarafından geliştirilmiştir.

Open ECBCheck e-Öğrenme programlarına odaklı bir yaklaşım benimsemiştir ve kaliteyi olduğu kadar, gelişimi, yönetimi ve değerlendirmeyi de ölçümlemek için kullanılacak bir kalite kriteri sunmaktadır [14],[36], [37].