Orhan Veli
Orhan Veli Karnk da Yahya Kemal gibi İstan bul aşığı, bir şairdir. Şiir lerinde İstanbul’u anla tan iki şair Rumelihisa- n ’ndaki Kayalar Mezar lığında yatıyor. 1914 yı lında Beykoz Yalıköy’de annesinin ailesine ait olan bir konakta dünya ya geldi, Orhan Veli K a nık. 1932 yılında İstan bul Üniversitesi Edebi yat Phkültesi felsefe se minerine başlar. Ankara Lisesi’nden arkadaşları olan Melih Cevdet An- day ve Oktay Rifat ile ortaklaşa “Garip” adlı kitabı yayınlarlar. Ancak Orhan Veli bunu daha sonra tek başına yeni den bastırır.
İstanbul dekoru
Meyhaneler, kahveha neler, muhallebiciler ve pastaneler Orhan Ve- U’nin şiirlerinde yaşar. İstanbul’u, özellikle Is- tanbullu’nun yaşamı ko nusunda şiirler . bize ipuçları verir. “İstan bul’u Dinliyorum” şii rinde sucuların hiç d in m eyen çıngırakları, a ğ ların çekildiği dalyanlar ve loş kayıkhaneleriyle bir yalı bu dekorun bir parçasıdır. Şoförler, h a yat kadınları, boyacılar, çöpçüler kısacası vaşa- mını gözlemlediği İstan bul halkı şiirlerine y an sır, Orhan Veli Kanık’m.Ihlat Sait Halman, Or han Veli’nin ünlü “İstan bul’u Dinliyorum” şiirini “I am listening to İstan bul” adiyle İngilizceye çevirerek, 1971 yılında New York’ta yayınlar. Hatta Orhan Veli Eileen Haser’ın doktora tezine konu olur. Şiirlerinde hep hüzün ve duygusal lık havası bulunan Or han Veli, daha 36 yaşım bitirmeden 1950 yılında bu dünyadan göçüp gitti. Ve birçok şiiri arasında belki de Orhan Veli de yince hemen akla gelen “İstanbul Türküsü” ve “İstanbul’u Dinliyorum” şiirleridir.
Otlar bürümüş
Şimdi Rumelihisarı’nda türkü tu t turduğu yerde yatıyor. Pek arayanı olmadığı da mezardaki otlardan
belli oluyor. Ayhan GÜLMEZ
dünyadan
göçüpü
. Orhan Veli Hisar’da
İstanbul’u dinliyor.
*2
İstanbul Türküsü )
İstanbul’da Boğaziçi’nde, Bir fakir Orhan Veli’yim;
Veli’nin oğluyum , Tarifsiz kederler içinde
Urum elihisarı’nda oturmuşum; Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
“İstanbul’un merm er taşları; Başıma da konuyor, konuyor aman martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran ye
Edalı’m Senin yüzünden bu neşiarı;lım .”
“İstanbul’un orta yeri sinema; Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş, bana ne? Savda’lım,
Boynuna vebalım !”
İstanbul’da Boğaziçi’ndeyim; Bir fakir Orhan Veli;
Veli’nin oğlu;
Tarifsiz kederler içindeyim .
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
