3. YÖNTEM
4.1 Alt Problemler ve Sonuçları
4.1.9 Alt Problem 9 ve Sonucu
„YaĢamımızdaki Elektrik‟ ünitesinin öğrenilmesinde, animasyonlarla desteklenmiĢ yapılandırmacı yaklaĢımın kullanıldığı deney grubunun Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutum ön test ve son test puanları arasında anlamlı bir fark var mıdır?
Ho9: Animasyonlarla desteklenmiĢ yapılandırmacı yaklaĢımın kullanıldığı deney grubunun Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutum ön test ve son test puanları arasında anlamlı olarak bir fark yoktur.
AraĢtırmanın bu alt problemini test etmek amacıyla elde edilmiĢ olan veriler Tablo 12‟ de verilmiĢtir. Deney grubunun ön test tutum ve son test tutum puanlarının
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
eĢitliğini belirlemek için kurulan hipotezler, t- Testi sonuçları ve yorumları aĢağıdaki gibidir;
Tablo 12: Deney Grubunun Ön Test Tutum ve Son Test Tutum Puanları İçin İlişkili Örneklem t- Testi Sonuçları
Grup N X ss sd t P
TUTUM Ön
test 30 96,43 15,906 29 -1,89 ,069
Son
test 30 102,83 15,01
Yapılan iliĢkili örneklem t- Testi‟ne göre araĢtırmaya katılan 30 öğrencinin ön test tutum puanları ile son test tutum puanları arasında 0,05 anlamlılık düzeyinde istatistiksel açıdan anlamlı bir iliĢki tespit edilememiĢtir. t(29)= -1,89; p>0,05 kontrol grubunun ön test ortalaması X = 96,43 iken son test ortalaması X = 102,83‟ e yükselmiĢtir. Bu bulguya göre iliĢki son test lehinedir. Bu sonuçlar deney grubunun puan olarak artıĢ gösterdiğini belirtmektedir.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
BÖLÜM V
5. SONUÇLAR VE ÖNERĠLER
Bu bölümde, araĢtırmada elde edilen bulgulara dayalı olarak yapılan sonuçlar ve önerilere yer verilmiĢtir.
Ġlköğretim yedinci sınıf öğrencileriyle yapılmıĢ olan bu çalıĢmada; animasyonlarla desteklenmiĢ yapılandırmacı öğretim ile sadece yapılandırmacı öğretim kullanılarak öğrenci akademik baĢarı ve Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutumuna etkisini araĢtırmak için, yedinci sınıflardan bir Ģube deney grubu olarak seçildi. Deney grubuna animasyonlarla desteklenmiĢ yapılandırmacı yaklaĢımla ders anlatılmıĢtır. Yedinci sınıflardan baĢka bir Ģubede kontrol grubu olarak seçilmiĢtir. Kontrol grubuna da yapılandırmacı yaklaĢımla ders anlatılmıĢtır. Deney grubuna konu anlatımı araĢtırmacı tarafından anlatılmıĢtır. Kontrol grubuna baĢka bir Fen ve Teknoloji öğretmeni tarafından konu anlatılmıĢtır.
5.1 Sonuçlar
AraĢtırmada ilk olarak deney ve kontrol grubu öğrencileri karne notları ve Fen ve Teknoloji dersi 1. dönem 2. yazılı sınavları ortak yapılarak bu sınavdaki baĢarı notları ortalamaları dikkate alınarak oluĢturulmuĢtur. Ayrıca Akademik BaĢarı Testi (ABT) ön test sonuçları da deney ve kontrol grubu öğrencilerinin akademik baĢarı puanları arasında anlamlı bir fark olmadığını göstermektedir. Sonuç olarak iki grubun baĢarı düzeyleri açısından anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiĢtir.
Deneysel çalıĢmaya baĢlamadan önce Akademik BaĢarı Testi deney ve kontrol gruplarına ön test olarak uygulanmıĢtır. Yapılan incelemeler sonucunda, deney ve kontrol grubu öğrencilerinin „YaĢamımızdaki Elektrik‟ konusunda daha önceden sahip oldukları bilgi düzeyleri arasında anlamlı bir fark olmadığı tespit edilmiĢtir. Yapılan bağımsız gruplar t -Testi sonucunda elde edilen bulgular göstermiĢtir ki deney grubu ile kontrol grubunun ön test baĢarı puanları arasında anlamlı bir farklılık yoktur. Ön test sonuçlarının deney grubu ortalaması ve kontrol grubu ortalaması da deney ve kontrol
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
grubu öğrencilerinin, bu konu hakkında önceden getirmiĢ oldukları bilgi düzeylerinin denk olduğunu göstermektedir.
Deneysel çalıĢma sonrasında, Fen ve Teknoloji dersi Akademik BaĢarı Testi son test olarak deney ve kontrol grubu öğrencilerine tekrar uygulanmıĢtır. Deney grubunun son test baĢarı puanları ile kontrol grubunun son test baĢarı puanları arasında deney grubu lehine anlamlı bir farklılık vardır. Son test sonuçlarının deney grubu ortalaması ( X =63,47), kontrol grubu ortalaması ( X =51,20)‟ dir. Bu bulguya dayanarak deney grubu öğrencileri kontrol grubu öğrencilerine göre daha baĢarılıdır. Bu sonuçlara göre; Fen ve Teknoloji dersinde animasyonlarla desteklenmiĢ yapılandırmacı yaklaĢımın, sadece yapılandırmacı yaklaĢıma göre baĢarıyı arttırmada daha etkili olduğunu göstermiĢtir. Aynı deney grubuna ve kontrol grubuna uygulanan ön test ve son test puanları incelenmiĢtir. Kontrol grubu ön test ve son test puanları arasında anlamlı farklılık olduğu gözlenmiĢtir. Ancak, deney grubu ön test ve son test baĢarı puanlarına baktığımızda deney grubunda baĢarının kontrol grubuna göre daha fazla arttığı görülmüĢtür. Bu sonuç, animasyonlarla anlatımın baĢarıyı arttırmada daha olumlu etkileri olduğunu desteklemiĢtir.
Deneysel çalıĢma öncesinde, deney ve kontrol grubunda bulunan öğrencilere Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutum anketi ön test olarak uygulanmıĢtır. Elde edilen veriler sonucunda; deney ve kontrol grubu arasında anlamlı bir farklılık göstermemiĢtir.
Deneysel çalıĢma sonrasında, deney ve kontrol gruplarına Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutum anketi son test olarak uygulanmıĢtır. Yapılan analizler sonucunda, deney grubu öğrencileri ve kontrol grubu öğrencileri arasında Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutumları arasında anlamlı bir farklılık yoktur. Ancak deney grubu öğrencileri tutum puanlarında kontrol grubuna göre artıĢ görülmüĢtür. Bunun nedeni olarak öğrencilerin tutum gibi duyuĢsal alan özelliklerinin kısa süre içerisinde değiĢmemesi olarak gösterilebilir.
Sonuç olarak ilköğretim Fen ve Teknoloji dersinde yedinci sınıf öğrencilerinin „YaĢamımızdaki Elektrik‟ konusundaki akademik baĢarılarına animasyonların olumlu yönde etkisi olduğuna ulaĢılmıĢtır. Öğrencilerin Fen ve Teknoloji dersine karĢı tutumlarına animasyonun istatiksel olarak etkisinin olmadığı gözlenmiĢtir.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
5.2 Öneriler
AraĢtırmada elde edilen bulgulara göre geliĢtirilen öneriler Ģunlardır:
1. GeliĢen teknolojinin sunduğu imkanlardan biri olan animasyonların eğitime sağladığı faydalar dikkate alınarak eğitim de animasyonlara yer verilmelidir. 2. Bu araĢtırma animasyonlarla desteklenmiĢ yapılandırmacı yaklaĢımın daha
baĢarılı olduğunu göstermiĢtir. Animasyonlar öğretmenler tarafından alternatif olarak kullanılabilir.
3. Yapılan çalıĢmalara bakıldığında animasyonların sadece Fen ve Teknoloji dersinde değil diğer derslerde de alternatif olarak kullanılması faydalı olabilir. 4. Animasyonlarla, Fen ve Teknoloji dersinde laboratuar imkanı olmayan ve
malzeme sıkıntısı çeken okullarda öğrencilerin öğrenmesi sağlanabilir.
5. Öğretmenlerin animasyonla desteklenmiĢ yapılandırmacı yaklaĢımı derslerinde uygulayabilmeleri için, öğretmenlere bilgisayar kullanma becerilerini arttırmak amacıyla hizmet içi eğitim kurslarına yer verilebilir.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
6. KAYNAKÇA
Açıkgöz, K. (2005), Aktif Öğrenme, Eğitim Dünyası Yayınları, Ġzmir. Alkan, C. (1977) Eğitim Teknolojisi Kuramlar-Yöntemler, Ankara. Alkan, C. (1998). Eğitim Teknolojisi, Anı Yayıncılık, Ankara, s.182.
Arıcı, N. Dalkılıç. E. (2006). Animasyonların bilgisayar destekli öğretime katkısı: Bir uygulama örneği. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14, (2): 421-430.
Arıkan, F.,(2003). Fen Derslerinin Öğretiminde BDÖ Yönteminin Öğrenci Başarısına Etkisi, Gazi Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, YayınlanmamıĢ Yüksek
Lisans Tezi, Ankara.
Arıkan, F., Aydoğdu, M., Doğru, M., UĢak, M. (2006). Bilgisayar Destekli Biyoloji Öğretiminin Öğrenci BaĢarısına Etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 171. Ayas, A., Çepni, S. ve Akdeniz, A.R.( 1994). Fen Bilimleri Eğitiminde Laboratuarın
Yeri ve Önemi. Çağdaş Eğitim Dergisi, Sayı: 204, 17-20, Ankara. Bacanlı, H. (2004). Gelişme ve Öğrenme. Pegem A Yayıncılık, Ankara, s. 30-32. Bayraktar, B. B. (2002). Bilgi sistemleri ve yönetim bilgi sistemi olarak
yüksek performans yönetim modeli. Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 4(2).
Barker, P. ve Yeates, H. (1985). Introducing computer assisted learning. England: Prentice Hall International.
Büyüköztürk, ġ. (2009). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Yayınları.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Brooks, J. G. ve Brooks, M. G. (1993). In search of understanding the case for
Constructivist Classrooms. Alexandria, Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development Press.
Brooks, J.G ve Brooks, M. J. (1999). In Search of Understanding: The Case For
Constructivist Classrooms, Association for Supervision and Curriculum
Development, New York, U.S.A.
Can, T. (2004). Yabancı Dil Olarak İngilizce Öğretmenlerinin Yetiştirilmesinde Kuram ve Uygulama Boyutuyla Oluşturmacı Yaklaşım. Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.
Ceylan, H. (2008). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersinde Altıncı Sınıf Öğrencilerine Elektrik Konusunun Öğretiminde Kavramsal Değişim Yaklaşımının Öğrenci Başarısına ve Tutumuna Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çakır, H. (1999). Bilgisayar Destekli Eğitimde Grafik ve Animasyon Tekniklerinin Kullanılması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ÇalıĢkan, S. 2007. Uzaktan Eğitim Web Sitelerinde Animasyon Kullanımı.
(06.11.2009). http://aof20.anadolu.edu.tr/bildiriler/Sabahattin_Caliskan.doc . ÇavaĢ, B. (2005). İlköğretim Fen Bilgisi Eğitiminde Teknoloji İle Bütünleştirilmiş
Öğrenme Ortamı Tasarımı. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir.
Çaycı, B. (2007). Kavram Öğreniminde Kavramsal Değişim Yaklaşımının Etkililiğinin
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
İncelenmesi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Çilenti, K. (1998). Eğitim Teknolojileri ve Öğretim. (Altıncı Baskı). Ankara: Kadıroğlu Matbaası. Pegem A Yayıncılık.
DaĢdemir, Ġ. (2006). Animasyon Kullanımının İlköğretim Fen Bilgisi Dersinde
Akademik Başarıya ve Kalıcılığa Olan Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Deanna, K., Black, J., Keselman, A. ve Kaplan, D. (2000). The development of cognitive skills to support ınquiry learning. Cognition and Instruction. 18 (4), 495-523.
Demirel, Ö., Seferoğlu, S. S. ve Yağcı, E. (2002). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. (2. Baskı). Ankara: Pagem A Yayınları, 247 s.
Demirel, Ö. (1999). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2006). Öğretme Sanatı. (Onuncu Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık. Düzgün, B. (2000). Fizik Konularının Kavratılmasında Görsel Öğretim
Materyallerinin Önemi. Milli Eğitim Dergisi, 148.
Dinçer, S. (2007). Uzaktan Eğitim İçin Kullanılabilecek Bir Akıllı Sınıf Geliştirme Çalışması. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Ekiz, D. (2001). İlköğretimde Fen Bilim Öğretimi ve Öğrenimi. Trabzon: Derya Kitabevi.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Elliot, S ve Miller, P. (1999). Ġstanbul: 3D Studio Max 2, Sistem Yayıncılık Mat. San. ve Tic. A.ġ., ,S.44.
Erden, M. ve Akman, Y. (1997). Eğitim Psikolojisi Gelişim-Öğrenme-Öğretme, (4. Basım). Ankara: ArkadaĢ Yayınevi.
Erdem, E. (2001). Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). Program GeliĢtirmede Yapılandırmacılık YaklaĢımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 23, 81-87.
Ergün, M. (1998). Ġnternet Destekli Eğitim. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (03.03.2010), http://www.egitim.aku.edu.tr/ergun5.htm.
Göçmenler, G. (2001, 28-29-30 Kasım). Uzaktan Eğitim Teknolojileri ve Çağdaş Yönelimler, Uluslararası Eğitim teknolojileri Sempozyum ve Fuar Bildirileri, Sakarya.
Gönen, S. ve Kocakaya, S. (2005). Lise-1 öğrencilerinin farklı iki öğretim yöntemine göre fizik baĢarı ve bilgisayar tutumlarının karĢılaĢtırılması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17.
Gücüm, B. ve Kaptan, F. (1992). Dünden bugüne ilköğretim fen bilgisi programları ve öğretim. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 249- 258.
Güllükaya , F.(2003). Bilgisayar Destekli Eğitim. (24.02.2010). www.gullukaya.com. Güzeller, C. (2007). Bilgisayar destekli eğitimde bir ders yazılımı değerlendirmesi.
Kastomunu Eğitim Dergisi , 15, 155-168.
Gürses, A. ve Yalçın, M., (2003). Fen sınıflarında öğretmenin yeri. Milli Eğitim
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Dergisi, 157, Ankara.
Hançer, A. H. ve Yalçın, N. (2007). Fen eğitiminde yapılandırmacı yaklaĢıma
dayalı bilgisayar destekli öğrenmenin bilgisayara yönelik tutuma etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(2).
Kaba, F. (1992). Animasyonun Eğitim Amaçlı Kullanımı. Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, EskiĢehir.
Kalaycı, ġ. (2005). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: BRC Matbaacılık.
Kaptan, F. (1998). Fen Bilgisi Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2001). Mevcut Fen Bilgisi Programı ile 2001-2002 öğretim yılında uygulamaya konulacak olan yeni fen bilgisi programının karĢılaĢtırılması. Çağdaş Eğitim Dergisi, 273, 33-38.
Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2002). İlköğretimde Fen Bilgisi Öğretimi, İlköğretimde Etkili Öğretme ve Öğrenme Öğretmen El Kitabı. Modül 7, MEB, Ankara.
Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: TekıĢık Web Ofset tesisleri.
Karaağaçlı, M. ve Mahiroğlu, A. (2005). Yapılandırmacı öğretim açısından teknoloji eğitiminin değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi. 16, 47-63.
Karamustafaoğlu, O., Aydın, M., Özmen, H. (2005). Bilgisayar destekli fizik etkinliklerinin kazanımlarına etkisi: Basit harmonik hareket örneği. The Turkısh Online Journal of Education Technology – TOJET, 4, (4), 10, 1303-6521.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Karatepe, A.(2004). Fen bilgisi öğretimi amaçlarının gerçekleĢtirilmesinde yeni programın içerik boyutunda uygunluğu konusunda öğretmen görüĢleri. Kastamonu Eğitim Dergisi.12(2), 327-338.
KeĢan, C. ve Kaya, D. (2007). Bilgisayar destekli temel matematik dersi öğretimine sınıf öğretmenliği öğrencilerin bakıĢ açıları. Bilim Eğitim ve Düşünce Dergisi Mart, 7(1).
Kılıç, G.B. (2001). OluĢturmacı Fen Öğretimi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 1, 7-22.
Kiboss, J.K., Ndirangu, M., and Wekesa, E.W.(2004). Effectiveness of a Computer- Mediated Simulations Program in School Biology on Pupils Learning Outcomes
in Cell Theory. Journal of Science Education and Technology, 207-213.
Kozma, R., Chin, E., Russell, J. ve Marx, N., (2000). The roles of representations and tools in the chemistry laboratory and their implications for chemistry learning. The Journal of the Learning Sciences, 9(2), 105-143.
Kowalczyk, L. D. (2003). An Analysis of K-5 Teachers’ Beliefs Regarding The Uses of Direct Instruction, The Discovery Method and the Inquiry Method in
Elementary Science Education. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, University Of
Pennsylvania.
Köklü, N. Büyüköztürk, ġ. ve Bökeoğlu, Ö. Ç. (2006). Sosyal Bilimler İçin İstatistik. Ankara: Pegem Yayınları.
Köseoğlu, F. ve Kavak, N. (2001). Fen öğretiminde yapılandırıcı yaklaĢım. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 21 (1), 138-148.
Köseoğlu, F., Atasoy, B., Kavak, N., AkkuĢ, H., Budak, E., Tümay, H., Kadayıfçı, H.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
ve TaĢdelen, U. (2003). Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı İçin Bir Fen Ders Kitabı Nasıl Olmalı? . Ankara, Asil Yayın Dağıtım.
Kuhn, D., Black,J., Keselman,A. ve Kaplan,D.. (2000). The Development of Cognitive Skills To Support Inquiry Learning. Cognition and Instruction. 18 (4), 495-523.
Krajcik J., Czerniak, C. & Berger, C. (1999). Teaching Children Science. A Project- Based Approach. USA: The Mcgraw-Hill Companies, 15-16.
Joseph, K., Czerniak, C. ve Berger, C.(1999). Teaching Children Science. A Project Based Approach. USA: The Mcgraw-Hill Companies.
Larson, L., ve Alesandrini, K. (13.5.2005). http://prequest.umi.com eriim.
MEB (1984). Ortaöğretimde Bilgisayar Eğitimi İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara. MEB. (2000). İlköğretim Okulu Fen Bilgisi Dersi (4-8. Sınıf) Öğretim Programı.
Tebliğler Dergisi. Sayı:2518. Ġstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
M.E. B. (2004). Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı, İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (4-5.sınıflar) Öğretim Programı, Ankara.
MEB. (2005a). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (6-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi (Taslak Baskı).
Morgil, Ġ. (1990). Ülkemizde Fen Eğitimi, Sorunlar ve Öneriler. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 5, 21-27.
Orhan, A.T. ve Bozkurt, O. (2005). İlköğretim Fen ve Teknoloji Eğitiminde Yapılandırmacılık, İlköğretimde Fen ve Teknoloji Öğretimi, (Aydoğdu, M. ve Kesercioğlu, T. Edit), Ankara: Anı Yayıncılık, s. 122-134.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Öğüt, H., Altun, A.A., Sulak,S.A.ve Koçer, H.E., (2004). Bilgisayar destekli, internet eriĢimli interaktif eğitim cd‟si ile e-eğitim. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET, 3(1), 10.
Özcan, F. (2008). Dokuzuncu Sınıf Coğrafya Öğretiminde Animasyonların Yeri ve Önemi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Özden, Y. (2003).Öğrenme ve Öğretme (6. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık. Özmen, H. (2004). Fen öğretiminde öğrenme teorileri ve teknoloji destekli
yapılandırmacı (constructivist) öğrenme. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3 (1), 100-111.
Öztürk, C. ve Ġnan N. (1999). Ġlköğretim sosyal bilgiler derslerinde kullanılabilecek bazı bilgisayar yazılımlarının değerlendirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 17.
Palmer, D., (2005). A motivational view of constructivist-ınformed teaching. International Journal Of Science Education. 27 (15), 1853-1881.
Pekdağ, B., (2005). Fen eğitiminde bilgi ve iletiĢim teknolojileri. BAÜ Fen bilimleri Enstitüsü dergisi. 7(2), 87.
PektaĢ, M., Türkmen, L. ve Solak, K. (2006). Bilgisayar destekli öğretimin fen bilgisi öğretmen adaylarının sindirim sistemi ve boĢaltım sistemi konularını öğrenmeleri üzerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi,14(2).
Rotbain, Y., Marbach-Ad, G., ve Stavy, R. (2008). Using a computer animation to
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
teach high school molecular biology. Journal of Science Education and Technology, 49-58.
Rieber, L.P ve Kini, A.S. (1991a). Theoretical foundations of instructional applications of computer-generated animated visuals, Journal of computer-based instructions. (01.02.2010). http://tecfa.unige.ch/tecfa/teaching/staf15/Rieber.html.
Sezgin, M.E., 2002, İkili Kodlama Kuramına Dayalı Olarak Hazırlanan Multimedya Ders Yazılımının Fen Bilgisi Öğretimindeki Akademik Başarıya, Öğrenme düzeylerine ve Kalıcılığa Etkisi, YayınlanmıĢ Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Stafford, J. Y., (1990). Effects of active learning with computer-assisted or interactive videoinstruction. Unpublished doctoral dissertation, Wayne State University,
Detroit, Michigan.
ġenyüz, G. (2008). 2000 Yılı Fen Bilgisi ve 2005 Yılı Fen ve Teknoloji Dersi Öğretim Programlarında Yer Alan Bilimsel Süreç Becerileri Kazanımlarının Tespiti Ve Karşılaştırması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Tasker, R., ve Dalton, R.,(2006). Visualisation of the molecular world using animation. Chemistry Education Research an Pratice, 7(2), 141-159.
Tekin, V. N. (2006). SPSS Uygulamalı İstatistik Teknikleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Temizyürek, K. (2003). Fen Öğretimi ve Uygulamaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Tezcan, H., Yılmaz, Ü. (2003). Kimya öğretiminde kavramsal bilgisayar animasyonları ile geleneksel anlatım yönteminin baĢarıya etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, (14).
Tokman Y.L, (1999, 19-21 Kasım). Eğitim ve öğretimde uzaktan erişim. 5. Türkiye‟de internet konferansında sunuldu, Ankara.
Turgut, M. F., Baker, D., Cunnıngham, R. T. ve Pıburn, M. (1997). Ġlköğretim Fen Öğretimi. Ankara: YÖK/DB Milli Eğitimi GeliĢtirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi Yayınları.
UĢun, S. (2000). Dünya’da ve Türkiye’de BDÖ. Ankara: Pegem A Yayıncılık, s. 68. Ural, A. ve Kılıç, Ġ. (2006). Bilimsel AraĢtırma Süreci ve SPSS Ġle Veri Analizi.
Ankara: Detay Yayıncılık.
Yaman, F. (2008). .İlköğretim Altıncı Sınıf Öğrencilerine “Madde ve Isı” Konusunda Fen ve Teknoloji dersi Hedeflerinin Kazandırılmasında İşbirlikçi Öğrenme
Kuramının Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
YaĢar, ġ.,(1998). Yapısalcı kuram ve öğrenme- öğretme süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1-2), s.68-75.
YaĢar, ġ. (1998). Yapısalcı Kuram ve Öğrenme-Öğretme Süreci. Vll. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Konya: Selçuk Üniversitesi, 9–11 Eylül, 695–701.
YakıĢan, M. (2008). Biyoloji Öğretiminde Bilgisayar Animasyonlarının Kullanılmasının Öğrencilerin Başarı, Tutum ve Kavram Yanılgıları Üzerine Etkisi ( Hücre Konusu Örneği). Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
Yalın, H. E. (2002). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS Uygulamalı Bilimsel AraĢtırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
YeĢildere,S., ve Türnüklü, E.B (2004). Matematik öğretiminde oluĢturmacı değerlendirme. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(16), s.39-49.
YeĢilyaprak, B. (2006). Eğitimde Rehberlik Hizmetleri. (14. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
Yıldız, N.(2003). İlköğretim 5. sınıf fen bilgisi dersinde öğrencilere kazandırılan öğrenme stratejilerinin öğrencilerin akademik başarıları ve hatırda tutma düzeyleri üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, EskiĢehir.
Yılmazçoban, S. ve Damkacı, F. (24.02.2010). Bilgisayarın Eğitimde Kullanılması. http://inet-tr.org.tr/inetconf5/bildiri/selami.html.
Yiğit, N. (2004). Fizik öğretiminde bilgisayar destekli uygulamaların baĢarıya etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 161.
Yiğit, N. ve Akdeniz, A. R. (2003) Fizik öğretiminde bilgisayar destekli etkinliklerin öğrenci kazanımları üzerine etkisi: Elektrik devreleri örneği. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(3), 99-113.
Vural, B. (2004). Eğitim-Öğretimde Teknoloji ve Materyal Kullanımı. Ġstanbul: Hayat Yayınları, ss.209.
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
7. EKLER
Ek 1. Akademik BaĢarı Testi
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
.d ocu -tra c .d ocu -tra c
.d ocu -tra c .d ocu -tra c