Yurt dışında yapılan araştırmaları iki gruba ayırabiliriz. Bunlar, Estetik Eğitimi ile ilgili araştırmalar ve Disipline Dayalı Sanat Eğitimi ile ilgili araştırmalardır.
ARNHEİM (1974) "Sanat ve Görsel Algı" adlı kitabında sanatsal düzenleme eleman ve ilkeleri açıklanmıştır. Ayrıca bu eleman ve ilkeler doğrultusunda görsel algıyı geliştiren, öğrenci ve sanatçı çalışmalarını bu açıdan değerlendiren örnek çizimlere yer verilmiştir.
ROSS (1984) "Estetik Dürtü" isimli kitabında sanat ve estetik bağlamında ele aklığı estetik ve sanat kavramlarının güncel dilde ve yüksek sanatlarda karşılaştırmasını
yapmıştır. Bu ikisinin bağdaştırılıp birbirine yaklaştırılmasını ve anlaşılır kılınması gereğini vurgulamıştır.
HURWITZ ve DAY (1986) "Çocuklar ve Onların sanatı" adlı kitaplarının estetik ile ilgili bölümünde ilkokul öğrencilerine estetiği ve estetik sorgulamayı öğretmek için örnek öğrenci çalışmalarıyla birlikte örnek sorular ve öğrencilerin cevaplarına yer verilmiştir.
CRAWFORD'un (1989) "Disipline Dayalı Sanat Eğitiminde Estetik" konulu araştırmasında estetiğin sanat üzerine eleştirel yansımalar olarak, ana konusunu belirlerken, sanatsal üretim, sanatsal değer biçme, sanat tarihi ve sanat eleştirisi disiplinlerine dayandığı söylenmektedir. Ayrıca estetik derslerinde estetiğin geçmişi yerine estetiğin bazı problemleri üzerine yoğunlaştırılması gereğini ortaya konmuştur ve felsefi sorgulamanın estetik dersleri için vazgeçilemez olduğu belirlenmiştir.
ARNSTINE'in (1990) "Sanat, Estetik ve Disipline Dayalı Sanat Eğitiminin Güçlükleri" burada sunduğu görüşe göre DDSE karıştırılan kavramlardır. Politikliğin aksine halk okul müfredatlarında sanat eğitimi için bir hareket olduğu düşünüldüğü zaman DDSE için alternatif bir öneri olduğu ortaya koyulmaktadır.
KAAGAN'ın (1990) "Estetik Algılama: Amerikan Okullarında Sanat Eğitiminin Sebepleri" adlı yazısında sanat eğitimini savunanları destekleme amacındadır. DDSE okullarda önerilen görsel sanat deneyimleridir. DDSE özelliği bağlamında sanat
HART (1991) "Estetik Çokluk ve Çok Kültürlü Sanat Eğitimi" araştırmasında evrensel / biçimci, kişisel sorumluluk / anti biçimci ve estette çoklu yaklaşımlar tartışılır. Araştırmada çoklu yaklaşım kullanımı tavsiye edilmektedir. Çünkü sanat formları batılı olmayan estetik prensipler için ele alınır. Bu noktada çoklu sanat eğitimi ve batının estetik kriterleri tartışılır. Sonuçta sanat eğitimi ile buna meydan okunabileceği söylenmektedir.
ANDERSON'un (1992) "Göz, beyin ve Kalple Çizim" araştırmasında sanatsal çizim çalışmaları görsel, akıllı ve his aktiviteleri olduğu söylenmektedir. Bu üç algı öğrencilerin anlamasına yardım için önerilmesini sağlamaktadır. Bunların sanat eğitiminde tasarım müfredatı üzerine etkileri ele alınması gereği ortaya koyulmaya çalışılmıştır.
MASON ve RAWDING (1993)"DDSE de Estetik: Eleştirel Çalışmalar İçin Uygunluğu" çalışmalarında Büyük Britanya’nın ulusal müfredatındaki örnek konularla ilgili eleştirilen çalışmalar ve eğitim amaçlarını içerir. Sanat eğitiminin yapılanması üzerine vurgulanan sonuçlar azalmakta olduğu vurgulanmaktadır. Estetik ve kültürel ayrılıklar eleştirel çalışmalarda azalmakta olduğu ortaya koyulmaktadır.
EFLAND (1990) "Müfredat Kurgusu ve Sanat Eğitiminde Disiplinlere Yöneltme" araştırmasında DDSE'nin gelişmesi ele alınmıştır. Thomas Kuhn'un bir dizi değişik teorileri sunulur. Gilbert Clark, Michael Day ve W.Dwain Greer'in DDSE teorisi ve hatalı kavramları, müfredat özellikleri, araştırma metotları ortaya koyulur. Sonuçta öğrencilerin disiplinlerdense (estetik, sanat tarihi, sanat eleştirisi ve uygulama disiplinleri) sanat eğitimcilerine odaklanması gereği ortaya tekrar koyulur.
STANFORD (1990) "Sanat ve İlkokul Okul Deneyimleri" isimli araştırmasına göre, tüm insanların ihtiyaçları deneyimleri arka yapısı 1990'ların ve ötesinde, uygun konteks boyunca müfredat değiştirmek için önemli dayanak sağlayacak . Bu yazıda sanat tarihi, sanat eleştirisi, estetik ve uygulama olmak üzere 4 disiplinden oluşan DDSE'nin ilkokul sanat eğitimi için dizilerini içerir. Bu dört parça ilkokul öğretmenlerinin daha etkili olmasına yol açacak eğer öğrenciler öğrenirlerse nasıl çalışacaklarını ve yaratacaklarını sanat biçimlerini değerlendirebileceklerdir. İlkokul öğretmenleri tavırlarıyla kültürel ve görsel görmeyi öğrenmek için öğrencilerin algılama becerilerini geliştirebileceklerini söylenmektedir.
CLARK (1991) "Müfredat Yapımında DDSE'nin İncelenmesi" DDSE nin konu merkezli çağdaş bir yaklaşım olduğunu savunulmaktadır. Bir müfredat yapı olan DDSE kendi içinde tutarlıdır, fakat içerdiği disiplinler her zaman birbirini tamamlamamaktadır. DDSE'de çocuk merkezli ve toplum merkezli yönlendirmelerin yanında yer alabilir.
THISTLEWOOD (1991) "Tasarım ve Sanat Eğitiminde Eleştirel Çalışmalar" adlı kitabında sanat ve tasarım eğitimi için eleştirel bir çalışmadır ve İngiltere ve Amerika’nın katkılarını yaklaşımının tartışmasını beraberinde getirmektedir. Bu yaklaşım bağlantıları pratiktir ve takdire değerdir. Fakat tasarım terimi tanımında mevcut olan eleştirel farklılıkları vardır. Prensiplerin kullanımında Amerika'daki tasarımın tanımlanmasında programın merkezinde sanat aktiviteleri bulunmaktadır. İngiliz tasarımı estetikle pratiği birlikte içerir. Diğer farklılık Amerikalı eğitimciler genel objektifte çalışırken, İngilizler bir merkez kaynaktan yayılan politikaları kabul
etmektedir. Katkıları bu antolojide eleştirel örnekler sunulmaktadır. Ve pratik felsefi görüş yaklaşımlarının yanı sıra ilk ve ortaokullarla birlikte pratikte bağlamsal çalışmalar sunulmaktadır. Bu 14 araştırma;
1. Eleştirel Çalışmalar, Çağdaş Sanatlar Müzesi ve Sosyal Ayrıcalıklar 2. DDSE'nin Gizemi ve Yapısı
3. Sanat ve Tasarım Eğitiminde Eleştirel Çalışmalar 4. Görmenin Yeni Yolları
5. Eleştirel Çalışmaları Öğrenme Yaklaşımları 6. Kopya ve Parody ve Pastica
7. Sanat Hakkında Konuşma: Sözel İkilem 8. Galeri ve Okul: Sanat Çalışma Programları 9. Sınıfta Sanat Tarihi
10. Sanat Tarihi ve Okullarda Eleştirel Çalışmalar 11. Okullarda Sanat Tarihi
12. Birleşme Noktasından Önce 13. Sanat Tarihi ve Sanat Öğrencileri
14. Sanatın Kullanılması ve Eleştirel Çalışmaların Tasarım Eğitimi Aktiviteleri COWAN ve CLOVE'nin (1991) " Disipline Dayalı Sanat Eğitimi Boyunca Kendi Kavramlarını Artırma" adlı araştırmalarında Disipline Dayalı Sanat Eğitimini tanıtılırken, eleştirilere karşılık verilmektedir. DDSE'nin tüm öğrencilerin ihtiyaçlarına karşılık veren bütün her şeyi içerdiği ortaya koyulmaktadır. Örnek derslerle ve bu tartışmayı destekleyen çalışma durumlarından örneklerle de pekiştirilmektedir.
(1991) de Texas'da düzenlenen seminerin ana başlığı "Disipline Dayalı Sanat Eğitimi ve Kültürel Ayrılıklar" dır. Bu başlık altında aşağıdaki temel kavramlar ele alınmıştır:
1 .Eğitimde kültürel ayrılıklar 2. DDSE ve kültürel ayrılıklar
3. Sanat tarihi, estetik, eleştiri ve uygulama kültürel ayrılıkları nasıl etkiler? 4. DDSE'den etkilenenden diğer disiplinlerin deneyimleri
5. DDSE'nin evrimi
Böylece kültürel farklılıkların estetik üzerinde etkisi ortaya koyulmaktadır.
SMITH ve LEVI (1991) "Sanat Eğitimi: Eleştirilen bir ihtiyaç. Disipline Dayalı Sanat Eğitimi" DDSE'nin düşüncesi rasyonel bir felsefe sağlamaktadır. Bu düşünce modelleri insani temeller etrafında iletişim için insan ihtiyaçlarının temelinde cevaplayan ve diğerleriyle (sanat yapanlar) birlikte deneyimlerini paylaşmak, zamanında bir yer bulan ve hatırlanan değerli düşüncelerin hatırlayan (sanat tarihi) ve önemli maddeler hakkında kasti makul sebepler bulmak (sanat eleştirisi ve estetik). 8 bölümden oluşmaktadır;
l. ABD Bugününde Sanat. 2. Sanat ve İnsan
3. Sanatın Yaratılışı
4. Sanatın Geleneği: Sanat Tarihi
5. Sanatın Eleştirisi: Sanat Eleştirisi 6.Sanatın Felsefesi: Estetik 7. İnsana Dayalı Sanat Eğitimi Kavramlarına Doğru
8. Sanatı Öğrenmedir. Bu bölümleri kapsamlı notlar takip edilmektedir ve açıklayıcı notlar önerilmektedir.
EİSNER'in (1992) "Disipline Dayalı Sanat Eğitimi: Kavramlar ve Yanlış Kavramlar" başlıklı makalesinde Disipline Dayalı Sanat Eğitimimin bir tarihçesi çıkarılmakta ve eleştirisi yapılmaktadır. DBAE için yanlışları ve doğruları ortaya koyularak öneriler getirilmektedir.
KINDLER (1992) "Ortaokulda DDSE: Mümkün Bir Yaklaşım" çalışmasında DDSE nin prensiplerini kullanarak bir ortaokul sanat eğitimi programı tanımları
tartışılmaktadır. Başarılı program için, sanat yapma teknikleri ve sanat atölyeleri DDSE yaklaşımıyla birlikte olmalıdır. Program içeriğinin gözden geçirilmesini sağlar ve öğrenme metotları programda kullanılmasını söylemektedir.
REYNOLDS'un (1992) "Orta öğretimde Sanat Dersleri" bir DDSE müfredatıdır. Bu öğrenme rehberinde sanat dersleri sunulmaktadır. Kavram-merkezli ve sanatın dört disiplinini birleştiren; Uygulama, sanat tarihi, sanat eleştirisi, estetik. Sanatın elemanları ve tasarım ilkeleri ile bireysel üniteler organize edilir. Ek bölümlerde sanat tarihi, sanat eleştirisi, estetik yargılar içermektedir. Projeler her bir ünite ile birlikte sıralanmakta ve gittikçe artan düzenleme ve tekniklerin çeşitlerini sunan ve sanat kavramı her bir ünitenin uygun medya alanlarını öğrenme amaçları davranış terimlerini içermektedir. Beceri düzeyi materyaller ve hazırlık öğretim kaynakları motivasyon prosedürler değerlendirme ve gerekli zamanı bölüştürme tanınır.
HOBBS (1993) "Sanat Eğitiminde Sanat Teorisinin Savunması" Araştırmada DDSE içeriği sanat eğitimi alanında baş etki olarak görülmektedir. Yüksek eğitim sanat programı tartışmalarına yer verilmektedir. Fakülte öncesi sanat öğretimi için yeterli temel eğitimin sağlanmadığı, sanat ve sanat eğitiminin temelleriyle birlikte, sonucunda öğretimin yanı sıra DDSE hakkında bilgi verilmektedir.
GREER'in (1993) "DDSE Gelişmeleri: Sanat Eğitiminde Sanatlar Eğitimine Doğru" adlı araştırmasında 1984 başlangıcından beri, DDSE nin değeri gözden geçirilmektedir. Öneri olarak DDSE prensiplerinin yalnız görsel sanatlarda değil, sanat eğitiminin hepsinde uygulanabileceği söylenmektedir.
BÖLÜM III