• Sonuç bulunamadı

Bilim Teknik

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Bilim Teknik"

Copied!
1
0
0

Yükleniyor.... (view fulltext now)

Tam metin

(1)

HUBBLE UZAY

TELESKOBU’NDAN

EVRENE

DAİR ÖZEL

GÖRÜNTÜLER

Hubble Uzay Teleskobu, Dünya çevresinde bir

yörün-geye yerleştirilen ve morötesinden yakın kızılötesine

kadar uzanan dalga boyu aralığındaki ışığı algılama

yeteneğine sahip ilk teleskop ve en büyük

gözleme-vidir. Bu dalga boyu aralığındaki ışığı algılayabilmesi

Hubble’ın yıldızlara, gökadalara, bulutsulara, karanlık

madde içeren olası derin uzay alanlarına, Güneş

Siste-mi’ne, Güneş Sistemi dışındaki gezegenlere ve başka

gök cisimlerine ait büyüleyici görüntüleri elde

etme-sine ve astrofizik alanında çalışan bilim insanlarının

evrenle ilgili önemli keşifler yapmasına imkân sağladı.

NASA ve ESA’nın ortaklaşa yürüttüğü çalışmalar

ne-ticesinde 24 Nisan 1990’da Discovery Uzay Aracı ile

yörüngeye yerleştirilen Hubble şu anda yeryüzünden

yaklaşık 550 kilometre yükseklikteki yörüngesinde

sani-yede yaklaşık 8 kilometrelik bir hızla ilerliyor ve Dünya

çevresinde her gün (her biri yaklaşık 95 dakika süren)

15 tur tamamlıyor. Şimdiye kadar 1,4 milyondan fazla

gözlem yapan Hubble evrenin bilinmeyenlerini

keşfet-meye devam ediyor.

Hubble’ın 30. yaş kutlamaları kapsamında NASA,

Hubble’ın her yılı için o yıl elde ettiği etkileyici

görün-tülerden birini seçerek 30 görsellik bir seçki oluşturdu.

İlk gönderildiği yıllarda teleskobun aynalarında bazı

hatalar olsa da zamanla teleskopta iyileştirme

çalış-maları tamamlandıkça daha net ve güzel görüntüler

elde edilmeye başlandı.

İşte o büyüleyici görsellerden bazıları…

Şubat 2021 639. sayının ekidir. Hazırlayan: Dr. Özlem Kılıç Ekici

Grafik Tasarım - Uygulama: Hüseyin Diker

Bilim

ve

Teknik

Kaynaklar

https://www.nasa.gov/content/hubbles-30th-anniversary

https://www.flickr.com/photos/nasahubble/albums/72157713228021437 https://esahubble.org/about/history/aberration_problem/

İlay Çelik Sezer, “Hubble Uzay Teleskobu 30 Yaşında”, Bilim ve Teknik Dergisi, 634. sayı, sayfa 28-37, Eylül 2020. Özlem Kılıç Ekici, “Hubble Uzay Teleskobu (HUT)”, Bilim ve Teknik Dergisi, 592. sayısı poster eki, Mart 2017. NGC 2014 (sağda) ve NGC 2020 (solda) salma bulutsuları (2020) Güney Yengeç Bulutsusu (2019) Deniz Kulağı (NGC 6523) Bulutsusu (2018) NGC 4302 ve NGC 4298 Gökadaları (2017)

Kabarcık (NGC 7635) Bulutsusu (2016) Dev Yıldız Kümesi (Westerlund 2) (2015)

Etkileşime Geçmiş Gökada Çifti UGC 1810 (üstte) ve UCG 1813 (altta) (2011) Karina Bulutsusu’ndaki Toz ve Gaz Dağları (2010)

Girdap (NGC 5194) Gökadası ve Uydusu NGC 5195 (2005)

Işıldayan Göz (NGC 6751) Bulutsusu (2000)

Kartal (NGC 6611) Bulutsusu’ndaki Toz ve Gaz Sütunları (1995) M100 Sarmal Gökadası’nın Merkezi (1994) Cygnus Döngüsü isimli büyük bir süpernova kalıntısı (1993)Kuğu Takımyıldızı’ndaki NGC 4261 Gökadası’nın Merkezi (1992) Jüpiter (1991)

Kızılötesi Işıkta Satürn (1998) İkiz Fıskiyeli veya Çift Kutuplu M2-9 Bulutsusu (1997) Gökada Kümeleri 0024+1654 (1996)

Jüpiter ve Uydusu Io (1999)

AM 0644-741 Gökadası’nın Merkezini Çevreleyen Mavi Kozmik Toz Halka (2004) Omega veya Kuğu (NGC 6618) Bulutsusu (2003) Koni (NGC 2264) Bulutsusu (2002) Atbaşı Bulutsusu (2001)

Etkileşen Gökada Grubu Arp 194 (2009) Etkileşen Gökadalar (2008) Karina (NGC 3372) Bulutsusu (2007) M82 Gökadası (2006)

Maymun Başı (NGC 2174) Bulutsusu (2014) Kızılötesi Işıkta Atbaşı Bulutsusu (2013) Tarantula (NGC 2070) Bulutsusu’nun Kalbindeki Yıldız Fabrikası 30 Doradus (2012)

80x54_hubbledan_goruntuler_posteri_subat_2021.indd 1

Referanslar

Benzer Belgeler

Fernandez-Reche J.[4] ve araştırma grubu güneş fırınlarını, yoğunlaştırılmış güneş ışığı altında güneş pillerinin veriminin nasıl değiştiğini ölçmek için

Gelecekte yapılacak daha detaylı gözlemler ve analizler, hem karan- lık madde olmadan da gökadaların nasıl oluştuğunun hem de karanlık maddenin doğasının daha iyi

Hubble Uzay Teleskobu tarafından 2011 yılında çekilen görüntüler Asteroit Kuşağı’ndaki gök cisimlerinden biri olan 288P’nin bir asteroit çifti olabileceğini

Uzay asansörü sayesinde atmosferin dışına çıkarılmak istenen yükler, bir uzay mekiğinin yollanması için gereken enerjinin belki de yüzde biri kadar bir

Edvin Valentijn ve Paul van der Werf adlı iki gökbilimci, Avrupa Uzay Ajansı’nın Kızılötesi Uzay Gözlemevi’ni (ISO) kullanarak yap- tıkları gözlemlerde, NGC 891

Fotosistem I ‘in reaksiyon merkezindeki klorofil P700 olarak isimlendirilmektedir, bünkü bu pigmet 700 nm dalga boyundaki ışığı ( spektrumun uzak kırmızı ışık bölgesi)

Kısa dalga boyu otomatik perimetre erken glokomatöz hasarın saptanmasında ve olası görme alanı kayıplarının öngörülmesinde standart otomatik peri- metreye göre daha etkin

Dört-beş yaş aralığında sağ testis hacmi, Karadeniz Bölgesi’nde Ege, Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ne göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,008,