Düzeltme: Eğer ses doğru telaffuz edilmezse öğretmen dilin durumunu göstererek ya da gerektiğinde tahtaya şekiller çizerek doğru sesin nasıl

çıkarılacağını açıklar. Sözcükler üzerindeki vurgular, ses tonları ve ritimler üzerinde ayrıca durulur. Özellikle cümle düzeyinde yapılan tekrar alıştırmalarında buna daha çok yer verilir (Demirel, 2003, 97).

Mersinligil (2002), çalışmasında “İngilizce sesleri telaffuz edebilme” amacının hem öğrenci hem de öğretmen görüşlerine göre kısmen gerçekleştiğini belirtmektedir. Mersinligil (2002), çalışmasında öğretmenlerin bir çoğu amaçların öğrenciye kazandırılamamasının en önemli nedeninin çocukların farklı sosyal, ekonomik ve kültürel çevrelerden gelmesi olduğunu belirtmişlerdir. Mersinligil’in (2002) çalışmasında öğretmenler, öğrencilerin amaçları kazanamayışının bir nedeni de Türkçe dilbilgisinin yetersiz oluşuna ve Türkçe’nin iyi bilinmemesine bağlamışlardır. Öğretmenler, İngilizce derslerinde çok fazla dil bilgisine ağırlık verilmeden ve fazla ayrıntıya girmeden ders işlenirse Türkçe açıklamaya gerek duymadan İngilizce’nin öğretilebileceğini ifade etmişlerdir (Mersinligil, 2002, 171).

Türk Milli Eğitimi’nde İngilizce öğretiminin ilköğretim 6. sınıf yerine 4. sınıfta başlaması yukarıdaki problemlerin çözümünde etkili olacaktır ancak ilköğretim 4. ve 5. sınıfta İngilizce derslerine İngilizce alan öğretmeni yerine çoğunlukla sınıf öğretmenliği mezunu veya başka alanlardan (Ör: ziraat fakültesi) mezun yabancı dil seviyesi orta düzeyde bile olmayan öğretmenlerin girmesi özellikle “telafuz” ve

“tonlama” öğretimini çok güçleştirmektedir.

Çizelge 26’da öğretmenlerin 5. Sınıf İngilizce Programın Özel Amaçlarına ilişkin görüşleri incelendiğinde, “Hiç katılmıyorum” ve “Çok az Katılıyorum” birlikte yorumlandığında programdaki on altı özel amaçtan en çok “Geniş zaman yapısı ile cümle kurabilme” (%25.5), “Geniş zaman gramer yapısının temel özelliklerini

kavrayabilme” (%24.4) ve “Şimdiki zaman gramer yapısının temel özelliklerini kavrayabilme” (%20.3) amaçlarının öğrencilere kazandırılamadığı belirlenmiştir.

Mersinligil (2002), çalışmasında öğretmenler, en çok “geniş zaman” ile “geniş zamanla olumsuz soru şekillerinin” daha sonra da “emir cümleleri ile “şimdiki zaman” ve “emir vardır kalıplarının” programdan çıkarılması gerektiğini belirtmişlerdir. Mersinligil’in (2002) çalışmasında öğretmenlerin çıkarılmasını istediği konuların öğrenciler tarafından kavranması güçlük çekilen konular olduğunu çünkü öğrencilerin Türkçe dil bilgisinde henüz yeterli düzeye ulaşmadıklarını ifade etmektedir. Ayrıca Mersinligil’in (2002) Kocaoluk ve Kocaoluk’tan (2001) aktardığı bilgiye göre öğrencilerin dördüncü ve beşinci sınıf Türkçe dersi programlarında fiilin üç temel zamanı olarak “şimdiki”, “geçmiş” ve “gelecek” zamanı kavrayabilme davranışlarının kazandırılması yer almaktadır. Bu yaştaki öğrencileri Türkçe karşılığı ile desteklenmeyen bir konu ile ürkütüp İngilizce’den soğutmak ve uzaklaştırmak yerine geniş zaman konusunu üst sınıflarda öğretmek daha rasyonel bir uygulama olacaktır (Mersinligil, 2002, 181).

Çizelge 26’da müfettişlerin, 5. Sınıf İngilizce Programın Özel Amaçlarına ilişkin görüşleri incelendiğinde “Hiç katılmıyorum” ve “ Çok az Katılıyorum” birlikte yorumlandığında öğretmen görüşlerinin aksine programdaki on altı özel amaçtan en çok “Düzeyine uygun soru cümlelerine cevap verebilme” (%56), “Düzeyine uygun cümlelerde geçen kavramların anlam bilgisi” (%55) ve “Vardır kalıbını kavrayabilme” (%43.5) özel amaçlarının öğrenciler tarafından kazanılmadığı ifade edilmiştir.

Çizelge 25’te öğretmenlerin, 4. Sınıf İngilizce Programının Özel Amaçlarına ilişkin görüşleri incelendiğinde, “Büyük Ölçüde Katılıyorum” ve “Tamamen Katılıyorum” birlikte yorumlandığında otuz beş özel amaçtan en çok “ Rakamları İngilizce sayma bilgisi” (%84.6), “Saat bilgisi” (%79.8) ve “Haftanın günleri bilgisi” (%79.7) özel amaçlarının öğrencilere kazandırıldığı ortaya çıkmıştır.

Çizelge 25’et müfettişlerin, 4. Sınıf İngilizce Programının Özel Amaçlarına ilişkin görüşleri incelendiğinde, “Büyük ölçüde katılıyorum” ve “Tamamen Katılıyorum” birlikte yorumlandığında otuz beş amaçtan “Rakamları İngilizce sayma bilgisi” (%41.3), “Sınıf içindeki eşyaların bilgisi” (%39.9) ve “Haftanın günleri bilgisi” (%37.3) özel amaçlarının öğrencilere kazandırılmasında sorun yaşanmadığı belirlenmiştir.

Mersinligil’in (2002) çalışmasında öğretmenlerin çoğunluğu “meslekler”, “birine nereli olduğunu sorma, söyleme”, “onar onar, yüze kadar sayma”, “saat sorma” ve

“hava durumunu sorma” gibi konuların basit ve kolay öğrenilebilir olduğunu bunun için bu konuların ön sıralarda öğretilmesi gerektiğini bildirmişlerdir. Aynı çalışmada öğrencilerin çoğu sevdikleri konuları yazmaları istendiğinde sayıları, saatleri, hayvanlarla ilgili vb. konuları sevdiklerini belirtmişlerdir (Mersinligil, 2002, 248).

Çizelge 26’da 5. Sınıf İngilizce Programının Özel Amaçlarına ilişkin görüşler incelendiğinde, “Büyük ölçüde katılıyorum” ve “ Tamamen Katılıyorum” birlikte yorumlandığında öğretmen ve müfettişlerin on altı özel amaçtan en çok “Yapabilme kalıbını kavrayabilme” (öğretmen%69.2, müfettiş %24.8) ve “Belli başlı sıfatlar bilgisi” (öğretmen %67.4, müfettiş %30.8) özel amaçlarının öğrenciler tarafından kazanıldığı görüşü ortaya çıkmaktadır. Bu ortak görüşler dışında öğretmenlerin

%70’i “Onar onar sayma”, müfettişlerin ise %29.2’si “Öğrendiği zaman ve kalıpları diyaloglarda kullanabilme” özel amaçlarının öğrenciler tarafından en çok kazanılan davranışlar olduğunu belirtmişlerdir.

Karhan (2001), çalışmasında öğretmenler “kimi İngilizce yapılarını”

kavratmakta güçlük çektiklerini belirtmişlerdir. Aynı çalışmada öğretmenler,

“çocuklara İngilizce öğretimi” konusunda yetersiz olduklarını ve bu konuda mesleki eğitime gereksinim duyduklarını belirtmişlerdir.

Bunlardan başka öğretmen ve müfettişlerin programın özel amaçlarına ilişkin görüşleri incelendiğinde her iki grup arasında öğrencilere kazandırılması istenen özel amaçların kazandırılabilirliği açısından büyük farklılıklar göze çarpmaktadır.

Örneğin; “Büyük Ölçüde Katılıyorum” ve “Tamamen Katılıyorum” birlikte yorumlandığında öğretmenler “Şahıs zamirleri bilgisi” özel amacının %65.5 oranında öğrencilere kazandırıldığını ifade ederlerken müfettişler aynı özel amacın öğrencilerin sadece %22’sine kazandırılabildiğini belirtmektedirler. Aynı şekilde, öğretmenler “Atatürk’ün ailesini tanıyabilme” özel amacının öğrencilerin %70.1’inin kazandığını belirtirken, müfettişler öğrencilerin %18.5’inin aynı amacı kazandıklarını, öğretmenler “Evin bölümleri bilgisi” özel amacının öğrencilerin %64.9’unun kazandığını, müfettişler ise aynı özel amacın öğrencilerin %19.5’ine kazandırıldığını ifade etmişlerdir.

3. İlköğretim Dördüncü ve Beşinci Sınıf İngilizceDers Programlarının İçeriğinin