Çocuklara ait, doğum ayı, cinsiyet, ağırlık, en çok etkilendiği aile bireyi, yeme alıĢkanlıkları bakımından en çok etkilendiği aile bireyi, tv izleme süreleri, çocuğa özel zaman ayrılıp ayrılmaması, birlikte geçirilen vakitler ile çocukla birlikte iken ne yapılacağına kimi karar vereceğine iliĢkin değiĢkenlerin Ailelerin Masallara Yönelik Tutumlarını etkilemeleri üzerine yapılan analiz sonuçların göre Ģu yorumlarda bulunulmuĢtur:
Kontrol Grubu, Kontrol grubunda çocukların Cinsiyetleri için AMTÖ toplam puan ortalamaları arasında fark yoktur hipotezini Kontrol grubunda çocukların Cinsiyetleri için AMTÖ toplam puan ortalamaları arasında fark vardır hipotezine karĢı 0,05 anlam seviyesinde test etmek için Independent Samples T Testi kullanılmıĢ ve sonuçlar Tablo-62‟de verilmiĢtir. Independent Samples T Test sonuçlarına göre, p=0,020<0,05 olduğundan çocukların cinsiyetine göre Ailelerin Masallara Yönelik Tutumlarına bakıldığında erkek çocukların kız çocuklara oranla daha fazla farklılık gösterdiği görülmüĢtür. Cinsiyet olarak erkek olma durumu Ailelerin Masallara Yönelik Tutumlarını etkilemektedir.
Deney A grubunda, çocuklara ait demografik değiĢkenlerin ailelerin masallara
karĢı tutumlarında bir etkinliği olmadığını ANOVA test sonuçlarına göre söyleyebiliriz.
Deney B grubunda ise, Tablo-63‟te yer alan ve Deney B grubunda Çocukların TV Ġzleme Süreleri Ġçin AMTÖ toplam puan ortalamaları arasında fark yoktur hipotezini Deney B grubunda Çocukların TV Ġzleme Süreleri Ġçin AMTÖ toplam puan ortalamaları arasında fark vardır hipotezine karĢı 0,05 anlam seviyesinde test
etmek için Anova Testi sonuçlarına göre; çocukların televizyon izleme sürelerinden “0-2 saat” tv izleme süresi, “2-4 saat” ve “4-6 saat” TV izleme süresi olan çocukların Ailelerinin Masallara Yönelik Tutumları farklılık göstermez iken 6 saatten fazla TV izleyen çocukların ailelerinin masallara yönelik tutumları en düĢük farklılığı göstermektedir.
GüneĢ (2006), “Grimm Masallarının Çocuklar Üzerindeki Etkileri” isimli
araĢtırmasında, Grimm Masallarında yer alan Ģiddet, kötü örnek ve korku sahnelerinin çocuklar açısından çocuk psikolojisi açısından zararlı olabileceği ile ilgili uzman ve yazar görüĢlerin değinmiĢtir. AraĢtırmada, Grimm kardeĢler ve yaĢadıkları dönem hakkında bilgi verilmiĢtir. Masalların özelliklerinden, masalın kaynaklarından, masalın çeĢitlerinden ve masalın çocuk dünyasındaki yeri ve öneminden bahsedilmiĢtir. AraĢtırmacının tespitine göre; bir çok eğitimci tarafından yararlı görülürken, bazı eğitimciler tarafından Ģiddet ve korku içermesinden dolayı itibar görmemiĢtir. AraĢtırmacı bu görüĢleri haklı buluyor, bilinçli olarak seçilen masallarda kötü örneklerin berteraf edilebileceğini ifade etmektedir. AraĢtırmanın sonucunda çocuğa kötü örnek olabilecek tüm sahnelerin masallardan, masal yapısını bozmadan çıkartmalıdır tavsiyesinde bulunulmuĢtur.
Denilebilir ki, masallar, çocuğun yaĢına, içinde bulunduğu geliĢim dönemlerine, psikolojisine uygun seçilmelidir. Ayrıca, masallarda yer alan mesajların da çocuğa uygunluğu önemlidir.
5.9.Ailelerin Masallara Yönelik Tutumları Ölçeği Ġle Aile Ġçi EtkileĢim Ölçeği Arasında Anlamlı Fark Olma Durumuna Göre
Kontrol grubu, Deney A ve Deney B Grupları için Tablo-64, Tablo-65 ve Tablo-66‟da verilenPearson Correlation testine bakıldığında, her üç çalıĢma grubu için de, bazı ölçütler arası iliĢkinin olduğu ancak bu iliĢkilerin çok kuvvetli olmadığı %50‟nin altında olduğu görülür. Tabiî ki iliĢkilerin kuvvetsiz olsa bile pozitif yönde bir iliĢki vardır ki bu durum yinede olumlu bir sonuç olarak görülmektedir.
Aile Ġçi EtkileĢimi etkileyen etmenler çoğunlukla, sosyal ve duyuĢsal faktörlerdir. Bunun yanı sıra biliĢsel özelliklerin etkileĢim için aktif olarak kullanabilmesi gerekmektedir. Yapılan litaratür çalıĢması sırasında bunu destekleyici araĢtırmalara ulaĢılmıĢtır. Bu da göstermiĢtir ki, masallar, aile içi etkileĢim için birer eğitim materyali olarak kullanılabilir. Bu çalıĢmaya destekleyen araĢtırma sonuçları ise Ģunlardır:
OdabaĢı (2012)‟na göre, masallar, çok geniĢ bir içeriğe sahiptir ve Türkçenin düzgün, etkili ve akıcı kullanılmasını, çocukların problem çözme yeteneğini, detaylar hakkında düĢünme ve sonuç odaklı eleĢtirel düĢünme kabiliyetlerini geliĢtirirken, ayrıca yeni eğitim müfredatının hedefleri arasında olan analiz etme ve karar verme özelliklerini de geliĢtirmektedir.
Özçelik (2007)‟in “Türkiye‟de Çocuk Yazını Ürünlerinde Eğitbilimsel Göstergeler”i incelediği araĢtırmasında çocuk yazını ürünlerinde eğitbilimsel göstergeleri, 1. BiliĢsel Alanla ilgili eğitbilimsel göstergeler, 2. DuyuĢsal Alanla ilgili eğitbilimsel göstergeler, 3. DeviniĢsel Alanla ilgili eğitbilimsel göstergeler olmak üzere üç davranıĢ alanı bakımından ele almıĢtır. ÇalıĢmanın sonunda, çocuklara sunulmuĢ donanımlı her çocuk yazın ürününün, çocukların biliĢsel, duyuĢsal ve deviniĢsel geliĢimine katkı sağlayacak bir öneme ve iĢleve sahiptir. Doğru ürün ve doğru zamanlarda çocuk bu kaynaktan yararlanabilecek kapasitededir. Bu yüzden çocuk yazın ürünlerinin çocuğun seviyesine uygun olması ve çocuğa hitap edecek düzeyde olması gerekmektedir. Anne-baba, öğretmen, diğer yetiĢkinler bu kaynaklarla çocukları buluĢturacak olanlardır. Okuma saatleri veya okunanın yorumlandığı ortamların oluĢturulması gerekmektedir.
Bakan (2006), “Kelile ve Dimne‟de Yer Alan Masalların Dini ve Ahlaki Eğitime Katkıları” isimli Yüksek Lisans Tezinde masalın fonksiyonları üzerinde durmuĢtur. Bu fonksiyonlar üç baĢlık halinde ele alınmıĢtır: 1. Masalın BiliĢsel GeliĢime olan katkısı, 2. Masalın sosyal geliĢime olan katkısı, 3. Masalın ahlaki geliĢime olan katkısı.
EtkileĢimi sağlayan sosyal becerilerde dilin kullanımı da önemlidir. Okul öncesi dönem dil geliĢiminin çok hızlı olduğu ve yerleĢtiği bir dönemdir. Bu dönemde çocukların dil geliĢimlerini destekleyici etkinlikler esnasında kullanılacak
materyaller önemlidir. Ayrıca, bu materyallerin mesajları da sosyal becerilere model olabilmektedir. Her zaman iyilerin, dürüstlüğün, saygının ön planda olduğu masalların bu dönemde sosyal beceriler ve dil geliĢimi için kullanımı son derece önemlidir. Bu görüĢü destekleyen bir araĢtırma ise;
Çetinkaya (2007)‟nin doktora çalıĢmasında, masalların Türkçe öğretimindeki yeri ve önemini, öğretmen görüĢleri ve masal incelemeleri temel alarak belirlemeyi amaçlamıĢtır. Çocuklara anadilinin en güzel örneklerini sunan, edebi zevki tattıran ve hayal güçlerini geliĢtirme imkanı sağlayan ilk edebi tür masaldır. Dil becerilerinin temelinin atıldığı ilk çocukluk döneminde çocuklar masallara ilgi göstermektedir. Masal, temel dil etkinlikleri ve yaratıcı çalıĢmalar için elveriĢli araçlardır.
BÖLÜM VI SONUÇ VE ÖNERĠLER
Bu bölümde, araĢtırma sonucu elde edilen verilere ait bulgulara dayanarak sonuç ve önerilere yer verilmiĢtir.
AraĢtırmanın verilerinin analizlerinin değerlendirilmesinden sonra Ģu sonuçlara varılmıĢtır:
1. Ailelerin Demografik bilgilerinden Baba öğrenim, anne yaĢ, anne meslek, anne meslek değiĢkenlerinin çoğunlukla Beslenme Saatlerindeki EtkileĢimi Etkilemekte, Sadece Deney A grubunda Babanın meslek değiĢkeni Aile Bireyleri Arası Genel EtkileĢimi etkilemektedir.
2. Çocukların Demografik bilgilerinden kontrol ve Deney A grubu için çocuk kilosu, çocukla birlikte iken ne yapılacağına kimin karar vereceği, çocukla geçirilen vakit değiĢkenler Beslenme Saatlerindeki etkileĢimi etkilemektedir. Deney B grubu için ise bir farklılık görülmemektedir. 3. Tüm gruplar analiz edildiğinde ailelere ait demografik değiĢkenlerden
anne meslek, aile birey sayısı, anne öğrenim, baba öğrenim, anne gelir, baba gelir, anne meslek, baba yaĢ çocukların beslenme biçimlerini etkilemektedir.
4. Çocukların demografik bilgilerinin beslenme biçimlerine olan etkisi analiz edildiğinde her üç çalıĢma grubu için de, çocuğa özel zaman ayırma, birlikte iken ne yapılacağına kimin karar vermesi, yeme alıĢkanlıklarından kimin etkilendiği, çocukla geçirilen zaman gibi daha çok çocuk ve aile etkileĢimin çoğunlukta olduğu değiĢkenlerin çocukların beslenme biçimlerini etkilemektedir. Sadece çocuğun yaĢı değiĢkeni diğer değiĢkenler arasında yer almaktadır.
5. Aileye ait değiĢkenlerden sadece anne öğrenim ve meslek ile baba meslek değiĢkenlerinin Ailelerin masallara yönelik tutumlarını etkilemektedir. ĠĢçi annelerin ve üniversite mezunu annelerin en yüksek puan gösterdikleri, bunun yanı sıra üniversite mezunu babaların en az puana sahip oldukları
ve ilköğretim mezunu babaların da en yüksek puana sahip oldukları gözlemlenmiĢtir.
6. Erkek çocuklara sahip olan aileler ile çocukları 6 ve üzeri saatte televizyon izleme çocuğa yönelik değiĢkenler de Ailelerin Masallara Yönelik Tutumlarını Etkilemektedir.
7. Aile içi etkileĢim eğitim programı alan ailelerin, sontest sonuçlarına göre aile içi etkileĢim puanları arasında pozitif bir iliĢki söz konusudur. Aile içi etkileĢim puanları arasında çalıĢma grupları arasında pek farklılık yoktur o yüzden aile içi etkileĢim eğitiminin çok düĢük oranda etkisi olduğu kabul edilebilir.
8. Masallarla DesteklenmiĢ Beslenme Eğitimi ile Aile içi EtkileĢim Eğitimi alan ailelerin çocukların Besin Bilgi Formu puanları incelendiğinde, hiç eğitim almayan kontrol grubunda %55,2; iki eğitim alan deney a grubunda %75,9; sadece bir eğitim alan deney b grubunda ise % 68.3 oranında yüksek bir iliĢki vardır. Bu yüzden denilebilir ki, masallarla desteklenmiĢ beslenme eğitimi çocukların besinleri tanıma ile ilgili düzeylerini arttırmıĢ, eğitim faydalı olmuĢtur.
9. Besin tüketim Sıklığı ile Aile içi etkileĢim ölçeği arasında istatisksel olarak anlamı bir iliĢki bulunmaktadır.
Elde edilen sonuçlar doğrultusunda Ģu önerilerde bulunulabilir:
1. Ailenin beslenme saatlerinin etkileĢim için en fazla ve en uygun zaman olduğu, çocuğun geliĢim ve eğitimi ile ailelerin eğitimi için bu zamanların değerlendirilmesi, özellikle aile-okul iĢbirliği etkinliklerinin beslenme saatlerinde konuĢulması gerektiği söylenebilir. Ayrıca aile içi etkileĢimi artıracak etkinlik ve programların toplumun iletiĢim düzeyini olgunlaĢtırmak için yerinde bir müdahale olacağı belirtilebilir.
2. Besin ve beslenme ile ilgili sonuçlara dayalı olarak, ailelere besin ve beslenme bilgisini arttırıcı ve beslenme alıĢkanlığını yeniden Ģekil verecek
bir beslenme eğitim programı oluĢturulması gerektiği ve bunun bir eğitim politikası haline gelmesi gerekmektedir.
3. Besin ve beslenme ile ilgili sonuçlara dayalı olarak, çocuklara besin ve beslenme bilgisini arttırıcı ve doğru beslenme alıĢkanlığını yeniden Ģekil verecek bir beslenme eğitim programı oluĢturulması gerektiği, günlük etkinlikler içinde yer alması gerektiği söylenebilir. ve ayrıca, bunun bir eğitim politikası haline gelmesi gerekmektedir.
4. Kamu ve özel kurumlarında görev yapmakta olan öğretmenlere; a. besin ve beslenme bilgi ve alıĢkanlıkları konusunda, b. Masalları kullanabilme becerileri konusunda, bilgilendirme toplantıları, seminer ve hizmet içi eğitim programlarının uygulanması ve katılıma istekli olmaları gerekmektedir.
5. Masalların beslenme eğitim programındaki baĢarısı göz önünde bulundurularak, çocukların hayal gücünü geliĢtirmek, kitaba ve edebiyata ilgilerini arttırmak için, özel mesajlar içeren masalların etkinlikler sırasında kullanımı uygun görülmektedir.
KAYNAKÇA
Ailem ve Ben. (2006). Çocuk ve Masal. Sayı: 1 (Ocak)
Akar, A. Selma (2006). Özel ve Resmi Okulöncesi Kurumlarına Devam Eden Dört- Altı Yaş Grubu Çocuklarının Beslenme Alışkanlıklarının Karşılaştırılması. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.
Akyıldız, Naciye (2001). Çocuk Beslenmesi 1. (2. Baskı). Ġstanbul: YA-PA.
Albayrak, Huriye. (1989). Konya İl Merkezinde Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Beslenme Alışkanlıkları Üzerinde Bir Araştırma. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi.
Altamirano, Wendy (2007). Feding Preschool Age Children: A Mother’s Decision Making Study. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Fullerton: California State University.
Anliker, JA., Laus, ML, Samonds, KW. ve Beal, VA. (1990). Parental Messages and the Nutrition Awarenesse of Preschool Children. Journal of Nutrition Education, 22:24-29.
Applegate, Liz (2011). Beslenme ve Diyet Temel İlkeleri (2. Baskı). Haydar Özpınar (Çev. Edt.). Ġstanbul: Ġstanbul Tıp Kitabevi.
Arlı, M, ġanlıer, N. Küçükkömürler, S. &Yaman, M. (2010). Anne ve Çocuk Beslenmesi. (4. Baskı). Ankara: PegemAkademi.
Ayala, Guadalupe X., Baquero, Barbara., Arredondo, Elva M., Campbell, Nadia., Larios, Sandra. ve Elder, John P. (2007). Association Between Family Variables and Mexican American Children’s Dietary Behaviors. . Journal of Nutrition Education and Behavior, 39(2): 62-69.
Aydın, Aylin (2007). Üç-Beş Yaş Grubu Çocuklarda Erken Çocukluk Çağı Diş Çürükleri ve Beslenme ile İlişkisi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Aytaç, Pakize. (1990), Egitim, Gelenek, Çocuk ve Masal. Bilge Dergisi , Atatürk Kültür Merkezi Yayınları, Yaz Dönemi.
BahĢiĢoğlu, AyĢegül. (2002). Egitimde Masalın Rolü ve Sanlıurfa Masalları. GAP Çerçevesinde Halk Kültürü Sempozyumu Bildirileri, (Gaziantep 2001). Ankara: Kültür Bakanlıgı Yayınları.
Bakan, Semra. (2006). Kelile ve Dimne’de Yer alan Masalların Dini ve Ahlaki Eğitime Katkıları. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
BaĢkale, Hatice. (2010). Okul Öncesi Çocuklara Verilen Beslenme Eğitiminin Çocukların Beslenme Bilgisine, Davranışlarına ve Antropometrik Ölçümlerine Etkisi. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi. Ġzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Baysal, AyĢe (2004). Beslenme. Ankara: Hatiboğlu.
Boutello, Kerri N., Birkeland, Robyn W., Hannan, Peter J., Story, Mary. ve Neumark-Sztainer, Dianne. (2007). Associations between Maternal Concern for Healtful Eating and Maternal Eating Behaviors, Home Food Availability, and Adolescent Eating Behaviors. Journal of Nutrition Education and Behavior, 39(5): 248-256.
Byrne, Elena., Nıtzke, Susan.(2002). Preschool Children’s Acceptance of a Novel Vegetable Exposure to Messages in a Storybook. Journal of Nutrition Education and Behavior, 34(04): 211-215.
CDC (Centers for Disease Control and Prevention). (2006). Guidelines for School Health Programs to Promote Lifelong Healthy Eating. MMWR. (No. RR-9): 1- 45.
Ciravoğlu, Öner. (2000). Okulöncesi Çocuk Edebiyatı. Ġstanbul: Esin Yayınevi.
Connell, DB., Turner, RR. ve Mason, EF. (1985). Summary of Findings of the School Health Education Evaluation: Health Promotion Effectiveness, Implementation and Costs. Journal of School Health, 55(8): 316-321.
Contento, I., Balch, GI., Bronner, YL., Paige, DM., Gross, SM., Lytle, LA., Maloney, SK., Olson, CM., Swadener, LB. Ve White, SL. (1995). The Effectiveness of Nutrition Education and Implications for Nutrition Education Policy, Programs, and Research: A Review of Research. Journal of Nutrition Education, 27:275-422.
Çetinkaya, Zeynep. (2007). Masalların Türkçe Öğretimindeki Yeri ve Önemi. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi. Ġzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Davis SE., Bassler, EM., Anderson, JV. ve Fryer, JC. (1983). A Nutrition Education Program for Preschool Children. Journal of Nutrition Education, 15: 4-5.
Demir, Gülten. (2006). Konya İli Cihanbeyli İlçesi’nde Anlatılan Masalların Çocuk Eğitimi Açısından İncelenmesi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Dereli, Fatma (2006). 2-5 Yaş Arası Çocukların Beslenme Özellikleri ve Aile Etkileşimi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ġstanbul: Marmara Üniversitesi. Dikmen, Derya (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Beslenme Davranışları ve
Televizyon Reklamları. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
Dilidüzgün, Selahattin. (2003). Çağdaş Çocuk Yazını Yazın Eğitimine Atılan İlk Adım. Ġstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Fieldman, Shira., Eisenberg, Marla E., Neunark-Sztainer,Dianne. ve Story,Mary. (2007). Associations between Watching TV during Family Meals and Intake Among Adolescent. Journal of Nutrition Education and Behavior, 39(5): 257-263. Gander J. Mary ve Gardiner, W. Harry. (2001). (Yayım: Bekir ONUR). Çocuk ve
Ergen Gelişimi. Ankara: Ġmge Kitabevi.
Gezen, Alpay. (2006). Soyut Kavramların Öğretiminde Hayvan Masallarının Yeri. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ġstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Gittelsohn,Joel., Anliker,Jean., Sharma,Sangita., Vastine Amy E., Caballero, Benjamin ve Ethelbah, Becky. (2006). Psychosocial Determinants of Food Purchasing and Preparation in American Indian Households. Journal of Nutrition Education and Behavior, 38(3): 163-168.
Gorelick, MC. ve Clark, EA. (1985). Effects of a Nutrition Program on Knowledge of Preschool Children. Journal of Nutrition Education, 17:88-92.
Gökçay, G., Garipağaoğlu, M. (2002). Çocukluk ve Ergenlik Döneminde Beslenme. Ġstanbul: Saga Yayınları.
Green, Keith R., (2005). A Fairy Tale World: The Myth of Childhood In Imperial Germany. The Degree Doctor Pyhlosopy In History In The Graduate Collage Of The University Of Illinios At Chicago
GüneĢ, Hasan. (2006). Grimm Masallarının Çocuklar Üzerindeki Etkileri. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Hendricks, C. (1989). The Impact of Preschool Health Curriculum on Children’s Health Knowledge. Journal of School Health, 59: 389-392.
Hertzler, AA., Bowen, J. ve Hull, S. (1993). Presschoolers Reporting of Food Habits. Journal of the American Dietetic Association, 93 (10): 1159-1161.
Hertzler, AA. and DeBord, K. (1994). Preschoolers Developmentally Appropriate Food and Nutrition Skills. Journal of Nutrition Education, 26: 166-167.
Hildebrand, Deana A. (2007). Assessment of The Stage of Change for Increasing Fruit and Vegetable Availability and Accessibility in Low-Income Families With Preschool Age Children. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi. Oklahoma: Oklahoma State University
Hortaçsu, Nuran. (2003). Çocuklukta İlişkiler Ana Baba, Kardeş ve Arkadaşlar. Ankara: Ġmge Kitabevi.
Jaramillo, Sandra., Yang, Su-Jau., Hughes, Sheryl O., Orlet Fisher, Jennifer, Morales, Miriam ve Nicklas, Theresa A. (2006). Interactive Computerized Fruit and Vegetable Preference Measure for African-American and Hispanic Preschoolers. Journal of Nutrition Education and Behavior, 38(6): 352-359. Jones, D. Cristopher (2006), “Type Potential of Family Dinner: An Observational
Study Comparing Social Communication Patterns in Families of Children with Autism and Families of Typically Developing Children
Kandır, Adalet. (2004). Gelişimde 3-6 Yaş. Ġstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Kaplan, Matthew., Kiernan, Nancy Ellen. ve James, Lynn.(2006). Intergenerational Family Conversations and Decision Making about Eating Healthfully. Journal of Nutrition Education and Behavior, 38(5): 298-306.
Karaoğlu, Nilgün ve Eroğlu Samur, Gülhan (2011). Anne ve Çocuk Beslenmesi. Ankara: Pegem Akademi.
Karasar, Niyazi. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kavas, A. (2003). Sağlıklı Yaşam İçin Doğru Beslenme (4. Basım). Ġstanbul: Literatür.
Kırkıncıoğlu, Meliha ( 2003). Çocuk Beslenmesi. Ġstanbul, YA-PA.
Lawatsch, Deanna E. (1987). A Çomparison of the Effect of Two Teaching Strategies on Nutrition Knowledge, Attitudes and Food Behavior of Preschool Children. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Montclair State College.
Lawatsch, Deanna E. (1990). A Comparison of Two Teaching Strategies on Nutrition Knowledge, Attitudes and Food Behavior of Preschool Children. Journal of Nutrition Education, 24: 4-13.
Nahikian-Nelms, Marcia L. (1995). Nutrition Knowledge and Attitudes: The Effect on Caregiver Behavior at Mealtime in Child Care Programs in Rural Southern Illinois. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi. Southern Illinois University at Carbondale.
Mayfield, BJ., (1992). Kid’s Club: Nutrition Learning Activities for Young Children. Delphi, Indiana: Noteworthy Publications.
Michella JL. ve Contento, IR. (1984). Spontaneous Classification of Foods by Elementary School-aged Children. Health Education Quarterly, 11 (1): 57-76. Moss, R. (1974). Family Environment Scale: Preliminary manual. Palo Alto,
California.
Murphy, AS., Youatt, JP., Hoerr, SL., Sawyer, CA. ve Andrews, Sl. (1995). Kindergarten Students Food Preferences are not Consistent With Their Knowledge of the Dietary Guidelines. Journal of the american Dietetic association, 95 (2): 219-223.
Mushi-Brunt,Christina., Haire-Joshu, Debra., Elliott, Michael. (2007). Food Spending Behaviors and Perceptions Are Associated With Fruit and Vegetable Intake Among Parents and Their Preadolescent Children. Journal of Nutrition Education and Behavior, 39(1), 26-30.
OdabaĢı,Battal., KarakuĢ,Ertuğrul., Murat,Mualla.(2012). The usage of tales(ELVES Approach) as a new approach in analytic intelligence development and pedagogy methods. Procedia-Social and Behavioral Sciences. Volume 47. Pages:460-469. Cyprus International Conference on Educational Research (CY-ICER- 2012)North Cyprus.
Oğuzkan, A. Ferhan. (2001). Çocuk Edebiyatı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Oktay, Ayla. (1999). Yaşamın Sihirli Yılları: Okul Öncesi Dönem. Ġstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Onur, Fatih (2007). Farklı Sosyo-Ekonomik Düzeydeki Ailelerin Beslenme Bilgi Düzeyleri ve Tüketim Alışkanlıkları Üzerine Bir Araştırma. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.
Önder, Alev. (2004). Ailede İletişim. “Konuşarak ve Dinleyerek Anlaşalım”. Ġstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Özçelik, Eda. (2007). Türkiye’de Çocuk Yazını Ürünlerinde Eğitbilimsel Göstergeler. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi.
Özdemir, Özcan (2006). Diyarbakır Merkez İlköğretim Okulu Öğrencilerinin Beslenme Davranışlarının İncelenmesi. YayınlanmamıĢ Tıpta Uzmanlık Tezi. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi.
Özgül, Kayhan (2005). Edebiyatın Çocukluğu-Çocuk Edebiyatı. Hece Dergisi, Çocuk Edebiyatı Özel Sayısı, Eylül, Sayı: 104-105.
Peklaj, Urska Fekonja, Umek, Ljubica Marjanovic ve Kranjc, Simona (2010). Children’s starytellin: The Effect of preschool and family environment. European Early Childhood education Research Journal. Vo. 18, No. 1: 55-73
Rickard, KA., Gallahue, DL, Gruen, GE., Tridle, M., Bewley, N. ve Steele, K. (1995). The Play Approach to Learning in the Context of Families and Schools:
An Alternative Paradigm for Nutrition and Fitness Education in the 21st Century. Journal of the american Dietetic Association, 96 (10): 1121-1126.
Senemoğlu, Nuray. (1998). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Özsen Matbaası.
Sever, Sedat. (2003). Çocuk ve Edebiyat. Ankara: Kök Yayıncılık.
Singleton, JC., Achterberg, CL. ve Shannon, BM. (1992). Role of Food and Nutrition in the Health Perception of Young Children. Journal of the American Dietetic Association, 11: 67-70.
ġirin, Ruhi. (2007). Çocuk Edebiyatına Eleştirel Bir Bakış. Ankara: Kök Yayıncılık.
Tayar, M. &HaĢıl Korkmaz, N. (2007). Beslenme Sağlıklı Yaşam (2. Baskı). Ankara: Nobel.
Turan, Hakan ve Cömert, Sedat. (2005). Anne Çocuk Sağlığı. Ankara: Kök