TCK 184. maddede yazılı suçun soruşturma ve kovuşturması şikâyete bağlı değildir. Suçun işlendiğini öğrenen Cumhuriyet Savcısının işin gerçeğini öğrenmek için hemen araştırmaya başlaması gerekir. Birinci ve ikinci fıkralarda tanımlanan suçlar yönünden aynı maddenin beşinci fıkrasındaki hüküm gereği ruhsatsız ya da ruhsata aykırı binaların imar planına ya da ruhsata uygun hale getirilmesi halinde soruşturma aşamasında "kovuşturmaya yer olmadığına dair karar", kovuşturma aşamasında "düşme kararı", hükmün kesinleşmesinden sonra ise "cezanın bütün sonuçlarıyla ortadan kaldırılması kararı" verilecektir.
5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 11. maddesi gereğince TCK 184. maddede yazılı suçlar bakımından yargılama yapma görevi Asliye Ceza Mahkemelerindedir. Yetkili mahkeme ise birinci fıkrada tanımlanan suç bakımından ruhsatsız ya da ruhsata aykırı binanın bulunduğu, ikinci fıkradaki suç
189 ÖZTÜRK, Bahri/ERDEM, Mustafa Ruhan; .Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri
bakımından şantiyelere elektrik, su veya telefon bağlantısına müsaade edilen yer, üçüncü fıkra bakımından da sınai faaliyetin icrasına müsaade edilen yer mahkemesidir.
SONUÇ VE DEĞERLENDİRME
Çevre, tüm canlıların ortak varlığıdır. Çevreyi korumak, güzelleştirmek, onu en çok tahrip eden biz insanların görevi ve yükümlülüğüdür. Çevrenin korunması noktasında bir hukuk devletinin Anayasa ve yasalarının buna uygun olması ve çevreyi koruyucu hükümler içermesi gerekir. Anayasamızın 56. maddesinde herkesin sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahip olduğu; çevreyi geliştirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre kirlenmesini önlemek devletin ve vatandaşların ödevi olduğu belirtilmiştir. Normlar hiyerarşisinde en üstte yer alan ve devletin temelini oluşturan Anayasamızda çevre hakkına yer verilmesi olumlu bir gelişmedir. Ancak çevre hakkına sadece Anayasada yer verilmiş olması bu hakkın korunması bakımından yeterli değildir. Diğer kanunlarda da çevreyi koruyucu, çevreye verilen zararları önleyici ve ödetici normlara yer verilmelidir. Bu noktadan hareket eden kanun koyucu 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda “Çevreye Karşı Suçlar” başlığı altında çevreye verilen zararların ceza hukukuyla korunması için cezai hükümler ihdas etmiştir. Şüphesiz çevreye karşı eylemlerin ceza kanunumuzda suç olarak düzenlenmesi olumlu bir gelişmedir.
5237 sayılı TCK’nın 184. maddesinde, imar kirliğine neden olma suçu düzenlenmiştir. Maalesef ülkemizin en büyük sorunlarından birisi kaçak yapılaşma ve gecekondu sorunudur. Birçok yerel yönetim biriminde usulüne uygun imar planlarının yapılmaması, yeterli denetim ve kontrol mekanizmalarının oluşturulmaması nedeniyle binaların büyük bir çoğunluğu ruhsatsız ya da ruhsata aykırı durumdadır. Bu ortamda 184. madde ile imar düzenin korunmaya çalışılması (madde gerekçesindeki deyime göre) olumlu bir adım ve gelişmedir. Buna rağmen madde metni incelendiğinde düzenlemenin yetersiz ve eksik olduğu göze çarpmaktadır.
Maddenin ilk fıkrasında, ruhsatsız ya da ruhsata aykırı bina yapmak veya yaptırmak suç olarak düzenlenmiştir. Buradaki en büyük eksiklik madde metninde ruhsatsız yapının değil, ruhsatsız binanın cezalandırılıyor olmasıdır. Bir yapı belli bir aşamadan sonra bina vasfını kazanmaktadır. Yapının bina olabilmesi için İmar Kanunu’nun 5. maddesinde belirtilen özelliklere sahip olması gerekir. Bu aşamaya
kadar inşaat ruhsatsız yapı durumundadır ve TCK 184/1. maddesi gereğince cezalandırılmayacaktır. Yine bu durum uygulamada karışıklığa yol açmaktadır. Yargıtay uygulamalarında ruhsatsız binanın temeli atıldıktan sonra bu suçun oluşacağı kabul edilmektedir. Oysa madde metninde ruhsatsız bina yapma cezalandırılmıştır. Dolayısıyla yapı bina vasfını kazanmadıkça faili cezalandırılmak kanunu gereğinden fazla geniş yorumlamak olacaktır. Madde gerekçesinde ruhsatsız binayı yapan yüklenici, taşeron, usta veya kalfanın cezalandırılacağı belirtilmiştir. Şüphesiz gerekçe uygulayıcı için bağlayıcı değildir, ancak yol gösterici olması bakımından önemlidir. Bir inşaatta çalışan usta, kalfa ya da işçinin bu inşaatın ruhsatının olup olmadığını veya ruhsata uygun olup olmadığını denetlemesi hayatın olağan akışına uygun değildir. Bu nedenle kanunundaki düzenlemenin ve gerekçenin toplumdan kopuk şekilde yapıldığı göze çarpmaktadır. Yine madde gerekçesinde, inşa faaliyetlerine kontrol ve denetim hizmeti veren teknik kişilerin de bu suçun faili olacağı belirtilmiştir ki, bu durumu kanun yapma tekniği ile açıklamanın izahı yoktur. Zira suçun unsurları ve faili kanun metninde gösterilir. Metinde yer almayan bir durumun gerekçe ile düzenlenmesi söz konusu olamaz. Bu teknik kişileri diğer şartları varsa görevi kötüye kullanmadan ya da diğer suçlardan sorumlu tutabilirsiniz ancak TCK 184/1. maddeden sorumlu tutma imkânı yoktur. Zira bu kimseler fail olarak belirtilen ruhsatsız binayı “yapan” ya da “yaptıran” grubundan birisine dâhil değildir.
Burada eleştirilmesi gereken bir diğer nokta da yapı ruhsatiyesi olmadan başlatılan inşaatlar dolayısıyla kurulan şantiyelere elektrik, su veya telefon bağlantısı yapılmasına müsaade eden kişinin fail olarak düzenlenmesi ancak bağlantıyı yapan kişilerin suçun faili olmamasıdır. Tasarının ilk halinde bu kişilerinde fail olacağı belirtilmişken değişiklik önergesi ile yasa metninden çıkarılmıştır. Ayrıca suç olarak tanımlanan şantiyelere elektrik, su veya telefon bağlantısı yapılmasına müsaade edilmesidir. Yoksa ruhsatsız inşaata ya da binaya bağlantı yapılmasına müsaade eden kişi sorumlu olmayacaktır.
TCK 184. maddesi TBMM Genel Kurul görüşmeleri sırasında da çok tartışılmış, Genel Kurulda madde metninde değişikliğe gidilmiştir190. Adalet
komisyonunda kabul edilen madde metninden özellikle 3. fıkranın çıkarılmış olması büyük bir eksiklik ve yanlışlıktır. Belli kurum ya da kişileri koruma içgüdüsüyle yapılan bu değişiklikle kaçak bina yapan kişinin bu binayı kullanmasının önü açılmış olmaktadır. Kaçak binaya elektrik su veya telefon bağlantısı yapmak suç olmaktan çıkmıştır. Kaçak şantiyeye elektrik, su veya telefon bağlantısı yapılmasına müsaade etmek suç iken; kaçak binaya bu bağlantıların yapılmasına müsaade edilmesinin suç olarak düzenlenmemiş olmasının hiçbir mantıklı ve hukuki tarafı bulunmamaktadır.
Örnek vermek gerekirse, bu şantiyelere su bağlantısına müsaade eden özel hukuk tüzel kişi görevlisi sorumlu olacak; aynı özel hukuk tüzel kişisinin bağlantı yapan görevlisi sorumlu olmayacaktır. Kanun koyucunun bu düzenlemesinin hukuk mantığıyla açıklamak güçtür. Zira eyleme müsaade eden cezalandırılırken eylemi icra eden cezasız kalmaktadır. Deyim yerindeyse azmettireni cezalandırırken, suçu işleyeni cezalandırmamak gibi bir durum ortaya çıkmaktadır.
Yapı kullanma izni alınmamış binalarda sınai faaliyetin icrasına müsaade edilmesi suç olarak düzenlenmiş olmasına rağmen, yapı kullanma izni bulunmayan binalarda sınai faaliyeti icra etmek suç olarak tanımlanmamıştır. Yine yapı kullanma izni alınmış bir binada kullanma amacı dışında faaliyette bulunulması da bu maddeye göre suç teşkil etmeyecektir. Örneğin, tarımsal amaçlı veya soğuk hava deposu ruhsatlı ve kullanma izni alınmış bir binada, tekstil, boyahane, kimya işi yapılmasının bir cezai yaptırımı olamayacaktır.
Maddenin dördüncü fıkrası ile ilk iki fıkranın uygulama alanı daraltılarak eşitsizlik yaratılmıştır. Aynı maddede düzenlenen üçüncü fıkradaki suç bakımından ise, yer yönüyle bir kısıtlama getirilmemiştir. Örnek vermek gerekirse mücavir alanlarda ve belediye sınırları içinde bina yapmak isteyen A ve B şahsının belediyeden yapı ve iskân ruhsatı alması gerekirken, buna aykırı hareket edilmesi halinde belediye
1) yapı ruhsatiyesi alınmadan veya ruhsata aykırı olarak bina yapan veya yaptıran kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
2) Yapı ruhsatiyesi olmadan başlatılan inşaatlar dolayısıyla kurulan şantiyelere elektrik, su veya telefon bağlantısı yapan ya da bu hizmetlerden yararlanılmasına müsaade eden kişi yukarıdaki fıkra hükmüne göre cezalandırılır.
3) Yapı kullanma izni alınmamış binalara elektrik, su, telefon veya gaz bağlantısı yapan veya bu hizmetlerden yararlanılmasına müsaade eden kişi altı aydan iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. 4) Yapı kullanma izni alınmamış binalarda herhangi bir sınai veya ticari faaliyetin icrasına müsaade eden kişi bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
5) Dördüncü fıkra hariç bu madde hükümleri ancak belediye sınırları içinde veya özel imar rejimine tabi yerlerde uygulanır.
sınırları içinde inşaat yapan A şahsı cezalandırılacak, belediye sınırları dışında inşaat yapan B şahsı ise cezasız kalacaktır. Buradaki eleştirimiz A şahsının cezalandırılmasına değil, B şahsının cezalandırılmayarak eşitsizlik ve hakkaniyete aykırı durum yaratılmasınadır.
Maddenin son fıkrasında ise etkin pişmanlık hali düzenlenmiştir. Ruhsatsız ya da ruhsata aykırı bina imar planına ve ruhsatına uygun hale getirilirse bir ve ikinci fıkralarda tanımlanan suçlar dolayısıyla dava açılmayacak, ceza verilmeyecek, verilen cezalar bütün sonuçlarıyla ortadan kalkacaktır. Madde incelendiğinde sıkıntı yaratacak düzenlemelerden birisinin de bu fıkrada yer aldığı göze çarpmaktadır. Zira imar planına ve ruhsatına uygun hale getirme; ruhsatsız ya da ruhsata aykırı bina yapan şahsın binayı imar planına uygun hale getirmesi ile olabileceği gibi, imar planının değiştirilerek binaya uygun hale getirilmesi sureti ile de olabilecektir. Bu durum bir yerde yoğun olarak yapılan ruhsatsız ya da ruhsata aykırı bina sahiplerinin siyasi iradeye sahip yerel yöneticilere baskı yapması sonucu imar planlarında değişikliğe neden olabilecektir. Nitekim sık sık çıkarılan imar affı kanunları ile binalar imar planına değil, planlar ve kanunlar binalara uygun hale getirilmeye çalışılmıştır.
İmar Kanunu’nun 31. maddesi gereğince yapı kullanma izni olmayan binaların alt yapı hizmetlerinden yararlandırılmayacağı belirtilmiş olmasına rağmen ülkemiz genelinde kaçak yapıların gecekonduların tamamına bu hizmetlerin sağlandığını görmekteyiz.
Çevreye karşı her türlü zarar verici eylemin, ceza kanunlarında ve diğer kanunlarda yer verilmesi önemlidir. Ancak bu kanunların uygulanması da en az yer alması kadar önem arz etmektedir.
KAYNAKÇA
ABAMA Muhittin; Açıklamalı-İçtihatlı İmar Kanunu Mevzuatı ve Uygulaması,
Ankara 1992
ABDULHAKİMOĞULLARI Erdal/SEZER Özcan/AKPINAR Mahmut; Küresel
Ulusal Ve Yerel Düzeyde Bir İnsan Hakkı Olarak Çevre Hakkının Gelişimi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 2011/2, Sayı:14
ALICA Süheyla; Türkiye’de Çevre Suçları, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul
Bilgi Üniversitesi Yayınları, C.1, Haziran 2008
ALTUĞ Fevzi; Çevre Sorunları, Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayınları,
No: 41, Bursa 1990
ARISOY Mine; 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununda “İmar Kirliliğine Neden Olma
Suçu”, Terazi Aylık Hukuk dergisi, Yıl:2, Sayı:13, Eylül 2007
ARSLAN Çetin/AZİZOĞLU Bahattin; Yeni Türk Ceza Kanunu Şerhi, Asil Yayın
Dağıtım, Ankara 2004
ARTUK M. Emin/GÖKCEN Ahmet/YENİDÜNYA, A. Caner; Ceza Hukuku Özel
Hükümler, Turhan Kitapevi, Ankara 2008,
AYANOĞLU Taner; İmar Hukukunda Yapı Ruhsatı ve Yapı kullanma İznine
Aykırılıkların Yaptırımı, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul 2008
BAYDEMİR Mehmet; Ansiklapedik Emlak Finans-Hukuk Sözlüğü, Anıl Yeminli
Mali müşavirlik Yayınları, İstanbul 2003
BAYRAKTAR Köksal; Çevrenin Korunması ve Türk Hukuku, Seha L. Meray’a
Armağan, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını, Cilt:1
BAYRAKTAR; Köksal; Çevrenin Korunması ve Türk Hukuku, Ankara Üniversitesi
Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, No:465, Ankara 1981, s.77 (Çevrenin Korunması).
BİLGİÇ Veysel K. Milletlerarası Hukukta İnsan Hakları ve Çevre, Çevre Dergisi,
1993-Ekim-Kasım-Aralık, Sayı-9
BİLİR Faruk/HAMDEMİR Berkan; Çevre Hakkı ve Uygulaması, s. 143.
http://www.eecon.info/papers/354.pdf (Erişim Tarihi; 01.12.2013)
BOZKURT Yavuz; Çevre Sorunları Ve Politikaları, Ekin Basım Yayın Dağıtım,
Ekim 2012
CENTEL Nur/ZAFER Hamide/ÇAKMUT Özlem; Kişilere Karşı işlenen Suçlar,
Beta Yayınları, İstanbul 2007
CEYHAN İbrahim; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu, Ceza Hukuku Dergisi, Yıl:4,
ÇELİK M. Lamih; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçunun İşyeri Açılış Ruhsatı
Verme Açısından Tahlili, Mahalli İdareler Dergisi, Kasım 2007
ÇELİK M. Lamih; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçunun Su Abonesi Verme
Açısından Tahlili, Mahalli İdareler Dergisi, Ekim 2007
ÇELİK M. Lamih/ALTIPARMAK Cüneyd; 84 Soruda İmar Kirliliğine Neden
Olma Suçu, Seçkin Yayınları, Ocak 2013,
ÇEPEL Necmettin; Çevre Koruma ve Ekoloji Terimler Sözlüğü, TEMA yayınları,
1995
ÇETİN Süleyman; Kente Karşı Suç, Legal Hukuk Dergisi, Mayıs 2004,
DİNÇ Güney; Avrupa İnsan Haklan Sözleşmesine Göre Çevre ve İnsan, TBB
Yayınları, Ankara 2008
EGELİ Gülün; Avrupa Birliği ve Türkiye’de Çevre Politikaları, Türkiye Çevre Vakfı
Yayını, Ankara 1996
EL-KHORY Janane; Environmental Criminality Field and Legal Study, Energy
Procedia 6, 2011,
EREM Faruk/DANIŞMAN Ahmet/ARTUK M. Emin; Ceza Hukuku Genel
Hükümler, 14. Bası, Ankara 1997
ERGEN Cafer; Danıştay İçtihatlarıyla İmar Hukuku; Seçkin Yayınevi, Ankara 2009 ERGEN Cafer; Açıklamalı İçtihatlı En Son Değişikliklerle Arazi Ve Arsa
Düzenlemesi B.2 Seçkin Yayınları, Ankara 2006
ERGEN Cafer; 5237 sayılı TCK’nin 184. Maddesinde Yer alan İmar Kirliliği Suçu
Açısından Belediye Görevlilerinin Durumu, Mahalli İdareler Dergisi, Ekim 2006
ERGEN Cafer/BÖKE Veli; Kaçak Yapı, Seçkin Yayınevi, Ankara 2006
ERTAŞ Şeref; Çevre Hukuku, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Döner
Sermaye İşletmesi Yayınları, İzmir 1997
ERTÜRK Hasan; Çevre Bilimlerine Giriş, Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı
Yayınları, Bursa 1995
FİDAN Yunus; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu (TCK MAD. 184), Marmara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul 2010
GÖKCAN Hasan Tahsin; Yeni Bir İnsan Hakkı Olarak “Çevre Hakkı” Ve 1982
Anayasasında Çevre Hükmünün Niteliği, Anakara Barosu Dergisi Sayı: 1992/3
GÜNEŞ Yusuf/AYDIN COŞKUN Aynur; Çevre Hukuku, Kazancı Yayınevi,
GÜNEŞ Ahmet M.; Avrupa Birliği Çevre Hukuku1. Baskı İstanbul Ekim 2011 GÜRSELER İ. Güneş; İnsan Hakları, Çevre, Anayasa, TBB Dergisi, Sayı:75, 2008 HACKER Bernd; Avrupa Birliğinde Çevre Ceza Yasasının Asgari Standartlarının
Belirlenmesi, Çeviren: Rabia ÜNLÜ, Alman-Türk Karşılaştırmalı Ceza Hukuku, C.1 Yayına Hazırlayanlar: Eric HİLGENDORF Yener ÜNVER, İstanbul 2010
HAFIZOĞLULLARI Zeki/ÖZEN Muharrem; Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler
Topluma Karşı Suçlar, Ankara 2012
HAMAMCI Can; Çevre ve Hukuk, Fehmi Yavuz’a Armağan, AÜSBF Yayını KABOĞLU İbrahim Ö. Çevre Hakkı Üzerine (Bir Danıştay Kararının
Düşündürdükleri),
yayin.todaie.gov.tr/goster.php?Dosya=MDUwMDQ4MDQ4MDUzMDUw (Erişim Tarihi; 02.12.2013)
KALELİOĞLU Uğur/NOYAN Özkan; Türkiye’nin Taraf Olduğu Çevre
Sözleşmeleri, İzmir Barosu Yayınları, 2000
KARAKAŞ Eser; Konut piyasası ve Türkiye Gerçeği, Zaman Gazetesi, 28.07.2004, KARAVELİOĞLU Celal; Açıklamalı-Uygulamalı-İçtihatlı İmar Kanunu, Karavelioğlu Hukuk Yayınları, Ankara 2007
KAYPAK Şafak; Çevresel Güvenlik Ve Sınıraşan Çevre Suçları, Dumlupınar
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi – Sayı 38 – Ekim 2013
KELEŞ Ruşen/HAMAMCI Can; Çevrebilim, imge kitabevi, Ankara Ocak 1997 KILIÇ Selim; Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir inceleme, C. Ü.
iktisadi ve idari Bilimler Dergisi, Cilt 2, Sayı 2
KSENTİNİ Fatma Zohra; İnsan Hakları ve Çevre,
http://panel.stgm.org.tr/vera/app/var/files/i/n/insan-haklari-ve-cevre-raporu- ksentini.pdf, Erişim Tarihi: 02.12.2013
KUZU Burhan; Sağlıklı ve Dengeli bir Çevrede Yaşama Hakkının Gelişim Süreci,
İstanbul Üniversitesi Mukayeseli Hukuk Araştırmaları Dergisi, İstanbul 1996, C. 20
MALKOÇ İsmail; Açıklamalı-İçtihatlı Türk Ceza Kanunu, Malkoç kitabevi, Ankara
2008
MERAN Necati; 5237 sayılı TCK’da İmar Kirliliğine Neden Olma, Adalet Yayınevi,
Ankara 2010
MERAN Necati; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu Üzerine Bir İnceleme, Terazi
Aylık Hukuk Dergisi, Yıl:4, Sayı: 29, Ocak 2009 (İnceleme)
ÖZCAN Onur; Türk Hukukunda Çevre Suçları, Uğur Alacakaptan’a Armağan,
ÖZDEK Yasemin; İnsan Hakkı Olarak Çevre Hakkı, TODAİE Yayınları, Ankara
1993
ÖZDEMİR şevket; Türkiye’de Toplumsal Değişme ve Çevre Sorunlarına Duyarlılık,
Palme Yayıncılık, Ankara 1998
ÖZGENÇ İzzet; Türk Ceza Hukuku, 3. Baskı, Seçkin Yayınevi, Ankara 2008
ÖZKAN Noyan; Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Çevre Hukuku, Çevre Hukuku
Sempozyumu, Türkiye Adalet Akademisi Yayınları, Ankara 2006
PALLEMAERTS Marc; Stockholm'den Rio'ya Uluslararası Çevre Hukuku:
Geleceğe Doğru Geri Adım Mı? Çeviren Bülent DURU,
dergiler.ankara.edu.tr/derg ler/42/480/5594.pdf, Erişim Tarihi: 05.12.2013
PARLAR Ali/HATİPOĞLU Muzaffer; cezai ve Hukuki Sorumluluk Boyutlarıyla
ÇEVRE HUKUKU, Adalet Yayınevi, Ankara 2010
SAĞLAMDEMİR Arzu; Ceza Hukukunda İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul 2007
SÖNMEZ Necmi; Çevre Toprak ve İnsan, İmge Yayınevi, Ankara 1997
ŞEKERCİ Ersin; İmar Hukukunda Yapı İzni
http://web.deu.edu.tr/hukuk/dergiler/ilk/yil2sayi2/yil2sayi2/sekerci8.pdf, Erişim Tarihi: 11.12.2013
ŞEN Ersan; Çevre Ceza Hukuku, İstanbul 1994
TOSUN Kerim/ARTUÇ Mustafa; Türk Hukukunda Suçlar ve Kabahatler, Cilt 1,
Adalet Yayınevi, Ankara 2008
TURGUT Nükhet; Çevre Hukukunun Temel Kavram ve İlkeleri, Çevre Hukuku
Sempozyumu, Türkiye Adalet Akademisi Yayınları, Ankara 2006
TURGUT Nükhet; Çevre Hukuku, 2. Bası, Ankara 2001
TOROSLU Nevzat; Ceza Hukuku ve Çevre, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı
Yayınları, 1982
ÜNVER Yener; Ceza Hukukuyla Korunması Amaçlanan Hukuksal Değer, Seçkin
Yayınevi, Ankara 2003
YAMAN Saadettin; Açıklamalı İçtihatlı ve Uygulamalı İmar Kanunu ve İlgili
Mevzuatı, Acar Matbaası, C.3, Ankara 2004
YAŞAR Osman/GÖKCAN Hasan Tahsin/ARTUÇ Mustafa; Yorumlu-
Uygulamalı Türk Ceza Kanunu, Cilt IV, Adalet yayınevi, Ankara 2014
YILDIZ Ali Kemal; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu, Güncel Hukuk Dergisi, S.25,
YILDIZ Ali Kemal; İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu, Galatasaray Üniversitesi
Hukuk Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Erden Kuntalp’e Armağan, Cilt II (İmar Kirliliği)
YILMAZ Ejder; Hukuk Sözlüğü, Yetkin Hukuk Yayınları, B.5, Ankara 1996
YILMAZ Sacit; Çevre Hukuku Bağlamında Türk Ceza Kanunundaki Çevre Suçları,
Adalet Yayınevi, Ankara 2013
YOKUŞ SEVÜK Handan; Çevre Hukuku Doğal Çevrenin Korunması, Adalet
Yayınevi, Ankara 2013
http://tr.wikipedia.org/wiki (Erişim tarihi: 25.11.2013)
http://www.csb.gov.tr/turkce/dosya/ced/TCDR_2011.pdf Erişim Tarihi: 28.12.2013
T. C.
SELÇUK ÜNİVERSİTESİ Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürlüğü
Özgeçmiş
Adı Soyadı: FATİH ŞAHİN
Doğum Yeri: GAZİPAŞA
Doğum Tarihi: 01/02/1990
Medeni Durumu: EVLİ
Öğrenim Durumu
Derece: Okulun Adı:
İlköğretim: KARATEPE İLKÖĞRETİM OKULU
Ortaöğretim: GAZİPAŞA ÇOK PROGRAMLI LİSE
Lise: GAZİPAŞA ÇOK PROGRAMLI LİSE
Lisans. DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ HUKUK FAKÜLTESİ
Yüksek Lisans. Becerileri: İlgi Alanları: İş Deneyimi: (Doldurulması isteğe bağlı)
CUMHURİYET SAVCISI, HAKİMLİK
Aldığı Ödüller: (Doldurulması isteğe bağlı)
Hakkımda bilgi almak için önerebileceğim şahıslar: (Doldurulması isteğe bağlı) Tel: 0536 919 7645 Adres: