• Sonuç bulunamadı

Andrew Heywood Siyaset

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Andrew Heywood Siyaset"

Copied!
55
0
0

Yükleniyor.... (view fulltext now)

Tam metin

(1)
(2)
(3)
(4)

Andrew Heywood Siyaset

Politics

Çeviren: Doç. Dr. Fahri Bakırcı

Redaksiyon: Ali Kürşad Çifçi, Selçuk Durgut, İbrahim Ayyıldız Felix Kitap: 3

20. Baskı: Ağustos 2019;

19. Baskı: 2018 (BB101 Yayınları) 1-17. Baskılar: 2006-2017 (Adres Yayınları)

ISBN 13: 978-605-80606-1-6

Copyright © 1997, 2002, 2007, 2013,Palgrave Macmillan Copyright © 1997, 2002, 2007, 2013, Andrew Heywood

Copyright © 2019, Felix Kitap

®

Copyright © 2018, Fahri Bakırcı (Türkçe çeviri)

Bu kitap ilk olarak İngilizcede, Macmillan Publishers Limited’in bir markası olan Palgrave Macmillan tarafından, POLITICS ismiyle basılmıştır. Türkçe çeviri ve baskısı Palgrave Macmillan’ın izniyle yapılmıştır. Bu Eser’in müellifi olarak

yazarın hakları mahfuzdur.

Tüm hakları saklıdır. Hiçbir şekilde tamamı veya herhangi bir parçası fotokopiyle veya başka yöntemlerle çoğaltılamaz ve dağıtılamaz. Bunu yapanlar veya buna teşebbüs edenler hakkında yayınevimiz kanunî takibat yaptırma hakkına sâhiptir.

Yayına Hazırlayan: Selçuk Durgut Kapak Tasarımı: Furkan Şener

(www.furkansener.com)

Sayfa Tasarımı: Felix Kitap Baskı: Salmat Matbaası

Adres: Zübeyde Hanım Mah., Sebze Bahçeleri Cad. 99/22, 06070 Altındağ/Ankara Telefon: (312) 341 10 20 • Faks: (312) 341 30 50 • Sertifika No: 26062

Adres: Kavaklıdere Mah. Bardacık Sok. No: 42/B Küçükesat, Çankaya Ankara • Telefon: (312) 434 44 64 E-Mail: info@felixkitap.com • Web: www.felixkitap.com • Sertifika No: 25787

Felix Kitap bir Hayalci Yayıncılık markasıdır.

(5)

ANDREW HEYWOOD

Andrew Heywood, önde gelen bir siyaset bilimi ders kitabı yazarıdır. Britanyalı olan Heywood, Croydon College’ın yardımcı müdürlüğü ve Orpington College’da yöne- ticilik görevlerinde bulunmuştur. 20 yılı aşkın bir süre Siyaset Bilimi bölümlerinde dersler verip bölüm yöneticiliklerini ifa etmiştir. Şu anda yayınevlerine danışmanlık yapmaktadır. Heywood’un dünyada ve Türkiye’de çok satan ders kitapları şunlardır:

• Key Concepts in Politics and International Relations (2

nd

ed. 2015) Siyasetin ve Uluslararası İlişkilerin Temel Kavramları (BB101 Yayınları)

• Global Politics (2

rd

ed., 2013) Küresel Siyaset (Felix Kitap)

• Political Ideologies: An Introduction (5

th

ed, 2012) Siyasî İdeolojiler: Bir Giriş (BB101 Yayınları)

• Political Theory: An Introduction (3

rd

ed., 2004)

• Essentials of UK Politics (2

nd

ed, 2011)

(6)

Mark ve Robin’e

(7)

ÖZET İÇİNDEKİLER

1. SİYASET NEDİR?

2. SİYASAL FİKİRLER VE İDEOLOJİLER

3. SİYASET VE DEVLET

4. DEMOKRASİ VE MEŞRUİYET

5. MİLLETLER VE MİLLİYETÇİLİK

6. SİYASAL İKTİSAT VE KÜRESELLEŞME

7. SİYASET, TOPLUM VE KİMLİK

8. SİYASAL KÜLTÜR VE MEDYA

9. TEMSİL, SEÇİMLER VE OYLAMA

10. PARTİLER VE PARTİ SİSTEMLERİ

11. GRUPLAR, ÇIKARLAR VE HAREKETLER

12. YÖNETİMLER, SİSTEMLER VE REJİMLER

13. SİYASAL YÜRÜTME ORGANLARI VE LİDERLİK

14. MECLİSLER

15. ANAYASALAR, HUKUK VE YARGI ORGANLARI

16. KAMU POLİTİKASI VE BÜROKRASİ

17. ÇOK-DÜZEYLİ SİYASET

18. GÜVENLİK: İÇ GÜVENLİK VE ULUSLARARASI GÜVENLİK

19. DÜNYA DÜZENİ VE KÜRESEL YÖNETİŞİM

20. SİYASETTE BİR KRİZ Mİ VAR?

(8)
(9)

İÇİNDEKİLER

1. SIYASET NEDIR? 24

Siyasetin Tanımlanması

. . . .

25

Yönetim Sanatı Olarak Siyaset

. . . .

27

Kamusal İşler Olarak Siyaset

. . . .

30

Uzlaşma ve Oydaşma (Konsensüs) Olarak Siyaset

. . . .

33

İktidar Olarak Siyaset

. . . .

34

Siyaseti Incelemek

. . . .

38

Siyaset İncelemesine İlişkin Yaklaşımlar

. .

38

Kavramlar, Modeller ve Teoriler

. . . .

47

Küresel Çağda Siyaset

. . . .

53

Yurt İçi/Uluslararası Ayrımının Ötesi mi? 53 2. SIYASAL FIKIRLER VE IDEOLOJILER 60 Siyasî Ideoloji Nedir?

. . . .

61

Klasik Ideolojik Gelenekler

. . . .

64

Liberalizm

. . . .

65

Muhafazakârlık

. . . .

69

Sosyalizm

. . . .

75

Diğer Ideolojik Gelenekler

. . . .

86

Faşizm

. . . .

86

Anarşizm

. . . .

88

Feminizm

. . . .

89

Yeşil Siyaset

. . . .

91

Kozmopolitçilik

. . . .

92

Batılı Olmayan İdeolojik Eğilimler

. . . .

94

3. SIYASET VE DEVLET 100 Devleti Tanımlamak

. . . .

101

Devleti Tartışmak

. . . .

105

Rakip Devlet Teorileri

. . . .

105

Devletin Rolü

. . . .

115

Devlet Tutulması?

. . . .

122

Devletin Gerilemesi ve Çöküşü

. . . .

122

Devletin Dönüşü mü?

. . . .

129

4. DEMOKRASI VE MEŞRUIYET 134 Meşruiyet ve Siyasal Istikrar

. . . .

135

Meşrulaştırma Gücü

. . . .

135

Meşruiyet Krizleri ve Devrimler

. . . .

138

Demokratik Meşruiyet

. . . .

142

Demokrasi

. . . .

146

Demokrasiyi Anlamak

. . . .

146

Demokrasi Modelleri

. . . .

151

Uygulamada Demokrasi: Rakip Görüşler 160

Korporatist Görüş

. . . .

166

Kozmopolit Bir Demokrasiye Doğru mu?

.

169

(10)

5. MILLETLER VE MILLIYETÇILIK 174

Ulus Nedir?

. . . .

175

Kültürel Cemaatler Olarak Uluslar

. . . .

176

Siyasal Cemaatler Olarak Uluslar

. . . .

179

Milliyetçilik Türleri

. . . .

183

Liberal Milliyetçilik

. . . .

185

Muhafazakâr Milliyetçilik

. . . .

188

Yayılmacı Milliyetçilik

. . . .

190

Sömürgecilik Karşıtı ve Sömürgecilik Sonrası Milliyetçilik

. . . .

193

Ulus-Devletin Bir Geleceği Var mıdır? 195 6. SIYASAL IKTISAT VE KÜRESELLEŞME 202 Siyasal Iktisat

. . . .

203

Siyasal İktisata Yaklaşımlar

. . . .

203

Kapitalizm Çeşitleri

. . . .

206

Kapitalizmin Alternatifleri

. . . .

216

Küreselleşme

. . . .

220

Küreselleşmeyi Anlamak

. . . .

220

Neo-Liberal Küreselleşmenin Yükselişi

.

224 2007–2009 Çöküşü ve Mirası

. . . .

227

7. SIYASET, TOPLUM VE KIMLIK 234 Siyaset ve Toplum

. . . .

235

Sanayicilikten Post-Sanayiciliğe

. . . .

236

Yeni Teknoloji ve ‘Bilgi Toplumu’

. . . .

239

Toplum Diye Bir Şey Yok mudur?

. . . .

243

Kimlik Siyaseti

. . . .

246

Kimlik Siyasetinin Yükselişi

. . . .

246

Irk ve Etnik Köken

. . . .

248

Toplumsal Cinsiyet Siyaseti

. . . .

250

Din ve Siyaset

. . . .

252

Kültürel Çeşitlilik

. . . .

255

8. SIYASAL KÜLTÜR VE MEDYA 264 Siyasal Kültür

. . . .

265

Yurttaşlık Kültürü mü Yoksa İdeolojik Hegemonya mı?

. . . .

265

Toplumsal Sermayenin Azalışı mı?

. . . .

269

Medya ve Siyasal Iletişim

. . . .

273

Kitle İletişim Araçları Teorileri

. . . .

275

Medya, Demokrasi ve Yönetişim

. . . .

279

Siyasal İletişim

. . . .

292

9. TEMSIL, SEÇIMLER VE OYLAMA 300 Temsil

. . . .

301

Temsil Teorileri

. . . .

301

Seçimler

. . . .

309

Seçimlerin İşlevleri

. . . .

311

Seçim Sistemleri: Tartışmalar ve İhtilaflar

. . . .

313

Seçimler Ne Anlama Gelir?

. . . .

323

Oy Verme Davranışı

. . . .

327

Oy Verme Davranışına İlişkin Modeller

.

328

(11)

10. PARTILER VE PARTI SISTEMLERI 334

Parti Siyaseti

. . . .

335

Parti Türleri

. . . .

336

Partilerin İşlevleri

. . . .

341

Parti Örgütlenmesi: Güç Nerede Yatmaktadır?

. . . .

347

Parti Sistemleri

. . . .

350

Tek-Parti Sistemleri

. . . .

351

Çift-Partili Sistemler

. . . .

353

Hâkim Parti Sistemleri

. . . .

356

Çok Partili Sistemler

. . . .

358

Partilerin Gerilemesi mi?

. . . .

360

11. GRUPLAR, ÇIKARLAR VE HAREKETLER 366 Grup Siyaseti

. . . .

367

Grup Türleri

. . . .

367

Grup Siyaseti Modelleri

. . . .

372

Grup Siyaseti Tarzları

. . . .

379

Toplumsal Hareketler

. . . .

387

Yeni Toplumsal Hareketler

. . . .

388

12. YÖNETIMLER, SISTEMLER VE REJIMLER 396 Geleneksel Sınıflandırma Sistemleri

. . .

397

Siyasal Sistemler Neden Sınıflandırılmaktadır?

. . . .

397

Klasik Sınıflandırma Türleri

. . . .

399

‘Üç Dünya’ Sınıflaması

. . . .

402

Modern Dünyanın RejimlerI

. . . .

404

Batı Poliarşileri

. . . .

407

Yeni Demokrasiler

. . . .

410

Doğu Asya Rejimleri

. . . .

414

İslami Rejimler

. . . .

416

Askerî Rejimler

. . . .

417

13. SIYASAL YÜRÜTME ORGANLARI VE LIDERLIK 424 Yürütme Organının Rolü

. . . .

425

Yürütme Organında Kim Kimdir?

. . . .

425

Siyasal Yürütme Organlarının İşlevleri

. . .

427

Yürütme Organında Iktidar: Kim Liderlik Etmektedir?

. . . .

430

Başkanlar

. . . .

431

Başbakanlar

. . . .

437

Kabineler

. . . .

441

Liderlik Siyaseti

. . . .

446

Liderlik Teorileri

. . . .

446

Liderlik Tarzları

. . . .

451

14. MECLISLER 458 Meclislerin Rolü

. . . .

459

Parlamenter Sistemler, Başkanlık ve Yarı-Başkanlık Sistemleri

. . . .

460

Meclislerin İşlevleri

. . . .

464

Meclislerin Yapısı

. . . .

470

(12)

Tek-Kanatlılık mı

Yoksa Çift-Kanatlılık mı?

. . . .

470

Komisyon Sistemleri

. . . .

474

Meclislerin Performansı

. . . .

476

Meclisler Politika Üretir mi?

. . . .

476

Meclisler Neden Gerilemektedir?

. . . .

482

Meclisler Yükselmekte midir?

. . . .

484

15. ANAYASALAR, HUKUK VE YARGI ORGANLARI 488 Anayasalar

. . . .

489

Anayasalar: Doğaları ve Kökenleri

. . . .

489

Anayasaların Sınıflandırılması

. . . .

490

Bir Anayasanın Amacı

. . . .

497

Anayasalar Gerçekten Önemli midir?

. . . .

501

Hukuk

. . . .

503

Hukuk, Ahlak ve Siyaset

. . . .

503

Yargı

. . . .

506

Yargıçlar Siyasal Mıdır?

. . . .

507

Yargıçlar Politika Üretir mi?

. . . .

510

16. KAMU POLITIKASI VE BÜROKRASI 518 Politika Süreci

. . . .

519

Karar Alma Teorileri

. . . .

519

Politika Sürecindeki Aşamalar

. . . .

525

Bürokrasinin Rolü

. . . .

532

Bürokrasinin İşlevleri

. . . .

534

Bürokrasinin Örgütlenmesi

. . . .

538

Bürokratik Iktidar: Kontrol Dışı mıdır? 541 Bürokratik İktidarın Kaynakları

. . . .

541

Bürokratlar Nasıl Kontrol Edilebilir?

. . . .

546

17. ÇOK-DÜZEYLI SIYASET 556 Siyaset, Ülke Toprağı ve Çok-Düzeyli Yönetişim

. . . .

557

Ulus-Altı Siyaset

. . . .

559

Federal Sistemler

. . . .

560

Üniter Sistemler

. . . .

566

Ulus-ötesi Bölgeselcilik

. . . .

572

Bölgeselcilik: Doğası ve Büyümesi

. . . .

572

Avrupa Bölgeselciliği

. . . .

576

18. GÜVENLIK: IÇ GÜVENLIK VE ULUSLARARASI GÜVENLIK 586 Sınırların Ötesinde Güvenlik?

. . . .

587

Yurt Içi Güvenlik

. . . .

589

Polis ve Siyaset

. . . .

589

Ordu ve İç Siyaset

. . . .

594

Uluslararası Güvenlik

. . . .

597

Uluslararası Siyasete Yönelik Yaklaşımlar

. . . .

598

Yeni Güvenlik Tehditleri

. . . .

605

İnsan Güvenliği

. . . .

613

(13)

19. DÜNYA DÜZENI VE KÜRESEL YÖNETIŞIM 618

21. Yüzyıl Dünya Düzeni

. . . .

619

‘Yeni Dünya Düzeni’ ve Kaderi

. . . .

619

‘Teröre Karşı Savaş’ ve Ötesi

. . . .

622

Tek-Kutupluluktan Çok-Kutupluluğa Doğru mu?

. . . .

626

Küresel Yönetişim

. . . .

633

Küresel Yönetişimin Yükselişi

. . . .

633

Küresel İktisadî Yönetişim

. . . .

636

Birleşmiş Milletler

. . . .

641

BM Vazgeçilmez Bir Organ Mıdır?

. . . .

644

20. SIYASETTE BIR KRIZ MI VAR? 650 Siyaset Saldırı Altında mıdır?

. . . .

651

Sivil Katılım Gerilemekte midir?

. . . .

651

‘Siyaset Karşıtlığı’ Siyaseti

. . . .

653

Kamusal Konulara İlgisizliğin Açıklanması

. . . .

655

Siyasal Performansın Değerlendirilmesi

. . . .

662

İstikrar Performansı

. . . .

663

Maddî Performans

. . . .

664

Yurttaşlık Performansı

. . . .

666

Demokrasi Performansı

. . . .

668

SÖZLÜK 674

KAYNAKÇA 689

(14)

UYGULAMADA SIYASET Kadınların Özgürleşmesi Hareketi’nin

Yükselişi: Siyaseti Kişisel Kılmak mı?

. . . . .

37 Komünizmin Çöküşü:

Liberal Demokrasinin Zaferi mi?

. . . .

83 Liberya: Düşkün Bir Devletin

Yeniden İnşası mı?

. . . .

128 Arap Baharı: Arap Dünyasına

Demokrasi mi Geliyor?

. . . .

145 Kanada: Tek Ulus mu Yoksa İki Ulus mu?

. .

183 Çin’de Piyasa Reformu: Uygulanabilir

Bir İktisadî Model midir?

. . . .

214 Batı’daki Müslümanlar: İçsel Bir

Medeniyetler Çatışması mı?

. . . .

259 Wikileaks:

Güce Karşı Sesini Yükseltme mi?

. . . .

283 Yeni Zelanda’da Seçim Reformu:

Siyaset Yenilendi mi?

. . . .

325 Afrika Ulusal Kongresi: Bir Kurtuluş Hareketi mi Yoksa ‘Yönetici’ Bir Parti mi?

. . . .

354

‘İşgal Et’ Hareketi:

Karşıt Hegemonik Bir Güç mü?

. . . .

391 Türkiye: Doğu ile Batı Arasında mıdır?

. . . .

419 İngiliz Başbakanı:

Adı Başbakan Kendisi Başkan mı?

. . . .

443 Rus Parlamentosu: ‘Otomatik Onay

Mekanizması’ mıdır?

. . . .

481 Gore’a Karşı Bush Davası: ABD Yüksek

Mahkemesi Kendisini Seçmenin Yerine mi İkame Etmektedir?

. . . .

512 Japon ‘İktisadî Mucizesi’: Bürokratik

Yönetim İşe Yaramakta mıdır?

. . . .

546 Avro Bölgesi Krizi:

Bölgeselcilik Sınırlarını Aştı mı?

. . . .

581 Libya’ya Müdahale:

Koruma Yükümlülüğü Var mıydı?

. . . .

607 İklim Değişikliğiyle Mücadele:

Başarısızlığa Mahkûm mudur?

. . . .

645 İtalyan Hükûmeti: Teknokrasi Siyasetin

Yerini mi Almaktadır?

. . . .

661

TARTIŞMALAR

Siyaset Öğrencilerinin Nesnel ve Siyasal Anlamda Tarafsız Olmayı Amaçlamaları Gerekir mi?

. . . .

48 Siyaset, İdeoloji

Olmaksızın Var Olabilir mi?

. . . .

62 Devlet, İyiliği Amaçlayan Bir Güç müdür?

. .

119 Demokrasi Her Zaman

En İyi Yönetim Biçimi midir?

. . . .

153 Uluslar ‘Doğal’ Cemaatler midir?

. . . .

197 Küresel Kapitalizm, Doğası Gereği

İstikrarsız ve Krize Eğilimli midir?

. . . .

228 Toplumsal Eşitlik Önemli midir?

. . . .

241 Yeni Medyanın Daha Yaygın Kullanımı

Siyaseti Zenginleştirir mi?

. . . .

291 Oy Verme Zorunlu mu Olmalı?

. . . .

310 Partiler Uyumsuzluğu Besler ve

Siyasal Müzakereyi Kısıtlar mı?

. . . .

345

Çıkar Grupları Demokrasiyi

Güçlendirir mi?

. . . .

378 Liberal Demokrasi, İnsan Toplumları İçin

‘Varsayılan Konum’ mudur?

. . . .

411 Kişiselleştirilmiş Liderlikten

Her Zaman Korkulmalı mıdır?

. . . .

452 İki-Kanat Tek-Kanattan Daha mı İyidir?

. . . .

472 Hukukun Temel Amacı

Özgürlüğü Korumak mıdır?

. . . .

505 Devlet Memurları Siyasal Açıdan

Hiç Tarafsız Olabilir mi?

. . . .

535 Siyasal Kararlar Mümkün Olan

En Alt Seviyede mi Alınmalıdır?

. . . .

569 Devletler Arasındaki Barış ve İşbirliği, Zor

Durumda Kalmaya Mahkûm mudur?

.

604 Çin’in Yükselişi Barışçıl Olmaya

Devam Edecek midir?

. . . .

632 Siyasal Katılma Olanaklı Olduğunda

Genişletilip Derinleştirilmeli midir?

. . . . .

654

(15)

ODAK KONUSU

İktidarın ‘Yüzleri’

. . . .

35

Mahkûmun İkilemi

. . . .

45

Siyaset ve Uİ: İki Disiplin mi Yoksa Tek Disiplin mi?

. . . .

56

Toplum Sözleşmesi Teorisi

. . . .

108

Devrimler Neden Olur?

. . . .

141

Doğrudan Demokrasi mi Yoksa Temsilî Demokrasi mi?

. . . .

150

Referandum: Lehinde mi Aleyhinde mi?

. .

306

Seçim Sistemleri: Tek Turlu Çoğunluk Sistemi (‘Kazanan Hepsini Alır’)

. . . .

317

Seçim Sistemleri: İki Turlu Sistem

. . . .

318

Seçim Sistemleri: Alternatif Oy (AO) Sistemi; Tamamlayıcı Oy (TO)

. . . .

319

Seçim Sistemleri: Karma Üyeli Nispî Temsil Sistemi; Ek Üye Sistemi

. . .

320

Seçim Sistemleri: Devredilebilir Tek Oy Sistemi

. . . .

321

Seçim Sistemleri: Parti Listesi Sistemi

. . . .

322

Sol/Sağ Ayrımı

. . . .

339

Oligarşinin Tunç Kanunu

. . . .

347

Monarşi Tartışması

. . . .

435

Başbakanlık Hükûmeti: Bir Meziyet mi Yoksa Bir Kötülük mü?

. . . .

440

Kabine Hükûmeti: Yararları ve Sakıncaları 444 Komisyonlar: Yararları ve Sakıncaları

. . . .

475

Husumet Siyaseti: Lehinde mi Aleyhinde mi?

. . . .

477

Kanunlaştırılmış Anayasa: Güçlü ve Zayıf Yönleri

. . . .

493

Şeffaf Yönetim: Lehinde mi Aleyhinde mi?

. . . .

533

Quangolar: Yararları ve Sakıncaları

. . . .

542

Bölgesel İktisadî Bloklar

. . . .

575

Avrupa Birliği Nasıl İşlemektedir?

. . . .

576

‘Teröre Karşı Savaş’

. . . .

588

İnsanî Müdahale

. . . .

620

Küresel Gücün Boyutları

. . . .

628

Küresel İktisadÎ Yönetişim

. . . .

638

Birleşmiş Milletler Nasıl Çalışmaktadır?

. . . .

641

ÖNEMLI ŞAHSIYETLER Arendt, Hannah

. . . .

32

Aristoteles

. . . .

31

Bentham, Jeremy

. . . .

155

Berlin, Isaiah

. . . .

260

Bernstein, Eduard

. . . .

81

Burke, Edmund

. . . .

72

Chomsky, Noam

. . . .

278

Dahl, Robert

. . . .

373

Elshtain, Jean Bethke

. . . .

605

Friedan, Betty

. . . .

392

Friedman, Milton

. . . .

216

Fukuyama, Francis

. . . .

404

Galbraith, John Kenneth

. . . .

239

Gandi, Mohandas Karamçand

. . . .

97

Garvey, Marcus

. . . .

249

Gramsci, Antonio

. . . .

269

Habermas, Jürgen

. . . .

139

Hayek, Friedrich von

. . . .

73

Hegel, Georg Wilhelm Friedrich

. . . .

104

Herder, Johann Gottfried

. . . .

177

Hitler, Adolf

. . . .

87

Hobbes, Thomas

. . . .

107

Humeyni, Ayetullah

. . . .

253

Huntington, Samuel P.

. . . .

623

Jefferson, Thomas

. . . .

341

Kant, Immanuel

. . . .

601

Keohane, Robert

. . . .

636

Keynes, John Maynard

. . . .

213

Klein, Naomi

. . . .

388

Lenin, Vladimir İlyiç

. . . .

160

Locke, John

. . . .

65

Machiavelli, Niccolò

. . . .

29

(16)

KAVRAMLAR

Anayasa

. . . .

489

Anayasacılık

. . . .

496

Ataerki

. . . .

113

Atina Demokrasisi

. . . .

154

Bakanlık Sorumluluğu

. . . .

548

Başkanlık Yönetimi

. . . .

431

Batı

. . . .

408

Bırakınız Yapsınlar (Laissez-Faire)

. . . .

207

Bilgi Toplumu

. . . .

242

Bilim

. . . .

38

Bireycilik

. . . .

243

Bölgeselcilik

. . . .

573

Bürokrasi

. . . .

532

Cemaatçilik (Toplulukçuluk, Komüniteryanizm)

. . . .

271

Çekirdek Yürütme

. . . .

445

Çıkar Grubu

. . . .

369

Çoğulcu Demokrasi

. . . .

162

Çoğulculuk

. . . .

161

Çok-Düzeyli Yönetişim

. . . .

558

Çok-Kültürlülük

. . . .

257

Çok-Taraflılık

. . . .

637

Demokratikleşme

. . . .

405

Devlet

. . . .

101

Devlet Başkanları

. . . .

427

Devletçilik

. . . .

121

Diktatörlük

. . . .

420

Düşkün (Başarısız) Devlet

. . . .

126

Düzen

. . . .

587

E-Demokrasi

. . . .

286

Egemenlik

. . . .

103

Ekolojizm

. . . .

93

Emperyalizm

. . . .

627

Enternasyonalizm (Uluslararasıcılık)

. . . .

186

Eşitlik

. . . .

665

Etnik Köken (Etnisite)

. . . .

246

Etnik Merkezcilik

. . . .

523

Faydacılık

. . . .

520

Federalizm

. . . .

561

Fordizm, Post-Fordizm

. . . .

238

Gelenek

. . . .

136

Görecelik

. . . .

663

Güçler Ayrılığı

. . . .

463

Güven

. . . .

143

Haklar Bildirgesi

. . . .

501

Halkçılık

. . . .

454

Hegemonya

. . . .

268

Hizip, Hizipçilik

. . . .

337

Madison, James

. . . .

471

Marcuse, Herbert

. . . .

80

Marx, Karl

. . . .

78

Mazzini, Giuseppe

. . . .

184

Mill, John Stuart

. . . .

302

Monnet, Jean

. . . .

577

Montesquieu

. . . .

462

Nietzsche, Friedrich

. . . .

447

Nozick, Robert

. . . .

116

Oakeshott, Michael

. . . .

272

Paine, Thomas

. . . .

304

Platon

. . . .

40

Proudhon, Pierre-Joseph

. . . .

559

Putnam, Robert D.

. . . .

271

Rawls, John

. . . .

84

Rousseau, Jean-Jacques

. . . .

157

Said, Edward

. . . .

248

Schumacher, E. F.

. . . .

220

Schumpeter, Joseph

. . . .

308

Smith, Adam

. . . .

205

Tocqueville, Alexis de

. . . .

368

Troçki, Lev

. . . .

543

Waltz, Kenneth

. . . .

599

Weber, Max

. . . .

136

Wollstonecraft, Mary

. . . .

90

Zedong, Mao

. . . .

451

(17)

Hukuk Devleti

. . . .

506

Irk

. . . .

179

Irkçılık, Irksalcılık

. . . .

190

İdare (Yönetim)

. . . .

534

İdeal Tip

. . . .

49

İdeoloji

. . . .

61

İktidar

. . . .

30

İnsan Güvenliği

. . . .

613

İnsan Hakları

. . . .

504

İnşacılık

. . . .

44

İslamcılık

. . . .

254

Jeopolitik

. . . .

557

Kamu Tercihi

. . . .

377

Kamu Yararı

. . . .

326

Kapitalizm

. . . .

206

Karizma

. . . .

137

Karşılıklı Bağımlılık

. . . .

635

Kişilik Kültü

. . . .

448

Kitle İletişim Araçları

. . . .

274

Koalisyon

. . . .

358

Kolektif Güvenlik

. . . .

602

Komünizm

. . . .

410

Konfüçyüsçülük

. . . .

414

Korporatizm

. . . .

375

Köktencilik

. . . .

96

Kurumculuk

. . . .

545

Kültürel Milliyetçilik

. . . .

178

Küreselleşme

. . . .

221

Küresel Sivil Toplum

. . . .

170

Küresel Yönetişim

. . . .

633

Liberal Demokrasi

. . . .

403

Liderlik

. . . .

446

Lobi

. . . .

382

Medenî Özgürlük

. . . .

592

Meşruiyet

. . . .

135

Mutlakıyetçilik

. . . .

400

Neo-Liberalizm

. . . .

224

Neo-Marksizm

. . . .

111

Nispî Temsil

. . . .

315

Ombudsman (Kamu Denetçisi)

. . . .

551

Otorite

. . . .

28

Otoriteryanizm

. . . .

413

Oydaşma (Konsensüs)

. . . .

34

Önalıcı Saldırı

. . . .

625

Ön Seçim

. . . .

343

Özerklik

. . . .

669

Özgürlük

. . . .

500

Paradigma

. . . .

51

Parlamenter Demokrasi

. . . .

158

Parlamenter Egemenlik

. . . .

495

Parlamenter Yönetim

. . . .

459

Parti Demokrasisi

. . . .

346

Parti Hükûmeti

. . . .

353

Partizanlığı Bırakma

. . . .

328

Plebisitçi Demokrasi

. . . .

152

Poliarşi

. . . .

407

Politika Ağı

. . . .

526

Politika (Siyasa)

. . . .

519

Post-Materyalizm

. . . .

272

Post-Sömürgecilik

. . . .

94

Propaganda

. . . .

293

Realizm

. . . .

598

Savaş

. . . .

608

Seçkincilik

. . . .

163

Serbest Ticaret

. . . .

640

Sınıfa Dahil Olmayı Bırakma

. . . .

329

Sivil İtaatsizlik

. . . .

385

Sivil Toplum

. . . .

32

Siyasal Eşitlik

. . . .

148

Siyasal İktisat

. . . .

203

Siyasal Katılma

. . . .

651

Siyasal Kültür

. . . .

265

Siyasal Parti

. . . .

335

Siyasal Toplumsallaşma

. . . .

273

Siyasal Yanlılık

. . . .

281

Sorumluluk

. . . .

466

Sosyal Piyasa

. . . .

209

Sömürgecilik

. . . .

193

Statü

. . . .

235

Suç

. . . .

589

Süpergüç

. . . .

619

Sürdürülebilir Kalkınma

. . . .

218

(18)

ŞEKILLER

Siyaseti Tanımlayan Yaklaşımlar

. . . .

26

Kamusal/Özel Ayrımına İlişkin İki Görüş

. . . . .

33

Mahkûmun İkileminde Seçenekler

. . . .

45

Siyasal Sistem

. . . .

50

Kavramsal Analizin Düzeyleri

. . . .

53

Karşıt Mekânsal Siyaset Modelleri

. . . .

55

Seçkin Grupları Modelleri

. . . .

164

Sistemsel Karşılıklı Bağımlılıklar

. . . .

222

At Nalı Siyasal Yelpazesi

. . . .

340

İki Boyutlu Siyasal Yelpaze

. . . .

340

Aristoteles’in Altı Yönetim Biçimi

. . . .

400

Rejimlerin Temel Özellikleri

. . . .

406

Başkanlık Yönetimi Sistemi (Sınırlı Başkancılık)

. . . .

432

Parlamenter Yönetim Sistemi

. . . .

461

Güçler Ayrılığı

. . . .

464

Politika Geribildirim Süreci

. . . .

531

Federal Devletler

. . . .

560

Üniter Devletler

. . . .

567

Tarafsızlık

. . . .

509

Teamül

. . . .

490

Temsil

. . . .

301

Teokrasi

. . . .

416

Terörizm

. . . .

609

Toplumsal Cinsiyet

. . . .

251

Toplumsal Hareket

. . . .

387

Toplumsal Sermaye

. . . .

270

Toplumsal Sınıf

. . . .

236

Totalitarizm

. . . .

401

Tüketimcilik

. . . .

245

Ulus

. . . .

175

Ulus-Devlet

. . . .

196

Ulus-Ötesi Cemaat

. . . .

256

Ulus-Ötesi Şirketler

. . . .

231

Üçüncü Yol

. . . .

85

Ütopya, Ütopyacılık

. . . .

399

Vekâlet

. . . .

305

Washington Uzlaşması

. . . .

225

Yahudi Düşmanlığı (Anti-Semitizm)

. . . .

191

Yargısal Denetim

. . . .

510

Yeni Çoğulculuk

. . . .

109

Yeni Kamu Yönetimi

. . . .

541

Yeni Sol

. . . .

389

Yetki Devri (Yetki Genişliği)

. . . .

572

Yolsuzluk (Yozlaşma)

. . . .

536

Yönetim Dışı Örgüt

. . . .

371

Yönetim

. . . .

397

Yönetimler-Arasıcılık, Uluslar-Üstücülük

.

578 Yönetişim

. . . .

124

Yurtseverlik/Vatanseverlik

. . . .

189

Yurttaşlık

. . . .

653

Yürütme Organı

. . . .

425

(19)

19

4. EDİSYONA ÖNSÖZ

Bu kitap, siyaset çalışmalarına ilişkin kapsamlı ve güncel bir giriş sunmakta- dır. Kitap siyaset bilimi disiplininin herhangi bir alanında ders alan öğrenci- lerin ve konuya ilgi duyan genel okuyucuların kullanımı için tasarlanmıştır.

Kitap, dördüncü edisyonunda, sürekli gelişen siyaset alanındaki deği- şiklikleri ve özellikle de yurt içi, uluslararası ve küresel siyasal gelişmeler arasında giderek artan bir karşılıklı bağımlılığa yol açan değişimleri dikkate alarak esaslı biçimde gözden geçirilmiş ve yeniden yapılandırılmıştır. Daha önceki baskılarda olduğu gibi, siyaset biliminin uluslararası boyutunu tek bir bölümde ele almaya çalışmak yerine, mevcut baskı, temel aldığı siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler ile yurt içi/uluslararası bölünme arasındaki disipliner ayrımın azalan alakasının öneminin farkındadır. Bu nedenle, ki- tapta siyasal iktisat ve küreselleşme, çok düzeyli siyaset, güvenlik, küresel yönetişim ve dünya düzeni gibi konularda yeni bölümler bulunmaktadır.

Kitaba eklenen yeni bir son bölüm siyasetin krizde olduğu yönündeki gi- derek baskın hale gelmekte olan anlayışa odaklanmakta ve süreç içinde, ki- tapta çeşitli yönlerden değinilmiş olan konuları bir araya getirmektedir. Ki- tabın daha önce beş ana tema biçimindeki düzenlenişinden vazgeçilmiş ve böylelikle bu tür bölümlemelerin keyfî niteliği ile siyasal analizin özü gereği bütünselci olan doğası kabullenilmiştir. Bununla birlikte kitabın düzenle- nişi konuları gözler önüne seren bir mantık izlemektedir ve bu mantık, 21- 23. sayfalardaki ‘Kitabın Kullanımı Hakkında’ başlığı altında açıklanmak- tadır. Elinizdeki dördüncü edisyon ayrıca birkaç yeni özellik içermektedir.

Bu özelliklerin temel amacı, okuyucuları, eleştirel bir farkındalığın yanı sıra kendi görüşlerini geliştirme konularında cesaretlendirmektir.

Kitabın daha önceki baskıları üzerinde yorum yapan John Greenaway, Wyn Grant, Chris Brown ve Gerry Stoker ile şu anki taslağı üzerinde yorum yapan Jonathon Moses’a içten şükranlarımı ifade etmek isterim. Onlarla yayınevinin çok sayıdaki başka eleştirmeninin tavsiye ve eleştirileri hem yapıcı hem de kavrayışlı olmuştur ve şüphesiz, kitabı çok sayıda noktada geliştirmiştir. Meslektaşlar ve arkadaşlarla, özellikle de Karon ve Doug Wo- odward ile yapılan tartışmalar da, burada geliştirilen fikirleri ve tartışmala- rı kuvvetlendirmeye yardımcı oldu. Yayıncım Steven Kennedy, bu dördün- cü baskının planlanmasıyla yakından ilgiliydi. Helen Caunce ise Palgrave Macmillan adına projeyi yönetirken destek, teşvik ve sabır konusunda tam da olması gerektiği bir duruş gösterdi. Ayrıca üretim sürecine katkıların- dan dolayı Keith Povey ve Ian Wileman’a teşekkür etmem gerekir. Ancak en kalpten teşekkürlerimi, her zamanki gibi, karım Jean’e sunmam gerekir.

Jean sadece bu kitabın yazıma hazırlanması sorumluluğunu almakla kal-

(20)

20

madı, aynı zamanda hem tarz hem de içerik konusunda tavsiyeler sundu ki bu tavsiyeler özellikle tutarsızlık içinde düşme tehlikesiyle karşı karşıya kaldığımda yararlı oldu.

Andrew Heywood

2013

(21)

21

KİTABIN KULLANIMI HAKKINDA

Siyaset, doğası gereği çeşitli alanlarla örtüşen ve kenetlenen bir alandır. Bu nedenle bu kitapta karşılaşılan malzeme farklı kısımlara ayrılmaya karşı inatla direnmektedir. Bu yüzdendir ki, kitabın başından sonuna kadar diğer bölümlerde ve özellikle başka yerlerde kutu içine alınmış ilgili malzemeler içinde gerçekleştirilen tartışmalara yönelik düzenli çapraz referanslar bu- lunmaktadır. Bununla birlikte, kitap geniş bir konular ya da temalar dizisi olarak düşünülebilecek meseleleri ele alarak ilerlemektedir.

İlk bölümler, bir dizi temel kavramsal ve teorik meseleyi ele alarak siya- set incelemesi için bir arka plan kavrayışı sağlamak üzere tasarlanmıştır.

1. Bölüm, siyasetin doğası üzerine kafa yormakta, siyasal analize ilişkin çatışan yaklaşımları tanıtmayı sağlamakta ve küreselleştirici eğilimlerin konuyla ilgili anlayışımızı nasıl ve niçin yeniden biçimlendirmiş olduğu- nu ele almaktadır.

2. Bölüm, büyük ideolojik geleneklerin siyasal dünyaya ilişkin nasıl rakip

‘mercekler’ sunduklarına bakarak, siyasal fikirleri, bu ideolojik gelenek- lerin bakış açısından incelemektedir.

3. Bölüm, devletin hem doğası hem de arzu edilen rolü hakkındaki tar- tışmaların yanı sıra siyasetteki merkezî önemini kaybetmekte olup ol- madığını inceleyerek siyasetteki önemini incelemektedir.

4. Bölüm, özellikle, çatışan demokratik yönetişim modelleri ile demok- rasinin uygulamada nasıl işlediğine ilişkin tartışmalar ışığında, özel ola- rak meşruiyet ve demokrasi arasındaki ilişkiyi göz önünde bulundura- rak, siyasal meşruiyetin doğasını ve önemini tartışmaktadır.

5. Bölüm, hem ulusal kimliği destekleyen güçleri anlamaya hem de ge- nellikle oldukça farklı siyasal sonuçları da dâhil olmak üzere milliyetçi geleneklerin yayılma alanı üzerinde kafa yormaya çalışarak temel milli- yetçilik teorilerini incelemektedir.

Bundan sonraki bölümler, siyaset ve ekonomi, kültür ve toplum arasın- daki ilişki üzerinde kafa yorarak ve toplumsal baskıların siyasal ifade kazan- masını sağlayan mekanizmaları inceleyerek siyasal etkileşimin dinamikleri- ni tartışmaktadır.

6. Bölüm, özellikle kapitalizmin doğası ve farklı biçimleri ile iktisadi kü-

reselleşmenin dinamikleri ve sonuçları üzerine odaklanarak iktisat ve

siyaset arasındaki bağlantıları tartışmaktadır.

(22)

22

7. Bölüm, siyaset ve toplum arasındaki ilişkiyi ele almakta ve kimlik politikasının yükselişi, aldığı farklı biçimler ve sonuçları üzerine kafa yormaktadır.

8. Bölüm, siyasal kültürün doğası ile önemini tartışmakta ve medyanın, özellikle demokrasi ve yönetişim üzerindeki etkileri bakımından artan siyasal önemini incelemektedir.

9. Bölüm, temsilin doğasına, seçim sistemlerine ilişkin ihtilaflar dâhil olmak üzere seçimlerin rolüne ve oy verme davranışının en iyi şekilde nasıl anlaşılabileceğine bakmaktadır.

10. Bölüm, siyasette siyasal partilerin oynadığı temel rolü incelemekte ve ayrıca farklı parti sistemlerinin doğasını ve önemini tartışmaktadır.

11. Bölüm, grupların siyasal iktidarın dağılımı üzerindeki etkileri dâhil olmak üzere grup siyasetinin doğasını ve toplumsal hareketlerin yükse- lişi ile bu yükselişin sonuçlarını tartışmaktadır.

Aşağıdaki bölümler, yönetim mekanizması ile kamu politikasının oluş- turulduğu ve uygulandığı süreçleri ele almaktadır.

12. Bölüm, yönetim sistemlerinin nasıl sınıflandırıldığını dikkate alarak ve modern dünyada varolan siyasî rejimlerin çeşitliliğini inceleyerek yö- netim makinesine bir giriş sağlamaktadır.

13. Bölüm, siyasal yürütmenin rolüne, iktidarın, yürütmenin nere- sinde bulunduğuna, siyasal liderliğin önemine ve alabileceği şekillere değinmektedir.

14. Bölüm, meclisleri ya da yasama organlarını, iç örgütlenmelerinin önemini ve politika yapımı üzerindeki tesirlerini etkileyen faktörleri de göz önünde bulundurarak incelemektedir.

15. Bölüm, anayasaların doğasını ve amacını değerlendirmekte ve özel- likle yargının rolü ve önemi açısından siyaset ile hukuk arasındaki ilişki- yi incelemektedir.

16. Bölüm, hem kararların nasıl alındığını hem de politikanın gelişti- rildiği aşamaları yansıtacak biçimde kamu politikasına odaklanmakta- dır. Bölüm ayrıca bürokrasiler ile politika süreci arasındaki bağlantıyı ve daha geniş siyasal gelişmeleri de göz önünde bulundurmaktadır.

Sıradaki bölümler, küresel siyasetin giderek artan önemine özel bir dik- kat göstererek, yurtiçi alan ile uluslararası alan arasındaki örtüşmeleri vur- gulayan çeşitli konulara odaklanmaktadır.

17. Bölüm, yurtiçi bir düzeyde ve uluslarötesi bir düzeyde, özellikle böl-

(23)

23

geselcilik aracılığıyla siyasetin bölge yönünden düzenlenişini inceleye- rek çok-düzeyli siyaseti tartışmaktadır.

18. Bölüm, yurtiçinde düzen ve güvenliğin sürdürülmesi yanında, ulu- sal, uluslararası ve küresel güvenlik biçimlerine ilişkin tartışmaları da inceleyerek güvenlik konusuna odaklanmaktadır.

19. Bölüm, 21. Yüzyıl dünya düzeninin barış ve istikrar için önemi üzerine kafa yorarak bu düzenin değişen biçimine bakmakta ve ayrıca doğmakta olan küresel yönetişim çerçevesinin doğasını ve etkinliğini incelemektedir.

Son bölüm, daha önceki bölümlerde siyasetin meziyetleri ve kusurlarına ilişkin bir tartışma aracılığıyla öne çıkarılan başlıkları ve temaları bir araya getirmeye çalışmaktadır.

20. Bölüm, resmî siyasete yönelik artan ilgisizlik ve bu ilgisizliğe rağ- men siyasetin nasıl savunulabileceği konuları üzerine kafa yormaktadır.

Bölüm ayrıca siyasal sistemlerin performansının değerlendirilebileceği

farklı yolları da incelemektedir.

(24)

‘İnsan, doğası gereği siyasal bir hayvandır.’

ARİSTOTELES, Siyaset, 1 (Πολιτικά)

Siyaset heyecan vericidir çünkü insanlar anlaşmazlık içindedir. İnsanlar nasıl yaşamaları ge- rektiği konusunda anlaşmazlık içindedir. İnsanlar, örneğin, ‘Kim neyi almalıdır? İktidar ve diğer kaynaklar nasıl dağıtılmalıdır? Toplum işbirliğine mi, yoksa çatışmaya mı dayanmalıdır?’ gibi konularda ve ‘Kolektif kararlar nasıl alınmalıdır? Kimlerin söz hakkı olmalıdır? Ya da kimler ko- nuşabilmelidir? Her bir kişi ne kadarlık etkiye sahip olmalıdır?’ gibi konularda da anlaşmazlık içindedir. Aristoteles’e göre siyaseti ‘üstün bilim’ haline getiren şey, insanların, yaşamlarını iyi- leştirme ve İyi Toplum yaratma girişimlerine yönelik etkinliklerinden daha önemli hiçbir şeyin olmamasıdır. Siyaset, her şeyden önce toplumsal bir etkinliktir. Siyaset her zaman bir diyalog- dur ve asla bir monolog değildir. Robinson Crusoe gibi tek başına yaşayan bireyler basit bir ekonomi geliştirebilir, sanat üretebilir vs. ancak siyasetle uğraşamaz. Siyaset ancak Erkek (ya da Kadın) Cuma’nın gelişiyle ortaya çıkar. Bunlarla birlikte, siyasetin kalbinde yatan anlaşmaz- lık, ayrıca, siyaset konusunun doğasına ve nasıl incelenmesi gerektiğine kadar uzanır. İnsanlar, toplumsal etkileşimi ‘siyasal’ kılan şeyin ne olduğu; bunun etkileşimin meydana geldiği yer mi olduğu (yönetimde, devlette ya da genel olarak kamusal alanda) yoksa etkileşimin içerdiği et- kinlik türü mü olduğu (çatışmanın barışçıl biçimde çözümü ya da daha az güçlü olan grupları kontrol altına alma) konularında da anlaşmazlık içindedir. Akademik bir disiplin olarak siya- setin doğasına ilişkin anlaşmazlık, siyasetin, bir dizi teorik yaklaşımı ve çeşitli analiz ekollerini kucakladığı anlamına gelir. Son olarak küreselleşmeci eğilimler, bazı kişileri, siyaset ile ulusla- rarası ilişkiler arasındaki disipliner ayrımın şimdi gereksiz hale gelmiş bulunduğu konusunda spekülasyon yapmaya cesaretlendirmiş bulunmaktadır.

BÖLÜM 1. SIYASET NEDIR?

Temel Meseleler

ѥ Bir etkinlik olarak siyasetin tanımlayıcı özellikleri nelerdir?

ѥ ‘Siyaset’ çeşitli düşünürler ve gelenekler tarafından nasıl anlaşılmıştır?

ѥ Akademik bir disiplin olarak siyaset incelemeleri alanında temel yaklaşımlar nelerdir?

ѥ Siyaset incelemeleri alanı bilimsel olabilir mi?

ѥ Siyasal çözümlemelerde kavramların, modellerin ve teorilerin oynadığı rol nedir?

ѥ Küreselleşmeci eğilimler, siyaset ile uluslararası ilişkiler arasındaki ilişkileri nasıl

etkilemiştir?

(25)

ANDREW HEYWOOD | SIYASET

25

SIYASETIN TANIMLANMASI

Siyaset, en geniş anlamında, insanların, altında yaşamlarını sürdürdükleri ge- nel kuralları yapmaya, korumaya ve değiştirmeye yarayan etkinliklerdir. Siya- set ayrıca (kimi zaman büyük bir S harfiyle başlayan ‘Siyaset’ sözcüğüyle gös- terilen) akademik bir konu olmasına rağmen, açıkça, söz konusu etkinliklerin incelenmesini içerir. Bu yüzden siyaset, çatışma ve işbirliği olgularıyla ayrılmaz biçimde bağlantılıdır. Bir taraftan, rakip fikirlerin, farklı isteklerin, rekabet halindeki gereksinimlerin ve karşıt çıkarların varlığı, insanların, altında yaşa- dıkları kurallara ilişkin olarak uzlaşmazlık içinde olmalarını garanti etmekte- dir. Diğer taraftan insanlar bu kurallar üzerinde etkili olmak ya da bunların yürürlükte kalmalarını sağlamak için diğerleriyle birlikte çalışmak zorunda olduklarının farkındadır; Hannah Arendt (bkz. s. 32) bu yüzdendir ki, siya- sal iktidarı ‘uyum içinde eylemde bulunmak’ biçiminde tanımlamaktadır. Si- yasetin özünün, genellikle rakip görüşlerin ya da rekabet eden çıkarların bir- biriyle uzlaştırıldığı bir çatışma çözümü süreci olarak resmedilmesinin nedeni budur. Ancak bütün çatışmalar çözülmediğinden ya da çözülebilir olmadığın- dan, bu geniş anlamındaki siyaseti, çatışmanın çözümüne ulaşılması şeklinde değil, çatışmanın çözümüne yönelik bir arayış olarak düşünmek daha doğru- dur. Yine, çeşitlilik (hepimiz aynı değiliz) ile kıtlığın (hiçbir zaman, herkese yetecek kadar şey olmayacaktır) varlığının önlenemezliği, siyasetin, insanlık durumunun kaçınılmaz bir özelliği olmasını sağlamaktadır.

Bundan başka ‘siyaset’in anlamını berraklaştırmaya yönelik her girişimin, iki önemli soruna eğilmesi zorunludur. Birincisi sözcüğün, gündelik dildeki kullanımı sırasında bir yığın çağrışıma sahip olmasıdır; bir başka anlatımla siyaset ‘yüklü’ bir terimdir. İnsanların çoğu, örneğin, ekonomiyi, coğrafyayı, tarihi ve biyolojiyi sadece akademik konular olarak düşünürken, az sayıda in- san siyasetle önyargısız olarak ilgilenir. Örneğin birçok kişi, siyaset konusuna tarafsız ve hislerine kapılmaksızın yaklaşabilmenin zor olduğuna inandığın- dan, siyaset öğrencilerinin ve öğretmenlerinin, otomatik olarak, belirli bir şekilde önyargılı olmak zorunda oldukları yakıştırmasında bulunur (bkz. s.

48). Bir de bunun üstüne, siyaset genellikle ‘kirli’ bir sözcük olarak düşü- nülür: Bir taraftan soruna, bozulmaya ve hatta şiddete; diğer taraftan hileye, manipülasyona ve yalana ilişkin imgeleri anımsatır. Bu çağrışımlar yeni de değildir. Samuel Johnson, 1775 yılı gibi eski bir tarihte, siyaseti, ‘dünyada yükselmek için bir araçtan başka bir şey olmadığı’ gerekçesiyle ciddiye alma- dı; 19. Yüzyıl ABD tarihçisi Henry Adams ise

siyaseti, ‘nefretin sistematik örgütlenmesi’

biçiminde özetledi.

İkinci ve üstesinden gelinmesi daha zor olan güçlük, saygın otoritelerin bile konu- nun neye ilişkin olduğu hususunda anlaşa-

Çatışma: Fikirler, tercihler, gereksinimler ya da çıkarlar çeşitliliğini yansıtan karşıt güçler arasındaki rekabet.

İşbirliği: Birlikte çalışma; hedeflere ko-

lektif eylem aracılığıyla ulaşma.

(26)

1. Bölüm

58

Özet

◆ Siyaset, insanların, tâbi olarak yaşadıkları genel kuralları oluşturdukları, korudukları ve değiştirdikleri etkinliktir. Bu yönüyle, bir taraftan, çeşitlilik ve çatışmanın varlığına ve di- ğer taraftan, işbirliği yapma ve kolektif eylemde bulunmaya ilişkin bir istekliliğe ayrıla- maz bir biçimde bağlı olan, özü yönünden toplumsal bir etkinliktir. Çatışmaların tümü çözülmediğinden ya da çözülebilir olmadığından, siyasetin çatışma çözümünün gerçek- leştirilmesi olarak değil, bir çatışma çözümü arayışı olarak görülmesi daha iyidir.

◆ Siyaset farklı düşünürler ve farklı gelenekler içinde farklı biçimlerde anlaşılmıştır. Siyaset, yönetim sanatı ya da ‘devleti ilgilendiren şey’ olarak; kamusal işlerin yürütülmesi ve ida- resi olarak; tartışma ve uzlaşma yoluyla çatışma çözümü olarak ve toplumsal var oluşun akışı içinde kaynakların üretimi, dağıtımı ve kullanımı olarak görülmüştür.

◆ ‘Siyasal olan’ın alanına ilişkin bir hayli tartışma bulunmaktadır. Geleneksel olarak siyaset, toplumsal var oluşun kolektif biçimde örgütlenmesi ile ilgili ‘kamusal’ bir alanda faaliyet gösteren kurumları ve aktörleri kucaklayacak biçimde dar bir bakış açısıyla anlaşılmıştır.

Ancak, siyaset iktidarla bağlantılı ilişkiler yönünden anlaşıldığında, ‘özel’ alanda da faali- yette bulunduğu görülebilir.

◆ Akademik disiplin olarak siyaset incelemesinde çeşitli yaklaşımlar benimsenmiştir. Bun- lar arasında, siyaset felsefesi ya da normatif teori analizi, özellikle kurumların ve yapıla- rın incelenmesiyle ilgilenen empirik bir gelenek, davranış analizi, rasyonel tercih teorisi,

‘yeni’ kurumsalcılık ve çeşitli eleştirel yaklaşımlar bulunmaktadır.

◆ Kavramlar, modeller ve teoriler, bilginin yapı taşlarını sağlayan siyasal analiz araçlarıdır.

Ne var ki, bunlar sadece analitik araçlardır. Bunlar her ne kadar anlamayı geliştirmeye yardımcı olsalar da, tanımlamaya çalıştıkları şekilsiz ve karmaşık gerçeklerden daha kap- samlı ve tutarlıdırlar. Nihayetinde, tüm siyasal ve toplumsal araştırmalar belirli bir ente- lektüel çerçeve ya da ideolojik paradigma içinde yürütülmektedir.

◆ Geleneksel olarak yurt içi ve uluslararası siyaset alanları arasında, devlet içinde meydana gelen şeyler ile devletler arasındaki ilişkilerde meydana gelen şeyler arasındaki farklılıkları yansıtan bir ayrım yapılmıştır. Bu yurt içi/uluslararası ayrımı, siyaset bilimi ile uluslarara- sı ilişkiler arasındaki disipliner bir ayrımın ayakta kalmasına yardımcı olmuştur. Bununla birlikte, küreselleşme ile birbirine bağımlı bir dünyanın ortaya çıkışı, bu ayrımların varlığını sürdürebilir olup olmadığı konusunda önemli ölçüde şüphe uyandırmış bulunmaktadır.

Tartışma Soruları

◈ Eğer siyaset özü yönünden toplumsal ise, bütün toplumsal etkinlikler neden siyasal değildir?

◈ Siyasetin bir arena olarak mı yoksa bir süreç olarak mı düşünülmesi gerekir?

◈ İktidar neden bu kadar sıklıkla siyasetin belirleyici özelliği olarak düşünülmüştür?

◈ Siyaset hangi gerekçelerle savunulabilir?

◈ Siyaset kaçınılmaz mıdır? Siyasete herhangi bir zamanda son verilebilir mi?

◈ Siyaset incelemesine ilişkin ana akım yaklaşımlar ve eleştirel yaklaşımlar nasıl farklılaşmaktadır?

◈ Bir siyaset bilimi düşüncesi neden bu kadar çekici olmuştur?

◈ Siyaseti nesnel ve ön yargısız olarak incelemek mümkün müdür?

◈ Yurt içi ve uluslararası siyaset alanları arasındaki ayrım artık sürdürülebilir durumda mıdır?

(27)

Bölüm dEĞErlENdIrmESI

59

Okuma Önerileri

Hay, C., (ed.), New Directions in Political Science: Responding to the Challenge of an Indepen- dent World (2010). Siyasette küresel karşılıklı bağımlılığın doğası, boyutu ve sonuçları ile çeşitli siyasal konular üzerine basiretli bir derin düşünce dizisi.

Leftwich, A. (ed.), What is Politics? The Activity and Its Study (2004). Farklı siyaset kavram- larının yanı sıra siyaset disiplinine ilişkin zıt görüşleri inceleyen oldukça yararlı bir de- nemeler koleksiyonu.

Marsh, D. ve G. Stoker (der.), Theory and Methods in Political Science, 3. edisyon (2010). Siya- set bilimi disiplininin doğasına ve alanına ilişkin kapsamlı ve karmaşık olmasına rağmen kolay anlaşılabilir bir açıklama.

Savigny, H. ve L. Marsden, Doing Political Science and International Relations: Theories in Ac-

tion (2011). Geniş bir dizi teori ile yaklaşımı incelemek için örnek olaylar kullanan bir

siyaset bilimine giriş.

(28)

‘Filozoflar dünyayı sadece çeşitli şekillerde yorumlamışlardır:

önemli olan onu değiştirmektir.’

KARL MARX, Feuerbach Üzerine Tezler (Thesen Über Feuerbach, 1845)

Bütün insanlar siyasal düşünürlerdir. İster bilsinler, ister bilmesinler kendi görüşlerini açıkladık- larında ya da akıllarında olanı söylediklerinde siyasal fikir ve kavramları kullanırlar. Gündelik dil özgürlük, hakkaniyet, eşitlik, adalet ve haklar gibi kavramlarla darmadağın edilir. Aynı şekilde, muhafazakâr, liberal, faşist, sosyalist ya da feminist gibi terimler, insanlar tarafından ya kendi görüşlerini ya da başkalarının görüşlerini tanımlamak için sürekli olarak kullanılır. Ancak, bu tür terimler tanıdık, hatta sıradan olsalar da nadiren herhangi bir kesinlik ya da anlamlarının açık bir kavranışını içerecek biçimde kullanılırlar. Örneğin, ‘eşitlik’ nedir? Bütün insanların eşit olduğunu söylemek ne anlama gelir? İnsanlar eşit mi doğarlar; onlara toplum tarafından sanki eşitlermiş gibi muamele edilmesi gerekir mi? İnsanların eşit haklara, eşit fırsatlara, eşit siyasal etkiye, eşit ücretlere sahip olmaları gerekir mi? Benzer biçimde, komünist ya da faşist gibi sözcükler yaygın biçimde yanlış kullanılmaktadır. Birini ‘faşist’ olarak adlandırmak ne anlama gelir? Faşistler hangi değerleri ya da inançları taşırlar ve bunları neden taşırlar? Komünist görüşler, örneğin, liberal, muhafazakâr veya sosyalist görüşlerden nasıl farklılıklar gösterir? Bu bölüm siyasal fikirleri temel ideolojik geleneklerin bakış açısından incelemektedir. Özellikle ‘klasik’ ideolojilere (liberalizm, muhafazakârlık ve sosyalizm) odaklanmakta, ama aynı zamanda klasik ideolojilerin dışında ya da bunlara muhalif olarak ortaya çıkan bir dizi başka ideolojik geleneği de dikkate almaktadır. Her ideolojik gelenek, kendine özgü bir entelektüel çerçeve veya paradigma oluşturmaktadır ve do- layısıyla siyasal dünya hakkında özel bir ‘mercek’ sunmaktadır. Ancak, çeşitli ideolojik gelenekleri incelemeden önce, politik ideolojinin kendisinin doğasının değerlendirmek gerekir.

BÖLÜM 2.

SIYASAL FIKIRLER VE IDEOLOJILER

Temel Meseleler

ѥ Siyasî ideoloji nedir?

ѥ Siyaset, özü yönünden ideolojiyle bağlantılı mıdır? İdeolojinin sonu gelebilir mi?

ѥ Büyük ideolojik geleneklerin anahtar fikirleri ile teorileri nelerdir?

ѥ Büyük ideolojilerin her biri hangi içsel gerilimleri kapsamaktadır?

ѥ İdeolojik düşünce zaman içinde nasıl değişmiştir?

ѥ İdeolojilerin yükselişi ve düşüşü nasıl açıklanabilir?

(29)

ANDREW HEYWOOD | SIYASET

61

SIYASÎ IDEOLOJI NEDIR?

İdeoloji, siyasal analizde karşılaşılan en ihti- laflı kavramlardan biridir. Bu terim şimdiler- de tarafsız bir anlamda kullanılma, gelişmiş bir toplumsal felsefeyi ya da dünya görüşünü ifade etme eğiliminde olmasına rağmen, geç- mişte, ağırlıklı olarak, olumsuz ya da kötüleyi- ci çağrışımlara sahipti. İdeoloji kavramı, kimi zaman çetrefilli olan kariyeri boyunca, yaygın olarak rakip inançları ya da doktrinleri suçla- mak ya da eleştirmek için siyasal bir silah ola- rak kullanılmıştır.

‘İdeoloji’ terimi, 1796’da, Fransız filozof Destutt de Tracy (1754–1836) tarafından icat edildi. De Tracy, terimi, bilinçli düşünce ve fi- kirlerin kökenlerini ortaya çıkarmayı amaçla- yan yeni bir ‘fikirler bilimi’ni (kelimenin tam anlamıyla, idea-ology) ifade etmek için kullan- dı. De Tracy’nin beklentisi, ideolojinin, za-

manla, zooloji ve biyoloji gibi yerleşik bilimlerle aynı statüye sahip olacağı yönündeydi. Ancak, terime daha kalıcı bir anlam 19. Yüzyıl’da Karl Marx’ın (bkz. s. 78) yazılarında verildi. Marx’a göre ideoloji, ‘yönetici sınıf’ın fi- kirlerine, bu yüzden de sınıf sistemini destekleyen ve sömürüyü sürdüren fikirlere karşılık geliyordu. Erken dönem çalışmaları olan Alman İdeolojisi’n- de (Die deutsche Ideologie), Marx ve Engels şunları yazdılar:

Yönetici sınıfın fikirleri, her çağda yönetici fikirlerdir, başka bir anlatımla, toplumdaki yönetici maddî güç olan sınıf, aynı zamanda yönetici entelektüel güçtür. Maddî üretim araçlarını elinde tutan sınıf, aynı zamanda zihinsel üre- tim araçları üzerinde de kontrol sahibidir. (Marx ve Engels, [1846] 1970: 64)

Marksist anlamdaki ideolojinin belirleyici özelliği, onun yanlış olduğu- dur: İdeoloji, sınıflı tüm toplumların dayandığı çelişkileri ast sınıflardan gizleyerek onların kafasını karıştırır ve yanıltır. Kapitalizm söz konusu ol- duğunda, mülkiyet sahibi burjuvazinin ideolojisi (burjuva ideolojisi), sömü- rülen proletarya arasında, kendisinin sömürüldüğüne ilişkin gerçeği fark etmelerini engelleyerek sanrı veya ‘yanlış bilinci’ besler. Bununla birlikte Marx, bütün siyasî görüşlerin ideolojik bir niteliğe sahip olduğuna inanma- dı. Sınıf sömürüsü süreci ile baskı sürecini açığa çıkarmaya çalışan kendi çalışmasının bilimsel olduğunu ileri sürdü. Onun görüşüne göre, bilim ile ideoloji, doğruluk ile yanlışlık arasında açık bir ayrım yapılabilirdi. Ancak, bu ayrım, Lenin (bkz. s. 160) ve Gramsci (bkz. s. 269) gibi daha sonraki Marksistlerin eserlerinde bulanıklaşma eğilimine girdi. Bu yazarlar, sadece

Kavram İdeoloji

Sosyal bilimlerin bakış açısından

ideoloji, mevcut iktidar ilişkileri

sistemini korumayı, değiştirmeyi

veya devirmeyi amaçlayan örgütlü

siyasal eylemin temelini oluşturan

az ya da çok tutarlı bir fikirler dizi-

sidir. Bu nedenle bütün ideolojiler

(1) Mevcut düzene ilişkin olarak

genellikle ‘dünya görüşü’ biçiminde

bir açıklama sunarlar, (2) Arzu edi-

len bir geleceğe ilişkin bir model, bir

İyi Toplum vizyonu sağlarlar ve (3)

Siyasal değişmenin nasıl oluşabi-

leceği ve oluşması gerektiği konu-

sunda çerçeveyi çizerler. Bununla

birlikte ideolojiler, sıkıca kapatılmış

düşünce sistemleri değildir; daha

ziyade, birbirleriyle çok sayıda nok-

tada örtüşen akışkan fikir dizileridir.

(30)

Siyaset, İdeoloji Olmaksızın Var Olabilir mi?

Tar tışma

‘İdeoloji’ terimi geleneksel olarak, kötüleyici anlamlar taşımıştır ve bu anlamlar genellikle ideolojinin yakın gelecekteki (genellikle hoş karşılanan) çöküşüne ilişkin tahminlerle ifade edilmiştir. Bununla birlikte, siyasî ideoloji, değişik ölüm ilanlarına rağmen ölmeyi inatla reddetti: Belirli ideolojiler yük- selebilir ya da düşebilirken ideolojik siyaset biçimleri dünya tarihinin kalıcı bir özelliği gibi görün- mektedir. Siyaset, özü yönünden, ideolojiyle bağlantılı mıdır? Ya da siyaset nihayetinde ideolojik inancın gölgesinden doğabilir mi?

EVET

Yanlışlık ve yanılgının üstesinden gelmek.

İdeoloji eleştirilerinin çoğu, aklın ve eleştirel anlayışın bizi ideolojik siyasetten kurtarabile- ceğini ve kurtaracağını ifade ederek, ideolojiyi yanlışlık ve manipülasyonla ilişkilendirir. Bu görüşe göre ideolojiler, aslında, o zamana ka- dar seçtikleri dünya görüşünün dışında veya ötesinde düşünemeyen ‘inananlar’dan iman ve bağlılık talep eden siyasal dinler, değer dizileri, teoriler ve doktrinlerdir. Eğer ideolojiler ente- lektüel hapishanelerse, çözüm, dünyayı ‘oldu- ğu gibi,’ değerden bağımsız bilimsel yöntemin uygulanmasıyla anlaşılabilecek bir şey olarak görmektir. Bu yüzden siyaset biliminin amacı, siyasetin ideolojiyle olan bağlantısını kesmektir.

Teknokratik siyasetin yükselişi. Siyasî ideo- loji, doğmakta olan sanayi toplumunu biçim- lendirmeye yönelik karşıt çabalar biçiminde ortaya çıktı. Sol/sağ ayrımı (bkz. s. 339) ve sosyalizm ile kapitalizm arasındaki mücadele her zaman ideolojik tartışmanın merkezinde olmuştur. Ancak komünizmin çöküşü ve pi- yasa kapitalizminin neredeyse dünya çapında kabulü bu rekabetin modern siyaset için ge- reksiz hale gelmiş olduğu anlamına gelir. Bu yüzden de siyaset, mülk sahipliği ve zenginli- ğin dağıtımıyla ilgili ideolojik soruların etrafın- da değil, kapitalist sistemin etkin biçimde yö- netimiyle ilgili ‘daha küçük’ soruların etrafında dönmeye başlamıştır. İdeolojik siyaset tek- nokratik siyasete yol vermiş bulunmaktadır.

Tüketim siyasetinin yükselişi. İdeoloji, se- çim rekabetinin mantığı nedeniyle modern demokratik sistemlerde çok az yer sahibidir.

Seçimler, siyasî partileri, en çok sayıda ‘tü- keticiyi’ (seçmeni) cezbetmesi beklentisiyle

‘ürünler’ (politikalar) formüle ederek pazar- daki işletmeler gibi davranmaya zorlamakta- dır. Bu yüzden, partiler, tüketici/seçmen ta- leplerini önceden var olan bir ideolojik vizyon ışığında yeniden şekillendirilmeye çalışmak yerine, giderek artan biçimde bu taleplere karşılık vermektedir. Partiler yönelim bakı- mından, tarihsel olarak, sol kanat, sağ kanat ya da merkezci olmuş olsalar bile, ideolojik yönden ‘hafif eşyayla seyahat etmenin’ seçi- me ilişkin değerinin farkındadırlar. Bu nedenle seçim siyaseti, bir parti ideolojisizleşmesi sü- recine katkı yapmaktadır.

HAYIR

Entelektüel bir çerçeve olarak ideoloji. Siyasî ideoloji her zaman varlığını sürdürecektir, çünkü siyasetçilere, partilere ve diğer siyasal aktörlere, içinde yaşadıkları dünyayı anlam- landırmalarına yardımcı olan entelektüel bir çerçeve sağlamaktadır. İdeolojiler sistematik sanrılar değildir, ama daha çok, siyasal dün- yaya ilişkin, her biri karmaşık ve çok yönlü bir gerçekliğin belirli yönlerini vurgulayan rakip vizyonlardır. İdeolojiler bu nedenle, basit bir anlamda, ne doğru ne de yanlıştır. Belki de en tehlikeli sanrı, bilim ve ideoloji arasında net bir ayrım olduğuna ilişkin anlayıştır. Bilimin ken- disi, zaman içinde yerinden edilmesi hedefle- nen paradigmalar temelinde inşa edilmekte- dir (Kuhn, 1962).

İdeolojik yenilenme. İdeolojinin hayatta kal- masının ve sürekli ilgi çekmesinin sırrı, ideo- lojinin esnekliğidir; ideolojik geleneklerin gö- rünüşe göre sonsuz bir yeniden tanımlanma ve yenilenme sürecinden geçtiği gerçeğidir.

Eski ideolojiler sönümlendikçe, siyasî ideolo- jilere olan ilginin korunmasına yardımcı olan yeni ideolojiler ortaya çıkmaktadır. İdeolojiler dünyası askıya alınmış değildir ama değişen toplumsal ve tarihsel koşullara yanıt olarak değişmektedir. Sol/sağ ayrımına azalan ilgi,

‘ideolojinin sonu’na ya da ‘tarihin sonu’na yol açmamıştır; sadece feminizm, yeşil siya- set, çok-kültürlülük ve kozmopolitçilik gibi ideolojilerle doldurulmuş olan yeni ideolojik alanlar açmıştır.

‘Vizyon nesnesi.’ Siyasetteki anlam ve ide- alizmin kaynağı olarak ideoloji, siyasetin, başka hiçbir siyasal formun ulaşamayacağı yönlerine değinmektedir. İdeoloji, insanların kendilerinden daha geniş bir şeye inanma- larına sebep olur, çünkü insanların kişisel anlatıları sadece, daha geniş bir tarihsel an- latının içine yerleştirildiklerinde anlamlı olur.

Post-ideolojik bir çağ, bu nedenle, ümitsiz,

vizyonsuz bir çağ olurdu. Eğer siyasetçiler

iktidar arayışlarını ideolojik amaçlarla giz-

leyemezlerse, basit biçimde iktidar arayan

pragmatist kişiler olarak görülme riskine gi-

rerler ve bu durumda siyasetçilerin politika

programları tutarlılık ve istikametten yoksun

görünecektir.

Referanslar

Benzer Belgeler

Such opportunities might involve: (a) research courses that include culture-centered research methods, (b) theory and multicultural counseling courses that cover culture-

5-8 Aralık 2016 tarihleri arasında Gordon’un Fonksiyonel Sağlık Örüntüleri Hemşirelik Bakım Modeli doğrultusunda değerlendirilen S.Ş.’de “Etkisiz solunum

(2000) Bitki Embriyolojisi Laboratuar Kılavuzu, Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Döner Sermaye İşletmesi Yayınları No:58, s.357. (1993) Bitki Morfolojisi ve

一行人在烘爐地山下的籃球場集合, 做個簡單的暖身操後,隨即由前中和

Öğrenmenin etkin bir süreç olarak görüldüğü bu yaklaşımda, öğrenen yeni düşünce ve bilgileri var olan eski yapılar üzerinde oluşturmaktadır.. Öğrenen seçer,

MIT’den Evelyn Wang liderliğindeki ekibin geliştirdiği çok katmanlı bir damıtma mekanizmasının bulunduğu sis- temde, güneş enerjisiyle ısınan panellerle su

Akciğer grafisinde bilateral yaygın retiküler dansite artışları, toraks BT’de bilateral yaygın, santralin daha çok tutulduğu periferin korun- duğu yaygın buzlu cam

Amaç: Bu çalışmayla 2013-2016 yılları arasında laboratuvarımı- za gelen klinik örneklerden izole edilen Salmonella izolatlarının serovar ve antimikrobiyal