Çokluk Kavramı

Maddi olmayan emek iletişim ve etkileşim aracılığı ile ortaklaşa insanlığın yeni bir öznesini ortaya çıkarmıştır. Biyo-politik üretim sonucu ortaya çıkan bu yeni özne,

çokluktur. Çoklukta bir araya gelen figürler –endüstri işçileri, maddi olmayan emek üreten işçiler, tarım işçileri, işsizler, göçmenler vs.- hayatın somut yerlerde büründüğü ayrı biçimleri temsil eden biyopolitik figürlerdir ve her birinin maddi özgüllüğünü ve uzamsal dağılımını kavramamız gereklidir (Hard ve Negri, 2004: 175). Çokluk tüm engelleri aşan, kendisini ve hayatı yeniden üreten bir yapıya sahiptir. Çokluğu oluşturan yapıya kimlerin girdiği konusu ise muğlaktır. Çünkü biyo-politik toplumda yaşam bütüncül bir şekilde sömürülmekte, kafa-kol emeği veya maddi olan ve olmayan emeğin birbirinden ayrılması zorlaşmaktadır. Biyo-iktidar alan içinde sermaye, emek, yaşam hepsi kontrol edilmekte ve sömürülmektedir. Bu nedenle toplumsal üretimde bulunan herkes çokluk kapsamında değerlendirilebilir. Çokluk sınıf ekseninde de tanımlanamaz, üretimde yer alan herkes çokluğun içindedir. Çokluk aslında yeni bir proletarya kavramına gönderme yapmaktadır. Yeni proletarya emeği sömürülen ve yaşamı denetim altına alınan herkesi içine alır. Çoklukta özellikle yoksulların ve göçmenlerin yeri önemlidir. Yoksullar ve göçmenler gıdadan, barınmadan ve maddi kaynaklardan yoksul olmakla birlikte bilgileri, yaratıcı güçleri ve kapasiteleri sayesinde içlerinde müthiş bir potansiyel barındırmaktadırlar. Bu nedenle yoksullar ve göçmenler çokluğun genel ortaklığına işaret ederek, çokluğun inşasına katı sağlamaktadırlar. Gerçek üretici güç olarak çokluk, sömürüye karşı çıkarak imparatorluğun yıkılışı talep eden zorunlu bir kuvvettir. Bu nedenle imparatorluk çokluğu kısıtlamaya ve sınırlandırmaya çalışır. Çokluk imparatorluğun baskısından doğrudan ve yeterli bir bilinç kazanması durumunda politik hale gelerek kurtulabilir.

Çokluğun politik programının ilk unsuru küresel yurttaşlıktır. Küresel yurttaşlık çokluğun uzam üzerindeki kontrolü yeniden ele geçirme ve böylelikle yeni haritalar çizme gücüdür (Hardt ve Negri, 2003: 401). Çokluk bu güçle nerede yaşayacağına, nereye göç edeceğine karar verme veya sürekli olarak bir yerde yaşama hakkına da sahip olabilme durumuna ulaşmalıdır. Çokluk bu örgütlenmeyi kolektif varoluş ve iletişim ağlarıyla ortak bir faaliyete ait bir zaman diliminde gerçekleştirir. Ağlarda geçekleşen bu yenilik süreçleri, şefi olmayan orkestraya benzetilebilir: Orkestra sürekli iletişim sayesinde kendi müziğini belirliyor ve herhangi bir orkestra şefinin merkezi bir otorite dayatması sadece orkestranın dağılıp susması sonucunu veriyor (Hardve Negri, 2004: 352-353). Ağların bir araya gelip ortak payda üretmesiyle birlikte çokluk yenilik oluşturma kapasitesine sahip olmaktadır. Tarımsal, endüstriyel ve maddi olmayan emek ortak bir niteliğe bürünerek, özgür iletişim ve etkileşim olanağı sunmaktadır. Sonuç

olarak bu etkileşim ve iletişim ortak üretmeyi olanaklı kılması nedeniyle çokluğun yaratılmasını sağlamaktadır.

Çokluk demokrasi projesi olarak egemenlikten kaçış veya çıkıştır. Bu çıkış savaşa karşı savaş demek olduğu için tamamen barışçıl ve uzlaşımsal olması düşünülemez. Buradaki ayrım şiddetin demokratik kullanımı ile ilgilidir. Bu nedenle demokrasi için yeni silahlar ve yeni bir demokrasi bilimi icat edilmesi gerekmektedir. Yazarlar çokluk için eylem programı önermek yerine, yeni bir demokrasi projesinin kavramsal zeminini görmeye çalıştıklarını belirtmektedirler. Çokluk demokrasiyi gerçekleştirmek için demokrasi projesinde yeni bir bilime ve yeni bir teorik paradigmaya ihtiyacı vardır. Bu bilimi gerçekleştirmek için çokluk egemenliğe meydan okuması ve egemenliği imha etmesi gerekmektedir. Egemenliğin imhası ile birlikte yeni ve başka bir dünya yaratılarak, bu dünyada her türlü egemenlik, tiranlık ve otorite aşılmış olacaktır. Çokluğun aldığı karar, aslında yeni bir nesil yaratma, daha doğrusu yeni bir insanlık yaratma kararıdır (Hard ve Negri, 2004: 369). Çokluk projesi eşitlik ve özgürlük üzerine kurulu, açık ve kapsayıcı demokratik bir küresel toplum talebine ulaşmanın yollarını aramaktadır. Yazarlara göre dünyanın şu anda savaş halinde olması, korku ve emniyetsizlik durumunun dünyaya nüfuz etmesinden dolayı, demokrasi dışında hiçbir yol dünyayı barışa götüremez. Demokrasinin gerçekleştirilmesi için çokluk ortak paydayı bulmak ve üretmek zorundadır. Ortak payda etkeni ile birlikte çokluğun demokrasiyi gerçekleştirmesi için siyasal olarak örgütlenmesi gerekmektedir.

Yazarlar çokluk demokrasisinin sadece gerekli olmadığını, aynı zamanda onun mümkün olduğu göstermeyi bir görev saymaktadırlar. Küresel iktidar, ağ biçimine dönüşmüştür, savaşlar ağ savaşı durumuna gelmiştir. Bir ağla savaşmak için ağ olmak gerekir (Hardt&Negri: 2004: 77). Bu nedenle çokluk ağ örgütlenmesine sahip olarak ortak paydayı üretmesi gerekmektedir. Bu bağlamda çokluk küresel savaş haline karşı direniş hareketleri yaratmaktadır. Çokluk bu direniş ile yeni öznellikler ve yeni yaşam biçimleri yaratır ve bir aşk eylemini ortaya koyar (Hard ve Negri, 2004). Gündelik yaşam ilişkilerinden farklı olarak “daha cömert ve sınırsız bir kavram” olarak aşk, yeni toplumun inşası ve ortak siyasal projeler için gereklidir. Yazarlara göre bu aşk projesi yersiz veya ütopik olarak görülebilir. Fakat bu proje küresel düzeyde şikayet, yoksulluk ve açlığın olduğu bir dünyada, özgürlük ve demokrasi istekliği tüm dünyaya yayılmıştır. Bir tarafta hınç, bir tarafta aşk iki kutup olarak birbirini var etmektedir. Bu hınç ve aşk

durumu, çokluğun gücünün asıl dayanak noktasını oluşturmaktadır. Yazarlar çokluk kavramına ilişkin detaylı teorik bir tanım getirmekle birlikte, çokluğun kimler tarafından nasıl eyleme geçeceği konusunda net bir açıklama ortaya koyamamışlardır.

SONUÇ

Toplumsal hareketler 18. Yüzyılda yeni oluşmaya başlamış, 19. Yüzyılda uluslararası arenada önem kazanmış, 20. Yüzyıl ile birlikte büyük bir hız kazanarak yaygınlaşmış ve içselleştirilmiştir. Hareketlere katılanlar polis ve yerel otoritelerin baskısından şikayet etmekle birlikte, yasal ortam önemli ölçüde değişmiştir. Göstericilerin susturulması ve hapse atılması ile kıyaslandığında, yeni toplumsal hareketlerde aktörler miting ve gösteri yapabilmiş ve seslerini duyurabilmişlerdir. Radyo, televizyon, elektronik posta gibi iletişim araçlarının kullanılması, toplumsal hareketlerde önemli değişikliklere yol açmış ve hareketlerin hedef kitlesini artırmıştır. 20. Yüzyılın sonunda toplumsal hareketler demokratik ülkelerle demokratikleşen ülkelerde kamu politikasının araçları haline geldiler (Tilly, 2008: 151-152). 21. yüzyılda yeni toplumsal hareketler yeni teknoloji, yeni taktik ve organizasyon biçimleri ile ortaya çıkmıştır. Küreselleşmenin etkisi ile toplumsal hareketlerde bir dönüşüm yaşanmıştır. 1999’un Kasım ayında Dünya Ticaret Örgütü’nün toplantısı sırasına Seattle’de gerçekleştirilen toplumsal hareket küreselleşme karşıtı protestoların bir öncüsü olmuştur. Amerikan orta sınıfını etkileyen ekonomik kriz 2011’de New York’ta “Wall Street’i İşgal Et” ve Mayıs 2011’deki İspanya’da “Öfkeliler Hareketi” yeni toplumsal hareketler olarak ortaya çıkmıştır. Bu hareketlerdeki başlıca tema, insanların kendi hayatlarını ilgilendiren konularda daha fazla söz sahibi olmak istemeleri ve sadece seçimlerde oy kullanmanın dışında daha geniş hakları talep etmeleridir.

Yeni toplumsal hareketler birçok noktada sert eleştirilere maruz kalmıştır. Bu eleştiriler başlıca yeni toplumsal hareketlerin devlet tarafından ciddiye alınmaması, müzakere yapabilme yetisine sahip olmamaları ve örgütlenme eksikliğinin bulunması ile ilgilidir. Yeni toplumsal hareketler örgütlenme politikaları ve medya sayesinde hükümetler üzerinde bir yaptırım uygulayabilme potansiyelini barındırmakla birlikte, iktidarı ele geçirme hedeflerinin bulunmaması ve ilk etapta şiddeti uzlaşmaya tercih etmeleri, bu hareketlerin ciddiyetinin de sorgulanmasını beraberinde getirmiştir. Aslında yeni toplumsal hareketler iktidar tarafından çok ciddiye alınmamaktadır, sadece devletin ya da bazı önemli şirketlerin başını ağrıtacak konularda kamuoyu oluşturulup eylemler yapılırsa bu hareketler şiddetle karşılaşmakta ve iktidar gerçek yüzünü göstermektedir (S. Çoban, 2009: 183). Yeni toplumsal hareketlerde eleştirilen bir diğer nokta hareketlerin müzakere yapabilme yetisine sahip olup olmaması ile ilgilidir. Hareketler

müzakere yapabilme yetisine sahip değildir, çünkü talep ettikleri bir imtiyaza karşılık önerebilecekleri herhangi bir şeyleri yoktur (Offe, 1999: 65). Örneğin nükleer enerji projelerinin durdurulmasına karşılık, daha az enerji tüketimine ilişkin söz vermeleri söz konusu değildir. Bunun nedeni resmi örgütlerde yer alan temsil kararların, içsel bağlayıcılığın, toplumsal hareket örgütlenmelerinde yer almamasıdır. Bu hareketlerin eleştirilmesinin diğer bir nedeni, hareketlerin ideolojik prensipler bütününden ve hayat algısından yoksun oluşudur. Bu görüşe göre hareketler belirli bir ideolojiye sahip olarak müzakere masasına oturmaları halinde, stratejik olarak hareket edebilme yeteneğini kazanacaklardır.

Tüm bu eleştiriler ile birlikte 21. Yüzyılda toplumsal hareketlerin geleceğine ilişkin tartışmalar önemini korumaktadır. Bu tartışmalar içinde hareketlerin ortadan kalkması, farklı bir politika biçimine dönüşmesi veya hareketlerin değişim geçirmesi seçenekleri yer almaktadır. Hareketlerin ortadan kalkmasına ilişkin yer alan görüşte “dijital demokrasi”nin etkisi önemlidir. Her şeyden önce dijital demokrasi düşü birlik kurma, miting düzenleme, yürüyüş yapma, dilekçe imzalama, medyaya seslenme ve toplumsal hareket repertuarındaki diğer etkinliklerin yerine geçecek ucuz ve etkin bir araç olarak elektronik ortamda sürekli yapılan düşünce anketlerini gündemimize sokmaktadır (Tilly, 2008a: 236). Toplumsal hareketleri ortaya çıkaran koşulların çözülerek, yeni tarzlarda talepte bulunma durumunun ortaya çıkması, hareketlerin gelecekte ortadan kalkabileceğini göstermektedir. Bu durum ile birlikte Tilly’e göre toplumsal hareketlerin geleceğine ilişkin dört senaryodan bahsedilebilir: Uluslararası nitelik kazanma, demokrasinin düşüşü, uzmanlaşma ve zafer. İlk olarak yerel ve bölgesel toplumsal hareketler, uluslararası ve küresel bir etkinliğine doğru uzanacaktır. Bu etkinlikte feministler, çevreciler, insan hakları savunucuları ve küresel sermaye karşıtlarının güçlerini birleştirmesine neden olacaktır. İkinci olarak demokrasinin düşüşü, toplumsal hareketlerin alanlarını daraltacaktır. Üçüncü olarak uzmanlaşma yerel ve bölgesel toplumsal hareketlerin gücünü azaltırken, hareketleri uluslararası ve küresel bir ölçeğe taşınmasını beraberinde getirecektir. Uzmanlaşmada hareketlerin temel hedefi ile ilgili bir ihtimal daha söz konusudur. Bu ihtimale göre toplumun zengin ve eğitimli kişilerinden alınan destek, hareketlerin daha fazla zengin ve güçlülere dayanmasını beraberinde getirecek ve harekete katılan aktörlerin kendisini destekleyen kişilerin durumunu gözetmek yerine, kendi kariyerlerinin ön plana çıkması durumunu beraberinde getirebilecektir. Zafer ise toplumsal hareketlerin hak talebinde bulunmanın

bir yolu olarak hizmet etmesi ve her ölçüde toplumsal hareketlerin yaygınlık kazanması ile ilgilidir. Bu zaferin gerçekleşmesi için otoriter rejimlerin ve diktatörlerin yerini demokratik rejimlere bırakması gerekmektedir. Çünkü toplumsal hareketlerin gelişmesi ve yaygınlık göstermesi demokratik kurumların varlığı ile açıklanabilir. Ve bu hareketler devlet ve birey arasında bir kanal açarak kişilerin hak arama taleplerini dile getirmesine olanak sağlamaktadır. Toplumsal hareketlerin zafer kazanması durumu Tilly’e göre insanlığın yararına bir durum olmakla birlikte, pek mümkün gözükmemektedir. Yine Tilly’e göre bu ihtimaller ile birlikte, hareketlerin geleceğine ilişkin tüm tahminler belirsizlikleri içinde barındırmaktadır.

KAYNAKÇA

Ababneh, Sara. (2008). Foucault Aracılığıyla Direnişi Teorileştirmek ve Toplumsal Cinsiyeti Kavramsallaştırmak: İslamcı Politik Partilerde Kadın Aktivistlerin Durumu. (Çeviren: Galip Doğduaslan). (Derleyen: Y. Doğan Çetinkaya). Toplumsal Hareketler Tarih, Teori ve Deneyim. İstanbul: İletişim Yayınları, 219-247

Aron, Raymond (2000). Sosyolojik Düşüncenin Evreleri. (Türkçesi: Korkmaz Alemdar). Ankara: Bilgi Yayınevi.

Arrighi Giovanni, Hopkins Terence. K., Wallerstein Immanuel (1995). Sistem Karşıtı Hareketler. (Çeviren: C. Kanat, B. Somay, S. Sökmen). İstanbul: Metis Yayınları.

Aydın, Mustafa (2014). Moderniteye Dışarıdan Bakmak. İstanbul: Açılım Kitap.

Bauman, Zygmunt (2012). Yasa Koyucular ve Yorumcular. (Çeviren: Kemal Atakay). İstanbul: Metis Yayınları.

Bottomore T.,Nisbet R., (1997). Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi. (Hazırlayan: Mete Tucay- Aydın Uğur). Ankara: Ayraç Yayınları.

Bierstedt, Robert (1997). 18. Yüzyılda Sosyolojik Düşünce. (Çeviren: Uygur Kocabaşoğlu). (Hazırlayan: Mete Tunçay- Aydın Uğur). Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi. Ankara: Ayraç Yayınları, 17-50.

Belek, İlker (1999). “Postkapitalist Paradigmalar”. İstanbul: Sorun Yayınları.

Chanda, Nayan (2009). Küreselleşmenin Sıradışı Öyküsü. (Çeviren: Dilek Cenkçiler). Ankara: ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayınları.

Castells, Manuel (2013). İsyan ve Umut Ağları İnternet Çağında Toplumsal Hareketler. (Çeviren: Ebru Kılıç). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.

Cohen, Jean (1999). Strateji ya da Kimlik: Yeni Teorik Paradigmalar ve Sosyal Hareketler. (Yayına Hazırlayan: Kenan Çayır). Yeni Sosyal Hareketler Teorik Açılımlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları, 109-129.

Çayır, Kenan (1999). Yeni Sosyal Hareketler Teorik Açılımlar. (Yayına Hazırlayan: Kenan Çayır). İstanbul: Kaknüs Yayınları.

Çayır, Kenan (1999). Toplumsal Sahnenin Yeni Aktörleri: Yeni Sosyal Hareketler. (Yayına Hazırlayan: Kenan Çayır). İstanbul: Kaknüs Yayınları, 13- 33

Çetinkaya, Y., Doğan (2008). Toplumsal Hareketler Tarih, Teori ve Deneyim. (Derleyen: Y. Doğan Çetinkaya). İstanbul: İletişim Yayınları.

Çetinkaya, Y., Doğan (2008). Tarih ve Kuram Arasında Toplumsal Hareketler. (Derleyen: Y. Doğan Çetinkaya). Toplumsal Hareketler Tarih, Teori ve Deneyim. İstanbul: İletişim Yayınları, 15-61.

Çoban, Barış (2009). Yeni Toplumsal Hareketler, Sınıf Mücadelesi Ve Ütopya. Küreselleşme, Direniş, Ütopya. (Hazırlayan: Barış Çoban). Yeni Toplumsal Hareketler Küreselleşme Çağında Toplumsal Muhalefet. İstanbul: Kalkedon Yayınları, 9-41. Çoban, Barış (2009). Küreselleşme, Direniş, Ütopya Yeni Toplumsal Hareketler

Küreselleşme Çağında Toplumsal Muhalefet. (Hazırlayan: Barış Çoban). İstanbul: Kalkedon Yayınları.

Çoban, Savaş (2009). Yeni Toplumsal Hareketler Ve İktidar Sorunu. (Hazırlayan: Barış Çoban). Küreselleşme, Direniş, Ütopya Yeni Toplumsal Hareketler Küreselleşme Çağında Toplumsal Muhalefet. İstanbul: Kalkedon Yayınları, 175-189

Çımrın K., Füsun (2009). Karşı-Küreselleşme Hareketlerinin Kuramsal Tartışmalarına Bir Katkı: “İmparatorluk” ve “ Çokluk Kavramlarının Değerlendirilmesi. (Hazırlayan: Barış Çoban). Küreselleşme, Direniş, Ütopya. Yeni Toplumsal Hareketler Küreselleşme Çağında Toplumsal Muhalefet. İstanbul: Kalkedon Yayınları, 147-173.

Davudoğlu, Ahmet (2006). Fukuyama’danHuntington’a Bir Bunalımı Örtme Çabası ve Siyasi Teorinin Pragmatik Kullanımı. (Derleyen: Murat Yılmaz). Medeniyetler Çatışması. Ankara: Vadi Yayınları, 443-451.

Durkheim, Emile (1995). Toplumbilimsel Yöntemin Kuralları. (Çeviren: Cemal Bali Akal). İstanbul: Engin Yayıncılık.

Featherstone, Mike (2013). Postmodernizm ve Tüketim Kültürü. (Çeviren: Mehmet Küçük). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

Fukuyama, Franscis (2003a). Tarihin Sonu mu? (Çeviren: Yusuf Kaplan). (Derleyen Aydın ve Özensel). Tarihin Sonu mu?. Ankara: Vadi Yayınları, 22-49.

Fukuyama, Franscis (2003b). Hedefleri: Modern Dünya. (Çeviren: Birol Akgün ve Yasin Aktay). (Derleyen Aydın ve Özensel). Tarihin Sonu mu?. Ankara:Vadi Yayınları, 251- 259.

Fukuyama, Franscis (2003c). Hala Tarihin Sonundayız. (Çeviren: Özkan Gözel). (Derleyen Aydın ve Özensel). Tarihin Sonu mu?. Ankara:Vadi Yayınları, 248-250.

Fukuyama, Francis (1993). Yeni Dünya Düzeni. (Çeviren: Kadir Çağlayan). İstanbul: Ağaç Yayıncılık, 75-84.

Freund, Julien (1997). MaxWeber Zamanında Alman Sosyolojisi. (Çeviren: Kubilay Tuncer). Hazırlayan: Mete Tucay- Aydın Uğur). Sosyolojik Düşünce, Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi. Ankara: Ayraç Yayınları, 157-191.

Gökberk, Macit (2000). Felsefe Tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Guenon, Rene (2012). Modern Dünyanın Bunalımı. (Türkçesi: Mahmut Kanık). Ankara: Hece Yayınları.

Giddens Antony (2000). Sosyoloji. (Yayına Hazırlayanlar: Hüseyin Özel- Cemal Güzel). Ankara: Ayraç Yayınevi.

Göle, Nilüfer (1998). Mühendisler ve İdeoloji. İstanbul: Metis Yayınları.

Galbraith, Kenneth J. (1993). Yeni Dünya Düzeni. (Çeviren: Kadir Çağlayan). İstanbul: Ağaç Yayıncılık, 35-48

Hardt Michael ve Negri Antonio (2003). İmparatorluk. (Çeviren: Abdullah Yılmaz). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

Hardt Michael ve Negri Antonio (2004). Çokluk İmparatorluk Çağında Savaş ve Demokrasi. (Çeviren: Barış Yıldırım). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

Healey, Denis (1993). Yeni Dünya Düzeni. (Çeviren: Kadir Çağlayan). İstanbul: Ağaç Yayıncılık, 13-21.

Huntington, Samuel P. (2006a). Medeniyetler Çatışması Mı?. (Çeviren: Çalık ve Kaplan(. (Derleyen: Murat Yılmaz). Medeniyetler Çatışması. Ankara: Vadi Yayınları, 23-51. Huntington, Samuel P. (2006b). Batı Tek’tir, Ama Evrensel Değildir. (Çeviren: Fazıl

Osman Yıldırım). (Derleyen: Murat Yılmaz). Medeniyetler Çatışması. Ankara: Vadi Yayınları, 112-127.

Hwang, Dongyoun (2008). Güney Kore’nin Minjung’u ve Minjung Hareketi. (Çeviren: Cihan Aslı Filiz). (Derleyen: Y. Doğan Çetinkaya). Toplumsal Hareketler Tarih, Teori ve Deneyim. İstanbul: İletişim Yayınları, 337- 363

İnan, Afet (1954). Piri Reis’in Amerika Haritası (1513). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.

İzzetbegoviç, Aliya ( 2012). Doğu Batı Arasında İslam. (Çeviri: Salih Şaban). İstanbul: Yarın Yayınları.

Jeanniere, Abel (2000). Modernite Nedir. (Çeviren: Nilgün Tutal). (Derleyen: Mehmet Küçük). Modernite Versus Postmodernite. Ankara: Vadi Yayınları, 95-107.

Kongar, Emre (2002). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Kitab-ı Bahriyye Denizcilik Kitabı Piri Reis Birinci Cilt (1973). (Baskıya Hazırlayan: Yavuz Senemoğlu). Tercüman 1001 Temel Eser.

Kitab-ı Bahriye-1 (1988). (Turkishtext: Vahit Çabuk). Ankara: The Historical Research Foundation İstanbul Research Center, Numune Ciltevi.

Küçük, Mehmet (2000). Modernite Versus Postmodernite. (Derleyen: Mehmet Küçük). Ankara: Vadi Yayınları.

Kellner, Douglas (2000). Toplumsal Teori Olarak Postmodernizm: Bazı Meydan Okumalar ve Sorunlar. (Çeviren, Mehmet Küçük).. (Derleyen: Mehmet Küçük). Modernite Versus Postmodernite. Ankara: Vadi Yayınları, 367-403.

Lelandais E., Gülçin (2009). Sosyal Hareketler Teorileri Ve Küreselleşme. (Hazırlayan: Barış Çoban). Küreselleşme, Direniş, Ütopya Yeni Toplumsal Hareketler Küreselleşme Çağında Toplumsal Muhalefet. İstanbul: Kalkedon Yayınları. 63-90.

Lash, Scot (2000). Modernite Mi, Modernizm Mi? Weber ve Günümüz Toplumsal Teorisi. (Çeviren: Mehmet Küçük). (Derleyen: Mehmet Küçük). Modernite Versus Postmodernite. Ankara: Vadi Yayınları, 133-163.

Lyotard, Jean F. (2000). Postmodern Durum. (Çeviren: Ahmet Çiğdem). Ankara: Vadi Yayınları.

Marx, Karl ve Engels, Friedrich (1992). Alman İdeolojisi Feuerbach. (Çeviren: Sevim Belli). Ankara: Sol Yayınları.

Münif, Abdurrahman (1993). Yeni Dünya Düzeni. (Çeviren: Kadir Çağlayan). İstanbul: Ağaç Yayıncılık,

Mısır, Mustafa B. ve Balta, Ecehan (1999). Modernizm, Postmodernizm ve Sol. Ankara: Öteki Yayınevi.

Moore Wilbert, E. (1997). İşlevselcilik. (Çeviren: Şirin Tekeli). (Hazırlayan: Mete Tunçay- Aydın Uğur). Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi. Ankara: Ayraç Yayınları, 327- 368.

Marc, Pierre ve Briz, Michal (1996). Yeni Dünya’nın Keşfi Kolomb. (Çeviren: Leman Çalışkan). İstanbul: Milliyet Yayınları.

Melucci, Alberto (1999). Çağdaş Hareketlerin Sembolik Meydan Okuması. (Yayına Hazırlayan: Kenan Çayır). Yeni Sosyal Hareketler Teorik Açılımlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları, 81-107.

Offe, Claus (1999). Yeni Sosyal Hareketler: Kurumsal Politikanın Sınırlarının Zorlanması. (Yayına Hazırlayan: Kenan Çayır). Yeni Sosyal Hareketler Teorik Açılımlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları, 53-79.

Özcan, Mustafa (2006). Meş’um Teori. (Derleyen: Murat Yılmaz). Medeniyetler Çatışması. Ankara: Vadi Yayınları, 459-461.

Poloma, Margaret M. (1993). Çağdaş Sosyoloji Kuramları. (Çeviren: Hayriye Erbaş). Ankara: Gündoğan Yayınları.

Piri Reis Kitab-ı Bahriye T.C. Başbakanlık Denizcilik Müşteşarlığı Araştırma, Planlama ve Koordinasyon Dairesi Başkanlığı (2002). (Osmanlı’dan Transkripsiyon Türkçe Sadeleştirme:Ahmet Demir). Ankara:Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi.

Sözen, Edibe ( 2012). Hepimiz Globaliz Hepimiz Yereliz, Editör: Edibe Sözen. İstanbul: Alfa Yayınları.

Stowasser, Barbara ( 2006). Medeniyetler Arası Diyalog Üzerine. (Derleyen: Murat Yılmaz). Medeniyetler Çatışması. Ankara: Vadi Yayınları, 307-321.

Swingewood, Alan (1991). Sosyolojik Düşüncenin Kısa Tarihi. (Çeviren: Osman Akınhay). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.

Seçkin, Bilge (2008). Ezilenlerin Şenliğinde Sahne Almak: Toplumsal Hareketler ve Tiyatro. (Derleyen: Y. Doğan Çetinkaya). Toplumsal Hareketler Tarih, Teori ve Deneyim. İstanbul: İletişim Yayınları, 471-504.

Sezgin, Fuat (2013), Amerika Kıtasının Müslüman Denizciler Tarafından Kolomb

Öncesi Keşfi ve Piri Reis. İstanbul: Boyut Yayıncılık.

Sayın, Zeynep . B. (2006). Batı Modernizmi İslam Fundamentalizmi. (Derleyen: Murat Yılmaz). Medeniyetler Çatışması. Ankara: Vadi Yayınları, 519-525.

Schivelbusch, Wolfgang (2000). Keyif Verici Maddelerin Tarihi. (Çeviri: Zehra Aksu Yılmazer). Ankara: Dost Kitabevi.

Şükrü, Kemalettin (1931). Kristof Kolomb, Amerika’nın Keşfi. İstanbul: Kanaat Kütüphanesi.

Tekeli, Sevim (1997). İlk Japon Haritasını Çizen Türk Kaşgarlı Mahmud ve KristofKolomb’un Haritasına Dayanarak En Eski Amerika Haritasını Çizen Türk Amirali Piri Reis. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.

Tarihin Sonu mu?. (2003). (Derleyen: Mustafa Aydın ve Ertan Özensel). Ankara: Vadi Yayınları.

Tilly, Charles. (2008a). Toplumsal Hareketler. (Çeviren: Orhan Düz). İstanbul: Babil Yayınları.

Tilly, Charles (2008b). Toplumsal Hareketler 21. Yüzyıla Giriyor. (Çeviren: Emre Ergüven). (Derleyen: Y. Doğan Çetinkaya). Toplumsal Hareketler Tarih, Teori ve Deneyim. İstanbul: İletişim Yayınları, 143- 187.

Tümer, Sabri (2011). Amerika’nın Keşfinde Türkler. İstanbul: Ozan Yayıncılık.

Türkdoğan, Orhan ( 2004). Sosyal Hareketlerin Sosyolojisi, İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.

Touraine, Alain (2014). Modernliğin Eleştirisi. (Çeviren: Hülya Uğur Tanrıöver). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Touraine, Alain (1999). Toplumdan Toplumsal Harekete. (Yayına Hazırlayan: Kenan Çayır). Yeni Sosyal Hareketler Teorik Açılımlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları, 35-51. Tolan, Barlas (1983). Toplum Bilimlerine Giriş. Ankara: Savaş Yayınları.

Yanık, Celalettin ( 2013). Dünya’da ve Türkiye’de Çokkültürlülük. Ankara: Sentez Yayınları.

Wallerstein, Immanuel (2003). Bildiğimiz Dünyanın Sonu. (Çeviren: Tuncay Birkan). İstanbul: Metis Yayınları.

Weber, Max (1997). Protestan Ahlakı ve Kapitalizm Ruhu. (Çeviren: Zeynep Aruoba). İstanbul: Hil Yayınları.

ÖZGEÇMİŞ KİŞİSEL BİLGİLER

Adı Soyadı : Ayşegül DEDE Uyruğu : T.C

Doğum Yeri ve Tarihi : Üsküdar / 20.02.1983 Telefon : 05334967057

E-mail : dedeaysegul@gmail.com EĞİTİM

Lise : Konya Merkez İmam Hatip Lisesi, 2000

Üniversite : Selçuk Üniversitesi Sosyoloji Bölümü, 2005

İŞ DENEYİMLERİ

Yıl Kurum Görevi

2013- Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Araştırma Görevlisi

2009-2011 İttifak Holding Personel