Saldırganlık Ölçeğine İlişkin Sonuç ve Tartışma

Bu başlık altında çalışma grubunun Saldırganlık Ölçeğine ait sonuçları incelenerek elde edilen sonuçların yapılan diğer araştırmalarla karşılaştırmalı şekilde tartışılması yer almaktadır.

5. “Barış Eğitimi Alan Öğrencilerin Saldırganlık Eğilimi Almayanlara Göre Daha Düşüktür.” Hipotezine İlişkin Sonuçlar

Araştırmaya katılan deney ve kontrol grubu öğrencilerinin saldırganlık ölçeğine ilişkin elde edilen verilerine göre öntestte her iki grup arasında anlamlı fark olmadığı ve sontest ve fark (kazanç) puanları arasında anlamlı fark bulunduğu gözlenmiştir. Sontestte gruplar arasında gözlenen fark deney grubu lehinedir. Saldırganlık ölçeğine ait puanların düşük olması öğrencilerin çatışmalarında yapıcı olmayan saldırgan davranışlarını daha az kullandıklarını göstermektedir.

Ayrıca deney grubu öğrencilerinin kendi içerisinde yapılan öntest-sontest karşılaştırmasında da sontest puanlarının öntest puanlarından daha düşük olduğu ve bu testler arasında anlamlı bir fark bulunduğu gözlenmiştir. Bu durumun kaynağının “Barış Eğitimi” programı olduğu ve bu sonuçlara dayanarak “Barış Eğitimi” programının öğrencilerin saldırgan davranışlarını azalttığı söylenebilir.

Tüm bu verilere dayanarak “Barış Eğitimi” programı uygulanmadan önce deney ve kontrol grubu öğrencilerinin yapılan öntestte saldırgan davranışlarını konusunda istenen eşitliği sağladıkları; programın deney grubu öğrencilerine uygulanması sonucu deney grubu öğrencilerinin saldırgan davranışlarının azaldığı gözlenmektedir. Bu koşullar “Barış Eğitimi” programının öğrencilerin saldırganlık davranışları üzerinde etkili olduğunu göstermektedir.

Benzer şekilde Şevkin (2008), tarafından yapılan araştırmada, “Müzakere ve Arabuluculuk Eğitimi” programının deney grubu öğrencilerine uygulanması sonucu deney grubu öğrencilerinin saldırganlık ölçeğine ilişkin sontest puanlarının öntest puanlarından daha yüksek olduğu ve fark (kazanç) puanları arasında anlamlı fark bulunduğu, bu farkın nedeninin uygulanan eğitim olduğu belirtilmektedir.

Benzer şekilde Johnson (1988), ortaokul 6. sınıf öğrencileriyle birlikte yaptığı çalışmada deney grubunu oluşturan 6. sınıf öğrencilerine çatışma çözme eğitimi uygulanılmış, kontrol grubuna ise eğitim verilmemiştir. Öğrencilere çatışma ile baş etmede saldırganlık davranışı yerine kullanabilecekleri olumlu davranışları öğretmeyi amaçlayan bir eğitim programı hazırlanılmıştır. Deney grubundaki öğrencilere arabuluculuk eğitim programının çerçevesinde iletişim becerileri ve sosyal problem çözme tekniklerini de öğretilmiştir. Araştırma sonunda, çatışma çözme eğitimi alan öğrencilerin, yaşadıkları çatışmalarla baş etmede olumlu yönde beceri kazandıkları belirlenmiştir.

Benzer şekilde Brown (1991), araştırmasında oluşturduğu deney grubuna verdiği eğitimle öğretmenlerin ve öğrencilerin eğitim öncesi ve sonrası çatışma çözme davranışlarında değişiklik olup olmadığını ve arabuluculuğu kullanıp kullanmadıklarını incelemiştir. Deney grubuna arabuluculuk eğitimi verilirken, kontrol grubuna hiçbir eğitim verilmemiştir. Araştırmanın sonucunda okulda yaşanan şiddet olaylarına bağlı disiplin problemlerinin azaldığı saptanmıştır.

Yurt içinde ve yurt dışında yapılan araştırmalar incelendiğinde, öğrencilerin yaşadıkları çatışmalarda saldırgan davranışlar kullanıp kullanmamalarında öğrencilere uygulanan ve şiddeti önlemeye yönelik hazırlanan eğitimlerin etkili olduğu gözlenmektedir. İlgili literatüre dayanarak “Barış Eğitimi” adlı programın öğrencilerin çatışma çözme stillerini olumlu ve yapıcı şekilde etkilediği ve saldırgan davranışlarını azalttığı söylenebilir.

6. “Barış Eğitimi Alan Kız Öğrencilerin Saldırganlık Eğilimi Almayanlara Göre Daha Düşüktür.” Hipotezine İlişkin Sonuçlar

Araştırmaya katılan deney ve kontrol grubu kız öğrencilerinin saldırganlık ölçeğine ilişkin elde edilen verilere göre öntestte her iki grup arasında anlamlı fark olmadığı ve sontest ve fark (kazanç) puanları arasında anlamlı fark bulunduğu gözlenmiştir. Sontestte gruplar arasında gözlenen fark deney grubu lehinedir. Saldırganlık ölçeğine ait puanların düşük olması kız öğrencilerin çatışmalarında yapıcı olmayan saldırgan davranışlarını daha az kullandıklarını göstermektedir.

Ayrıca deney grubu kız öğrencilerinin kendi içerisinde yapılan öntest-sontest karşılaştırmasında da sontest puanlarının öntest puanlarından daha düşük olduğu ve bu testler arasında anlamlı bir fark bulunduğu gözlenmiştir. Bu durumun kaynağının “Barış Eğitimi” programı olduğu söylenebilir.

Tüm bu verilere dayanarak “Barış Eğitimi” programı uygulanmadan önce deney ve kontrol grubu kız öğrencilerinin yapılan öntestte saldırgan davranışları konusunda istenen eşitliği sağladıkları; programın deney grubu kız öğrencilerine uygulanması sonucu deney grubu kız öğrencilerinin saldırgan davranışlarının azaldığı gözlenmektedir. Bu koşullar “Barış Eğitimi” programının kız öğrencilerin saldırgan davranışları üzerinde etkili olduğunu göstermektedir.

7. “Barış Eğitimi Alan Erkek Öğrencilerin Saldırganlık Eğilimi Almayanlara Göre Daha Düşüktür.” Hipotezine İlişkin Sonuçlar

Araştırmaya katılan deney ve kontrol grubu erkek öğrencilerinin saldırganlık ölçeğine ilişkin elde edilen verilere göre öntestte her iki grup arasında anlamlı fark olmadığı ve sontest ve fark (kazanç) puanları arasında anlamlı fark bulunduğu gözlenmiştir. Sontestte gruplar arasında gözlenen fark deney grubu lehinedir. Saldırganlık ölçeğine ait puanların düşük olması erkek öğrencilerin çatışmalarında yapıcı olmayan davranışlarını daha az kullandıklarını göstermektedir.

Ayrıca deney grubu erkek öğrencilerinin kendi içerisinde yapılan öntest- sontest karşılaştırmasında da sontest puanlarının öntest puanlarından daha düşük olduğu ve bu testler arasında anlamlı bir fark bulunduğu gözlenmiştir. Bu durumun kaynağının “Barış Eğitimi” programı olduğu ve bu programın erkek öğrencilerin

saldırgan davranışlarını azalttığı söylenebilir.

Tüm bu verilere dayanarak “Barış Eğitimi” programı uygulanmadan önce deney ve kontrol grubu erkek öğrencilerinin yapılan öntestte saldırgan davranışları konusunda istenen eşitliği sağladıkları; programın deney grubu erkek öğrencilerine uygulanması sonucu deney grubu erkek öğrencilerinin saldırgan davranışlarının azaldığı gözlenmektedir. Bu koşullar “Barış Eğitimi” programının erkek öğrencilerin saldırgan davranışları üzerinde etkili olduğunu göstermektedir.

8. “Barış Eğitimi Alan Kız ve Erkek Öğrenciler Arasında Saldırganlık Eğilimi Bakımından Fark Yoktur.” Hipotezine İlişkin Sonuçlar

Araştırmaya katılan deney grubu kız ve erkek öğrencilerinin saldırganlık ölçeğine ilişkin elde edilen verilerine göre öntest, sontest ve fark (kazanç) puanları arasında her iki cinsiyet karşılaştırıldığında anlamlı fark olmadığı gözlenmiştir. Elde edilen verilere dayanarak Barış Eğitimi alan kız ve erkek öğrencilerin saldırganlık eğilimleri bakımından anlamlı bir fark olmadığı hipotezi doğrulanmaktadır.