Değerlerin Özellikleri

Değer kavramının, tutumların, kanaatlerin ve eylemin tahmin edilmesinde ve açıklanmasında güçlü bir analiz kaynağı olduğu görülmektedir (Schwartz, 2005). Değerler kültür ve topluma anlam veren ölçütlerdir. Bu durumdan dolayı son dönemde pek çok araştırma yapılmış ve değer kavramı temel alınmıştır. (Allport, 1961; Feather, 1975; Hofstede, 1980, 2001; Inglehart, 1977, 1999; Kohn, 1969; Kluckhohn, 1951; Morris, 1956; Rokeach 1973; Scott, 1965; Schwartz ve Bilsky, 1987; Smith, 1969) gibi pek çok yazar 1950’lerden itibaren tedrici bir biçimde değerlerin temel özelliklerine yönelik ortak bir anlam ortaya çıkarmıştır.

Hayatımıza yön veren, neyin iyi ya da neyin kötü, doğru ya da yanlış, güzel veya çirkin olduğuna dair değerlendirmeler yapmamızı sağlayan standartlar olarak değerlerin, daha iyi anlaşılabilmesi için onların özelliklerine ve işlevlerine de değinmek gerekmektedir. Söz konusu araştırmacıların değer kavramına yüklediği temel özellikler şu şekilde özetlenebilir ( Schwartz, 2005; Kuşdil ve Kağıtçıbaşı, 2000):

1.Değerler inançlardır: Değerler duygularla iç içe olan, nesnel duygulardan tamamen arındırılmamış inançlardır. Zihinsel yapılar ile duygular arasında yakın bir ilişki vardır. Değerler bir şekilde aktive edildiğinde duygular, değerleri sarıp sarmalar. İnsanlar için önemli olan bir değer, tutkuyla ve heyecanla savunulur. İnsan için önemli olan bir değer, savunmasız kaldığında (tehdit edildiğinde), umutsuzluk doğar. Diğer taraftan önemli bir değer ifade edilebiliyor ve o değere uygun bir gerçekleşme oluyorsa, insanlar mutlu

45

olmaktadır. Fakat objektif /öznel olmayan / tarafsız ve soğuk bir inanç değil, kimi zaman içinden çıkılmayacak / kaçınılmaz derecede güçlü duygularla bağlanmış /bağlanılan inançlardır. Motivasyonel bir yapıya sahiptir (Özkul, 2007).

2.Değerler istenen amaçlarla ilişkilidir: Değerler, eşitlik gibi bireyin amaçlarıyla ve bu amaçlara ulaşmada etkili olan yardımseverlik gibi davranış biçimleriyle ilişkilidir. İnsanların ulaşmak için gayret gösterdikleri arzu edilen /edilebilir hedefleri kapsarlar ve bu hedeflerle ilgilidirler. Özel/spesifik hareketlerin/davranışların ve durumların üzerinde bir kavramdır. Soyut hedeflerdir. Bu soyut yapısı değerleri, genellikle özel hareketler, nesneler veya durumlarla ilgili olan norm ve tutum gibi kavramlardan ayırt etmektedir.

3.Değerler durumlar üstü bir kavramdır. Değerler, iş, okul aile gibi tüm toplumsal durumlarda, tanıdığımız tanımadığımız kişilerle olan ilişkilerimizin hepsinde geçerlidir. Bu niteliğiyle değerler, spesifik davranış ve durumların üstünde bir kavramdır. Örneğin saygılı olma ya da dürüstlük gibi bir değer işte, okulda, ailede geçerli bir değerdir. Olayların, insanların, davranış biçimlerinin, hareketlerin değerlendirilmesinde ve seçilmesinde rehberlik ederler. Değerler, bir durumun diğerine karşı göreli önemliliğine göre düzenlenir. Sıralanan bu değerler örgüsü, değer önceliklerinin oluşmasını sağlar. İnsanların değer şekilleri, onları bireysel olarak tanımlayan / ifade eden / karakterize eden değer önceliklerinin düzenli bir sistemidir. Değerlerin bu hiyerarşik özelliği de onları normlardan ve tutumlardan ayırt edicidir.

4.Değerler birer standart ya da kriter vazifesi görür: Bir davranış, söz ya da kişinin iyi - kötü, adil - adil değil gibi tercih edilme kararında referans olarak kullanılır.

5.Değerler önem derecesine göre sıralanır: Kültürler ya da bireyler bazı değerlere diğerlerine nazaran daha fazla önem verir. Örneğin kazanmak, başarmak gibi değerlere, Batı toplumlarında daha çok önem verilmektedir. Dolayısıyla kültürler ve bireyler sergiledikleri değer öncelikleri sistemleriyle (değer örüntüleriyle) betimlenebilirler.

6.Değerler bir örüntü meydana getirir. Değerler seti (örüntüsü) pek çok davranışı birlikte etkiler. Örüntüyü oluşturan değerler birbirinden farklı amaç ve niteliklere sahiptir.

46

Daha çok önem verilen değer davranış üzerinde daha çok etkilidir. Örneğin “uyum ve özerklik değerleri” farklı tavır ve davranışlara yol açar. Sonuç olarak her değerin bir fonksiyonu vardır; bu fonksiyonlar birbiriyle zıt olabilir.

Değerler; sosyal olaylar ve konular karşısında belirli pozisyonlar almamızı sağlar. Belirli bir dünya görüşünü, siyasi veya dinsel ideolojiyi bir diğerinden üstün tutmamızı sağlar. Kendimizi ve diğer insanları tanımamıza rehberlik ederler. Kendimizi ve diğer insanları ödüllendirebileceğimiz veya cezalandırabileceğimiz, değerlendirmeler yapmamızı ve bir yargıya varmamızı sağlar. Karşılaştırma sürecinin merkezinde yer alırlar; biz onları ahlakımızı ve diğer insanlardan daha yetkin olup olmadığımızı belirlemek için standartlar olarak kullanırız. Standartlar başkalarını etkilemek ya da ikna etmek için kullanılır, hangi inançların, tutumların ve eylemlerin mücadeleye karşı çıkmaya ve tartışmaya değer olduklarını bize anlatırlar. Psikoanalitik anlamda, inançların, tutumların ve davranışların nasıl rasyonelize edildiğini bize gösteren standartlardır.

Değerlerin zihni süreçleri organize etmede önemli bir rol oynadığını belirten Ünal (1981), Bruner ve arkadaşlarının yaptığı bir deney ile bu durumu açıklamaktadır: Yapılan deneyde, bir değeri temsil eden kelimelerin, görsel kavrama eşiği, diğerlerinden yani nötr uyarcılardan daha düşük olmuştur. Dolayısıyla bunlar daha çabuk algılanmışlardır. Bu durum, kabul edilebilir uyarıcılar için eşiğin düşük, kabul edilmeyen uyarıcılar için ise eşiğin yükselmekte olduğunu göstermektedir. Yani sahip olduğumuz değer, burada algısal bir savunma hizmeti görmekte ve uyarıcıların seçilmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Algısal seçicilik fenomeni; yüksek değerdeki uyarıcılar için algılama eşiğini düşürür (seçici duyarlılık). Kişinin bireysel değerleri ile tutarlı olmayan veya onları tehdit eden algılamalara ve hipotezlere karşı engeller koyar (algısal savunma). Bireyin hâkim değer oryantasyonu ile uygunluğu içinde, algısal tahminleri yönetir (değer rezonansı). Ayrıca tepkilerin şiddetlenmesi de değerlerin algılar üzerindeki bir başka etkisini göstermektedir (Ünal, 1981).

Değerlerin önemli özelliklerden biri de karar alma sürecinde oynadıkları belirleyici rol sebebiyledir. Değerler karar alma sürecine bütünüyle etki edip onların merkezinde yer aldıkları gibi, yol gösterici ve tercih etmede rehberlik edici karakterleriyle de, danışmanlık

47

hizmetini yürütürler. Kişilerin sosyal rollerini seçmesinde ve gerçekleştirmesinde rehberlik eder, ilgi yaratır ve cesaret verirler. Toplumdaki alternatifleri, iyi-kötü, güzel-çirkin, doğru- yanlış şeklinde atıflarda bulunarak belirlediklerinden dolayı bireyin kararlarına, hükümlerine etki eder ve doğru şeyleri yapmaya yüreklendirirler (Ersoy, 2006).

Sosyal değerlerin, belli sosyal sonuçlara yol açtığını belirten Fichter, bu sosyal sonuçların değerlerin genel işlevlerini ifade ettiğini söylemektedir. Ona göre değerler şu işlevlere sahiptir (Fichter 2002). Değerler kişilerin ve birlikteliklerin sosyal değerinin yargılanmasında hazır birer araç olarak kullanılırlar. Bireyin, çevresindekilerin gözünde nerede durduğunu bilmesine yardımcı olurlar. Değerler, kişilerin dikkatini istenilir, yararlı ve önemli olarak görülen maddi kültür nesneleri üzerinde odaklaştırırlar. Çok değerli olan bir nesne, her zaman birey veya grup için en iyi olmayabilir ancak o nesnenin sosyal olarak değerli görülmesi, o nesne için çaba gösterilmesine yol açar. Toplumlardaki ideal düşünme ve davranma yolları, değerler tarafından işaret edilir. Sosyal olarak kabul edilebilir davranışın adeta semasını çizerler ve böylece kişilerin hareket ve düşüncelerini en iyi nasıl gösterebileceklerini kavramalarını sağlarlar.

Böylelikle kişiler, çeşitli rollerin gerekliliklerinin ve beklentilerinin birtakım değerli hedefler doğrultusunda işlemekte olduğunu kavramış olurlar. Değerler, sosyal kontrol ve baskının araçlarıdır. Kişileri törelere uymaya yöneltir. Ayrıca değerler onaylanmayan davranışları engeller, yasaklanmış örüntülerin neler olduğuna işaret eder ve sosyal ihlallerden kaynaklanan utanma ve suçluluk duygularının kolaylıkla anlaşılabilmesini sağlarlar. Değerler, dayanışma araçları olarak da işlevde bulunurlar.

Ortak değerler, sosyal dayanışmayı yaratan ve sürekli kılan en önemli faktörlerdendir. Sosyal bilimcinin ilgilendiği değerlerin şu özelliklere sahip olduğu ortaya konulabilir: Değerler paylaşılırlar; kişilerin çoğunluğu değerler üzerinde uzlaşmıştır. Herhangi bir bireyin değer yargısına bağlı değildir. Ciddiye alınırlar; kişiler bu değerleri, ortak refahın korunması ve sosyal gereksinmelerin karşılanması ile birlikte görür. Değerler coşkularla birlikte bulunur; kişiler yüce değerler için özveride bulunur, dövüşür ve hatta ölürler. Son olarak, değerler kişilerarası oydaşıma ve uzlaşma gerektirdiği için, kavramsal olarak diğer değerli nesnelerden soyutlanabilir” (Fichter, 2002).

48

Bu açıklamalardan da yola çıkarak, değerlerin genel olarak, dayanışma, uyum, bütünleşme, tutum belirleme, tercih yapma, pozisyon alma, rehber olma, muhasebe ve hakemlik yapma gibi işlevleri yanında, hedef ve kıstas teşkil edici, düzenleyici, meşrulaştırıcı ve tatmin edici işlevlere sahip olduğunu söylemek mümkündür (Ersoy, 2006).