DO ANH SAR-HÜYÜK (KONYA) ARASINDA SULTANDA LARI
MAS N YAPISAL ÖZELL KLER
Rahmi AKSOY, Ali BOZDA
Selçuk Ü. Mühendislik – Mimarl k Fakültesi, Jeoloji Mühendisli i Bölümü, KONYA
ÖZET: Sultanda lar Masifi’nin güneydo u kesiminde Do anhisar ile Hüyük aras nda Miyosen-Pliyosen ya örtü alt nda masifin Paleozoyik ya metamorfitleri yer al r. Bu çal mada masifin metamorfizmas na e lik eden deformasyon evreleri belirlenmi tir.
Alpin hareketlerle ye il ist fasiyesinde metamorfizma geçiren kayaçlar n üç sünümlü vr mlanma evresi geçirerek k vr m–2 ve k vr m–3 tipi üstelenmi k vr m geometrisi kazand klar anla lmaktad r. Bu deformasyon evrelerinde, s ras yla, (1) yapraklanma düzlemleri; (2) KB-GD gidi li yatay eksenli, az-e ik, izoklinal k vr mlar ve buru ma lineasyonlar ; (3) KD-GB gidi li eksen düzlemi e ik, ekseni dal ml izoklinal ve benzer k vr mlar geli mi tir.
nceleme alan n Miyosen’den itibaren blok faylanmayla k klanarak bugünkü iç yap kazand saptanm r.
Anahtar kelimeler: Sultanda lar Masifi, mesoskopik tektonik, çok evreli k vr mlanma, blok faylanma
Structual Features of The Sultanda lar Massif Between Do anhisar and Hüyük (Konya, Turkey) ABSTRACT: Paleozoic metamorphites crop out under the Miocene-Pliocene cover rocks in the southeastern part of the Sultanda lar Massif between Do anhisar and Hüyük. In this study, phases of deformation accompanied the metamorphism of the massif were determined.
The rock units of the massif experienced regional metamorphism under the greenschist facies have undergone three phases of deformation during the Alpine orogeny. These are, in sequence, (1) schistosity planes, (2) NW-SE trending sub-horizontal, gently inclined isoclinal folds and crenulation lineations and (3) NE-SW trending moderately inclined and plunging, isocinal and similar folds. The second and third phases caused to develop type-2 and type-3 superimposed folding.
The study area has gained its present internal structure by uplifting, subsidence and block faulting, denoted as the F4-phase, since Miocene.
Key words: Sultanda lar Massif, mesoscopic tectonic, superimposed folding, block faulting
Sultanda lar Masifi Toridler Ana Tektonik Birli i (Ketin, 1966) içinde Menderes-Toros blo unun ( engör ve di ., 1984) orta kesiminin kuzey kenar nda yer al r ( ekil 1).
ç Bat Anadolu’da kuzeyde Çay, Sultanda lar , Ak ehir ve Do anhisar güneyde Yalvaç, arkikaraa aç ve Hüyük ilçeleri aras nda kuzeybat -güneydo u yönünde
uzanan yakla k 105 km uzunlu unda ve 25 km eninde bir s rada olu turan metamorfik kütle, Türkiye jeoloji literatüründe Sultanda lar Masifi olarak bilinmektedir. nceleme alan , masifin güneydo usunda Do anhisar ve Hüyük ilçeleri aras nda kalan alan içine al r.
Bölgede masifin temelini Paleozoyik ya metamorfik kayaçlar te kil eder (Abdüsselamo lu, 1958; Haude, 1968; Demirkol, 1977, 1981, 1985; Demirkol ve di .,
1977; Öztürk ve di ., 1987; Eren, 1987, 1988; Çapk no lu ve di ., 2003). Sultanda lar n kuzeybat nda masife ili kin kayaçlar n litolojik, stratigrafik ve yap sal özellikleri ayr nt olarak incelenmesine ra men (Haude, 1972; Demirkol, 1977, 1982; Eren, 1990, 1991;
Cengiz ve Ku cu, 1993), masifin
güneydo usunda bu tür veriler çok s rl r. Bölgede yapt z bu çal man n amac masifin genel jeolojik ve yap sal özelliklerini belirlemek ve deformasyon tarihçesini ayd nlatmakt r. Bu anlamda inceleme alan bölgedeki stratigrafik birimleri ortaya
karmak ve yap sal unsurlar belirlemek amac yla 1:16 500 ölçe inde haritalanm r. Masifin yap sal özelliklerini belirlerken ayn ölçekli jeoloji ve yap sal haritalar ndan basitle tirilerek türetilen yap haritas burada tan lacakt r.
Sultanda lar Masifi’nde ilk sistemli çal malar Brennich (1954), Abdüsselamo lu (1958) ve Haude (1968) taraf ndan yürütülmü tür. Daha sonra Demirkol (1977, 1981, 1984, 1985), Demirkol ve di . (1977), Ayhan (1986), Eren (1987), Cengiz ve Ku cu (1993) ve Cengiz (1997) masifin daha çok orta ve kuzeybat kesiminde geni ve detayl ara rmalar yapm lard r.
STRAT GRAF
Çal ma alan n temelini Sultanda lar Masifi’ne ili kin Paleozoyik ya metamorfik kayaçlar olu turmaktad r ( ekil 2,3). Örtü birimleri olarak Neojen çökelleri yer almaktad r. Masifin en ya olu uklar gri-beyaz renkli kristalize kireçta , dolomitik kireçta ve mermerlerden yap Alt (?)-Orta Kambriyen-Alt Ordovisiyen ya Çaltepe formasyonu (Dean ve Monod, 1970) olu turur. Bunun üzerinde uyumlu olarak çal lan bölgenin en yayg n birimi olan türbiditik fasiyesteki kayaçlardan ibaret, Üst Kambriyen-Alt Ordovisiyen ya Sultandede formasyonu (Demirkol, 1977) bulunmaktad r. Sultandede formasyonu inceleme alan n en yayg n birimi olup, ba ca metakonglomera, metakumta , metakuvarsit ve kristalize kireçta arakatk lar içeren fillitlerden yap r. Formasyon içinde düzenli yay m
sunan, bazen di er litolojilerle yanal ve dü ey geçi li bazen de keskin s rl kristalize kireçta ve kalk istler bulunur. Bunlar Bel Yakas üyesi (Demirkol, 1977) olarak haritalanm ve adland lm r. Bunlar n üzerinde uyumsuz olarak Orta-Üst Devoniyen ya , genellikle metakuvarsitlerden, yer yer bunlarla ardalanmal fillit ve kristalize kireçta lar ndan olu an Engilli formasyonu (Haude, 1968) yer al r. Bunu; resif-resif önü ortam nda çökelen, Alt-Orta Karbonifer ya fillit, kristalize kireçta , dolomit, dolomitik kireçta ve kalk istlerden olu mu Kirazl formasyonu (Eren, 1987) uyumlu olarak örtmektedir. Kirazl formasyonunu ise, metakumta ve fillitlerden olu an, Alt-Orta Karbonifer ya Harlak formasyonu (Demirkol, 1977) izlemektedir. Bu formasyon aslen pelitik, psammitik kayaçlar ile arakatk karbonatlardan yap , Orta Karbonifer-Üst Permiyen ya Deresinek formasyonu (Demirkol, 1977) ile uyumlu olarak örtülmektedir. Bu formasyonlar Alpin orojenezine ba olarak ye il ist fasiyesinde ba kala m geçirmi lerdir (Demirkol, 1977). Masifin tüm bu birimlerini allüviyal yelpaze ve gölsel çökelleri eklindeki Miyosen-Pliyosen ya Ayaslar, Do anhisar ve Hüyük formasyonlar uyumsuz olarak örtmektedir
ekil 2)
YAPISAL JEOLOJ
Sultanda lar Masifi’ne ili kin kayaçlar, kuzeyde KB-GD gidi li Ak ehir Fay Zonu (Koçyi it ve di ., 2000) taraf ndan rland lmaktad r. Bu olu uklar, güneyde Pliyosen ya karasal-gölsel çökeller taraf ndan uyumsuz olarak geni ölçüde örtülmü bulunmaktad r.
nceleme alan nda masife ili kin kayaçlar, geçirdikleri metamorfizmaya ko ut olarak düzlemsel ve çizgisel akma yap lar ile k vr ml yap lar kazanm lard r. Bu nedenle söz konusu kayaçlar n yeniden kristallenmeleri neticesinde birincil doku özelliklerini belirlemek çok zordur.
Bölgede Sultanda lar Masifi içinde mesoskopik olarak ölçülebilir yap lar n ba nda yapraklanma düzlemleri (S1)
gelmektedir. Metapelitik birimlerde s kdüze geli mi olan yapraklanma, daha az sünek davran gösteren metakuvarsit ve kristalize kireçta lar nda ise silik geli mi tir. Yapraklanma düzlemleri, korundu u yerlerde tabakala maya az çok paralel konumdad r. Tabakalanma ço u yüzleklerde süreksiz, veya yal nm , yass uzun merceksi geometridedir. Yapraklanma gidi leri incelenmi ve izleri yap sal haritada gösterilmi tir ( ekil 3). Bu haritada yapraklanma izleri ile formasyon s rlar aras ndaki ili ki belirtilmeye çal lm r. Burada formasyon s rlar ile yapraklanma izlerinin gidi leri birbirleriyle ayk olduklar görülmektedir. Yapraklanma düzlemleri, kesintiye u ramadan tüm metamorfik birimleri katetmektedir. Buradan Sultanda lar Masifi’ni olu turan kayaçlar n birlikte ve tek evrede ba kala m geçirdikleri anla lmaktad r.
Kayaçlarda s kdüze yapraklanma geli imi, ilerleyen ilk iddetli deformasyonun bir sonucudur (Ramsay, 1967). Bu nedenle, çal ma alan nda Sultanda lar Masifi içindeki yapraklanma geli mesi ile tabaka düzlemlerinin bozulmas veya kaybolmas bu çal mada F1-deformasyon evresinin bir sonucu
olarak yorumlanm r. Yapraklanma
düzlemleri (S1) bu evreyi izleyen
deformasyonlar ile çok evreli olarak vr mlanm lard r ( ekil 3).
Birimlerin stratigrafik konumlar ile mesoskopik k vr m yap lar ndan, masife ili kin metamorfik birimlerin bir ineçten (synformdan) olu an bat ya devrik k vr m yap olu turdu u görülür. Metamorfik kayaçlar içinde mesoskopik olarak gözlenen vr mlar, Fleuty (1964)’nün eksen düzlemi ve kanat aç lar yönünden yapt s flamaya göre, az e ik-e ik, yatay-az dal ml , izoklinal, k ya da dar k vr mlar eklindedir. Ramsay (1967)’in s flamas na göre bunlar n k vr m–2 ve k vr m–3 giri im yap sunduklar anla lmaktad r. Gerek mostralarda ve gerekse yap sal haritada ( ekil 3) görülen k vr mlanm
vr m yap lar n geli ti i görülmektedir. vr mlanm k vr mlar n ya da k vr m giri imleri, F1-deformasyon evresi ile geli en
(S1) yapraklanma düzlemlerinin, daha sonra bu
evreyi izleyen deformasyonlar sonucunda yeniden k vr mlanmas yla olu mu tur.
nceleme alan nda Çaltepe ve Sultandede formasyonlar na ili kin tabaka ölçümleri (S0)
-diyagram nda aksiyal doku simetrisi vermektedir ( ekil 4a). Bu birimlerin harita ve doku diyagram n yorumundan F1
-deformasyon evresi ile ili kili geli en k vr m ekseninin (B1) K 34°B gidi li ve 2°KB’ya dal ml
oldu u anla lmaktad r ( ekil 4a). Ayn formasyonlarda ölçülen yapraklanmalara (S1)
ait doku diyagram ise (B2) tektonik eksen
gidi inin K 30°B, 6°KB konumlu oldu unu göstermektedir ( ekil 4b). Buna göre (B1) ve
(B2) eksenleri birbirine ko uttur.
Üst Paleozoyik ya Engilli, Kirazl , Harlak ve Deresinek formasyonlar ndaki tabaka düzlemlerinin (S0) nokta da ( ekil 5a)
izoklinal yap simgeleyen aksiyal doku simetrisi vermektedir. Bu k vr ma ili kin K 25°B, 4°KB konumlu k vr m ekseni F1
-deformasyon evresindeki k vr mlanma geometrisini yans tmaktad r. Engilli ve Harlak formasyonlar na ili kin yapraklanma (S1)
düzlemlerinin kontur diyagram konik k vr m geometrisine özgün bir küçük -ku vermektedir ( ekil 5b). Bu ku ak eksen konumu K15°B, 30°KB olan B2-k vr m yap
yans tmaktad r. Burada elde edilen k vr m ekseni ile Alt Paleozoyik ya Çaltepe ve Sultandede formasyonlar na ili kin (S1)
ölçümlerinden elde edilen (B2) ekseni aras nda
15°’lik bir ayk k söz konusudur. Bu ayk k d nda eksenler birbirlerine ko uttur. Bu doku diyagramlar ndan ( ekil 4b, 5b) ve yap haritas ndan ( ekil 3), B2
-vr n F2-deformasyon evresine ba
olarak geli ti i anla lmaktad r.
Di er taraftan mesoskopik k vr m ekseni ve eksen düzlemlerinin e it alan izdü ümü alt yar küre üzerindeki da mlar ( ekil 6a, 6b), yap sal haritada da ( ekil 3)) izlendi i gibi, çok evreli k vr mlanmay sergilemektedir. Ayr ca, mesoskopik eksen düzlemlerinin (S2) kontur
diyagram ( ekil 6b)’ iki büyük ku ak tan mlamaktad r. Bu ku aklar n kutuplar , ekseni K 550-630 D gidi li di er bir B3 k vr m
yap sergilemektedir. B3 vr mlar n F3
deformasyon evresinde geli tikleri ve eksen düzlemlerinin e ik, ekseni dal ml (Fleuty,
1964), izoklinal, benzer tarzda olduklar anla lmaktad r.
nceleme alan nda yukar da tan mlanan yap sal elemanlar n yan s ra buru ma lineasyonlar da geli mi tir. Bunlar n alt yar mküre Schmidt projeksiyonu, lineasyonlar n genel gidi lerinin K480B
oldu unu göstermektedir ( ekil 7). Doku diyagramlar ndan ( ekil 4b, 5b) ve yap haritas ndan ( ekil 3) görüldü ü gibi, buru ma lineasyonlar (L1) B2- k vr m eksenine paralel
olarak geli mi lerdir. Böylece L1 buru ma
lineasyonlar n F2 deformasyon evresinde
geli mi oldu u belgelenmi tir.
Sonuç olarak, Sultanda lar Masifi’nin inceleme alan nda ye il ist fasiyesinde dü ük dereceli bölgesel metamorfizma geçiren (Demirkol, 1977) kayaçlar ndan elde edilen yap sal verilerin nda bölgede üç plastik-plastikoviskoz deformasyon evresinin varl belirlenmi tir. Bu deformasyonlar ile geli en metamorfik kayaçlar, daha sonraki yükselme ras nda gevrek davran dönemiyle (F4)
kl yap lar kazanm lard r. SONUÇLAR
Bu çal mada, Do anhisar-Hüyük aras nda Sultanda lar Masifi’ne ili kin metamorfitlerin, dü ük dereceli metamorfizmas s ras nda üç evreli plastik-plastikoviskoz deformasyon geçirerek vr mland saptanm r. Bu deformasyon evrelerinden birincisinde (F1), meta tortul
istiflerde kayaçlar n, iddetli deformasyon
geçirerek yeniden kristallenme ve akma sonucu birincil tabaka yap lar n (S0) silindi i
veya bozuldu u, belirgin ve s kdüze geli mi yapraklanma düzlemleri (S1) kazand klar
görülmü tür. F1-deformasyon evresi (S0)
düzlemlerini k vr mland rken (B1) ayn
zamanda bu birimlerde S1-düzlemlerinin
geli mesine neden olmu tur. Bu evreyi izleyen F2-deformasyon evresinde, yatay eksenli, az
ik, izoklinal k vr mlar (B2) ve buru ma
lineasyonlar olu mu tur. Üçüncü evrede (F3)
benzer k vr mlanma ile eksen düzlemi e ik, ekseni dal ml izoklinal k vr mlar (B3)
geli mi tir.
ncelenen bölgenin Miyosen ba ile günümüz aras nda blok faylanmalarla kabuk devinimlerine maruz kald , Miyosen-Pliyosen ya tortul birimlerin
vr mlanmad gözlenmi tir. TE EKKÜR
Bu çal ma S.Ü. Bilimsel Ara rma Projeleri Koordinatörlü ü taraf ndan desteklenmi tir. Bu nedenle bu kuruma te ekkürü bir borç biliriz. Makaleye yap ele tirileriyle katk sa layan Prof. Dr. hsan SEYMEN ve Prof. Dr. Hükmü ORHAN’a, ekillerin çiziminde yard mlar gördü ümüz Ar . Grv. smail NCE ile Ar . Grv. M. Yavuz HÜSEY NCA’ya te ekkür ederiz. Prof. Dr. Yüksel AYDIN’a ve Doç. Dr. Ya ar EREN yaz n önceki nüshalar inceleyerek katk lar sa lam lard r.
KAYNAKLAR
Abdüsselamo lu, ., 1958, Sultanda lar ’n n 1/100.000 ölçekli jeolojik leveleri hakk nda rapor: MTA. Derleme Rapor No: 2669, Ankara.
Ayhan, A., 1986, Hüyük (Bey ehir) civar n Alt-Orta Kambriyen birimlerinde bulunan barit zuhurlar n özellikleri; Türkiye Jeolojisi Kurultay -1986, Bildiri Özetleri, s 61.
Brennich, G., 1954, 1/100 000 ölçekli genel jeolojik harita izahnamesi, Ak ehir (90-1, 2, 3, 4) ve Ilg n (91/1 ve 91/3) paftalar , M.T.A. Derleme Rapor No: 2515, Ankara.
Cengiz, O., 1997. arkikaraa aç (Isparta) ve Hüyük-Do anhisar (Konya) aras ndaki barit yataklar ve olu umu. Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen. Bilimleri Enstitüsü, Isparta, 247s.
Cengiz, O., ve Ku çu, M., 1993, Çar ksaraylar ( arkikaraa aç-Isparta) kuzeyinin jeolojisi ve kur unlu barit yataklar : Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, C. 36, S.1, s. 63-74.
Çapk no lu, ., Gürsu, S., Göncüo lu, Y., Turhan, N., Göncüo lu, M.C., 2003, Sultanda alan nda (Orta Anadolu, Türkiye) farkl tektonik dilimlerdeki Karbonifer birimlerinin stratigrafisi ve yeni konodont ya lar : Mersin Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Jeoloji Mühendisli i Bölümü 10. Y l Sempozyumu, s. 31-32, Mersin.
Dean, V.T. ve Monod, O., 1970, The Lover Paleozoic stratigraphy and faunas of the Taurus Mountains near Bey ehir, Turkey, I., Stratigraphy: Bulletin of Britain Museum of Natural History Geol., V. 19, N. 8, p. 411-426.
Demirkol, C., 1977, Yalvaç-Ak ehir dolay n jeolojisi: Doçentlik Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Yer Bilimleri Bölümü, Konya, 114s.
Demirkol, C., 1981, Sultanda kuzeybat n jeolojisi ve Bey ehir – Hoyran Nap ile ili kileri: TÜB TAK Temel Bilimler Ara rma Grubu, Proje No:382, 56s, Ankara.
Demirkol, C., 1982, Yalvaç-Ak ehir dolay n stratigrafisi ve Bat Toroslarla dene tirimi. T. M. M. O. B. Jeoloji Mühendisleri Odas Yay , Say 14, s. 3–14.
Demirkol, C., 1984, Geology of the Taurus belt. M. T. A. Publications, p. 69–76, Ankara.
Demirkol, C., 1985, Sultanda kuzeybat ndaki allokton birimler ve jeolojisi T.M.M.O.B. Jeoloji Mühendisleri Odas Yay , say , 22, s.3-10.
Demirkol, C., ve Sipahi, H., Çiçek, S., 1977. Sultanda n sratigrafisi ve jeoloji evrimi: MTA. Enstitüsü, Rapor No: 6305, Ankara (yay nlanmam ).
Eren, Y., 1987, Sultanda lar Masifi’nin stratigrafisi ve mesoskopik tektoni i, Yüksek lisans tezi, S.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya, 80s., (Yay nlanmam ).
Eren, Y., 1988, Engilli (Ak ehir)-Bagkonak (Yalvaç) aras nda Sultanda lar Masifi’nin jeolojisi, A.Ü. Isparta Müh. Fakültesi, 5. Mühendislik Haftas , Bildiri Özleri, s.19.
Eren, Y., 1990, Engilli (Ak ehir)-Bagkonak (Yalvaç) köyleri aras nda Sultanda lar Masifi’nin tektonik özellikleri, Türkiye Jeoloji Bülteni, say 33, s.39-50.
Eren, Y., 1991, Engilli (Ak ehir) – Ba konak (Yalvaç) aras nda Sultanda lar Masifinin Stratigrafisi, Ç. Ü. Ahmet Acar Jeoloji Sempozyumu s.83-92, Adana.
Fleuty, M.J., 1964, The description of folds: Geological Association Proceedings, v.75, p. 461-489. Hadue, H., 1968, Zur Geologie des mittleren Sultanda sudwestlich von Ak ehir (Turkei):
Dissertation Münster, 146 p. (unpublished).
Hadue, H., 1972, Sratigraphie und Tectonic des Südlichen Sultanda (SW Anatolien): Zeit. Deutsch. Geol. Ges., 123, s 411-421.
Ketin, ., 1966, Anadolu’nun tektonik birlikleri: M.T.A. Estitüsü Dergisi S. 66, s.20-34.
Koçyi it, A., Ünay, E., and Saraç, G., 2000, Episodic graben formation and extensional neotectonic regime in west Central Anatolia and the Isparta Angle: a case study in the Ak ehir –Afyon Graben, Turkey, Geological Society, London, Special Publications, v.173, p. 405-421.
Öztürk, E.M., Dalk ç, H., Ergin, A., Av ar, Ö.P., 1987. Sultanda güneydo usu ile Anamasda dolay n jeolojisi: Maden Tetkik Arama Enstitüsü Rapor No: 8191, Ankara, (yay nlanmam ).
Ramsay, J.G., 1967, Folding and fracturing of rocks: New York, McGraw-Hill Book Company, 568 p. engör, A.M.C., Y lmaz, Y., and Sungurlu, O., 1984, Tectonics of the Mediterranean Cimmerides:
nature and evolution of the western termination of Paleo-Tethys: Geological Society, London, Special Publications, v. 17, p.77-112.
ekil 1. Türkiye’nin tektonik haritas ( engör ve di ., 1984’ten basitle tirilerek al nm r) ve çal ma alan n yeri. MTB: Menderes-Toros blo u, KB: K ehir blo u, ITS: ç Toros Kenet Ku , ES: Erzincan Kenet Ku , IAZ: zmir-Ankara Zonu, SC: Sakarya K tas , IPS: ç Pontid Kenet Ku .
Figure 1. Tectonic map of Turkey showing paleotectonic elements (simplified after engör et al.1984) with the location of the study area. MTB: Menderes-Taurus Block, KB: K ehir Block, ITS: Inner Tauride Suture, ES: Erzincan Suture, IAZ: zmir-Ankara Zone, SC: Sakarya Continent, IPS:
ekil 2. Do anhisar-Hüyük aras nda Sultanda lar Masifi’nin stratigrafik dikme kesiti.
ekil 3. Do anhisar-Hüyük aras nda Sultanda lar Masifi’nin basitle tirilmi yap sal haritas .
Figure 3. Simplified structural map of the Sultanda lar Massif between Do anhisar and Hüyük.
ekil 4. Çaltepe ve Sultandede formasyonlar nda tabaka (a) ve yapraklanma (b) ölçümlerine ili kin kontur diyagramlar . Konturlar: (a) % 1–4–8–12–14 (n=519), (b) % 1–4–8–12 (n=199).
Figure 4. Contours of poles to S0 bedding (a) and S1 foliation (b) in Çaltepe and Sultandede formations.
Contour intervals are: (a) 1–4–8–12–14 % (n=519), (b) 1–4–8–12 % (n=199).
ekil 5. Engilli, Kirazl , Harlak ve Deresinek formasyonlar nda tabaka (a) ve yapraklanma (b) ölçümlerine ili kin kontur diyagramlar . Konturlar: (a) % 1–5–10–15 (n=86), (b) % 1–4–8–12–16 (n=25).
Figure 5. Contours of poles to S0 bedding (a) and S1 foliation (b) in Engilli, Kirazl , Harlak and
ekil 6. Masife ili kin tüm birimlerde ölçülen mesoskopik k vr m eksenlerine (a) ve mesoskopik eksen düzlemlerine (b) ait kontur diyagramlar . Konturlar:(a) % 1–5–10–15–20–23 (n=30), (b) % 1–4–8–12–14 (28).
Figure 6. Contours of poles to mesoscopic fold axes (a) and axial planes of folds (b) in all the units. Contour intervals are:(a)1–5–10–15–20–23 % (n=30), (b)1–4–8–12–14 % (28).
ekil 7. Tüm metamorfik birimlere ait buru ma lineasyonlar n doku diyagram . Konturlar: % 2–4– 6–8–10–12 (n=51).
Figure 7. Stereographic equal area projections for all the metamorphic units structural data. Contour intervals are: 2–4–6–8–10–12 % (n=51).
