RATLARDA KARBON TETRAKLORÜR İLE OLUŞTURULAN KRONİK KARACİĞER HASARI ÜZERİNE ÜZÜM ÇEKİRDEĞİ YAĞI VE BİBERİYE EKSTRAKTININ ETKİSİ VE KASPAZ AKTİVİTESİ İLE HEPATİK
APOPTOZİSİN BELİRLENMESİ
EFFECT OF GRAPE SEED OIL AND ROSEMARY EXTRACT ON CHRONIC LIVER DAMAGE INDUCED BY CARBON TETRACHLORIDE IN RATS AND DETERMINATION OF HEPATIC APOPTOSIS AND ACTIVITY OF CASPASE
Ahmet ALPAY Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Veteriner Patoloji Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ekim 2018 Danışman: Prof. Dr. Ayhan ATASEVER
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Pathology
M.Sc. Thesis, October 2018 Supervisor: Prof. Dr. Ayhan ATASEVER
ÖZ
Bu çalışmada, karbon tetraklorür (CCl4) ile kronik karaciğer hasarı oluşturu-lan ratlarda Biberiye (BE) ve Üzüm çekirdeği yağının (ÜÇY) karaciğer doku-sunda oluşabilecek lezyonlar üzerine olası koruyucu etkisi, hücresel apoptozun immunohistokimyasal yöntemle (kaspaz 3, 8 ve 9 antikorları ile) değerlendirilmesi ve serum ALT (alanin amino transferaz) aktivitesi, Trigliserit, Total protein, Albümin, total Kolesterol, karaciğer MDA (malondialdehit) düzeyleri ile Total antioksidan kapasitesi belirlendi. Çalışmada, 72 adet (200-250 gr) Wistar albino ırkı erkek rat, her grupta 12 hayvan olmak üzere 6’şar gruba ayrıldı. İlk grup kontrol olarak belirlendi ve % 0.9 NaCl (0.2 mL/kg/canlı ağırlık) uygulandı. İkinci ve üçüncü gruplara 12 hafta boyunca her gün sırası ile 200 mg/kg/canlı ağırlık dozunda biberiye ekstraktı ve 4 ml/kg canlı ağırlık dozunda üzüm çekirdeği yağı gavaj ile verildi. Dördüncü gruba 8 hafta boyunca haftada 2 kez 1:1 oranında mısır yağı ile dilüe edilen CCl4 (İP) 0.2 mL/kg/canlı ağırlık dozun da enjekte edildi. Beşinci ve altıncı gruplara ise 12 hafta boyunca her gün sırası ile 200 mg/kg/ canlı ağırlık dozunda biberiye ve 4 ml/kg canlı ağırlık dozunda üzüm çekir-deği yağı gavaj ile verildi. Aynı gruplara (V ve VI) beşinci hafta dahil 8 hafta boyunca intraperitoneal (İP) 0,2 mL/kg/canlı ağırlık, 1:1 oranında mısır yağı ile dilüe edilen haftada iki doz CCl4 uygulandı.
Kontrol gruplarında normal karaciğer doku yapısı gözlenirken; CCl4 grubu hepatositlerinde yoğun makro ve mikroveziküler yağlanma, portal bölgede ve parankimde mononüklear çoğunluğu lenfositlerden oluşan hücre infiltrasyon alanları ile nekrotik değişiklikler ile portal bölgelerde hafif fibrozis ile tam olmayan lobulasyon formasyonları görüldü. Karaciğer hasarı oluşturulan CCl4+Biberiye (Grup 5) ve CCl4 + Üzüm Çekirdeği Yağı verilen (Grup 6) gruplarda bulgular da hafif azalma görülmesine rağmen CCl4 gru-bundakine benzerdi. Deney gruplarında özellikle (Grup 5 ve Grup 6) fibröz doku oluşumu minimal sevideydi. Kontrol gruplarında kaspaz 3, kaspaz 9 pozitif ve kaspaz 8 negatifti. CCl4 uygulanangruplarda kaspaz 3, kaspaz 8 ve kaspaz 9 pozitifti. Üzüm çekirdeği yağı ve biberiye uygulamalarına bağlı olarak kaspaz-3 aktivitesinin sınırlı sayıda azaldığı saptandı. Kaspaz-9 aktivi-tesinin de kaspaz-3 gibi kısmen azalmış olması, Üzüm çekirdeği yağı ve biberiye uygulamalarının sınırlı da olsa karaciğer dokusunu koruyabileceğini düşündürmüştür.
Karbon tetraklorür uygulamaları ile artmış serum ALT aktivitesi sadece biberiye uygulaması ile normal değerlere yaklaştı. Üzüm çekirdeği yağı uygulamasının bu enzim aktivitesi üzerine etkisi olmadı. CCl4 uygulanan grupta azalmış olan serum Total protein düzeyleri biberiye ve üzüm çekirde-ği uygulamalarından etkilenmedi. Serum albumin düzeyleri yönünden dene-me grupları arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmadı (P>0,05). Karaciğer hasarı ile artmış olan serum total kolesterol düzeyleri, biberiye ve üzüm çekirdeği yağı ilavesiyle değişmedi. CCl4 ile karaciğer hasarı oluşturu-lan ratlarda serum trigliserit düzeylerindeki artışlar (P=0,001), biberiye ve üzüm çekirdeği yağı uygulaması ile sayısal olarak azaldı.
Karbon tetraklorürgrubunun MDA seviyeleri diğer gruplardan yüksek bu-lundu (P<0,05). CCl4‘lü gruplara biberiye ve üzüm çekirdeği yağı uygulamala-rı MDA seviyelerini önemli düzeyde düşürdü (P<0,001). Sadece Üzüm çekir-deği yağı verilen grubun karaciğer dokusu TAK seviyeleri diğer gruplardan daha yüksek bulundu (P<0,001). Karbon tetraklorür uygulanan ratlara üzüm çekirdeği yağı ve Biberiye uygulamasının total antioksidan kapasitesi üzerine etkisi olmadığı saptandı.
Sonuç olarak; CCl4 ile birlikte 200mg/kğ Biberiye ekstresi ve CCl4 ile birlikte Üzüm çekirdeği yağı verilen gruplarda karaciğer hasarı üzerinde her iki antioksidanın iyileştirme yönünden etkisi biyokimyasal veriler ile belirlenir-ken, histopatolojik lezyonlar üzerine olumlu etkisi gözlenmemiştir. CCl4 ile birlikte Biberiye ekstresi ve Üzüm çekirdeği yağı verilen gruplarda biyokim-yasal parametreler kontrol grubu değerlerine yaklaştığından, ÜÇY ve BE kısmen iyileştirici etkileri olabileceği, biberiye ve üzüm çekirdeği yağının farklı sürelerde ve yan etki oluşturmaksızın en iyi sonucu verecek yüksek dozlarda kullanılarak, kesin etkilerinin belirlenmesine yönelik yeni araştır-malara ihtiyaç olduğu kanaatine varıldı.
ABSTRACT
The present study determined the possible protective effects of grape seed oil and rosemary extract on lesions and cellular apoptosis detection by immunohistochemical method (with caspase 3, 8 and 9 antibodies) in liver tissue and some biochemical parameters; serum ALT (alanin aminotransferase) activity, triglyceride, total protein, albumin and cholesterol activity, and liver MDA (malondialdehyde) levels along with total antioxidant capacity on chronic liver injury induced by carbon tetrachloride (CCl4) in rats.
Seventy two Wistar albino rats (200-250 g) were divided into six groups (n:12/group). In the first group of control rats (control group), the rats were administered with %0,9 NaCl (0.2 mL/kg). The second and the third groups were administered daily with 200 mg/kg rosemary extract and 4 mg/kg grape seed oil for twelve weeks throuhg gastric gavage, respectively. Fourth group of animals were administered with CCl4 (which was diluted with corn oil, 1:1) i.p. (0,2 mL/kg) twice for 8 weeks. Fifth and sith groups of rats were also daily with 200 mg/kg rosemary extract and 4 mg/kg grape seed oil, respectively, for twelve weeks through gastric gavage. Animals in the fifth and sixth groups were also given CCl4 (which was diluted with corn oil, 1:1) i.p. (0,2 mL/kg) twice for 8 weeks, starting from the 5th week.
The control group of livers had normal architecture, while an intensive macro and microvesicular steatosis, mononuclear inflammatory cell infiltrations mostly lymphocytes in portal area and paranchyma with necrotic alterations, mild to severe fibrosis with lobulation formation were observed in the CCl4 treated group. While the groups treated with CCl4 + rosemary extract (Group 5) and CCl4 + grape seed oil (Group 6) demonstrated slight reductions in the findings, the findings in the group 5 and 6 were similar to those of treated with the CCl4. Fibrous tissue formation was minimal in experimental groups (5 and 6). In the control groups, while caspase-3 and caspase-9 were positive, caspase-8 was negative. In the group treated with CCl4 alone, caspase 3, caspase 8 and caspase 9 were positive. There was a limited reduction in caspase 3 activity in groups receiving rosemary extract and grape seed oil. Similar to caspase 3, partial reduction observed in caspase 9 activity suggest that rosemary extract and grape seed oil administrations may have a partial protective effect on the liver tissue. Increased serum ALT acitivity level due to CCl4 administration was close normal only in rosemary extract received group and grape seed oil did not have any effect on the activity of this enzyme. Grape seed oil application had no effect on this enzyme activity. Reduction in serum total protein levels observed in CCl4 group was not affected in rosemary extract and grape seed oil administrated groups. Compared to control group, total protein levels were found to be higher in other groups (P=0.001) except rosemary received ones. There was no ststistically significant difference in serum albumin levels among experimental groups (P>0.570). Increased serum cholesterol levels due to liver damage, compared to the control ones, were changed in the CCl4 groups which also received rosemary extract and grape seed oil. Compared to controls, serum triglyceride levels in CCl4 groups were determined to be higher (P=0.001). Upon administration of rosemary extract and grape seed oil, these values were reduced to lower numbers. MDA levels in CCl4 only group was higher than other groups (P<0.05). Administration of rosemary extract and grape seed oil to CCl4 only groups reduced MDA levels significantly (P<0.001). Liver tissue total antioxidant capacity level was determined to be higher in grape seed oil group compared to other groups P<0.001). There was no effect of rosemary extract administration on total antioxidant capacity.
In conclusion, while when given with CCl4, both 200 mg/kg rosemary extract and 4 mg/kg grape seed oil, both antioxidant compund determined by bio-chemical data and no positive effect on histopathological lesions was ob-served. Since biochemical parameter values were close to normal values in groups which received rosemary extract and grape seed oil along with CCl4, both compounds may have have healing effects. Therefore, new research strategies and approaches where both compounds may be tried with differ-ent periods with high doses without side effects are needed to evaluate their effects.
Anahtar kelimeler: Biberiye ekstresi, Histopatoloji,
FARKLI YERLEŞTİRME AÇISININ VE STERİLİZASYON SONRASI YENİDEN KULLANIMIN TİTANYUM VE PASLANMAZ ÇELİK MİNİVİDALARIN PRİMER STABİLİTELERİ ÜZERİNE ETKİLERİNİN İNCELENMESİ EVALUATION OF THE EFFECTS OF DIFFERENT PLACEMENT ANGLES AND REUSAGE AFTER STERILIZATION
PROCESS ON THE PRIMER STABİLITIES OF TIANIUM AND STAINLESS STELL MINISCREWS Ayşe KARKAÇ
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Ortodonti Anabilim Dalı
Doktora Tezi, Ekim 2018 Danışman: Dr. Öğr. Üyesi Nisa GÜL AMUK
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Orthodontics
Ph.D Thesis, October 2018 Supervisor: Asst. Prof. Nisa GÜL AMUK
ÖZ
Bu çalışmanın amacı, 60° ve 90° açılarda yerleştirilmiş paslanmaz çelik ve titanyum minividaların, ilk kullanım ve sterilizasyon döngüsü sonrası yeniden kullanımının primer stabilite, yerleştirme torku ve çıkarma torku açısından değerlendirmek ve karşılaştırmaktır.
Çalışmamızda self-drilling özelliğe sahip 50 adet pas-lanmaz çelik, 50 adet titanyum minivida kullanılmıştır. Minividalar sığır kalça kemiğinden elde edilen kemik bloklarına uygulanmıştır. Minivida yerleştirilecek olan kortikal kemik alanlarının belirlenmesi amacıyla kemik blokları bilgisayarlı tomografi ile incelenmiştir. Uygula-ma noktalarındaki kortikal kemik kalınlığı 1 ile 1,8 mm arasında olan kemik blokları seçilerek minividalar yer-leştirilmiştir. Gruplar paslanmaz çelik ve titanyum ala-şımdan oluşan minividaların 60° ve 90° açıda, ilk kulla-nım ve recycled kullakulla-nımındaki primer stabilitelerinin inceleneceği 8 farklı gruptan oluşmaktadır. Primer stabilite, immediat kuvvet uygulamadan önce yapılan ilk ölçüm ve kuvvet uygulandıktan sonra yapılan öl-çümler olarak farklı zaman aralıklarında değerlendiril-miştir. Minivida yerleştirilirken yerleştirme torku, 24 saat sonra yapılan son rezonans frekans analizi (RFA) ölçümünden sonra da çıkarma torku değerleri ölçül-müştür.
Gruplar karşılaştırıldığında, RFA ve tork değerlerine göre minividaların açıdan bağımsız olarak materyale göre ilk kullanımda primer stabilitelerinde anlamlı bir fark bulunmamıştır. Minividaların recycled kullanımın-da açıkullanımın-dan bağımsız olarak materyale göre primer stabilite karşılaştırmasında paslanmaz çelik materyalin hem RFA hem de tork değerleri daha yüksek bulunmuş-tur (p<0.001). 60°’de yerleştirilen paslanmaz çelik ve titanyum alaşımdan üretilmiş mininividaların primer stabiliteleri arasında hem recycled hem de ilk kullanım-da RFA ve yerleştirme tork ölçümü sonuçlarına göre anlamlı fark bulunmamaktadır. 90° açıda yerleştirilen titanyum ve paslanmaz çelik alaşımdan üretilen minividaların primer stabilitesinde RFA ve tork değer-lerinde anlamlı fark bulunmuştur (p<0.001).
Sonuç olarak, minividaların ilk kullanımında paslanmaz çelik ve titanyum minividalar benzer primer stabilite gösteririrken, recycled kullanımda paslanmaz çelik materyal titanyumdan daha üstündür. Minividaların 90° açıda uygulamasında paslanmaz çelik materyal daha iyi primer stabilite sağlamıştır.
ABSTRACT
The aim of this in-vitro study was to evaluate the primary stability of stainless steel and titanium miniscrews placement at 60° and 90° angles, at the first use and re-use after sterilization cycle using measurements of placement torque, removal torque and resonance frequency analysis (RFA).
In this study, 50 stainless steel and 50 titanium miniscrews were inserted to bone blocks prepared from ilium of bovine via self-drilling procedure. Bone blocks were examined by computed tomography to determine the cortical bone thickness at the miniscrew placement areas. Bone blocks which had cortical bone thickness between 1 and 1.8 mm were selected at the points where the miniscrews were applied. The study was composed of 8 different groups for evaluation of the primary stability of the stainless steel and titanium miniscrews inserted with 60° and 90° angle at the first and recycled use. The primary stability evaluation was performed by measurements the resonance frequency analysis (RFA) at the immediate force application period and at different time intervals after the force application. Insertion torque was measured at the time of miniscrew placement and the removal torque values were measured after 24 hours.
When the groups were compared, there was no significant difference at the primary stability with respect to the material in the first use of the miniscrews according to RFA and torque values. In the comparison of the primary stability of recycled stainless steel and titanium miniscrews, both the RFA and torque values of stainless steel material were higher than titanium (p<0.001). There was no significant difference between the primary stability of the miniscrews made of stainless steel and titanium placed at 60°, both in the recycled and in the first use, according to the results of RFA and placement torque measurement. Significant difference was found between the primary stability of the miniscrews made of titanium and stainless steel alloy placed at 90° angle (p<0.001).
As the conclusion, in the first use of the miniscrews, stainless steel and titanium miniscrews showed similar primary stability, whereas in recycled use, stainless steel material was superior to titanium. The stainless steel material provided higher primary stability in the 90° angle placement of the miniscrews.
Anahtar kelimeler: ortodontik minivida, primer stabilite, rezonans frekans analizi, paslanmaz çelik, titanyum alaşım, yeniden kullanım
Keywords: orthodontic miniscrews, primary stability, resonance frequency analysis, stainless steel, titanium alloys, reusage
İMMÜN YETMEZLİKLİ HASTALARDAN ELDE EDİLEN SİTOMEGALOVİRÜS (CMV) SUŞLARININ GENOTİPLERİNİN BELİRLENMESİ VE GANSİKLOVİR DİRENCİNİN ARAŞTIRILMASI DETERMINATION OF GENOTYPES AND INVESTIGATION OF GANCICLOVIR RESISTANCE IN
CYTOMEGALOVİRÜS (CMV) STRAINS ISOLATED IN İMMÜNOCOMPROMISED PATIENTS.
Ayşenur COŞKUN
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Mikrobiyoloji Anabilim Dalı
Yüksek Lisans Tezi Ağustos 2018 Danışman: Prof.Dr. Selma GÖKAHMETOĞLU
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Microbiology,
M.Sc. Thesis, Ağust 2018
Supervisor: Prof.Dr. Selma GÖKAHMETOĞLU
ÖZ
Amaç: Sitomegalovirüs (CMV) sağlıklı immün sistemi normal kişilerde genellikle asemptomatik hastalık oluştururken, immün yetmezliği olanlarda ve fetusta çok ciddi komplikas-yonlara neden olmaktadır.
CMV’de gB; genotipleme açısından en çok üstünde çalışılan proteindir. Doğada bulunmakta olan CMV suşlarında bugüne kadar dört farklı gB genotipi (gBl-4) tarif edilmiştir. CMV enfeksiyonların tedavisinde viral DNA polimeraz inhibitörü olan gansiklovir (GCV) foskarnet ve sidofovir kullanılmaktadır. Bu çalışmada immün yetmezlikli hastalardan elde edilen CMV suşlarının genotiplerinin belirlenmesi ve CMV suşlarında antiviral direncin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Erciyes Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Erişkin Hematoloji ve Pediatrik Hematoloji bölümle-rinde takip edilen 49 hastaya ait kan örnekleri çalışmaya dahil edildi. Hastaların CMV DNA viral yükü 1000 kopya/ml ve üzerinde idi.
CMV pozitif örneklerinden DNA izolasyonu otomatik izolasyon cihazında kit prospektüsüne uygun olarak yapıldı. CMV gB gen bölgesinde 474 bp’lik bölge; CMV suşlarında gansiklovir diren-cinin belirlenmesi için, UL97 gen bölgesinde 732 bp’lik bölge çoğaltıldı.
CMV genotiplerinin ve CMV direncinin belirlenmesi için çoğal-tılan bölgelerde Abi Prism 3500 cihazında Sanger yöntemi ile dizi analizi yapıldı. CMV genotiplendirme ve antiviral direnç analizinde sanger metoduyla sonuç alınamayan 2 örneğe yeni nesil dizileme yöntemi uygulandı.
Bulgular: Hastaların 35 (% 71,4)’üne allojenik kemik iliği transplantasyonu (AKİT); 6 (%12,3)’sine otolog kemik iliği transplantasyonu (OKİT);8 (%16,3)‘i transplantasyon yapıl-mamıştır.
Çalışmaya dahil edilen 49 hastanın CMV genotipleri dağılımı; 18/49’unda tip1(%36,7 ); 5/49‘unda tip 2 (%10.2 ); 5/49’unda tip 3 (%10,2 );1/49’unda tip 4 (%2 ); 14/49 (% 28.6)’unda miks genotip verecek şekilde belirlenmiştir. Hasta-ların 6/49 (%12.3)’unda genotip tiplendirilememiş, toplamda hastaların 20/49 (%40.9) ’unda miks genotip ve tiplendirile-meyen genotip bulunduğu belirlenmiştir.
Çalışmaya dahil edilen 49 hastadan elde edilen 53 örneğin 37 (%69.8)’sinde gansiklovir direnci saptanmamış olup bir hasta örneğinde direnç analizi sonucunda gansiklovir direnç mutas-yonu (C592G) bulunduğu görülmüştür. 15 hasta örneğinde diziler karışık olduğu için direnç analiz değerlendirmesi yapı-lamamıştır.
Sonuç: Hastalarda en çok miks genotip ve tiplendirilemeyen genotip olması dikkat çekmektedir. Gansiklovir direnci örnek-lerin tümünde değerlendirilemedi, hasta örnekörnek-lerinden birin-deki direnç analizi sonucunda gansiklovir direnç mutasyonu (C592G) bulunduğu gözlenmiştir. Genotipleme ve direnç ana-liz işlemlerinin kesinleştirilmesi için yeni nesil dizileme işlem-lerinin uygulanması gerektiği kanaati oluşmuştur.
ABSTRACT
Aim: Cytomegalovirüs (CMV) cause asymptomatic infection in healty people that have normal immünity system, it may cause serious complications in immünocompromised patients and in fetus.
GB protein in CMV is the most studied protein in genotyping. Four genotypes (gBI-4) have been foumd in different CMV strains present in the nature. Viral DNA polymerase inhibitors such as ganciclovir, foscarnet and cidofovir are used in the treatment of CMV infections.
In this study it is aimed to determine genotypes of CMV strains and antiviral resistance of CMV strains obtained from immünocompromised patients.
Method: Blood samples from 49 patients that have been monitored in Department of Adult Hematology and Pediatric Hematology in Erciyes University Health Practice and Re-search Center were included in this study. CMV DNA viral load of these patients were 1000 copies/mL or above.
DNA isolation from CMV positive samples was done in the automatic isolation device according to the kit insertion. To determine CMV genotype 474 bp region in CMV gB gene regionand to determine the ganciclovir resistance 732 bp region in UL97 gene, were amplified.
Sequence analysis was performed on the Abi Prism 3500 instrument using the Sanger method in the amplified regions to identify CMV genotypes and CMV resistance. New generation was applied in to 2 samples that genotypes of CMV and antiviral resistance of CMV could not be determined by Sanger method.
Results: Allogeneic bone marrow transplantation (ACT) was performed in 35 (71.4%) patients; autologous bone marrow transplantation (OCD) was performed in 6 (12.3%) and transplantation was not appliced in 8 (16.3%) patients. Distribution of CMV genotypes of 49 patients included in the study; type 1in 18/49 (36.7%); type 2 in 5/49 (10.2%) ; type 3 in 5/49 (10.2%), type 4 in 1/49 (2%); mix genotype in 14/49 (28.6%) were found. CMV genotypes 6/49 (12.3%) patients could not be determined. Totally mix genotypes and nontypeable genotypes were found in 20/49 (40.9%) patients.
Ganciclovir resistance was not detected in 37 (69.8%) of the 53 samples obtained from the 49 patients included in the study. Ganciclovir resistance (C592G) was found in 1 sample of patients. Ganciclovir resistance could not be evaluated in 15 samples of patients as sequences of these samples were complicated.
Conclusion: It attracted attention that mixed genotypes and nontypable genotypes were the most common ones. Ganciclovir resistance was not evaluated in all cases and resistance analysis of 1 patient sample revealed ganciclovir resistance mutation (C592G). It has been concluded that new generation sequencing must be applied to ensure genotyping and resistance analysis processes
Anahtar kelimeler: Cytomegalovirüs, genotipleme,
LUCILIA SERICATA’NIN FARKLI HAYAT DÖNEMLERİNDE LUCIFENSİN VE CHYMOTRYPSIN
EKSPRESYONUNUN ARAŞTIRILMASI
INVESTIGATION OF EXPRESSİON OF LUCIFENCIN AND CHYMOTRYPSIN IN DIFFERENT LIFE CYLCLES OF LICILIA SERICATA
Ahmet GÜRGEL
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Parazitoloji Anabilim Dalı
Doktora Tezi, Kasım 2018 Danışman: Prof. Dr. Abdullah İNCİ
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Depatment of Parasitology
PhD. Thesis, November 2018 Supervisor: Prof. Dr. Abdullah İNCİ
ÖZ
İyileşmeyen kronik yaralar bütün dünyada önemli bir sağlık sorunudur. Bakteriyel kolonizasyon tedavisinde antibiyotik kullanımının artması ile birlikte ilaçlara karşı direnç sorunu ortaya çıkmaktadır. Antibiyotiğe yanıt vermeyen kronik yara tedavisinde etkili stratejile-rin tanımlanıp desteklenmesine acil ihtiyaç vardır. Gü-nümüzde bu amaçla kullanılan Maggot Debridman Te-davi başarılı uygulama etkinliği ile dikkat çekmektedir. Kurtçuklar ekstrakorporal sindirim ile proteolitik tripsin ve chymotrypsin benzeri enzimleri ile yaraları temizler. Ayrıca ilaca dirençli patojenlerin ortadan kal-dırması yara tedavisi açısından önem arz etmektedir. Kurtçuk tedavisine katılan bileşikler ve mekanizmaları-nın belirlenmesi açısından antibakteriyel karakterizasyonun araştırılması gerekmektedir. Lucilia sericata yumurta ve larva üretimi yaygın olarak karaciğer ortamında yapılmaktadır. Karaciğer dışında farklı bir besi ortamının kullanılıp kullanılamayacağı, kullanılabilecekse ne kadar etkin olacağı, bu ortamlar-da gelişen yumurta ve larvalarortamlar-dan lucifensin ve chymotrypsin ekspresyon seviyeleri hakkında detaylı araştırma bulunmamaktadır.
Bu çalışma Maggot Debridman Tedavi’de kullanılan Lucilia sericata’nın farklı beslenme ortamlarında geliş-tirilerek söz konusu ekspresyon düzeyleri değerlendi-rilmiştir. Beyin dokusu ve sığır eti dokusunda yetiştiri-len yumurta ve larvaların, lucifensin ve chymotrypsin ekspresyonlarının diğerlerinden yüksek olduğu belir-lenmiştir.
ABSTRACT
Healing of chronic wounds is a major health problem throughout the world. With increasing use of antibiotics for bacterial colonization treatment the drug resistance problem arises. Effective strategies in the treatment of chronic wounds that do not respond to antibiotics, need to be identified and promote. Today Maggot Debridement Therapy used for this purpose is notable for its successful application activity. The worms are extracorporeal proteolytic digestion with trypsin and cleaning wounds with chymotrypsin-like enzymes.
Also the elimination of drug-resistant pathogens is of great importance for the treatment of wounds. For the identification of compounds and mechanisms involved in the treatment it has to be investigated worm antibacterial characterization.
Lucilia sericata larvae and eggs are produced in the liver commonly. Used and not used in a different environment than the liver fattening, how effective can be used, you lucifen the developing eggs and larvae in the environment and there is no detailed research on chymotrypsin expression levels.
In this study the expression levels of developing Lucilia sericata in different nutritional medium are evaluated. Expression levels of lucifensin and chymotrypsin for brain tissue and beef tissue grown eggs and larvae were determined higher than others.
Anahtar kelimeler: Lucilia sericata, lucifensin, chymotrypsin, ekspresyon
Keywords: Lucilia sericata, lucifensin, chymotrypsin, expression
ADRİAMİSİN’İN OLUŞTURDUĞU TESTİS HASARI ÜZERİNE E VİTAMİNİ VE SELENYUMUN KORUYUCU ETKİSİNİN İNCELENMESİ
INVESTIGATION OF PROTECTIVE EFFECTS OF SELENIUM AND VITAMIN E ON ADRIAMYCIN-INDUCED TESTICULAR INJURY
ALPARSLAN ÜNAL
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı
Yüksek Lisans Tezi, Temmuz 2018 Danışman: Prof. Dr. Saim ÖZDAMAR
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences, Department of Histology and Embryology
M.Sc. Thesis, July 2018 Supervisor: Prof. Dr. Saim ÖZDAMAR
ÖZ
Adriamycin (ADR), kanser tedavisinde yaygın olarak kullanılan bir kemoterapi ilacıdır. ADR kanser hücreleri yanında testis dahil birçok dokuda zararlı etki göster-mektedir. Selenyum (Se) ve vitamin E üreme organları ve kısırlık üzerine koruyucu özelliklere sahiptirler. Bu çalışmanın amacı, ADR ile indüklenen testis hasarına karşı E vitamini ve Se’nin koruyucu etkisini araştırmak-tır.
Deneyde her biri sekiz sıçandan oluşan sekiz grupta 64 hayvan incelendi. Bu çalışmada 60 günlük Wistar Albi-no cinsi sıçanlar kullanıldı. 33 günlük diyet boyunca; Kontrol grubuna (1. Grup) üç günde bir toplamda 12 kez gavajla mısır yağı ve üç günde bir toplamda 10 kez izotonik salin çözeltisi verildi. ADR, tek uygulandığı ve kombinasyon şeklinde uygulandığı gruplara 2mg/kg/ gün dozda üç günde bir toplamda 10 kez ip yolla veril-di. Vitamin E, tek uygulandığı ve kombine şeklinde uy-gulandığı gruplara 200 mg/kg/gün dozda üç günde bir toplamda 12 kez gavajla verildi. Se, tek uygulandığı ve kombinasyon şeklinde uygulandığı gruplara 2mg/kg/ gün dozda üç günde bir toplamda 12 kez gavajla verildi. 33 günlük diyetin sonunda hayvanlar ketamin ve xylazin anestezisi altında dekapite edilerek testis doku-ları alındı. Bu örnekler doku takibinden geçirildi ve rutin boyama işlemleri sonunda ışık mikroskobunda histopatolojik değişimler gözlendi. Seminifer tübüllerdeki değişikliklere bakılarak JTBS ile hasarın derecesi tespit edildi. Biyokimyasal yöntemlerle, önce testis dokusundaki lipid peroksidasyonunu ve antioksi-dan enzim aktivitelerini tayin etmek için Malondealdehit (MDA), Süperoksit Dismutaz (SOD), Katalaz (CAT) ve Glutatyon Peroksidaz (GPx) aktivitele-rine bakıldı. Sonra kandaki serum örneklerinden testesteron seviyeleri ölçümlendi. TUNEL yöntemiyle apoptotik hücrelerin sayımı yapıldı. Sonuç olarak ADR uygulanması sıçan testis dokularında hasar oluştur-muştur. Vitamin E ve Se tedavisi testis dokularında kısmen düzeltici etkiye sahip olduğunu kanıtlamıştır.
ABSTRACT
Adriamycin (ADR) is a widely used chemotherapy drug in the treatment of cancer. ADR has harmful effects on many tissues including testis as well as cancer cells. Selenium (Se) and vitamin E have reproductive organs and protective properties on infertility. The aim of this study to investigate the protective effect of Vitamin E and Se against ADR-induced testicular injury.
We studied 64 animals in 8 groups, each consisting of 8 rats. 60-day-old Wistar rats used in this study. During the 33-day diet; control group (Group 1) received 12 times corn oil and 10 times isotonic saline solution. ADR was administered alone and in combination at a dose of 2 mg/kg/day, 10 times intraperitoneally. Vita-min E was adVita-ministered alone and in combination at a dose of 200 mg/kg/day, 12 times with gavage. Se was administered alone and in combination at a dose of 2mg/kg/day, 12 times with gavage. At the end of the study, animals were decapitated under ketamine and xylazine anesthesia and testicular tissues were collected. The tissues were passed routine tissue follow -up procedure then histopathologic changes were observed on light microscope after routine hematoxylin -eosin stain. The changes in the seminiferous tubules were looked at. Accordingly, the extent of the damage was determined by JTBS. Malondialdehyde (MDA), Superoxide Dismutase (SOD), Catalase (CAT) and Glutathione Peroxidase (GPx) activities were examined by biochemical methods to determine lipid peroxidation and antioxidant enzyme activities in testicular tissue. Testosterone levels were measured from the serum samples. Apoptotic cells were counted by the TUNEL method. As a result, ADR administration caused damage to rat testicular tissue. Vitamin E and Se treatment have provent to have a partial corrective effect on testicular tissues.
Anahtar kelimeler: Adriamisin, Vitamin E, Selenyum, Testis,
İN VİVO KIKIRDAK ONARIMI ÜZERİNE TGF-β1 TRANSFEKTE EDİLMİŞ DENTAL PULPA KAYNAKLI MEZENKİMAL KÖK HÜCRENİN ETKİSİ
EFFECT OF TGF- β1 TRANSFECTED DENTAL PULPA DERIVED MESENSHYMAL STEM CELLS ON IN VIVO CARTILAGE REGENERATION
Betül TEKİN
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı
Yüksek Lisans Tezi, Ağustos 2018 Danışman: Prof.Dr. Saim ÖZDAMAR
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Histology and Embryology
MS Thesis, August 2018 Supervisor: Prof. Dr. Saim ÖZDAMAR
ÖZ
Kıkırdak rejenerasyonunun zayıf olması nedeniyle hasarlı kıkır-dak dokusunun onarımında sorunlar sıklıkla yaşanmaktadır. Bu nedenle kıkırdak onarımında mezenkimal kök hücrelerin (MKH) kullanımı ile tedavi yöntemlerinin geliştirilmesi amaç-lanmıştır. Ancak MKH kullanımının da yetersiz olduğu çalışma-lar bulunmaktadır. Bununla birlikte MKH’lerin aktive gen eklen-mesiyle rejenerasyonun daha hızlı ve etkin şekilde gelişebileceği düşünülmüş ve ilgili çalışmalara başlanılmıştır. MKH’lerin kondrogenezinde önemli rol oynayan transforme edici büyüme faktörü-beta 1 (TGF-β1) bunlardan biridir ve in vitro çalışmalar-da etkinliği gösterilmiştir. Bu çalışmaçalışmalar-da, dental pulpa kaynaklı TGF-β1 ile transfekte edilmiş MKH’lerin tavşanlarda oluşturulan eklem kıkırdağı hasarının iyileşmesi üzerine etkisinin in vivo olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Çalışmada 2-3 kg ağırlığında 3-4 aylık erkek Yeni Zelanda türü 32 tavşan dört gruba ayrıldı. Kontrol grubuna herhangi bir işlem yapılmadı. Diğer üç grupta eklem kıkırdağında diril ile osteokondral defektler oluşturuldu. Sonrasında hayvanların eklem boşluğuna; Grup 2’de 0.5 mL serum fizyolojik (SF), Grup 3’de 3X106 MKH içeren 0.5 mL SF, Grup 4’de 3X106 TGF-β1 transfekte edilmiş MKH içeren 0.5 mL SF enjekte edildi. Altı hafta sonra tavşanlar sakrifiye edildi. Femoral artiküler eklem kemikten dirille kesilerek %4’lük formaldehit solüsyonuna alındı. Fiksasyondan sonra %10’luk nitrik oksit solüsyonunda dekalsifiye edildi. Doku takibi basamaklarından geçirilerek parafin bloklara gömülen dokulardan 5 μm kalınlığında kesitler alındı, hematoksilen-eozin, Masson trikrom ve toludin blue ile boyanarak ışık mikroskobunda incelendi ve immünohistokimyal yöntemler ile değerlendirildi.
Kontrol grubunda eklem kıkırdağı düzgün bir görünüme sahipti ve yüzeyel zonda kondrositler kollajen katmanlar arasında disk şeklinde, geçiş zonunda daha küresel ve derin zonda ise eklem hattına dikey yerleşimli para dizileri şeklinde görüldü. Derin zon ile kalsifiye zon arasındaki sınır düzgün bir hat şeklinde izlendi. SF verilen hasar grubunda ise kendi kendine iyileşme bölgesinde, çoğunlukta düzensiz kollajen liflerden oluşan bağ dokusu ve fibröz kıkırdaktan oluşan küçük alanlar gözlendi. MKH grubunda SF verilen gruba göre bağ dokusunda azalma fibröz kıkırdak miktarında artış vardı. Belli bölgelerde düzensiz hyalin kıkırdak yapısı ve dağınık kondrositlerin oluşturduğu alanlar görüldü. TGF-β1+MKH uygulanan grupta ise MKH gru-buna göre hyalin kıkırdak miktarında artış vardı. Kondrositler yoğun kümelenmiş dağınık bir yapılanma sergilese de yer yer organize düzenli alanlar gözlendi.
Sonuç olarak sadece MKH uygulan grupta kıkırdak onarımı SF uygulanan gruba göre daha iyi iken mezenkimal kök hücrelere TGF-β1 transfeksiyonunun, yapıcı-onarıcı hücreleri uyardığı ve hyalin kıkırdak oluşumunu artırarak iyileşmeyi daha da olumlu yönde etkilediği görülmektedir. Gen transfeksiyonu yapılmış MKH uygulamalarının kıkırdak rejenarasyonunu artıran bu çalışmanın sonuçlarının klinikte uygulanabilir hale gelmesi için moleküler düzeyde daha detaylı araştırılması ve geliştirilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.
ABSTRACT
Due to the weakness of cartilage regeneration, problems are frequently experienced in the repair of damaged cartilage tissue. Therefore, it is aimed to develop treatment methods by the use of mesenchymal stem cells (MSC) in cartilage repair. However, studies on the use of MSC are insufficient and it also has been thought that regeneration can be developed more quickly and efficiently by adding active gene to MSCs and related studies have started. Transforming growth factor-beta 1 (TGF-β1), which plays an important role in the chondrogenesis of MSCs, is one of them and demonstrated efficacy in in vitro studies. In this study, it was aimed to evaluate the effect of dental pulp-derived TGF-β1 transfected MSCs in vivo on the improvement of joint cartilage damage caused by rabbits. In the study, three to four-month-old, male, 2-3 kg on weigh, New Zealand varieties were divided into four groups of 32 rabbits. No action was taken on the control group. In the other three groups, osteochondral defects were formed by dirrhism in the articular cartilage. Later on the joint space of the animals; 0.5 mL of saline (SF) in Group 2, 0.5 mL SF containing 3X106 MKH in Group 3, and 3X106 TGF-β1 transfected MKH in Group 4 were injected. Six weeks later the rabbits were sacrificed. The femoral articular joint was cut from bone by dirrhism and taken 4 % formaldehyde solution. After fixation, it was decalcified in 10 % nitric oxide solution. Sections with a thickness of 5 μm were taken from the tissues embedded in the paraffin blocks after the tissue steps and examined by light microscopy with hematoxylin-eosin, Masson Tricrom and Toludin Blue and evaluated by immunohistochemical methods.
In the control group, the articular cartilage had a smooth appearance, and the superficial zone where chondrocytes were seen as disk-shaped between the collagen layers, more spherical in the transition zone, and vertically aligned to the joint line in the deep zone. The boundary between the deep zone and the calcification zone was observed as a straight line. In the damaged group with SF, connective tissue mostly composed of irregular collagen fibers and small areas of fibrous cartilage were observed in the self-healing zone. In the MSC group, there was a decrease in the amount of connective tissue and an increase in the amount of fibrous cartilage according to given the SF. In certain regions, irregular hyaline cartilaginous structures and areas of scattered chondrocytes were seen. In the group receiving TGF-β1 + MKH, there was an increase in the amount of hyaline cartilage compared to the group of MKH. Although the chondrocytes exhibit a dense, clustered and disorganized structure, some areas of organizing have been observed.
As a result, TGF-β1 transfected mesenchymal stem cells stimulates constructive-repairing cells and improves more positively hyaline cartilage formation, while cartilage repair is better in MF group than SF group. We believe that the results of this study, which increases the cartilage regeneration of MSC applications with gene transfection, need to be further explored and developed at the molecular level to be clinically feasible.
Anahtar kelimeler: Eklem kıkırdağı, Kök Hücre, TGFβ1,
GÜREŞÇİLERDE DÜZENLİ YAPILAN ANTRENMANLARIN İRİSİN, LEPTİN VE İNSÜLİN DÜZEYLERİNE ETKİSİ EFFECT OF REGULAR TRAINING ON WRESTLERS ON IRISINE, LEPTIN AND INSULIN LEVELS
Cemil AKSOY
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı
Doktora Tezi, Eylül 2018 Danışman: Doç.Dr Nazmi SARITAŞ
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Physical Education And Sports
PhD,Thesis, September 2018 Supervisor: Assoc. Prof.Nazmi SARITAŞ
ÖZ
Bu araştırmanın amacı düzenli yapılan antrenmanların plazma irisin, leptin ve insülin hormonlarının, sportif performansa etkisini, aynı zamanda elit sporcularla aktif spor yapmayan kişiler arasındaki, bu hormon dü-zeylerinin karşılaştırılmasıdır. Bu çalışmada elde edile-cek sonuçlara göre egzersizin hormonlar üzerinde doğ-rudan etkisi olup olmadığını, varsa performansa nasıl etki ettiği sonucuna ulaşabilmektir.
Araştırmaya deneme grubu olarak, Türkiye Güreş Fede-rasyonu Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesi Spor Kulübü bünyesinde sporcu olan 18-30 yaş arası 30 er-kek güreşçi, kontrol grubu olarak da Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yükse-kokulu’nda öğrenim gören 18-30 yaş arasındaki aktif spor yapmayan 30 erkek öğrenci katılmıştır. Tüm katı-lımcılar sağlıklı gönüllüler arasından seçilmiştir. Kan örnekleri, bir gecelik açlık sonrası saat 08.00 de 10 ml olarak alınmıştır. Alınan kan örneklerinden elde edilen plazmalarda İrisin, leptin ve insülin hormon seviyeleri, ticari kitler kullanılarak tespit edilmiştir Çalışmaya katılan güreşcıler ile sedanter gönüllülerin beden kitle indeks değeri arasında istatiksel olarak sağ kol yağ yüzdesi, yağsız ağırlık ve sol kol yağ yüzdesin-de, istatistiksel olarak anlamlı fark ( P < 0.05 ) meydana gelmiştir.
Güreşçi ve sedanter bireylerin leptin hormon düzeyleri arasında istatiksel olarak anlamlı fark meydana gelir-ken ( P<0.05) insülün ve irisin hormon düzeyleri ara-sında, sayısal olarak fark olsada, istatistiksel olarak önemli bir fark görülmemiştir. (P > 0.05 )
Çalışmaya katılan toplam ( güreşçi ve sedanter ) birey-lerin vücut ağırlıgı ile boy uzunlugu arasında ( r=0.550;p<0.001 ) ve beden kitle indeksi ile vücut ağırlığı arasında ( r=0917;p<0.001) pozitif ilişki tespit edilmiştir.
Hem güreşcilerin ( r=0.718;p<0.001) hem de sedenterlerin (r=0487;p<0.016) vücut ağırlığı ile boy uzunluğu arasında pozitif bir ilişki saptanmıştır. Sonuç olarak yapılan üst düzey egzersizlerin, plazma leptin düzeylerine istatistiksel olarak pozitif etki ettiği gözlemlenmiştir.
ABSTRACT
The purpose of this study is to find out the effect of hormones (irisine, leptin and insulin) on the sportive performance and at the same time to compare the hor-monal levels between the elite sportsmen and seden-tary people. According to the data collected during the research, the end product of this study is to uncover if exercise has any direct impact on the hormones and if there, how it influences the performance.
As a study group in the research, 30 wrestlers aged between 18-30 doing sports under the body of Turkey Wrestling Federation Kahramanmaras Metropolitan Municipality Sports Club participated. As a control group, 30 students aged between 18-30 studying at Kahramanmaras Sutcu Imam University School of Physical Education and Sports and not actively in-volved in doing sports took part in the research. All participants were selected among healthy volunteers. Following one night fasting, 10 ml blood samples were drawn at 8:00 am.From the blood samples whose plas-mas are obtained, hormone levels of Irisine, leptin and insulin were detected by using commercial kits. A sig-nificant difference ( P < 0.05) has been observed statis-tically between arm fat percentage, lean weight and left arm percentage on body mass index value between wrestlers and sedentary volunteers taking part in the study.
Though, statistically a difference has been noted in the leptin hormone levels between wrestlers and sedentary individuals (P<0.05), no difference has been statisti-cally detected among the hormone levels of insulin and irisine (P > 0.05 ).
A positive relevance has been found out between weight and height of the all participants ( wrestlers and sedentary individuals) and between their body mass index and weight. ( r=0917;p<0.001)
A positive relevance has been noted between weight and height ( r=0.718;p<0.001) of both the wrestlers and the sedentary people.
As a result, it has been observed that high level exer-cises have positive influences on plasma leptin levels.
TRIKLOSAN’IN IN VITRO EMBRİYONİK RAT GELİŞİMİ ÜZERİNE ETKİSİ EFFECTS OF TRICLOSAN ON IN VITRO EMBRIYONIC RAT DEVELOPMENT
Dicle ÇAYAN
Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Anatomi Anabilim Dalı
Doktora Tezi,Ağustos 2018 Danışman: Prof. Dr. Erdoğan UNUR
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department Of Anatomy
PhD Thesis August 2018 Supervisor: Prof. Dr. Erdoğan UNUR
ÖZ
Triklosan (2.4.4’-trichlora-2’-hydroxydiphenyl ether), doğal olmayan, laboratuvarda üretilen, noniyonik, yağda çözünen bir maddedir. Özellikle kişisel ve tıbbi bakım ürünleri (sabunlar, diş macunları, ağız bakım suları, los-yonlar, deodorantlar, tıraş köpükleri, şampuanlar, deter-janlar, kozmetik ürünler, antiseptikler, dikiş ipleri, üretral stentler, kateterler) içinde bulunan, klorlanmış bisfenol halka yapısına sahip bu geniş spektrumlu madde, bakteri-lerin canlılığını sürdürebilmesi için gerekli olan yağ asidi sentezini bozarak antimikrobik etkisini gösterir. Yapılan araştırmalar triklosanın plazma, idrar, feçes ve anne sü-tünde bulunduğunu tespit etmiş ancak memeli embriyoları üzerine etkisini açığa çıkaramamıştır.
Rat embriyo kültür tekniği (WEC), özellikle 1960’lı yıllarda dünyada talidomit faciasının ortaya çıkmasıyla önem kaza-nan toksikoloji ve teratoloji çalışmaları için geliştirilen bir yöntem olmuştur. Bu yöntemle çalışmamızın amacı, triklosanın in vitro koşullarda embriyonik rat gelişimi üzerine etkisini araştırıp, ardından gen ekspresyonu yön-temi ile hücreleri apopitoza sürükleyen kaspaz değerlerini belirlemektir.
Çalışmamızda 40 adet 9.5 günlük rat embriyosu kullanıldı. Kültür şişesine eklenen triklosan dozuna göre, kontrol ve 3 deney grubu (100 ng/ml, 200 ng/ml ve 300 ng/ml) oluştu-ruldu. Embriyolar kültür şişelerine eklendikten sonra ilk gün %5’lik O2, ikinci gün %20’lik O2 ve üçüncü gün %40’lık O2 bulunan gaz karışımı ile gazlandı. 48 saatlik kültür peri-yodundan sonra embriyolar gelişimsel değerlendirme amacıyla morfolojik skorlamaya tabi tutuldu. Ardından 40 embriyoya gen ekspresyonu yapılarak kaspaz 2, kaspaz-7, kaspaz-8 ve kaspaz-9 değerleri ölçüldü. Veriler SPSS yazı-lım programı kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi. Toplam morfolojik skorlama kontrol grubunda 62.8, deney gruplarında ise triklosan miktarına göre sırasıyla 30.4, 14.9 ve 1.8’e geriledi. Morfolojik skorlamaya ait diğer 17 parametrede de istatistiksel olarak anlamlı bir gerileme tespit edildi (p < 0.001). Triklosanın hücrede hangi yol üzerinden apopitozise neden olduğunu belirlemek için 4 farklı kaspaz düzeyi gen ekspresyonu ile belirlendi. Kaspaz -2 değerlerinin triklosan miktarı ile ters orantılı bir şekil-de, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma gösterdiği bulundu (p<0.001). Kaspaz-7 ve kaspaz-8 de-ğerlerinin triklosan dozu ile orantılı olarak arttığı ancak bu artışın istatistiksel bir anlam ifade etmediği, kaspaz-9 de-ğerlerinin ise triklosan miktarıyla anlamlı bir biçimde istatistiksel olarak anlamlı bir artış gösterdiği tespit edildi. Bu verilere göre, gebelik döneminde triklosan kullanımı-nın, hücrelerde ekstrinsik yol aracılığıyla apopitoza yol açarak, embriyonik gelişme geriliğine neden olduğu, bu durumun doza bağlı olarak arttığı belirlendi.
ABSTRACT
Triclosan (2.4.4’-trichlora-2’-hydroxydiphenyl ether) is a non-natural, non-ionic, oil-soluble material and is produced in laboratories. This substance, which has a wide-range of chlo-rinated bisphenol ring structure, and which is found in espe-cially in personal and medical care products (soaps, tooth-pastes, oral care water, lotions, deodorants, shaving foams, shampoos, detergents, cosmetic products, antiseptics, sewing threads, ureteral stents, and catheters), shows its antimicro-bial effect by breaking down the fatty acid synthesis, which is necessary for the survival of bacteria. Studies conducted so far have detected the presence of Triclosan in the plasma, urine, feces and breast milk; however, have not revealed its effects on the mammalian embryo.
Whole Rat Embryo Culture Technique (WEC) was developed for toxicology and teratology studies, which became important when the Thalidomide Disaster emerged in the world in 1960s. By using this method, the purpose of the present study is to investigate the effects of triclosan in in vitro conditions on embryonic rat development, and to determine the caspase values that lead the cells to apoptosis. In our study, a total of 40 rat embryos that were 9.5 days old were used. According to the triclosan dose that was added to the culture bottle, the control and the 3 study groups (100 ng/ml, 200 ng/ml and 300 ng/ml) were formed. After the embryos were added to the culture bottles, they were given gas as follows; 5% O2 on the first day; 20% O2 on the second day; and 40% O2 on the third day. After 48 hours of culture period, the embryos were sub-jected to morphological scoring for developmental evaluation. Then, the gene expression was performed to the 40 embryos, and the Caspase 2, Caspase-7, Caspase-8 and Caspase-9 values were measured. The data that were obtained in this way were analyzed statistically by using the SPSS Software Program. In terms of the amount of Triclosan, the total morphological scoring was 62.8 in the control group and regressed to 30.4, 14.9 and 1.8, respectively, in the Study Groups. Statistically significant regressions were detected in other 17 morphologi-cal scoring parameters (p<0.001). In order to determine through which way triclosan caused apoptosis in the cells, 4 different Caspase levels were determined by gene expression. It was determined that the Caspase-2 levels showed a signifi-cant decrease among the groups at a statistically signifisignifi-cant level, which was reversely proportional to the amount of Tri-closan (p<0.001). It was determined that Caspase-7 and Cas-pase-8 values increased at a significant level in proportion to the Triclosan dose; however, this increase was not statistically significant, and that Caspase-9 levels significantly increased at a statistically significant level with the amount of Triclosan. In this respect, it was determined that the use of Triclosan during pregnancy caused apoptosis through extrinsic pathway in the cells, which in return, caused retardation in the embry-onic development, and this increased in a dose-dependent manner.
Anahtar kelimeler: Triklosan, rat embriyo kültürü, in vitro,
CYTOMEGALOVIRUS (CMV) ANTİJENİ VE CMV DNA’NIN ARAŞTIRILMASI
INVESTIGATION OF CYTOMEGALOVIRUS (CMV) ANTIGEN AND CMV DNA IN BONE MARROW TRANSPLANT RECIPIENTS
Dinçer KOÇ
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi Ağustos 2018 Danışman: Prof.Dr. Selma GÖKAHMETOĞLU
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Microbiology
MSc. Thesis, Agust 2015
Supervisor: Prof.Dr. Selma GÖKAHMETOĞLU
ÖZ
Amaç: CMV immün sistemi normal kişilerde genellikle asemptomatik hastalık oluşturmasına rağmen, transplant alıcıları ve HIV/AIDS hastaları gibi immün sistemi baskılanmış hastalarda ciddi mortalite ve morbidite nedeni olmaktadır. Bu çalışmada kemik iliği transplantasyonu (KİT) yapılan hastalardan elde edilen kan örneklerinde elde edilen CMV DNA sonuçları ile CMV pp65 antijen test sonuçlarının karşılaştırılması amaçlandı.
Materyal ve Metod: Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi M. Kemal Dedeman Hematoloji-Onkoloji Hastanesi, Hematoloji bölümü poliklinik ve servislerinde takip edilen KİT yapılan hastalar çalışmaya dahil edildi. Çalış-maya alınan 156 hastaya ait örnek pp65 antijenemi testi indirekt immunofloresan yöntemi (CINA kit, Argene-Biosoft, Fransa) ile CMV DNA ise real time PCR (RT-PCR) (Artus® CMV QS-RGQ Kit, QIAGEN, Almanya) yöntemi ile araştırıldı. Antijenemi testinde ≥ 1 hüc-re/200.000 pozitifliğine karşılık gelen viral yük düzeyi ise ROC analizi ile belirlendi.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 174 örneğin; 121 (% 69.5)’inde antijenemi ve CMV DNA negatif, 33 (%19) örnekte her iki test sonucu pozitif bulundu. pp65 antijenemi testi negatif 20 hastaya ait örnekte (%11.5) CMV-DNA pozitif saptandı. Her iki test ile pozitif sapta-nan örnekler değerlendirildiğinde, plazma CMV-DNA düzeyi ile pp65 pozitif hücre sayısı arasındaki korelas-yon istatistiksel olarak anlamlı bulundu (r= 0.660). ROC analizi ile ≥1 pozitif hücre/200.000 hücre antijenemi pozitifliğine karşılık gelen CMV-DNA düzeyi 152 IU/ml olarak tespit edildi.
Sonuç: Sonuç olarak antijenemi ve CMV DNA test so-nuçlarının uyumlu olduğu ve bir antijen pozitifliğine karişılık gelen eşik CMV DNA düzeyinin 152 IU/ml ol-duğu bulundu. Ancak her merkezin kendi koşullarına uygun eşik değerleri belirlemesi gerektiği kanaatine varıldı.
ABSTRACT
Aim: Although CMV usually causes asymptomatic disease in immuncompetent person, it causes serious mortality and morbidity in immunocompromised patients such as transplant recipients and HIV/AIDS patients. In this study, we aimed to compare CMV DNA RT-PCR results and CMV pp65 antigen test results in blood samples obtained from bone marrow transplant recipients.
Materials and Methods: The patients who underwent bone marrow transplantation and being followed at hematology policlinics and clinics of Erciyes University Medical Faculty, M. Kemal Dedeman Hematology-Oncology Hospital were included in the study. CMV DNA was investigated by real-time PCR (RT-PCR) (Artus CMV QS-RGQ Kit, QIAGEN, Germany) and CMV antigen was investigated by indirect immunofluorescence assay (CINA kit, Argene Biosoft, France) in blood samples obtained from 156 patients. The viral load level corresponding to ≥ 1 cell / 200.000 positivity in the antigenemia test was determined by ROC analysis. Results: Totally 174 samples were included in the study; 121 (69.5%) were negative for indigenous antigen and CMV DNA, and 33 (19%) were positive for both tests. CMV-DNA was found positive in 20 patients that were found antigen negative (11.5%). When positive samples were evaluated with both tests, the correlation between plasma CMV-DNA level and number of pp65 positive cells was statistically significant (r = 0.660). ROC analysis revealed a CMV-DNA level of 152 IU / ml, corresponding to a positive of ≥1 positive cells / 200,000 cell antigens.
Conclusion: As a result, it was found that antigenemia and CMV DNA test results were compatible and that the threshold CMV DNA level, which corresponds to one antigen positivity, was 152 IU/ml. However, it was concluded that each center should determine CMV DNA threshold values appropriate to its conditions.
Anahtar kelimeler:Cytomegalovirus, CMV antijenemi, CMV
LEISHMANIA TROPICA İLE ENFEKTE U937 MAKROFAJ HÜCRE HATTININ TOLL-LIKE RESEPTÖRLERİ VE YOLAKLARININ PCR ARRAY İLE ARAŞTIRILMASI
ANALYSIS OF THE EFFECT OF TOLL-LIKE RECEPTORS ON LEISHMANIA TROPICA AND U937 MACROPHAGE CELL LINE BY PCR ARRAY
Ebru UYSAL
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Tıbbi Parazitoloji Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ağustos 2018 Danışman: Prof. Dr. Alparslan YILDIRIM
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Medical Parasitology
MSc,Thesis, August 2018 Supervisor: Prof. Dr. Alparslan YILDIRIM
ÖZ
Leishmaniasis ait zorunlu hücre içi protozoon parazitin sebep olduğu vektör kaynaklı bir hastalık olup Dünya Sağlık Örgütü verilerine göre yüksek mortaliteye ve morbiditeye sebep olan en önemli tropikal hastalıklar-dan biridir. Bu hastalık Dünya genelinde 88 ülkede, yaklaşık 350 milyon insanı tehdit etmekte olup enfekte insan sayısı yaklaşık 12 milyon olarak belirtilmektedir. Hastalık tedavi edilmediği takdirde ölümcül olabilmek-tedir ve henüz insan kullanımı için etkili bir aşı mevcut değildir. Bu çalışmada, Leishmanıa tropica ile enfekte U937 makrofaj hücre hattında Toll-like reseptörlerininekspresyon seviyelerinin PCR array ile araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada kutanöz leishmaniasis (KL) etkeni L. tropica türüne ait promastigotlar kullanılmıştır. Stimüle edilenU937 makrofaj hücre hattı, kültürde üretilen promastigotlar ile enfekte edilmiştir. Hücre hatlarından RNA izolasyo-nu ve cDNA sentezi yapılmıştır. Enfekte U937 hücrele-rindeki Toll-Like reseptörleri yolağında görev alan gen-lerin ekspresyon seviyeleri PCR Array ile analiz edil-miştir. Çalışmada enfekte hücre hatlarında Toll-like reseptör genlerinden AKT3, CHUK, IFNR5, IKBK, MAK2K5, MAPK9, MAPK13, MAPK14, MYD88, NKBIB, TLR4, TLR5, TIRAF4, TLR6, TLR3, TBK1, SPP1, PIK3R1, PIK3CD, MAPK3 genlerinin ekspresyon seviyelerinde artış belirlenmiştir. Bu çalışmada L. tropica’ya karşı gelişen spesifik immun yanıtta rol alan TLR’ler ve yo-lakla ilişkili moleküller hakkında elde edilen veriler, bu moleküllerin parazitle mücadelesinde immunoterapi amaçlı kullanılması noktasında önemli bilimsel katkı sağlamıştır.
ABSTRACT
Leishmaniasis is one of the most important tropical diseases that cause a high mortality and morbidity according to the World Health Organization data, which is a vector-borne disease caused by the obligatory intracellular protozoan parasite of the genus Leishmania. This disease is threatening about 350 million people in 88 countries around the world, and the number of infected people is about 12 million. The disease can be fatal if it is not treated and there is no effective vaccine for human use yet. In this study, it was aimed to investigate the expression levels of Toll-like receptors in the U937 macrophage cell line infected with Leishmania tropica by PCR array. In the study, L. tropica promastigotes causative agent of cutaneous leishmaniasis (CL) were used. The stimulated U937 macrophage cell line was infected with promastigotes produced in culture. RNA isolation and cDNA synthesis were performed from the cell lines. Expression levels of genes involved in the Toll-Like receptors pathway in infected U937 cells were analyzed by PCR Array. An increase in the levels of expression of Toll-like receptor genes as AKT3, CHUK, IFNR5, IKBK, MAK2K5, MAPK9, MAPK14, MYD88, NKBIB, TLR4, TLR5, TIRAF4, TLR6, TLR3, TBK1, SPP1, PIK3R1, PIK3CD, MAPK3 was determined in infected cell lines. In this study, TLRs and pathway-related molecules that play a role in the specific immune response against L. tropica have provided important scientific contribution to the use of these molecules for immunotherapy in the parasite challenge.
Anahtar kelimeler: Leishmaniasis, Leishmania tropica,
SOLUNUM YOLU ENFEKSİYONU OLAN ÇOCUKLARDA SIK GÖRÜLEN VİRAL ETKENLERİN ÇEŞİTLİ YÖNTEMLERLE ARAŞTIRILMASI
INVESTIGATION OF VIRAL AGENTS OFTEN OCCURED IN CHILDREN WITH RESPIRATORY TRACT INFECTION BY VARIOUS METHODS
Ela BAŞOK
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Mikrobiyoloji Anabilim Dalı
Yüksek Lisans Tezi Ağustos 2018 Danışman: Prof.Dr. Selma GÖKAHMETOĞLU
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Microbiology,
M.Sc. Thesis, Ağust 2018
Supervisor: Prof.Dr. Selma GÖKAHMETOĞLU
ÖZ
Amaç: Solunum yolu enfeksiyonları, tüm dünyada çocuk-larda enfeksiyonla ilişkili morbidite ve mortalitenin önemli nedenlerinden biridir. Bu çalışmamızın amacı alt solunum yolu enfeksiyonu (ASYE) tanısıyla takip edilen çocuklarda, solunum yolu etken viruslarının; multipleks PCR ve direkt ımmunofloresan antikor (DFA) yöntemleriyle araştırılma-sıdır.
Gereç ve Yöntem: Aralık 2012-Şubat 2013 tarihleri ara-sında Erciyes Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi, Pediatri servislerinde ASYE tanısıyla takip edilen 5 yaş ve altındaki 35 çocuktan alınan Nazofaringeal aspirat (NFA) örneklerinde DFA (Monofluo BIO-RAD, Fransa) yöntemi ile Respiratuvar sinsityal virus (RSV), İnfluenza (FLU), Adenovirus (AV), Parainfluenza (PIV) virusları araş-tırıldı. Multipleks PCR (FTD Respiratory Patogens 33, Fas-Track Diagnostics, Luxembourg) yöntemi ile; FLU A, B, C, FLU A(H1N1); PIV 1.2.3.4; human coronavirus (HCoV); NL63, 229E, OC43, HKU1; human metapneumo (HMPV) A, B; human rhinovirus (HRV); RSV A, B; AV, enterovirus (EV); human parechovirus (HPeV), human bocavirus (HBoV) araştırıldı. Multipleks PCR yöntemi altın standart olarak kabul edilip, DFA yönteminin duyarlılık ve özgüllü-ğü hesaplandı.
Bulgular: NFA örneklerinde DFA yöntemi ile 35 hastanın 28 (%80) ’inde solunum yolu virusu tespit edildi. Çalışma-ya dahil edilen 35 hastanın 30 (%85,7) ’unda multipleks PCR yöntemi ile solunum yolu virusu saptandı ve 30 hasta-nın 20 (%66,6) ’sinde tek virus bulunurken; 10 (%33,3) ’unda iki virus saptandı. DFA yöntemi ile sadece bir örnek-te iki virus saptanmış olup, bu örnekörnek-te aynı etkenler multipleks PCR yöntemiyle de pozitif bulundu (RSV+AV). ASYE olan 35 hastanın tek ve ikili enfeksiyon şeklinde RSV enfeksiyonu 21 hastada (%60); HRV 1 (%2,8); HBoV 3 (% 8,5); AV 3 (%8,5); PIV3 1 (%2,8); FLU A 5 (%14,2); H1N1 3 (%8,5); Cor43 1 (%2,8); PIV1 1 (%2,8); Cor63 1 (%2,8) hastada tespit edildi.
DFA yönteminin duyarlılık ve özgüllüğü sırasıyla RSV için %85,7, %71,4; FLU için %60, %100; AV için %33,3, %96,8; PIV için %0, %93,9 bulundu.
Sonuç: Sonuç olarak çalışmaya dahil edilen hastaların NFA örneklerinin DFA yöntemi ile %80’inde, multipleks PCR yöntemi ile %85,7’sinde solunum yolu virusu saptanmıştır. Multipleks PCR yönteminin DFA yönteminde tespit edile-meyen virusları saptayabilmesi ve birden fazla örneğin aynı anda ve kısa sürede çalışılabilmesi nedeni ile multipleks PCR yönteminin rutin tanıda kolaylık ve avantaj sağlayacağı kanaatine varıldı.
ABSTRACT
Aim: Respıratory tract infection is one of the most important reason of the morbidity and mortality, related with the children infections all over the world. The aim of this study is to investigate respiratory tract infections, in the children with lower tract respiratory infection (LTRI), by using multiplex PCR and direct İlmmunofloresan antibody (DFA) methods.
Materials and Methods: Respiratory sinsityal virus (RSV), Influenza (FLU), Adenovirus (AV), Parainfluenza (PIV) viruses in NFA samples, taken from 35 patients with LTRI who were 5-year-old and younger, followed at Pediatric clinics in Erciyes University Health Practice and Research Center, between December 2012-February 2013 were investigated by DFA method (Monofluo BIO-RAD, Fransa) FLU A,B,C, FLU A(H1N1); PIV 1.2.3.4; human coronavirus (HCoV); NL63, 229E, OC43, HKU1; human metapneumo (HMPV) A, B; human rhinovirus (HRV); RSV A, B; AV, enterovirus (EV); human parechovirus (HPeV), human bocavirus (HBoV) were investigated by multipleks PCR method (FTD Respiratory Patogens 33, Fas-Track Diagnostics, Luxembourg). The sensisivity and specificity of DFA method were calculated by accepting the multipleks PCR method as the gold standard.
Results: Respiratory tract viruses in NFA samples were detected in 28 of 35 patients (80 %) by DFA method. Respiratory tract viruses were detected in 30 of the 35 patients (85,7 %), included in our study, by multiplex PCR method; while only a single virus was detected in 20 of the 30 patients (66,6 %), two viruses were detected in each 10 patients. (33,3 %). Only in one sample two viruses were detected by DFA method; in this sample the same agents were also detected by multiplex PCR method (RSV+AV). The viruses detected from 35 patients with LTRI; in single and double infection forms, are as follows: RSV infection in 21 (60%); HRV in 1 (2,8%); HBoV in 3 (8,5%); AV in 3 (8,5%); PIV3 in 1 (2,8%); FLU A in 5 (14,2%); H1N1 in 3 (8,5%); Cor43 in 1 (2,8%); PIV1 in 1 (2,8%); Cor63 in 1 (2,8%) patients. The sensitivity and specificity of DFA method were detected as 85.7% and 71,4% for RSV; 60%, 100% for FLU; 33.3%, 96.8% for AV; 0%, 93.9% for PIV respectively.
Conclusion: In conclusion, respiratory tract viruses were detected in 80 % and 85,7 % of the NFA samples taken from the patients included in our study, by DFA and PCR method respectively. With the reason that the multiplex PCR method can detect viruses that can not be detected by DFA method and that multiple samples can be run at the same time and in a short time; it was concluded that the multiplex PCR method would provide convenience and advantage in routine diagnosis.
Anahtar kelimeler: Solunum yolu virusları, multipleks PCR,
KAYAKÇI VE SEDANTERLERİN STATİK DENGE PARAMETRELERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ (KAYAK BOTUNUN ETKİSİ)
EVALUATION OF STATIC BALANCE PARAMETERS OF SKIERS AND SEDENTARY INDIVIDUALS (EFFECT OF SKI BOOT)
Harun SÜTCÜ
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Anabilim Dalı
Yüksek Lisans Tezi, Ağustos 2018 Danışman: Doç. Dr. Alpaslan YILMAZ
Erciyes University, Graduate School of Health Sciences Department of Physical Education and Sports
M.Sc. Thesis, August 2018
Supervisor: Assoc. Prof. Dr Alpaslan YILMAZ
ÖZ
Yapılan bu araştırmada kayak sporuyla ilgilenen spor-cular ile herhangi bir spor branşıyla ilgilenmeyen sedanter bireylerin statik denge değerlerinin ölçülerek kayak botunun kayakçılar ve sedantelerin statik denge-leri üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlandı. Araştırmaya Erciyes Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda öğrenim gören yaşları 18-25 arası 10 erkek, 10 kadın 20 en az 5 yıl kayak sporu yapmış, aktif kayak sporcusu ve hiç spor yapmayan 10 erkek, 10 kadın, 20 sedanter gönüllü olmak üzere toplamda 40 gönüllü katıldı. Çalışmadaki gönüllülerin statik denge ölçümü için Biodex Denge Sistemi kullanıldı. Gönüllü-lerden yalın ayak gözü açık-kapalı ve kayak botu giyinik gözü açık-kapalı olmak üzere dört farklı paremetrede statik denge değerleri alındı.
Elde edilen ham veriler ile gruplar arası lar için Mann-Wihitney U testi ve grup içi karşılaştırma-lar için Wilcoxon T Testi kullanıldı. İstatistiksel anlamlı-lık düzeyi p<0.05 olarak alındı.
Sonuçlara göre; hiçbir spor branşı ile uğraşmayan sedanter bireyler ile karşılaştırıldıklarında, kayak spo-ru ile uğraşan kayakçı bireylerin gözü açık-kapalı yalın ayak ve gözü açık-kapalı botla alınan statik denge per-formansının daha iyi olduğu gözlemlenmiştir.
Sonuç olarak, hem erkek hem de kadın kayakçı ve sedanter grupların gözü açık botla ve gözü kapalı botla değerlerinin gözü açık yalın ayak ve göz kapalı yalın ayak değerlerine göre daha iyi olduğunu gözlemlenmiş-tir.
Kayak branşının dinamiğinde kayakçıların kayaklar üzerinde dengeli durup egzersiz yapmaları için tasarla-nan kayak botlarının, hem sporcularda hem de sporcu olamayan bireylerin statik denge değerlerinde olumlu bir etki oluşturduğu gözlemlenmiştir.
ABSTRACT
In this research conducted, it was aimed at investigat-ing the effect of ski boots on the static balances of ski-ers and sedentary individuals by measuring the static equilibrium values of the sportsmen who are interested in skiing and the sedentary individuals who are not interested in any sport branch.
A total of 40 volunteers including 10 male and 10 fe-male who study at School of Physical Education and Sports at Erciyes University and are aged between 18-25, 20 active male skiers who have skied for at least five years and 10 male, 10 female who have never done sports, and 20 sedentary volunteers participated in the study. The Biodex Balance System was used for static balance measurement of volunteers in the study. Static equilibrium values were obtained from the volunteers in four different parameters, such as being barefoot with open-closed eyes and wearing ski boots with open -closed eyes.
The Mann-Wihitney U test was used to compare raw data obtained with intergroups and the Wilcoxon T test was used for intra-group comparisons. Statistical sig-nificance level was taken as p <0.05.
According to results; it was observed that the static balance performance of the skiers engaged in skiing which was obtained from being barefoot with open-closed eyes and wearing ski boots with open-open-closed eyes is comparatively better than the sedentary indi-viduals who are not engaged in any sport branch. As a result, it was observed that both male and female skier and sedentary groups have better values of wearing ski boot with open and closed eyes than the values of being barefoot with open eyes and being barefoot with closed eyes.
It was observed that ski boots designed for skiers to balance and exercise on skis in the dynamic of skiing have a positive impact on the static balance values of individuals who are both athletes and non-athletes.
