SAYI: 1
OCAK 2022
Aylık Kültür, Sanat ve Haber Gazetesi
15 TEMMUZ Baktığım her yerde al bayrak dilde tevhid Toprağı şehit kanıyla sulanmış bu millet Sen anasın,babasın,eşsin memleketim Uğruna canlar feda ezansın sevdiceğim.
Çanakkale geçilmezdi.
Kars,Sarıkamış,Gaziantep,Şanlı Urfa,Sakarya, Hakkari,Bingöl,Trabzon,İzmir,Adana, Nasıl boyun eğilirdi ki 15 Temmuz’da.
Bilmezler mi bu hainler bizim gözümüz karadır, Bayrağı bayrak yapan üstündeki kandır, Şehadet bizim için rızaya haktır,
Yolumuz cihad yoludur dostumuz Allah’tır.
Seyid Hamza BOZAN (6/A)
GÜÇLÜ TÜRKİYE
Bir gece vardı, milletin birlik olduğu, yer- lerin kana bulandığı, insanların yakınlarını kay- bettiği bir geceydi. O gece 15 Temmuz Darbe gecesiydi.
Aslında her şey normaldi. Yaz akşamıydı, ailemle dışarıdaydık ve eve dönerken bir esnafın televizyonunda son dakika haberlerini gördük, içimde bir telaş, bir huzursuzluk vardı … Devamı sayfa 5’te
15 Temmuz 2016 gazisi Ferhat GÖKMEN ile Müdür yardımcımız Osman TABAK, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmenimiz Harun ATICI , Rehber öğretmenimiz Ayşegül YALÇIN ve bir grup öğrencimiz röportaj yapmışlardır.
Röportajda öğrencilerimizin sorularını cevapla- yan Ferhat GÖKMEN, öğrencilerimiz için unu- tulmayacak bilgiler sunmuştur.
15 Temmuz 2016 gazisi Ferhat GÖKMEN ile yapılan röportaj:
Soru:15 Temmuz ‘u bize kısaca anlatır mısınız?
Cevap: Şöyle bakmak gerekir aslında bu darbe girişimi değildir. Darbe, tüm askeriye tarafından kabul gören bir şeydir. Sokağa çıkma yasağı vs.
olur.
Devamı sayfa 2’de
15 TEMMUZ HATIRASI O gün Karan için sıradan bir gün- dü. Kız kardeşiyle oyun oynuyor, anne- sine ev işlerinde yardım ediyor ve baba- sına okuduğu kitabın konusunu anlatı- yordu. Akşam yemeği vakti geldiğinde kardeşi Nazlı ile birlikte annesine yar- dım edip sofrayı kurdular. Sessiz geçen yemeğin ardından, Karan kardeşiyle birlikte odasına gidip kitap okumaya başlamıştı.
Bir süre sonra odasına anne ve babasının konuşma sesleri gelmeye baş- ladı. Babasının, annesine “Darbe ol- muş.” dediğini duydu.
Devamı sayfa 4’te Ayın Röportajı
15 TEMMUZ GECESİ
Yaz akşamı dışarıda oturuyorduk. Hafif hafif rüzgar tenimi okşuyordu. Çay içiyor arkadaşlarla soh- bet ediyorduk. Yandaki bakkaldan kraker alıp çardakta oturuyorduk.
Tam da konu futbola gelmişti ki. Bir gürültü başladı yavaştan. Ses, sanki biri havayı kılıçla kesiyor gibiydi. Ne oluyor diye havaya baktığımda kafamın üstünden 5 jet geçti. Hemen babam beni aradı. Eve gelmemi, tüm arkadaşlarımın ailelerinin bizim evde olduğunu söyledi.
Devamı sayfa 3’te
DAHA ÇOK KÜÇÜKTÜM Rüyamda kırlarda top oynuyordum.
Aniden sesler yükseldi ''Darbe,terör,vatan gidiyor'' Neydi bu kelimeler ne demekti Bilmiyordum,nerden bilecektim ki Daha çok küçüktüm.
Uyandım o sesler rüya değildi.
Evde bir telaş,korku,panik
Birşeyler oluyordu ama ne oluyordu Bilmiyordum,nerden bikcektim ki Daha çok küçüktüm.
Televizyonda,radyo da hep aynı ses Birlik,beraberlik,bayrak
Hep bir ağızdan getirilen tekbirler Sabah'a kadar okunan selalarda nedir Bilmiyordum,nerden bilecektim ki Daha çok küçüktüm.
YAKUP KAYA (6/F)
VATAN KAHRAMANLARI O gün amcamlar bize gelmişti. Kuzenle- rimle benim odamdaydık. Kuzenim bana bir kitap armağan etmişti. Onun sayfala- rını kurcalıyordum ki çok garip bir ses duydum. Odadan çıktım, oturma odasına geçtim. Babama bu sesin nereden geldi- ğini soracaktım. Birde ne göreyim her- kes bahçede. ..
Devamı sayfa 5’te
Ayın Röportajı:
(Öğrenci)-15 Temmuz ‘u bize kısaca anlatır mısınız?
(Gazi)-Şöyle bakmak gerekir aslında bu darbe girişimi değildir. Darbe, tüm as- keriye tarafından kabul gören bir şeydir. Sokağa çıkma yasağı vs. olur. O günde ise belirli bir grubun veya satılmış insanların askeriye içindeki Türk ordusuna- aslında- mensup olmayanların planıdır. Türkiye’yi kaosa sürüklemektir amaçları (…) Örgütlerin adı değişir sadece. FETÖ,PKK,DAEŞ gibi(…)Bu adamlar İstan- bul ve Ankara’yı bombaladı. Başarılı olsalardı terör estirip parsel parsel ülkeyi satacaklardı. Kars’tan Edirne’ye herkes sokağa çıkınca başarılı olamadılar(…) Bizim ülkemiz bir tane o da Türkiye.
(Öğrenci)-Çatışmaya giderken hangi ruh haliniz vardı?
(Gazi)-Ben çatışmaya gitmedim onlara üniformalarının vatana ait olduğunu ve kötülük yapamayacaklarını söylemek için gittim(…) İş değişince tank egzozları- nı durdurma yoluna girdik. Tişörtlerle egzozu kapattık ve durdu tanklar. Bazı askerler egzoz gazından zarar görünce su bile verdik ama onlar…Yapmayın diye defalarca söyledik bu namluyu bize çeviremezsin dedik.
(Öğrenci)-Canınızı hiçe sayarak namluların önüne atan şey neydi?
(Gazi)-Tabii ki vatan sevgisiydi. Vatan sevgisi imandandır(…)Canımı cebime koyup gittim.
(Öğrenci)- O gece yaşadığınız en ilginç olayı anlatır mısınız?
(Gazi)- O kalabalık içinde oğlumun gelip beni ambulansta bulması(…) Yaralı durumdayken göğsümden çıkan Kuran-ı Kerim ve onu kimin koyduğunu bile- meme duygusu(…)
(Öğrenci)-Olaylar sırasında umutsuzluğa kapıldınız mı?
(Gazi)-Hiç kapılmadım, kızım birkaç kez dönelim dedi ama(…) Allah öyle bir cesaret verdi ki. 2700 gazinin hiçbiri de korkmadı.
(Öğrenci)-Sizi en üzen durum ne olmuştu?
(Gazi) – O gece bir kısım askerimizin yani bir kısım Mehmetçiğin ruhunu sat- ması. Her türlü bakanlıklara el atması yani paralel devlet olmaları üzdü. Bizi de Allah deyip kandırmaları üzdü.
(Öğrenci) -O gün kaybettiğiniz bir yakınınız oldu mu?
(Gazi)- Olmadı ama şehit olanlar aslında hepimizin yakını oldu bir şekilde. Tür- kiye için şehit oldular.(…)15 yaşında şehit olanlar, kadınlar, baba ve oğul yan yana ölenler…
(Öğrenci)- Hayata bakış açınızda değişiklik oldu mu?
(Gazi) – Daha çok temkinliyim. Misyonum değişti artık ben gazi oldum ve vatana daha fazla yararlı olmaya çalışıyorum. 45 yaşında gazi oldum ve devlet bana memur olma şansı da verdi. İşimi hakkıyla yapmak için bilgisayar konusunda kendimi geliştiriyorum.
Şimdi de ben sizlere bir şey sorsam müsaadenizle. Böyle bir şey tekrar yaşansa siz ne yaparsınız?
(Öğrenciler)-Tereddütsüz ,vatanımızı koruma gayretinde oluruz.
Hazırlayanlar: Elif Öykü İlhan, Ecrin Şener, Ömer Faruk Demir, Tuna Özcan
O GÜN O gün bizim geleceğimiz için
Atıldı her kurşun.
O gün bizim geleceğimiz için Siper edildi gövdeler.
Ömrüm boyunca, Ellere vermem bu vatanı.
Ömrüm boyunca,
Şehitlerimizin kanını yerde bırakmam.
Yine çıkarım sokağa, Yine korurum vatanımı.
Ay yıldızlı bayrağım, Hep göklere yükselecek.
Atatürk’ün önderliğinde, Korumak bizim görevimiz.
Haydi herkes görevine,
Bir daha yaşanmaması dileğiyle.
Öykü Gökmen (7/D) CAN VERENLER
Hala kulağımda o sesler, O bomba sesi,
O silah sesi, Hala kulağımda.
Elimi uzatsam tutacaktım uçakları, Savaş mıydı bu.
Neden buradaydılar?
Ne istiyorlardı bizden.
Millet dışarıda,
Ülkemizi kurtarmak için.
Uğraşıp çabalıyorlar,
Bazıları can veriyor bazıları yaralanıyor.
Ayşenaz Ezer (7/D)
15 TEMMUZ GECESİ
Yaz akşamı dışarıda oturuyorduk. Hafif hafif rüzgar tenimi okşu- yordu. Çay içiyor arkadaşlarla sohbet ediyorduk. Yandaki bakkaldan kraker alıp çardakta oturuyorduk.
Tam da konu futbola gelmişti ki. Bir gürültü başladı yavaştan.
Ses, sanki biri havayı kılıçla kesiyor gibiydi. Ne oluyor diye havaya baktığımda kafamın üstünden 5 jet geçti. Hemen babam beni aradı. Eve gelmemi, tüm arkadaşlarımın ailelerinin bizim evde olduğunu söyledi.
Arkadaşlarımla beraber hemen bizim eve doğru koştuk. Babam ve arka- daşları kapı önündelerdi. Bizi içeri çağırdılar. İçeriye geçtik, perdeleri kapattık. Babam televizyonu açtı. Televizyonda darbe girişiminin yaşan- dığını anlatıyordu. En sonunda sırayla nöbet tutmaya karar verdik. Ben en son arkadaşım Eren ile nöbet tutacaktım. Uykuya daldıktan sonra birinin beni dürtmesiyle kalktım. Eren başımda dikilmiş ‘’Hadi kalk nöbet sırası bizde.’’ dedi. Ben televizyonun başına Eren de kapıyı kolla- maya gitti. Ve sonunda televizyondan o mutlu haber geldi. Darbe bitmiş, devletimiz saldırıyı püskürtmüştü.
Artık herkes rahat bir uyku ve nefes çekebilecekti.
Yağız Yapıcı (7/D)
İSİMSİZ KAHRAMANLAR O gece heyecanlıydı herkes,
Gözler yaş, yürekler kan döküyordu.
İnsanlar çığlık çığlığa bağırıyor, Ülkesini savunuyordu.
Uçaklar kuş misali uçuyor, Al bayrak göklere çıkıyor, Mermiler yağmur misali yağıyor, Ortalık kana bulanıyordu.
Gözleri keder kaplamıştı, Duygular iplik misali.
Yüreklerse el vermiyordu, Onlarca kişiyi birden kaybetmeye.
Derin Elvin AKIN (7/D)
15 TEMMUZ HATIRASI
O gün Karan için sıradan bir gündü. Kız kardeşiyle oyun oynu- yor, annesine ev işlerinde yardım ediyor ve babasına okuduğu kitabın konusunu anlatıyordu. Akşam yemeği vakti geldiğinde kardeşi Nazlı ile birlikte annesine yardım edip sofrayı kurdular. Sessiz geçen yemeğin ardından, Karan kardeşiyle birlikte odasına gidip kitap okumaya başla- mıştı.
Bir süre sonra odasına anne ve babasının konuşma sesleri gelme- ye başladı. Babasının, annesine “Darbe olmuş.” dediğini duydu. Darbe diye tekrar etti içinden. Bu kelimeyi ilk defa duyuyordu ve ne anlama geldiğini merak etmişti. Hızlı bir şekilde odasından anne ve babasının yanına gitti. Gördüğü manzarayla birlikte gözleri kocaman açıldı. Çünkü annesini ilk defa ağlarken görüyordu ve bundan hiç hoşlanmamıştı. An- nesine sarıldı ve neden ağladığını sordu. Betül Hanım bu soruya nasıl cevap vereceğini bilemedi ve yardım ister gibi eşi Bora Bey’e baktı.
Bora Bey Karan’ın yanına gidip ona neler olduğunu anlatacağını ama önce kardeşini de çağırması gerektiğini söyledi. Karan odasına gidip kardeşini çağırdı ve birlikte babasının yanına geldiler. O sırada dışarıdan uçakların ve helikopterlerin sesleri gelmeye başladı. Nazlı bu seslerden korktu ve ağlayarak annesine sarıldı. Annesi Nazlı’yı sakinleştirmeye çalışırken babası da Karan’a olan biteni anlatmaya başladı. Karan 12 yaşındaydı ve babasının anlattığı şeyleri anlayabiliyordu. Teröristlerin ülkeye yaptığı bu saldırı karşısında hem sinirlendi hem de üzüldü. Baba- sının aniden ayağa kalkmasıyla kendine geldi. Bora bey, eşine
“Vatanımız tehlikedeyken ben burada oturamam. Çocuklar önce Allaha sonra sana emanet. Ben vatanımız için savaşmaya gidiyorum.” dedi ve bir hışımla evden çıktı. Dışarıdan tankların ve uçakların sesleri gelmeye devam ediyordu. Karan, kardeşiyle birlikte annesine sarılıp içinden dua- lar etti. Saatler sonra kapının çalmasıyla Betül Hanım koşarak kapıyı açtı. Bora Bey sağ salim eve gelebilmişti. Karan ve Nazlı hemen baba- larına sarıldılar. “Başardık,” dedi Bora Bey. Gözünden akan yaşlara rağ- men tebessüm ederek, “Vatanımızı düşmanın eline bırakmadık,” dedi.
Aradan bir yıl geçti. Takvimler yeniden 15 Temmuz’u gösteriyordu.
Karan bugün 15 Temmuz’da şehit olan Ömer Halisdemir’in mezarına gitmek, ona teşekkür etmek ve onun için dua etmek istiyordu. Bu isteği- ni anne ve babasına söyledi. Babası oğlunun bu düşünceli isteğini kır- madı. Mezarlığa geldiklerinde Karan’ın gözleri dolmuştu. Önce dua ettiler. Sonrasında Karan konuşmaya başladı. “Vatanımız için korkusuz- ca mücadele ettiğin ve bu yolda ölmeyi göze aldığın için çok teşekkür ederim. Umarım ileride bende senin gibi biri olurum. Sana ve bütün şehitlere her zaman minnettar olacağım. Toprağın bol, mekanın cennet olsun.” Konuşması bittiğinde gözünden akan yaşla birlikte elindeki çiçe- ği mezarın üzerine bıraktı.
Meryem KARAOĞLU(8/D)
KAHRAMANLAR
Yattı tankın önüne Vazgeçti kendinden Feda etti kendini Kurtardı ülkesini İsimsizdir onlar Ama kalıcıdır akılda Değer verdik onlara Var mı başka onlardan?
Demokrasi kalbimizde Asla yok olmaz Uğraşmayın boşuna Nafile işe gerek kalmaz
Hazırız tekrardan
Çıkacak gene kahramanlar Tarihe geçecek ama Minnettar kalacağız onlara
DİRİLİŞ SAATLERİ
Dizimizin dibinde bekliyor öfkemiz Bakmayın gözlerden yaş aktığında Türk halkı güçsüz olmadı tarihte Türk halkı her zaman dimdik ayakta.
Köprüde onca yaralı ve şehit
Gözlerini kırpmadan, hiç düşünmeden Kurşunun önüne dizildiler. Neden?
Türk halkı Türk toprağı için.
Orada yatan bizim istikbalimiz.
Aziz şehitlerimiz, bizim yiğitlerimiz.
Onlar bizim dalgalanan al bayrağımız.
Onlar bizim kaynağımız gurur.
Nisa ALTAY (7/D) GÜÇLÜ TÜRKİYE
Bir gece vardı, milletin birlik olduğu, yerlerin kana bulandığı, insanların yakınlarını kaybettiği bir geceydi. O gece 15 Temmuz Darbe gecesiydi.
Aslında her şey normaldi. Yaz akşamıydı, ailemle dı- şarıdaydık ve eve dönerken bir esnafın televizyonunda son dakika haberlerini gördük, içimde bir telaş, bir huzursuzluk vardı, anladım kötü bir şey olduğunu aslında anladığım dar- be falan değildi, vatan sevgisiydi. Hemen eve gittik babama bir telefon geldi ve gitti. Gece sela okuduğumu duydum ve iyice korktum çünkü selanın gece okunmayacağını bilecek kadar büyüktüm. Sela çünkü birlik çağrısıydı. Bu güzel top- rakları Türk Milletinden alabileceklerini düşündüler. Türk Milletinin kendi iradesiyle demokratik bir şekilde seçtiğimiz cumhurbaşkanımıza saldırı yaptılar, yollarımı kapattılar, ha- valimanlarımıza saldırı yaptılar, askerlerimizi öldürdüler, sokaklara çıkan ülkelerini sahipsiz kalmadığını gösteren va- tandaşlarımızı öldürdüler ama buna rağmen bu ülke yenik düşmedi teröristlere. Aslında bu bir oyundu. Karşı taraf as- kerleri kandırdılar, doldurdular. Annesini, babasını ya da bir yakınını bir daha göremeyenler oldu bunca olanlara karşı yine alamadılar bu ülkeyi çünkü onlar bu ülkenin ne kadar zor alındığını bilmiyorlardı. Onlar bu ülkeyi yıkabilecekleri- ni sandılar, güçsüz kalabileceğini düşündüler. Ama devleti- miz bu durumunda üstesinden geldi Her zaman olduğu gibi Türkiye çok güçlü durdu.Çünkü bu ülke kolay kazanılmadı, kolay verilmeyeceğini anladılar.
Beren BERBER (7/D)
15 TEMMUZ GECESİ
Kimse sevmeseydi vatanını, Biter miydi bu mücadele.
Kimse olmasaydı şehit,
Kurtulabilir miydi bu kadar can.
Kimse çıkmasaydı dışarı, Olur muyduk biz şuan hayatta.
Kalır mıydı yurdumuz?
Ayakta sapasağlam.
Kimse çıkmasaydı dışarı, Durur muydu o tanklar.
Birlik içinde olmasak, Olur muyduk hayatta.
Muhammed Emin PAZVANT(7/D)
VATAN KAHRAMANLARI
O gün amcamlar bize gelmişti. Kuzenlerimle benim odamdaydık.
Kuzenim bana bir kitap armağan etmişti. Onun sayfalarını kurcalıyor- dum ki çok garip bir ses duydum. Odadan çıktım, oturma odasına geç- tim. Babama bu sesin nereden geldiğini soracaktım. Birde ne göreyim herkes bahçede. Koşa koşa annemin yanına gittim. “Ne oluyor anne?”
dedim. Yüzünde şaşkınlıkla endişe arası bir ifade vardı. Babama baktım, oda bana baktı. “Çabuk kuzenlerini de çağır, ambarda ne var ne yok getirin. Büyük bir ateş yakmamız lazım.” Dedi. Anlamamıştım. Tam ağzımı açıyordum ki “Git!” diye bağırdı babam. Koşarak oradan içeri girdim. Aklımda deli sorularla kuzenlerime seslendim. Onlarda koşa koşa geldiler, sağ olsunlar. Babamın da dediği gibi ambarda ne var ne yoksa tarlanın ortasına yığdık. Traktör lastikleri, daha yeni yaptığımız balyalar ve hatta mahsüller… Babam çaktığı birkaç kibriti yaptığımız o kocaman yığının üstüne attı. Hepimiz şaşkınlıkla ona bakıyorduk. ”Baba ne yapıyorsun? Neden mahsülleri yakıyorsun?” diye çıkıştım. Babam şöyle bir göz ucuyla baktı sonra ateşe malzeme attı alevler iyice coştu.
Sanki dans ediyorlardı. Sonra babam kütüğe oturdu ve anlatmaya başla- dı. “Garip sesler duydunuz değil mi? Onlar izinsiz kalkan uçaklardı asla hiçbir uçağın geçmediği yerlerden geçtiler, onları durdurmalıydık. Bu kocaman ateşin dumanı onları durdurur. Bakın kalkan uçak var mı?”
Hepimiz kulak kesildik. Gerçekten de o kulak tırmalayan, camları sal- landıran ses kesilmişti. “Vay be! Helal olsun amca.” Dedi bir kuzenim.
Diğer kuzenim de “Ee bütün mahsülleri yaktınız şimdi ne yapacağız?”
diye sordu. Babam da “Buluruz bir çaresini yeter ki VATAN SAĞOL- SUN” Dedi. O gün sabaha kadar ateşin başında bekledik. Uykulu göz- lerle uyumak için odama gittiğimde kuzenimin bana armağan ettiği kitap gözüme ilişti. Üzerinde: VATAN KAHRAMANLARI yazıyordu. Kitabı elime ilk aldığımda bu başlık pek bir şey ifade etmiyordu ama şimdi gerçekten ne demek istediğini anlıyordum.
Defne KARDEŞ (8/D)
