Bu araştırma öğrencilerin karar verme stilleri ve akılcı olmayan inançları arasındaki ilişkinin önemli olduğunu ortaya koymaktadır.

Bu nedenle karar verme stilleri ve akılcı olmayan inançların gelişimine etki edebilecek özelliklerin incelenmesi ve ortaya konulması, özellikle bireyin psikolojik sağlığı açısından önemli olabilir. Bu çalışmalar doğrultusunda özellikle akılcı olmayan inançların oluşmasını engelleyici yaşantıların ortaya konulması mümkün olacaktır. Ayrıca bu nitelikte yapılacak çalışmalar, bireyin sahip olduğu akılcı olmayan inançların sağlıklı düşünmeye yönelik olarak değiştirilebilmesi açısından psikolojik danışma sürecinin yapılandırılmasına yardımcı olacağı için de ayrıca önemlidir.

KAYNAKLAR

Adair, J. (2000), Karar Verme ve Problem Çözme. (Çev. Nurdan Kalaycı). Ankara: Gazi Kitapevi.

Akbağ, M. (2000), Stresle Başa Çıkma Tarzlarının Üniversite Öğrencilerinde Olumsuz Otomatik Düşünceler, Transaksiyonel Analiz Ego Durumları ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Doktora tezi). İstanbul: M.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Altıntaş, E. ve Gültekin, M. (2003), Psikolojik Danışma Kuramları. İstanbul: Alfa Yayınları.

Altıntaş, G. (2006), Liseli Ergenlerin Kişilerarası İletişim Becerileri İle Akılcı Olmayan İnançları Arasındaki İlişkinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Y.Lisans Tezi). Ankara: G.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Atkinson, R.L., Atkinson, R., Smith, E.E., Bem, D.J. ve Hoeksema, S.N. (1999), Psikolojiye Giriş. (Çev. Yavuz Alogan). Ankara: Arkadaş Yayınlar.

Avşaroğlu, S. ve Üre, Ö. (2007), Üniversite Öğrencilerinin Karar Vermede Özsaygı, Karar Verme ve Stresle Başaçıkma Stillerinin Benlik Saygısı ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18, 85-100.

Aydın, F.B. (1990), Üniversite Öğrencilerinde Depresyon, Bilişsel Çarpıtmalar ve Akademik Başarı. M.Ü. Atatürk Eğitim Fak. Eğitim Bilimleri Dergisi, Sayı: 2, 27-36.

Bacakoğlu, A.H. (2002), Görmeyen Çocuklarda Benlik Kavramı ve Rasyonel Düşüncenin Gelişiminde Rasyonel Duygusal Eğitimin Etkisi. (Doktora Tezi). İstanbul: İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Bacanlı, F. (2000), Kararsızlık Ölçeğinin Geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (14).

Bağırkan, Ş. (1983), Karar Verme. İstanbul: Der Yayınları.

Balkıs, M. (2006), Öğretmen Adaylarının Davranışlarındaki Erteleme Eğiliminin, Düşünme ve Karar Verme Tarzlarıyla İlişkisi. (Doktora Tezi). İzmir: D.E.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Batçıoğlu, G. (1994), Karar Verme Sürecinin Analizi. (Y.Lisans Tezi). Malatya: İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Byrnes, J.P. (1998), The Nature and Development of Decision Making: A Self Regulation Model. Mahwah, NJ: Erlbaum.

Bilge, F. ve Arslan, A. (2000), Akılcı Olmayan Düşünce Düzeyleri Farklı Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme Becerilerini Değerlendirmeleri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (13), 7-18.

Bilge, F. ve Diğerleri. (2000), Ankara İli Sığınma Evine Başvuran Kadınların Problem Çözme Becerilerini Değerlendirmeleri, Akılcı Olmayan Düşünceleri, Kızgınlık,Umut ve Özsaygı Düzeylerine İlişkin Karşılaştırmalı Bir İnceleme. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (13), 19-32.

Bozkurt, N. (1998), Lise Öğrencilerinin Okul Başarısızlıklarının Altında Yatan Depresyonla İlişkili Otomatik Düşünme Kalıpları. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İzmir: D.E.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Bridges, K.R. ve Roig, M. (1997), Academic Procrastination and Irrational Thinking: A-Re-Examination with Context Controlled, Personality and Individual Differences, 22 (6), 941-944.

Brown, E.J. ve Mann, L. (1990), The Relationship Between Family Structure and Process Variables and Adolescent Decision Making. Journal of Adolescence, Vol: 13, 25-37.

Brynes, J.P. ve McClenny, B. (1994), Desicion Making in Young Adolescents and Adults. Journal of Experimental Child Psychology, 58, 359-388.

Corey, G. (2001), Theory and Practice of Counseling and Psychotheraphy. Pasific Grove, CA: Brooks/Cole.

Corey, G. (2005), Psikolojik Danışma, Psikoterapi Kuram ve Uygulamaları. Ankara: Mentis Yayıncılık.

Corsini, R.J. ve Wedding, D. (1989), Current Psychotherapies. Illionis: F.E. Peacock Publishers Inc.

Cüceloğlu, D. (1993), İyi Düşün Doğru Karar Ver. İstanbul: Sistem Yayıncılık. Çivitci, A. (2003), Akılcı Duygusal Eğitimin İlköğretim Öğrencilerinin

Mantıkdışı İnanç, Sürekli Kaygı ve Mantıklı Karar Verme Düzeylerine Etkisi. (Doktora Tezi). Ankara: G.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Deniz, M.E. (2002), Üniversite Öğrencilerinin Karar Verme Stratejileri ve Sosyal Beceri Düzeylerinin TA-Baskın Ben Durumları ve Bazı Özlük Niteliklerine Göre Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. (Doktora Tezi). Konya: S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Deniz, M.E. (2004), Üniversite Öğrencilerinin Karar Vermede Özsaygı, Karar Verme Stilleri ve Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 15, 23-35.

Develioğlu, M. (2006), Problem Çözme Becerileri Yüksek ve Düşük Olan Üniversite Öğrencilerinin Karar Verme Stratejilerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Y.Lisans Tezi). Ankara: H.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

DiLorenzo, A.T., David, D., Montgomery, G.H. (2007), The Interrelations Between Irrational Cognitive Processes and Distress in Stressful Academic Settings. Personality and Individual Differences, 42, 765-776.

Doğan, S. (1995), Akılcı-Duygusal Terapi: Kuramsal Bir İnceleme. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (6), 29-36.

Dobson, K.S. (1988), Rational-Emotive Therapy. Handbook of Cognitive Behavioral Therapies. London: Hutchinson, 214-272).

Dryden, W. (2002), Albert Ellis: Man of Letters. Journal of Rational-Emotive Behavior Therapy, Vol.20, No:2.

Egbochuku, O.E., Obodo, B. ve Obadan, N.O. (2008), Efficacy of Rational- Emotive Behaviour Therapy on the Reduction of Test Anxiety Among Adolescents in Secondary School, European Journal of Social Sciences, 6 (4).

Eldeklioğlu, J. (1996), Karar Stratejileri İle Ana Baba Tutumları Arasındaki İlişki. (Doktora Tezi). Ankara: G.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ellis, A. Ve Whiteley, J.M. (1979), Theoretical And Empirical Foundations of

Rational- Emotive Therapy. Brooks/Cole Publishing Company, Monterey, California.

Ellis, A. (1993), Reflections on Rational Emotive Therapy. Journal of Counsulting and Clinical Psychology, 61 (2), 199-201.

Ellis, A. ve DiGiuseppe, R. (1993), Are Inappropriate or Dysfunctional Feelings in Rational Emotive Therapy Qualitative or Quantitative. Cognitive Therapy and Research, 17 (5), 471-477.

Ellis, A. (1995), Changing Rational Emotive Therapy (RET) Rational Emotive Behaviour Therapy (REBT). Journal of Rational Emotive and Cognitive Behaviour Therapy,13 (2), 85-89.

Ellis, A. (1995), Thinking Processes Involed in Irrational Beliefs and Disturbed Consequences. Journal of Cognitive Psychotherapy, An International Quarterly, Number: 2, 105- 113.

Ellis, A. (1996), The Humanism of Rational Emotive Behavior Therapy and Other Cognitive Behavior Therapies. Journal of Humanistic Counseling Education & Development, 35 (2), 69-88.

Ellis, A. ve Dryden, W. (1997), The Practice of Rational Emotive Behaviour Therapy. New York: Springer Publishing Company.

Ellis, A. (1999), Early Theories and Practices of Rational Emotive Behavior Therapy and How They Have Been Augmented and Revised During the Last Three Decades. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, 17 (2).

Ellis, A. (2000), Rational Emotive Behaviour Therapy. (Ed. R.Nelson Jones). Six Key Approaches to Counselling and Therapy. London:Continuum, 181-227.

Ercan, A.R. (1992), Başarma Sanatı. Ankara: Zirve Ofset.

Ersever, H.Ö. (1996), Karar Verme Becerileri Kazandırma Programının ve Etkileşim Grubu Deneyiminin Üniversite Öğrencilerinin Karar Verme Stilleri Üzerindeki Etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara: A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Eryüksel, G.N. (1996), Anababa ve Ergen İlişkilerinin Problem Çözme, İletişim Becerileri, Bilişsel Çarpıtmalar ve Aile Yapısı Açısından İncelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İzmir: E.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Friedman, J.L., Sears, D.O. ve Carlsmith, J.M. (1998), Sosyal Psikoloji. (Çev. Dönmez, A.). Ankara: İmge Kitapevi.

Geçtan, E. (1995), Psikanaliz ve Sonrası. İstanbul: Remzi Kitapevi.

Gladding, S.T. (2004), Counseling A Comprehensive Profession. Pearson Merrill Prentice Hall, New Jersey, 219-239.

Gökçakan, N. (1997), Çeşitli Derecelerdeki Depresyonun Giderilmesinde Beck’in Bilişsel Terapisinin Etkinliğinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Trabzon: K.T.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Güçray, S.S. (1998), Bazı Kişisel Değişkenler Algılanan Sosyal Destek ve Atılganlığın Karar Verme Stilleri İle İlişkisi. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (9), 7-16.

Güçray, S. (2003), The Analysis of Decision Making Behaviors and Perceived Problem Solving Skills in Adolescents. The Turkish Online Journal of Educational Technology, Vol.2 April.

Gündüz, B. (2004), Öğretmenlerde Tükenmişliğin Akılcı Olmayan İnançlar ve Mesleki Bazı Değişkenlere Göre Yordanması. (Doktora tezi). Adana: Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Halpern-Felsher, B. ve Cauffman, E. (2001), Costs and Benefits of A Decision: Decision Making Competence in Adolescents and Adults. Journal of Applied Developmental Psychology, 22, 257-273.

Hamamcı, Z. (2002), Bilişsel Davranışçı Yaklaşımla Bütünleştirilmiş Psikodrama Uygulamasının Kişilerarası İlişkilerle İlgili Bilişsel Çarpıtmalar ve Temel İnançlar Üzerine Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara: A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Haris, R. (1998), Introduction to Decision Making. Vanguard University of Southern California, California.

Heppner, P.P. ve W.P. Anderson (1985). The Relationship Between Problem Solving Self-Appraisal and Psychological Adjustment. Cognitive Therapy and Research. 4, 415-427.

Hicks, J.M. (2004), Problem Solving And Decision Making: Hard, Soft and Creative Approaches. London: Published by Thomson Learning. Izgar, G. (2003), Okul Yöneticilerinin Karar Verme Stratejileri ve Yeterlikleri.

(Y.Lisans Tezi). Konya: S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Izgar, H. ve Yılmaz, E. (2007), PİO ve YİBO’ nda Görev Yapan Okul Yöneticilerinin Karar Vermede Özsaygı ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 341-351.

Jones, R.N. (1982), The Theory and Practice of Counseling Psychology (Çev: F. Akkoyun ve ark.). Cassell Educational Limited.

Karakaş, G.E. (1999), İlköğretim 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Günlük Yaşamlarındaki Problemlerini Çözmeye İlişkin Karar Verme Becerilerini Ölçmeye Yönelik Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. (Y.Lisans Tezi). Adana: Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Kesici, Ş. (2002), Üniversite Öğrencilerinin Karar Verme Stratejilerinin Psikolojik İhtiyaç Örüntüleri ve Özlük Niteliklerine Göre Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. (Doktora Tezi). Konya: S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Koç, M. (1997), Rasyonel Emotif Terapinin Düşük Benlik Kabulünü Yükseltmedeki Etkinliğinin Araştırılması. (Doktora Tezi). Trabzon: K.T.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Köksal, A. (2003), Ergenlerde Duygusal Zeka İle Karar Verme Stratejileri Arasındaki İlişki. (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Köse, A. (2002), Psikolojik Danışma ve Rehberlik Birinci Sınıf Öğrencilerinin Algılanan Sosyo-Ekonomik Düzey Açısından Psikolojik İhtiyaçları ve Karar Verme Stratejilerinin İncelenmesi. (Y.Lisans Tezi). Ankara: H.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Kumcağız, H. (2000), Lise Öğrencilerinin Olumsuz Otomatik Düşünleriyle Savunma Mekanizmaları Arasındaki İlişki. (Y.Lisans Tezi). Samsun: O.M.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Kuzgun, Y. (1992), Karar Stratejileri Ölçeği: Geliştirilmesi ve Standardizasyonu. VII. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları, Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayını, 161-170. Kuzgun, Y. (2000), Meslek Danışmalığı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Larson, J., Butler, M., Wilson, S., Medora, N. ve Allgood, S. (1994), The Effects of Career Decision Problems in Young Adults. Journal of Counseling&Development, Vol: 73.

Mann, L., Harmoni, R. ve Power, C. (1989), Adolescent Decision Making: The Development of Competence. Journal of Adolescence, 12, 265-278.

McGinn, L.K. (1997), Interview: Albert Ellis on Rational Emotive Behavior Therapy. American Journal of Psychotherapy, Vol. 51 No:3, 8-309.

Miller, D.C. ve Byrnes, J.P. (2001), Adolescents’ Decision Making in Social Situations: A Self-Regulation Perspective. Applied Developmental Psychology, 22, 237-256.

Millstein, S.G. ve Moscicki, A. (1995), Sexually-Transmitted Disease in Female Adolescents: Effects of Psychosocial Factors and High Risk Behaviors. Journal of Adolescent Health, 17, 83-90.

Morgan, C.T. (1989), Psikolojiye Giriş Dersi Kitabı. (Yayın Sorumlusu: Sibel Karakaş). Ankara: Meteksan.

Morris, G.B. (1992), Adolescent Leaders: Rational Thinking, Future Beliefs Temporal Perspective and Other Correlates. Adolescence, 27 (105), 173-181.

Naktiyok, A. ve İşcan, Ö.F. (2004), Örgütlerde Farklı Karar Verme Modelleri ve Yöneticilerin Performans Değerlendirme Kriterleri İle Bireysel Karar Verme Süreçleri Arasındaki İlişki. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18 (1-2), 287-306.

Oğuz, N. (1999), Üniversite Öğrencilerinde Bilişsel Çarpıtmalar ve Uyum Sorunları. (Yayımlanmamış Y.Lisan Tezi). Bursa: U.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Ormand, C. ve Ark. (1991), A Metacognitive Analysis of Decision Making in Adolescence. Journal of Adolescence, 14 (3), 275-291.

Özer, A.K. (1990), Duygusal Gerilimle baş edebilme. İstanbul: Varlık Yayınları.

Öztürk, G. (1996), Karar Verme Programının Etkililiği Lise 1 Öğrencilerine İlişkin Bir Deneme. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul: İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Öztütüncü, F. (1996), Liseli Ergenlerdeki İrrasyonel/Olumsuz Otomatik Düşüncelerin Ana-Baba Tutumları ve Aile-İçi İlişkiler Açısından İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: M.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Payne, W.J., Bettman, R.J. ve Johnson, J.E. (1993), The Adaptive Decision Maker. Cambridge University Pres, Cambridge.

Savaşır, I. ve Batur, S. (1998), Depresyonun Bilişsel-Davranışçı Tedavisi. (Ed. I.Savaşır, G. Boyacıoğlu ve E. Kabakçı). Bilişsel-Davranışçı Terapiler, Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayını, 17-50. Scott, S.G. ve Bruce, R.A. (1995), Decision Making Sytle, The Development

and of A New Measure. Educational and Psychological Measurement, Vol. 55, No:5.

Shiloh, S., Koren, S. ve Zakay, D. (2001), Individual Differences in Compensatory Decision-Making Style Hit2 and Need For Closure As Correlates Of Subjective Decision Complexity and Difficulty. Personality and Individual Differences, 30, 699-710.

Sinangil, K.H. (1993), Yönetici Adaylarında Karar Verme İle Kaygı İlişkileri. VII. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları, Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.

Spencer, S. (2005), Rational Emotive Behavior Therapy: It’s Effectiveness With Children. A Research Paper Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Master of Science Degree in Guidance and Counseling, The Graduate School University of Wisconsin-Stout.

Stead, G.B., Watson, M.B. ve Foxcroft, C.D. (1994), The Relation Between Career Indecision and Irrational Beliefs Among University Student. Journal and Vocational Behavior, 42, 155-169.

Steele, C.M. ve Josephs, R.A. (1990), Alcohol Myhopia: Its Prized and Dangerous Effects. American Psychology, 45, 921-933.

Szentagotai, A. ve Kalay, E. (2006), The Faster You Move The Longer You Live- A Test of Rational Emotive Behavior Therapy. Journal of Cognitive and Behavioral Psychotherapies, 6 (1).

Szentagotai, A. ve Freeman, A. (2007), An Analysis of the Relationship Between Irrational Beliefs and Automatic Toughts in Predicting Distress. Journal of Cognitive and Behavioral Psychotherapies, 7 (1).

Şeyhun, H. (2000), Karar Verme Becerileri Eğitim Programının İlköğretim Son Sınıf Öğrencilerinin Karar Verme Becerilerine Etkisi. (Y.Lisans Tezi). Ankara: H.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Taşdelen, A. (2002), Öğretmen Adaylarının Farklı Psiko Sosyal Değişkenlere Göre Karar Verme Stilleri. (Doktora Tezi). İzmir: D.E.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Tiryaki, M.G. (1997), Üniversite Öğrencilerinin Karar Verme Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yayınlanmamış Y.Lisans Tezi). Ankara: A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Türküm, S.A. (1996), Bilişsel Davranışçı Yaklaşıma Dayalı Grupla Psikolojik Danışmanın Bilişsel Çarpıtmalar ve İletişim Becerileri Üzerine Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora tezi). Ankara: A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Türküm, S.A. (2003), Akılcı Olmayan İnanç Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Kısaltma Çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 19 (2).

Vernon, A. (2003), Counseling and Psychotherapy Theories and Interventions. (David Capuzzi, Douglas R. Gross). Merrill Prentice Hall, New Jersey, 234-254.

Warren, R. ve Mclellarn, R.W. (1987), What Do RET Therapists Think They Are Doing? An International Survey. Journal of Rational-Emotive Therapy, 5 (2), 92-107.

Weinrach, S.G. (2006), Nine Experts Describe The Essence Of Rational- Emotive Therapy While Standing On One Foot. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy 24 (4).

Yalom, I. (2001), Varoluşçu Psikoterapi. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.

Yurtal (Dinç), F. (1999), Üniversite Öğrencilerinin Akılcı Olmayan İnançlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. (Doktora Tezi). Ankara: G.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

EKLER