Y
a h y a k e m a l (d. ıs s * . ö . 1 Kasım 1958). ölüm üy le şiir dünyasında büyük bir boş luk bırakan Yahya Kemal, şüre Hâmit ve Servetifünun etkisiyle başlamıştır. Fakat bu etki fazla uzun sürmemiş, genç yaşta Pa ris’e giden şair, Jean Moréas, Baudelaire, Varlaine gibi Fransız şairlerinin etkisiyle kişiliğini bu» muştur. İstanbul’u kendisi için his ve hayâl kaynağı kabul eden Yahya Kemal, şiirlerinde, Istan bul’dan başka, vatan ve kahra manlık, aşk, tabiat, ölüm gibi ko nulan işlemiştir. Ayrıca, «Nazar, Biblos Kadınları, Mehlika Sul tan» gibi masal havası taşıyan şürleri de vardır. Nazımla nesri birbirinden kesin çizgilerle ayır mış, şiirde aradığı müzik değeri ni vermesi bakımından aruz vez nini daha üstün bularak, «Ok» şiiri ve birkaç beyti bir yana bı rakılırsa bütün şiirlerinde bu vezni kullanmıştır. Kafiyeyi deşiirin başlıca organlarından biri kabul eden şair, kafiye üzerinde, titizlikle durmuştur. Yapma bir dil kullanmaktan kaçınarak, ya şayan dille şiirler yazması da onu başarıya götüren unsurlar dandır. Şiirleri ölümünden soı. ra, Yahya Kemal Enstitüsü tara fından Kendi Gök Kubbemiz
(1961) , Eski Şiirin Rüzgârıyla (1962) , RubaileT ve Aziz Istan bul (1964) adlı kitaplarda yaym- lanmaştır.
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
