Yazma Kaygısı İle İlgili Araştırmalar

Book (1976), “Kaygının yazma performansı üzerindeki bazı etkileri” isimli çalışmasında yüksek ya da düşük derecede kaygı sahibi olan kişilerin, bilgiyi farklı şekilde kodlayıp kodlamadığını araştırmayı amaçlamıştır. Konuşma konusunda endişeli kişiler tarafından sergilenenlere benzer davranış biçimleri araştırılmıştır.

Sonuçlarda genellikle yüksek kaygı derecesine sahip kişilerin okuma ve anlama

52 yetenekleri ile üretilen yazılı ürünlerin, dil ve nicelik açısından önemli ölçüde farklılık gösterdiği ifade edilmiştir.

Daly ve Wilson (1983), “Yazma kaygısı, benlik saygısı ve kişilik” isimli çalışmalarında yazma kaygısının, çeşitli benlik saygısı ve kişilik ölçütleriyle ilgili olduğunu, yazma kaygısının benlik saygısıyla ters ilişkili olduğunu, benlik saygısının matematik kaygısıyla ters olarak ve sözel iletişim ve okuma ile pozitif ilişkili olduğunu tespit etmişlerdir.

Uçgun (2011), “İlköğretim altıncı, yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin yazma kaygısı düzeyleri üzerinde çeşitli değişkenler açısından incelenmesi” isimli araştırmasında ilköğretim altıncı, yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin yazma kaygı düzeylerini cinsiyet, Türkçe dil kurslarından keyif alma, okuduğu kitap sayısı ve günlük tutma değişkenleri açısından incelemeyi amaçlamıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin yazma kaygısı düzeylerinin cinsiyet, Türkçe dil kurslarından yararlanma durumları, okuduğu kitapların sayısı ve tutulan günlüklerinin durumları açısından anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir.

Öztürk (2012), “İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi” isimli çalışmasında ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymayı amaçlamıştır. Araştırma Adana ilinde altıncı, yedinci ve sekizinci sınıfta öğrenim gören toplam 611 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Araştırma sonucunda, öğrencilerin yazma kaygılarının sınıf düzeyine göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı görülmüştür. Üç sınıf düzeyi içinde en yüksek kaygıya sahip öğrencilerin altıncı sınıf, en düşük kaygıya sahip öğrencilerin ise sekizinci sınıf öğrencileri olduğu görülmüştür. Her gün kitap okuyan öğrencilerin yazma kaygılarının hiç okumayanlara göre daha düşük olduğu belirlenmiştir. Yazma kaygıları yazma konusunu seçmede serbestlik tanınıp tanınmaması açısından incelendiğinde kendilerine yazma konusunu seçmede serbestlik tanındığını belirten öğrencilerin kaygılarının yazma konusunda serbestlik tanınmadığını belirten öğrencilerden daha düşük olduğu ortaya çıkmıştır. Bir diğer araştırma sonucu ise öğrencilerin yazma kaygılarının kendilerine verilen yazma süresini yeterli bulup

53 bulmamalarına göre de anlamlı bir şekilde farklılaştığı, yazmak için verilen süreyi yeterli bulan öğrencilerin yazma kaygılarının süreyi yeterli bulmayan öğrencilerin yazma kaygılarından daha düşük olduğu yönündedir.

Teksan (2012), “Ortaöğretim öğrencilerinin yazma kaygısının çeşitli değişkenlere göre analizi” isimli araştırmasında ortaokul öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerini etkileyen faktörlerden biri olan yazma kaygısının çeşitli değişkenlere göre etkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin kaygı düzeylerinin düşük olduğu saptanmıştır. Cinsiyetin, sınıf düzeyinin, günlük tutma ya da not tutmanın, Türkçe dersini sevme ya da bu dersi almamanın, bir ay içinde okunan kitap sayısının ve ifade etme durumlarının öğrencilerin kaygı düzeylerini etkilediği ortaya çıkmıştır.

Avcı (2013), “Yaratıcı yazma etkinliklerinin sekizinci sınıf öğrencilerinin yazma eğilimleri ve yazma kaygılarına etkisi” isimli çalışmasında yaratıcı yazma etkinliklerinin sekizinci sınıf öğrencilerinin yazma eğilimlerine ve yazma kaygılarına etkisini incelmeyi amaçlamıştır. Araştırma 2011-2012 öğretim yılında Adana ilinde 61 sekizinci sınıf öğrencisi ile yürütülmüştür. Yapılan çalışmada yaratıcı yazma etkinliklerinin deney grubu öğrencilerinin yazma eğilimlerinde anlamlı fark oluşturduğu görülürken yazma kaygılarında anlamlı fark oluşturmadığı ortaya çıkmıştır.

Ateş ve Akaydın (2015), “Ortaokul öğrencilerinin yazma kaygılarının incelenmesi: Malatya ili örneği” isimli çalışmalarında Malatya merkez ortaokullarının altı, yedi ve sekizinci sınıf öğrencilerinden seçilen toplam 228 öğrencinin yazma kaygılarını ölçmeyi amaçlamışlardır. Bu amaç doğrultusunda, ortaokul öğrencilerinin yazma kaygıları; sınıfa, cinsiyete, ölçeğin uygulandığı okullara ve en sevdiklerini belirttikleri ders ile Türkçe dersi arasındaki ilişkiye göre incelenmiştir. Araştırma sonuçları ortaokul öğrencilerinin yazma kaygılarının orta düzeyde olduğunu göstermektedir. Ayrıca ortaokul öğrencilerinin yazma kaygısı; cinsiyete ve sınıflara göre anlamlı bir farklılık gösterirken, okul ve sevilen ders değişkenine göre anlamlı bir farklılık göstermemiştir.

54 Özsoy (2015), “Özel yetenekli (üstün zekâlı ve yetenekli) ortaokul öğrencilerinde yazma kaygısı” isimli araştırmasında ortaokullarda öğrenim gören özel yetenekli öğrencilerin yazma kaygısı seviyelerini inceleyerek hangi düzeyde olduklarını belirlemeyi amaçlamıştır. Araştırma Türkiye’de yer alan 74 Bilim ve Sanat Merkezi’nden dört farklı yerde yer alan Bilim ve Sanat Merkezleri’nde bulunan özel yetenekli 316 ortaokul öğrencisi üzerinde yapılmıştır. Araştırma sonucunda özel yetenekli öğrencilerin yazma kaygısı seviyelerinde cinsiyete, sınıf düzeyine, Türkçe dersini sevip sevmeme durumuna, günlük tutma durumuna, Türkçe ders notuna, kitap okuma düzeyine, yazma etkinliklerinde serbestlik verme durumuna, yazma etkinliklerinde verilen sürenin yeterli olup olmama durumuna göre anlamlı düzeyde farklılık olduğu ortaya çıkmıştır.

Öztürk (2016), “Öğrenme güçlüğü olan çocukların öyküleme yoluyla ölçümlenen yazılı ifadeleri ve yazma kaygıları arasındaki ilişki” isimli çalışmasında özel öğrenme güçlüğü tanılı ve normal gelişim gösteren çocukların öyküleme yoluyla ölçümlenen yazılı anlatımları ile yazma kaygıları arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçlamıştır. Araştırma 2015-2016 öğretim yılında İzmir’de öğrenme güçlüğü tanılı 58 öğrenci ve normal gelişim gösteren 64 öğrenci olmak üzere toplam 122 öğrenci ile yürütülmüştür. Araştırmanın sonucunda özel öğrenme güçlüğü tanısı olan öğrencilerin yazılı anlatımlarının dış yapı, dil ve anlatım ve düzenleme özelliklerinden aldıkları puanlarının normal gelişim gösteren öğrencilerden anlamlı düzeyde farklılaştığı ve düzeylerinin normal gelişim gösteren öğrencilerden daha düşük olduğu saptanmıştır.

Özel öğrenme güçlüğü tanılı öğrencilerin yazma kaygısı düzeylerinin normal gelişim gösteren öğrencilerden yüksek olduğu ve yazma kaygılarıyla yazılı anlatımları arasında bir ilişki olduğu ancak bu ilişkinin anlamlı olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Yıldız ve Ceyhan (2016), “İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin okuma ve yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi” isimli çalışmalarında ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin okuma ve yazma kaygılarını farklı değişkenler açısından incelemeyi ve okuma kaygısı ile yazma kaygısı arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçlamışlardır. Araştırma 2014-2015 öğretim yılında Ankara ilinde 317 dördüncü sınıf öğrencisi ile yürütülmüştür. Araştırma sonucunda ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin okuma kaygıları, cinsiyet ile anne ve baba öğrenim düzeylerine

55 göre anlamlı farklılık oluşturmadığı, okul öncesi eğitim alanların ve her gün kitap okuyanların okuma kaygılarının diğerlerinden daha düşük olduğu görülmüştür.

Araştırma sonuçlarında, ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin yazma kaygıları, anne ve baba eğitim düzeylerine göre anlamlı farklılık göstermezken, okul öncesi eğitim alanların, her gün kitap okuyanların ve cinsiyeti kız olanların yazma kaygılarının anlamlı düzeyde düşük olduğu belirlenmiştir. Araştırmada okuma ve yazma kaygıları arasında pozitif yönlü ve orta düzeyde bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir.

2.7.3. Yazmaya Yönelik Tutum ve Yazma Kaygısı İle İlgili Araştırmalar