Silivri Ġlçesi Köylerinde/Mahalle Tarımsal Üretim Miktarları

Tablo 1.15: Silivri Ġlçesi Köy/Mahalle Bazında Tarımsal Üretim Miktarları

Köyler Toplam

22

SelimpaĢa topraklarında tarımsal faaliyet yapılmamaktadır. SelimpaĢa‟nın baĢlıca geçim kaynağı balıkçılıktır.

Tablo 1.16: Silivri Ġlçesi Köy/Mahalle Bazında Hayvan Varlığı

Köyler BüyükbaĢ

23 1.1.4. Önder Çiftçi Derneği

Önder Çiftçiler Tarım Bakanlığı tarafından 08/09/2006 tarih ve 26283 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Tarımsal Yayım ve DanıĢmanlık Hizmetlerinin Düzenlenmesine Dair Yönetmelik gereği çiftçilere ücret karĢılığı tarımsal danıĢmanlık hizmeti götürmektedirler. Bu görevleri için Ġl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğünce denetilmektedirler. Bu bağlamda araĢtırmadan elde edilen veriler, Tarım Bakanlığı ve Ġl/ilçe Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü için oldukça önemlidir.

Önder çiftçi dernekleri 1987 yılında Türk-Alman hükümetleri arasında yapılan teknik iĢbirliği antlaĢmasına dayanarak, 27 Aralık 1986 tarihinde ilk defa Önder Çiftçi Projesi adıyla pilot bölge seçilen Tekirdağ‟da kurulmuĢtur. Önder çiftçi projesinin amacı, tarım kesiminde var olan olumsuz koĢulların aĢılabilmesi için çözüm alternatiflerini danıĢman aracılığı ile çiftçiye aktarılmasını ve aktarılan bilginin çiftçi koĢullarında en kolay biçimde hayata geçirilmesidir.

Silivri Önder Çiftçi DanıĢmanlık Derneği Tekirdağ Önder Çiftçi DanıĢmanlık Derneği desteğiyle 2002 yılında kurulmuĢ olup, istihdam ettikleri tarım danıĢmanı vasıtasıyla tarımsal danıĢmanlık hizmeti vermektedirler. Derneğin Silivri‟nin farklı köylerinde olmak üzere 110 üyesi bulunmaktadır. Dernek, danıĢman vasıtası ile bir üretim sezonu boyunca periyodik üye ziyaretleri ile üye çiftçilerin üretimlerinde karĢılaĢtıkları sorunları ele alarak problemlerin çözülmesinde her türlü teknik konuda bilgilendirme ve yeniliklerin çiftçilere iletilmesi konularında faaliyet göstermektedir. Bu amaçla tarımsal ilaç, gübre, tohum vb. ile ilgili deneme ve demastrasyonlar yapılmakta ve sonuçlar çiftçilere aktarılmakta ve bu amaçla seminerler ve toplantılar düzenleyerek çiftçilerin bilgilendirilmesi, bilinçlendirilmesi amaçlanmaktadır.

Silivri Önder Çiftçi Derneği verdiği tarımsal yayım ve danıĢmanlık hizmeti ile tarımsal iĢletme sahiplerinin, tarımsal üretim, iĢleme ve pazarlama sürecinin bütün aĢamalarında karĢılaĢtıkları problemler ve bunların birbirleriyle iliĢkileri hakkında bilgi sahibi olmalarını, kendilerine, geliĢtirilen teknolojileri kullandırmak suretiyle, bu problemleri çözebilecek bilgi ve beceri kazandırılmasını ve kırsal alanda yaĢam standardının yükseltilmesini amaçlayan tarımsal iĢletme sahiplerinin eğitimi, yayım, danıĢmanlık ve bilgilendirme faaliyetlerini yürütmektedir.

Ayrıca tarımdan geçimini sağlayan çiftçilerin bilgi ve beceri düzeyinin artırılması, üretim ve iĢletme maliyetleri düĢülmesi, verimin ve kalitenin yükseltilmesi, ürünlerin pazarda daha kolay ve yüksek fiyatla alıcı bulması, bunun sonucunda tarımdan geçimini sağlayan

24

kiĢilerin, kadın çiftçilerin, giriĢimci kadın çiftçilerin refah ve gelir düzeyinin arttırılması, ayrıca tüketiciler açısından daha güvenli gıda tüketilmesi amaçları hedef edinilmektedir. Bu bağlamda kırsal kalkınma önemli bir projedir.

Günümüzde Türkiye‟de ilk defa tarım fuarı düzenleyen ÖÇP kapsamında faaliyet gösteren önder çiftçiler, S.S. Önder Çiftçi Üretim ve Pazarlama Kooperatifi, Önder Tohumculuk San. ve Tic A.ġ. ve Önder Çiftçi Sigorta Arıcılık Hizmerleri Limited ġirketi gibi kuruluĢlarla da faaliyetler göstermektedirler.

25 2. KAYNAK ÖZETLERI

Proje konusu ile ilgili alanda taranan gerek ulusal ve gerekse uluslar arası literatürler aĢağıdaki gibi kısaca özetlenerek verilmiĢtir.

2.1. Ulusal Literatürler

Talim (1972), Ziraat Yüksek Mühendislerinin Mesleki Sorunları adlı araĢtırmasında, Türkiye Ziraat Yüksek Mühendislerinin mesleki sorunlarını irdelemiĢ olup, bu sorunların kırsal kalkınmayı ne ölçüde etkilediğine ıĢık tutmuĢtur. Taluğ (1975), “Tarımda Teknolojik Yeniliklerin Yayılması ve Benimsenmesi Üzerine Bir AraĢtırma” adlı çalıĢmasında Ankara-Polatlı ilçesi buğday üreticilerinin yabancı ot mücadelesinde zirai ilaç kullanımı konusunda hangi bilgi kaynaklarının etkili olduğu, zirai ilaç kullanımını benimsemede haber alma benimseme süreçleri incelenmiĢtir. AktaĢ (2011), Tarımsal Yayım Sürecinde Tarımsal Ġlaç Satıcılarının Yeri Ve Önemi isimli çalıĢmada bayiler ile üreticiler arası iliĢkinin önemini irdelemektedir. AktaĢ (1976), AĢağı Seyhan Sulama Projesinde Çiftçi Eğitim Servislerinin Tarımsal Yayım YaklaĢımlarını DeğerlendirmiĢ olup, sistemin kırsal kalkınmadaki etkinliğini saptamaya çalıĢmıĢtır. Tatlıdil (1978), “Konya ili Ereğli ilçesinde Köy Kalkınma Kooperatiflerinin Yayılması ve Benimsenmesi” konusunda yaptığı araĢtırmada çiftçilerin köy kalkınma kooperatiflerini benimsemelerinde yararlandıkları bilgi kaynaklarını ve benimseme davranıĢlarını etkileyen faktörleri ortaya koymuĢtur. AraĢtırma bulgularına göre köy kalkınma kooperatiflerinin yayılmasında en etkili bilgi kaynağının “haberdar olma” safhasında radyo ve gazete, kooperatifin kurucu üyeleri ile ilçe yayım örgütünün olduğu “karar verme” safhasında ise kooperatifin kurucu üyeleri ve ilçe yayım örgütünün etkili olduğu saptanmıĢtır. YurttaĢ (1979 ve 2010), “Tarımsal Yayım Yönünden Bir Köy Incelemesi ve Program Değerlendirmesi” üzerine yapmıĢ olduğu araĢtırmada, Erzurum ilinde bir köyün sosyo-ekonomik ve tarımsal durumunu tarımsal yayım açısından Erzurum Teknik Ziraat Müdürlüğü‟nün uyguladığı bir tarımsal yayım projesinin etkinliğini incelemiĢtir. Taluğ

(1982), „‟MEYSEB Tarımsal Yayım ÇalıĢmalarının Değerlendirilmesi Üzerine Bir AraĢtırma‟‟ adlı çalıĢmasında, MEYSEB projesinde yayım yöntemlerini irdelemiĢ ve tarımsal yayım çalıĢmalarında grupsal öğretim tekniklerine önem verilmesi gerektiğini belirtmiĢtir.

Tatlıdil (1984), Tarımsal yayımda önder çiftçi yaklaĢımını irdelemiĢ olup, kırsal kalkınma açısında etkinliği değerlendirmiĢtir. Taluğ ve Tatlıdil (1986), GAP bölgesinde, Harran ovasında

26

yapılan çalıĢmada, yayım hizmetlerini yürüten teknik kadronun oldukça deneyimsiz ve bölgenin ekonomik, sosyal ve kültürel özelliklerini tümüyle özümlememiĢ elemanlardan oluĢtuğunu saptamıĢtır. Gürgen (1989), Adana Tarım Ġl Müdürlüğündeki Yayım Elemanlarının Yayımcı Niteliklerini Belirleme Üzerine Bir AraĢtırma adlı çalıĢmasında, yayımcılara mesleki ve teknik bilgilerin büyük bir kısmının, Ziraat Fakültelerinde veya Tarım Meslek Liselerinde verildiği belirlenmiĢ ve yayım elemanlarının kiĢisel gayretleri ile izledikleri bazı eğitim programlarında BeĢeri ĠliĢkiler, Sosyoloji ve Psikoloji gibi dersleri aldıklarını saptamıĢtır. Özkaya (1991), „‟Türkiye'de Tarımsal Yayımcıların Etkinliklerini Belirleyen Yöntemle Ġlgili Faktörler‟‟ Üzerinde Bir AraĢtırma adlı çalıĢmasında yayımcıların yayım programlarını ve görevlerini yeterince açık bulmadıklarını belirtmiĢtir. Kumuk ve ark.

(1995), „‟Eğitim ve Ziyarete Dayalı Yayım Sistemi Geleneksel Yayım Sistemine Bir Alternatif midir? Türkiye Deneyimi (Is the Training and Visit Based Extension an Alternative to Conventional System? The Turkish Experience)‟‟ isimli çalıĢmalarında, Dünya Bankası tarafından geleneksel yayım sistemine alternatif olarak tanıtılan ve dünyanın pek çok geliĢmekte olan ülkesinde uygulanan sistemle geleneksel sistem arasında düzenli hizmet içi eğitim, yayım araĢtırma iliĢkileri gibi konularda farklılıklar olmakla birlikte, iki sistem arasında pek çok unsurun ise benzer olduğunu vurgulamaktadırlar. Yine Kumuk (1996), „‟Ege Bölgesinde SeçilmiĢ Bazı Yörelerde Kırsal Kalkınmada Kullanılan Yayım YaklaĢımlarının KarĢılaĢtırılması Üzerine Bir AraĢtırma‟‟ adlı çalıĢmasında, Geleneksel Yayım YaklaĢımının uygulandığı Aydın Eğitim ve Ziyaret Yayım YaklaĢımından uyarlanan Tarımsal Yayım ve Uygulamalı AraĢtırma Projesinin uygulandığı Ġzmir illerinde yayımcıların yayımı anlamaları ile kuruluĢların fiziki olanaklarında meydana gelen değiĢimleri ortaya koymayı amaçlamıĢtır.

AraĢtırmacı, istatistiki analiz sonuçlarına göre incelenen birçok özellik bakımından Ġzmir ilindeki TYUAP uygulamasının Aydın iline göre farklılık yaratmadığını belirtmiĢtir. Gürel (1996a) Tekirdağ Tarım Ġl ve Ġlçe Müdürlükleri Çiftçi Eğitim ve Yayım ġubesinde Görev Yapan Yayım Elamanlarının Etkinlikleri Üzerine Bir AraĢtırma isimli araĢtırmasında Yayım elamnlarının kırsal kalkınmada etkinliğini değerlendirmiĢtir. Gürel (1996b) “Tekirdağ Önder Çiftçi Gruplarında Uygulanan Tarımsal Yayım Modeli ve Yayım Faaliyetleri Üzerine Bir AraĢtırma” adlı çalıĢmasında Önder Çiftçi Gruplarınca değiĢik ortamlarda (büroda, arazide vb.) yürütülen bireysel, gruplara yönelik vb. tarımsal yayım faaliyetlerini incelemiĢtir. Gürel ve ark. (1998) Tekirdağ Ġlinde Alman Tarımsal Yayım Modeli ve Bu Modelin Etkinliğinin Değerlendirilmesi üzerine yapılan araĢtırmada Önder Çiftçi Projesinin kırsal kalkınmada etkinliğini değerlendirmiĢtir. Gürel (1999) Tekirdağ Tarım Ġl Müdürlüğü Tarımsal Yayım ÇalıĢmalarının Değerlendirilmesi Üzerine Bir AraĢtırma, –Silaj Yapımının Benimsetilmesi

27

Örneği-, isimli araĢtırmada, yayımcıların kırsal kalkınma açısından silaj yapımını benimsetmedeki etkinliğini irdelemiĢtir. Kızılaslan ve Sipahi (1999), TYUAP kapsamında olan Tokat ilinin Artova ilçesinde yayım çalıĢmalarındaki aksaklıkları; Köy Grup Tarım Merkezinin bulunmaması, TYUAP çerçevesinde ilçeye tahsis edilen araçların daha çok yayım çalıĢmaları dıĢında kullanılması, teknik personel sayısının yetersizliği, ödenek yetersizliği nedeniyle programlanan yayım çalıĢmalarının uygulanamaması, hizmet içi eğitimlerin yetersizliği, yapılan toplantı ve kurslarda kullanılacak dokümanların yetersizliği olarak belirtmiĢlerdir. Ayrıca yayım faaliyetlerinin tarla düzeyindeki teknik sorunlara odaklandığını, diğer konuların ihmal edildiğini ve araĢtırma-yayım bağının geliĢmediğini belirtmiĢlerdir.

Yine Kızılaslan (1999 ve 2000), Tokat ili merkez ilçesinde ve Tokat Ġlinde Tarım Ġl ve Ġlçe Müdürlüklerinde Görev Alan Yayım Elemanlarının Niteliklerini Belirleme Üzerine Bir AraĢtırma‟‟ adlı çalıĢmasında, araĢtırma yöresindeki yayım elemanlarının yayımın temel ilkeleri doğrultusunda büyük ölçüde hareket ettiklerinin anlaĢıldığını, bununla birlikte okulda ve okul sonrasındaki eğitimlerinin yetersiz kaldığı ve birçok bilgi eksikliği ile eğitimlerini tamamladıklarının görüldüğünü bildirmiĢtir. Kara ve ark. (2004), ġanlıurfa Ġlinde Tarımsal Yayım Hizmetlerinde Kadının Yeri isimli araĢtırmada, ildeki tarımsal yayım örgütünün tam olmasa da kadınlara üretim tekniği konusunda tarımsal yayım çalıĢmalarının gerekliliğini anladığının söylenebileceğini ancak bu konuda nitelikli bayan yayımcı eksikliği ve projelerin Ģube yayımcılarının hiçbir katkısı olmadan bakanlık tarafından hazırlanması ve maddi kaynak yetersizliğinin tarımsal yayım çalıĢmalarında örgütün karĢılaĢtığı en önemli sorunların baĢında geldiğini belirtmiĢtir. Alagöz (2005), çalıĢmasında, AĢağı Seyhan Ovasına Adana Tarım Ġl Müdürlüğü yayım elemanlarınca götürülen yayım hizmetlerini analiz etmiĢtir. Bu doğrultuda AĢağı Seyhan Ovasındaki üreticilerin tarım ve tarımsal üretim konusunda ne tür bilgilere ihtiyaçları olduğu, bu bilgileri hangi kaynaklardan sağladıkları, Adana Tarım Ġl Müdürlüğü yayım elemanlarının AĢağı Seyhan ovasına götürmüĢ olduğu yayım hizmetlerinin sıklığı, kalitesi, yayım çalıĢmalarında kullanılan yöntemlerle ilgili bilgiler ortaya koyulmuĢtur. Gürel (2005), Problematik der landwirtschaftlichen Offizialberatung in der Türkei im Hinblick auf den EU-Beitritt (AB Sürecinde Türkiye Tarımsal Yayım Sitemindeki Sorunlar) isimli araĢtırmada Türkiye tarımsal yayım sistemindeki mevcut durum kırsal kalkınma açısından değerlendirilmiĢtir. Yılmazçoban (2006), yaptığı araĢtırmada eğitim ve ziyaret yayım yaklaĢımının uygulandığı Sivas ili ile geleneksel yayım yaklaĢımının uygulandığı Çorum ilindeki yayım elemanlarının kiĢisel ve mesleki nitelikleri, yayıma dair kavramlara bakıĢ açıları ve çalıĢtıkları yayım kuruluĢlarının fiziki olanakları karĢılaĢtırılmıĢtır. ÇalıĢmanın sonucunda her iki ildeki yayım elemanları arasında incelenen

28

konuların çoğunda farklılık olmadığı, tarımsal yayıma ait bazı kavramları algılamalarında ve yayım kuruluĢlarının fiziki olanakları açısından farklılık olduğu saptanmıĢtır.

2.2. Uluslar arası Literatürler

Engelhardt (1965), Fransa'da tarımsal yayım teĢkilatının organizasyonunu incelenmiĢ ve Batı Almanya koĢulları için uygulanabilirliğini değerlendirmiĢtir. Albrecht (1977), Tarımsal Yayım ve Problemleri adlı çalıĢmasında yayım örgütünün organizasyonunu incelenmiĢ, tarımın herhangi bir alanında uzmanlaĢmıĢ yayımcıların, konularında daha fazla bilgilendirilmeleri yanında, yayım metodolojisi konusunda eğitilmeleri gerektiği saptanmıĢtır.

Albrecht (1978), Batı Almanya'da Baden-Württemberg eyaletinde yayımın ortaya çıkıĢı ve geliĢimi konusunda yapılan araĢtırmada, yayımcıların tarım teĢkilatlarında idari görevler yapmaları halinde, asıl görevleri olan yayımcılığın "pasif" kaldığını, hizmetiçi ve ileri düzeydeki eğitimlerinde yayım metodolojisi bilgisinin daha yoğun Ģekilde verilmesi gerektiği bildirilmiĢtir. Klavdianou (1978), Yunanistan ve Batı Almanya'nın Hessen eyaletindeki tarımsal yayım ve eğitiminin yapısı araĢtırılmıĢ, Yunanistan'da yayımcıların üniversite eğitimlerinde Yayım Metotları ve HaberleĢme derslerini almadıkları belirlenmiĢtir. Hülsen (1979), Tarımsal yayım elemanlarının eğitiminde Sosyoloji, Psikoloji, Pedagoji yanında ÇalıĢma Hukuku ve Ġdare Hukuku gibi derslerin yayımcı niteliklerini kazanmada gerekli olduğu, yayımcıların mesleki bilgilerinin esaslarını fakültede öğrendiklerini, daha sonra 2 yıl hazırlık eğitimi, göreve baĢlamadan yapacakları görevle ilgili özel nitelikte bir hazırlık eğitimi ile düzenli ve sürekli ileri eğitimden geçirildikleri belirtilmiĢtir. Denzinger (1979), Batı Almanya'nın Baden-Württemberg ve Bayern eyaletlerinde tarım kuruluĢlarında yayım hizmetlerinde görülen problemleri ortaya konulmuĢ, yayımcıların görev alanlarını analizi yapılmıĢtır. Fitzherbert (1983), „‟Enformasyon, Organizasyon ve Tarımsal DeğiĢim‟‟ baĢlıklı araĢtırmasında, Ege bölgesinde tarımsal yayımın analizi üzerinde durmuĢtur. Sırasıyla üreticilerin sosyo-ekonomik yapılarını, girdi, enformasyon ve bilgi edinme kaynakları, yenilikler hakkındaki düĢünceleri, bölgedeki tarımsal yayım kuruluĢları incelenerek, tarımsal yayım ve enformasyon sorunları, engeller, hedefler ve prensipler ortaya konulmuĢtur. Benor ve ark. (1984), "Tarımsal Yayım: Eğitim ve Ziyaret Sistemi (Agricultural Extension: The Training and Visit System)" isimli çalıĢmalarında, tarımsal yayım faaliyetlerinin etkinliğini etkileyen en önemli sorunların baĢında iĢ sahası ve hareket kabiliyetiyle ilgili olan sorunlar olduğunu belirtmektedirler. ÇalıĢmada yayım elemanlarının geniĢ bir bölgede görev yaptıkları

29

durumlarda özellikle yayım elemanlarının sayılarının yetersiz oluĢu, ulaĢım ve konaklama imkânlarının sınırlı oluĢu, sistematik çalıĢma programlarının eksik oluĢu gibi unsurların yayım elemanları ve çiftçiler arasında yakın ve düzenli iliĢkilerin kurulmasını engellediğini belirtmektedirler. Feder ve Slade (1984), Hindistan'ın Hayrana eyaletinin bir bölgesinde yürütmekte olan Eğitim ve Ziyaret Sistemini değerlendirmiĢlerdir. AraĢtırmada, iĢletme düzeyinde yaptıkları anket çalıĢması ile Eğitim ve Ziyaret Sistemi uygulayan bölge ile Geleneksel Yayım Sistemi uygulayan diğer bölgeyi karĢılaĢtırmıĢlardır. Köy düzeyindeki bulgular, daha fazla yayım elemanına ve harcama olanağına sahip Eğitim ve Ziyaret Sisteminin uygulandığı alanda yayım çalıĢmalarının, Geleneksel Yayım Sistemi uygulayan alandan daha baĢarılı olduğunu göstermiĢtir. AraĢtırmacılar, buğday üretim teknikleri baĢta olmak üzere geliĢtirilen çeĢitli tarım tekniklerine ait bilgilerin, Eğitim ve Ziyaret Sisteminin uygulandığı alanda çiftçilerce daha hızlı benimsendiğini saptamıĢlardır. Morre (1984),

Hindistan'ın yeni tarımsal eğitim programını incelediği araĢtırmasında, Dünya Bankasının finansman sağladığı ülkelerde tarımsal yayım örgütlerinin kurumsal geliĢtirilmesinde çok önemli yatırımlar yapıldığı halde yayımın niteliğinde değiĢme ve iyileĢmelerin çok az olduğunu belirtmektedir. AraĢtırmacı baĢarısızlığın altında yatan nedenler olarak, daha önceki yayım sistemlerinin yapısından gelen sınırlılıkları ve sistemin Hindistan'a tanıtılma biçimini saymaktadır. Bu baĢarısızlıkları uygulanmakta olan tarımsal eğitim programında benimsenen politikalara ve tarımsal eğitim programına gereken önemin verilmemesi ile açıklamaktadır.

Denning (1985), AraĢtırma ve yayım hizmetlerinin etkinliğini arttırmada sorunun entegre metotların uygulanması yerine birbirinden ayrı metotlar kullanılarak çözümlenmeye çalıĢıldığı belirtmiĢtir. Teknolojik geliĢim ve teknoloji transferine ait bir sistem yaklaĢımının gerekli olduğunu belirtmektedir. Ayrıca bu sistemin Eğitim ve Ziyaret Sistemi ile Çiftçilik Sistemleri AraĢtırma Metotlarının birleĢtirilmesiyle sağlanabileceğini ifade etmiĢtir. Bu sistemle daha fazla çiftçinin yayım ve araĢtırma hizmetlerine katılacağını ve böylece araĢtırmacı, yayımcı ve üretici arasında daha dinamik iliĢkinin oluĢturulacağına değinmiĢ ve yayımda kullanılacak metodun Eğitim ve Ziyaret Sistemi olacağını belirtmiĢtir. Albrecht ve ark. (1987), tarafından „‟Tarımsal Yayımın Ġlkeleri ve Metotları‟‟ konusunda hazırlanan çalıĢmada, yayımcı eğitimi üzerinde durulmakta, genellikle geliĢmekte olan ülkelerde tarımsal kuruluĢlarda görev yapan yayımcıların fakülte eğitimlerinde yayım bilgisini yetersiz aldıkları, bu nedenle de hizmet öncesi altı aydan bir yıla kadar yayım kursları düzenlemenin gerekli olduğu belirtilmiĢtir. Fakülte mezunlarına tarımsal kuruluĢlarda yayımcı olarak göreve baĢlamadan, uzmanlık alanlarına göre birkaç hafta hazırlık kurslarına tabi tutulmaları, görevleri esnasında seminerlere katılmaları, hizmetleri boyunca sürekli kurslar, seminerler,

30

konferans hatta yurtdıĢında eğitim olanakları ile ileri eğitim görmeleri gerektiği vurgulanmıĢtır. Oakley ve Garforth (1988), „‟Yayım Eğitimi Rehberi (Guide to Extension Training)‟‟ isimli çalıĢmalarında, kırsal alandaki çiftçilerin istek ve ihtiyaçlarının karĢılanmasının yayımın öncelikli hedefi olması gerektiğini belirtmiĢlerdir. ÇalıĢmada, yayım elemanlarının mesleki yeterliliklerini ortaya koyan en önemli unsurlardan birisinin yayım elemanlarının üreticilerin öncelikli olarak ihtiyaç duydukları ve önem verdikleri konulara uygun yayım faaliyetleri gerçekleĢtirme konusundaki yeterlilikleri olduğu belirtilmiĢtir.

Macklin (1992), „‟Hindistan'da Tarımsal Yayım (Agricultural Extension in India)‟‟ isimli çalıĢmasında, eğitim ve ziyaret yaklaĢımına dayalı yayım sisteminde dünya genelinde en sık rastlanan sorunları, özellikle kadın çiftçilere ve küçük iĢletme sahibi çiftçilere yeteri kadar önem verilmemesi ve iletiĢim araçlarının özellikle bu kesimlerin tarımsal üretiminde verimliliği arttırmak amacıyla yeterli derecede kullanılmaması; program geliĢtirme sürecine çiftçilerin yeterli katılımının sağlanamaması; özellikle bağıĢların ya da çeĢitli kurum ve kuruluĢlarca verilen mali desteklerin yetersiz kaldığı durumlarda tarımsal yayım maliyetlerinin yüksek olması nedeniyle sorunlar yaĢanması olarak genelleĢtirmektedir.

AraĢtırmada ayrıca Dünya Bankası'nın konuyla ilgili çalıĢmaları sonucunda elde edilen tecrübelere de değinilmektedir. Dünya Bankası'nın tarımsal yayım çalıĢmaları konusundaki tecrübeleri, tarımsal yayım çalıĢmalarında hizmet götürülen bölgenin özelliklerine göre etkili olacak örgüt yapılarına ve yönetim anlayıĢına ihtiyaç duyulduğunu; tarımsal yayım çalıĢmalarında hizmet götürülen bölgenin özelliklerine uygun yöntem ve teknolojilerin geliĢtirilmesinin gerektiği; tarımsal yayımın bölge üreticilerinin istek ve ihtiyaçlarına hassas olması gerektiğini ortaya koymaktadır. Garforth (1992) “Öner Çiftçi Projesi Turkey” adlı çalıĢmasında önder çiftçi projesinin etkinliğini değerlendirmek amacıyla proje kapsamına alınan büyük ve orta büyüklükte (küçük) iĢletmelerin projenin etkinliği ile tarımsal yayım faaliyetlerindeki geliĢmeleri ve proje kapsamı dıĢındaki iĢletmelerle karĢılaĢtırarak incelemiĢtir. Bindlish ve Evenson (1993), „‟Kenya'da Eğitim ve Ziyaret Sistemine Dayalı Yayım Hizmetlerinin Performansının Analizi (Evaluation of the Performance of T&V Extension in Kenya)‟‟ isimli çalıĢmalarında, yayım elemanlarının önerilerinin benimsenme ve uygulanma düzeyini incelemektedirler. ÇalıĢma sonuçları yayım elemanları tarafından çiftçilere önerilen yeniliklerin uygulanma düzeyinin iĢletme geniĢliklerine göre farklılık göstermediğini ortaya koymuĢtur.

31 3.0. MATERYAL VE YÖNTEM

Ġstanbul Gıda Tarım ve Hayvancılık Ġl Müdürlüğü 2013 yılı verilerine göre Silivri Önder Çiftçi DanıĢmanlık Derneğine kayıtlı olan üye sayısı 111‟dir. Üye sayısının fazla olmaması nedeniyle tam sayım yönteminin uygulanması uygun görülmüĢtür. Bu bağlamda aĢağıdaki tabloda görüldüğü gibi, üye üreticilerin (üye çiftçilerin) bulunduğu Silivri Merkez, Akören, AlipaĢa, Çanta, Çeltik, Fener, Gazitepe, GümüĢyaka, Kavaklı, Ortaköy, SelimpaĢa, Yolçatı yerleĢkelerinde toplam 111 çiftçi ile yüz yüze görüĢülerek anket yapılmıĢtır.

Tablo 3.1: Silivri Köyleri ve ÖÇP‟ye üye çiftçi sayısı Köy Üye çiftçi sayısı

Akören 13

AlipaĢa 27

Çanta 5

ÇELTĠL 26

FENER 3

GAZĠTEPE 17

GümüĢyaka 3

Kavaklı 2

Merkez 7

Ortaköy 1

SelimpaĢa 3

seymen 1

yolçatı 3

Toplam 111

AraĢtırmada anket yöntemi ile elde edilen birincil veriler, SPSS istatistik paket programı ile değerlendirilmiĢ olup, mülakat ve gözlem ile elde edilen veriler ile birlikte değerlenmiĢtir.

AraĢtırmanın ikincil verileri ise yurt içi ve yurt dıĢı literatürlerden ve web sitelerinden elde edilen verilerden oluĢmaktadır.

32 4.0. BULGULAR VE TARTIġMA

4.1: Üretici Özellikleri

AraĢtırma yapılan bölgede elde edilen veriler doğrultusunda iĢletme sahiplerinin kimi özellikleri ortaya konulmuĢ olup, bu bağlamda üreticilerin yaĢı, eğitim durumu ve arazi

AraĢtırma yapılan bölgede elde edilen veriler doğrultusunda iĢletme sahiplerinin kimi özellikleri ortaya konulmuĢ olup, bu bağlamda üreticilerin yaĢı, eğitim durumu ve arazi