Ş İ İ R
99
ARALIK 2020 TÜRK DİLİ
Geçiyordum ormanların içinden.
Güneş batmış, hava gölge dolmuştu, Bulutların mavi rengi solmuştu...
Ağaçlara bir esmerlik çökerken Gök alçalıp eriyordu... Ve sönen Yel ağarmış, ince bir sis olmuştu...
Sanki burda yaprakları yolmuştu Hasta güzün sarı eli pek erken!
Her tarafta soğuk, hissiz kederler...
Bir bahara mezar idi bu yerler...
Gece artık uyanmağa başlarken Karanlığı bir görünmez nur boğdu;
Ölmüş dallar gümüşlendi, yüksekten Tatlı tatlı gülen beyaz ay doğdu...
Türk Yurdu, Yıl: 1, S 17, 28 Haziran 1328 [11 Temmuz 1912], s. 513.