(Önergeler,tavsiye kararları ve görüşler)
TAVSİYEKARARI AVRUPA PARLEMANTOSU
KONSEYİ
Hayat Boyu Öğrenme ile ilgili Avrupa Yeterlilik Çerçevesinin Oluşturulmasına Yönelik 23 Nisan 2008 tarihli
AVRUPA PARLEMENTAOSU VE AVRUPA KONSEYİ TAVSİYE KARARI
(2008/C 111/01)
AVRUPA PARLAMENTOSU VE AVRUPA BİRLİĞİ KONSEYİ,
Avrupa Topluluğunu oluşturan Anlaşmayı ve özellikle adı geçen Anlaşmanın 149(4) ve 150(4) no.lu maddelerini göz önünde bulundurarak,
Komisyonun teklifini göz önünde bulundurarak,
Avrupa Ekonomik ve Sosyal Komitesinin görüşünü göz önünde bulundurarak Bölgeler Komisyonunun görüşünü göz önünde bulundurarak,
ve bu vesileyle Anlaşmanın 251 no.lu Maddesine uygun olarak hareket ederek,
Bu ve aşağıdaki maddelerden dolayı:
(1) Vatandaşların bilgi, beceri ve yetkinliklerinin geliştirilmesi ve tanınması; Topluluktaki bireylerin, rekabetçiliğin, istihdamın ve sosyal bütünlüğün gelişmesi açısından önem arz etmektedir. Bu tür bir gelişim ve tanımanın işçi ve öğrencilerin milletler üstü hareketliliğini kolaylaştırması ve Avrupa iş piyasasındaki arz ve talep gereksinimlerini karşılamaya katkıda bulunması gerekmektedir. Bu nedenle, dezavantajlı bireyler de dahil olacak şekilde tüm bireylerin hayat boyu öğrenme sürecine erişimleri ve katılımları ile yeterliliklerin bu yönde kullanılmasının ulusal ve topluluk seviyesinde teşvik edilmesi gerekmektedir.
(2) 2000 yılındaki Lizbon Avrupa Konseyi yeterliliklerin şeffaflığının artırılmasının bilgi toplumunun talepleri doğrultusunda eğitim ve öğretim sistemlerinin adaptasyonu için gerekli en önemli unsurlardan biri olduğu sonucuna varmıştır. Dahası, 2002 yılındaki Barselona Avrupa Konseyi de üniversite sektörü ve mesleki eğitim ve öğretim alanındaki yöntemlerin tanınması ve şeffaflığının geliştirilmesi yönünde çağrıda bulunmuştur.
2 (3) Hayat boyu öğrenme ile ilgili 27 Haziran 2002 tarihli Tavsiye Kararı; Komisyonu, Konsey ve Üye Ülkelerle birlikte sıkı bir işbirliği içerisinde olmak suretiyle Bologna sürecinin başarılarına dayandırılacak ve mesleki eğitim alanında benzer faaliyetleri teşvik edecek şekilde eğitim ve öğretimle ilgili yeterliliklerin tanınmasına ilişkin bir çerçevenin oluşturulması için davet etmiştir.
(4) 2010 yılı Eğitim ve Öğretim iş programının uygulanmasına ilişkin olarak 2004 ve 2006 yıllarında kabul edilen Konsey ve Komisyonun ortak raporları bir Avrupa Yeterlilik Çerçevesinin oluşturulmasına duyulan ihtiyacı vurgulamışlardır.
(5) Kopenhag süreci kapsamında Konsey ve üye ülke hükümetlerinin temsilcilerinin mesleki eğitim ve öğretimle ilgili gelişmiş bir Avrupa işbirliğine dayalı gelecekteki öncelikleriyle ilgili olarak 15 Kasım 2004 tarihinde yapılan toplantıda vardıkları sonuçlar, karşılıklı güven ve şeffaflık ilkelerine dayalı hem eğitim hem de öğretimi kapsayacak bir referans noktası olacak açık ve esnek bir Avrupa Yeterlilikler Çerçevesinin geliştirilmesine öncelik verilmesini sağlamıştır.
(6) Yaygın ve resmi öğrenme çıktılarının geçerliliğinin Konseyin 28 Mayıs 2004 tarihli yaygın ve resmi öğrenimin tanımlanması ve geçerliliğine ilişkin ortak Avrupa prensipleri ile ilgili Konsey sonuçlarına uygun olarak teşvik edilmesi gerekmektedir.
(7) Mart 2005 ve Mart 2006’daki Brüksel Konsey Toplantıları bir Avrupa Yeterlilik Çerçevesinin kabulünün önemini vurgulamışlardır.
(8) İşbu Tavsiye Kararı; Avrupa Parlamentosunun 2241/2004/EC no.lu kararı ile Avrupa Konseyinin 15 Aralık 2004 tarihli yeterlilik ve yetkinliklerin (Europass) şeffaflığına ilişkin tek bir Topluluk Çerçevesine yönelik karalarını ve Avrupa Parlamentosunun 2006/962/EC no.lu kararı ile Avrupa Konseyinin 18 Aralık 2006 tarihli hayat boyu öğrenme temel becerileri ile ilgili kararlarını göz önünde bulundurmaktadır.
(9) İşbu Tavsiye Kararı; Avrupa Yüksek Öğrenim Alanı çerçevesi ile yüksek öğrenimden sorumlu 45 Avrupa ülkesi bakanı tarafından Bologna çerçevesi kapsamında 19-20 Mayıs 2005 tarihlerinde Bergen’deki toplantıda üzerinde mutabık kalınan döngü tanımlayıcılarıyla uyumludur.
3 (10) Mesleki eğitim ve öğretim alanlarındaki kalite güvencesi ile ilgili 23-24 Mayıs 2004 tarihli Konsey kararları, Avrupa Parlamentosunun 2006/143/EC sayılı Tavsiye Kararı ile yüksek öğrenimde daha fazla kalite güvencesine yönelik 15 Şubat 2006 tarihli Konsey Kararı ve yüksek öğrenimden sorumlu 45 Avrupa ülkesi bakanı tarafından Bologna çerçevesi kapsamında 19-20 Mayıs 2005 tarihlerinde Bergen’deki toplantıda üzerinde mutabık kalınan kalite güvencesi standartları ve esas ve usulleri; Avrupa Yeterlilik Çerçevesinin uygulanması ile ilgili gerekli vurguyu yapması gereken ortak kalite güvencesi prensiplerini kapsamaktadır.
(11) İşbu Tavsiye Kararı, Avrupa Parlamentosunun 2005/36/EC sayılı Yönergesi ile Avrupa Konseyinin 7 Eylül 2005 tarihli gerek ilgili ulusal yetki mercileri gerekse göçmenlerin hak ve sorumluluklarını müzakere eden profesyonel yeterliliklerin tanınmasına ilişkin kararına yönelik herhangi bir önyargı taşımamaktadır. Yeterliliklerle ilgili Avrupa Yeterlilik Çerçevesi seviyelerine atıf mesleki yeterliliklerin 2005/36/EC sayılı Yönerge ile halihazırda tanımlandığı iş piyasasına erişimi etkilememelidir.
(12) İşbu Tavsiye Kararının amacı; gerek genel gerekse mesleki eğitim ve öğretimdeki farklı yeterlilik sistemleri arasında bir tercüme aracı olarak hizmet edecek ortak bir referans çerçevesinin oluşturulmasıdır. Bu tür bir çerçeve; farklı üye ülke vatandaşlarının sahip oldukları yeterliliklerin şeffaflığını, kıyaslanabilirliğini ve hareket edilebilirliğini geliştirecektir. Prensipte, yeterlilik seviyelerinin her birinin bir dizi eğitim ve kariyer geçidi yoluyla kazanılabilir olması gerekmektedir. Buna ek olarak, Avrupa Yeterlilik Çerçevesi, uluslar arası sektör organizasyonlarına yeterlilik sistemlerini ortak bir Avrupa referans noktasıyla ilişkilendirmelerine ve bu yolla uluslara arası sektör yeterlilikleri ile ulusal yeterlilik sistemleri arasındaki ilişkiyi gösterme olanağı sağlayacaktır. İşbu Tavsiye kararı, bu nedenle işçi ve öğrencilerin hayat boyu öğrenme ve istihdam edilebilirliğini, hareket edebilirliğini ve sosyal entegrasyonunu geliştirme gibi daha geniş kapsamlı hedeflere de katkıda bulunmaktadır. Şeffaf kalite güvence prensipleri ile bilgi alışverişi, karşılıklı güvenin kurulmasına yardımcı olarak bu çerçevenin uygulanabilirliğini destekleyecektir.
(13) İşbu Tavsiye Kararının eğitim ve öğretim sistemlerinin modernizasyonuna, eğitim, öğretim ve istihdam arasındaki ilişkinin geliştirilmesine ve deneyimle kazanılan öğrenme çıktılarının geçerliliğine liderlik etmek suretiyle resmi, örgün ve yaygın öğrenme arasında gerekli köprüleri kurmaya katkıda bulunması gerekmektedir.
(14) İşbu Tavsiye Kararı; ulusal yeterlilik sistemleri ve/veya yeterliliklerinin yerine değiştirmez ya da bunları tanımlamaz. Avrupa Yeterlilik Çerçevesi; belirli yeterlilikleri ya da bireyin
4 yetkinlikleri tanımlamaz ve belli başlı yeterliliklerin ilgili ulusal yeterlik sistemleri ile bağdaştırılan Uygun Avrupa Yeterlilik Çerçevesi seviyesine atıfta bulunması gerekmektedir.
(15) Bağlayıcı olmayan doğasını da göz önünde bulundurarak, işbu Tavsiye Kararı, Üye ülkelerin faaliyetlerini, şeffaflığın artırılması, hareketlilik ve hayat boy öğrenmenin teşvik edilmesi yönünde aralarındaki işbirliğinin kolaylaştırılması yoluyla desteklemek ve bu yönde yardımcı olmak suretiyle yerinde hizmet prensibine uymaktadır. İşbu Tavsiye Kararı ulusal mevzuat ve uygulamalara uygun olarak uygulanmalıdır.
(16) Farklı yeterlilik sistemleri ve seviyeleri arasında bir tercüme aracı vazifesi görmek olan ortak bir referans noktasının oluşturulmasına yönelik İşbu Tavsiye Kararının amacı, yeterli ölçüde üye ülkeler tarafından gerçekleştirilemeyeceğinden ve bu nedenle öngörülen eylemin etkinliği ve kapsamı açısından Topluluk düzeyinde daha iyi gerçekleştirilebileceğinden, Topluluk işbu tavsiye kararını Anlaşmanın 5 no.lu Maddesinde belirtilen yerinde hizmet prensibine uygun olarak kabul edebilir. Aynı maddedeki ölçülülük ilkesi uyarınca, işbu Tavsiye Kararı bu amacın gerçekleştirilmesi gerekenin ötesine geçmeyecektir.
ÜYE ÜLKELERİN AŞAĞIDAKİ UYGULAMALARI GERÇEKLEŞTİRMESİNİ TAVSİYE ETMEKTEDİR:
1. Ulusal eğitim sistemlerinin çeşitliliğinin göz önünde bulundurulması suretiyle, Avrupa Yeterlilik Çerçevesinin, Avrupa iş piyasasının entegrasyonunun daha fazla gerçekleştirilmesinin yanında farklı yeterlilik sistemlerinin kıyaslanması ve bilgi tabanlı toplumlarda hayat boyu öğrenme ve eşit olanakların teşvik edilmesi yönünde bir referans aracı olarak kullanılması;
2. Ulusal yeterliliklerin 2010 yılına kadar daha şeffaf bir yolla Avrupa Yeterlilik Çerçevesiyle, ulusal yeterlik seviyelerinin ise uygun olduğu durumlarda, ulusal mevzuat ve uygulamalara uygun ulusal yeterlilik çerçevelerinin oluşturulması suretiyle Ek II’de verilen seviyelerle ilişkilendirilmesi;
3. 2012’ye kadar, yetkili merciler tarafından hazırlanan tüm yeni yeterlilik sertifikası, diploması ve Europass dokümanlarının ulusal yeterlilik sistemlerinden Avrupa Yeterlilik Çerçevesi seviyelerine kadar uygun bir referans taşıması yönünde gerekli önlemlerin alınması;
4. Yeterliliklerin tanımlanması ve açıklanmasında öğrenme çıktılarına dayalı bir yaklaşımın kullanılması ve yaygın ve resmi olmayan öğrenimlerin 28 Mayıs 2004 tarihli Konsey kararlarına uygun olarak geçerliliğinin teşvik edilmesi ve bu yönde özellikle işsizlikle
5 karşılaşan ya da istihdamın güvesiz olan türlerinde çalışanların göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Bu tür bir yaklaşım bu durumdaki bireylerin hayat boyu öğrenme sürecine ve iş piyasasına erişime katılımını artırmalıdır.
5. Ulusal yeterlilik sistemlerine dahil olan yüksek öğrenim ve mesleki eğitim ve öğretimin Avrupa Yeterlilik Çerçevesiyle ilişkilendirilmesiyle birlikte, Ek II’de verilen eğitim ve öğretimde kalite güvencesi prensiplerinin teşvik edilmesi ve uygulanması;
6. Diğer ilgili yetki mercileriyle bağlantıda olarak, ulusal yeterlilik sistemleri ile Avrupa Yeterlilik Çerçevesi arasındaki ilişkiye bu tür bir ilişkinin şeffaflığını ve kalitesini teşvik etmek adına rehberlik etmek ve bu ilişkiyi desteklemek amacıyla üye ülkelerin özellikle yapı ve gereksinimleri ile ilişkili ulusal koordinasyon noktalarının belirlenmesi.
Söz konusu ulusal koordinasyon noktalarının görevleri aşağıdakileri kapsamalıdır:
(a) Ulusal yeterliliklerin seviyelerinin Ek II’de verilen Avrupa Yeterlilik Çerçevesi seviyelerine atıfta bulunur hale getirilmesi;
(b) Gerek gerekli kıyaslamaların kolaylıkla yapılabilmesi gerekse sonuç kararlarının yayımlanmasının sağlanması yönünde ulusal yeterliliklerin seviyelerinin Ek II’de verilen Avrupa Yeterlilik Çerçevesi seviyelerine atıfta bulunmalarını sağlamada şeffaf bir yöntem kullanılmasının sağlanması;
(c) Ulusal yeterliliklerin ulusal yeterlilik sistemleri vasıtasıyla Avrupa Yeterlilik Çerçevesi ile ne şekilde ilişkilendirildiğine dair fayda sahiplerinin ilgili bilgi ve rehberliğe erişimlerinin sağlanması;
(d) Ulusal mevzuat ve uygulamalar uygun olacak şekilde yüksek öğrenim, ve mesleki eğitim ve öğretim kurum ve kuruluşları, sosyal ortaklar, sektörler ve uzmanlar da dahil olmak üzere tüm ilgili fayda sahiplerinin yeterliliklerin Avrupa seviyesinde kıyaslanması ve kullanılması sürecine dahil edilmesi.
KOMİSYONUN AŞAĞIDAKİ FAALİYETLERİNİ ONAYLAMAKTADIR:
1. Üye Ülkeleri yukarıdaki görevlerini yerine getirmede, uluslar arası sektör organizasyonlarını da işbirliğinin kolaylaştırılması ve örnek uygulama ve testlerinin değiştirilmesinin yanı sıra sosyal diyalog komisyonlarıyla enformasyon ve danışmanlık uygulamalarının başlatılması yoluyla Topluluk programları kapsamında gönüllü ikili incelemeler ve pilot projelerin gerçekleştirilmesi ve destek ve rehberlik materyallerinin oluşturulması suretiyle işbu Tavsiye Kararı kapsamında tanımlanan Avrupa Yeterlilikler Çerçevesinin referans seviyelerini ve prensiplerini, kullanmalarında desteklemek.
2. 23 Nisan 2009 tarihine kadar, Üye Ülkelerin temsilcilerinden ve Avrupa sosyal ortakları ile diğer fayda sahiplerinden oluşacak ve yeterlilik sistemlerinin Avrupa Yeterlilik
6 Çerçevesiyle ilişkilendirilmesi sürecinin genel bütünlüğünü ve şeffaflığını desteklemekle yükümlü olacak bir Avrupa Yeterlilik Çerçevesi istişare grubu kurmak.
3. Üye Ülkelerle işbirliği içerisinde ve ilgili fayda sahiplerine danışılmasından sonra işbu Tavsiye Kararına cevaben gerçekleştirilen bir istişare grubunun kurulması ve süresi de dahil her türlü eylemi değerlendirmek ve 23 Nisan 2013 tarihine kadar, Avrupa Parlamentosu ve Konseyine, gerekli olması halinde İşbu Tavsiye Kararının olası incelenmesi ve revizyonunu da dahil edecek şekilde gelecekte göz önünde bulundurulması gereken hususları ve elde edilen deneyimleri rapor etmek;
4. Vatandaşların hareketliliğini artırmak ve öğrenme çıktılarının tanınmasını kolaylaştırmak adına kredi transferi ve yüksek öğrenim ile mesleki eğitim ve öğretimdeki birikimler için Avrupa Yeterlilik Çerçevesi ile mevcut ya da gelecekteki Avrupa sistemleri arasındaki yakın bağı teşvik etmek.
23 Nisan 2008’de Strassburg’da gerçekleşmiştir.
Avrupa Parlamentosu Adına Konsey Adına
Başkan Başkan
H.-G. PÖTTERING J. LANARCIC
EK- I
a. Tanımlar
İşbu Tavsiye Kararının amaçları doğrultusunda, aşağıdaki tanımlar geçerli olacaktır:
i. 'yeterlilik'; yetkin bir organın herhangi bir bireyin verilen standartlar doğrultusunda öğrenme çıktılarına başarıyla eriştiğine karar vermesi durumunda elde edilen bir değerlendirme ve geçerlilik sürecinin ortaya çıkardığı resmi çıktı anlamına gelmektedir;
ii. 'ulusal yeterlilik sistemi'; üye ülkelerden birinin eğitim ve öğretimin iş piyasası ve sosyal toplumla ilişkilenmesini sağlayan öğrenim ve diğer mekanizmalarla bağlantılı faaliyetlerinin kapsadığı her türlü unsurun bütünü anlamına gelmektedir. Bu;
kalitenin, değerlendirmenin ve yeterliliklerin ödüllendirilmesinin sağlanmasıyla ilişkili kurumsal düzenleme ve süreçlerin geliştirilmesi ve uygulanmasını da içermektedir.
Ulusal bir yeterlilik sistemi pek çok alt sistemden oluşabileceği gibi ulusal bir yeterlilik çerçevesini de içerebilir.;
iii. 'ulusal yeterlilik çerçevesi'; yeterliliklerin; ulusal yeterlilik alt sistemlerini entegre ve koordine etme, ve iş piyasası ile sivil toplumla ilgili yeterliliklerin şeffaflığının, erişiminin, ilerlemesinin be kalitesinin geliştirilmesi amacıyla oluşturulmuş belirli öğrenim seviyelerine yönelik bir dizi kritere göre sınıflandırılmasını sağlayan bir araç anlamına gelmektedir.
iv. 'sektör'; profesyonel faaliyetlerin ana ekonomik fonksiyonları, ürünler, hizmet ya da teknolojilerine dayalı olarak gruplaştırılmış hali anlamına gelmektedir.;
v. 'uluslar arası sektörel organizasyon'; ulusal sektörlerin ilgilerini temsil eden profesyonel organlar ve işverenler gibi ulusal organizasyonların oluşturdukları birlikler anlamına gelmektedir.;
vi. 'öğrenim çıktıları'; bilgi, beceri ve yetkinlik terimleri açısından bir öğrencinin, bir öğrenme dersi sonucunda ne bildiği, neyi anladığı ve neyi yapabileceği anlamına gelmektedir;
vii. 'bilgi'; bilginin öğrenim yoluyla asimilasyonunun bir sonucu anlamına gelmektedir.
Bilgi herhangi bir çalışma ya da araştırmayla ilişkili her türlü gerçek, prensip, teori ve uygulamaların tamamıdır. EQF kapsamında bilgi teorik ve gerçekçi olarak tanımlanmaktadır.;
viii. 'beceri' bilgiyi uygulama ve görevlerin tamamlanması ve sorunların çözümlenmesinde nasıl kullanılacağını bilme yetisi anlamına gelmektedir. EQF bağlamında,beceriler bilişsel (mantıksal, sezgisel ve yaratıcı düşünme) ve uygulamaya dayalı beceriler (manüel maharet, metot, materyal ve araç kullanımları ) olarak tanımlanmaktadır;
ix. 'yetkinlik' çalışma ve araştırma ortamları ile profesyonel ve kişisel gelişim sürecinde bilgi, beceri ve kişisel, sosyal ve/veya yöntemlere dayalı becerilerin kullanımı ile ilgili kanıtlanmış yeti anlamına gelmektedir. EQF bağlamında, yetkinlik sorumluluk ve özerklik terimlerini içerecek şekilde tanımlanmaktadır.
8 EK-II Avrupa Yeterlilikler Çerçevesi Bağlamında Yüksek Öğrenim ve Mesleki Eğitim ile
Öğretimde Kalitenin Sağlanmasına Yönelik Ortak Prensipler
Avrupa Yeterlilik Çerçevesi uygulanırken, yüksek öğrenim ve mesleki eğitim ve öğretimin güvenilirliğinin ve gelişiminin sağlanması açısından gerekli olan kalite güvencesinin aşağıdaki prensipler doğrultusunda sağlanması gerekmektedir:
¾ Kalite güvencesi politika ve prosedürleri Avrupa Yeterlilik Çerçevesi konjonktürünü desteklemelidir,
¾ Kalite güvencesi, eğitim ve öğretim kurumlarının iç yönetimlerinin ayrılmaz bir parçası olmalıdır,
¾ Kalite güvencesi kurumların, programlarının ya da kalite güvencesi sistemlerinin dışarıdan izleme organları ya da ajansları tarafından düzenli olarak değerlendirilmelerini kapsamalıdır.
¾ Kalite güvencesi ile ilgili olarak çalışan dış izleme organları ya da ajanslarının düzenli olarak incelemeye tabi tutulması gerekmektedir,
¾ Kalite güvencesi bir yandan çıktı ve öğrenme çıktılarına vurgu yaparken diğer yandan da içerik, girdi, süreç ve girdi boyutlarını da içermelidir,
¾ Kalite güvencesi sistemlerinin aşağıdaki unsurları içermesi gerekmektedir:
Açık ve ölçülebilir hedef ve standartlar ile fayda sahibi katılımı da dahil olmak üzere ilgili uygulama esasları,
Uygun kaynaklar,
Öz değerlendirme ve dış değerlendirme de dahil olacak şekilde her türlü tutarlı değerlendirme yöntemi,
Gelişime yönelik geri bildirim mekanizmaları ve prosedürleri,
Geniş çaplı erişilebilir değerlendirme sonuçları,
¾ Uluslar arası, ulusal ve bölgesel düzeydeki kalite güvencesi girişimlerinin genel bakış açısının, bütünlüğün, sinerjinin ve sistem çapındaki analizlerin sağlanması amacıyla koordine edilmesi gerekmektedir,
¾ Kalite güvencesinin; Üye ülkelerdeki ve Topluluk dahilindeki tüm fayda sahiplerini içerecek şekilde eğitim ve öğretim seviyeleri ve sistemleri arasında işbirlikçi bir süreç olması gerekmektedir,
¾ Topluluk nezdinde kalite güvencesi girişimlerinin değerlendirme ve ikili öğrenim için referans noktaları sağlaması gerekmektedir.
Avrupa Yeterlilik Çerçevesi (EQF) kapsamındaki seviyeleri tanımlayan tanımlayıcılar
8 seviyenin her biri herhangi bir sistemdeki yeterliliklerle ilgili öğrenme çıktılarını gösteren bir dizi tanımlayıcı tarafından tanımlanmaktadır.
9
Bilgi Beceri Yetkinlik
EQF bağlamında, bilgi teorik ve
gerçekçi bilgi olarak tanımlanmaktadır.
EQF bağlamında,beceriler bilişsel (mantıksal, sezgisel ve yaratıcı düşünme) ve uygulamaya dayalı beceriler (manüel maharet, metot, materyal ve araç kullanımları ) olarak tanımlanmaktadır.
EQF bağlamında, yetkinlik sorumluluk ve özerklik terimlerini içerecek şekilde tanımlanmaktadır.
Seviye 1
Seviye 1 ile ilgili öğrenim çıktıları
Temel genel bilgileri hatırlamak Basit görevleri yerine getirmek için temel becerileri kullanmak
Doğrudan gözetim altında iş ve çalışma görevlerini tamamlamak ve basit ve istikrarlı ortamlarda kişisel etkinlik sergilemek
Seviye 2
Seviye 2 ile ilgili öğrenim çıktıları Belirli bir alanda temel bilgileri
hatırlamak Eylemin rutinleri ve stratejileri tanımlayan kurallarla yönlendirildiği görevleri yerine getirmek üzere becerileri ve anahtar yetkinlikleri kullanmak
Biraz özerklikle denetim altında çalışmak
Seviye 3
Seviye 3 ile ilgili öğrenim çıktıları Süreçleri, teknikleri, materyalleri, gereçleri, ekipmanı, teknolojiyi ve bazı teorik fikirleri içeren bir alana bilgiyi uygulamak
Görevleri yerine getirmek ve
yöntemlerin, araçların ve materyallerin seçilmesi yoluyla kişisel yorumu sergilemek için alana özel çeşitli beceriler kullanmak
Görevlerin tamamlanmasıyla ilgili sorumluluk almak ve genellikle istikrarlı olan ancak bazı faktörlerin değiştiği işlerde ve çalışmalarda rolle ilgili bir miktar bağımsızlık sergilemek
Seviye 4
Seviye 4 ile ilgili öğrenim çıktıları
Alana özel çeşitli pratik ve teorik bilgileri kullanmak
Uzmanlık bilgilerini uygulayarak ve uzman bilgi kaynaklarını kullanarak işte veya çalışmada ortaya çıkan görevler karşısında stratejik yaklaşımlar geliştirmek
Genellikle tahmin edilebilir olan, değişime neden olan çeşitli faktörler içeren ve bazı faktörlerin birbiriyle ilişkili olduğu iş ve çalışma ortamlarında yönlendirme alarak rolü yönetmek
Diğerlerinin rutin işlerini gözetim altında tutmak ve diğerlerinin eğitimiyle ilgili bir miktar sorumluluk almak
Seviye 5 (*)
Seviye 5 ile ilgili öğrenim çıktıları
Genelde belirli bir alanda uzmanlaşma gerektiren geniş kapsamlı teorik ve pratik bilgileri kullanmak ve bilgi temelinin sınırlarıyla ilgili farkındalık sergilemek
İyi tanımlı somut ve soyut çözümleri araştırırken stratejik ve yaratıcı cevaplar geliştirmek
Bazıları birbiriyle etkileşim halinde olan ve öngörülemeyen değişime yol açan birtakım faktörlerin bulunduğu ortamlarda problem çözmeyi gerektiren projeleri bağımsız olarak yönetme
İnsanları yönetmek; kişisel performansı ve başkalarının performansını incelemek
Seviye 6(**)
Seviye 6 ile ilgili öğrenim çıktıları Belirli bir alanda ayrıntılı teorik ve pratik bilgi kullanmak. Bilgilerin bir kısmı alanda ön plana sahiptir ve teorilerle ilkelerin anlaşılması açısından çok önemlidir
Karmaşık ve uzmanlık gerektiren bir alanda yöntemler ve araçlarla ilgili ustalık sergilemek ve kullanılan
yöntemler açısından yenilikler yapmak
Öngörülemeyen ve birbiriyle etkileşim halindeki çeşitli faktörlerle birlikte karmaşık problemlerin çözümlenmesini gerektiren iş ve çalışma ortamlarında idarî tasarım, kaynak ve ekip yönetimi sorumlulukları almak
Seviye 7 (***)
Seviye 7 ile ilgili öğrenim çıktıları Bir kısmı belirli bir alanda ön planda gelen, yüksek oranda uzmanlık gerektiren teorik ve pratik bilgileri kullanmak. Bu bilgi, fikirler geliştirme ve/veya uygulama konusunda orijinalliğin temelini oluşturur.
Belirli bir alanla ilgili bilgiler ve çeşitli alanlar arasındaki etkileşim hakkında farkındalık sergilemek
Yeni veya disiplinler arası alanlardan bilgileri birleştirerek problemlere konan tanıları temel alan bir araştırma
oluşturmak ve eksik veya sınırlı bilgiyle yargılarda bulunmak
Yabancı, karmaşık, öngörülemeyen ve birbiriyle etkileşim halindeki pek çok faktör içeren problemlerin çözülmesini gerektiren iş ve çalışma ortamlarında liderlik ve yenilik sergilemek
Proje geliştirme konusunda yaratıcılık sergilemek ve ekip performansı geliştirmek için başkalarının eğitimini içeren yönetim süreçlerinde inisiyatif almak
Seviye 8 (****)
Seviye 8 ile ilgili öğrenim çıktıları Belirli bir alanda en önde gelen
gelişmiş yeni ve karmaşık fikirleri analiz etmek, değerlendirmek ve sentezlemek için uzmanlık gerektiren bilgileri
kullanmak
Yeni bilgilere ve yeni prosedür çözümlerine yol açan projeleri araştırmak, kavramak, tasarlamak, uygulamak ve uyarlamak
Orijinal olan ve birbiriyle etkileşim halindeki pek çok faktörü içeren
problemlerin çözümlenmesini gerektiren iş ve çalışma ortamlarında kapsamlı liderlik, yenilik ve özerklik sergilemek
10
