BÖLÜM 6 SONUÇ VE ÖNERİLER
6.1. Araştırma Bulgularına Göre Öneriler
AraĢtırmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda aĢağıdaki öneriler geliĢtirilebilir;
1. Okulöncesi dönem çocuklarının akran iliĢkilerinin yapısının, bu iliĢkilerdeki problemlerin ortaya çıkarılması için daha farklı ve çeĢitli örneklem gruplarının yer aldığı araĢtırmalar yapılmalıdır.
2. Bu çalıĢmada ele alınan değiĢkenler dıĢında fiziksel geliĢim, duygusal geliĢim, biliĢsel geliĢim vb. açısından akran iliĢkileri incelenebilir.
3. SHÇEK çocuk yuvalarında çocuklar akranları ile daha uzun süreli vakit geçirdikleri ve etkileĢimde bulundukları için akranlarıyla iliĢkilerini inceleyen araĢtırmalar yapılmalıdır.
4. Türkiye‟de özellikle okulöncesi dönemde akran iliĢkilerin inceleyen yeterli ölçek bulunmadığından ölçekler geliĢtirilebilir.
5. Okulöncesi dönem çocuğun ilk sosyalleĢme süreci olduğundan ve bu süreci de akran iletiĢimi ile gerçekleĢtirdiğinden öğretmenlere bu konuda hizmet içi eğitimlerle ya da eğitim fakültelerinde öğretmen adaylarına verilecek derslerle bu konuda bilgileri artırılmalıdır.
6. Akran iliĢkilerinin daha sağlıklı yürümesi için akran iliĢkilileri geliĢtirme programları hazırlanmalıdır.
7. Anaokulu ve anasınıflarında akran iliĢkilerinin önemi ile alakalı olarak veliler bilgilendirilmeli. Akran iliĢkilerinde sorun yaĢayan çocuklar hakkında veliler ile görüĢülmeli, sorun ve çözüm hakkında bilgilendirilmelidir.
8. Akran zorbalığına ve akran iliĢkilerine dayalı olarak ortaokul, lise vb. eğitim düzeylerinde araĢtırma yapılmasına rağmen okulöncesi dönemde akran iliĢkilerinde yeterli çalıĢma bulunmamaktadır. Bu alanda çalıĢmalar artırılmalıdır.
KAYNAKÇA
Ada, ġ. (2010). Erzurum‟daki Ġlköğretim 6,7,8. Sınıf Öğrencilerinin Akran Zorbalığının ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi, Eğitim ve Bilim Dergisi, 35(158), 90-100.
Akduman, G. (2010). 7-14 YaĢ Grubu Çocuklarda Akran Ġstismarı ve Kendi Çözüm Önerileri. Afyon Kocatepe Üniversitesi Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 3(2), 13-26.
Akgün, S., Araz, A. (2010). AnlaĢmazlıklarımızı Çözebiliriz: Bir ÇatıĢma Çözümü Eğitim Programı Tanıtımı. DoğuĢ Üniversitesi Dergisi, 11(1), 1-17.
Alisinanoğlu, F. ve Kesicioğlu, O.S. (2010). Okulöncesi Dönem Çocuklarının DavranıĢ Sorunlarının ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi (Giresun Ġli Örneği). Kuramsal Eğitimbilim, 3 (1), 93-110.
Altay, Fatma B. (2007). Okulöncesi Kuruma ( Devlet-Özel) Devam Eden Çocukların Sosyal Yeterlikleri ve Olumlu Sosyal DavranıĢları Ġle Ebeveyn Stilleri Arasındaki ĠliĢkiler. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Altınmakas, B. (2010). Çekingenlik ve Saldırganlığa KarĢı Atılganlık. Eğitimde Yansımalar. 28, 4-6.
Arı, R. (2005). Çocuk Ve Ergende Sosyal Ve Ahlaki GeliĢim (1. Baskı). Konya: Selçuk Üniversitesi Mesleki Eğitim Fakültesini YaĢatma Ve GeliĢtirme Vakfı Yayınları.
Aydın, B. (2005). Çocuk ve Ergen Psikolojisi (2. Baskı). Ankara: Nobel Basımevi. BaĢ, A. U. Ve Siyez, D. M. (2011). Akranları Tarafından Kabul Gören ve Görmeyen
Ġlköğretim Okulu Öğrencilerinin Akran ĠliĢkilerine Yönelik Algılarının Ġncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(1), 43-70.
Bayhan, S. Ve Artan, Ġ. (2007). Çocuk GeliĢimi ve Eğitimi. Ġstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Bayraktar, F. (2009). Ergenlerin Zorba ve Kurban DavranıĢlarında Birey, Aile, Akran ve Okula Dair Özelliklerin Rolü: Bütüncül Bir Model Önerisi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Beyazyürek, F. ġ. (2009). Urie Bronfenbrenner‟in Ġnsan GeliĢimde Çevresel YaklaĢımı. Seyhan Rehberlik ve AraĢtırma Merkezi, Adana.
Bolatkıran, M.A. (2006). Ġlköğretim Okulu Müdürlerinin Duygusal Yeterlilikleriyle ĠletiĢim Becerileri Arasındaki ĠliĢkinin Öğretmen Algılarına Göre Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
Brigitte, B. (2003). Ġyi Çocuk- Zor Çocuk( Çeviren: Cuma Yorulmaz). Ankara: ArkadaĢ Yayınevi, 79-85.
BüyükıĢık, G. (2009). Alabayır Ġlköğretim Okulu Birinci Sınıf Öğrencilerinin Sosyal GeliĢimlerinde Sınıf Rehberliğinin Etkisi: Van-Alabayır Köyü Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
Cirhinlioğlu, F. G. (2001). Çocuk Ruh Sağlığı ve GeliĢimi(1. Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Crick N.R. (1995). Relation Agression: The Role Of Ġntent Attibutions, Feelings Of Distress And Provacation Type. Development And Psychopatology, 3, 313-322 Crick, N. R. Ve Ladd, G. W. (1993). Children's Perceptions Of Their Peer
Experiences: Attributions.
Crick,N., Casas,J. Mosher, M. (1997). Relation And Overt Aggression Ġn Preschool. Developmental Psychology, 33(4), 579-588.
ÇağdaĢ, A. (1997). ĠletiĢim Dilinin 4-5 YaĢ Çocuklarının Sosyal GeliĢimine Etkileri. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
ÇağdaĢ, A. (2008). Anne- Baba- Çocuk ĠletiĢimi (1. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık. ÇağdaĢ, A., Seçer, Z. (2007). Anne-Baba Eğitimi (3. Baskı). Ankara. Kök
Yayıncılık.
Çakaloz, B., Akay, A., Günay, T. (2007). KarĢıt Olma KarĢıt Gelme Bozukluğunun EĢlik Ettiği ve Etmediği Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Tanılı Çocukların DavranıĢsal Sorunlar, Ders BaĢarısı ve Akran ĠliĢkileri, Açısından Değerlendirilmesi, Yeni Symposium Journal Dergisi, 45(2), 84-92.
Çakmaklı, K. (1991). Aileler Ġçin Sosyal Hizmet. Ġstanbul: BaĢbakanlık Aile AraĢtırma Kurumu BaĢkanlığı Yayınları.
Çakmaklı, K. (2007). Çocuk ve Gençte Sosyal GeliĢim (4. Baskı). Ġstanbul: Yağmur Yayınları.
Çakmaklı, K.(1996). Çocuk ve Gençlerde Psikososyal Sağlık. Ġstanbul: Seha NeĢriyat.
ÇalıĢkan, T., Çınar, S. (2010). Akran Desteği: Öğrencilerin Sınıf Ortamı ve Uygulama Alanlarında Birbirleriyle YardımlaĢma Durumlarının Değerlendirilmesi, Maltepe Üniversitesi HemĢirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, Sempozyum Özel Sayısı, 226-234.
Çayırdağ, N. (2006). Ġlköğretim 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Okul Kültürünü AlgılayıĢları Ġle Zorbalık Eğilimleri ve Zorbalıkla BaĢ etme Düzeyleri Arasındaki ĠliĢkinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.
Çetin, F., Bilbay, A. A., Ve Kaymak, D. A. (2002). Arastırmadan Uygulamaya Çocuklarda Sosyal Beceriler. Ġstanbul: Epsilon Yayıncılık Hizmetleri.
Çetinkaya Ve Ark. (2009). Sosyoekonomik Durumu Farklı Üç Ġlköğretim Okulu Öğrencilerinde Akran Zorbalığının Depresyon ve Benlik Saygısı Düzeyiyle ĠliĢkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10, 151-158.
Çilingir,A. (2006). Fen Lisesi Ġle Genel Lise Öğrencilerinin Sosyal Becerileri ve Problem Çözme Becerilerinin KarĢılaĢtırılması. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Çimen, N. (2009). Okulöncesi Eğitimi Programında 6 YaĢ Grubu Çocukların Sosyal Becerilerinin GerçekleĢme Düzeyi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Debarbieux, E.,(2009). Okulda ġiddet. (Çeviren: Ġsmail Yerguz). Ġstanbul. ĠletiĢim Yayınları, 35.
Dekoviç, M., Wissink, Ġ.B., Meijer, A. (2004). Role Of Family And Peer Relations Ġn Adolescent Antisocial Behaviour: Comparison Of Four Ethnic Groups. Journal Of Adolescence, 27, 497-514.
Demir, N., Baran, A., Ulusoy, D. (2005). Türkiye‟de Ergenlerin ArkadaĢ-Akran Grupları ile ĠliĢkileri ve SapmıĢ DavranıĢlar: Ankara Örneklemi, Bilig, 32, 83- 108.
Dereli, E. (2008). Çocuklar Ġçin Sosyal Beceri Eğitim Programının 6 YaĢ Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerine Etkisi. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
DerviĢoğlu, C.M. (2007). Okulöncesi Kurumlarına Devam Eden 6 YaĢ Çocuklarının, Sosyal Becerilerini ve Problem DavranıĢlarını Etkileyen Faktörlerin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Dinç, B. (2002). Okulöncesi Eğitimin 4-5 YaĢ Çocuğunun Sosyal GeliĢimine Etkileri Konusunda Öğretmen GörüĢleri. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, EskiĢehir.
Dinçer, B. (2008). Alt Ve Üst Sosyo-Ekonomik Düzeyde Lise Ġkinci Sınıfa Devam Eden Ergenlerin Anne- Baba Tutumlarını Algılamaları ile ArkadaĢlık ĠliĢkilerinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Ensititüsü, Ankara.
Doğan, A. (2010). Ekolojik Sistemler Kuramı Çerçevesinde Akran Zorbalığının Ġncelenmesi. Çocuk Ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 17(3), 149-162.
Doksat, M.K., Gönen, B., BeĢkardeĢ, F. (2004). Harry Stack Sullivan. Yeni Symposium Journal, 42(3), 126-130.
Dursun, A. (2010). Okulöncesi Dönemdeki Çocukların DavranıĢ Problemleriyle Anne-Baba Tutumları Arasındaki ĠliĢkinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir.
Efilti, E. (2006). Orta Öğretim Kurumlarında Okuyan Öğrencilerin Saldırganlık ve Denetim Odağı‟nın KarĢılaĢtırmalı Olarak Ġncelenmesi. 213- 230.
EkĢi, H. ve Yaman, E. (2010). Çocuk ve Ergende ġiddet( 1. Baskı). Ġstanbul: Kaknüs Yayınları.
Ergül, A. (2009). Bir Grup Süreci Olarak Akran Zorbalığı: Katılımcı Rolü Gruplarında Tepkisel Amaçlı Saldırganlık ve Toplumsal Konum. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ergün, M., Özsüer, S. (2006). Vygotsky‟nin Yeniden Değerlendirilmesi. Afyon Karahisar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 269-292.
Eroğlu, S.E. (2009). Saldırganlık DavranıĢının Boyutları ve ĠliĢkili Olduğu Faktörler: Lise ve Üniversite Öğrencileri Üzerine KarĢılaĢtırmalı Bir ÇalıĢma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 205-221.
Erwin, P. (2000). Çocuklukta ve Ergenlikte ArkadaĢlık (1. Basım). Ġstanbul: Alfa Basım Yayın Dağıtım.
Eryılmaz, N.( 2010). Çocuk Yuvasında ve Ailesi Yanında Kalan 6 YaĢ Çocuklarının Duygusal Becerilerinin KarĢılaĢtırılması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Gander, M. Ve Gardiner, H. (2001). Çocuk ve Ergen GeliĢimi (Çeviren: Ali Dönmez ve Diğerleri) (4. Baskı). Ankara: Ġmge Kitabevi.
Gresham, F.M. (1988). Best Practices Ġn Social Skills Training. Thomos, A. Ve Grimes, J. (Editörler). Best Practices Ġn Social Pychology. New York: Wiley. Gülay, H. (2010). Okulöncesi Dönemde Akran ĠliĢkileri (1. Baskı ). Ankara: Pegem
Akademi Yayınları.
Gülay, H., (2008). 5-6 YaĢ Çocuklarına Yönelik Akran ĠliĢkileri Ölçeklerinin Geçerlik Güvenirlik ÇalıĢmaları ve Akran ĠliĢkilerinin ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ġstanbul.
Güleryüz, ġ. (2009). KaynaĢtırma Eğitimine Devam Eden Engelli Öğrencilerin Akranları ile ĠliĢkilerinde KarĢılaĢtıkları Sorunların Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Gültekin, S. (2008). 5 YaĢ Çocuklarının Sosyal Becerilerinin Bazı DeğiĢkenler Açısından Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Günaydın, B. Ve Yöndem, Z. (2007). Ergenlerin Akran Bağlılığının Bazı DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi, Aibu Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 141- 153.
GürĢimĢek, I., Girgin,G.,Harmanlı, Z. ve Ekinci,D. (2004). Annenin Ruhsal Belirtileri Ġle 5-6 YaĢ Dönemi Çocuklarının DavranıĢ Problemleri Arasındaki ĠliĢkinin Ġncelenmesi. Uluslararası Okulöncesi Eğitimi Kongresi. Kongre Kitabı,3, 359-369.
Güvenir, T. (2005). Okulda Akran Ġstismarı (1. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık. Harrist, A.W.; Zaia, A.F.; Bates, J.E.; Dodge, K.A. And Petit, G.S. (1997). Subtypes
Of Social Withdrawal Ġn Early Childhood: Sociometric Status And Social- Cognitive Differences Across Four Years. Child Development, 68, 278-292.
Hopp, J.A. (2004). Recollections Of Adults Who Self-Ġdentify As Having Experienced Peer Rejection Ġn Childhood. Unpublished Master‟ S Thesis, Siena Heights University, Michigan.
Hortasçu, N. (2003). Çocuklukta ĠliĢkiler Anne, Baba, KardeĢ ve ArkadaĢ (1. Baskı). Ankara: Ġmge Kitabevi.
Hoza, B. ve Diğ. (2005). What Aspects Of Peer Relationships Are Impaired Ġn Children With Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder?. Journal Of Consulting And Clinical Psychology, 73(3), 411-423.
http://egitimdevi.com/vygotsky%e2%80%99nin-zihinsel-gelisim-kurami adresinden 27.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://gdb.comu.edu.tr/index.php?option=com_content&view=article&id=47&ıtemid =50 adresinden 28.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://kisi.deu.edu.tr/didem.siyez/vygotsky.html adresinden 27.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://tr.wikipedia.org/wiki/zihin_kuram%c4%b1 adresinden 27.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://www.ezberim.com/egitim/32067-lev-vygotsky-sosyal-yapisal-kuram/ adresinden 25.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://www.pdrforum.net/index.php?topic=1568.0 adresinden 27.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://www.spsstezistatistikanaliz.com/?p=481 adresinden 21.01.2012 tarihinde elde edilmiĢtir.
http://www.zen.com.tr/sosyalekolojik.php adresinden 24.07.2011 tarihinde elde edilmiĢtir.
Ġmrak, H.(2009). Okulöncesi Dönemde KaynaĢtırma Eğitimine ĠliĢkin Öğretmen ve Ebeveyn Tutumları ile KaynaĢtırma Eğitimi Uygulanan Sınıflarda Akran ĠliĢkilerinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Jersild, A. (1979). Çocuk Psikolojisi (Üçüncü Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Kabasakal, Z., Girli, A., Okun, B., Çelik, N., Vardarlı, V. (2008). KaynaĢtırma Öğrencileri, Akran ĠliĢkileri ve Akran Ġstismarı, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 169-176.
Kaner, S. (1998). Akran ĠliĢkileri Ölçeği ve Akran Sapması Ölçeği GeliĢtirme ÇalıĢması, 77-89.
Kanlıkılıçer, P. (2005). Okulöncesi DavranıĢ Sorunları Tarama Ölçeği: Geçerlilik Güvenirlik ÇalıĢması. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Kapıkıran, N.A., Ġvrendi, A.B., Adak, A. (T.Y.). Okulöncesi Çocuklarında Sosyal Beceri: Durum Saptaması………..
KarakuĢ, A. (2008). Okulöncesi Sosyal DavranıĢ Ölçeği Öğretmen Formu‟nun Güvenirlik ve Geçerlik ÇalıĢması. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Karasar, Niyazi. (2009). Bilimsel AraĢtırma Yöntemi. (19. Basım). Nobel Yayınları. Ankara.
Kocayörük, E., Sümer, Z. (2009). Baba Katılım Eğitiminin Aile ĠĢlevlerine ve Ergenlerin Akran ĠliĢkilerine Etkisi. Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi, 5(1), 3-17.
Koçak, N. (2004). Çocuk ve Aile Yazıları( 1. Baskı). Konya: Atlas Kitabevi. Köknel, Ö. (1997). Ġnsanı Anlamak. Altın Kitaplar Yayınevi, 414s., Ġstanbul.
Köknel, Ö. (1999). Kaygıdan Mutluluğa KiĢilik (11.Baskı). Ġstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi,168-169.
Ladd, G. W., & Profilet, S. M. (1996). The Child Behavior Scale: A Teacher-Report Measure Of Young Children‟s Aggressive, Withdrawn, And Prosocial Behaviors. Developmental Psychology, 32, (6), 1008-1024.
Margie, N. Ve Diğ.(2005). Minority Children‟s Ġntergroup Attitudes About Peer Relationships. British Journal Of Developmental Psychology, 23, 251-269. Meb Yaygın Eğitim Enstitüsü Müdürlüğü. (2007), ġiddet Ġçermeyen Eğitim
AraĢtırma Raporu, Ankara.
Mercan, S.Ç. (2007). BiliĢsel- DavranıĢçı YaklaĢımla BütünleĢtirilmiĢ Sosyal Beceri Eğitiminin Ergenlerin Sosyal Kaygı Düzeyine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.
Merrell, K. W., Gimpel, G.A. (1998). Social Skills Of Children And Adolescents. Conceptualization, Assessment, Treatment. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishes.
Nar, E. (2005). Beni Anlayın(1.Baskı). Ġstanbul: Babıali Kültür Yayıncılık.
Oktay, A. (2000). YaĢamın Sihirli Yılları Okulöncesi Dönem ( 2. Baskı). Ġstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Olweus, Dan. “A Profile Of Bullying At School”, Educational Leadership, Cilt: 60, Sayı: 6, 2003, Ss. 12-17.
Orçan, M.(2004). Anaokuluna Devam Eden 6 YaĢ Grubu Çocukların Sosyal GeliĢimlerinin Algılanan Anne- Baba Tutumları ve Bazı DeğiĢkenlere Göre Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Oruç, Ç.A. (2008). 6 YaĢ Çocuklarında Sosyal Yeterliliğin, Akran ĠliĢkilerinin ve Sosyal Bilgi ĠĢleme Sürecinin Değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ömeroğlu, E., Kandır, A. (2007). BiliĢsel GeliĢim. Ġstanbul: Morpa Kültür Yayınları. Özaydın, L., Ġftar, E., Kaner, S. (2008). ArkadaĢlık Becerilerini GeliĢtirme
Programının Özel Gereksinimi Olan Okulöncesi Çocuklarının Sosyal EtkileĢimlerine Etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), 15-32.
Özen, ġ.D. (2010). Ergenlerde Akran Zorbalığına Maruz Kalmanın Cinsiyet, YaĢ ve Ġçe Yönelim Türü Problem DavranıĢlar Ġle ĠliĢkisi. Çocuk Ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 17(1), 5-12.
Peplau, L.A., Perlman, D. (1982), Perspectives On Loneliness, In Ed.L.A Peplau And D.Perlman, Loneliness: A Sourcebook Of Current Theory Research And Therapy, 206-223, New York:Wiley.
Peren, S., Stadelmann, S., Wyl, A.V. & Klitzing, K.V. (2007). Patways Of Behavioral And Emotional Symptoms Ġn Kindergarden Children: What Ġs The Role Of Prosocial Behaviour? Eur Child Adolesc Psychiatry, 16, 209-214. PiĢkin, M. (2010). Ankara‟daki Ġlköğretim Öğrencileri Arasında Akran Zorbalığının
Ġncelenmesi, Eğitim ve Bilim Dergisi, 35( 156), 175-189. Polat, O. (2001). Çocuk Ve ġiddet. Ġstanbul: Der Yayınevi.
Portakal, H., (2005). Eğitimde Özgürlük ve Saldırganlık ( 3. Basım). Ġstanbul: Cem Psikoloji Yayınları, 20-21.
Sargın, N. (2001). Çocuklarda Ruh Sağlığı (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları. Sargın, N., Çetinkaya, B. (2010). Akran Baskısını Azaltmada Grupla Psikolojik
DanıĢmanın Etkililiği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 185-192.
Sarı, E. (2007) Anasınıfına Devam Eden 5-6 YaĢ Grubu Çocukların, Annelerinin Çocuk YetiĢtirme Tutumlarının, Çocuğun Sosyal Uyum ve Becerilerine Etkisinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Sarı, S., Kuğuoğlu, Ġ. (T.Y.). Üniversite Öğrencileri Üzerindeki ArkadaĢ Baskıları, Boyutları ve EtkileĢim Düzeyleri………..
Sayın, A., Candansayar, S. (2008). ġizofrenide Zihin Kuramı. Yeni Symposium Journal, 46(2), 74-80.
Sökmen, N. (2010). Akran Zorbalığı. Eğitimde Yansımalar, 28,9-11.
Stein, A., (1997). Saldırgan Çocuk (Çeviren:Nükhet Polat). Ġstanbul: Papirüs Yayınları.
ġad, D.E. (2007). Akranları Tarafından Reddedilen ve Kabul Edilen Ġlköğretim 2. Kademe Öğrencilerinin Özsaygı, Sosyal Beceri, DavranıĢ Problemleri ve Okul BaĢarılarının KarĢılaĢtırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ġahinoğlu, N. (2010). TükenmiĢlik Sendromu ile Mizaç ve Karakter Boyutları Arasındaki ĠliĢkiler. Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġzmir.
Tel M., Çocuklarda SosyalleĢme Araçlarının Spora Yönlendirme Durumları, The First Internatıonal Congress Of Educatıonal Research, 1-3 May, 2009 Çanakkale, Türkiye.
Totan, T. (2008). Ergenlerde Zorbalığın Anne- Baba ve Akran ĠliĢkileri Açısından Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Ummanel, A. (2007). Okulöncesi Çocuklarda Akran Kabulünün ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ülker, H. (2008). Kurumsal Liderlikte Duygusal Yeterlik. Ekonomik Ve Sosyal AraĢtırmalar Dergisi, 4(2), 74-84.
Vannatta, K., Gartstein, M., Short, A., Noll, R. (2011). A Controlled Study Of Peer Relationships Of Children Surviving Brain Tumors: Teacher, Peer, And Self Ratings. Lournal Of Pediatric Psychology, 23(5), 279-287.
Verschueren, K. Ve Marcoen, A. (2002). Perceptions Of Self And Relationship With Parents Ġn Aggressive And Nonaggressive Rejected Children. Journal Of School Psychology, 40, 6, 501–522.
Webb, L. (1991). Çocuk, Aile Ve Anaokulu (Çeviren: Dolly Yafet). Ġstanbul: Ya-Pa Yayınları.
Weiss, L. (1973). Loneliness: The Experience Of Emotional And Social Ġsolation. Mıt Pres, 180 P., Cambridge.
Yavuzer, H. ( 2005). Ana- Baba ve Çocuk (18. Baskı). Ġstanbul: Remzi Kitabevi. Yavuzer, H. (2010). Çocuk Psikolojisi (32. Basım ). Ġstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldırım, B. (2007). ġiddete BaĢvuran ve BaĢvurmayan Ergenlerin Yalnızlık Düzeyleri ve Akran Baskısı Düzeyleri Açısından Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Yıldırım, F. (T.Y.). Saldırganlık ve Cinsiyet ĠliĢkisi. Mülkiyeliler Birliği Dergisi, 22(210-212), 15-32.
Yıldırım, M. (2006). Sosyal Beceri Eğitiminin Lise 2. Sınıf Öğrencilerinin Utangaçlık Düzeylerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yörükoğlu, A., (2010). Çocuk Ruh Sağlığı (30.Basım). Ġstanbul: Özgür Yayınları, 343-346.
Yücel, N. (2009). Ergenlerin Akran ĠliĢkileri ve Yalnızlık Düzeylerinde Evde Ġnternet Kullanımının Etkisinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yüksel, G. (2001). Öğretmenlerin Sahip Olmaları Gereken DavranıĢ Olarak Sosyal Beceri. Milli Eğitim Dergisi, 150.
Zembat, R. Ve Unutkan, P. (2001). Okulöncesi Dönemde Çocuğun SosyalleĢmesinde Ailenin Yeri. Ġstanbul: Ya-Pa Yayınları.
Zimbardo, G. P. (1977). Shyness: What Ġs Ġt And What To Do About Ġt.Reading. Ma: Addision-Wesley Publishing Company.