Sorunlar; Hazır ithal ilaç olarak ülkeye getirilen ürünlere gümrükte yüzde 8 KDV
uygulanırken, ülkede ilaç üretebilmek için ithal edilen hammaddelere KDV yüzde 18 olarak uygulanmakta, dolayısıyla yerli sanayici cezalandırılarak, ithalatçıların lehine bir durum ortaya çıkmaktadır.
Sektörünün en önemli girdilerinden biri olan tarım ilaçlarının üretiminde petrol yan maddesi olan Xylene bir solvent (çözücü) ithal izinlerinin alınmasında yaĢanan gecikme ve belirsizlikler sektörü önemli derecede olumsuz etkilemektedir.
Uyum mevzuatının tercümeleri aynen yapılmakta, konunun içeriğini ve terminolojisini bilmeyen kiĢiler tarafından yapıldığında da bazı karıĢıklıklara sebep olunmaktadır. Türkiye‘de henüz alt yapısı oluĢmayan ve bilinmeyen; faaliyete geçmemiĢ direktiflere atıflar yapılarak çeliĢkiler ve çözümsüzlükler yaratılmaktadır.
Güçlü Yönler; Kurulu kapasite gücü, GeliĢmekte olan pazarlara yakınlık, Tarımsal
ürünlerde kalite ve kantitenin artırılması ve 50 yılı aĢkın formulasyon bilgisi güçlü yönlerdir.
Zayıf Yönler; Ġklimsel faktörlere bağımlılık, Hammadde olarak dıĢa bağımlılık, Örgütlü
olmadaki dağınıklık, Mevsimsel satıĢlar, Yüksek ithal girdilerinin firmalara büyük kur riski getirmesi, Çiftçi ve bayilerin tarım ilacı kullanımında bilinç düzeyinin düĢük olması, Bilgilerin kitlelere istenilen seviyede ulaĢtırılamaması, Ġlaç geliĢtirilmesine yönelik sistemin olmamasıdır.
Uygulamada doğru ilaç ve doğru doz kullanımı, tavsiye dıĢı ilaç kullanımı, hasat öncesi yapılacak son ilaçlama zamanı ile hasat arasındaki bekleme süresine uyum, alet kalibrasyonu, kalıntı bilincinin yerleĢtirilmesi ve bunun öneminin izahı ve ihracattaki önemi, en iyi uygulama tekniklerinin kullanılması, ilaçlarda direnç oluĢumunu önleyecek tedbirler, ilaçların tavsiye edildiği hastalık ve zararlılara karsı kullanılması ve
bilgilerin kitlelere ulaĢtırılması (haberleĢme) gibi konulardaki eğitim eksiklikleri zayıf yönler olarak dikkat çekmektedir.
Fırsatlar; GAP‘ da olası üretim artıĢları, AB, Ortadoğu ve diğer ülkelere ihracat
potansiyeli, Çiftçi gelir düzeyinin artmasıyla birlikte çok düĢük olan ilaç tüketiminin artması fırsat olarak değerlendirilmektedir.
Tehditler; Çevre ve insan sağlığına duyarlılığın artması, Mevcut yönetmeliklere aykırı
standart dıĢı ilaçlara sahip firmaların pazara ilgi göstermesi, Kaçak ve ruhsatsız ilaç üretimi tehdit olarak belirmektedir.
Çizelge 8.1. Swot Analizi
Güçlü Yönler Zayıf Yönler
* Kurulu kapasite gücü
* GeliĢmekte olan pazarlara yakınlık, * Tarımsal ürünlerde kalite ve
kantitenin artırılması
* 50 yılı aĢkın formulasyon bilgisi
* Ġklimsel faktörlere bağımlılık, * Hammadde olarak dıĢa bağımlılık, * Örgütlü olmadaki dağınıklık, * Mevsimsel satıĢlar,
* Yüksek ithal girdilerinin
* Ġlaç kullanımında bilinç düzeyinin düĢük olması
* Bilgilerin kitlelere istenilen seviyede ulaĢtırılamaması
* Ġlaç geliĢtirilmesine yönelik sistemin olmamasıdır.
Fırsatlar Tehditler
* GAP‘ da olası üretim artıĢları * AB, Ortadoğu ve diğer ülkelere ihracat potansiyeli,
* Çevre ve insan sağlığına duyarlılığın artması
* Mevcut yönetmeliklere aykırı standart dıĢı ilaçlara sahip firmaların pazara ilgi göstermesi
9. SONUÇ ve ÖNERĠLER
Türkiye‘nin AB‘ ye girme giriĢimlerinin yoğunluk kazandığı ve birçok geliĢmiĢ ülkeye tarım ilaçları ihracatının sürdüğü günümüzde, sağlığı, çevreyi ve dıĢ ticareti koruyabilmek amacıyla, tarım ilacı kullanımı bilinçli ve oldukça kontrollü yapılmalıdır. Her ne kadar Türkiye gerek AB standartlarına göre az tarım ilacı tüketiyorsa da, özellikle entansif tarım yapılan bölgelerde tüketim geliĢmiĢ ülkeler düzeyine ulaĢmaktadır.
Türkiye‘ de tüketilen tarım ilaçlarının çoğunluğunun çevre ve sağlık açısından riskli kimyasal maddeler oldukları görülmektedir. AB ise, bu tarım ilaçlarının yerine, çevreyi ve sağlığı olabildiğince az etkileme potansiyelindeki ‗düĢük riskli‘ yada ‗çevre dostu‘ tarım ilaçlarına yönelmektedir.
AB‘ye girme çabası için yürütülmekte olan uyum programı içeriğinde, tarım ve özellikle de tarımsal mücadele çok önemli bir yer tutmaktadır. Diğer yandan gerek iĢlenmemiĢ ve gerekse iĢlenmiĢ tarım ürünleri Türkiye‘nin çok önemli dıĢ satım mallarıdır. Hem AB‘ye uyum açısından ve hem de tarımsal ürünün dıĢ satımın artarak sürmesi yönünden geliĢmiĢ ülkeler standartlarına uygun üretim yapmak gerekmektedir.
Bilindiği gibi, Türkiye artık tarımsal ürünler açısından kendi kendine yeten ülkelerden değildir ve birçok tarım ürününü dıĢ ülkelerden sağlar hale gelmiĢtir.
Türkiye‘den AB ülkelerine giden bitkisel ürünlerde, uygun bulunmama yönünden tarımsal ilaç kalıntıları ciddi bir yer tutmaktadır. Artık tüm geliĢmiĢ ülkeler pestisit kalıntıları açısından oldukça duyarlı hale gelmiĢlerdir ve bu açıdan tüm tüketecekleri gıda maddelerini ciddi biçimde incelemekte ve sonuçları resmi raporlar halinde yayınlamaktadırlar. AB ülkelerine gönderilen bitkisel ürünlerin uygun bulunmamasındaki en önemli neden, Türkiye‘de tarımsal mücadelenin geliĢmiĢ ülkeler standartlarında yapılmamasıdır.
147 ülkenin üyesi olduğu Dünya Ticaret Örgütü, Ağustos 2004 baĢında Cenevre‘de Türkiye‘yi çok ilgilendiren bir antlaĢmayı sonuçlandırmıĢtır. Bu antlaĢmaya göre, tüm ülkeler kendi üreticilerine ve tarım ürünü ihraç edenlere desteklerini indirecekler ve aynı Ģekilde, dıĢarıdan aldıkları tarım ürünlerine uyguladıkları gümrük tarifelerini düĢüreceklerdir. Böylece, Türkiye gibi düĢük verimle üretim yapan ülkeler, yüksek teknolojiyi kullanarak yüksek verimi ucuz elde eden ülkelerin tarım ürünleriyle iç ve dıĢ piyasalarda rekabet edemez hale geleceklerdir.
Türkiye‘nin sebze, meyve dıĢ satımını çok yakından ilgilendiren diğer bir örnek ise, EUREPGAP Protokolü‘dür. Bu protokole göre, EUREPGAP Sertifikası olmayan kuruluĢların AB ülkelerine sebze, meyve gönderebilme olasılığı kalkmaktadır. Bu protokolü ancak, çevreye ve sağlığa zarar vermeden üretebilen ve ürettikleri ürünlerde çevre ve sağlık açısından zararlı kalıntılar ya da bulaĢmalar olamayan kuruluĢlar alabilecektir. 1 Ocak 2005‘den itibaren Türkiye‘de EUREPGAP Sertifikası‘na sahip olmayan kuruluĢlar AB‘ye sebze, meyve gönderememektedir (TKB, 2009).
Söz konusu olumsuzlukları ortadan kaldırabilmek açısından,
* Tarım ve Köy iĢleri Bakanlığındaki tarımsal mücadele hizmetleri, tek elden yürütülür hale getirilmelidir.
* Tarımsal mücadele konusunda çalıĢan Zirai Karantina Müdürlükleri, Zirai Mücadele AraĢtırma Enstitüleri ve laboratuarlar yaygınlaĢtırılmalı, alet, ekipman ve teknik eleman açısından zenginleĢtirilmelidir.
* Bitki, bitkisel ürün, hayvan yemi ve gıdalarda tarım ilacı ve toksin kalıntısı açısından, Türkiye‘yi temsil edebilecek standartlara sahip enstitü ve laboratuarlarda sürekli analizler yapılmalı, sonuçlar değerlendirilerek objektif ve sistematik raporlar halinde yayınlanmalıdır.
* Ruhsatlı pestisitler, sürekli gözden geçirilerek uygun olmayan tarım ilaçlarının kullanımları kısıtlanmalı veya ruhsatları iptal edilmelidir. Özellikle su kaynaklarına
65
yakın tarım alanlarda kullanılması sakıncalı pestisitlerin kullanımı ABD ve AB ülkelerinde olduğu gibi derhal kısıtlanmalıdır.
* Tarımsal mücadele politikalarında pestisitlerin sadece sertifika sahibi uzman kiĢilerce uygulanabilmesi sağlanmalıdır. Türkiye‘nin AB‘ye uyum sürecinde olduğu günümüzde konu hızla gündeme alınarak uygulamaya geçirilmeli ve bunun kontrolü iyi yapılmalıdır.
*Karantina hizmetlerinin sürekli değiĢim – geliĢim göstermesi ve dinamik bir yapıya sahip olması nedeniyle, bitki ve bitkisel ürünlein ülkeler arası hareketlerini kontrol eden inspektörlerin sayısı ve hizmetiçi eğitimleri artırılmalı, çalıĢma Ģartları ile özlük haklarının da AB normlarına yaklaĢtırılmak üzere tekrar düzenlenmesi gerekmektedir.
* AB uyum çalıĢmalarında alt yapının oluĢması ülkenin zarar görmemesi, çiftçilerin ilaç ihtiyacını karĢılaması ve bunu yerli üreticilerden ucuza temin etmeyi sürdürebilmesi için diğer ülkelere tanınmıĢ olan geçiĢ sürelerinin ülkemiz için dikkate alınması üzerinde önemle durulması gerekmektedir.
* AB‘ye uyum için çıkarılacak mevzuatlarda Türkiye gerçeklerinin dikkate alınması, özellikle çiftçilerin ve yerli sektörün zarar görmemeleri ve ekonomik direnç göstermeleri sağlanmalıdır. UyumlaĢtırılmak üzere tercüme edilerek çalıĢılan mevzuatlarda birebir tercüme yapılmamalı, ilgili bütün kuruluĢların yetki, alan ve sorumlulukları da dikkate alınarak belirlenmelidir.
* Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığının ilgili Genel Müdürlükleri ile Ziraat Fakültelerinin Bitki Koruma Bölümleri ve özellikle de konularında uzmanlaĢmıĢ öğretim üyeleri arasında daha sıkı bir iĢbirliği kurulması AB uyum çalıĢmalarında baĢarıyı getirecek unsurlardır.
Ağar, S., Aydınoğlu, H., Temel, O., Ġkizünal, K., Ece, H., 1991. Pestisit Kullanımının Tarihçesi, Bugünü ve Geleceği, Türkiye Entomoloji Dergisi, 15 (4): 247 – 256, ISSN 1010 – 6960.
Akgüngör, S., Kumuk, T. 1998. Turkish Journal of Agriculture and Forestry. 22 (4). Ankara – Turkey
Akman, Y. , Ketenoğlu, O. , Kurt, L. , Evren, H. , Düzenli, S. 2000. ―Çevre Kirliliği (Çevre Biyolojisi )‖, Palme Yayıncılık No:166, Ankara.
Anonim, 2011 a. http://www.kkgm.gov.tr/mev/kanun.html EriĢim Tarihi: 20.05.2011. Anonim, 2011 b. http://www.kkgm.gov.tr/mev/yonetmelik.html EriĢim: 20.05.2011. Anonim, 2011 c. http://www.kkgm.gov.tr/yonerge/zirilac_sinif.html EriĢim:20.05.2011. Anonim, 2011 d. http://www.kkgm.gov.tr/yonerge/zir_ilacpros.html EriĢim:20.05.2011. Anonim, 2011 e. http://www.kkgm.gov.tr/teblig/2003-43.html EriĢim:20.05.2011. Anonim, 2011 f. http://www.euturkey.org.tr/abportal/html. EriĢim Tarihi: 18.02.2011. BaĢkent, A., 2007. Avrupa Birliği Üyeliği Yolunda Türkiye‘de Bitki Sağlığı, T.C.
Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığı DıĢ ĠliĢkiler ve Avrupa Birliği Koordinasyon Dairesi BaĢkanlığı, AB Uzmanlık Tezi.
BaĢpınar, H., DurmuĢoğlu, E., Yıldırım, M, E., 2010. Türkiye‘de Tarım Ġlaçları Üretim ve Kullanımı, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi.
CPA, 2000. Crop Protection Association Handbook. Crop Protection Association. Peterborough.
Delen, N., DurmuĢoğlu, E., Güncan, A., Güngör, N., Turgut, C., Burçak, A., 2005. Türkiye‘de Pestisit Kullanımı, Kalıntı ve Organizmalarda Duyarlılık AzalıĢı Sorunları, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi, 2. Cilt, 629 – 648.
Delen, N., Kınay, P., Yıldız, F., Yıldız, M., Altınok, H, H., Uçkun, Z., 2010. Türkiye Tarımında Kimyasal SavaĢımın Durumu ve Entegre SavaĢım Olanakları, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi.
DiĢbudak, K., 2008. Avrupa Birliği‘nde Tarım-Çevre ĠliĢkisi Ve Türkiye‘nin Uyumu, T.C. Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığı DıĢ ĠliĢkiler ve Avrupa Birliği Koordinasyon Dairesi BaĢkanlığı, AB Uzmanlık Tezi.
DPT, 2001. Sekizinci Kalkınma Planı (2002 – 2006), Kimya Sanayii Özel Ġhtisas Komisyonu, Tarım Ġlaçları ÇalıĢma Grubu Raporu, Ankara.
DPT, 2006. Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007–2013), Kimya Sanayii Özel Ġhtisas Komisyonu, Tarım Ġlaçları ÇalıĢma Grubu Raporu, Ankara.
DurmuĢoğlu, E., Tiryaki, O., Canhilal, R., 2010. Türkiye‘de Pestisit Kullanımı, Kalıntı ve Dayanıklılık Sorunları, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi.
Erkin, E., KiĢmir, A. 1996. Dünya‘da ve Türkiye‘de Tarım Ġlaçlarının Kullanımı. TKB Tarımsal AraĢtırmalar Genel Müdürlüğü ve Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü, II. Ulusal Zirai Mücadele Ġlaçları Sempozyumu. 18 – 22 Kasım 1996. Ankara.
Eraktan, G., 1988. Türkiye‘de Tarım Kesimine Yönelik Politikalar ve AT KarĢısındaki Durumu, Aklar Matbaacılık, Ankara, s.66.
67
Gezer, G., F. 2006. Tarım Ġlaçlarının Zararlı Etkilerinin Ġyon DeğiĢtiricilerle Giderilmesi. Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. Sakarya.
Güler, H., Urkan, E., Tozan, M., Tekin, B., Caner, Ö., 2010. Tarımsal SavaĢım Mekanizasyonunda Teknolojik GeliĢmeler, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi.
Gürkan, O., 2007. Avrupa Birliği‘nde Bitki Koruma Alanındaki GeliĢmeler ve Türkiye, T.C. Tarım Ve KöyiĢleri Bakanlığı DıĢ ĠliĢkiler ve Avrupa Birliği Koordinasyon Dairesi BaĢkanlığı AB Uzmanlık Tezi.
Henneberry, T. J., Glass, E. H., Gilbert, R. G., King, Jr., E. G., Miller, R. W. And Whitten, C. J. 1991. Integrated Pest Management, a Sustainable Tecnology, Agriculture and The Environment. The Yearbook of Agricultural. Washington. Ġçel, C, D., 2007. Avrupa Birliği Ülkelerinde Ġyi Tarım Uygulamaları ve Türkiye ile
KarĢılaĢtırılması, T.C. Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığı DıĢ ĠliĢkiler ve Avrupa Birliği Koordinasyon Dairesi BaĢkanlığı, AB Uzmanlık Tezi.
Ġnan, H., Boyraz, N., 2002. Konya Çiftçisinin Tarım Ġlacı Kullanımının Genel Olarak Değerlendirilmesi, Selçuk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 30, 88-101 Kantarcı, M., 2007. Global BKÜ Pazarı ve AR-GE. Tarım Ġlaçları Kongre ve Sergisi,
Bildiriler Kitabı, 25–26 Ekim 2007. Ankara. 13–23
Kılınçer, N. 1991. Tarımsal SavaĢım ve Verimlilik. Orta Anadolu‘da Tarımın Verimlilik Sorunları Sempozyumu. MPM Yayınları. No:440, Ankara.
Kopish – Oubuch, F. W. 1996. Pesticide Management Under the International Code of Conduct on the Distribution and Use of Pesticides, Pesticides, Food Contaminants, and Agricultural Wastes, Part B of Journal of Environmental Science and Health, B 31 (4).
Lichtenberg, E. 1997. The Economics of Cosmetic Pesticide Use. Amerikan Journal of Agricultural Economics, 79 (1).
Oruç, E. 2001. Tokat Ġlinde Bitkisel Üretimde Tarımsal Mücadele Uygulamaları ve Çiftçilerin Ġlaç Kullanımı Konusundaki Bilgi Düzeyleri ile Bilgi Kaynakları Üzerine Bir AraĢtırma. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı. Ankara.
Oskam, A.J., R. N. A. Vijfitines and C. Graveland, 1997. Additinal E. U. Policy Instrumensfor Plant Protection, Wageningen Agricultural University, Wageningen, the Netherlands.
Özmen, Y., Güngör Ö., 2005. Türkiye‘de Tarım Ġlaçlarının Kullanımı ve Üretimi. TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi.
Öztürk, S. 1997. Tarım Ġlaçları, Ak Basımevi, Ġstanbul.
Papadopoulou, H., Akgüngör, S., and Kumuk, T. 1997. Mediterranean Perspectives and Proposals. Journal of Economics, Agriculture and Environment (MEDĠT),1. Saha, A., Shumway, C.R., and Havenner, A. 1997. The Economics and Econometrics of
Damage Control. Amerikan Journal of Agricultural Economics, 79 (3).
TanrıvermiĢ, H. 2000. Orta Sakarya Havzasında Domates Üretiminde Tarımsal Ġlaç Kullanımının Analizi. Tarımsal Ekonomi AraĢtırma Enstitüsü, Yayın No: 42. Ankara.
Tekeli, S., Ergün, N., 1983. Girdi Fiyatlarının Bitkisel Üretim Düzeyi ve BileĢimi Üzerine Etkileri, MPM Yayın No: 290, Ankara, s.24.
TKB 2010. T.C. Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığı, Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü Ġlaç-Alet Hizmetleri Daire BaĢkanlığı Kayıtları, Ankara.
TKB, 2009. Türk Tarım Sektörünün Avrupa Birliği Üyeliği Sürecinde Değerlendirilmesi, Bitki Sağlığı, Gıda Güvenilirliği ve Veterinerlik Faslı, T.C. Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığı DıĢ ĠliĢkiler ve Avrupa Birliği Koordinasyon Dairesi BaĢkanlığı, Ankara.
Toros, S., Maden S. ve Sözeri S., 1999. Tarımsal SavaĢ Yöntem ve Ġlaçları. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 1222. Ankara.
Türel, Ġ., 2009. Halk Sağlığı Amaçlı Kullanılan Pestisitlerin (Biyosidal) Güvenilirlik Standartlarının KarĢılaĢtırılması, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 20 (1) 11 – 18 ISSN: 1017-8422, e-ISSN: 1308-3651 Van.
Uygun, N., ġekeroğlu, E. 1993. Göksu Deltasında Tarımsal GeliĢim ve Doğa Koruma.Uluslararası Göksu Deltası Çevresel Kalkınma Semineri Bildiri Metinleri. Doğal Hayatı Koruma Derneği, Ġstanbul
Yıldız, M., Gürkan, M. O., Turgut, C., Kaya, Ü., Ünal, G., 2005. Tarımsal SavaĢımda Kullanılan Pestisitlerin Yol Açtığı Çevre Sorunları, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi, 2. Cilt, 649 – 666
Yüzer, A. F., Ağaoğlu, E., Tatlıdil, H., Özmen, A. ve ġıklar, E. 2006. ― Research on selection of 14C-imazapyr and 14C-glyphosate in alligatorweed (Alternantheraphiloxeroides)‖, Weed Technol., 8 32-36.
Zeren, O., Kumbur, H., Değer, A. B. ve Baydar, G. 1996. Sera Sebzeciliğinde Fungusit Kalıntılarının Önem ve Kalıntı Düzeylerinin AraĢtırılması. TKB Tarımsal AraĢtırmalar Genel Müdürlüğü ve Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü, II. Ulusal Zirai Mücadele Ġlaçları Sempozyumu 18 – 20 Kasım 1996. Ankara.
EKLER:
EK 1. AKTĠF MADDE ĠTĠBARIYLA YENĠ BĠR BĠTKĠ KORUMA ÜRÜNÜNÜN RUHSATI ĠÇĠN ĠSTENEN BĠLGĠ VE BELGELER
1 – AKTĠF MADDE ĠÇĠN ĠSTENEN BĠLGĠLER A – Teknik madde için:
a) Genel adı, b) Kimyasal adı, c) CAS numarası, ç) Açık formülü, d) Kapalı formülü, e) Molekül ağırlığı, f) Safiyeti (%) ,
g) Ġmalatçı kuruluĢun adı ve adresi,
ğ) Teknik maddedeki % 0.1' den fazla olan safsızlıklar ve bunların tayin ve tanıma metodları,
h) Ġnorganik bileĢikler için ICR ve MS, atomik absorbsiyon spektroskopisi spektrumları,
ı) Teknik madde; nitrozaminler, dioksinler ve diğer kontaminantlar yönünden analiz edilmiĢse metod ve veriler (mikrokontaminantlar için) ,
i) Teknik maddenin fiziksel ve kimyasal özellikleri, – Renk,
– Koku, – Fiziksel hal,
– Yoğunluk ya da özgül ağırlık, – Viskozite,
– 20 °C deki buhar basıncı,
– Stabilite (oksidasyon ve termal) , – Stabil olduğu pH aralığı,
– Depolama stabilitesi verileri (Test Ģartları ve prosedürü, her türlü fiziksel değiĢiklikler, aktif maddenin kantitatif analizi ve benzeri) ,
– Suda ve solventlerde çözünürlük. B – Saf aktif madde için:
a) Safiyet (% 99 dan fazla olmalı), b) Renk,
c) Koku, ç) Fiziksel hal,
d) Katılar için erime noktası, e) Sıvılar için kaynama noktası, f) Ayırdedici sabitler,
g) 20 °C de suda çözünürlük, ğ) Solventte çözünürlük,
h) Suda ya da metanolde çözünenler için UV – Visible Absorpsiyon Spektrumu (Not: Saf aktif madde mevcut değilse, bu çalıĢmalar teknik madde üzerinden yapılabilir).
C−Mikroorganizmalar (bakteri, fungus, protozoa, virüs, viroid, vb.) ve nematodlar için: a) Genel ve bilimsel adı,
b) Sinonimleri,
c) Taksonomik pozisyonu (familya, cins, tür, strain, serotip, pathovar veya diğer ilgili isimlendirmeler),
ç) Mikroorganizmanın depolandığı uluslar arası alanda tanınmıĢ kültür koleksiyonunun ismi ve eriĢim numarası,
d) CAS numarası,
e) Ġmalatçı kuruluĢun adı ve adresi,
f) Mikroorganizmanın strain seviyesinde yapılmıĢ tanısı ve kullanılan metot/metotlar (en son teknoloji kullanılarak yapılmıĢ),
g) Bilinen insan, hayvan ve bitki patojenleriyle akrabalık durumu,
ğ) Mikroorganizmanın ana stoğunun virülensliğini kaybetmemesi için kullanılan metotlar,
h) Genetiği DeğiĢtirilmiĢ Organizma (GDO/GMO) olmadığına dair belge, ı) Mikroorganizmanın kendisi ve ilaç olarak kullanımı ile ilgili bilgi,
i) Orijini ve doğal yayılıĢı (mikroorganizmanın izole edildiği konukçu bitki, hayvan veya toprak gibi ekosistemler ve coğrafik bölge belirtilmeli),
j) Mikroorganizmanın doğal ortamından izolasyon metodu,
k) Etkili olduğu hedef organizma veya organizmalar hakkında bilgi,
l) Temel etki mekanizması (etki mekanizmasıyla bağlantılı olarak ürettiği ve hedef organizma üzerinde etkisi olan toksin veya toksinler mevcut ise ismi ve toksinin etki mekanizması belirtilmeli),
m) Ġlgili olduğu durumlarda mikroorganizmanın hedef organizmayı enfekte etme Ģekli ve hedef organizmanın hassas dönemleri hakkında bilgi,
n) Mikroorganizmanın alınma yolu (kontak, solunum, mide gibi) ve mikroorganizma veya metabolitlerinin konukçu bitki içinde yer değiĢtirip değiĢtirmediğine iliĢkin bilgi, o) Mikroorganizmanın hayat çemberi/geliĢme dönemleri ile ilgili bilgi (simbiyosis, parasitizm),
ö) Enfeksiyon potansiyeli, virülensliği, dinlenme dönemleri ile ilgili bilgi, p) Minimum, maksimum ve optimum geliĢme sıcaklıkları,
r) Mikroorganizmanın genetik materyalini diğer organizmalara aktarma kabiliyeti olup olmadığına iliĢkin bilgi.
2 – FORMÜLASYON ĠÇĠN ĠSTENEN BELGELER
1) Bakanlıktan alınmıĢ Zirai Mücadele Ġlaçları ĠĢtigal Ġzin Belgesinin fotokopisi, 2) Bakanlık normlarına uygun spesifikasyon (üç adet),
a) Ġlacın ticari adı, b) Firması,
c) Formülasyon Ģekli,
ç) GörünüĢ (Renk, koku, fiziksel hal), d) Aktif maddenin veya maddelerin,
– Kimyasal adı (Mikroorganizma içeren aktif maddelerde mikroorganizmanın tam bilimsel adı (strain, serotype, pathovar gibi isimlendirmeleri de içerecek Ģekilde),
71
– Yaygın adı,
– Açık ve kapalı formülü. e) Formülasyon içeriği,
– Aktif madde miktarı (% saf aktif madde eĢdeğeri, sıvılarda g/l, katılarda % aktif madde, mikroorganizmalarda cfu/g, cfu/ml, IU gibi ilgili değer),
– Dolgu ve yardımcı maddeler (genel adlarla miktarı). f) Asidite, alkalinite veya pH,
g) Ġncelik derecesi (Toz, toz tohum, WP, granül ve SP, SC, WG formülüsyonlar için), ğ) Özgül ağırlık (Sıvı formülasyonlar için),
h) Parlama noktası (Sıvı formülasyonlar için, su bazlılar hariç), ı) Litre ağırlığı (Toz, toz tohum, granül ve pellet formülasyonlar için), i) Suda dağılma (Granül ve pellet formülasyonlar için),
j) Akıcılık (Toz, toz tohum formülasyonlar için),
k) YapıĢma kabiliyeti (Toz, toz tohum, WP, WG formülasyonlar için), l) AtılıĢ ve tozuma kabiliyeti (Toz, toz tohum formülasyonlar için), m) Suda çözünme kabiliyeti (SP formülasyonlar için),
n) Süspansiyon kabiliyeti (SC ve WP, WG formülasyonlar için), o) Stabilite (EC, SL, kıĢlık ve yazlık yağ formülasyonları için), ö) Soğuk test (Sıvı formülasyonlar için),
p) Sıcaklık stabilitesi (Sıvı formülasyonlar için),
r) Viskozite (SC, ULV, kıĢlık ve yazlık yağ formülasyonlar için), s) Depolama kabiliyeti,
Ģ) Tropik depolama (Toz, toz tohum, WP, WG formülasyonlar için), t) Destilasyon derecesi (Yazlık yağlar için),
u) Uçuculuk (KıĢlık yağlar için),
ü) Sülfone olmayan rezidü miktarı (KıĢlık ve yazlık yağlar için), v) Ebat özelliği (Tablet, pellet, fümigant ve Ģeritler için),
y) Boyama kabiliyeti (Tohum ilaçları için), z) Granül formülasyonlar için;
– Son üründeki ortalama partikül ağırlığı yanında büyüklük ve ağırlık dağılımı, aa) Tohum kaplama için;
– Uygulanacak tohum için her tip kaplanmıĢ tohumun ortalama ağırlığı yanında tipik büyüklük ve ağırlık dağılımı,
3) Analitik metodlar,
- Aktif maddenin formülasyondaki tayin metodları, 4) Kalite kontrol dataları.
5) Formülasyonun imalat metodu,
6) Dolgu ve yardımcı maddelerin analiz yöntemleri ile ilgili belgeler (beyan edilen dolgu maddesinin kontrol edilmesi için).
3 – GĠZLĠ REÇETE: 1 – Formülasyon içeriği,
b) Dolgu ve yardımcı maddeler (Kimyasal ve ticari adı ile miktarı ve spesifikasyonları), 2 – Formülasyon için uygun ambalaj tipleri.
4 – TOKSĠKOLOJĠK BĠLGĠLER:
1 – Akut toksisite (Bu çalıĢmalar hem aktif madde/maddeler, hem de ruhsatı istenen bitki koruma ürünü için ayrı ayrı verilmelidir.),
a) Ağız yoluyla toksisite, b) Deri yoluyla toksisite, c) Solunum yoluyla toksisite, ç) Göze tahriĢ çalıĢması, d) Deriye tahriĢ çalıĢması, e) Deride hassasiyet çalıĢması, 2 – Kısa süreli toksisite,
a) Sıçan ve/veya köpeklerle yapılan 90 günlük beslenme denemeleri, b) TavĢanda 21 – 28 günlük deri yoluyla yapılan denemeler.
3 – Uzun süreli toksisite,
a) Sıçanda 2 yıl beslenme denemeleri, b) Farelerde 18 ay beslenme denemeleri.
Bu çalıĢmalar sırasında kanserojenisite çalıĢmaları da beraberce yürütülebilir. Eğer yoksa ayrıca yapılmalıdır.
4 – Mutajenik çalıĢmalar, a) Ames,
b) Cytogenetic test, c) Micronukleus test, ç) DNA repair test.
5 – Üreme çalıĢmaları (Sıçanlarda iki nesil boyunca), 6 – Teratojenik çalıĢmalar (TavĢan ve/veya sıçanda), 7 – Sinir sistemine olan etkileri (Neurotoxicity),
8 – Aktif madde/maddeler ile Bitki koruma ürününe ait Ürün Güvenlik Bilgi Formu (Material Safety Data Sheet),
9 – Günlük alınabilir doz (ADI),
10 – Uygulayıcıya ilacın etkisi (Operator Exposure Studies). 5 – EKOTOKSĠKOLOJĠK ÇALIġMALAR:
1 – Omurgalı hayvanlar; a) KuĢlara etkisi,
73
b) Balıklara etkisi,
– Akut toksisite ve beslenme çalıĢmaları 2 – Omurgasız hayvanlar;
a) Karada yaĢayanlar, – Toprak solucanları, – Parazitoid ve predatörler,
– Balarısı (Laboratuvar çalıĢmaları ağızdan ve/veya temas etkisi – LD50), (varsa tarla çalıĢmaları),
– Hedef alınmayan diğer organizmalara, ipekböceği, mikroorganizmalara etkisi. b) Suda yaĢayanlar;
– Su piresi (Daphnia magna) ile yapılan kısa ve uzun süreli çalıĢmalar, – Algler ile yapılan çalıĢmalar.
3 – Metabolizma ve bioakümülasyon çalıĢmaları,
4 – Artık ilaçlar, kullanma süresi dolmuĢ ilaçlar ve boĢ ambalajların yok edilme yöntemleri,
5 – Çevre sağlığı için alınacak tedbirler, 6 – Toprak ve Sudaki Akibeti ve DavranıĢı; a) Laboratuarda toprak degradasyon çalıĢması,
— Aerobik degradasyon, — Anaerobik degradasyon, b) Toprak fotoliz çalıĢması,
c) Tarla koĢullarında toprakta dağılım çalıĢması, — Toprakta dağılım çalıĢması,
— Toprakta kalıntı çalıĢması, ç) Toprakta adsorpsiyon/desorpsiyon,
— Adsorpsiyonun ölçülmesi,