Yabancılara Türkçe Öğretimi Üzerine Yapılan ÇalıĢmalar

Burada yabancılara Türkçe öğretimi üzerine yapılan çalıĢmalar kronolojik sırayla tanıtılmıĢtır.

Çotuksöken (1983) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmada Ġstanbul Üniversitesi

Yabancı Diller Okulu‟nda öğrenim gören yabancı öğrencilerin yaptıkları ek ve cümle yanlıĢları belirlenmiĢ ve bu konuda yapılan yanlıĢların giderilmesi için çözüm önerilerinde bulunulmuĢtur.

Demircan ( 1983) “Türkiye‟de Yabancı Dil Öğretimi Üzerine Bir Kaynakça

Denemesi” adlı çalıĢmasında öncelikle yabancı dil öğretimi üzerine yapılan yayınları “Kitaplar”, kitapları kendi içinde “Türkçe yazılmıĢ kitaplar” ve “Yabancı dilde yazılmıĢ kitaplar” olarak kronolojik bir liste Ģeklinde sıralamıĢtır. Daha sonra bu alanda yazılmıĢ yazıları “Türkçe yazılanlar” ve “Yabancı dilde yazılanlar” diye listelemiĢ, arkasından çeviri yazıları listelemiĢtir. AraĢtırmacı çalıĢmasında bu alanda yapılan tezleri de “Türkçe yazılanlar” ve Yabancı dilde yazılanlar” olarak sıralamıĢtır. Ayrıca çalıĢmanın son kısmında Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi üzerine yazılan kitapları kronolojik bir sırayla listelemiĢtir.

Barın (1992) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmada genel olarak yabancı dil

öğretim metotları tanıtılmıĢ ve Türkiye‟de bu konuda takip edilen metodoloji hakkında bilgi verilmiĢtir. Ana dil öğretimi de çeĢitli yönleriyle ele alınarak öğretimde karĢılaĢılan ve dikkat edilmesi gereken önemli unsurlar belirtilmiĢtir. Ayrıca kitap ve konuların seçimi, örnek bir ders ve metot vb. konulardaki tekliflerini ortaya koymuĢtur.

Özkan (1992) Ankara Üniversitesi TÖMER‟de öğrenim gören yabancı

öğrencilerin yaptıkları isim hal ekleri yanlıĢları üzerine bir araĢtırma yapmıĢtır.

Özkan, çalıĢması sırasında Temel Türkçe 79, Temel Türkçe 2 (7) Orta Türkçe 1 (18) Orta Türkçe 2 (14) Yüksek Türkçe (12) olmak üzere toplam 130 öğrenci üzerinde çalıĢmıĢtır. AraĢtırmanın sonucunda en çok yanlıĢın yönelme halinde (96) yapıldığı tespit edilmiĢtir. Bunun ardından 89 yanlıĢla ayrılma hali, 80 yanlıĢla belirtme hali eki yanlıĢı gelmektedir.

Akdoğan (1993) Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin yazılı anlatımlarında

yaptıkları ad durum ve ek eylem çekimi yanlıĢlarını tespit etmeyi amaçlamıĢtır.

ÇalıĢmasını Ankara Üniversitesi TÖMER‟de öğrenim gören 108 öğrenci üzerinde gerçekleĢtirmiĢtir. ÇalıĢmanın sonucunda öğrencilerin ad durumuyla ilgili yanlıĢlarda en çok hatayı belirtme durum ekinde yaptıklarını tespit etmiĢtir. Bunu sırasıyla tamlayan, yönelme, kalma, çıkma durum ekleri izlemiĢtir. Eylem çekimiyle ilgili yanlıĢlarda öğrencilerin eylemin çekimli biçimini yanlıĢ yazdıklarını, belirli bir kiĢiye ait çekimi baĢka bir kiĢiye göre çektiklerini ve çatı morfemlerini yanlıĢ kullandıklarını tespit etmiĢtir.

Hengirmen (1993) ÇalıĢmasını Ankara Üniversitesi TÖMER‟de öğrenim gören

220 Alman öğrenci üzerinde gerçekleĢtirmiĢtir.

AraĢtırmada Türkçe öğrenen Alman öğrencilerin yazılı anlatım kâğıtları ses bilim, biçim bilim, sözdizimi, sözcük biçim ve yazım açısından değerlendirilmiĢtir. ÇalıĢmanın neticesinde ses bilim açısından en çok yanlıĢların büyük ünlü uyumunda olduğu tespit edilmiĢtir. Biçim bilim alanındaki yanlıĢlarda da en çok hatanın eylem çekiminde olduğu tespit edilmiĢtir. Sözdizimi ile ilgili yanlıĢlar sırasıyla nesne+yüklem uyumsuzluğu, tümleç+yüklem uyumsuzluğu, ad tamlaması ve cümle ögelerinin yanlıĢ sınıflanması Ģeklinde gerçekleĢmiĢtir. Sözcük bilim alanındaki yanlıĢların çoğunun sözcüklerin anlam ve kullanım özelliklerinin bilinmemesinden kaynaklandığı tespit edilmiĢtir. Yazma açısından yapılan yanlıĢların çoğunu yanlıĢ yazılan sözcükler oluĢturmaktadır.

Zengin (1995) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı Türkçe Öğreniyoruz

I,II,III,IV (KOÇ, N. ve M. HENGĠRMEN, 1992) kitaplarını alıĢtırmalar yönünden inlemektir.

Ġnceleme sonrasında adı geçen kitapların;

Sınırlı türde alıĢtırmalara yer verdiği

Özgün metinlerle, çalıĢmalarda kullanılması gereken ve anlamayı sağlamaya yönelik alıĢtırmaların çok az olduğu

Özgün anlatma amacına yönelik alıĢtırmaların az olduğu tespit edilmiĢtir. ÇalıĢmanın neticesinde bu tespitlerden hareketle yeni alıĢtırma tür ve örneklerini temel alan öneriler sunulmuĢtur.

Dilidüzgün (1995) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmada Türkçe Öğreniyoruz I

(KOÇ, N. ve M. HENGĠRMEN, 1992) ve Türkçe Öğrenelim (N. N. KARAMAN,1991) ders kitapları yazınsal metinler açısından incelenmiĢ ve ortaya Ģu sonuçlar çıkmıĢtır:

Kitaplarda edebi metinlere sınırlı sayıda yer verilmiĢtir.

Kitaplardaki yazınsal metinler belli bir dil bilgisi yapısı öğretmede araç olarak kullanılmıĢtır.

Bu sonuçlardan hareketle ders kitaplarında yazınsal metinlere gerektiği kadar yer verilmediği ortaya konmuĢtur. ÇalıĢmanın sonucunda önerilen anlamda yabancı dil olarak Türkçe dersini somutlaĢtırabilmek için uygulama örnekleri sunulmuĢtur.

Dilek (1995) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı, özgün metinleri

okuma-anlama çalıĢmalarında kullanmaktır. Bu çerçevede araĢtırmacı öncelikle metin bilim, metin türleri, yabancı dil öğretiminde özgün metinlerin iĢlevi ve okuma-anlama becerisini geliĢtirmek için önemli olan bilgilere yer vermiĢtir. Daha sonra ise geliĢtirdiği modele yönelik uygulama örneklerine yer vermiĢtir.

Ersoy (1997) tarafından yapılan çalıĢmanın amacı Türkçe öğrenen yabancı

öğrencilerin yazılı anlatımda yaptıkları yanlıĢları dil bilgisi açısından değerlendirmektir.

Bu yanlıĢlar ses bilim, biçim bilim, sözdizimi ve yazım yanlıĢları baĢlıkları altında sınıflandırılmıĢtır. ÇalıĢmada öğrenciler Temel Türkçe I, Temel Türkçe II, Orta

Türkçe I, Orta Türçke II, Yüksek Türkçe I ve Yüksek Türkçe II Ģeklinde gruplara ayrılmıĢtır. AraĢtırmada 150 öğrencinin yazılı anlatım kâğıtları incelenmiĢtir.

AraĢtırmanın neticesinde ses bilim açısından en çok yanlıĢın büyük ünlü uyumunda yapıldığı; biçim bilim açısından en çok yanlıĢın eylem çekimi, ad çekimleri, ve belirtme durumu eki kullanımlarında; sözdizimi açısından en çok yanlıĢın nesne+yüklem uyumunda, yazım yanlıĢlarında ise en çok yanlıĢın kesme iĢaretinin kullanımında olduğu tespit edilmiĢtir.

Öz (2002) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı temel seviyede

Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde durum eklerinin öğretimine iliĢkin bir uygulama yöntemi sunmaktır.

AraĢtırma Bilkent Üniversitesinde okuyan veya görevli olan yabancı öğrenciler üzerinde uygulanmıĢtır. AraĢtırmaya katılan öğrenciler deney grubu 16, kontrol grubu 16 olmak üzere toplam 32 öğrenciden oluĢmaktadır. AraĢtırmada uygulanan yöntem bulunma, yönelme, çıkma ve belirtme ekleriyle sınırlıdır. AraĢtırma sonucunda yöntem uygulanan grubun birinci testte %86,4 ikinci testte 79,22‟lik bir baĢarı gösterdiği görülmüĢ, yöntem uygulanmayan grubun ise birinci testte %58,3 ikinci testte 57,4‟lük bir baĢarı elde ettiği saptanmıĢtır. Bu sonuçlara göre yöntem uygulanan grup uygulanmayan gruba göre daha baĢarı olmuĢtur.

Benhür (2002) Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde bugüne kadar

yapılanları kısaca özetledikten sonra Türkçenin yabancılara öğretimi konusunda yapılması gerekenleri “Öğretim Öncesi Hazırlık”, “Öğretimde Uyulması Gereken Ölçütler” ve “Ölçme Değerlendirme” olmak üzere üç baĢlık altında incelemiĢtir.

Bayraktar (2003) çalıĢmasında Türkçenin yabancılara öğretimini ve bu alanda

yazılmıĢ kaynakları tanıtmayı, tarihsel açıdan değerlendirmeyi amaçlamıĢtır. AraĢtırmacı bu amaç için öncelikle Orhun Türkçesinden Türkiye Türkçesine gelinceye dek tüm dönemlerde Türkçeye verilen önem üzerinde durmuĢtur. Daha sonra ise Türkçenin yabancılara öğretimiyle ilgili kaynakları tanıtmıĢ ve değerlendirmiĢtir. ÇalıĢmanın sonucunda kaynakların incelenmesiyle ortaya çıkan verileri değerlendirmiĢtir.

AraĢtırmacı “Öğretim Öncesi Hazırlıklar”, “Öğretimde Uygulanması Gereken Ölçütler”; “Ölçme ve Değerlendirme” baĢlıkları altında Türkçenin yabancılara öğretimi konusunda neler yapılması gerektiğini örneklerle anlatmıĢtır.

Yaylı (2004) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı yabancı dil olarak

Türkçenin öğretiminde “Göreve Dayalı Öğrenme” yöntemini sınıf ortamında uygulamak, öğrencilerin yönteme iliĢkin düĢüncelerini tespit etmek ve uygulamaya iliĢkin sorunları belirlemektir.

Bu amaç için Litvanya Vilnius Üniversitesi Litvan Filolojisi – Türk Dili programı 3. sınıf öğrencileri ile çalıĢılmıĢtır. ÇalıĢmaya 13 öğrenci ile baĢlanmıĢ ancak 2 öğrenci derslere düzensiz devam ettiği için, 1 öğrenci de görüĢme sorularının pilot uygulama sürecine katıldığı için araĢtırma dıĢında bırakılmıĢtır. Böylelikle çalıĢma 10 öğrenci ile gerçekleĢtirilmiĢtir. AraĢtırmaya katılan öğrenciler Litvanya Vilnius Üniversitesi Litvan Filolojisi – Türk Dili programı 3. sınıf öğrencilerinden Türkçe düzeyleri en yüksek olan öğrenciler arasından seçilmiĢtir. AraĢtırmaya katılan öğrencilerin 8‟i kız 2‟si erkektir. Bu öğrencilerden 9‟u 20-21 yaĢlarında 1 öğrenci ise 30 yaĢındadır.

AraĢtırmada, araĢtırmacı öğretmen gözlem notları, öğrenci günlük raporları ve yüz yüze görüĢme olmak üzere üç çeĢit veri toplama aracı kullanılmıĢtır.

AraĢtırmada, öğrencilere 2004 Nisan- Mayıs ayalarında haftada 2 saat olmak üzere toplam 8 hafta süreyle “Görevlerle Türkçe Öğretimi” uygulanmıĢtır. Öğrencilerden her görev sonrasında izlenimlerini ve düĢüncelerini günlüklere yazmaları istenmiĢtir. AraĢtırmanın sonunda uygulamadan hareketle önerilerde bulunulmuĢtur.

BölükbaĢ (2004) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı yansıtıcı öğretim

yönteminin Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kullanımıdır. AraĢtırmacı çalıĢmasında öncelikle yansıtıcı öğretim yöntemi hakkında bilgi vermiĢ, sonuç kısmında ise yansıtıcı öğretim yöntemi ile Türkçenin yabancılara öğretimine yönelik uygulama örneklerine yer vermiĢtir.

Değer ve Fidan (2004) çalıĢmalarında Bloom tarafından geliĢtirilen Zihinsel

Beceri GeliĢtirme Sınıflandırması ıĢığında Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesinde okuma-anlama materyali geliĢtirmeyi amaçlamıĢtır. Bu amaç doğrultusunda Ankara

TÖMER‟de ders kitabı olarak kullanılan “Hitit: Yabancılar Ġçin Türkçe” kitaplarından seçilen iki ayrı metin kullanılmıĢtır. ÇalıĢmanın sonucunda uygulamanın sonuçlarından hareketle çözüm önerilerinde bulunulmuĢtur.

Köse (2004) çalıĢmasında Ankara TÖMER‟deki Türkçe öğretimi ve eğitimi programlarını ve sınavlarını, Avrupa Konseyi‟nin onayladığı „Yabancı dil öğretimi ortak ölçütleri‟ne uygun hale getirmeyi amaçlamıĢtır. Bu amaç doğrultusunda Ankara TÖMER‟de dinleme, okuma, karĢılıklı konuĢma, sözlü anlatım, yazılı anlatım alanlarında ölçütlere uygun öğretim programı hazırlanmıĢtır. Hazırlanan bu program Orta Türkçe B1 kurundaki 13 öğrenciye deneysel olarak uygulanmıĢtır. Ayrıca yine ölçütlere uygun sınavlar hazırlanmıĢ ve öğrencilere uygulanmıĢtır. ÇalıĢma sonucunda programın uygulandığı grubun baĢarılı olduğu belirlenmiĢtir.

Köse (2005) tarafından gerçekleĢtirilen bu çalıĢmada Avrupa Birliği Ortak

BaĢvuru Metnine göre dinleme, konuĢma, okuma, yazma becerilerine yönelik bir program geliĢtirilip Türkçe öğrenen yabancı öğrencilere uygulanması amaçlanmıĢtır.

Bu amaç doğrultusunda geliĢtirilen program Ankara Üniversitesi TÖMER Tunalı Hilmi ve Kızılay Ģubelerinde öğrenim gören B1 kurundaki yabancı öğrencilere uygulanmıĢtır. Uygulama deneysel olarak yapılmıĢtır. Bu doğrultuda bir kontrol, bir deney grubu oluĢturulmuĢtur. Program deney grubuna 8 hafta süreyle uygulanmıĢ ve araĢtırmanın neticesinde Ģu sonuçlara varılmıĢtır:

1. Avrupa Konseyi Ortak BaĢvuru Metni‟ne uygun olarak hazırlanan program doğrultusunda iĢlenen yöntemle öğrencilerin daha baĢarılı oldukları görülmüĢtür.

2. Deney grubuna giren deneklerin baĢarı puanları ile tutum puanları arasında anlamlı bir iliĢki vardır.

3. Kontrol grubuna giren deneklerin baĢarı puanları ile tutum puanları arasında da anlamlı bir iliĢki vardır.

4. Deney grubuna giren deneklerin dil öğrenimine karĢı geliĢtirdikleri tutumların kontrol grubuna giren deneklere göre daha olumlu olduğu görülmüĢtür.

Durak (2006) bu çalıĢmada Avrupa‟da yabancı dil öğretimi konusunda

ÇalıĢmada öncelikle Avrupa Birliği ve Birlik kapsamında uygulanan dil politikalarına değinilmiĢ, daha sonra Londra örneğinde Türkçenin Avrupa‟da öğretimine yönelik değerlendirmeler öncelikle öğrenci boyutuyla, daha sonra kurumsal boyutta ve öğretmen boyutuyla ele alınmıĢtır. Bu kapsamda Londra Elizabeth Garrett Anderson Okulu‟nda Türkçe dersi alan öğrencilerin görüĢleri ile T.C. Büyükelçiliği Londra Eğitim MüĢaviri Vekili ve bazı Türkçe öğretmenleriyle yapılan söyleĢiler veri kaynağı olarak kullanılmıĢtır. Yapılan bu çalıĢmalarda Türkçe öğrenmeye yönelik ilgi ve nedenler belirlenmiĢ ve bu alandaki güncel sorunlar ortaya konmuĢtur.

Özcan (2006) tarafından yapılan çalıĢmanın ilk bölümünde sözlüklere ve

sözlüklerin yapılarına değinilmiĢ, sözlüklerin özellikleri üzerinde durulmuĢ ve öğrenici sözlükleri açıklanmıĢtır.

AraĢtırmanın diğer bölümlerinde ise kaynaklardan yararlanılarak genel anlamda anadili konuĢucuları sözlüğü içerisinde bulunması gerekenler ve sözlüğün özellikleri belirlenmeye çalıĢılmıĢtır. Daha sonra ise bütün bunlardan hareketle bir öğrenici sözlüğü içerisinde bulunması gereken bölümler ortaya konmuĢtur.

Yağmur (2006) çalıĢmasında Batı Avrupa‟da Türkçe öğretiminde karĢılaĢılan

sorunları ortaya koymayı ve çözüm önerilerinde bulunmayı amaçlamıĢtır. AraĢtırmacı çalıĢmasının verilerini 179 öğrenciden toplamıĢtır. ÇalıĢmanın sonunda topladığı verilerden hareketle Batı Avrupa‟da Türkçe öğretiminde karĢılaĢılan sorunlara çözüm önerilerinde bulunmuĢtur.

AĢık (2007) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı yabancı dil olarak

Türkçe öğrenenler için temel söz varlığı oluĢturmaktır.

Bu amacı gerçekleĢtirmek için Türkçenin sözlü kullanım örneklerinin bulunduğu bir ses havuzu oluĢturulmuĢtur. Bu ses havuzu oluĢturulurken, Türkçe öğrenen yabancıların bulunabileceği ortamların seçilmesine ve ölçünlü dilin kullanıldığı ortamlardan oluĢturulmasına dikkat edilmiĢtir. Havuzun oluĢturulduğu ortamlar Ģunlardır:

Meydan, Bakkal, Market, Hamam, Berber, Otogar, Metro, Havalimanı, Yol, Okul, Üniversite, Kahvehane, Kütüphane, Sinema, Tiyatro, Sahil, Telefon KonuĢması, Eğlence ortamı, Dini toplantılar, Spor salonu, Ders ortamı, Dedikodu ortamı, Kavga

ortamı, Yolculuk ortamı, Eğlence ortamı, TartıĢma ortamı, Yoga salonu, Elektrikçi, Çocuk oyunu, Park.

Ses kayıtları, Ġstanbul, Ankara ve Ġzmir baĢta olmak üzere Türkiye‟nin büyük Ģehirlerinde toplanmıĢtır. Bu Ģehirlerin dıĢında Afyon, Balıkesir, Edirne, Erzurum, Isparta, Ġzmit, Konya, Kütahya, Muğla, Tekirdağ gibi Ģehirlerden de havuza ses kayıtları eklenmiĢtir. Havuza uzunlukları 3‟er dakika olan 1000 kayıt alınmıĢtır. Daha sonra bu kayıtlar bilgisayar ortamına aktarılmıĢ ve kullanım sıklıkları belirlenmiĢtir.

ÇalıĢmanın sonucunda belirlenen durumdan hareketle Türkçe öğrenen yabancı öğrencilere hangi seviyede hangi sözcüklerin öğretilmesi gerektiği belirlenmiĢtir.

Camkıran (2007) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmada Türkçenin yabancılara

öğretiminde Ģimdiki zaman öğretimine yönelik örnek ders planları ve materyal örnekleri hazırlanarak bu konunun yabancılara nasıl öğretilmesi gerektiği açıklanmıĢtır.

Pehlivan (2007) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın birinci bölümünde dil-

kültür iliĢkisi üzerinde durulmuĢtur. Ġkinci bölümde ise yabancı dil öğretiminde kültür aktarımının da olması gerektiği “Kültürler Arası EtkileĢim Odaklı YaklaĢıma” göre gösterilmiĢtir. Üçüncü bölümde kültür aktarımı yöntemleri ve metinlerle kültür aktarımının nasıl verileceği gösterilmiĢtir.

Ayrıca bu çalıĢmada DĠLMER‟de okutulan Türkçe Okuyorum 1,2,3 kitaplarındaki tüm metinler konu alanları, metin sunuĢları, kültür aktarımı, metin türü, metin biçimi ve içerik olarak incelenmiĢtir.

ÇalıĢma neticesinde adı geçen kitaplardaki metinler konu alanları açısından incelendiğinde temel deneyim alanına giren ülke, Ģehirler, günlük yaĢam, sosyal iliĢkiler gibi konuları ele aldığı görülmüĢtür. Metin sunuĢları açısından ise betimleyici, olumlu sunuĢ biçimlerinin ağırlıklı olarak ele alındığı görülmüĢtür. Kültür aktarımı açısından bakıldığında uluslar arası kültüre dayalı metinler olmakla birlikte hedef kültür ağırlıklı metinlere daha çok yer verildiği ortaya konmuĢtur. Ayrıca adı geçen kitaplardaki metinlerde öğrencinin kültür alıĢveriĢine imkân sağlayan ve dilde yaratıcı olmasını sağlayacak alıĢtırmalara yer verilmediği görülmüĢtür.

KoĢucu (2007) tarafından gerçekleĢtirilen bu çalıĢmanın birinci bölümünde

verilmiĢtir. Ġkinci bölümde Ankara Üniversitesi TÖMER‟deki dil öğretimi hakkında bilgi verilerek HĠTĠT ders kitabının tanıtımı yapılmıĢtır. Üçüncü bölümde temel, orta ve üst düzeyde ulaçların öğretimi ele alınmıĢtır. Dördüncü bölümde HĠTĠT ders kitabında yer almayan ulaçlara değinilmiĢtir. BeĢinci bölümde ise HĠTĠT ders kitabı ulaçlar yönünden genel olarak değerlendirilmiĢtir.

ÇalıĢma sonucunda HĠTĠT ders kitabında 49 ulaca yer verildiği görülmüĢtür. Bu yönüyle HĠTĠT ders kitabının oldukça kapsamlı olduğu tespit edilmiĢtir.

Ülker (2007) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmada yabancılara Türkçe öğretimi

kapsamında ders kitaplarında kültür aktarımı Ankara Üniversitesi TÖMER‟de okutulan HĠTĠT ders kitapları esas alınarak belirli ölçütlere göre incelenmiĢ ve değerlendirilmiĢtir.

ÇalıĢmanın sonucunda HĠTĠT ders kitaplarının Türk kültürü aktarımı açısından içerisinde farklı öğeleri barındırması yönüyle baĢarı sağlayabilecek nitelikte olduğu tespit edilmiĢtir. Bunun yanı sıra kitapta kaynak kültür ve evrensel kültür ögelerine yeteri kadar yer verilmediği de tespit edilmiĢtir.

Apaydın (2007) tarafından yapılan çalıĢmada Ankara Üniversitesi TÖMER‟de

öğrenim gören ve yaĢları 15-56 arasında değiĢen toplam 46 öğrenci üzerinde inceleme yapılmıĢtır.

Yarı deneysel olarak gerçekleĢtirilen bu çalıĢmada HĠTĠT ders kitabının birinci ünitesini kapsayan, sözcük öğretiminde temel 1 düzeyine iliĢkin 40 sözcük ve 8 kavram alanı belirlenmiĢtir. Deney grubuna sözcükler “Ulamsal Sözcük Öğretimi” metoduyla öğretilmiĢtir. ÇalıĢmanın sonucunda “Ulamsal Sözcük Öğretimi” metodunun uygulandığı deney grubunun kontrol grubuna göre daha baĢarılı olduğu tespit edilmiĢtir.

AygüneĢ (2007) tarafından yapılan çalıĢmada ise Türkçenin yabancılara

öğretiminde kullanılan kitapların okuma becerilerine iliĢkin alanları, çeĢitli değiĢkenler açısından değerlendirilmiĢtir.

ÇalıĢmanın sonucunda kitaplarda metin türü olarak ağırlıklı bir Ģekilde diyalog metinlerinin olduğu tespit edilmiĢtir. Genel itibariyle bu kitaplarda tür çeĢitliliğine dikkat edilmediği ortaya konmuĢtur. Metinlerin okunabilirlik düzeylerinin genellikle hedef grubun özelliklerine uygun olduğu tespit edilmiĢtir. Kitapların içerik açısından

kısmen yeterli olduğu tespit edilmiĢtir. Kitapların tamamına yakınının okuma öncesi ve okuma sırası etkinliklere yer vermediği, genellikle okuma sonrası etkinliklere yer verdiği, ancak bu durumun da yetersiz olduğu tespit edilmiĢtir. Kitaplardaki etkinliklerin biliĢsel alan olarak daha çok bilgi ve kavrama alanlarını içerdiği tespit edilmiĢtir.

Hacıömeroğlu (2007) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmada Türkçe öğrenen

yabancılar için kiplik öğretimi üzerine iĢlevsel materyal geliĢtirme amaçlanmıĢtır. Ġkinci dil öğretiminde iletiĢimsel yaklaĢım ve göreve dayalı yaklaĢım ele alınmıĢ, yabancı dil teknikleri incelenerek bilgisayar destekli öğretim tekniğiyle hazırlanan materyalin iĢlevselliği araĢtırılmıĢtır.

Materyal geliĢtirme sürecinde bilgisayar destekli öğretim tekniği doğrultusunda Microsoft Powerpoint programıyla {–Abil} ve {–mAlI} öğretimine yönelik iki ayrı sunum hazırlanmıĢtır. Bu sunular öğretmenin sınıf içinde kolay ve etkin olarak kullanabileceği biçimde geliĢtirilmiĢtir. Sunumda ayrıca ders iĢlenirken öğretmenin uygulamasında faydalı olacağı düĢünülen etkinliklere de yer verilmiĢtir.

Koreli (2007) tarafından gerçekleĢtirilen çalıĢmanın amacı gündelik dilde

bulunan ama Türkçe Sözlük‟te bulunmayan eylem ve ad öbeklerini belirlemek ve bunların Türkçenin yabancı dil öğretimindeki yerini belirlemektir.

Bu amacı gerçekleĢtirmek için 28 Temmuz 2006 – 15 Nisan 2007 tarihleri arasındaki sürede, 25 AkĢam, 45 Cumhuriyet, 35 Hürriyet, 34 Milliyet, 25 Posta, 25 Radikal, 35 Sabah, 20 Star, 25 Vatan, 26 Yeni Asır, 35 Zaman olmak üzere toplam 330 gazetenin tüm haberleri taranmıĢtır. Bu tarama sonunda gazetelerin 140‟ında belirlenen ve bu gazetelerde yer alıp da Türk Dil Kurumu‟nun Türkçe Sözlük (2005)‟ünde bulunmayan 377 sözcük öbeği çalıĢmaya dâhil edilmiĢtir.

Göçer (2007) tarafından yapılan çalıĢmanın amacı Türkçenin yabancı dil olarak

öğretiminde kullanılan Yabancılar Ġçin Türkçe Ankara Üniversitesi TÖMER (Hitit Yay.), Yabancılar Ġçin Türkçe (Gazi Üniversitesi TÖMER Yay.) ve GökkuĢağı Türkçe Öğretim Seti (Dilset Yay.) adlı kitapların konu/etkinlik içi ve ünite/tema sonu ölçme ve değerlendirme bölümlerini değerlendirmektir. ÇalıĢmanın sonucunda yapılan değerlendirmeler ortaya konmuĢ ve bu değerlendirmeler ıĢığında önerilerde bulunulmuĢtur.

Özbay ve Melanlıoğlu (2008) “Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Temel

Ġlkeler Ve Divanü Lûgat-Ġt –Türk” adlı çalıĢmalarında Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde dikkate alınması gereken ilkelerden Divanü Lügat-it-Türk‟te bulunanları tespit etmeyi amaçlamıĢlardır. Bu amaç doğrultusunda yabancılara Türkçenin öğretiminde uygulanan ilkeler hakkında kısaca bilgi verilmiĢ ve Divanü Lügat-it- Türk‟te Türkçenin öğretiminde uygulanan ilkeler tespit edilmiĢ ve divandan verilen