Deneysel Çalışmalar

Aksoy (2005), “Fen Eğitiminde Yaratıcı Düşünce Temelli Bilimsel Yöntem Sürecinin Öğrenme Ürünlerine Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde yedinci sınıf düzeyinde “Yaratıcı Düşünce Temelli Bilimsel Yöntem Sürecine Dayalı Öğrenme” konulu deneysel bir çalışma yürütmüştür. Araştırma sonucunda deneysel işleme tabi tutulan grubun yaratıcı düşünme becerilerinde anlamlı bir artış bulunduğu ifade edilmiştir.

Güngör (2006) “Coğrafya Öğretiminde Yaratıcı Düşünme Teknikleri Kullanımının Öğrenci Başarısına Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde onuncu sınıf düzeyinde yaratıcı düşünme tekniklerinin kullanıldığı uygulamaların etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Deneysel araştırma sonucunda; deney grubunun yaratıcı düşünme becerilerinde artış belirlendiği, deney ve kontrol grubunun ön-son test puanları arasında anlamlı bir fark bulunduğu ve ön-son test puanları ile yaratıcılık ölçeği puanları arasında anlamlı bir fark bulunmadığı ifade edilmiştir.

Kandemir (2006) “Ortaöğretim Fen ve Matematik Alanları Matematik Eğitimi Öğretmen Adaylarının Yaratıcılık Eğitimi Hakkında Görüşleri ve Yaratıcı Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi” başlıklı yüksek lisans tezinde problem çözme sürecinde yaratıcı düşünme tekniklerinin etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Deneysel işlem sonunda; uygulanan programın öğretmen adaylarının tutumlarına, davranışlarına, çok boyutlu düşünmelerine, performanslarına ve problem çözmelerine etki ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmen adaylarının matematik eğitimi programlarında yaratıcılığın yer alması görüşünü savundukları belirtilmiştir.

Öztürk (2007) “Yaratıcı Düşünmeye Dayalı Öğrenme Yaklaşımının Öğrencilerin Yaratıcı Düşünme ve Problem Çözme Becerilerine Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde yaratıcı düşünme tekniklerinin kullanıldığı öğretim sürecinin etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Deneysel işlem sonucunda; deney ile kontrol gruplarının yaratıcı düşünme ve problem çözme puanları arasında deney grubu lehine anlamlı fark bulunduğu sonucu paylaşılmıştır.

Birinci (2008) “Materyal Tasarımı ve Geliştirilmesinde Proje Tabanlı Öğrenmenin Kullanılmasının Öğretmen Adaylarının Eleştirel Düşünme, Yaratıcı Düşünme ve Bilimsel

75

Süreç Becerilerine Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde kontrol gruplu deneysel desende bir araştırma yürütmüştür. Araştırma sonucunda; deney ve kontrol gruplarının yaratıcı düşünme düzeyleri arasında deney grubu lehine anlamlı bir fark bulunduğu belirtilmiştir.

Kadayıfçı (2008) “Yaratıcı Düşünmeye Dayalı Öğretim Modelinin Öğrencilerin Maddelerin Ayrılması ile İlgili Kavramları Anlamalarına ve Bilimsel Yaratıcılıklarına Etkisi” başlıklı doktora tezinde yaratıcı düşünmeyi destekleyen bir öğretim modelinin geleneksel öğretim yöntemleri karşısındaki etkisini incelemeyi amaçlamıştır. Ön-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılan araştırma sonucunda; geliştirilen öğretim modelinin öğrencilerin konuyu kavramalarına, ıraksak düşünceler üretmelerine olanaklar sağladığı ve bilimsel yaratıcılık performansları üzerinde geleneksel yöntemden daha etkili olduğu belirtilmiştir.

Tok (2008), “Düşünme Becerileri Eğitimi Programının Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Eleştirel, Yaratıcı Düşünme ve Problem Çözme Becerilerine Etkisinin İncelenmesi” başlıklı doktora tezinde Sternberg ’in Başarılı Zekâ Teorisi’ni temele alan eğitim programının etkililiğini test etmeyi amaçlamıştır. Öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desende yürütülen araştırma sonucunda; deney grubunun TYDT sözel akıcılık, esneklik, orijinallik, şekilsel akıcılık, orijinallik, başlıkların soyutluğu, şekilsel zenginleştirme, duygusal ifadeler, alışılmadık görselleştirme ve hayal gücünün zenginliğine ilişkin son test puanlarının ön test puanlarından anlamlı bir biçimde yüksek olduğu belirtilmiştir.

Günbatar (2009) “Web Tabanlı Probleme Dayalı Öğrenmenin Öğrencilerin Yaratıcı Düşünme Becerilerine ve Tutumlarına Etkisi” adlı yüksek lisans tezinde internet üzerinden gerçekleştirilen probleme dayalı öğrenme sürecinin yaratıcı düşünme becerilerine etkisini ve süreç sonunda oluşan öğrenci tutumlarını belirlemeyi amaçlamıştır. Deneysel desende gerçekleştirilen araştırma sonucunda; deney ve kontrol grubunun yaratıcılık ön-son test puanları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır.

Candar (2009), “Fen Eğitiminde Yaratıcı Düşünme Öğretim Tekniklerinin Öğrencilerin Akademik Başarı, Tutum ve Motivasyonlarına Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde, yaratıcı düşünme tekniklerinin etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Ön test-son test deneysel desenin işe koşulduğu araştırmada; yaratıcı düşünme teknikleri ile desteklenmiş fen öğretiminin, öğrencilerin yaratıcı düşünme becerilerine anlamlı bir şekilde etki ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Özcan (2009), “Yaratıcı Düşünme Etkinliklerinin Öğrencilerin Yaratıcı Düşünmelerine ve Proje Geliştirmelerine Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde altıncı sınıf Bilişim Teknolojileri dersinde yaratıcı düşünme tekniklerinin etkisini araştırmıştır. Ön-Son test kontrol gruplu desene

76

göre tasarlanan çalışma sonucunda; akıcılık, orijinallik, esneklik, ayrıntılandırma boyutlarında ve toplam puanlarında deney grubu lehine anlamlı bir fark bulunduğu belirtilmiştir.

Ceran (2010), “Yaratıcı Düşünme Teknikleri ile Geliştirilen Fen Etkinliklerinin Öğrenci Başarısına ve Tutumuna Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde yaratıcı düşünme teknikleri ile yapılan öğretimin öğrenci başarısına ve ders tutumuna etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Ön- son test kontrol gruplu deneysel desende tasarlanan çalışma sonucunda; deney grubunun başarısında ve ders tutumlarında anlamlı bir artış gözlemlenmiştir.

Ercan (2010), “Fen Öğretiminde Yaratıcı Düşünme Tekniklerinden Sinektik Kullanımına Yönelik Eylem Araştırması” başlıklı yüksek lisans tezinde yaratıcı düşünme becerisinin geliştirilmesinde sinektik tekniğinin etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Eylem araştırması sonucunda; öğrencilerin çalıştıkları kavramlara ait başlangıçta göremedikleri özellikleri görür duruma geldikleri, nesnelere yüzeysel bakmaktan sıyrılıp çalıştıkları nesneleri derinlemesine bir bakış açısıyla inceler hale geldikleri ifade edilmiştir. Öğrencilerin problem durumlarına getirdikleri alternatif çözüm önerileri sayısında artış gözlendiği, bunun yanında nicel olan bu artışın daha nitelikli çözümler halinde de ortaya konulduğu sonuçları paylaşılmıştır

Kaya (2010), “Öğretmen Eğitiminde Yapılandırmacı Öğrenmeye Dayalı Uygulamaların Öğretmen Adaylarının Problem Çözme, Eleştirel Düşünme ve Yaratıcı Düşünme Eğilimlerine Etkileri” başlıklı doktora tezinde yapılandırmacı öğrenmeye dayalı uygulamaların etkisini belirlemeye çalışmıştır. Ön test-son test kontrol gruplu deneysel desende tasarlanan araştırma sonucunda yapılandırmacı öğrenmeye dayalı uygulamaların yaratıcı düşünme eğilimlerine anlamlı bir biçimde arttırdığı belirtilmiştir.

Öztürk (2010), “Yaratıcı Düşünme Becerisinin İlköğretim Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Bilgiler Dersindeki Başarıları Üzerindeki Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde deneysel bir araştırma yürütmüştür. Araştırma sonucunda; yaratıcı düşünmeye dayalı fen öğretiminin öğrencilerin yaratıcı düşünme beceri düzeylerini anlamlı bir biçimde arttırdığı bulgusu paylaşılmıştır.

Turan (2010) “Sınıf Öğretmenlerinin Yapılandırmacı Özellikleriyle Yaratıcı Düşünme, Problem Çözme Becerileri ve Eleştirel Düşünme Eğilimleri Arasındaki Açıklayıcı İlişkiler Örüntüsü” başlıklı doktora tezinde sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı ve yaratıcı ortam düzenleme, algılanan problem çözme ve eleştirel düşünme becerileri arasındaki açıklayıcı ve yordayıcı ilişkiler örüntüsünü belirlemeyi amaçlamıştır. Betimsel ve yapısal eşitlik

77

modellerinin birlikte kullanıldığı araştırma sonucunda; yaratıcı ortam düzenlemenin problem çözmeye olumlu etkisi olduğu belirtilmiştir.

Aydın (2011), “İlköğretim Altıncı Sınıf Matematik Dersinde Kullanılan Aktif Öğrenme Temelli Etkinliklerin Öğrencilerin Matematik Dersine Karşı Tutumlarına, Akademik Başarı ve Yaratıcı Düşünme Düzeylerine Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde aktif öğrenme yöntemlerinin ilköğretim düzeyinde yaratıcı düşünme üzerine etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Ön - son test kontrol gruplu yarı deneysel desende tasarlanan araştırmada aktif öğrenme yöntemlerinin yaratıcı düşünme becerisinin gelişimini sağladığı sonucuna ulaşılmıştır.

Çoraklı (2011), “Müzikte Yaratıcı Düşünme Ölçeğinin Türkiye Koşullarına Uyarlanması ve Müzikte Yaratıcı Düşünmeye Yönelik Bir Eğitim Programının Sınanması” başlıklı doktora tezinde “Müzikte Yaratıcı Düşünme Ölçeğinin Türkiye koşullarına uyarlamayı ve Müzikte Yaratıcı Düşünme Eğitimi Programı‘nın etkililiğini belirlemeyi amaçlamıştır. Ön-son test kontrol gruplu deneysel çalışmada uygulanan programın katılımcıların yaratıcılık düzeylerine anlamlı bir biçimde pozitif etki ettiği sonucuna ulaşılmıştır.

Kurtuluş (2012) “Yaratıcı Düşünmeye Dayalı Öğretim Uygulamalarının Bilimsel Yaratıcılık, Bilimsel Süreç Becerileri ve Akademik Başarıya Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinde Fen ve Teknoloji dersi kapsamında yaratıcı düşünmeye dayalı öğretim uygulamalarının öğrencilerin bilimsel yaratıcılık, bilimsel süreç becerileri ve akademik başarılarına etkisini incelemeyi amaçlamıştır. Yarı deneysel desende tasarlanan araştırma sonucunda; uygulanan programın katılımcıların bilimsel yaratıcılıklarına, bilimsel süreç becerilerine ve akademik başarılarına olumlu yönde etki ettiği bilgisi verilmiştir. Ayrıca, öğrencilerin bu uygulamalar sayesinde olaylara çok yönlü bakabilme becerisi kazandıkları ifade edilmiştir.

Köse Biber (2014), “Yaratıcılığı Geliştirici Etkinliklerle Desteklenen Web Tabanlı Öğrenmenin Öğrencilerin Başarı ve Yaratıcılığına Etkisi” başlıklı doktora tezinde uzaktan eğitimin bir şekli olan web tabanlı öğrenme ortamında öğrencilerin yaratıcı düşünme becerilerini geliştirecek etkinliklerle desteklenen öğretimin, öğrencilerin akademik başarıları ile yaratıcılıkları üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamıştır. Ön-son test kontrol gruplu deney desende gerçekleştirilen araştırma sonucunda; yaratıcılığı geliştirici etkinliklerle desteklenen geleneksel öğretim yöntem ve tekniklerinin, öğrencilerin yaratıcı düşünme becerilerini anlamlı düzeyde arttırdığı ifade edilmiştir.

78