ÇEVRE POLİTİKALARI 12. Hafta
Prof.Dr.Kıvılcım ERTAN
Çevre
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 56. maddesine göre:
“Herkes, sağlıklı ve dengeli bir çevre hakkına sahiptir.
«Çevreyi geliştirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre
kirlenmesini önlemek, devletin ve vatandaşların görevidir.”
Anayasa hükmü çerçevesinde bireyler, çevre hakkının yararlanıcısı olmakla birlikte, bu hakkın gerçekleşmesi konusunda ödevli
kılınmışlardır.
Çevre
Bu çerçevede çevre hukukunun amacı, insan eylemleri tarafından tahrip edilen çevrenin bozulmasını önlemek, bozulan çevrenin eski haline getirilmesini sağlamak ve çevrenin
geliştirilmesi için insan eylemlerini sınırlamak ya da engellemektir.
Çevre
Çevre hukukunun bağımsız bir hukuk dalı olarak ortaya çıkması yeni olsa da, çevrenin hukuksal yollarla korunmasına ilişkin kurallara eski
zamanlarda da rastlanmaktadır.
Çevre
Roma hukukunda “birisinin komşusunun
havasını kirletmesine ilişkin olarak geliştirilmiş özel kurallar” ya da İngiltere’de kömürün açık ocaklarda yakılmasının yasaklanmasına ilişkin 1306 yılındaki Kral Fermanı gibi, çevrenin hukuk yoluyla korunmasına ilişkin örnekler bulma
olanağı vardır. 1306 ‘da çıkarılan Kral
Fermanı’na aykırı hareket edenler, önce para cezasına çarptırılmakta, tekrar aynı fiili
işleyenlerin fırını yıktırılmaktaydı.
Bütün bu önlemlere karşın açık ocaklarda kömür yakılması durumunda ilgililer idam
cezası ile cezalandırılmaktaydı. 19. yüzyıldan başlayarak birçok Avrupa ülkesinde doğal
kaynak kullanımı konusunda çeşitli hukuksal düzenlemelerin yapıldığı da bilinmektedir.
Kaynakça
Aydın AYBAY, “Çevre ve Hukuk”, İnsan Çevre Toplum, Yayına Hazırlayan: Ruşen KELEŞ, İmge Kitabevi, Ankara, 1992, s. 219.
Keleş, Ruşen (2013), 100 Soruda Çevre, Yakın Kitabevi Yayınları, İzmir.
Bo Johnson THEUTENBERG, “The International Law of the Environment”, The Future of International Law of the
Environment, ED. René Jean DUPUY, Martinus Nijhoff Publishers, Dordrecht/Boston, 1985, s. 233.
Fehmi YAVUZ & Ruşen KELEŞ, Çevre Sorunları, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Ankara, 1985, s. 52.