Yabancı Dil Öğretim Teknikleri

Dil öğretiminde sınıf içerisinde kullanılabilecek tekniklerden bazıları şunlardır; 2.2.2.1. Gösteri (Demonstration)

Gösteri, öğretmen ya da kaynak kişilerin, sınıf içerisinde izleyici öğrencilerin önünde bir işin nasıl yapılacağını göstermeleri temeline dayanan bir tekniktir. “Bir başka deyişle, öğretmenin bir konuyu öğrencilere birtakım araçları göstererek ya da kullanarak anlatmaya çalışması gösteri tekniğini uygulaması demektir” (Güzel, 2010b: 144). Bu teknikte başarı elde edilebilmesi için hedefin belirlendikten sonra iyi bir hazırlık yapılması gerekmektedir. Gösteri tekniğinde slaytlar, posterler, resimler, basit çizimler, videolar hatta gerçek nesneler kullanılabilir. Öğrencilerin hepsinin görmesi ve duyması sağlanmalıdır. Kelime öğretiminde kullanılabilir. Özellikle başlangıç seviyelerindeki öğrencilerde nesnelerin resimleri ya da kendileri gösterilmek suretiyle öğretim yapılır. Bunun yanı sıra konuşma ve yazma etkinliklerinde kullanılır. Üzerinde yorum yapabilme imkânı bulunan bir resim ya da karikatür seçilerek, resimde görülen ile ilgili olarak okuma ya da yazma etkinliği yaptırıldığında bu teknikten yararlanılmış olunmaktadır. Resim ya da karikatür yerine kısa videolar ya da kısa filmler de tercih edilebilir. “Gösteri tekniğinde asıl aktif olan, deneyi yapan veya bazı ders araçlarını gösteren ve açıklayan öğretmendir. Öğrenciler dinleyici, seyirci ve bilgileri hazır alıcı durumundadır. Bununla birlikte gösteri tekniği, daha çok duyu organının uyardığı ve öğrencilerin ilgi ve dikkatlerini çektiği için, öğrenmeyi kolaylaştıran bir öğretim metodu olarak kabul edilmektedir (Güzel, 2010b: 144). Gösteri tekniğinde öğrencinin ilgisi çekileceği için öğrenmenin kalıcılığı artmaktadır. Çalışmamızda filmlerle atasözü ve deyim öğretim öğretimi yapılırken gösteri tekniği kullanılmıştır.

54 2.2.2.2. Soru-Cevap (Question and Answer)

Sınıf içinde sıklıkla başvurulan ve öğrencinin sorulan sorulara cevap verme gerekliliği hissetmesi sebebiyle konuşmayı geliştiren bir tekniktir. “Sokrat yöntemi olarak da adlandırılır. Bunun yanı sıra öğretmenin bir konuyla ilgili öğrencilere birtakım sorular sorması ve aldığı cevapları eleştirerek öğretim yapmasına dayanır” (Güzel, 2010b: 145). Soru-cevap tekniği, öğrenciyi konuşmaya güdüler, okuduğunu ya da dinlediğini ifade etme imkânı yaratır. Bu tekniğin etkili kullanılmasının bazı ipuçları mevcuttur. Her öğrenciyi düşünmeye sevk etmek için sorular tüm sınıfa sorulmalıdır. Eğer tek bir öğrenciye soru sorulacaksa, bu öğrenci tamamen rastlantısal olarak seçilmelidir. Öğrencilerin sınıf içindeki durumlarına göre kolay sorular daha yavaş öğrenen öğrencilere sorulmalıdır. Yanlış verilen cevaplar düzeltilmelidir. Doğru cevabı bulamayan öğrenciye yan sorularla yönlendirme yapılmalı, doğru cevabı bulması sağlanmaya çalışılmalıdır.

Öğrencilerin ilgilerini derse çekmek ve katılımını sağlamak bakımından oldukça faydalı bir tekniktir. Başarısız öğrenciler de bu teknik sayesinde kendilerine yöneltilecek uygun sorularla daha iyi bir seviyeye getirilebilirler (Arıcı, 2006: 305).

2.2.2.3. Drama ve Rol Yapma (Drama and Role-Play)

Rol yapma, öğrencilerin hedef dili kullanmalarına imkân sağlayan bir tekniktir. Diyaloglar yoluyla öğrencinin konuşma becerisi geliştirilir. Konuşabildiğini gözlemleyen öğrencinin kendine güveni artar. Bir lokantada garson-müşteri, bir mağazada tezgâhtar-müşteri, hastanede hasta-doktor diyalogları sınıf içinde öğrenciler tarafından canlandırılabilir. Belli diyalogları öğrenmeleri ve bu diyalogları sosyal ortamlarda kullanabilir hale gelmeleri sağlanır.

Rol yapma öğrencilerin belli bir rolü üstlenerek gerçek yaşam ortamındaki durumlara benzer kavramları ve hareketleri sahnelendirmeleridir. Bu amaçla öğrencilere bir durum verilerek bu duruma uygun rol yapmaları istenebilir. Roller öğrencilere sözlü veya yazılı olarak verilebilir, daha sonra vurgu, tonlama, jest ve mimiklerin de yardımıyla bu rolleri sınıf içinde iletişim amaçlı uygulamaları sağlanır (Tuncay, 1996: 7). Bu tekniğin uygulanmasında, öğrencilere rol dağıtırken dikkatli olunmalı, özellikle ilk uygulama

55

için gönüllü ve başarılı öğrencilerin rol almasına özen gösterilmelidir. Roller ve oynayacak kişiler belirlendikten sonra sahne düzeni ya da durum öğrencilere açıklanır (Demirel, 1999b: 92). Sosyodrama olarak da adlandırılan rol yapma, dram tekniklerinden faydalanan deneysel bir eğitim metodur. Sosyodramda birey oyuna, kendisi olarak değil, başka birini temsil etmek üzere katılır. Bu temsil durumu ona insan ilişkileri, tavırları hakkında daha iyi anlayışlar kazandırır (Alaylıoğlu ve Oğuzkan, 1968: 338).

Drama, öğrencilerin ders konularıyla bağlantılı değişik araçlar kullanma becerisini geliştirerek gruptaki arkadaşları ile çözüm stratejilerini tartışma, beden dilini kullanma, grup içinde canlandıracağı nesnenin rolünü kendi kavramlarını geliştirip birleştirerek oynamasını sağlar. Böylece özellikle ders esnasında bireylerin enerjilerini öğrenmeye yönlendirerek öğrenci merkezli etkinlikleri geliştirmek drama yoluyla kolay ve eğlenceli olabilir (Tüm, 2010: 1900). Drama tekniği, etkili ve dikkatli dinleme yeteneğini geliştirir. Kişinin kendine güvenini arttırır. Anlama yeteneğini ve yaratıcılığını arttırır. Dilin pratiğini yapmaya olanak sağlar ve akıcı konuşmayı geliştirir. Dile hakimiyeti ve iyi ifade etme yeteneğini geliştirir. Bilgilerin etkin kullanımını sağlayarak onları pekiştirir (Güzel, 2010b: 147).

2.2.2.4. Benzetim (Simulation)

Gerçek araç ve olaylara ulaşmanın güç olduğu, tehlike ve maliyetin fazla olduğu durumlarda, öğrencilerin bir olayı gerçekmiş gibi ele alıp üzerinde eğitici çalışma yapmalarına olanak sağlayan bir öğretim tekniğidir (Güzel, 2010b: 145). Diğer bir tanımla, öğrenmeyi desteklemek üzere gerçeğe uygun olarak geliştirilen bir model üzerinde yapılan bir öğretim yaklaşımıdır (Demirel, 1999b: 95). Benzetim tekniğinde dilin konuşulduğu ortam sınıfa taşınmalıdır. Öğrenci odaklı bir tekniktir. Gerçek hayattan bir konu, bir sorun öğrencilere sunulur ve bu durumlar karşısında neler yapabileceklerini ortaya koymaları istenir. Kendi aralarında tartışabilirler, bu yolla hedef dili kullanma olanağına sahip olurlar. Öğretmen, öğrencileri gözlemler, bazı ipuçları vererek hatırlatmalarda bulunur. Dilini öğrendikleri toplumda yaşayan insanların bu durumlar karşısında söylediklerini öğrenirler. Çevre, dil öğreniminde önemli bir etkendir.

56

Gerçeğe en yakın ortam, kuşkusuz katılımcıların gerçekliğe inanmaları ve buna uygun davranışlar sergilemesi için önemli bir güdü unsurudur. Eğer bir konser benzetimi uygulanacaksa sınıfı gerçek bir konser alanına dönüştürmek gerekmez. Bunun yerine sınıf, konser amacına uygun olarak dizayn edilir. Duvarlara şarkıcıların veya müzik grubunun posterleri asılır, müzik aletleri getirilir, mikrofon vb. teknik ekipmanlar kurularak benzer çevre oluşturulur (Tabak ve Göçer, 2014: 82). Benzetimin özünde eylem vardır ve her benzetim büyük ölçüde etkileşim, etkileşim de dil kullanımı içerir. Benzetimde dil tutarlı ve işlevseldir. Katılımcılar, etkinliğe karşıt açılardan başlasalar bile hareket onları bir araya getirir. İncelemek, tartışmak, düşünce önermek, soru sormak, yanıtlamak, onaylamak ve karar vermek için güdülenirler. Etkileşim ilerledikçe güdülenme çoğalır. İşlev ve görev kaynaklı güdü benzetimin önemli bir bileşenidir (Peçenek, 1998: 48).

2.2.2.5. İkili Çalışmalar ve Grup Çalışmaları (Pair Work and Group Work)

İki ya da daha çok öğrencinin bir araya gelerek yaptıkları çalışmalara grup çalışmaları denilmektedir. Gruplardaki öğrenci sayısı yapılacak etkinliğin özelliğine göre öğretmen tarafından belirlenmektedir. İki öğrenciyle yapılan grup çalışmaları genellikle diyalog etkinliklerinde kullanılır. Öğrenciler birbirlerine isimlerini, yaşlarını, nereli olduklarını sorabilirler. Bu şekilde hem öğrencilerin iletişimleri artacak hem de diyalogları öğrenmeleri kolaylaşacaktır. Daha kalabalık grup çalışmalarında, gruplar 3-4 kişiyi geçmemelidir. Gruplar belirlenirken öğretmen öğrencilerin seviyelerini göz önünde tutmalı ve dengeyi korumalıdır. Çok iyi öğrencileri bir gruba ya da daha yetersiz öğrencileri başka bir gruba toplamamaya dikkat etmelidir. Öğrencilere bir konu verilip, bu konu hakkında zıt fikirleri savunmaları söylenebilir. Bu tür çalışmalar daha ileri seviyelerde mümkün görünmektedir. “İkili ve grup çalışması büyük ölçüde etkinliğine ve işbirliğine dayanır. Her iki çalışmada da öğrenci-öğrenci arasındaki öğretim ön plandadır. Öğrenciler farkında olarak ya da olmayarak birbirlerinden öğrenirler. Bir anlamda kendi öğrenmelerinden sorumludurlar. Etkinlikler sırasında, birbirlerinin yanlışlarını düzeltir ve birbirlerini kontrol ederler. Öğrencilerin birbirlerini desteklemeleri ve yardımlaşmaları güven duygusu yaratır” (Peçenek, 1997: 52). Grup çalışmaları ders esnasında birçok etkinlikte kullanılabilir.

57

Kelime kartları ile oluşturulan farklı oyunlar grup çalışmaları için çok uygundur. Kelime kartlarıyla oluşturulan etkinliklerde, öğrenciler dili kullanma imkanına sahip olurlar, yeni kelimeler öğrenirken eski bilgilerini pekiştirirler. Kelime oyunlarında öğretmen önceden hazırlık yapmalıdır. “Kelimeler kartların üzerine yazılabilir ve bir şapkanın içine atılabilir. Öğrenci şapkadan bir kelime çektiğinde, çektiği kelimeyle bir cümle kurabilir. Diğer bir etkinlik, öğrenciler kartlara kelimeleri anlatan doğru ve yanlış tanımlamalar yazabilirler. Rakip takımın oyuncuları, o kelime için, hangi tanımın yanlış hangi tanımın doğru olduğunu tahmin etmeye çalışır (Harmer, 2007: 150). Grup çalışmasında öğretmen öğrencilere farklı konular vererek, seçtikleri konu hakkında grup olarak düşüncelerini kaleme almalarını isteyebilir, sözel olarak düşüncelerini iletmelerini isteyebilir, giriş kısmını verdiği hikayenin tamamlanmasını isteyebilir. Hikaye tamamlama etkinliği ile beyin fırtınası tekniği de kullanılmış olur. Grup çalışmalarında beyin fırtınası tekniği sıklıkla kullanılmaktadır.

2.2.2.6. Beyin Fırtınası (Brain Storm)

Beyin fırtınası, çok sayıda fikri, bir grup insandan kısa sürede elde etmek tekniklerinden biridir. Aynı zamanda bir soruna çözüm getirmek ve çeşitli konularda fikir üretmek için kullanılır (Ünalan, 2001: 122). Bu teknikte önemli olan nokta, yaratıcı düşünce ve sorunlara değişik çözümler getirmektir. Özellikle dersin ölü bir noktaya geldiği durumlarda sınıfın dikkatini soruna çekmek, yaratıcı düşünceyi tetiklemek için çok etkili bir tekniktir (Akpınar, 2010: 134). Gruplar oluşturulur. Her grubun başkanı belirlenir. Başkan aynı zamanda not tutma işlevini de üstlenir. Gerekirse öğretmen gruplara yardım eder ve beyin fırtınası kuralları ve zaman dikkate alınarak seans başlatılır (Ünalan, 2001: 122). Farklı fikirler geliştirme imkânına kavuşan öğrenciler aynı zamanda dili kullanma imkânına da erişirler. Yabancı dil öğretiminde yazma ve konuşma becerilerinin gelişimi için faydalıdır. Grup çalışması tekniğinin ve beyin

fırtınası tekniğinin beraber kullanıldığı pek çok etkinlik üretilebilir.

2.2.2.7. Eğitsel Oyunlar (Educational Games)

Eğitsel oyunlar, öğrencilerin eğlenceli ve rahat bir sınıf ortamında öğrendiklerini pekiştirmeleri için kullanılan tekniklerdendir. Özellikle sınıfta derslere pek katılmayan, çekingen davranan öğrencileri hareketlendirmek adına oyunlar çok etkilidir. Oyunların

58

seçiminde, herkesin anlayabileceği ilgi çekici oyunlar tercih edilmelidir. Öğretmen, sınıf içi motivasyonun düştüğünü hissettiğinde oyunlar yardımıyla öğrencilerin dikkatini tekrar derse yönlendirebilir. Konuşma becerisini geliştirmek maksadıyla oyunlardan faydalanılabildiği gibi, gramer yeteneklerini geliştirmek için de oyunlar kullanılabilir. Gramer oyunlarında amaç daha öncesinde öğretilen gramer kurallarını tekrar etmek ve pekiştirmektir. Resimli kartlar ya da kelime kartları öğrencilerin kelime hazinesinin geliştirilmesini sağlar. Yeni kelimeler öğrenebilirler ya da bildikleri kelimeleri tekrar etme imkanına ulaşırlar. “Resimli kartlar ya da kelime kartları bir çok etkinlikte kullanılabilir. Örneğin, üzerinde kelimelerin yazılı olduğu kartlar hazırlanabilir. Öğrencilerden bu kartları doğru bir şekilde sıralamalarını istenebilir. Kartların bir yüzünde resimler, diğer yüzünde de resme ait kelimeler yer alabilir. Kart oyunları grup çalışmaları için çok elverişlidir. Kartlar dayanıklı, sert ve bir tür plaka ile kaplı olmalıdır. Böylece tekrar kullanabilmek mümkün olacaktır” (Harmer, 2007: 253). Oyunlar, öğrencilerin dinleme, konuşma, okuma ve yazma temel dil becerilerinin gelişmesini sağlarken bu temel becerilere destek olan sözcük hazinesini ve gramer bilgilerini de geliştirir. Dil demek, etkileşim demektir. Bireyler arasında etkileşimin olabilmesi için bireylerin o dili kendi aralarında anlaşılabilir seviyede konuşuyor olmaları gerekir. Oyun da bireyler arasındaki etkileşimi hızlandıran, bireyi cesaretlendiren, etkileşime zorlayan eğlenceli ve eğitici bir aktivitedir (Kara, 2009: 410).

59