Araştırmanın bu bölümünde, ilgili alanda yapılmış benzer çalışmalara yer verilmiştir. Yalçın (2007) “İlköğretim II. Kademe Teknoloji ve Tasarım Dersine Öğretmen ve Öğrenci Yaklaşımları” başlıklı çalışmasında; 2006–2007 eğitim yılında ilköğretim okulları programlarına yeni getirilmiş olan TT dersinin amacına uygun işlenip işlenmediğini, dersin teorik ve pratik alanda olumlu ve olumsuz taraflarını ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Bu amaca yönelik olarak 111 TT öğretmenine ve 1111 TT dersi öğrencisine anket uygulamıştır. Araştırma sonuçlarına göre Öğretmenler, dersin gerekli ve faydalı olduğunu; ancak ilk yılda adapte zorluğu yaşandığını, bunun da hizmet içi eğitim ile aşılabileceğini kılavuz kitabın daha çok örnek etkinlik içermesi gerektiğini, işlik ve malzeme problemlerini belirtmiştir. Öğrenciler ise TT dersinin farklı bir ders olduğunu, yeni ürün ve projeler yapıldığı ve hayal güçlerinin geliştiği için genel olarak dersi sevdiklerini fakat günlük tutmakta ve tasarım yapmakta zorlandıklarını belirtmişlerdir.
Cuma (2008) “İlköğretim Okullarındaki Teknoloji ve Tasarım Dersi 6. Sınıf Programının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi” başlıklı çalışmasında; ilköğretim okullarında 2006 – 2007 öğretim yılında uygulamaya başlanan TT dersi programına ve 6. sınıf uygulamalarına ilişkin öğretmen görüşlerini belirlemek ve bu görüşlerin; öğretmenlerin TT öğretmenliğine geçmeden önceki branşları, mesleki kıdem ve cinsiyet değişkenlerine göre değişip değişmediğini ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Araştırma da verilerin toplanması için araştırmacı tarafından geliştirilen 5’li likert tipi anket 339 TT öğretmenine uygulanmıştır. Elde edilen veriler neticesinde ortaya çıkan araştırma sonuçlarına göre; programın genel amaçlarının; kazanımlarla tutarlı ve ulaşılabilir nitelikte olduğu, programda yer alan kazanımların yeterince açık, anlaşılır ve genel olarak
72
ulaşılabilir olduğu, program kapsamında yer alan bilgilerin; önemli, dayanıklı ve güncel olduğu belirlenmiştir.
Çalışmaya katılan öğretmenlerin büyük bir çoğunluğu; programda yer alan etkinlikleri, genel olarak uygulanabilir ve öğrencilerin seviyesine uygun olarak görmüşlerdir. Öğretmenlerin önceki branşlarının; programın genel amaçlarına, kazanımlarına ve etkinliklerin sınıf içi uygulamalarına ilişkin görüşlerinin farklılaşmasında etkisi olduğu belirlenmiştir. Ayrıca öğretmenlerin kıdem süreleri, programa bakış açılarında önemli bir farklılık oluşturmadığını fakat cinsiyet değişkenine göre anlamlı bir farklılık olduğunu, erkek öğretmenler programın genel amaçlarına kadın öğretmenlere göre daha olumlu baktıklarını bunun yanında kadın öğretmenlerin programın sınıf içi uygulamalarına erkek öğretmenlere göre daha olumlu baktıkları sonucuna ulaşılmıştır.
Kaya (2008) “Temel Eğitimde Uygulanan Teknoloji ve Tasarım Dersi Öğretim Programı ve 7. Sınıf Öğretim Programı Uygulamalarının Öğretmen Görüşleriyle Değerlendirilmesi” başlıklı çalışmasında; İlköğretim TT dersi öğretim programının genel değerlendirmeler, genel amaçlar, kazanımlar, etkinlikler, etkinliklerin sınıf içi uygulaması, değerlendirme yöntem ve araçları boyutlarına ilişkin görüşlerini belirlemek istemiştir. Bu amaçla, 249 TT öğretmenine araştırmacı tarafından geliştirilen anket uygulanmış ve elde edilen veriler neticesinde; öğretmenlerin öğretim programına ilişkin görüşlerinin cinsiyet ve mesleki kıdeme göre anlamlı bir farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Araştırmada programın uygulanmasında karşılaşılan en önemli sorunların “yeterli hizmet içi eğitim almamak” ve “araç gereç yetersizliği” olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca öğretmenlerin dersin yürütülmesi esnasında “anlatma” ve “soru cevap” tekniğini kullandıkları bulgusuna ulaşılmış ve programdaki ÖD yöntemlerinin öğretmenler tarafından uygulanabilir bulunmadığı tespit edilmiştir.
Keçel (2009) “Teknoloji ve Tasarım Ders Mekânlarının Teknik Analizi ve Model Atölye(İşlik) Tasarımı” başlıklı çalışmasında; TT dersinin yürütüleceği model bir işlik tasarlamayı amaçlamıştır. Çalışmada kullanılan veri, araştırmacı tarafından geliştirilen ve 5 bölümden oluşan anket ve öğrenciler tarafından sunulan 150 projenin uzman kişiler tarafından değerlendirilmesi neticesinde elde edilmiştir. Çalışmada elde edilen bulgular ve literatür verilerine göre model işlik tasarımı yapılmış ve 3ds Max programında işlik modeli görselleştirilmiştir.
73
Koç (2010) “Teknoloji ve Tasarım Dersi Programı Üzerine İş Eğitimi Öğretmenlerinin Görüş ve Düşüncelerinin Belirlenmesi (Antalya İli Örneği)” başlıklı çalışmasında; TT dersi programı hakkında daha önce İş Eğitimi dersine girmiş olan öğretmenlerin düşüncelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın verileri Antalya ilinde iş eğitimi dersini okutan 74 öğretmene araştırmacı tarafından geliştirilen anketin uygulanması ile elde edilmiştir. Çalışma neticesinde elde edilen veriler incelendiğinde; programın amaçlarına ulaşmada güçlükler çekildiği, düzen kuşağının kurgu ve yapım kuşağına göre daha verimli geçtiği, etkinliklerin öğrencilerin ilgi, yetenek ve gelişme düzeyine uygun olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Okullarımızın çoğunda TT işliklerinin belirtilen standartlara uymadığı hatta bazı okullarda ise dersi uygulama alanlarının dahi olmadığı ve okul idarecileri ve velilerin derse karşı olumsuz bir tutum sergiledikleri sonucuna ulaşılmıştır.
Maviş (2010) “Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Teknoloji ve Tasarım Eğitimi” başlıklı çalışmasında; teknoloji eğitiminin ülkemizdeki durumu ile ABD ve AB ülkelerindeki durumu inceleyerek teknoloji eğitimi programlarını karşılaştırarak farklılıkları ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Çalışma sonucunda ülkemizdeki ve ABD, AB ülkelerindeki teknoloji eğitimi dersinin amaçları yönünden bir farklılık gözlenmediği bu alanda bir yeniden yapılanmaya ihtiyaç olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Programların içeriğinde ülkemizdeki TT dersiyle diğer ülkelerde uygulanan teknoloji eğitimi programlarının benzeşmediği görülmüştür. Gelişmiş ülkelerde bu dersin daha ziyade bilgisayar destekli olarak yürütüldüğü ve dersin içeriğinde CAD/CAM’e yer verilmesi söz konusuyken ülkemizde Teknoloji dersinde bilgisayarın kullanılamadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Sherman, Sanders ve Kwon (2010), 1995 ve 2008 yılları arasında basılan ortaokul teknoloji eğitimi ile ilgili başlıca bilimsel kaynakların olduğu dört yayını incelemişlerdir. Bu araştırmada ortaokulda öğretimin nasıl olması gerektiği, müfredat yapısı ve içeriği, teknoloji eğitiminin diğer disiplinler ile entegre edilmesi ve teknoloji eğitim programının sınıf uygulamasına etkisi gibi dört temel mesele üzerine durulmuştur. Çalışma neticesinde uygulayıcı ve teorisyenlerin yeni fikirlerden oluşan ön program hazırlaması gerektiği ve öğretmenler üzerine daha iyi çalışma yapılması gerektiği sonucuna ulaşmıştır.
Yetişen (2010) “Teknoloji ve Tasarım Dersinde Uygulanacak Alternatif Etkinlik Örnekleri” başlıklı çalışmasında; TT dersinin düzen, kurgu ve yapım kuşaklarına ilişkin yeni etkinlikler üreterek öğrencilerin kendilerine olan özgüvenlerini geliştirebilmeleri, durumlara farklı açılardan bakarak yaratıcılıklarını harekete geçirmelerini amaçlamıştır.
74
Öğrencilerin yapılan etkinlikler neticesinde ortaya koydukları ürünler ve öz değerlendirme formları incelenerek araştırmada uygulanan etkinlik örnekleri değerlendirilmiştir. Uygulanan etkinlikler neticesinde, öğrencilerin diğer derslerde öğrenilen temel bilgileri zihinsel süreçlerden geçirerek sorunların çözümünde kullandıkları tespit edilmiştir. Öğrencilerin önceki çalışmalarda edinilen bilgi, beceri ve tutumlardan yararlanarak, bir yıllık bilgi birikimini çalışmalarına yansıttıkları sonucuna ulaşılmıştır.
Kocabatmaz (2011) “Teknoloji ve Tasarım Öğretim Programının Değerlendirilmesi” başlıklı çalışmasında; TT öğretim programını öğretmen, müfettiş ve öğrenci görüşlerine dayalı olarak programın öğeleri açısından değerlendirmeyi amaçlamıştır. Çalışmanın nicel verileri, araştırmacı tarafından geliştirilen anketin 332 öğretmen 1815 öğrenci ve 61 ilköğretim müfettişine uygulaması ile elde edilmiştir. Nitel veriler ise 6 öğretmen, 54 öğrenci ve 3 ilköğretim müfettişinin katılımı ile elde edilmiştir. Araştırmanın nicel verileri sonucunda, öğretmen ve müfettişlerin görüşlerine göre programın genel amaçlar, kazanımlar, içerik, öğretme-öğrenme süreci ve ÖD boyutlarında gereken niteliklere yeterince sahip olmadığı belirlenmiş ve öğretmenlerin genel olarak programı müfettişlere göre daha olumlu değerlendikleri sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmada öğrencilerden elde edilen veriler neticesinde ise; sınıf düzeyi yükseldikçe programın kazanımlar, içerik, öğretme- öğrenme süreci ve ÖD boyutlarındaki ilgili ifadelere öğrencilerin katılma oranlarında düşüş olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca altıncı sınıf öğrencilerinin programın öğeleri hakkında 7 ve 8. sınıf öğrencilerine göre daha olumlu görüşlere sahip oldukları tespit edilmiştir.
Çalışmanın nitel verilerinden elde edilen sonuca göre; öğretmen, öğrenci ve müfettişlerin çoğunluğunun programı uygulanabilir bulduğu belirlenmiştir. Öğretmen, müfettiş ve öğrencilerin görüşlerine göre programın etkili ve verimli bir şekilde uygulanabilmesi için atölyelerin fiziksel koşullarının ve teknik donanımlarının düzenlenmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenlerin TT öğretim programının temel yaklaşımı, öğretim yaklaşımları, yöntemleri, ÖD boyutu ile ilgili hizmet içi eğitimler alması gerektiği belirlenmiştir.
Akgün (2012) “Teknoloji ve Tasarım Dersi Öğretim Programının Öğretmen ve Öğrenci Görüşleri Çerçevesinde İncelenmesi: Kocaeli İli Örneği” başlıklı çalışmasında; TT dersi öğretim programının öğretmen ve öğrenci görüşleri çerçevesinde incelenmesini ve uygulamada yaşanan problemlerin tespit edilip bu problemlere ilişkin çözüm önerileri geliştirmeyi amaçlamıştır. Çalışmada elde edilen nicel veriler araştırmacı tarafından
75
geliştirilen anketlerin 175 öğretmen ve 600 öğrenciye uygulanması ile elde edilmiştir. Bununla birlikte ölçüt örnekleme neticesinde seçilen 20 öğretmen ile yapılan görüşme, çalışmanın nitel veri kaynağını oluşturmuştur. Araştırma bulgularından elde edilen sonuçlara göre öğretmen ve öğrencilerin öğretim programının boyutlarına ilişkin maddelere orta düzeyde katıldıkları ve gerçekleştirebilme oranlarının yine orta düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Öğretmenlerin programın yürütülmesi esnasında en fazla anlatım ve problem çözme yöntemini kullandıkları sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmanın nitel verilerinden elde edilen veriler neticesinde ise; TT öğretim programının kazanım, etkinlikler ve ÖD yöntem ve tekniklerinin birbiri ile tutarlı ve uygulanabilir olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle programın değerlendirme boyutundaki öz değerlendirme sürecinin öğrencilerin derse aktif katılımını sağladığı belirlenmiştir.
Araştırmaya katılan öğretmenler programın uygulaması sırasında karşılaşılan problemlerin, işlik koşullarının uygun olmayışı, ders için gerekli araç gereçlerin temin edilememesi ve yardımcı ders kitabının olmayışı gibi sebeplerden kaynaklandığı belirtmişlerdir. Ayrıca TT dersinin en sevilen yönünün “hayal gücünü geliştirmesi” en sevilmeyen yanının ise “günlük yazmak/tutmak” olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Ergören (2012) “Kendiliğinden Örgütlü Ortamlarda Kendi Kendine Öğrenme Süreci: 8. Sınıf Teknoloji ve Tasarım Dersi Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma” başlıklı çalışmasında; 8. sınıf kurgu kuşağında yer alan “Çözüm önerilerinin yasal koruma altına alınma yollarını ve sürecini ifade eder” kazanımının kendiliğinden örgütlü ortamlarda kendi kendine öğrenilmesinin etkililiğini belirlemeyi amaçlamıştır. Araştırmada veriler kontrol gruplu deneysel model kullanılarak, kontrol grubunda 15 öğrenciye öğretmen merkezli geleneksel yöntem, deney grubunda 17 öğrenciye kendi kendine öğrenme yöntemi ile kendiliğinden örgütlü ortam kullanılmıştır. Her iki gruba da ön test ve son test uygulanarak elde edilen veriler değerlendirmeye alınmış ve araştırma elde edilen bulgular sonucunda “Çözüm önerilerinin yasal koruma altına alınma yollarını ve sürecini ifade eder” kazanımı konusunun öğretiminde deney grubunda uygulanan yöntemin, geleneksel öğretim yönteminin uygulandığı kontrol grubundaki öğrencilere göre daha etkili olduğu görülmüştür.
Demirci ve Aykurt (2014) “Teknoloji ve Tasarım Dersinde Öğretmen ve Öğrencilerin Karşılaştığı Sorunlar” başlıklı çalışmasında; TT öğretim programına ilişkin öğretmen ve öğrencilerin karşılaşmış oldukları sorunları ortaya çıkarmayı amaçlamışlardır.
76
Araştırmacılar tarafından geliştirilen öğretmen ve öğrenci anketleri 127 öğretmen ve 858 öğrenciye uygulanarak elde edilen veriler değerlendirmeye alınmıştır. Öğretmen görüşlerine göre TT dersine ait özel bir atölyenin olması gerektiği ve TT dersine ayrılan sürenin yeterli olmadığı tespit edilmiştir. Öğretmenlerin öğrenme- öğretme sürecine ilişkin belirttikleri sorunlar başlıca işlik sayısı yetersizliği, işliklerin amaca hizmet edecek nitelikte olmaması ve etkinliklerin her sınıf için tekrar niteliğinde olduğudur. Ayrıca öğretmenler en çok, programda yer alan örnek etkinliklerin çeşitlendirilmesini istedikleri sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenler, genel amaçlar ve kazanımlara ilişkin en çok; dersin öğrenciler tarafından gereksiz görülmesi, kazanımların sınıf düzeylerinde birbirini tekrarlaması ve dersin öğrenci çalışma alışkanlıklarına uygun olmaması, dersin farklı branşlardan öğretmenler tarafından yürütülmesini, öğretmenlerin programı bilmemesini, velilerin ders hakkında bilgisiz olmasını ve dersi benimsememesini sorun olarak belirtmişlerdir. Öğretmenlerin programın başarılı bir şeklide yürütülmesi için getirdikleri öneriler ise; programla ilgili daha fazla hizmet içi eğitim verilmesi, sınıflardaki öğrenci sayısının azaltılması ve dersin yalnızca TT branş öğretmenleri tarafından verilmesini, TT dersinden bazı kazanımların programa eklenmesi, kazanımların anlaşılır, basit ve sade hale getirilmesi, genel amaç ve kazanımların gerçekleşebilmesi içinde atölyelerde teknolojik donanımın sağlanması gerektiğini belirtmişlerdir.
Çalışmada elde edilen bulgular neticesinde öğrencilerin görüşlerine göre, derste kullanılan araç-gereçlerin ilgilerini çekmediği ve kolay elde edilemediği, etkinliklerin yetersiz olduğu ve ihtiyaçlarını ve ilgilerini karşılamadığı aynı zamanda günlük yaşamla ilişkili olmadığını düşündükleri tespit edilmiştir. Öğrenciler atölyelerin fiziki koşullarını yetersiz bulduklarını sonucuna ulaşılmış ve sorun olarak; atölye sayısının az olduğunu, dersin atölyelerde yapılmadığını, atölyelerin yeterince geniş olmadığını, gereken düzenin sağlanmadığını, atölyelerin okulların bodrum katları ya da okul binası dışında olması nedeni ile ısınma ve kullanımda aksaklıklar olduğunu belirtmişlerdir. Çalışmada görüşmeye katılan grupların tamamı öğrenme ortamına ilişkin en önemli sorunun depolama ve malzeme dolabı eksikliği olduğunu, atölyelerde depolama alanının bulunmamasının öğrencilerin yılsonuna kadar üzerinde çalışacakları ve teknoloji şenliğinde sergileyecekleri ürünlerin bozulmasına sebep olduğunu ifade etmişlerdir.
Çalışmada elde edilen veriler öğrencilerin dersin gerekliliğine inanmadıklarını, çoğunlukla basit el becerilerini gerçekleştirmekte zorlandıkları ve yine çizdikleri ürünleri
77
somutlaştırmakta ve günlük yazmakta sıkıntı yaşadıkları belirlenmiştir. Ayrıca araştırmacılar ortaya çıkan bu tablodan hareketle “öğretmenlerin bazı kazanımlarda öğrencilere etkili rehberlik yapamadıkları” sonucuna ulaşmışlardır.
İlgili alanyazın incelendiğinde TT dersinin 2006 yılında uygulamaya konulan öğretim programına yönelik çeşitli çalışmaların olduğunu görülmüştür. Bu araştırma ise TT dersinin 2016 yılında yenilenen öğretim programına ilişkin yapılan ilk çalışma olduğu gözlenmektedir. Bu yönüyle “Teknoloji ve Tasarım Öğretmenlerinin 2016 yılı Öğretim Programına İlişkin Görüşleri” başlıklı bu çalışmanın, ilerde yapılacak yeni çalışmalara kaynaklık etmesi bakımından ilgili alanyazına önemli bir katkı sağlayacağı değerlendirilmektedir.
AraĢtırmanın Amacı
Günümüz nesillerinin teknoloji ile olan münâsebetinin her zamankinden daha çok olduğu görülmektedir. Bu durumun günlük hayatta kullandığımız araç ve gereçlerin teknolojiye olan bağımlılığından kaynaklandığı söylenebilir. Bu araç ve gereçlerin birçoğu insan hayatını kolaylaştırdığından ister istemez bireyin ilgi ve ihtiyaçlarının da bu yöne kaymasına sebebiyet vermektedir. Bu bağlamda güncel teknolojiye hâkim ve onu kendi yararına kullanabilen bireyler yetiştirmeyi amaç edinen TT dersi programının etkililiğinin korunması ile öğrencilerin derse karşı olan tutumlarının olumlu yönde değişmesi söz konusudur. Kocabatmaz TT dersi ile ilgili şu cümleleri kullanmaktadır;
İlköğretim, bireylerin yaşadığı topluma uyum sağlamaları ve yaşamlarını daha iyi sürdürmeleri için gerekli bilgi ve becerilerin kazanıldığı temel aşamalardan biridir. Değişen teknoloji ve yeniliklere ayak uydurabilmek ve teknolojiyi üreten bir toplum olabilmek için nitelikli bireylere olan ihtiyaç ilköğretimde Teknoloji ve Tasarım öğretim programının önemini artırmaktadır. Teknoloji ve Tasarım öğretim programının uygulanması ile istenilen özellikleri kazanmış bireylerin yetiştirilebilmesi için de program geliştirme ve değerlendirme çalışmalarına sürekli olarak yer verilmesi gerekmektedir (Kocabatmaz, 2011, s.54).
Bu çalışma ile TT dersi yenilenen 2016 yılı öğretim programının etkililiği hakkında bir değer ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Yapılan bu araştırma ile TT dersi öğretmenlerinin yenilenen 2016 yılı öğretim programı hakkındaki görüşleri doğrultusunda programın olumlu ve olumsuz özelliklerinin ortaya çıkarılarak programın geliştirilmesine katkı sağlamak amaçlanmıştır.
TT dersi yenilenen 2016 yılı öğretim programını uygulayacak öğretmenlerin mevcut deneyimlerinden hareket ederek, programın geneli ve öğelerine (kazanım, içerik, eğitim
78
durumları, ölçme - değerlendirme) yönelik değerlendirme yapmaları istenmektedir. Yapılan bu çalışma ile 2017 – 2018 eğitim öğretim yılında işe koşulacak programın uygulamasına başlanmadan önce, uygulamada karşılaşılabilecek problemlerin tespit edilmesi mümkündür. Elde edilecek verilerin program işe koşulmadan önce yapılacak geliştirme çalışmalarına kaynaklık etmesi beklenmektedir. Bu sayede program uygulama safhasına geçmeden önce gerekli düzenlemeler yapılarak ortaya çıkabilecek olumsuz durumların önüne geçilmesi hedeflenmektedir.
Araştırmanın amacı özetle, 2017-2018 eğitim öğretim yılında işe koşulacak olan TT dersi öğretim programının öğretmen görüşleri doğrultusunda incelenmesi, uygulamada yaşanabilecek problemlerin tespiti ve olası aksaklıklara yönelik çözüm önerileri geliştirmektir.
AraĢtırmanın Önemi
Teknoloji ve onun kaynağını oluşturan teknoloji okuryazarlığının, taşıyıcı bir güç haline gelmiş olması çağımızın en belirgin özelliklerindendir. Bu bağlamda eğitim süreçlerini teknoloji ve bilime hâkim bireyler yetiştirmek üzere kurgulayan devletlerin yeterli nitelikte insan sermayesine ulaştıklarında üstünlük sahibi olmaları mümkündür. TT dersi, bu amaca yönelik eğitim sistemimiz içerisinde yer alan bir derstir.
Bu doğrultuda şunlar söylenebilir, TT dersine yönelik yürütülecek program geliştirme çalışmalarının diğer derslere kıyasla daha bir önem arz ettiği görülmektedir, çünkü TT dersine yön veren en önemli kavram olan teknoloji, günümüzün çok hızlı değişim gösteren kavramlarından biridir. Teknolojik gelişmelerdeki bu hızlı değişim, dolayısıyla TT dersini de etkilemektedir. Bu durum, TT dersi programının diğer programlara kıyasla daha sık geliştirme çalışmasına tâbi tutulmasını dolayısıyla da değerlendirilmesi ihtiyacını doğurmaktadır.
Günümüz TT okuryazarlığını bireye kazandırmayı amaç edinen TT dersi programının, değerlendirilip geliştirilmesi, dersten beklenilen verimin elde edilmesi için bir zorunluluk olduğu söylenebilir. Değerlendirme ve geliştirme çalışmaları neticesinde yapılacak düzenlememler, dersin güncelliğini kaybetmemesine dolayısıyla da programın etkinliğini korumasına sebebiyet verecektir.
79
Demirel (2012)’e göre, bir eğitim programının başarılı olabilmesi için tüm öğrencilerin program da amaçlanan hedeflere ulaşmış olması gerekir. Ancak bu her zaman gerçekleşmeyebilir. Bu nedenle, programın uygulanması sonucunda, yetersiz kalan ya da ters işleyen öğelerin olup olmadığı; varsa aksaklıkların programın hangi öğelerinden kaynaklandığını belirlemek ve gerekli düzenlemeleri yapmak amacıyla programın değerlendirilmesi gerekmektedir (s.172).
Bu çalışma, 2016 yılında TTK tarafından geliştirilen ”Ortaokul Teknoloji ve Tasarım Dersi (7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı”na yönelik dersi okutan öğretmenlerin görüşleri doğrultusunda programın olumlu ve olumsuz özelliklerinin belirlenip, programın geliştirilmesine katkı sağlaması bakımından önemlidir.
Programı okutacak öğretmenlerin görüşleri doğrultusunda ulaşılacak sonuçların programın geliştirmesi çalışmaları için önemli bir kaynak olacağı değerlendirilmektedir. Bununla birlikte araştırma sonuçlarının TT dersi hizmet içi eğitim programları ile bu konuda yapılacak diğer çalışmalara kaynaklık etmesi beklenmektedir.
Ayrıca bu araştırma TT dersi 2016 yılı öğretim programına yönelik yapılan ilk çalışma olma özelliği taşımaktadır. Elde edilecek veriler programı okutacak öğretmenlerin programı uygulamadan, teorik incelemeler neticesindeki görüşlerini yansıtmaktadır. Elde edilen verilerin, program uygulandıktan sonra yapılacak diğer çalışmalardan elde edilecek veriler ile kıyaslanması söz konusudur. Bu durumun araştırmayı önemli kılan bir diğer husus olduğu söylenebilir çünkü bu şekilde yapılacak kıyaslama ile öğretmen görüşlerindeki değişimin, uygulamadan önce ve sonra olmak üzere izlenmesine olanak sağlanmaktadır. Bu sayede bir öğretim programının masa başında değerlendirilirken hangi hususların gözden kaçabileceği ya da hangi hususlarda yanılgıya düşülebileceğine ilişkin