Sağlık hizmetleri piyasası bazı özelliklerinden dolayı diğer mal ve hizmet piyasalarından bazı farklılıklar göstermektedir. Sağlık hizmetlerinin klasik piyasa yapısından farklı olan yönleri sekiz noktada toplanabilmektedir (Tarım, 2000: 1028):
1. Sağlık hizmetlerinde talebin yapısı, 2. Hastane hizmetleri arzı,
3. Doktorun davranışı, 4. Hizmetlerin belirsizliği,
5. Hastaların talepte irrasyonel tutumları, 6. Ahlaki sorunlar,
7. Hizmetlerin dışsal yapısı, 8. Fiyat yapısı.
Sağlık hizmetleri temel hizmet sunucusu olan doktorların durumu normal hizmet sunuculardan üç noktada ayrılmaktadır. Birincisi, doktor normal bir hizmet üretiminden farklı bir davranış içerisindedir. İkincisi, doktorun ürettiği hizmeti deneme imkanı yoktur. Üçüncüsü ise doktorun kendi çıkarından çok toplumun çıkarına yönelik bir çaba içinde olmasıdır.
Sağlık hizmetleri piyasasında elde edilen toplumsal marjinal fayda, bireysel marjinal faydadan büyük olabilmektedir. Örneğin bir aşı kampanyası yoluyla ileride toplumu etkileyebilecek bulaşıcı bir hastalığın önlenmesinden elde edilen yarar, tek bir ferdin hastalığının önlenmesinden elde edilecek yarardan büyük olacaktır. Diğer taraftan, sağlık hizmetlerine olan talep bir belirsizlik arz eder. Çünkü fertlerin ne zaman ve ne şekilde hasta olacaklarını önceden belirlemek imkansızdır. İşte bu belirsizlik, fertlerin sağlık harcamaları için birikimde bulunmaları gereksizleşmektedir. Birikimde bulunulsa dahi, bu kaynak ya uzun süre kullanılmayacak veya ihtiyacın gerektirdiği miktarın altında yada üstünde olacaktır. Belirsizlikten kaynaklanan bu olumsuzluğu gidermek iki yolla mümkün olabilir ki bunlar; ön ödeme yoluyla sağlık sigortasının yaygınlaştırılması ve sağlık hizmetlerinin finansmanının devletin üstlenmesidir.
Sağlık hizmetlerini klasik piyasa yapısından ayıran belirsizlikler aşağıdaki gibi sıralanabilir;
1. Hastalar tedavi süresince kendilerine yapılan tedavinin gerçek maliyetini hesaplayamazlar.
2. Hastalar kendilerine yapılan tedavinin maliyetini hesaplayamadıkları gibi uygulanan tedavinin niteliği konusunda da bilgi sahibi değildirler.
3. Ahlaki sorunlar belirsizliğin bir başka nedenidir.
Doktorların birbirlerini kötülemeleri ya da meslektaşlarının hizmetleri hakkında bireyleri olumsuz etkilemeleri söz konusu değildir. Çünkü böyle bir davranış hem evrensel ahlak kurallarına hem de sağlık sektöründe genel kabul görmüş kurallara aykırı sayılmaktadır.
Sağlık hizmetlerinin bazılarından yararlanmak tüketim harcaması olarak kabul edilirken, bazısı da yatırım harcaması olarak kabul edilmektedir. Fertlerin korku, endişe ve şüphelerinden kurtulmak için yaptıkları harcamalar tüketim harcaması, sağlık düzeyinin, dolayısıyla işgücü verimliliğinin korunması ve geliştirilmesi için yapılan harcamalar da yatırım harcaması olarak değerlendirilmektedir.
İrrasyonel davranışlar olarak hastanın hastalığıyla çelişebilecek bir tutum içerisine girmesi durumu tarif edilmektedir. Bu durum üç başlık altında toplanabilir (Karabulut, 1999: 356):
1. Hasta hastalığını inkar eden bir davranış içinde tedaviyi ret edebilir.
2. Sinirsel hastalıklarda hasta rasyonel davranış göstermez.
3. Acil olarak tedavi gereksinimi olan pek çok hasta mali yetmezlikten ötürü bunu sağlayamaz.
Sağlık kurumlarını diğer endüstri ve hizmet kurumlarından ayıran bazı özellikler vardır. Bunlar aşağıdaki gibi sıralanabilir (Kavuncubaşı, 2000: 52):
· Sağlık kurumlarında uzmanlaşma yüksek seviyededir; hastalık dokusunda ortaya çıkan değişiklikler, tıp bilimi ve teknolojisindeki gelişmeler uzmanlaşma derecesini artıran faktörlerin başında gelmektedir.
· Sağlık kurumlarında işlevsel bağımlılık çok yüksektir; bu nedenle farklı meslek gruplarının faaliyetleri arasında yüksek düzeyde eşgüdümün olması zorunludur.
· Sağlık kurumlarında insan kaynakları profesyonel kişilerden oluşur ve bu kişiler kurumsal hedeflerden çok mesleki hedeflere önem verirler.
· Hekimlerin hizmet miktarını ve sağlık harcamalarının önemli bir bölümünü belirleyen faaliyetleri üzerinde etkili yönetsel ve kurumsal denetim mekanizmasının kurulması zordur.
· Hastaneler başta olmak üzere tüm sağlık kurumlarında ikili otorite hattı bulunmaktadır ve bu durum eşgüdümleme, denetim ve çatışma sorunlarını beraberinde getirmektedir.
· Sağlık kurumlarında yapılan işler oldukça karmaşık ve değişkendir.
· Sağlık kurumlarında gerçekleştirilen etkinliklerin büyük kısmı acil ve ertelenemez niteliktedir.
· Yapılan işler hata ve belirsizliklere karşı oldukça duyarlıdır ve toleransı yoktur.
· Çıktının tanımlanması ve ölçümü güçtür.
Sağlık diğer ürünlerden, sağlık sektörü de diğer sektörlerden farklılıklar gösterir. Bunları kısaca şu şekilde sıralayabiliriz (Çilingiroğlu, Sağlık Bakımı Piyasalarının Gerçek Yüzü, http://www.medinfo.hacettepe.edu.tr/ders/TR/D3/7/3065.doc, 27.04.2009):
a. Tüketici hakimiyeti: Bazı istisnalar dışında sağlık bakımında tutarlılık ya
yoktur ya da olanaksızdır. Hizmeti kullanan yararını maksimize etmek için kendi ekonomik kaynaklarını kullanırken akılcı karar veremeyebilirler. Örneğin bilinci yerinde olmayan hastalar. Ayrıca bazı hizmetler, örneğin koruyucu hekimlik hizmetleri ödeme isteği olmayanlarca tüketilmezler. Bu nedenle de sağlık bakımı devlet tarafından da sunulur.
b. Talebin doğası: Sağlık diğer ürünlerden farklıdır. Her şeyden önce sağlık
alınıp satılamaz, çoğu zaman ölçülüp, değerlendirilemez. Bu durumda sağlık yerine sağlık hizmetleri piyasasından bahsetmek gereklidir. Sağlık hizmeti türemiş taleptir. Sağlık hizmetlerine talep düzensizdir ve
çoğunlukla önceden kestirilemez. Talebin karşılanmaması durumunda ciddi sağlık sorunları ve hatta ölüm söz konusu olabilmektedir. Talebin karşılanmaması durumunda doğacak sonuçların doğrudan ekonomik etkileri olabilmektedir (işgücü kaybı, gelir kaybı vb.).
c. Risk ve belirsizlik: Sağlık bakımı ihtiyacını kestirmek zordur. Maliyetler
genellikle belirsiz ve yüksektir. Hastalık zaman aralıkları düzensiz, türü belirsiz bir olaydır. Bu nedenle kamuda ve özel sektörde sigorta sistemleri geliştirilmiştir.
d. Kurumsal etkileşim: Hasta karar verme
ehliyetini doktora bırakır. Burada hastanın sorunu doktorun kendi için en iyi olanı yapacağından emin olamamasıdır. Doktor, hastayı etkileyerek talebin artmasını sağlayabilir. Bazı mediko-legal düzenlemeler bu sorunun hafiflemesine yardımcı olsa da bilgi asimetrisi nedeniyle tatmin edici biri kurumsal ilişki kurmak kolay olmamaktadır.
e. Bağımsız kaynak hareketliliği (Arz koşulları): Sağlık bakımı piyasası
serbest rekabete açık değildir. Piyasaya girebilmek için sağlanması gereken şartlar vardır. Diploma sahibi olmak yani tıp/eczacılık fakültesini bitirmek, ilaç ruhsatı almak, vb. tıp eğitimi sübvanse edilir. Ancak fakülteye giriş ve mezuniyet kısıtlandırılmış ve denetime bağlanmıştır. Eğitim genellikle kar amacı gütmeyen kurumlar tarafından yapılır. Pazarda sınırlı sayıda ve çeşitte becerilerin olması amaçlanır. Sağlık çalışanları, var olan güçlü etik ve profesyonel oluşumlara uymak ile yükümlüdürler. Bunun dışında bazı yasal düzenlemeler de mevcut olabilir. Örneğin sağlıkta reklam yapma ve fiyat kırma yasağı vb.
d. Fiyatları pazar belirler: Ulusal sağlık sistemlerinde genelde tek alıcı
vardır. Üretici talebi bilinçli olarak arttırabilir.
arasında belirgin bilgi farklılığı vardır. Sağlık çalışanları hastanın hastalığı hakkında hastadan çok daha fazla bilgi sahibidirler. Hasta doktorun tıbbi becerileri hakkında çoğu zaman yeterince bilgi sahibi değildir. Zaten çoğu durumda doktorunu seçme hakkına sahip de değildir. Birey aynı hastalığa tekrar yakalansa dahi geçmiş deneyimlerine ilişkin bilgi de zaman aşımına uğrar ve bilgi toplamak için ya zaman yoktur ya da bu iş pahalıdır. Hekim de bilgi verme konusunda pek de istekli değildir. Hatta meslektaşlarıyla çelişkiye düşmek de istemezler. Ayrıca ahlaki gerekçelerle de reklam yapmak için dışa açılmazlar.
g. Ürünün belirsizliği: Tedavinin etkisindeki belirsizlik ve hastanın
tedaviye bireysel yanıtının belirsizliğidir. Tedavileri sonuçları belirsizdir.
h. Dışsallık ve kamu malları: Sağlık bakımında tüketim ya da üretim
faaliyetlerinden dolayı farklı gruplara yayılan dışsallık (etki) sıklıkla görülür. Aşılama, halk sağlığı önlemleri, kanalizasyon, temiz su türünden örnekler fiziksel dışsal etki örnekleridir. Çevre koşullarının düzelmesinden herkes yararlanır. Ayrıca bulaşıcı hastalık tedavisinden dolayı da dışsallık doğar. Bazı sağlık bakımı hizmetleri de kamu malı özelliği taşır. Yani bazı hizmetler bir guruba sunulurken diğerlerini dışlamak mümkün değildir.
i. Tekelcilik: Sağlık bakımında doğal tekelleşmeye doğru bir eğilim vardır. İlaç
ürünleri ile ilgili firmalar ve hastaneler buna örnektir.