NÂZIM’A Y A N M A K M t a ^
însan. Nâzım gibi bir ozan yetiştirdi mİ onun kadrini kıymetini bilmelidir. Yaşasaydı 75 yaşmda olacaktı. Kim bilir bize mutluluk veren ne şiirler yazacak, ne doğrular söyleyecekti. Yüreğimin ve düşüncemin hiç katılaşmaması biraz da ondandır. «Yaşamak bir ağaç gibi tek ve bür • Ve bir orman gibi kardeşçesine • Bu hasret bizim..» dizeleri içimdedir. Yaşasaydı, 75 yaşında ve dopdolu yaşayan bir ay dın olarak aramızda dolaşacaktı. Yeni bir kadın sevecekti, yeni dostlan olacaktı. Şu 1977 yılında olup bitenlere dair
düşünecekti, duyacaktı, bizi biraz daha gerçek yaşama
alıştıracaktı. Düş görün ama uyandığıma zaman gerçekler den ürküp yeniden gözlerinizi kapamağa kalkmayın diye cekti. Bıkıp usanmadan İnsanoğlunun güzelliği, iyiliği, mut luluğu yaratabileceğini söyleyecekti. Ne varsa yeryüzünde
bizim yarattığımızı, ne öziüyorsak yeryüzünde bizim
sebep olduğumuzu, gerçeği de düşii de insanın yapıp yoğurduğunu anlatacaktı. Şimdi düşünüyorum da, ben Nâ zım'a, yaşasaydı şu günlerde sosyal ve politik oluşuma İn sancıl ölçüleri getirecek saygın bir insanımız olarak işleri
mizi kolaylaştınrdı diye, yanıyorum. ^
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
