Türk Ceza Kanunu’nun 245. maddesinin birinci fıkrasında düzenlenmiş olan suç fiili bağlamında kanunun yürürlüğe girmiş olduğu tarihte herhangi bir şahsi cezasızlık nedeni öngörülmemişti. Bu konuda yapılmış olan eleştiriler üzerine 5377 sayılı kanun 27. maddesi ile akrabalık ilişkileri şahsi cezasızlık nedenleri olarak 245. maddenin dördüncü fıkrası şeklinde kanuna eklemişler. Yapılan bu düzenleme ile malvarlığına karşı işlenmiş olan suçlarda olduğu gibi 245. maddenin dördüncü fıkrasında belli akrabalık ilişkileri şahsi cezasızlık nedeni olarak ifade edilmiştir.240
Belli akrabalık ilişkilerinin şahsi cezasızlık nedeni olarak 245. maddeye eklenmesinin nedeni bu durumlarda suç olma niteliğini koruyan eylemin failin daha az kusurlu olması ya da daha az haksızlık içermesi değildir. Tam tersi bir şekilde, suç fiilinin akrabalık bağlarının oluşturmuş olduğu güven ilişkisinden kaynaklanan kolaylık ile gerçekleştirilmesi sebebiyle daha fazla haksızlık ve kusur taşımaktadır. Ancak failin suç oluşturan eylemine verilecek olan cezanın indirilmesi ya da fiilin cezalandırılmaması suç kovuşturmaları ile ailenin bütünlüğünün sağlanması iç barışının muhafaza edilmesi yarın gelen olarak aile kurumunun zarar görmemesi amacını taşımaktadır.241
245.maddenin dördüncü fıkrası üzere kanun koyucu suç fiilini işleyen kişinin gerçekleştirmiş olduğu ihlalinin cezalandırılmasından elde edilecek toplumsal yarar ile kovuşturma sebebiyle aile müessesesinin uğrayabileceği toplumsal zarar arasında bir karşılaştırmaya giderek sonuçta takip edilen suç politikası nedeniyle bir tercih şeklinde failin cezalandırılmasından vazgeçmiştir. Suç fiilinin, fıkrada belirtilmiş olan sınırlı sayıdaki kişiler haricinde kalan kimselerin de zarar görmesi şeklinde işlenmesi durumunda ya da akrabalar yanında başka kimselerin de zarara uğraması halinde, artık failin şahsi cezasızlık nedeninden yararlanması mümkün olmayacaktır.242 239 Özbek, vd., s.108 240 C. Apaydın, s.432. 241Tezcan, vd., s.634. 242 Özbek, vd., s.1036.
H. Etkin Pişmanlık
Türk Ceza Kanunu’nun 245. maddesinin beşinci fıkrasında banka veya kredi kartıyla yarar sağlama suçuna ilişkin etkin pişmanlık hükmüne yer verilmiştir. Düzenlenmiş olan bu hükümler Türk Ceza Kanunu’nun 168. maddesine gönderme yapılarak uygun tatbik edilmesi kabul edilmiştir 168. madde ilk önce başkasına ait olan bir banka veya kredi kartıyla yarar sağlama suçu tamamlanmış olduktan sonra ve Fakat bu nedenle hakkında konuşturma başlamadan önce hainin yardım edenin ya da azmettirenin bizzat pişmanlık göstermesi mağdurun uğramış olduğu zararı aynen geri vermesi ya da tazmin etmesi yoluyla zararın tamamen giderilmiş olması durumunda, verilmiş olan ceza üçte ikisi oranında indirilecektir.243
İ. Yaptırım 1. Ceza
Türk Ceza Kanunu’nun 245.maddesi birinci fıkrasındaki harekette faile üç yıldan altı yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezası öngörülmüştür. Başkasının sahibi olduğu bir banka veya kredi kartını hangi yollarla olursa olsun ele geçiren veya elinde bulunduran kimseye, bu kimse kart sahibinin veya kartın kendisine verilmesi gereken kişinin rızası bulunmaksızın, bu kartı kullandırtarak yada kullanarak bir yarar sağlamış ise, düzenlenen hapis cezası yanında hem de adli para cezası verilecektir. Ceza seçimlik değildir.244
Türk Ceza Kanunu’nun 245. maddesi ikinci fıkrasında başkalarının sahip olduğu banka hesaplarıyla ilişkilendirip sahte banka ya da kredi kartı üreten, devreden, satan, satın alan veya kabul eden veya kredi veya banka kartları üzerinde sahtecilik fiilini gerçekleştiren fail ise, birinci fıkrada ifade edilen cezaya göre daha ağır ceza öngörülmüştür. Bu kez faile verilmesi gereken cezanın üst sınırı yedi; alt sınırı ise üç yıl olacak bununla birlikte faile on bin güne kadar adli para cezası verilecektir.245
243 Akbulut, s.306.
244 Yılmaz “Banka veya Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması Suçu” TBB Dergisi, 2010, S.87,
s.294.
Üçüncü fıkrada ifade edilen hareket te ise, yani, üzerinde sahtecilik yapılan ya da sahte oluşturulan banka veya kredi kartını kullanıp başkasına ya da kendisine maddi yarar elde eden kişiye ise dört yıldan sekiz yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezası öngörülmüştür. Burada üzerinde durulması gereken husus, gerçekleştirilmiş olan hareketin başka bir suç teşkil etmemesidir. Hareket başka bir suç teşkil ediyor ise, ceza daha ağır verilebilecektir.246
2. Güvenlik Tedbiri
Türk Ceza Kanunu’nun 246. maddesinde “Bu bölümde yer alan suçların işlenmesi suretiyle yararına haksız menfaat sağlanan tüzel kişiler hakkında bunlara özgü güvenlik tedbirlerine hükmolunur.” şeklinde ifade edilmektedir. Bu nedenle TCK’nun 245.maddesinin birinci fıkrasında ifade edilmiş olan suç fiilinin tüzel kişi yararına gerçekleştirilmiş olması durumunda, TCK’nın 60. maddesinde ifade edilen güvenlik tedbirleri tatbik edilecektir. İlgili maddede iki güvenlik tedbirine yer verilmiştir. İfade edilen güvenlik tedbirleri sadece özel hukuk tüzel kişileri için tatbik edilecektir.247
J. Soruşturma ve Kovuşturma
Türk Ceza Kanunu’nun 245. maddesi 1. fıkrası ile düzenlenmiş olan suç fiili resen takip edilen suçlardandır. Suçtan zarar gören gerçek ya da tüzel kişiler mağdur kamu davasına iştirak edilebilirler. Adli yargı ilk derece mahkemeleri ile Bölge adliye mahkemelerinin kuruluş görev ve yetkileri hakkında kanunun 11. ve 12. maddeleri gereğince görevli mahkeme, Asliye Ceza Mahkemeleridir. Ilgili maddenin birinci fıkrasında ifade edilen kullanma ve kullandırma eyleminin gerçekleşmiş olduğu yerin mahkemesi yetkili mahkemedir.248
246 Yılmaz, s.294.
247 Akbulut, s.310.
SONUÇ
Şiddet ve suç kavramları ne yazık ki insanın varlığının kaçınılmaz yapı taşlarından biri olarak eski ve köklü bir olgudur. Her dönemde kendisini değişik biçimlerde göstermiş olan şiddet, günümüz çağında vazgeçilmeyecek şekilde fonksiyonel ve hatta faydalı bir kisve altına bürünmüş biçimde görünüm arz ediyor. Geçmiş çağlarda insanoğlunu maddi unsurlarla kuşatan suç ve suçu meydana getiren olgular, olaylar dizini günümüzde teknolojik gelişmelerle kabuk değiştirmiş başka ve farklı bir hal almış gibi görünüyor. Özellikle 2000’li yıllardan itibaren ivme kazanan suç unsurunun sanal ortamlara taşınması ile dünya bilinen suç ve suçlu tanımından farklı ve başka bir olgu ile tanışmıştır. Sanal alem ve bu alemde işlenen siber suçlar. Sanal ortamlarda gerçekleriyle aynı ceza ilkelerini gerektiren ancak, kişinin oturduğu veya çalıştığı yerden zaman ve mekân kullanmaksızın suç işleyebildiği, başkasına ait mal veya hizmete zarar verebildiği ve hatta bir bankadan diğerine para transferini yasa dışı yollar veya hırsızlık diye tabir edilen bir biçimde yaptığı görülmekte ya da haber bültenlerinde son zamanlarda sıkça duyulduğu şekliyle sanal dolandırıcılık yapılmaktadır. Bilişim alanında işlenen suçlar ile mücadele etmek diğer suç tipleri ile kıyaslandığında oldukça zordur; Bilişim alanında işlenen suçlarla mücadelede karşılaşılan zorluklar; teknik sorunlar, uluslararası anlaşmalar ve yasaların yol açtığı eksiklikler, uygulayıcıların niteliğinden kaynaklanan problemler şeklinde özetlenebilir. Bilişim teknolojileri süratle gelişmekte ve buna paralel olarak ceza kanunlarında tanımlanmamış yeni bilişim suçları ortaya çıkmaktadır. Bu çerçevede teknolojinin gelişen hızıyla birlikte çeşitlenen bilişim suçlarına aynı hızla cevap verebilecek bir adalet mekanizmasının olması önem arz etmektedir.
Bilişim sistemine girme suçu, failin hedef program ya da dosyalara izinsiz bir şekilde giriş yapması durumunda meydana gelmektedir. Yapmış olduğumuz çalışmada açıkladığımız gibi, bilişim suçlarının gerçekleştirilebilmesi açısından öncelikli bir şekilde bilişim sistemine girmiş olmak yetkisiz girişlerin suç şeklinde düzenlenmiş olması gerekmektedir. Bundan dolayı, Türk Ceza Kanunu’nun 243. Maddesinde yer alan düzenleme konuya açıklık getirmektedir.
Günümüzde hayatın önemli bir kısmını işgal eden kredi kartları ve banka kartları kullanılması ve bu kartlar vasıtasıyla gerçekleştirilen suç fiillerinde paralel bir şekilde artışların yaşanması sebebiyle, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılmasının Yeni Türk Ceza Kanunu’nda ayrı bir suç şeklinde düzenlenmesi ve ceza yaptırımı uygulanacak olması yerinde bir düzenleme olmuştur. Gerçekleştirilmiş olan bu kanuni düzenleme ile, 765 sayılı TCK döneminde banka kartları aracılığıyla işlenen suçlarda Yargıtay Ceza Daireleri ile yerel mahkemeler arasında farklı kararların verilmesinin oluşturmuş olduğu karışık durum da ortadan kaldırılmak istenmiştir. Bu çerçevede değerlendirildiğinde; bu suçun düzenleme yeri olarak Türk Ceza Kanunu’nun “Malvarlığı Aleyhine İşlenen Suçları kapsayan Onuncu Bölüm’de yer almasının daha yerinde olacağını düşüncesindeyiz. Bununla birlikte, yukarıda bahsettiğimiz gibi, 5377 ve 5560 sayılı kanunlarla maddeye eklenen dördüncü ve beşinci fıkralarla, yasanın bulunduğu yer yönüyle oluşturduğu olumsuzlukların önüne geçildiğini düşünmekteyiz.
Görülmektedir ki, bilişim suçlarının ortaya çıkardığı negatif durumlar nedeniyle daha hızlandırılmış bir yargılama sürecine ihtiyaç duyulmaktadır. Bundan dolayı bu yeni suçları yargılamakla görevli ihtisas mahkemeleri kurulmalı, mevzunun uzmanları ile mahkemeler teçhiz edilmeli ve mahkemeleri oluşturmak için yeterli sayıda Savcı ve hâkim görevlendirilmesi gerekmektedir. Zira güvenlik güçleri uzmanlaşmış olsalar da yargılama mevkiinde aynı uzmanlaşma olmadığı zaman, istenilen neticeye ulaşmak muhtemel olmayacaktır.
KAYNAKÇA
Ahi, Gökhan (2004). Bilişim Suçlarında Usul ve Sorumluluk Sistemi Üzerine Öneriler. Konya.
Akbulut, Berrin (2017). Bilişim Alanında Suçlar. Ankara .
Alp, Barış Emre (2018). 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununda Bilişim Sistemini, Engelleme,
Bozma, Verileri Yok etme veya Değiştirme Suçu, Yüksek Lisans Tezi. Üniversitesi,
Ankara.
Apaydın, C. (2017). Bilişim Suçları ve Bilişim Ceza Hukuku. İstanbul: Acar Maatbacılık. Apiş, Özge (….). Bilişim Sistemine Girme Suçu Bakımından Bilgisayarlarda, Bilgisayar
Programlarında ve ütüklerinde Arama Kopyalama Elkoyma Koruma Tedbiri. Yasama
Dergisi, Ankara, 37, 52.
Artuk, M. E., Gökcen, A. Yenidünya, A. C. (2018). Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara . Avşar, B., Zakir, B (2010). Öngören Gürsel, Bilişim Hukuku, İstanbul: Türkiye Bankalar
Birliği Yayınları.
Aydın, Emin (1992). Bilişim Suçları ve Hukukuna Giriş. Ankara.
Ayhan, Önder (1994). Şahıslara ve Mala Karşı Cürümler ve Bilişim Alanında Suçlar. İstanbul .
Bal, Hasan Çebi (2001). Bilgisayar ve İnternet. Rize .
Berber (Keser), Leyla (2004). “E-Sözleşme”, İnternet ve Hukuk. İstanbul..
Değirmenci, Olgun (2003). Mukayeseli Hukukta ve Türk Hukukunda Bilişim Suçları. İstanbul.
Demircan, Tunç (2007). Bilişim Alanında Suçlar. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Doğan, Koray (2005). Bilişim Suçları ve Yeni Türk Ceza Kanunu. Hukuk ve Adalet Eleştirel Hukuk Dergisi, 6-7, 299.
Dönmezer, Sulhi (1998). Kişilere ve Mallara Karşı Cürümler. İstanbul. Dönmezer, Sulhi (2004). Kişilere ve Mala Karşı Cürümler. İstanbul. Dülger, Murat Volkan (2018). Bilişim Suçları. Ankara .
Eker, Umut (2006). Türk Ceza Hukuku’nda Bilişim Suçları. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, Ankara, 62, 124.
Er, Cüneyd (2004). Bilişim Suçları, Bilişim Teknolojisi Hukuku Gündemi (2003-2004). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi ilişim Teknolojisi Hukuku Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayını.
Erdoğan, Yavuz (2010). Bilişim Sistemine Girme ve Kalma Suçu. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Ankara, 12 (Özel S.), 1366.
Ersoy, Yüksel (1994). Genel Hukuki Koruma Çerçevesinde Bilişim Suçları. Ankara.
Falcıoğlu, Mete Özgür (2004). Elektronik Satımlara İlişkin Uluslararası Düzenlemeler,
İnternet ve Hukuk. İstanbul .
Gül, Ahmet (2016). Doğrudan Dolaylı Bilişim Suçlar. Ankara .
Hafızoğulları, Özen, Muharrem (2010). Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Usa Yayınevi.
Hakeri, H. (2009). Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara .
Hedley, Steve (2006). The Law Elektronic Commerce (Çev. Yaşar Şerif). London.
Helvacıoğlu, Aslı (2004). Avrupa Konseyi Siber Suç Sözleşmesi Temel Hükümleri
İncelenmesi. İstanbul.
Karagülmez, Ali (2005). Bilişim Suçları ve Soruşturma Kovuşturma Evreleri. Ankara . Karagülmez, Ali (2013). Bilişim Suçları ve Soruşturma-Kovuşturma Evreleri. Konya.
Karakehya, Hakan (2009). Türk Ceza Kanunu’nda Bilişim Sistemine Girme Suçu. Ankara: TBBD.
Ketizmen, Muammer (2008). Türk Ceza Hukukunda Bilişim Suçları. Ankara . Koca, M., Üzülmez, G. (2017). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara . Koç, Ziya (2011). Banka ve Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması. Ankara.
Köksal, Aydın (2010). Adı Bilgisayar Olsun. Ankara: Cumhuriyet Kitapları, Bilişim Yazıları.
Kurt, Levent (2005). Bilişim Suçları. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Mahmutoğlu, Selami (2013). Türk Ceza Kanununda yer alan Bilişim Alanındaki Suçlar ve
Karşılaşılan Sorunların Yargı Kararları Işığında Değerlendirilmesi. İstanbul
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, İstanbul, 71, 1, 859-62. Meran, Necati (2005). Sahtecilik, Malvarlığı, Bilişim Suçları. Ankara.
Meran, Necati (2008). Yeni Türk Ceza Kanununda Sahtecilik – Malvarlığı – Bilişim Suçları
ile Ekonomi ve Ticari İlanında Suçlar. Ankara .
Öngören, G. (2010). Bilişim Hukuku (Yayın No: 270). İstanbul: Türkiye Bankalar Birliği Yayını.
Özbek, Veli, Doğan, Özer, Bacaksız, Koray, Tepe, Pınar (2016). Türk ceza Hukuku, Özel
Hükümler. Ankara .
Özcan, Mehmet (2002). Siber Terörizm ve Ulusal Güvenlik, İnternet ve Hukuk. Konya. Özen, Muharrem Baştürk, İhsan (2011). Bilişim – İnternet Ve Ceza Hukuku. Ankara . Özgenç, İzzet (2017). Türk Ceza Hukukunda Genel Hükümler. Ankara .
Pallı, H. (2009). Türk Hukukunda ve Mukayeseli Hukukta Bilişim Suçları. Yüksek Lisans Tezi. Üniversitesi, Kayseri.
Pallı, Hayati (2008). Türk Hukukunda ve Mukayeseli Hukukta Bilişim Suçları. Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Parlar, Ali (2011). Türk Ceza Hukukunda Bilişim Suçları., Ankara: Bilge Yayınevi.
Parlar, Ali, Muzaffer, Muzaffer (2010). 5237 sayılı T.C.K.’da Özel Ve Genel Hükümler
Bakımında Sulh Ceza Davaları. Ankara .
Sınar, Hasan (2001). İnternet ve Ceza Hukuku. İstanbul.
Soyarslan, Doğan (2018). Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara .
Taşdemir, Bilişim (2009). Banka ve Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması ve Dolandırıcılık
Suçları. Ankara.
Taşdemir, Kubilay (2001). Yargıtay Uygulamalarında Bilişim Suçları. Bursa. Taşkın, Şaban Cankat (2008). Bilişim Suçları. İstanbul .
Tekin, Memiş (2004). İnternet Ortamında Haksız Rekabet Halleri ve Türk Hukuku. İstanbul: Bilgi Yayınları.
Tezcan, Durmuş, Erdem, Mustafa Ruhan, Önok, Murat (2016). Teorik ve Pratik Ceza Özel
Hukuku. Ankara.
Topaloğlu, Mustafa (2005). Bilişim Hukuku. Adana: Karahan Kitabevi. Toroslu, Nevzat (2005). Ceza Hukuku. Ankara.
Tufanoğlu, İ. (2014). Banka veya Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması Suçları, Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Tulum, İsmail (2006). Bilişim Suçları ile Mücadele. Yüksek Lisans Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Yaşar, Osman, Gökcan, Hasan, Artuç, Tahsin (2010). Yorumlu- Uygulamalı Türk Ceza
Yazıcıoğlu, Yılmaz (1997). Bilgisayar Suçları. İstanbul.
Yazıcıoğlu, R. Y. (2004). Bilişim Suçları Konusunda 2001 Türk Ceza Kanunu Tasarısının
Değerlendirilmesi. Hukuk ve Adalet. Eleştirel Hukuk Dergisi, İstanbul, 1, 179.
Yazıcıoğlu, Yılmaz (2009). Hukukumuzda TCK’nın 243 Madde Kapsamında Bilişim
Sistemine Girme Eylemi: Bilişim İstemi Konferansı (9-10 Ekim 2008). Ankara:
Yargıtay Başkanlığı Yayınları.
Yazıcıoğlu, Yılmaz (2010). Banka veya Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması Suçu. TBB Dergisi, Ankara, 87, 294.
Yenidünya, Caner, Değirmenci, Olgun (2003). Mukayeseli Hukukta ve Türk Hukukunda
Bilişim Suçları. İstanbul.
Yıldız, M. E. (2015). Banka ve Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması Suçu. Ankara . Yılmaz, Sacit (2011). 5237 Sayılı TCK’nın 244. Maddesinde Düzenlenen Bilişim Alanındaki
Suçlar. TBB Dergisi, Ankara, 92, 67.
İNTERNET KAYNAKLARI
http:// tdkterim.gov.tr/ kelime=bilgisayar&kategori=terim&hng=md- (24.08.2017)
5237 Sayılı Kanun: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5237.pdf- (15.03.2018). http://www.arpa.mil/- (20.09.2017)