Çalışmanın amacı Voleybol ve Basketbol oynayan sporcu öğrencilerin bazı fiziksel ve motorik özelliklerinin karşılaştırılmasıdır.
Yapılan çalışmada voleybolcuların oynayan sporcu öğrencilerin yaş ortalaması 14,53 ± 0,507 yıl, boy ortalaması 171,43 ± 19,289 (cm) ve vücut ağırlıkları ortalamaları 69,57 ± 7,219 (kg) olarak tespit edilmiştir. Basketbol oynayan sporcu öğrencilerin yaş ortalaması 14,30 ± 0,466 (yıl), boy ortalaması 168,90 ± 4,358 (cm) ve vücut ağırlıkları ortalamaları 66,80 ± 7,937 (kg) olarak tespit edilmiştir.
Çetinkaya (2019) yaptığı çalışmada basketbol oynayan sporcu öğrencilerin yaş ortalaması 14 (yıl), boy ortalaması 175,98 (cm), kilo ortalaması 65,82 (kg) olduğunu belirtmiştir. Barak (2019) yaptığı çalışmada voleybol oynayan kontrol gurubu sporcularının yaş ortalaması 16,1±0,62 (yıl), boy ortalamaları 187,1±7,84 (cm), vücut ağırlık ortalamasını 71±6,07 (kg) olarak tespit edilirken, deney gurubu sporcularının ise yaş ortalaması 16±0,54 (yıl), boy ortalaması 189,3±4,52 (cm), vücut ağırlık ortalamasını 71,26±6,66 (kg) olduğunu belirtmiştir. Sever (2017) basketbolcuları ve voleybolcuları karşılaştırdığı çalışmada çocukların yaş ortalaması 16±2,86 (yıl), boy ortalaması 1,65±,090 (cm), vücut ağırlık ortalaması 54,81±11,33 (kg) olduğunu belirtmiştir. Literatürdeki çalışmalar incelendiğinde yaş boy kilo ortalamaları çalışma grubumuzla benzerlik göstermektedir.
Yapılan çalışmada voleybolcuların yağ yüzdesi 15.19±2,43, basketbolcuların yağ yüzdesi 14,52±2,75 olduğu, gruplar arası karşılaştırılmasında anlamlı fark olmamasına rağmen, voleybolcuların ortalamasının daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p>0,05). Bu durumun oluşmasında voleybolcuların ve basketbolcuların benzer antrenman modellerini uygulaması, vücut tipi gibi değişkenlerin benzer olmasından kaynakladığı düşünülmektedir.
Masanovic (2019) yaptığı çalışmada basketbolcuların vücut yağ yüzdesini %12,48±3,67, voleybolcuların vücut yağ yüzdesini %13,33±1,93 olduğunu belirtmiştir. Başka bir çalışmada Parlak (2018) basketbolcuların vücut yağ yüzdesinin %13,32±4,33 olduğunu belirtmiştir. Atlı (2009) yaptığı çalışmada basketbolcuların vücut yağ yüzdesinin %9,82±3,86 olduğunu belirtmiştir. Kocakulak (2018) yaptığı çalışmada voleybolcuların
39
vücut yağ yüzdesinin %15,60±8,83 olduğunu belirtmişlerdir. Koç ve Aslan (2010) yaptığı çalışmada voleybolcuların vücut yağ yüzdesinin %12,35±1,30 olduğunu belirtmiştir. 14-16 yaş arası takım sporlarında antrene olan sporcuların vücut yağ yüzdesi ortalamasının %13-16 arasında değiştiği görülmektedir. Araştırma grubumuzdaki basketbolcuların ve voleybolcuların aynı vücut tipine ve vücut yağ yüzdesine sahip olduğu görülmektedir. Literatürde yapılan çalışmalar bulgularımızı destekler niteliktedir.
Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların bacak kuvveti ölçümlerinin karşılaştırılmasında anlamlı fark tespit edilmiş, farkın voleybolcuların lehine olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Bu durumun oluşmasında voleybol branşında müsabaka zamanında ve antrenman sürecinde pliometrik antrenmanların sürekli yapılması bunun sonucunda da bacak kuvvetinde artış meydana geldiği düşünülmektedir. Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların sırt kuvveti ölçümlerinin karşılaştırılmasında anlamlı fark tespit edilmiş, farkın basketbolcuların lehine olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Bunun nedeni basketbolcuların branşa özgü antrenman planlaması ve buna bağlı olarak gelişen fiziki özelliklerinin sırt kuvvetinde etkili olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir.
Sever (2017) yaptığı çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların bacak kuvveti karşılaştırmasında fark olmamasına rağmen voleybolcuların ortalamasının daha yüksek olduğunu belirtmiştir. Barak, Özkan ve Öz (2016) yaptığı çalışmada basketbolcuların bacak kuvvetini 77,6±20,5 (kg) olduğunu belirtmişlerdir. Başka bir çalışmada Sadak (2018) yaptığı çalışmada 8 haftalık kuvvet antrenmanının bacak kuvveti üzerine olumlu etkisi olduğunu belirtmiştir. Takgöz (2017) yaptığı çalışmada core antrenmanının bacak kuvveti üzerine olumlu etkisi olduğunu belirtmiştir.
Sever (2017) yaptığı çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların sırt kuvveti ortalaması karşılaştırmasında fark olmamasına rağmen voleybolcuların ortalamasının daha yüksek olduğunu belirtmişlerdir. Barak, Özkan ve Öz (2016) yaptığı çalışmada basketbolcuların sırt kuvvetini 77,1±11,5 (kg) olduğunu belirtmiştir. Takgöz (2017) yaptığı çalışmada core antrenmanının sırt kuvveti üzerine olumlu etkisi olduğunu belirtmiştir.
Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların dikey sıçramaları karşılaştırılmasında anlamlı fark olduğu farkın basketbolcular lehine olduğu belirlenmiştir (p>0,05).Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların, anaerobik güç ölçümleri karşılaştırılmasında anlamlı fark olmamasına rağmen, basketbolcuların ortalamasının daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p>0,05).Bu durumun oluşmasında voleybol branşında
40
müsabaka zamanında ve antrenman sürecinde sıçrama antrenmanların buna ek olarak alt ekstra mitleri geliştirici kuvvet antrenmanları yapıldı.
Parlak (2018) yaptığı çalışmada basketbolcuların dikey sıçrama değerinin 41,02±5,85 (cm)olduğunu belirtmiştir. Eler (2018) yaptığı çalışmada basketbolcuların dikey sıçrama değerinin 43,7±5,4 (cm) olduğunu belirtmiştir. Başka bir çalışmada Yılmaz (2014) yaptığı çalışmada erkek çocukların dikey sıçrama değerlerinin 45,75±0,12 (cm) olduğunu belirtmiştir. Koç (2011) yaptığı çalışmada erkek basketbolcuların dikey sıçrama ortalamasını 42,00 ± 7,81 (cm) olduğunu belirtmiştir. Yazarer vd. (2004) yaptığı çalışmada basketbolcuların dikey sıçrama değerlerini 37,09±4,37 (cm) olarak bulmuşlardır. Atlı (2009) yaptığı çalışmada basketbolcuların dikey sıçrama performansını 56,45±4,98 (cm) olduğunu belirtmiştir. Aslan ve Dalkıran (2014) yaptığı çalışmada sporcuların dikey sıçrama ortalamasını 54,70±8.90 (cm) olduğunu belirtmişlerdir. Başka bir çalışmada Koç ve Aslan (2010) yaptığı çalışmada voleybolcuların dikey sıçrama ortalamasının 43,25±0,68 (cm) olduğunu belirtmiştir.
Koç Pulur ve Karabulut (2011) yaptığı çalışmada basketbolcuların anaerobik güç ortalamasını 44.04(ml/kg/dk) olduğunu belirtmiştir. Başka bir çalışmada Saygın vd., 2011), 11-14 yaşları arasındaki çocukların yaşları ilerledikçe, anaerobik güç değerleri açısından anlamlı olarak daha iyi performans gösterdikleri belirlenmiştir. Atlı (2009) yaptığı çalışmada basketbolcuların anaerobik güç ortalamasının 45±31 ml/kg/dk olduğunu belirtmiştir. Literatürdeki çalışmalar incelendiğinde basketbolcuların ve voleybolcuların dikey sıçrama ve anaerobik güç karşılaştırmasında fark olmadığı görülmektedir. Sonuçlar bulgularımızı destekler niteliktedir.
Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların dominant el kavrama kuvveti ölçümlerinin karşılaştırılmasında anlamlı fark tespit edilmiş, farkın voleybolcuların lehine olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların dominant olmayan el kavrama kuvveti ölçümlerinin karşılaştırılmasında anlamlı fark tespit edilmiş, farkın voleybolcuların lehine olduğu belirlenmiştir (p<0,05).Bu durumun oluşmasında voleybolcuların antrenman sırasında müsabakada topu kullanma şekilleri, antrenmanlarda uygulayabildikleri antrenman modellerini farklılığından kaynaklandığı düşünülmüştür.
Sever (2017) yaptığı çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların sağ el kavrama kuvveti ortalamasında anlamlı fark olduğunu, farkın voleybolcular lehine olduğunu belirtmiştir. Sol el kavrama kuvveti karşılaştırmasında anlamlı fark olmamasına rağmen voleybolcuların ortalamasının daha yüksek olduğunu belirtmiştir. Eler (2018) yaptığı
41
çalışmada basketbolcuların sağ el kavrama kuvvetinin 43±4 (kg), Sol el kavrama kuvvetinin 42,3±5,3 (kg)olduğunu belirtmiştir. Yazarer ve ark (2004) yaptığı çalışmada basketbolcuların pençe kuvvetini 19,2±9,51(kg)olarak bulmuşlardır. Yılmaz (2014) yaptığı çalışmada erkek çocukların sağ el kavrama kuvvetini 42,66±7,72, (kg) Sol el kavrama kuvvetini 41,33±7,83(kg) olduğunu belirtmiştir. Koç ve Aslan (2010) yaptığı çalışmasında voleybolcuların el kavrama kuvveti 25,45±2,37(kg) olduğunu belirtmişlerdir.
Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların çeviklik (sn) testi ortalamasının karşılaştırılmasında anlamlı fark tespit edilmiş, farkın basketbolcuların lehine olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Bu durumun oluşmasında branş farklılıklarının olduğu, oyun içerisinde ani dönüş ve süratin etkili olduğu düşünülmektedir.
Sharma (2018) yaptığı çalışmada basketbolcuların ve voleybolcuların çeviklik performansı karşılaştırmasında anlamlı fark olduğunu farkın voleybolcular lehine olduğunu belirtmiştir. Nalbant (2018) yaptığı çalışmada voleybolcuların ve voleybolcuların çeviklik performansı karşılaştırmasında anlamlı fark olmamasına rağmen basketbolcuların ortalamasının daha iyi olduğunu belirtmiştir. Sever (2017) yaptığı çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların çeviklik performansı karşılaştırmasında anlamlı fark olduğunu, farkın basketbolcuların lehine olduğunu belirtmiştir. Barak, Özkan ve Öz (2016) yaptığı çalışmada basketbolcuların çeviklik performansı ortalamasının 17,6±0,8(sn) olduğunu belirtmiştir. Wani (2015) yaptığı çalışmada basketbolcuların ve voleybolcuların çeviklik performansı karşılaştırmasında anlamlı fark olduğunu farkın basketbolcular lehine olduğunu belirtmiştir.
Yapılan çalışmada voleybolcuların ve basketbolcuların Esneklik ortalaması karşılaştırılmasında anlamlı fark tespit edilmiş, farkın voleybolcuların lehine olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Bu durum oluşumunda voleybol branşına özgü elastik hareketlerin yoğunluğundan, jimnastik esneme hareketlerinin voleybol antrenmanlarında ve müsabakalarında daha çok kullanılması ve voleybolcuların vücut yapısından kaynaklandığı düşünülmektedir.
Nalbant (2018) yaptığı çalışmada voleybolcular ile basketbolcuların esneklik değerlerini karşılaştırmıştır. Araştırma sonucunda anlamlı fark olduğunu farkın voleybolcular lehine olduğunu belirtmiştir. Silva, Petroski ve Gaya (2013) yaptığı çalışmada voleybolcu ve basketbolcuların sporcuların esneklik değerleri karşılaştırmasında anlamlı fark olduğunu farkın voleybolcular lehine olduğunu belirtmişlerdir. Eler (2018) yaptığı çalışmada basketbolcuların esneklik değerlerinin 30,8±4,3 olduğunu belirtmişlerdir. Başka bir çalışmada Yadav, Yadav ve Kerketta (2016) yaptığı çalışmada
42
basketbolcular ve voleybolcuların esneklik değerlerini karşılaştırmış, araştırma sonucunda fark olmadığını belirtmiştir. Barak, Özkan ve Öz (2016) yaptığı çalışmada basketbolcuların esneklik değerlerinin 33,2±5,4 olduğunu belirtmiştir. Koç (2011) yaptığı çalışmada erkek basketbolcuların esneklik ortalama değerini 20,78±5,49 olduğunu belirtmiştir.
Kocakulak vd. (2018) yaptığı çalışmada voleybolcuların esneklik değerinin 22,58±5,27 (cm) olduğunu belirtmiştir. Yılmaz (2014) yaptığı çalışmada çocukların esneklik değerinin 14,58±5,63 (cm) olduğunu belirtmişlerdir.( Kulak vd. 2011: 86-95 ) çalışmalarında otur uzan esneklik testi değerlerini 25,24±3,44 ( cm)olarak bulmuştur. Koç ve Aslan (2010) yaptığı çalışmada voleybolcuların esneklik ortalama değerinin 24,50±1,60 (cm) olduğunu belirtmişlerdir. Literatürdeki çalışmalar incelendiğinde basketbolcular ve voleybolcuların karşılaştırılmasında voleybolcuların esneklik değerlerinin daha yüksek olduğu görülmektedir. Sonuçlar bulgularımızı destekler niteliktedir.
Sonuç olarak; Voleybolcuların ve basketbolcuların bazı fiziksel ve motorik özelliklerini karşılaştırılmasında anlamlı fark olduğu tespit edilmiştir. Bu durumun oluşmasında kişisel farklılıklar, oyun alanı ve oyun süresinin farklı olması, bu durumun oluşmasında etken olduğu düşünülmektedir.
43 Öneriler
Yapılan bu çalışmaya bakıldığında ‘Voleybol ve Basketbolcuların Bazı Motorik Ve Fiziksel Özelliklerinin Karşılaştırılması’ takım sporlarına olumlu yönde etki ettiği söylenebilir.
Bu bağlamda;
1. Günlük hayatta bireylerin voleybol ve basketbola teşvik edilmelidir.
2. Voleybol ve basketbol branşlarının antropometrik özellikler üzerindeki olumlu etkileri dikkate alınmalıdır.
3. Voleybol ve basketbol branşlarının motorik özellikler üzerindeki olumlu etkileri dikkate alınmalıdır.
Genel olarak;
Yapılan bu çalışma Elazığ ilinde Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü bünyesinde açılan yaz okulu gruplarındaki 30 basketbol ve 30 voleybol olmak üzere toplam 60 erkek öğrencinin katılımıyla sınırlı tutulmuştur. Daha kapsamlı ve tatmin edici belirgin sonuçlar için öncelikle denek sayıları arttırılabilir. Bölgesel ligdeki basketbol ve voleybol takımları imkânlar dâhilinde çalışmaya dâhil edilmelidir. İlerde bu çalışmaya benzer yapılacak çalışmalarda yapacaklara evren ve örneklemi geniş tutması tavsiye edilebilir ve farklı deneysel modeller kullanılarak araştırmanın problem durumu genişletilebilir.
44 KAYNAKÇA
Akaç, M. (2006). Beden eğitimi öğretmenin el kitabı. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Ankawe, R.E., Huntley, J.S. and McEachan, J.E. (2007). British Society for Surgery of the Hand Federation of European Societies for Surgery of the Hand The journal hand surgery European. 32: 203-209.
Aracı, H. (2001). Lise beden eğitimi ders programları. Ankara: Nobel Yayınevi. Aslan, C. S. ve Dalkıran, O. (2014). Boy uzunluğunun motorik özelliklere etkisinin incelenmesi. Spor Hekimliği Dergisi, 49, 147-153.
Aslan, C.S., Eyuboğlu, E. ve Karakulak, İ. (2018). Profesyonel ve amatör futbolcuların seçilmiş vücut kompozisyonu ve motorik özelliklerinin karşılaştırılması. Sportif Bakış: Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(1), 86-95.
Aşcı, H., Doğu, G., Yaman, H. ve Mirzeoğlu, N. (2011). Spor Bilimlerine Giriş, Spor Yayınevi 2011, Ankara.
Ballı, Ö.M. (2006). Bruininks-Oseretsky Motor Yeterlik Testinin Geçerlik, Güvenirlik Çalışması ve Beş-Altı Yaş Grubu Çocuklara Uygulanan Cimnastik Eğitim Programının Motor Gelişime Etkisinin İncelenmesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara Üniversitesi. Ankara.
Barak, (2019). Periyotlanmış kor egzersizlerinin genç voleybolcularda bazı motorik özellikler ile servis hız ve isabet oranına etkisi. 17. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi. Antalya. 2019.
Barak, R. Özkan, A. ve Öz, Ü. (2016). Elit altı kadın basketbol ve hentbolcularda alt ve üst ekstremiteden elde edilen bazı performans değişkenlerinin karşılaştırılması. International Journal of Science Culture and Sport. 4(3), 882-889.
Baron, R. (2002). Notes: Predictive Ability of a Selected Basketball Test. Research Quarterly. American Association for Health, Physical Education and Recreation, 26(3), 364-365.
Beck, A.T. and Emery, G. (2006). Anksiyete bozuklukları ve fobiler bilişsel bir bakış açısı Çev. Veysel Öztürk. İstanbul: Litera Yayıncılık.
Berısha, M. (2018). Kosova’da 11-17 Yaş Öğrencilerin Fiziksel ve Biyomotorik Gelişmelerinin Değerlendirmesinde Norm Değerlerin Belirlenmesi, Sağlık bilimleri Doktora Tezi.
45
Bilgiç, M. (2015). Farklı Branşlarda Spor Yapan 11-13 Yaş Grubu Çocukların 2D:4D Parmak Oranlarının Sportif Performansla İlişkisinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
Bilgiç, P. (2003). Sporcu ve sporcu olmayan bireylerin vücut kompozisyonu ve beslenme durumları ile serum leftin düzeylerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış uzmanlık tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Beslenme ve Diyetetik Bölümü, Ankara:
Bompa, T. O. (2011). Theory and methodology of training (T. Bağırgan, A. B. Tuner, H. Küçükgöz & İ. Keskin, Çev.). Spor yayınevi ve Kitabevi, Ankara.
Bompa, T.O. (2000), Sporda Çabuk Kuvvet Antrenmanı, (Çev: Tüzemen, E.), Bağırgan Yayınevi, Ankara,: 2000, s.11-12.
Can, N. (2012). Basketbolda Esnekliğin Motorik Özelliklere Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
Cengiz, R. (2012). İletişim ve Spor. (2. bs.). Ankara: Berikan Yayınevi.
Çamlıyer, H. (2001). H. Eğitim Bütünlüğü İçerisinde Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun. Emek Maatbacılık, Manisa.
Çamlıyer, H. (1997). Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun. Can Ofset Yayıncılık: İzmir. Çelebi, B. (2010). Hareket Eğitiminin Okul Öncesi Eğitim Kurumlarındaki 5-6 Yaş Grubu Çocuklarda Fiziksel ve Motor Gelişimine Etkisi, in Sosyal Bilimler Enstitüsü., Muğla Üniversitesi: Muğla.
Çetin, İ., Muhtaroğlu, S. Yılmaz, B. ve Kurtoğlu, S. (2015). Biyoelektrik İmpedans Analiz Metodu İle Obez Çocuklarda Cinsiyete Göre Vücut Bileşimlerinin Segmental Olarak Değerlendirilmesi, Dicle Tıp Dergisi, 42 (4), 449-454.
Dedecan, H., Çakmakçi, E. Biçer M. ve Akcan, F. (2016). The Effects Of Core Training On Some Physical And Physiıological Features Of Male Adolescent Students. European Journal of Physical Education and Sport Science, 2(4), 132- 144.
Department of Education and Early Child Development, Fundamental Motor Skills: A manuel for classroom teachers, Victoria, 1996.
Diego A.S.S., Edio, L.P. and A.C. A.G. (2013). Anthropometric and Physical Fitness Differences Among Brazilian Adolescents who Practise Different Team Court Sports. Journal of Human Kinetics
Dündar, U. (2007). Antrenman teorisi. 7nci Basım. Ankara: Nobel.
46
Eler, N. (2018).Farklı sporlarda antropometrik ve fiziksel uygunluk parametrelerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 20(3), 32-46.
Eralp, F. ve Çotuk, M. Y. (2006). Voleybolda temel beceriler. İstanbul: Morpa Yayınları.
Erhan, S. (1995). Elit Düzeydeki Voleybolcuların Fizyolojik Özelliklerinin Analizi ve Mukayesesi. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi
Fröhner, B. (1999). Voleybol oyun kuramı ve alıştırmaları. A, Cengiz (Çev.), Ankara: Bağırgan Yayınevi. Sayfalar 96 - 106
Gallahue, D.L. Ozmun, J.C. and Goodway, J. (2012). Understanding motor development: Infants, children, adolescents, adults (7th ed.). New York: McGraw- Hill.
Gökmen, H., Karagül, T. ve Aşcı, F.H. (1995) Psikomotor Gelişim. T.C. Başbakanlık GSGM, Eğitim Dairesi Başkanlığı, Gökçe Ofset, 95.Sayfa Ankara
Göktepe, M. M., Güder, F. ve Günay, M. (2019). The effects of core training given to female soccer players on different vertical jumping methods. Journal of Human Sciences, 16(3), 791-798.
Grix, J. (2010). The Foundations Of Research. London. Palgrave Macmillan sedatsen.files.wordpress.com.
Günay, M. ve Yüce, A. İ. (2008). Futbol antrenmanının bilimsel temelleri (3. baskı). Ankara: Gazi Kitapevi Yayınları.
Gündüz, E. (2017). Ergenlik Döneminde Futbol Oynayan Sporcuların Sportif Performans Düzeylerinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Gelişim Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Güven, G. (2006). Kütahya’daki Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Uygulanan Oyun ve Spor Programlarının İncelenip Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
Hazar, F. (2005). Badmintonda Çevikliğin Performansa Etkisi ve Çevikliği Geliştirici Antrenman Uygulamaları. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi. Holmberg, P. M. (2013). Weightlifting to Improve Volleyball Performance. Strength & Conditioning Journal, 35(2), 79-88. doi:10.1519/SSC.0b013e3182889f47
http://tr.wikipedia.org/wiki/Spor adresinden 19.04.2020 tarihinde alınmıştır.
http://www.msxlabs.org/forum/diger sporlar/295549 spor nedir spor ve sporun tarihçesi hakkında html adresinden 17.04.2020 tarihinde alınmıştır.
47
Hui SS-C, Yuen PY.(2000). Validity of the modified back-server sit and reach test: a comparison with other protocols, Medicine and Science in Sport and Exercise,2000;Vol. 32, No.9:1655-1659.
Kalkavan, P.D.A. (2011). Psikomotor Gelişim Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu: Kütahya. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Çocuk Gelişimi Bölümü
Kaplan, D. Ö. (2016). Evaluating the Relation between Dominant and Non-Dominant Hand Perimeters and Handgrip Strength of Basketball, Volleyball, Badminton and Handball Athletes. International Journal of Environmental and Science Education, 11(10), 3297- 3309.
Karatosun, H. (2010). Antrenmanın fizyolojik temelleri 3. Baskı. Isparta: Altıntuğ Matbaası.
Karatosun, H. (2009). Antrenmanın fizyolojik temelleri. 2nci Baskı. Isparta: Tuğra Ofset.
Kayapınar, F.Ç. (2007). Örnek Pilot Çalışma Programının Okul Öncesi Çocuklarının Antropometrik Postür ve Fiziksel Uygunluk Düzeylerine Olan Etkisinin Araştırılması. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Marmara Üniversitesi: İstanbul.
Kırıcı HM, 2008. Okul öncesi eğitim kurumlarındaki 4-6 yaĢ grubu çocuklarda 8 haftalık hareket eğitiminin motor performanslarına etkisi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Muğla.
Koç, H. ve Aslan, C.S. (2010). Erkek Hentbol ve Voleybol Sporcularının Seçilmiş Fiziksel ve Motorik Özelliklerinin Karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilim Dergisi. 12(3), 227–231.
Koç, H. Pulur, A. ve Karabulut, E.O. ( 2011). Erkek basketbol ve hentbolcuların bazı motorik özelliklerinin karşılaştırılması openaccess.ahievran.edu.tr 11. Uluslararası Spor Bilimler Kongresi
Koç, H. (1996). 14-16 Yaş Grubu Hentbolcu ve Beden Eğitimi Dersi Alan Öğrencilerin Bazı Fiziksel ve Fizyolojik Parametrelerinin Eurofit Test Bataryasında Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, G.Ü.S.B.E., Ankara,.
Koç, H., Pulur, A. ve Karabulut, E. (2011). Erkek Basketbol ve Hentbolcuların Bazı Motorik Özelliklerin Karşılaştırılması, Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 5(1), 21-27.
Kovar, S.K. (2004.). Combs CA, Campbell K, Napper OG, Worrell VJ. Elementary Classroom Teachers as Movement Educators. First Edition, Published by Mcgraw-Hill, New York;
48
Kulak, A., Kerkez, F. İ., ve Aktaş, Y. (2011). Zihinsel antrenman programının 10 12 yaş futbolcularda bazı motor özelliklere etkisi. Spor Bilimleri Dergisi, 22(3), 104-114.
Lee, R.D. and Nieman, D.C. (2003). Anthropometry. In: Nutritional Assessment. New York: Brown and Benchmark, 1993: 161-221. 10Kyle UG, Schutz Y, Dupertuis YM, Pichard C. Body composition interpretation: Contributions of the fat-free mass index and the body fat mass index. Nutrition. 2003; 19(7-8): 597-604.
Maline, R.(1993). "Physical Activity ve TrainingEffects On Stature ve AdolescentGrowthSport" Medicine Ve Sicience İn Sports and Exercise ss:.26,(6),758-765. Masanovic, B. (2019). Comparative study of morphological characteristics and body composition between different team players from Serbian junior national league: soccer, handball, basketball and volleyball. Int. J. Morphol., 37(2):612-619, 2019.
Mengütay, S. (2005). Çocuklarda Hareket Gelişimi ve Spor. Morpa (2005) Kültür Yayınları, İstanbul.
Morpa Spor Ansiklopedisi, (2001). Basketbol. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. Muratlı, S .( 2007). "Çocuk ve Spor." Nobel Yayınevi. 2. Baskı. s: 163-200 Muratlı, S. (2014). Çocuk ve Spor., Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
Muratlı, S., Kalyoncu, O. ve Şahin, G. (2007). Antrenman ve müsabaka. İstanbul: Ladin Matbaası.
Nalbant, Ö. (2018). 13-14 yaş kız ve erkek basketbolcuların fiziksel ve kondisyonel özelliklerinin karşılaştırılması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(1), 55-60.
Noble, (1986). Physiology of exercise and sport. USA: Mosby College Publishing) Olcay, N. Hülya, G.(2008). Andrzej, F. Rüveyda, B. Gülbin, G. Feyza, D. Firdevs, B. (2008.) -Türk çocuklarında vücut ağırlığı, boy uzunluğu, baş çevresi ve vücut kitle indeksi referans değerleri - Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi; 51: 1-14.
Otman, A.S, Demirel, H, ve Sade, A. (1995). Tedavi hareketlerinde temel değerlendirme prensipleri.
Özbay, S. ve Ulupınar, S. (2018). Sporda Çeviklik Performansı- Ulusal Spor Bilimleri, researchgate.net
Özdemir, O. (2019). Tenis sporunda aerobik güç ve kalp atım değerlerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Haliç Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul. Özer, M.K. ve Özer, D.S. (2016). Çocuklarda Motor Gelişim. Nobel yayın, Ankara.
49
Parlak, O. (2018). 14-17 yaş genç erkek basketbol ve hentbolcuların bazı fizyolojik ve motorik özelliklerinin karşılaştırılması. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi. Aydın.
Pınar, S. ve Erkut O.( 2000). Artistik Jimnastik Yaş Grupları Gelişim Programı, 25, G.S.G.M. Basımevi, Ankara;
Polat, G. (2009). 9-12 Yaş Grubu Çocuklarda 12 Haftalık Temel Badminton Eğitimi Antrenmanlarının Motorik Fonksiyonları ve Reaksiyon Zamanları Üzerine Etkileri, T.C. Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
Pulur, A. (1991). Üst Düzey Basketbolcuların Bazı Fizyolojik ve Kondisyoner Değerleri, Yüksek Lisans Tezi, G.Ü.S.B.E., Ankara,
Ratemse, N.A. (2012). ACSM’s foundations of strength training and conditioning, İndianapolis: USA. Williams & Wilkins.
Reilly, T., Secher, N., Snell, P. and Williams C. (1990). Physiology of sports, Spon Press, Unıted Kingdom, 1990.
Sadak, E. (2018). 12-14 Yaş Kız Voleybol Sporcularına Uygulanan Statik Denge Antrenmanlarının Dikey Sıçrama Üzerine Etkisi Yüksek Lisans Tezi acikerisim.firat.edu.tr Saygın, E., Karacabey, K. ve Saygın, Ö. (2011). Çocuklarda fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk unsurlarının araştırılması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 921-35.
Sever, K. (2017). Genç Voleybol ve Basketbol Sporcuların Fiziksel Uygunluklarının Seçilmiş Değişkenlere Göre Karşılaştırılması Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi İstanbul.
Sever, K. (2017). Genç voleybol ve basketbol sporcuların fiziksel uygunluklarının seçilmiş değişkenlere göre karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İstanbul Gelişim Üniversitesi. İstanbul.
Sevim, Y. (2010). “Antrenman Bilgisi” Fil Yayınevi, 8. Basım, Ankara.
Sharma, R.L. (2018). Comparison of physical fitness between basketball and volleyball players of Jammu and Kashmir. International Journal of Physical Education, Sports and Health. 5(1): 37-38.
Siesmaa, E.J., Blitvich, J.D., White, P.E. and Finch, C.K (2011). Measuring children’s self-reported sport participation, risk perception and injury history: Development and validation of a survey instrument. Journal of Science and Medicine in Sport 14, 22–26.
50
Slutzky, C.B. and Simpkins, S.D. (2009). The link between children’s sport