Tanımlar

Origami: Origami, Japonca bir kelime olup, “折り-ori” ve “ 紙-kami”

sözcüklerinin birleĢmesinden oluĢmuĢtur. KatlanmıĢ kâğıt anlamına gelir. Origami, kâğıdı yapıĢtırıcı ve makas kullanmadan sadece katlayarak çeĢitli figürler oluĢturma sanatıdır (Kavici, 2005).

Eğitim: Ferdin davranıĢında kendi yaĢantısı yoluyla ve kasıtlı olarak istendik

değiĢme meydana getirme sürecidir (Ertürk, 1993).

Öğrenme: YaĢantı ürünü ve nispeten kalıcı izli davranıĢ değiĢikliğidir (SavaĢ,

1999).

Matematik Öğretimi: KiĢiye günlük hayatın gerektirdiği matematik bilgi ve

becerileri kazandırmak amacıyla, ona olayları problem çözme yaklaĢımı içinde ele alan bir düĢünce biçimi kazandırmaktır (Altun, 2004).

Tutum: Bireyin, belli durumlar sırasında, davranıĢ Ģeklini önceden seçtiği

zihinsel durumdur (Gagne,1985).

BaĢarı Testi: Öğrencilerin amaçlarla tutarlı davranıĢlarını yoklamak üzere

programın amaçları doğrultusunda klasik test teorisine göre hazırlanıp uygulanan ölçme aracıdır (EARGED, 1995).

Deney Grubu: Origami etkinliklerine yer verilerek öğretimin yapıldığı

araĢtırma grubudur.

Kontrol Grubu: Uygulanmakta olan (MEB kılavuz kitabına) göre öğretimin

yapıldığı araĢtırma grubudur.

Model: Model dıĢ dünya ile ilgili inĢa zihninde var olan yapıların tamamıdır

(Kertil, 2008).

Matematiksel Modelleme: Matematiksel ya da matematiksel olmayan bir

durumu, olayı, olaylar arası iliĢkileri örüntüler oluĢturarak matematiksel olarak ifade etme sürecidir (Kertil, 2008).

Origami Temelli Öğretim: Origami etkinliklerinin yapıldığı öğrenme ortamını

ifade eder.

Geleneksel Yöntem: Öğretmen otoritesinin hâkim olduğu, öğretmenin anlatan,

ödül ve ceza uygulayan, not veren, eleĢtiri yapan durumu ile aktif, öğrencinin dinleyen durumu ile pasif olduğu bir yöntemdir (Demirdöğen, 2007).

ĠĢbirlikçi Öğrenme: Öğrencilerin küçük gruplar oluĢturarak bir problemi

çözmek ya da bir görevi yerine getirmek üzere, birbirinin öğrenmesine yardım ederek, birlikte çalıĢma yoluyla bir konuyu öğrenme yaklaĢımıdır (Demirel, 1995).

BÖLÜM II

ĠLGĠLĠ ARAġTIRMALAR

Bu bölümde, konuyla ilgili olarak yapılmıĢ olan araĢtırmalara yer verilmiĢtir. Kavici ve Tuğrul (2002)‟ un “Kâğıt Katlama Sanatı Origami ve Öğrenme” isimli makaleleri, origaminin yaparak öğrenme, iĢbirlikçi öğrenme, yaratıcı öğrenme, aktif öğrenme, proje tabanlı öğrenme, beyin temelli öğrenme gibi bilinen yöntemler içerisinde rahatlıkla uygulanabilecek etkinlik temelli bir yöntem olduğu ile ilgili bir derleme çalıĢmasıdır. Bu çalıĢmada, origaminin davranıĢsal, sosyal ve duygusal, psikomotor geliĢim, dil geliĢimi açısından kazançlarından da bahsedilmiĢtir.

Görgen ve Tahta (2005)‟ nın yürüttüğü araĢtırmada, öğretmen davranıĢları ile öğrencilerin beklentileri karĢılaĢtırılmıĢtır. Sonuç olarak öğrencilerin matematik dersinden beklentileri arasında; öğretmenlerin güncel hayattan örnekler vermesi, öğrenciye yeterince uygulama fırsatı verilmesi, dersin eğlenceli hale getirilmesi, dersin soyut ve ezbere dayalı olmaktan çıkarılması bulunmaktadır.

Kavici (2005) yüksek lisans tezinde, origami eğitiminin okul öncesi dönem çocuklarında görsel algı, küçük kas becerileri ve matematiksel yeterlilikleri üzerine etkisi araĢtırmıĢtır. Ön test – son test kontrol gruplu deneysel desenin kullanıldığı araĢtırmada örneklem olarak özel bir anaokulundaki 5–6 yaĢındaki çocuklar

belirlenmiĢtir. Uygulama öncesinde deney ve kontrol gruplarına ön test uygulanmıĢ ve sonrasında çocukların beceri ve yeterlilikleri göz önüne alınarak hazırlanan GeliĢimsel Origami Eğitim Programı deney grubuna 11 hafta boyunca uygulanmıĢ ve her iki gruba da son test uygulanmıĢtır. AraĢtırmaya göre deney grubu öğrencilerinin temel geometri kavramları bilgi seviyelerinin, programa katılmayan çocuklara göre önemli seviyede yükseldiği ve origaminin çocukların zihinsel ve geliĢimsel özelliklerine uygun olarak tasarlanması durumunda çocukların eğitiminde eğitsel bir kaynak olarak

kullanılabileceği sonuçlarına ulaĢılmıĢtır.

Akan (2008) “Ġlköğretim 6.sınıflardaki Kesirler Konusunun Origami Yardımıyla Öğretimi” isimli tez çalıĢmasının uygulamasını 2007-2008 eğitim öğretim yılında Erzurum Saltukbey Ġlköğretim Okulunda okuyan 6.sınıf öğrencileri ile gerçekleĢtirmiĢtir. Deney grubuna Origami Etkinlikleri ile Desteklenen Program (OEDP) uygulanırken, kontrol grubuna geleneksel yöntem uygulanmıĢtır. Ki-kare tekniği ile analiz edilen veriler yorumlandığında OEDP sayesinde deney grubu öğrencileri kontrol grubu öğrencilerine göre daha baĢarılı oldukları görülmüĢ ve kesirler konusunun öğretiminde geleneksel yönteme ilave olarak OEDP‟ nin uygulanması önerilmiĢtir.

Çakmak (2009) tezinde, origami tabanlı öğretimin ilköğretimin dördüncü, beĢinci ve altıncı sınıf öğrencilerinin uzamsal yetenekleri üzerindeki etkisini incelemiĢtir. 38 öğrenci ile yürütülen çalıĢmada, ön test son test olarak uygulanan uzamsal yetenek testine ek olarak, öğrencilerin algılarını incelemek amacıyla yazılı olarak görüĢleri alınmıĢtır. ÇalıĢmanın sonuçlarına bakıldığında, origami tabanlı öğretimin öğrencilerin uzamsal yetenekleri üzerinde olumlu yönde etkisi olduğu görülmektedir. Ayrıca öğrencilerin görüĢleri göstermektedir ki; origami tabanlı öğretim matematiğe karĢı olumlu bir tutum geliĢmesini sağlamıĢ ve öğrenciler origami etkinliklerine devam etmek istemiĢlerdir.

Erktin, Aydan ve Balcı (2011) tarafından uygulanan “ilköğretim sınıflarında kâğıt katlama projesi” kapsamında, Ġstanbul‟da yer alan bir özel ilköğretim okulunda matematik derslerinin etkinliğini arttırmak amacıyla 2004-2005 öğretim yılında birinci sınıftan altıncı sınıfa kadar tüm sınıfları kapsayan bir çalıĢma baĢlatılmıĢtır. Bu çalıĢmada matematik ile bağlantısının etkin öğrenme düzeneklerinin kurulmasına olanak tanıdığı bilinen origami konu olarak seçilmiĢ ve proje temelli öğretim yönteminden yararlanılmıĢtır. Sonuç olarak öğrencilerin kâğıt katlama etkinliklerinden hoĢlandıkları gözlemlenmiĢ ve öğrencilerin keyifle çalıĢtıkları konular temel alınarak hazırlanacak ders etkinliklerinin öğretmenlerin sınıf yönetimi sorunlarına da çözüm getireceği öngörülmüĢtür.

Dündar (2012) çalıĢmasında, origami ile iĢlenen ders sonrasında, öğrencilerin matematik içinde origami kullanımına yönelik görüĢlerini incelemeyi amaçlamıĢtır. Bu amaç doğrultusunda 2011-2012 eğitim öğretim yılında Sakarya ilindeki bir devlet okulunun 8.sınıf öğrencileri ile “özdeĢlikleri modellerle açıklar” kazanımına uygun olarak origami etkinlikleri uygulanmıĢtır. Uygulama sonrasında öğrencilerin görüĢleri alınmıĢtır. AraĢtırmadan elde edilen bulgulara göre, matematiğin sadece formüllerden

oluĢan bir ders olmadığı, origami yardımıyla matematiksel bilgilerin

somutlaĢtırılabildiği ve bu etkinliklerin öğrencilerin birtakım bilgileri kendilerinin keĢfetmelerini sağladığı sonuçlarına ulaĢılmıĢtır. Ayrıca öğrenciler, origami etkinlikleri sonrasında kâğıt katlamanın eğlenceli olduğuna değinmiĢlerdir. Bu çalıĢma origaminin, öğrenciler tarafından matematiğin sıkıcı ve anlamsız formüller yığını gibi görünen yüzünün yıkılmasında önemli bir etkisi olduğunu göstermiĢtir.

Arıcı (2012) araĢtırmasında, yarı deneysel ön test son test tasarımı kullanarak 10.sınıf öğrencileri ile bir çalıĢma yürütmüĢtür. 94 öğrencinin geleneksel, 90 öğrencinin ise origami temelli geometri öğretimi gördüğü bu araĢtırma, origami temelli öğretim gören öğrencilerin uzamsal görselleĢtirme, geometri baĢarıları ve geometrik akıl yürütme yeteneklerinde anlamlı bir fark oluĢtuğunu göstermiĢtir.

Demirel (2012) yüksek lisans tezinde 7-12 yaĢ arasındaki çocukları çevresel sorunlar hakkında bilgilendirmek amacıyla farklı bir görsel yol aramıĢ ve bu amaçla 3 boyutlu ortamda hazırlanmıĢ origami modelleri kullanmıĢtır. Origami modellerinin çocukların dikkatini bu konuya çekme ve projenin amacına ulaĢması konusunda baĢarılı olduğu görülmüĢtür.

Takıcak (2012) tez çalıĢmasında, origami etkinliklerine dayalı öğretimin ilköğretim 8.sınıf öğrencilerinin üçgenler ünitesindeki akademik baĢarılarına ve geometriye yönelik tutumlara etkisini incelemeyi amaçlamıĢtır. AraĢtırmasını 2011- 2012 eğitim öğretim yılında, Kastamonu ili Devrekani ilçesindeki iki ayrı okulda uygulamıĢtır. 33‟ü deney, 32‟si kontrol grubu olmak üzere 65 öğrenci ile gerçekleĢtirilen çalıĢmada, deney grubu öğrencilerine origami etkinliklerine dayalı geometri eğitimi verilirken, kontrol grubu öğrencilerine Milli Eğitim Bakanlığı‟ nın yayınlamıĢ olduğu öğretmen kılavuz kitabındaki etkinlikler uygulanmıĢtır. AraĢtırmada nitel ve nicel araĢtırma yöntemini bir araya getiren karma yöntem benimsenmiĢ ve ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıĢtır. BaĢarı testi için yapılan veri analizleri sonucunda, origami etkinliklerine dayalı geometri eğitimi verilen deney grubu öğrencileri lehine anlamlı bir fark bulunurken, geometri tutum testi için yapılan analizde deney ve kontrol grubu öğrencileri arasında anlamlı bir fark bulunamamıĢtır. Öğrencilerle yapılan görüĢmeler sonucunda, öğrenciler bundan sonraki hayatlarında origami sanatı ile uğraĢmak istediklerini, buna karĢın uygulanan etkinlikler sırasında zaman zaman kağıtları katlamakta zorlandıklarını ifade etmiĢlerdir.

ġimĢek (2012) tez çalıĢmasında, geometrik cisimler konusunun origami destekli etkinlikler ile öğretilmesinin öğrencilerin baĢarılarına, geometriye yönelik tutumlarına ve origami etkinlikleri ile ilgili görüĢlerine etkisini araĢtırmıĢtır. Kastamonu ili Devrekani ilçesinde bulunan iki ilköğretim okulunda öğrenim görmekte olan 60 öğrenci ile yürütülen çalıĢmada deneysel olmayan yöntemlerden korelasyon araĢtırması deseni kullanılmıĢtır. AraĢtırma sonucunda, origami etkinlikleri ile zenginleĢtirilmiĢ matematik derslerinin geleneksel yöntemle iĢlenen derslere göre öğrenci baĢarısını arttırmada daha etkili olduğu ve origami etkinliklerine katılan öğrencilerin baĢarı puanları ile geometriye yönelik tutumları arasında pozitif ve anlamlı bir iliĢki olduğu görülmüĢtür. Öğrenci görüĢleri ise origami derslerinin etkili ve faydalı olduğu yönündedir.

Dağdelen (2012) tez çalıĢmasında, Ġlköğretim Matematik Dersi Öğretim Programı 1-5.sınıflarda yer alan simetri alt öğrenme alanındaki kazanımlar ile 7.sınıfta yer alan “yansımayı açıklar” kazanımını esas alarak, origami temelli öğretimin öğrencilerin simetri kavramındaki akademik baĢarısına etkisini incelemeyi amaçlamıĢtır. 2010-2011 eğitim öğretim yılı Samsun ili Ayvacık ilçesindeki bir ilköğretim okulunda öğrenim gören 40 yedinci sınıf öğrencisi ile yürütülen araĢtırmada nicel ve nitel araĢtırma teknikleri bir arada kullanılmıĢtır. Nicel kısmında ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel desen ve nitel kısmında yarı yapılandırılmıĢ görüĢmeler kullanılan araĢtırmanın verileri analiz edildiğinde, origami temelli öğretim alan grup lehine anlamlı bir farklılık bulunmuĢtur. Farklı baĢarı seviyelerindeki 8 öğrencinin origami etkinlikleri ile ilgili görüĢleri olumlu yönde olmuĢtur. AraĢtırma sonucunda, origami temelli öğretimin mevcut programdaki öğretim Ģekline göre daha etkili olduğu, öğrencilerin origami uygulamaları ile simetri kavramına ait temel özellikleri keĢfettikleri ve uyguladıkları, matematiksel çıkarımlar ve genellemeler yapabildikleri belirlenmiĢtir.

Polat (2013) “Origami ile Matematik Öğretimi” isimli makalesinde, origami etkinliklerinin matematik dersinde kullanılması ile ilgili olarak, origaminin iliĢkili olduğu konular, origami uygulamaları ile ilgili öğrenci görüĢleri, origami yapılırken en çok zorlanılan Ģekiller ve origami uygulamaları sürecinde öğrenciler için görselleĢen terimler incelenmiĢtir. Ġlköğretim 4 ve 5. sınıfa devam eden 17 öğrenci ile yürütülen çalıĢmada, nitel yöntem kullanılmıĢ ve veriler yarı yapılandırılmıĢ görüĢme yöntemiyle toplanmıĢtır. GörüĢmelerden elde edilen bulgulardan, matematik ve geometri konularının anlaĢılmasında origami etkinliklerinin kolaylık sağladığı, bu süreçte öğrenciler için görselleĢen matematiksel terimler olduğu ve öğrencilerin origami etkinlikleri yaparken çok eğlendikleri, çok adımlı Ģekillerde ise zorlandıkları sonuçlarına ulaĢılmıĢtır.

Yuzawa, Bart, Kinne, Sukemma ve Kataoka (1999) origami çalıĢmasının okul öncesi Japon ve Amerikan öğrencilerinin ölçme kavramlarındaki becerilerini nasıl etkilediği incelemeyi amaçlayan çalıĢmalarında, 4–6 yaĢlarındaki Amerikan ve Japon çocukları kız ve erkek sayısı eĢit olacak Ģekilde üç gruba ayırmıĢlardır. Kontrol grubuna sadece ön ve son test yapılmıĢ, normal origami eğitimi alacak gruba sadece geleneksel origami figürleri öğretilmiĢ, özel origami eğitimi alacak gruba ise geleneksel modeller yerine önceden hazırlanmıĢ kare ve çeĢitli boyutlardaki üçgen Ģeklindeki kâğıtlar katlatılmıĢtır. Uygulama sonunda bütün gruplara son test uygulanmıĢtır. Bu araĢtırmada izlenen deneysel yöntem sonunda ortaya çıkan sonuçlara göre, origami eğitimi alan öğrenciler, büyüklükleri karĢılaĢtırmada daha farklı ve etkili yöntemler geliĢtirmiĢlerdir. Origami etkinliklerinin, öğrencilerin baĢarılarını olumlu yönde etkilediği görülmüĢtür.

K. Shumakov ve Y. Shumakov (2000) çalıĢmalarında, 7-11 yaĢ aralığındaki 137 öğrenci üzerinde gerçekleĢtirdikleri çalıĢmalarında, origami eğitiminin beynin sağ ve sol yarımkürelerinin aktivasyonu üzerindeki etkisini araĢtırmıĢlardır. Deney grubu öğrencilerine verilen origami eğitiminin, sağ ve sol beynin aktivasyonu alanındaki etkisi, araĢtırmanın baĢlangıcı, ortası ve sonu olmak üzere laboratuar ortamında değerlendirilmiĢ ve sonuç olarak verilen origami eğitiminin beyin geliĢimini desteklediği görülmüĢtür.

Pope (2002) yaptığı araĢtırmada, 6 ve 7 yaĢ grubundaki öğrencilerden origami etkinlikleri ile poster çalıĢması yapmalarını istemiĢ ve origami etkinliklerinin eğlenceli bir yoldan matematiğin geniĢ bir alanının anlatılmasına olanak sağlayacağı sonucuna ulaĢmıĢtır. Ayrıca bu çalıĢma, öğrencilerin origami ile matematiksel kavramalarını geliĢtirirken, problem çözme ve iĢbirliği içerisinde çalıĢma yeteneklerini geliĢtirdiklerini de ortaya koymuĢtur.

Yuzawa ve Bart (2002) bir baĢka çalıĢmalarında, okul öncesi çocuklarda büyüklük karĢılaĢtırma stratejilerini incelemiĢlerdir. 5 gün boyunca, 12 öğrenciye büyüklük karĢılaĢtırma ve origami etkinlikleri verilirken, diğer 12 öğrenciye sadece büyüklük karĢılaĢtırma etkinlikleri verilmiĢtir. AraĢtırma sonucunda, strateji oluĢturma, etkinlik boyunca soruları yanıtlama, önceki etkinliği anımsamayı içeren origami

etkinliklerinin, öğrencilerin strateji oluĢturmada geliĢmelerini sağlayacağını belirtmiĢlerdir.

Robichaux ve Rodrigue (2003) araĢtırmalarında, ortaokul öğrencilerine origami ile açılar, üçgenler, dörtgenler, çok yüzlüler, simetri, benzerlik ve açılar gibi geometri konularında uygulamalı eğitimler yapılmıĢtır. Uygulamalar süresince iĢbirlikçi öğrenme, akran öğretimi ve günlük yazımı çalıĢmaları yapılmıĢtır. Uygulama sonucunda öğrencilerin matematiksel iletiĢimlerinin arttığı görülmüĢtür.

Sze (2005) yaptığı derleme çalıĢmada, öğrencilerin bir kağıdı katlayarak ya da katlanmıĢ bir kağıdı açarak kavramların inĢa edilmesine veya çözümlenmesine

katılacaklarını belirtmiĢtir. Ġyi öğretim uygulamalarının öğrencilere yapılandırmacı bir çerçevede öğrenme fırsatı tanıdığı ve origaminin yaparak öğrenme, adımları izleme, inĢa etme, uzamsal muhakeme ve mantıksal kavram haritaları oluĢturma alanlarını kapsayarak iyi bir öğretim uygulaması olduğundan bahsedilmiĢtir. Ayrıca origami etkinlikleri ile yapılan iĢlemin açıklanması istendiğinde, öğrencilerin geometri terimlerini kullanmaya olan eğilimlerini arttıracağı sonucu da araĢtırmada yer almaktadır.

Brady (2008) araĢtırmasında, kağıt katlama etkinliklerinin matematik öğretimine etkisini incelemeyi amaçlamıĢtır. 5.sınıfta öğrenim gören, 9-12 yaĢ aralığındaki 26 öğrenci ile yürütülen deneysel çalıĢma 8 hafta sürmüĢtür. AraĢtırmada origaminin matematik öğretiminde davranıĢsal, duyuĢsal ve biliĢsel kazançları olduğu, ayrıca öğrencilerin ilerleyen zamanlarda da origami etkinlikleri ile ilgileneceklerine yönelik sonuçlar elde edilmiĢtir.

Boakes (2009) çalıĢmasında, origaminin ortaokul öğrencilerinin uzamsal

görselleĢtirme geliĢimine, iki ve üç boyutlu nesneleri görselleĢtirme becerilerine etkisini incelemiĢtir. 56 yedinci sınıf öğrencisi üzerinde yürütülen araĢtırmada ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıĢtır. Kontrol grubunda geleneksel yöntemle, deney grubunda ise origami etkinliklerine yer verilerek geometri ünitesi iĢlenmiĢtir. Her iki gruba da ön test ve son test olarak üç bölümden oluĢan (kart döndürme, kağıt

katlama, yüzey geliĢtirme) uzamsal yetenek testi uygulanmıĢtır. Grupların geometri baĢarılarında anlamlı bir fark bulunamamıĢtır ancak sonuçlar origami testlerinin en az geleneksel yöntem kadar faydalı olduğunu ortaya koymuĢtur. Ayrıca öğrenciler origami ile iĢlenen dersleri eğlenceli ve faydalı bulduklarını belirtmiĢlerdir.

Georgeson (2011) araĢtırmasında, öğrencilerin kağıt katlama ile cebirsel kavram ve süreçleri keĢfetmelerini amaçlamıĢtır. Origami etkinliklerinin cebirsel modeller ve fonksiyonları öğrenciler için daha somut hale getirdiği görülmüĢtür. AraĢtırmada, origaminin somut dünya ile matematiğin soyut dünyası arasında güçlü bir bağ kurduğu hem ortaokul öğrencileri hem de öğretmenleri için motive edici bir etkinlik olduğu sonuçlarına ulaĢılmıĢtır.

Yapılan araĢtırmalar sonucunda origami etkinliklerinin öğrencilerin düĢünme, matematiksel iliĢkilendirme, problem çöze, strateji geliĢtirme gibi becerilerini

BÖLÜM III

YÖNTEM

Bu bölümde araĢtırmanın modeli, evren ve örneklem, verilerin toplanması ve analizinin nasıl yapılacağı konuları üzerinde durulmuĢtur.

3.1. AraĢtırmanın Modeli

Bu araĢtırmada, kontrollü ön test – son test yarı deneysel desen kullanılmıĢtır. Bu model bize daha önce oluĢturulmuĢ gruplardan birinin deney grubu, ötekinin de kontrol grubu olarak atandığı; grupların bir kez deney baĢlamadan önce, bir kez de deney bittikten sonra ölçüldüğünün göstermektedir (Kaptan,1998).

Büyüköztürk, Çakmak, Akgün, Karadeniz ve Demirel (2008)‟ e göre, deneysel araĢtırma bilimsel yöntemler içinde en kesin sonuçların elde edildiği araĢtırmadır. Çünkü araĢtırmacı karĢılaĢtırılabilir iĢlemler uygular ve daha sonra onların etkilerini inceler, bu tür bir araĢtırmanın sonuçlarının araĢtırmacıyı en kesin yorumlara götürmesi beklenir.

Gerçek deneysel yöntemin en belirgin özellikleri, deneklerin deneysel koĢullara yansız atanması ve kontrole olanak sağlamasıdır. Ancak kiĢilerin gruplara rasgele dağıtılması her zaman mümkün olmayabilir. Bu durumda ise yarı deneysel yöntem kullanılır. Bu yöntemde önceden oluĢturulmuĢ olan gruplar aynen alınmakta, bu gruplardan birisi deney grubu, diğeri kontrol grubu olmak üzere rasgele atanmaktadır. Deney grubunda sınanmak istenen durum uygulanır, bununla birlikte kontrol grubunda ise herhangi bir özel durum uygulanmaz. Her iki gruba da ön test ve son test

uygulanarak sınanmak istenen durumun deney grubu üzerinde etkililiği araĢtırılır (Çepni, 2001).

Matematik dersinde origami etkinliklerinin etkisini sınamak amacı ile biri deney grubunu, biri de kontrol grubunu oluĢturmak üzere iki sınıf belirlenmesi amaçlanmıĢtır. Deney grubu öğrencilerinin hazırbulunuĢluk puanları ile kontrol grubu öğrencilerinin hazırbulunuĢluk puanları arasında anlamlı bir fark olup olmadığı bağımsız örneklemler için t testi ile test edilmiĢ ve deney grubu ile kontrol grubu öğrencilerinin uygulama öncesi ölçülen hazır bulunuĢluk puanları arasında anlamlı bir fark bulunamamıĢtır. Uygulanan hazırbulunuĢluk testi her iki grup için ön test puanları olarak kabul edilmiĢtir.

Deney grubunda konu çerçevesinde origami etkinlikleri ile ders iĢlenirken, kontrol grubunda origami etkinliklerine yer verilmemiĢ, MEB 6.sınıf matematik

öğretmen kılavuz kitabında bulunan etkinlikler ile ders iĢlenmiĢtir. Her iki gruba da deney öncesinde ön test ve sonrasında ise son test uygulanarak origami etkinliklerinin etkisi değerlendirilmiĢtir.

3.2. Evren ve Örneklem

Bu araĢtırmanın evrenini, Ankara ili Yenimahalle ilçesi ilköğretim 6. sınıf öğrencileri oluĢturmaktadır.

AraĢtırmanın örneklemini ise, Ankara ili Yenimahalle ilçesindeki bir devlet okulunda öğrenim görmekte olan 60 öğrenci oluĢturmuĢtur. Kontrol ve deney grupları arasındaki seçim rasgele yapılmıĢtır. Kontrol ve deney grupları, aynı okula devam eden öğrencilerden ve araĢtırmacının derslerine girdiği sınıflardan seçilmiĢtir. Bunun sebebi, araĢtırma konusu olan yöntem dıĢındaki değiĢkenlerin sonucu etkilemesini

engellemektir.

Deney ve kontrol gruplarındaki öğrencilerin cinsiyetlerine göre dağılımı aĢağıdaki tabloda verilmiĢtir.

Kız Erkek Toplam Kontrol Grubu N 13 17 30 % 43 57 100 Deney Grubu N 12 18 30 % 40 60 100 Toplam N 25 35 60 % 42 58 100

Tablo 2: Öğrencilerin Gruplara Göre Cinsiyet Dağılımları

Tabloda görüldüğü gibi araĢtırma örneklemini oluĢturan kontrol grubu

öğrencilerinin %43‟ ü kız, %57‟ si erkek öğrencilerdir. Buna karĢın, deney grubunda kız öğrenciler grubun %40‟ ını, erkek öğrenciler ise %60‟ ını oluĢturmaktadırlar. Bu

durumda iki gruptaki cinsiyet dağılımları açısından belirgin bir farklılık bulunmamaktadır.