94 Türk Dili
Can ACER
sen hep söylediğim sesimde seken neşe
bir serçe gırtlağımda gezdirdiğim çocuk kemiğiyle dilimin
sen hep söylediğim
yoksul bir serçe didiklemiş ekmeğimizi serçenin ekmeğe verdiği biçim
ekmeğin ellerimize: mızrak gibi şaşmaz yaşamın en haklı yerinde
gücüm yetmiyor Tanrım sen kaldır yerden o ekmeği ayaz ve
kuru ekmekler gibi çocukların teni tanımını yitirsin serçedeki biçim