Proje yaklaşımı doğrultusunda, “Besin Grupları Projesi” uygulanmıştır. Proje boyunca çocukların, istekli ve ilgili oldukları gözlenmiştir. Çocuklar tüm proje boyunca verilen görevleri büyük bir hevesle yerine getirmişlerdir. Soru sormayı, öğrenmek istedikleri üzerinde düşünmeyi, daha yaratıcı ve üretken olmayı, işbirliği içinde çalışmayı öğrenmişlerdir. Alan ziyaretleri sırasında, çocukların uzmanlara çeşitli sorular sormaları, soru sorma ve düşünme becerilerini geliştirdiklerine dair bir örnek olarak tanımlanabilir.
Çocukların proje çalışmasıyla birlikte gösterdikleri gelişimin önemli göstergelerinden biri, projenin başlangıcında yaptıkları bireysel resimlerle projenin son aşamasında yaptıkları resimler arasındaki belirgin farkların oluşmasıdır.
Proje yaklaşımı kendi başına bir yaklaşım olarak tanımlansa da, pek çok farklı öğrenme öğretme stratejileri arasında, faklı sınıf yapıları ve ortamlarıyla
kolaylıkla bütünleştirilebilecek kullanışlı bir stratejidir. Bu nedenle özellikle okulöncesi dönemde popüler bir yaklaşım olarak kullanılmaktadır.
IV. BÖLÜM
1.
BULGULAR
Bu bölümde bir okulöncesi eğitimi almakta olan altı yaş grubu çocuklarına proje yaklaşımı kullanılarak verilen beslenme eğitiminin çocuklardaki beslenme bilgi düzeyine etkisinin nasıl olduğuna ilişkin bulgulara yer verilmiştir.
Đlk olarak çocukların ve ailelerin özelliklerini saptamak amacıyla
hazırlanan bilgi formunun değerlendirilmesinden elde edilen bulgular ele alınacaktır.
Đkinci olarak çocukların besin gruplarına ilişkin bilgi düzeylerinin
belirlenmesine yönelik formun öntest ve sontest sonuçlarının
Çocukların ve ailelerin özelliklerini saptamak amacıyla hazırlanan bilgi formunun değerlendirilmesinden elde edilen bulgular:
Tablo 4: Çocuklar ve Aileleri Hakkındaki Bilgiler Deney Grubu (n = 15) Kontrol Grubu (n = 15) n % n % Cinsiyet Kız 7 46.6 7 46.6 Erkek 8 53.4 8 53.4 Annelerin Yaşları 20-24 1 6.7 1 6.7 25-29 7 46.6 8 53.3 30-35 6 40 6 40 35 ve üstü 1 6.7 - - Babaların Yaşları 25-29 6 40 7 46.6 30-35 7 46.6 7 46.6 35 ve üstü 2 13.4 1 6.8
Annelerin Eğitim Durumu
Đlkokul 10 66.7 11 73.3
Ortaokul - - 1 6.7
Lise 2 13.3 3 20
Yükseköğretim 3 20 - -
Babaların Eğitim Durumu
Đlkokul 4 26.6 5 33.3
Ortaokul 2 13.5 1 6.8
Lise 4 26.6 5 33.3
Yükseköğretim 5 33.3 4 26.6
Annelerin Meslek Grupları
Ev Hanımı 10 66.6 11 73.3
Serbest Meslek - - 1 6.7
Memur 3 20 - -
Đşçi 2 13.4 3 20
Babaların Meslek Grupları
Serbest Meslek 4 26.7 5 33.4
Memur 5 33.3 3 20
Đşçi 6 40 7 46.6
Ailedeki Çocuk Sayısı
1 - - 1 6.8
2 10 66.6 10 66.6
Yukarıdaki tabloda araştırmaya katılan deney grubu ve kontrol grubu öğrencilerinin dağılımı verilmiştir. Tablodan anlaşıldığı üzere deney ve kontrol grubunun öğrenci sayıları birbirine eşittir. Deney grubunda da kontrol grubunda da 15 öğrenci ile çalışılmıştır.
Araştırmaya katılan öğrencilerin cinsiyete göre dağılımı incelendiğinde, araştırmaya katılan toplam 30 öğrencinin 14’ü kız (% 46.6) , 16’sı erkek (% 53.4) öğrenciden oluşmaktadır. Deney ve kontrol grubunu ayrı ayrı incelediğimizde deney grubu öğrencilerinin % 46.6’sı kız, %53.4’ü erkek öğrenciden oluşurken, kontrol grubunun da % 46.6’sının kız, %53.4’ünün erkek öğrenciden oluştuğu görülmektedir.
Annelerin yaşlarına göre dağılımı genel olarak 25-29 yaş arasında yoğunlaşmıştır. Deney grubunda 25-29 yaş arası annelerin oranı % 46.6 iken, 30- 35 yaş arası annelerin oranı % 40, 20-24 yaş arası ve 35 yaş üstü annelerin oranı % 6.7 oranındadır. Kontrol grubunda ise 25-29 yaş arası annelerin oranı % 53.3 iken, 30-35 yaş arası annelerin oranı % 40, 20-24 yaş arası bu oran da % 6.7’dir. Kontrol grubunda 35 yaş ve üstü anneye rastlanmamıştır.
Babaların yaşa göre dağılımları incelendiğinde, deney grubunda 25-29 yaş arası babaların oranı % 40, 30-35 yaş arası babaların oranı % 46.6, 35 yaş ve üstü babaların oranı ise de % 13.4’tür. Kontrol grubunda 25-29 yaş arası babaların oranı %46.6, yine 30-35 yaş arası babaların oranı da % 46.6, 35 yaş ve üstünde ise bu oran % 6.8’dir. Her iki grupta da 25 yaşından küçük babaya rastlanmamıştır.
Annelerin eğitim durumu incelediğinde her iki grupta da ilkokul eğitimi düzeyinde yoğunlaştığı görülmektedir. Deney grubunda annelerin eğitim durumu incelendiğinde % 66.7’sinin ilkokul mezunu, ortaokul mezunu annenin olmadığı, %13.3’ünün lise mezunu olduğu, % 20’sinin de üniversite mezunu olduğu görülmektedir. Bu durumda deney grubu öğrencilerin annelerinin çoğunun
ilkokul mezunu olduğu söylenebilir. Bu da deney grubunun çoğunun annesinin eğitim seviyesinin alt düzeyde olduğunu ortaya koymaktadır.
Kontrol grubunda annelerin eğitim durumu incelendiğinde, % 73.3’ünün ilkokul mezunu olduğu, % 6.7’sinin ortaokul mezunu olduğu, % 20’sinin lise mezunu olduğu görülmektedir. Kontrol grubunda üniversite mezunu anneye rastlanmamıştır. Bu durumda kontrol grubu öğrencilerin annelerinin çoğunun ilkokul mezunu olduğu söylenebilir. Bu da kontrol grubunun çoğunun annesinin eğitim seviyesinin alt düzeyde olduğunu ortaya koymaktadır. Ancak deney ve kontrol grubu öğrencilerin annelerinin eğitim durumlarını karşılaştırdığımızda anne eğitim düzeyleri bakımından hemen hemen eşit seviyede olduğu görülmektedir.
Deney grubunda babaların eğitim durumu incelendiğinde % 26.6’sının ilkokul mezunu, % 13.5’inin ortaokul mezunu, %26.6’sının lise mezunu olduğu, % 33.3’ünün de üniversite mezunu olduğu görülmektedir. Bu durumda deney grubu öğrencilerin babalarının çoğunun üniversite mezunu olduğu söylenebilir. Bu da deney grubu öğrencilerinin babalarının eğitim seviyesinin üst düzeyde olduğunu ortaya koymaktadır.
Kontrol grubunda babaların eğitim durumu incelendiğinde, % 33.3’ünün ilkokul mezunu olduğu, % 6.8’inin ortaokul mezunu olduğu, % 33.3’ünün lise mezunu olduğu, % 26.6’sının üniversite mezunu olduğu görülmektedir. Bu durumda kontrol grubu öğrencilerin babalarının çoğunun lise mezunu olduğu söylenebilir. Bu da kontrol grubu öğrencilerinin babalarının eğitim seviyesinin orta düzeyde olduğunu ortaya koymaktadır.
Deney grubu çocukların anne meslek durumlarına göre dağılımları incelendiğinde, % 66.6’sı ev hanımı, % 20’si memur, %13.4’ü işçidir. Deney grubu öğrencilerin annelerinin meslek durumları incelendiğinde ağırlıklı olarak annelerin ev hanımı oldukları görülmektedir.
Kontrol grubu çocukların anne meslek durumlarına göre dağılımları incelendiğinde, % 73.3’ü ev hanımı, % 6.7’si serbest meslek sahibi, %20’si işçidir. Kontrol grubu öğrencilerin annelerinin meslek durumları incelendiğinde ağırlıklı olarak annelerin ev hanımı oldukları görülmektedir. Kontrol grubu ve deney grubu arasında bir karşılaştırma yaparsak iki grupta da annelerin çoğunun ev hanımı olduğu görülmektedir. Deney ve kontrol grubunda anne mesleğinde bir benzerlik görülmüştür.
Deney grubu çocukların baba meslek durumlarına göre dağılımları incelendiğinde, % 26.7’si serbest meslek sahibi, % 33.3’ü memur, % 40’ı işçidir. Deney grubu öğrencilerin babalarının meslek durumları incelendiğinde ağırlıklı olarak işçi oldukları görülmektedir.
Kontrol grubu çocukların baba meslek durumlarına göre dağılımları incelendiğinde, % 33.4’ü serbest meslek sahibi, % 20’si memur, % 46.6’sı işçidir. Kontrol grubu öğrencilerin babalarının meslek durumları incelendiğinde ağırlıklı olarak işçi oldukları görülmektedir. Deney ve kontrol gruplarının baba meslek durumları karşılaştırıldığında iki grupta da ağırlıkla işçi olarak benzerlik göstermektedir.
Deney grubunda 1 çocuğa sahip olan kimse yokken, % 66.6’sı 2 çocuğa sahip, % 33.4’ünün de 3 çocuğa sahip olduğu görülmektedir. Deney grubundaki çocukların ailelerinde 4 ve fazlası çocuğa sahip olan kimse yoktur.
Kontrol grubunda % 6.8’i 1 çocuğa sahip iken, % 66.6’sı 2 çocuğa sahip, % 26.6’sının da 3 çocuğa sahip olduğu görülmektedir. Kontrol grubundaki çocukların ailelerinde 4 ve fazlası çocuğa sahip olan kimse yoktur.
Çocukların besin gruplarına ilişkin bilgi düzeylerinin belirlenmesine yönelik formun öntest ve sontest sonuçlarının değerlendirilmesinden elde edilen bulgular :
Tablo 5: Eğitim Öncesi ve Sonrası Besin Grupları Bilgi Düzeyi Dağılımı Besin
Grupları Bilgi Düzeyi
Eğitim Öncesi Eğitim Sonrası
Deney Kontrol Deney Kontrol
Sayı % Sayı % Sayı % Sayı %
Yeterli 0 0 0 0 14 93.33 2 13.33
Yetersiz 15 100 15 100 1 6.66 13 86.66
Toplam 15 100 15 100 15 100 15 100
Besin grupları bilgi düzeyinin 100 puan üzerinden değerlendirilmesi sonucunda deney ve kontrol grubu çocukların eğitim öncesinde yetersiz düzey kabul edilen 70 ve 70’in altı puanlar alanlar deney grubunda % 100, kontrol grubunda da % 100’dür. Yeterli düzey kabul edilen 71 ve 71’in üstü puan alanlar, deney grubunda % 0, kontrol grubunda % 0’dır. Eğitim sonrasında ise deney ve kontrol grubu çocukların besin gruplarına yönelik aldıkları beslenme eğitimi sonunda, deney grubunun % 93.33‘ünün besin gruplarına ilişkin bilgi düzeyleri yeterli düzeye yükselirken, kontrol grubunda ise bu oran sadece % 13.33‘e yükselmiş, yetersiz bilgi düzeyine sahip olanlar deney grubunda eğitim sonrasında % 6.66 iken, kontrol grubunda % 86.66’ya düştüğü Tablo-5’te görülmektedir.
Deney ve kontrol grubundaki çocukların “Besin Grupları Bilgisi Saptama Formu” aracılığı ile saptanan bilgi düzeyleri karşılaştırılmıştır. Deney grubunun öntest ve sontest sonuçları karşılaştırılırken eşlenik t-testi, kontrol grubunun öntest ve sontest sonuçları karşılaştırılırken yine eşlenik t-testi kullanılmıştır. Deney grubu ile kontrol grubunun öntest sontest sonuçları karşılaştırılırken bağımsız t-testi kullanılmıştır.
Araştırmanın alt problemlerine ilişkin bulguları ele alırsak:
Araştırmanın birinci alt problemine bağlı olarak deney grubunun öntest başarı puanı ile kontrol grubunun öntest başarı puanları arasında anlamlı düzeyde farklılık olup olmadığına ait bulgular Tablo-6’da verilmiştir.
Tablo 6: Deney ve Kontrol Gruplarının Öntest Puanlarının Karşılaştırılmasına Đlişkin Bağımsız t-testi Analizi Sonuçları
GRUP n x s t p
Deney 15 37.60 9.775
.159 .875
Kontrol 15 37.07 8.581
Ortaya çıkan sonuçlar analiz edildiğinde, her iki grubun öntest puanlarının birbirine yakın bir dağılım gösterdiği, deney grubunun aritmetik ortalamasının x=37.60 ve standart sapmasının s = 9.775; kontrol grubunun aritmetik ortalamasının x = 37.07 ve standart sapmasının s = 8.581 olduğu görülmektedir. Puanlar arasında anlamlı bir fark olup olmadığı bağımsız t-testi ile test edildiğinde t = 0.159 ve p = 0.875 olarak bulunmuştur.
Deney ve kontrol grubunun öntest sonuçları incelendiğinde ortalama puanlar arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır. (t=0.159, p = 0.875). Bu sonuç, proje yaklaşımlı beslenme eğitiminden önce deney grubu ve kontrol grubu öğrencilerinin konu ile ilgili bilgi düzeyleri arasında anlamlı bir farkın olmadığını göstermektedir
Araştırmanın ikinci alt problemine bağlı olarak deney grubunun sontest başarı puanı ile deney grubunun öntest başarı puanları arasında anlamlı düzeyde farklılık olup olmadığına ait bulgular Tablo-7’de verilmiştir.
Tablo 7: Deney Grubunun Öntest-Sontest Puanlarının Karşılaştırılmasına Đlişkin Eşlenik t-testi Analizi Sonuçları
GRUP n x s t p
Öntest 15 37.60 9.775
16.076 .001
Sontest 15 83.20 6.961
Tablo-7’de proje yaklaşımlı beslenme eğitiminin uygulandığı deney grubunun öntest ve sontest başarı puanlarını incelendiğinde, deney grubunun öntest ile sontest başarı puanı arasında bir artışın olduğu görülmektedir. Elde edilen bulgular analiz edildiğinde; deney grubu öğrencilerin öntest puan ortalamalarının x = 37.60 ve standart sapmalarının s = 9.775, sontest puan ortalamalarının x = 83.20 ve standart sapmalarının s = 6.961 olduğu görülmektedir.Ortalamalar arasındaki bu farkın anlamlı olup olmadığına yönelik yapılan eşlenik t-testi sonucunda t = 16.076 ve p<0.001 olarak bulunmuş ve dolayısıyla deney grubunun öntest ve sontest puanları arasında sontest puanları lehine anlamlı bir farkın olduğu sonucu ortaya çıkmıştır.
Araştırmanın üçüncü alt problemine bağlı olarak kontrol grubunun sontest başarı puanı ile kontrol grubunun öntest başarı puanları arasında anlamlı düzeyde farklılık olup olmadığına ait bulgular Tablo-8’de verilmiştir.
Tablo 8:Kontrol Grubunun Öntest-Sontest Puanlarının Karşılaştırılmasına Đlişkin Eşlenik t-testi Analizi Sonuçları
GRUP n x s t p
Öntest 15 37.07 8.581
17.122 .001
Sontest 15 56.80 12.114
Tablo-8’de öğretmenlerinin sözel anlatım yolu kullanılarak geleneksel yöntemle beslenme eğitimi verilen kontrol grubunun öntest ve sontest başarı puanları incelendiğinde, kontrol grubunun öntest ile sontest başarı puanı arasında
bir artışın olduğu görülmektedir. Elde edilen bulgular eşlenik t-testi ile analiz edildiğinde; kontrol grubu öğrencilerin öntest puan ortalamalarının x = 37.07 ve standart sapmalarının s = 8.581 , sontest puan ortalamalarının x = 56.80 ve standart sapmalarının s = 12.114 olduğu görülmektedir.Ortalamalar arasındaki bu farkın anlamlı olup olmadığına yönelik yapılan eşlenik t-testi sonucunda t = 17.122 ve p< 0.001 olarak bulunmuş ve dolayısıyla kontrol grubunun öntest ve sontest puanları arasında sontest puanları lehine anlamlı bir farkın olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Bu sonuçlara göre kontrol grubunun öntest puanlarına göre sontest puanlarında bir artış olmasına rağmen sontest ortalamalarının 70 puanın altında olması nedeniyle başarısız kabul edilmektedir. Buna göre verilen geleneksel eğitimin bir etkisi olmuş ancak başarıya ulaşamamıştır.
Araştırmanın dördüncü alt problemine bağlı olarak deney grubu sontest başarı puanı ile kontrol grubunun sontest başarı puanı arasında anlamlı düzeyde farklılık olup olmadığına ait bulgular Tablo-9’da verilmiştir.
Tablo 9: Deney ve Kontrol Grubunun Sontest Puanlarının Karşılaştırılmasına Đlişkin Bağımsız t-testi Analizi Sonuçları
GRUP n x s t p
Deney 15 83.20 6.961
7.318 .001
Kontrol 15 56.80 12.114
Elde edilen sonuçlar analiz edildiğinde, her iki grubun sontest puanlarının birbirine göre farklı bir dağılım gösterdiği, deney grubunun aritmetik ortalamasının x = 83.20 ve standart sapmasının s = 6.961; kontrol grubunun aritmetik ortalamasının x = 56.80 ve standart sapmasının s =12.114 olduğu görülmektedir. puanlar arasında anlamlı bir fark olup olmadığı bağımsız t-testi ile test edildiğinde t = 7.318 ve p<0.001 olarak bulunmuş ve dolayısıyla deney grubu ve kontrol grubunun sontest başarı puanları arasında deney grubu lehine anlamlı bir farkın olduğu sonucu ortaya çıkmıştır.
Bu sonuçlara dayanarak deney grubunun kontrol grubuna oranla sontest puanlarına göre daha yüksek başarı elde etmiştir. Elde edilen sonuç, proje yaklaşımı ile planlanan ve uygulanan beslenme eğitiminin geleneksel yönteme göre okulöncesi dönemde öğrenci başarısını arttırmada daha etkili olduğunu göstermektedir.
Deney ve kontrol grubu çocukların öntest sontest sonuçları t-testi ile cinsiyet açısından değerlendirildiğinde:
Tablo 10: Deney Grubu Cinsiyet Farkı Deney
Grubu Cinsiyet n x Fark s t p
Öntest Kız 7 37.14 .857 10.902 .165 .871 Erkek 8 38.00 9.155 .163 .873 Sontest Kız 7 84.00 1.500 9.798 .382 .693 Erkek 8 82.50 3.665 .404 .713
Deney grubu öntest cinsiyet farkı t-testi sonuçları incelendiğinde, kızlarda ortalama x = 37.14 iken, erkeklerde ortalama x = 38.00 ve ortalamalar arasındaki farkın 0.857 olduğu görülmektedir. Kızlarda t değeri t = .165, erkeklerde t değeri t = .163, kızlarda p = .871, erkeklerde p = .873 olduğu görülmektedir.
Deney grubu sontest cinsiyet farkı t-testi sonuçları incelendiğinde, kızlarda ortalama x = 84.00 iken, erkeklerde ortalamanın x = 82.50 yükseldiği ve ortalamalar arasındaki farkın 1.500 olduğu görülmektedir. Kızlarda t = .382, erkeklerde t = .404, kızlarda p = .693, erkeklerde p = .713 olduğu görülmektedir. Bu sonuçlara göre deney grubu kız ve erkek çocukların hem eğitim öncesi hem de eğitim sonrası farkının önemsiz olduğu belirlenmiştir.
Tablo 11: Kontrol Grubu Cinsiyet Farkı Kontrol
Grubu Cinsiyet n x Fark s t p
Öntest Kız 7 34.29 5.214 4.957 1.247 .240
Erkek 8 39.50 10.569 1.192 .255
Sontest Kız 7 51.43 10.071 6.705 1.794 .102
Erkek 8 61.50 14.172 1.714 .110
Kontrol grubu öntest cinsiyet farkı t-testi sonuçları incelendiğinde, kızlarda ortalama x = 34.29 iken, erkeklerde ortalama x = 39.50 ve ortalamalar arasındaki farkın 5.214 olduğu görülmektedir. Kızlarda t = 1.247, erkeklerde t = 1.192, kızlarda p = .240, erkeklerde p = .255 olduğu görülmektedir.
Kontrol grubu sontest cinsiyet farkı t-testi sonuçları incelendiğinde, kızlarda ortalama x = 51.43 iken, erkeklerde ortalamanın x = 61.50 yükseldiği ve ortalamalar arasındaki farkın 10.071 olduğu görülmektedir. Kızlarda t = 1.794, erkeklerde t = 1.714, kızlarda p = .102, erkeklerde p = .110 olduğu görülmektedir. Bu sonuçlara göre kontrol grubu kız ve erkek çocukların hem eğitim öncesi hem de eğitim sonrası farkının önemsiz olduğu belirlenmiştir.
2.
TARTIŞMA VE YORUM
Okulöncesi eğitim almakta olan altı yaş grubu çocuklarına verilen proje yaklaşımıyla beslenme eğitiminin beslenme bilgi düzeylerine etkisinin araştırıldığı bu araştırmada şu sonuçlara ulaşmak mümkündür.
Çocuklara ve ailelere ait bulguları yorumlayacak olursak karşımıza şu sonuçlar çıkmaktadır:
Araştırmaya katılan çocuklarının oranları her iki grupta da biribirine eşittir. Deney ve kontrol grubu karşılaştırılınca kız ve erkek sayıları her iki grupta eşitken, iki grupta kız sayısı erkek sayısından bir eksiktir. Ebeveynlerin çoğunluğu orta yaş grubundadır ve eğitim durumları annelerde genellikle ilkokul düzeyinde iken, babalarda lise düzeyinde yoğunlaşmıştır. Anne meslek durumları incelendiğinde her iki grupta da çoğunun ev hanımı olduğu, babaların ise işçi olduğu görülmektedir. Ailedeki çocuk sayısı ise 2 olarak yoğunlaşmaktadır.
Çocukların besin grupları bilgi düzeyine ilişkin bulguları yorumlayacak olursak karşımıza şu sonuçlar çıkmaktadır:
Araştırmanın bulgularına göre proje yaklaşımı kullanılarak beslenme eğitiminin planlandığı ve uygulandığı deney grubu ile geleneksel yönteminin uygulandığı kontrol grubu öntestleri aritmetik ortalamaları arasında anlamlı bir farklılık (t=0.159, p=0.875) olmadığı görülmektedir. Bu durum, deneysel olarak seçilen gruplarda işlem öncesinde bir farkın olmayışı iki denk grubun ele alındığının bir göstergesidir. Ayrıca deney grubunun sontest aritmetik ortalaması
öntest aritmetik ortalamasına göre bir artış göstermiştir (t=14.717,
p<0.001). Aynı şekilde, kontrol grubunun sontest aritmetik ortalaması öntest aritmetik ortalamasına göre bir artış göstermiştir (t= 17.122, p<0.001). Denel işlem sonrasında, her iki grubun sontest puanlarının birbirine göre farklı bir
dağılım gösterdiği, t=7.318 ve p<0.001 olarak bulunmuş; dolayısıyla deney grubu ve kontrol grubunun sontest puanları arasında deney grubu lehine anlamlı bir farkın olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Đşlem sonrasında anlamlı farkın deney grubu lehine çıkması araştırmacının uyguladığı yöntemin, uygulanmayan gruba göre etkililiğini ortaya koymaktadır. Bu sonuçlara dayanarak deney grubunun kontrol grubuna göre sontest puanları daha yüksektir. Elde edilen bu sonuç, proje yaklaşımıyla verilen beslenme eğitiminin, geleneksel yönteme göre daha etkili olduğunu göstermektedir.
Deney ve kontrol gruplarının cinsiyet farkı incelendiğinde, deney ve kontrol grupları içerisindeki kız ve erkekler arasında hem öntest hem de son test sonuçlarında fark önemsiz bulunmuştur. Bu sonuç Ünver (2004) tarafından yapılan araştırmanın cinsiyet ile ilgili sonuçlarıyla tutarlılık göstermektedir.
Sonuç olarak proje yaklaşımı kullanılarak verilen beslenme eğitimi geleneksel yönteme göre altı yaş okulöncesi dönemi çocuklarının besin grupları bilgi düzeylerini arttırmada daha etkili olduğu saptanmıştır. Buna göre beslenme eğitimi üzerinde proje yaklaşımlı eğitim, konuların, etkinliklerin çocukların sahip olduğu araştırma, öğrenme isteğine cevap verebilecek biçimde işlenmesine yardımcı olmaktadır.
Bu araştırmanın sonuçları proje yaklaşımlı öğretimin öğrenci başarılarını nasıl etkilediğini inceleyen araştırmalarla ve beslenme eğitiminin önemini ve etkililiğini ele alan diğer araştırmalarla aynı doğrultudadır.
Kurt (2007) tarafından okulöncesi eğitim kurumlarına devam eden beş-altı yaş çocuklarının sosyal uyum ve becerilerine proje yaklaşımlı eğitim programlarının etkisinin incelenmesi amacıyla bir araştırma yapılmıştır. Araştırmada bir deney, iki kontrol grubu oluşturulmuş ve deney grubu çocukları ile günlük eğitim programlarının bir parçası olarak proje yaklaşımlı eğitim uygulanmıştır. Kontrol gruplarına ise günlük eğitim programları uygulanmaya devam edilmiştir. Araştırma sonucunda, proje yaklaşımlı eğitim programlarının
uygulandığı deney grubundaki çocukların sosyal uyum ve becerilerinde, Sosyal Uyum ve Beceri Ölçeği ile tüm alt faktörlerinde anlamlı bir farklılığın olduğu ortaya çıkmıştır.
Yılmaz, Beyazkürk ve Anlıak tarafından (2006), ülkemizde proje yaklaşımının, eğitim programlarının bütünleyici bir parçası olarak daha aktif ve işlevsel biçimde kullanımını sağlamak ve yaygınlaşmasına katkıda bulunmak amacıyla; “Proje Yaklaşımıyla bir Uygulama Örneği: Süt Projesi” başlıklı bir çalışma yapılmıştır. Bu çalışma kapsamında yürütülen süt projesinin hedefi, çocukların, temel bir besin maddesi olan süte yönelik ilgilerini arttırarak konuyla ilgili bilgileri derinlemesine öğrenmelerini sağlamaktır. Çalışma, Ege Üniversitesi Rektörlüğüne bağlı Kampus Anaokulu’na devam eden altı yaşındaki 15 çocuk ve ilgili sınıfın öğretmeniyle birlikte 5 gün boyunca yürütülmüştür. Bu çalışmanın başlangıçta belirlenen hedeflerine ulaştığı, çocukların sütle ilgili tutumlarını olumlu yönde geliştirdiği ve bu gelişimin davranışlarına da yansıdığı gözlenmiştir.
Coughlin (1996), proje yaklaşımlı eğitime bir örnek olarak proje yaklaşımlı eğitim programlarını 19 Avrupa ülkesinde uygulamıştır. Elde sonuçlara göre; okulöncesi öğretmenleri, öğretme sürecinde yeni roller üstlenmiştir. Bu çocukların gelişim süreçlerine dair daha çok bilgi sahibi olma, iyi gözlem ve zaman yönetimi yapabilmek ve eskisine göre daha esnek olmayı içermektedir. Aileler, çocukların eğitiminde daha aktif bir rol üstlenmiştir.
Literatürden alıntısı yapılan yukarıdaki çalışmalar bu araştırmayı destekler niteliktedir. Yukarıdaki araştırmalara göre, proje yaklaşımının öğrenci başarısını artırdığını, öğrenmeyi zevkli, eğlenceli ve anlamlı kıldığını, öğrencilere çok çeşitli beceriler kazandırdığını, ailelerin etkin katılımını sağladığını, projelerin öğrencilerin derslerine olan motivasyonlarını arttırdığını ve öğrenmelerini daha kalıcı kıldığını, öğrencilerde grupla çalışma bilincinin, yaratıcılıklarının ve el becerilerinin geliştiğini ortaya koymaktadır. Özellikle Kurt (2007) ve Yılmaz ve diğerleri (2006) tarafından yapılan çalışmalar okulöncesi çocukları konu edinerek
bu araştırma ile hedef kitlesinin aynı olması bakımından önemlidir. Bu çalışmalar ile yaptığımız araştırmanın sonuçlarının tutarlıklık göstermesi bu araştırmayı güçlendirmektedir.
Ünver (2004) “Beş altı yaş okulöncesi dönemi çocukları için geliştirilecek, besin gruplarına yönelik beslenme eğitimi programlarının, çocukların beslenme bilgisi ve davranışlarına etkisi” isimli araştırmayı Çanakkale ili Bayramiç ilçesi ilköğretim okulları anasınıflarında yürütmüştür. 25 kişilik deney 25 kişilik kontrol grubu oluşturarak ön testler uygulanmış, daha sonra deney grubuna uygulanacak beslenme eğitim programı belirlenmiş ve belirlenen bu program dört hafta boyunca uygulanmıştır. Kontrol grubunun bilgileri ise öğretmenlerin verdikleri bilgilerle sınırlı kalmıştır.
Araştırma sonuçlarına göre, deney grubu ve kontrol grubu arasında ön test