Deney ve kontrol grubu öğrencilerinin son test sonuçları karşılaştırılmıştır.

“Çember, Daire ve Silindir” konularının öğretiminde yapılandırmacı yaklaşımın 5E Modelinin uygulandığı deney grubu öğrencilerinin ön test-son test başarıları arasında anlamlı ve güçlü bir artış varken kontrol grubu öğrencilerinin başarılarında önemli bir değişiklik olmamıştır. Bu sonuçlar 5E Modeline göre yürütülen öğretimin geleneksel öğretimden daha başarılı olduğunu ve öğrencilerin kavramsal gelişimlerini artırdığını göstermektedir. Deney grubu öğrencilerine uygulanan 5E Modelinde, öğrenciler kendi kavramlarını kendileri yapılandırmışlardır. Yapılan etkinliklerle öğrencilere birinci elden somut yaşantılar yaşatılmış, böylece öğrenciler soyut kavramları daha iyi anlamışlardır. Çember, daire ve silindir konularının iyi anlaşılması öğrencilerin soyut kavramları anlayıp, yeni durumlara uygulayabilmesine bağlıdır. Kontrol grubunda ise öğretmen konuyu anlatmış, soru cevap yöntemini kullanmış, öğrenciyi düşünmeye ve sorgulamaya yöneltmemiştir. Bu nedenle de; kontrol grubu öğrencileri, öğrendikleri soyut kavramları yeni durumlara uygulamada deney grubu öğrencileri kadar başarı gösterememişlerdir.

5.2. Öneriler

Yukarıda yer alan sonuçlar doğrultusunda ilköğretim eğitim kurumları ve yöneticilerine, matematik öğretmenlerine ve tüm öğretmenlere, bu alanda çalışan tüm eğitimcilere ve araştırmacılara aşağıdaki önerilerde bulunulmaktadır.

İlköğretim dönemi öğrencilerin belli bir yaratıcılık potansiyeline sahip olarak geldikleri ve bu potansiyeli kullanabilmeleri için uygun bir dönemdir. Bu nedenle öğrencilerin yaratıcılıklarının önüne geçmek yerine ortaya çıkarmak gerekmektedir. Matematik öğretmenleri derslerinde öğrencilerin keşfederek öğrenmelerine ve bilgiye kendilerinin ulaşmalarına imkân tanımalıdırlar.

Öğretmenler sınıflarında sadece yönlendirici konumda olmalıdırlar. Derslerle ilgili kavram ve ilkelere öğrencilerin kendilerinin ulaşmaları için sabretmelidirler. Öğrencilerin soruyla ilgili bütün çözüm yollarının gerekçeleri istenmeli, imkânlar dâhilinde uygulamaya bizzat öğrenci tarafından geçirilmeli, uygulama esnasındaki

yanlışlıklar da yine öğrenci tarafından bulunmalı ve giderilmelidir. Öğretmen ise sadece öğrenciyi bu aşamada yönlendirmeli, yardım etmeli ve kaynak olmalıdır.

5E Modelinin sınıfta uygulanması sırasında kullanılacak öğretim etkinlikleri ve çalışma yapraklarının öğrenci düzeyine uygun, ilgi çekici ve öğrencilerin bilgiyi kendi başlarına yapılandırmasını sağlayacak nitelikte olmasına dikkat edilmelidir.

Ülkemizde son yıllarda matematik öğretimini ezbercilikten kurtarmak ve öğrencileri bilgiyi kendilerinin keşfetme, edinme ve kullanmaları yönünde dünyada da geçerli olan yapılandırmacılık akımı baz alınarak hem ilköğretim hem de ortaöğretim müfredatında değişikliğe gidilmiştir. Bu müfredatın başarılı olabilmesi aynı zamanda müfredatı kullanacak olan öğretmenlerin bu yöndeki yeterliliklerine ve teknolojinin kullanılmasına bağlıdır. Bu yüzden öğretmenlere teknolojiyi neden, nasıl ve niçin kullanmaları gerektiği, hizmet içi eğitimleri verilerek sağlanmalıdır.

Eğitim fakültelerinde, öğretimde yeni yaklaşımlar ve eğitim teknolojileri konularında teorik bilginin yanı sıra uygulamalı eğitimlere de ağırlık verilmelidir. Öğretmen adaylarından, öğrencilere uygulanacak öğretim etkinlikleri için yaratıcı projeler istenerek, onların etkinlik geliştirme konusunda bilgi ve yaratıcılıkları arttırılabilir.

Yapılandırmacı öğretim yönteminin başarıyla uygulanabilmesi için sınıfın fiziksel koşullarının öğrencilerin rahat çalışmalarına imkân sağlayacak şekilde düzenlenmesi, derste kullanılacak materyal ve araçların eksiksiz temin edilmesi gerekir.

Bu araştırma 20 ders saati ile sınırlı tutulmuştur. Farklı konuları içeren, daha kapsamlı, daha uzun süreli yapılacak araştırmalar, yapılandırmacı öğretim yönteminin 5E Modeli uygulamaları ile ilgili daha somut sonuçlar verebilecektir. Böylece matematik öğretiminde, bu modelin hangi konularda daha verimli sonuçlar doğuracağı ortaya çıkarılabilir.

Bu çalışma küçük bir örneklem üzerinde, bir deney ve bir kontrol grubu ile gerçekleştirilmiştir. 5E Modelinin akademik başarı üzerine etkilerini araştıran çalışmalar daha büyük bir örneklem üzerinde uygulanabilir.

Bu araştırma ilköğretim 7. sınıf öğrencilerine yönelik olarak yapılmıştır. Aynı araştırma ilköğretim ve ortaöğretim okullarının farklı sınıflarında okuyan öğrencilere yönelik olarak uygulanabilir.

Bu araştırmada veri toplama aracı olarak çember, daire ve silindir konularını içeren bir başarı testi kullanılmış ve sadece öğrencilerin akademik başarılarının analizi yapılmıştır. Benzer bir çalışma, 5E Modeliyle gerçekleştirilen öğretimin kalıcılığına, matematik dersine yönelik tutuma ve problem çözme becerilerine yönelik etkisine yönelik yapılabilir.

KAYNAKÇA

AÇIKGÖZ, K.Ü. (2000). Etkili Öğrenme ve Öğretme. İzmir: Kanyılmaz Matbaası.

AÇIKGÖZ, K. Ü. (2003). Aktif Öğrenme Açısından Bir Çözümleme. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, sayı:80.

Akar, H ve Yıldırım, A. (2004). Oluşturmacı Öğretim Etkinliklerinin Sınıf Yönetimi Dersi’nde Kullanılması. İyi Örnekler Konferansı, Sabancı Üniversitesi, İstanbul.

Alkove, L. D. ve B. J. McCarty (1992). “Plain Talk: Recognizing Positivism and Constructivism in Practice”, Action in Teacher Education. (ATE)-

Nonthematic. 14:2..

Altun, Murat (1999). Matematik Öğretimi.

<http://www.aof.edu.tr/kitap/ioltp/2289/unite01.pdf> (2005,Mayıs 23). ALTUN, M. (2004). İlköğretim İkinci Kademede Matematik Öğretimi. Bursa:

Alfa Yayınları.

AYAS, A. (1998). Fen Bilgisi Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. Eskişehir: Anadolu üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.

BAL, H., Keleş, M. ve Erbil, O. (2002). Eğitim Teknolojisi Kılavuzu. Düzeltilmiş 2. Basım. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı Yayınları.

BALCI, S. (2005).8. Sınıf Öğrencilerinin Fotosentez ve Bitkilerde Solunum

Kavramları Öğreniminin 5E Öğrenme Modeli ve Kavramsal Değişim Metinleri Kullanılarak Geliştirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi .

BAYKUL, Y. (2002). İlköğretimde Matematik Öğretimi (6. ve 8. Sınıflar İçin) Ankara: Pegema Yayıncılık.

Bodner, G. M. (1986). Constructivism: A theory of knowledge. Journal of Chemical Education, 63(10), 873-878.

BROOKS, G. and Brooks, M.G.(1993). The Case for Constructivist Classrooms, Virginia, ASCD Alexandria.

Bybee, R. W. (1997). Achieving Scientific Literacy: From Purposes to Practices. Portsmouth. UK: Heinemann.

Bybee, R. W., Taylor, J. A., Gardner, A., Scotter, P.V., Powell, J.C., WESTBROOK, A. and LANDES, N. (2006). The BSCS 5E Instructional

Model: Origins, Effectiveness, and Applications.

<http://www.bscs.org/library/BSCS_5E_Model_Executive_Summary2006.pdf> (2007, Haziran 8).

Campbell, M.A. (2000). The Effects Of The 5E Learning Cycle Model On Students’ Understanding Of Force And Motion Concepts. MS Thesis. University

of Central Florida.

Confrey, J. (1990). What constructivism implies for teaching. In R. B. Davis, C. A. Maher & N. Noddings (Eds.),Constructivist views on the teaching and learning of mathematics. Reston, Virginia: The National Council of Teachers of Mathematics.

Çakmak, M. (2004). İlköğretimde Matematik Öğretimi ve Öğretmenin Rolü. <http://www.matder.org.tr/bilim/mcimo.asp?ID=84> (2006, Aralık15).

Çakmak, M. (2005). İlköğretimde Matematik Dersinin Öğretiminde Aktif Öğrenme Tekniklerinin Kullanımına Yönelik Aday Öğretmenlerin Görüşleri. <www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/ozetler.htm> (2006, Kasım 25).

ÇEPNİ, S.(2001). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: Erol Ofset Matbaacılık.

Çepni, S., Akdeniz, A.R. ve Keser, Ö. F. (2000). Fen bilimleri öğretiminde bütünleştirici öğrenme kuramına uygun örnek rehber materyallerin geliştirilmesi, TFD 2000, 19. Fizik Kongresi, 26-29 Eylül Fırat Üniversitesi,

Elazığ.

Çepni, S., Şan, H. M., Gökdere, M. ve Küçük, M. (2001). Fen bilgisi öğretiminde zihinde yapılanma kuramına uygun 7E modeline göre örnek etkinlik geliştirme.

Yeni Bin Yılın Başında Türkiye’de Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyumu,

Bildiri Kitabı , Maltepe Üniversitesi, İstanbul.

Cunningham, R.T ve Turgut , F. (1996). İlköğretim Fen Bilgisi Öğretimi. YÖK/ Dünya Bankası Milli Eğitim Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretim Eğitimi , Ankara.

Demircioğlu,G. ve Özmen, H. (2004). Bütünleştirici Öğrenme Kuramına Dayalı Olarak Geliştirilen Etkinliklerin Uygulanmasının Etkililiğinin Araştırılması. TÜFED-TUSED(Türk Fen Eğitimi Dergisi) 1(1) .

Develi, M. H. (2003). İlköğretimde Niçin ve Nasıl Bir Geometri Öğretimi. Milli Eğitim Dergisi, (157), 17-24.

Duatepe, A.,Ubuz B. (2004). Drama Temelli Geometri Ders Planlarının Geliştirilmesi ve Uygulanması. Eğitimde İyi Örnekler Konferansı.17 Ocak, Sabancı Üniversitesi, Ankara.

Duffy, T. M. ve Cunningham,D.J. (1996) “Constructivism: Implications For The Desig And The Delivery of Instruction”, Jonassen, D. H. (Ed.). Handbook of

Research for Educational Communications And Technology. New York:

Simon and Schuster Macmillan.

Duit, R. (1994). The constructivist view in science education – what it has to offer and what should not be expected from it, Proceedings of the international conference “Science and mathematics for the 21st century: towards

innovatory approaches”, 26/9 - 1/10, Concepción, Chile.

Dursun, Ş. ve Dede, Y. (2004). Öğrencilerin Matematikte Başarısını Etkileyen Faktörler: Matematik Öğretmenlerinin Görüşleri Bakımından. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı:2.

Duymaz,S. (1999).İşte Türkiye.

<http://www.byegm.gov.tr/YAYINLARIMIZ/kitaplar/isteturkiye/turkce/kaynak.htm >(2006, Eylül 23).

ERDOĞAN, Y. (2000). Bilgisayar Destekli Kavram Haritalarının Matematik Öğretiminde Kullanılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.

ERGİN, İ. (2006). Fizik Eğitiminde 5E Modelinin Öğrencilerin Akademik Başarısına, Tutumuna ve Hatırlama Düzeyine Etkisine Bir Örnek: “İki Boyutta Atış Hareketi”.Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

ERTÜRK, H. S. (1972). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.

FABİAN , H.J. (1999). Developing Computer Based Training Programs for Basic Mammalian Histology: Didactic Versus Discovery – Based Design .Ph.D Thesis, İdaho State University. Department of Biological Sciences.

Geelan, D. R. (1995). Matrix technique: A constructivist approach to curriculum development in science. Australian Science Teachers Journal, 41(3), 32-37. GÖZEN, Ş. (2001).Matematik ve Öğretimi. İstanbul: Evrim Yayınevi

Hare, M. (1999). Revealing What Urban Early Childhood Teachers Think About Mathematics and How They Teach It:Implications For Practice. University Of North Texas.

Hewson, P. W.and Hewson, M. G. (1984). The role of conceptual conflict in conceptual change and the design of science instruction. Instructional

Science, 13, 1-13.

İşman,A.(1999). Eğitim Teknolojisinin Kuramsal Boyutu: Yapısalcı Yaklaşımın (Constructivisim) Eğitim Öğretim Ortamlarına Etkisi. Öğretmen Eğitiminde

Çağdaş Yaklaşımlar Sempozyumu. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim

Fakültesi, İzmir.

KAPTAN, S. (1998). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. Ankara : Tekışık Yayınları.

KARASAR, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları. Kaya, R. (2004). Geçmişten Günümüze Geometri Öğretimi ve Öklid Dışı

Geometrilerin Öğretimdeki Yeri ve Önemi.<

www.matder.org.tr/bilim/bilim.asp> (2006, Mart 18).

KESER, Ö.F. (2003). Fizik Eğitimine Yönelik Bütünleştirici Öğrenme Ortamı ve Tasarımı. Yayımlanmamış Doktora Tezi, KTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

Keser, F. ve Akdeniz, A.R. (2006). Bütünleştirici Öğrenme Ortamlarının Çoklu Araştırma Yaklaşımıyla Değerlendirilmesi.

< http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/b_kitabi/PDF/Fizik/Bildiri/t122DD.pdf > (2008, Eylül 13).

KİNDSVATTER, R.,Wilen, W. and Ishler, M. (1996). Dynamics of Effective

Teaching. (Third Edition), New York: Longman Publishers.

KÜÇÜKAHMET, L. (2003). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Lawson, A. E., Abraham, M. R. and Renner, J. W. (1989). A Theory of Instruction: Using the Learning Cycle to Teach Science Concepts and Thinking Skills. Kansas State University, Manhattan: National Association for Research in Science Teaching.

Lee, C. A. (2003). A Learning Cycle Inquiry into Plant Nutrition. The American

Lord,T.R.(1999). A Comparison Between Traditional and Construction Teaching in Environmental Sciencei The Journal of Environment Education .30. (3) 22-28. MARLOWE, A. B. and Page, L. M. (1998) Creating and sustaining the

constructivist classroom. California: Corwin Press.

MEECE, J. (1996). Gender Differences in Mathematics Achievement: The Role of Motivation. M. Carr (Editor), Motivation in Mathematics. Hampton Press, Inc. Cresskill, New Jersey.

OLKUN, S.ve Toluk, Z. (2003). İlköğretimde Etkinlik Temelli Matematik

Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.

Özdal, J., Ünlü, K., Çatak, M. ve Sarı, S.(2004). A Mathematics Lesson Designed Using 5E Learning Cycle Model.

<http://www.rtb.com.tr/2004_2/A_Science_Lesson_Designed_According_to_5E_M odel_with_The_Help_of_Instructional_Technology.pdf > (2008, Mayıs 11).

Olkun, S. ve Aydoğdu, T. (2003). Üçüncü Uluslararası Matematik ve Fen Araştırması(TIMSS) Nedir? Neyi Sorgular? Örnek Geometri Soruları ve Etkinlikler. İlköğretim-Online, 2 (1), 28-35.

ÖZDEN, Y. (2002). Sınıf içinde öğrenme öğretme ortamının düzenlenmesi. Sınıf

Yönetimi. Editör, E. Karip. Ankara: PegemA Yayıncılık.

Özmen, H. (2004). Fen Öğretiminde Öğrenme Teorileri ve Teknoloji Destekli Yapılandırmacı (constructivist) Öğrenme. The Turkish Online Journal of Educational Technology, Volume:3, Issue: 1, Article: 14.

Özsevgeç, T. (2006). Kuvvet ve Hareket” ünitesine yönelik 5E modeline göre geliştirilen öğrenci rehber materyalinin, öğrencilerin başarılarına ve tutumlarına olan etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, yıl 3, sayı2.

Özsoy, N., Kemankaşlı ,N. (2004). Ortaöğretim Öğrencilerinin Çember Konusundaki Temel Hataları ve Kavram Yanılgıları. The Turkish Online Journal of Educational Technology- TOJET. 3 (4)

Papanastasiou, C. (2002). Effects of Background and School Factors on the Mathematics Achievement. Educational Research and Evaluation. 8 (1), 55- 70.

Perkins D. N. (1998). “The Many Faces of Constructivısm.” Educational Leadership. SABAN, A.(2002). Öğrenme Öğretme Süreci Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara:

Saka, A. ve Akdeniz,A. (2006). Genetik Konusunda Bilgisayar Destekli Materyal Geliştirilmesi ve 5e Modeline Göre Uygulanması. The Turkish Online Journal of Educational TechnologyTOJET January 2006 ISSN: 1303-6521 Volume 5, Issue 1, Article 14.

Saygın, Ö, Atılboz, N ve Salman, S (2006). Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımının Biyoloji Dersi Konularını Öğrenme Başarısı Üzerine Etkisi: Canlılığın Temel Birimi-Hücre. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 26, Sayı 1.

SENEMOĞLU,(2000). Gelişim Öğrenme ve Öğretme Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Gazi Kitapevi.

Shiland, T. W. (1999). Constructivism: The implication for laboratory work. Journal of Chemical Education, 76(1).

Smerdan, B. A. and Burkam, D. T. (1999). Access to constructivist and didactic teaching: Who gets it? Where is it practiced? Teachers College Record, vol.101, n. 1, p. 5.

Smith, M.(2000). Redefınıng Success In Mathematıcs Teachıng And Learning.

Mathematics Teaching in the Middle School. February, 5 (6).

Şahin, T. Y. (2001). Oluşturmacı Yaklaşımın Sosyal Bilgiler Dersinde Bilişsel ve Duyuşsal Öğrenmeye Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi,1(2).

ŞİŞMAN, Mehmet. (2000). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: Öncü Basımevi.

ÜLGEN, G. (1994). Eğitim Psikolojisi: Kavramlar, İlkeler, Yöntemler,

Kuramlar ve Uygulamalar. Ankara: Lazer Ofset.

Üstün, I. ve Ubuz, B. (2005). Geometrik Kavramların Geometer’s Sketchpad Yazılımı İle Geliştirilmesi. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET. 4, (3), 14-23.

WCFEA.(1990). World Declaration on Education For All and Framework for Action to Meet Basic Learning Needs. 5-9 March Jomtieni Thailand.

Yaşar, Ş.(1993). Yabancı Dilde Okuma Becerilerinin Geliştirilmesinde Küçük Gruplarla Öğretim Yönteminin Etkililiği. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.

Yaşar,Ş. (1998).Yapısalcı Kuram ve Öğrenme Öğretme Süreci . 7.Ulusal Eğitim

Bilimleri Kongresi , Konya.

YILDIRIM, A. ve Şimşek, H.(1993). Nitel Araştırma Yöntemleri Ankara: Seçkin Yayınevi.

YILMAZ, Aydın (1995). Lise 2. Sınıf Fizik Dersinde Aktif Yöntemin Öğrenci Başarısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Yılmaz, S, Turgut, M. ve Alyeşil Kabakçı, A. (2008). Ortaöğretim Öğrencilerinin Geometrik Düşünme Düzeylerinin İncelenmesi: Erdek Ve Buca Örneği

EK -1