ABD’nin Ortadoğu’ya olan ilgisi Birinci Dünya Savaşı sonrasında bölgenin yer altı kaynakları bakımından zengin olduğunun anlaşılması –özellikle petrolün varlığının fark edilmesi- ile birlikte başlamıştır. Bu dönemden sonra günümüze kadar devam süreçte, ABD’nin Ortadoğu politikasına etki eden en önemli parametrelerden biri bölgedeki petrol ve buna bağlı ekonomik çıkarları olmuştur. Diğer parametreler ise, İsrail faktörü ve stratejik-siyasi çıkarları olmuştur.
Amerikan petrol şirketleri bölgedeki ilk petrol imtiyazlarını Bahreyn ve Suudi Arabistan ile yapılan anlaşmalarla kazanmıştır. 1928 yılında yapılan Kırmızı Hat Antlaşması ile Amerikan petrol şirketleri bölgedeki petrolün paylaşım/kullanım hakkına dahil olmaya başlamışlardır. Fakat bu dönemde yapılan anlaşmalar daha çok ticari mantıkla yapılan anlaşmalar olmuştur. ABD için bölgedeki petrol ve enerji kaynaklarının güvenliği bakımından önemi İkinci Dünya Savaşı sonrasında başlamıştır. Zaten bu döneme kadar bölgede hakim gücün İngiltere olması sebebiyle, bölgede ciddi güvenlik sorunlarıyla karşılaşılmamıştır. Ancak İngiltere’nin zamanla Ortadoğu üzerinde etkisini kaybetmesi ve bu topraklardan çekilmesinden sonra, bölgedeki ucuz petrolün Sovyetlere karşı koruması meselesi, ABD açısından enerji güvenliğinin temelini oluşturmuştur.
ABD’nin Ortadoğu’daki varlığının en önemli sebebi petrol kaynaklarına makul fiyatlarda doğrudan ulaşmaktır. 2017 yılı itibari ile dünya kanıtlanmış petrol rezervi 1.696,6 milyar varil olarak tespit edilmiştir. Kanıtlanmış petrol rezervinin 807,7 milyar varili yani yüzde 47,6’sı Ortadoğu ülkelerinde bulunmaktadır.433 ABD ve müttefikleri petrol ihtiyaçlarının önemli bir kısmını bu bölgeden sağlamaktadır. ABD petrol tüketiminin yüzde 18’ini, Batı Avrupa yüzde 25’ünü ve Japonya yüzde 70’ini buradan karşılanmaktadır.434 Bu durum Amerika bölgedeki politikasının ve stratejilerinin belirlenmesinde önemli bir faktördür. Açık denizlerin serbestliği ilkesini435 uygulamaya çalışan ABD için petrolün akışının yapıldığı Süveyş Kanalı, Hürmüz Boğazı önemli stratejik ulaştırma hatlarıdır. Bu
433https://www.enerji.gov.tr/tr-TR/Sayfalar/Petrol (erişim tarihi: 03.05.2019)
434 Arı, 2017b: 80.
435 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi (BMDHS)’de açık denizlerin serbestliği ilişkin 87.
maksatla Amerika Körfez’deki müttefikleriyle risksiz, maliyetsiz bir şekilde caydırıcılıkta bulunmakta ve varlığını sürdürmektedir.436
Diğer taraftan petrolün güvenliğinin sağlanmasının ABD ve müttefikleri çıkarları açısından ekonomik anlamda da büyük önem taşımaktadır. Ortadoğu’da –başta Körfez ülkeleri- dış yatırımlarının önemli bir kısmını ABD ve Batılı sanayileşmiş ülkelere yapmaktadır. Bu nedenle ABD için Körfez ülkeleri ile olan ekonomik ilişkiler vazgeçilmez durumdadır. Yine Batılı silah şirketlerinin en önemli müşterileri Ortadoğu’daki petrol üreten ülkelerdir. Petro-dolar olarak adlandırılan petrol gelirleri küresel çapta karşılıklı bu döngünün sağlanması için önem arz etmektedir. Petro-doların dolaşımı geçmişteki 1973 ve 1979 yıllarındaki petrol krizleri gibi olaylarda küresel ekonomi beklenmedik şoklara gebe olabilir.
ABD’nin Ortadoğu politikasındaki en önemli değişkenlerden biri de stratejik ve siyasal çıkarlarıdır. ABD’nin petrol faktörü ve ekonomik çıkarları ile doğrudan bağlantılı olan stratejik ve siyasal çıkarları Soğuk Savaş döneminden beri bölgeyi denetimi altına almak doğrultusunda ilerlemiştir. Stratejik olarak, İkinci Dünya Savaşı sonrasındaki 15 yıl içinde kademeli olarak İngilizlerin bölgeyi boşaltmaya başlamasından sonra, İngiliz politikasının yerini alarak bölge ülkelerine askeri ve teknik yardımlar yapmıştır. (özellikle 1956 Eisenhower Doktrini) Siyasi olarak İran’daki 1979 Devrimi sonrası oluşan rejimin hem İslami hem de Şii olması ABD ve bölgedeki müttefikleri açısında sorunlar ve güvenlik tehditlerinin oluşmasına sebep olmuştur. Körfez ülkelerindeki liderlerin çoğunluğunun Sünni olması, halklarının çoğunluğunun ise Şii olması ve İran’ın kendi İslami rejimini yayma isteği, bu ülkeler için büyük tehdit olmuştur. Ayrıca İran’ın ABD’nin bölgedeki ve Basra Körfezi’ndeki askeri varlığına karşı olması ABD için İran’ın çift yönlü güvenlik tehdidi olmasına sebep olmuştur.437
İsrail faktörü, ABD’nin Ortadoğu politikasında en önemli parametrelerden biridir. İsrail’in kurulduğu günden beri ABD Kongresi, yürütmesi ve Yahudi lobisi sürekli etkileşim içinde olarak, ABD’nin Ortadoğu politikasını İsrail’in çıkarları ile uyumlu hale getirerek, inişli çıkışlı dönemler olsa da, süreklilik halinde devam ettirmektedirler. İki ülke arasındaki bu ilişki, ABD Kongresi’nin 1922’de aldığı bir kararla 1917 yılı içerisindeki Siyonist Lord Rothschild ile İngiltere Dışişleri Bakanı Arthur Balfour vasıtasıyla İngiltere Savaş Kabinesi arasındaki yazışmalar sonucu ortaya çıkan Balfour Deklarasyonu438’nu destekleyici karar alması ile canlandı. (Öncesi, Yahudi topluluklarının ilk göçmenlerden olarak ABD’nin
436 Öngör, 2005: 58.
437 Arı, 2017b: 84.
438 Savaş Kabinesi’nin üçüncü toplantısı olan 31 Ekim 1917 tarihinden sonra Dışişleri Bakanı Balfour, Lord
kurulmasındaki rolüne kadar dayanmaktadır.) 1947 yılında BM Genel Kurulu’nda görüşülen Taksim Planı439 ve ardından çıkan 1948 Arap-İsrail Savaşı sırasında, bu yılın Mayıs ayında İsrail’in bağımsızlığını ilan etmesinden on bir dakika sonra ABD’nin bu ülkeyi tanıması ile devam etmiştir.440 Tüm bu gelişmeler ABD açısından İsrail’in geçmişten bugüne ne kadar önemli olduğunu göstermektedir. Bundan dolayı İsrail’in güvenliği de ABD’nin Ortadoğu politikasında temel etken olmuştur.
Soğuk Savaş döneminde Arap ülkeleri ile yaşanan savaşlar İsrail için tehdit oluşturmuştur. Bu tehditler 1979 yılında Mısır ve İsrail arasında ABD arabuluculuğunda imzalanan Camp David Antlaşmaları441 ile bir nebze olsun başarıya ulaşmıştır. Ancak Sovyet tehdidinin ortadan kalmasından sonra, ABD’nin İsrail ile ilişkilerini, Sovyet tehdidinden dolayı ABD’ye gereksinim duyan Arap devletleri tepki ile karşılamıştır. Bu durum özellikle Orta Doğu Barış Süreci için yapılan 1991’de toplanan Madrid Konferansı’nın ardından, sırasıyla 1993 ve 1995 yıllarında gerçekleşen Birinci ve İkinci Oslo Görüşmeleri sürecinde kendini göstermiştir. Amerika’nın bu görüşmelerdeki rolü marjinal düzeyde kalmıştır.442 ABD tarafından Arap-İsrail çatışmalarının bölgedeki dengeleri sağlayarak çözüme kavuşturulması gerekmektedir. Amerikan yönetimi bu çatışmaların çözümü için gerektiğinde askeri yükümlülükler altına girmeyi ve bölgeye askeri yardımların sağlanabilmesini barış ortamı oluşturabileceğini 1993 Oslo Görüşmelerinden bu tarafa dile getirmektedir. ABD’nin bu ihtilafları çözme isteği doğrultusundaki amacı ise, enerji kaynaklarının emin ellerde bulundurulmasını ve çevre emniyetinin sağlanmasına yöneliktir. Böylece Doğu Akdeniz ve Körfez’in Kuzey uç bölgeleri kontrol altına alınabilecektir.443
Diğer taraftan 1991’de başlayan ve 2003’te sona eren Irak’ın ABD denetimine girmesi, 1979 yılında Afganistan’ın Sovyetler tarafından işgali sırasında ortaya çıkan devlet dışı yapılanmalar, İran’ın bölge barışı olarak İsrail’i tehdit görmesi, Arap Baharı, … vd. gelişmeler yeni tehdit unsurlarını beraberinde getirmiştir. Suriye’deki çatışmanın ürettiği DAEŞ ve Suriye’nin parçalanma riski, Libya, Yemen ve Irak’taki ed-Devlet’ül İslâmmiye fi’l Irak ve’ş Şam (DAEŞ)444/El-Kaide terör örgütlerinin ve iç savaşların getirdiği istikrarsızlıklar,
439 Detaylı olarak bkz. Armaoğlu, 1994: 84-89.
440 Arı, 2017b: 87.
441 17 Eylül 1978 tarihinde Mısır-İsrail arasında yapılan antlaşmalardır. 1977 yılında Mısır Devlet Başkanı Enver Sedat ile İsrail Başbakanı Menahem Begin’in karşılıklı ülke ziyaretleri ile başlayan olumlu diyaloğun, ABD Başkanı Jimmy Carter’ın arabuluculuğunda Washington’daki Camp David’de 5-17 Eylül tarihleri arasında yaptıkları görüşmeler sonucu imzalanan antlaşmalardır. Mısır-İsrail ve Ortadoğu-İsrail meseleleri çerçevesinde yapılan iki ayaklı anlaşmalardır. (Detaylı olarak bkz. Armaoğlu, 1994: 415-421.)
442 Arı, 2017b: 92.
443 Öngör, 2005: 60.
Filistin sorunu ve İsrail’in işgalci politikaları bölgedeki yeni tehditlerin üremesinde önemli sebeplerdir. Bütün bu etkenler ABD’nin bölgedeki politikalarını doğrudan etkilemektedir.