Ekonomik kalkınmanın belirleyicilerini ekonomik faktörler, siyasal ve yönetsel faktörler, hukuksal ve kurumsal faktörler, sosyo-kültürel faktörler şeklinde sıralamak mümkündür.
Ekonomik kalkınmanın birçok belirleyeni olmakla birlikte ekonomik faktörler belirleyiciler arasında büyük öneme sahiptir. Ekonomik faktörlerin varlığı ile ülkeler kalkınma sürecinde önemli aşamalar kaydetmekte ve genel anlamda diğer faktörler de ekonomik faktörlere bağlı olarak gelişme gösterebilmektedir. Bu nedenle çalışmada ekonomik faktörler değerlendirilmiştir.
Ekonomik faktörleri; doğal kaynaklar, yatırım ve sermaye birikimi, dış ticaret, doğrudan yabancı sermaye yatırımları, teknoloji, altyapı, finansal gelişme, ekonomik büyüme, vergi, gelir dağılımı olmak üzere ona ayırmak mümkündür. Öncelikle konular hakkında teorik bilgi verilmiş daha sonra yapılan ampirik çalışmalara değinilmiştir.
Doğal Kaynaklar Doğal kaynaklar; çevrede bulunan, insanların ihtiyaçlarının karşılanmasına ve toplumsal hedeflerin gerçekleştirilmesine imkan veren ve bu girişimlerin yapılmasını kolaylaştıran araçlardır. Bu araçların kaynağa dönüşmesi insanların onları değerlendirip üretim ile tüketimde kullanılmasıyla mümkün olmaktadır. Doğal kaynaklar; doğal yollar ile oluşmuş ve insanların ihtiyaçlarının giderilmesinde kullanılabilen kaynaklardan oluşmaktadır (Başol vd., 2005: 62). Doğal kaynakların geliştirilmesi ve değer oluşturulması yoluyla toplumun zenginleşmesi ile ekonomik kalkınmaya katkı sağlayabilmektedir. Günümüzde ekonomik ve sosyal kalkınmada doğal kaynakların önemi anlaşılmış bulunmaktadır (Han & Kaya, 2008: 260).
Doğal kaynaklar ekonomik kalkınma sürecine endüstrileşmenin belli safhalarına destek vererek katkı sunabilmektedir. Endüstrileşme süreci tamamlandığında tarım ekonomisinden sanayi ekonomisine geçilmekte, kırdan kent yaşamına geçilmekte ve üretimde eski teknolojiler yerine yeni teknolojiler kullanılmaya başlanmaktadır (Başol vd., 2005: 67). Doğal kaynaklar ile ekonomik kalkınma arasındaki ilişkiyi inceleyen birçok çalışma literatürde mevcuttur (Bkz.
Barbier (2003); Philippot (2010); Wen (2011)). Yapılan çalışmalarda genellikle doğal kaynaklar ile ekonomik kalkınma arasında bir ilişki olduğu belirlenmiştir (Bkz. Barbier (2003); Philippot (2010)). Diğer yandan doğal kaynaklar (kömür) ile kalkınma arasında anlamlı bir ilişki tespit edemeyen çalışmaya da rastlanmaktadır (Bkz. Wen (2011)). Doğal kaynaklar ile ekonomik kalkınma arasındaki ilişkiyi inceleyen Barbier (2003), panel veri analizini kullanarak Tropikal gelişmekte olan ülkelerde (kişi başına düşen reel GSYH’sı 3500 dolardan az olan ekonomiler) 1961-94 döneminde tarımsal arazi ile ekonomik kalkınma arasındaki ilişkiyi incelemiştir.
Yapmış olduğu çalışma sonucunda, tarım arazisi genişlemesi ile ekonomik kalkınma arasında bir ilişki tespit etmiştir. Benzer bir çalışmada Philippot (2010), panel veri analizi yöntemiyle Orta ve Doğu Avrupa ülkeleri ile Eski Sovyetler Birliği'nden geçiş ekonomilerinde 1990-2003 döneminde doğal kaynaklar ile ekonomik büyüme arasındaki ilişkiyi incelemiştir. Çalışmada bağımlı değişken olarak kişi başına düşen geliri kullanmıştır. Yapmış olduğu çalışma sonucunda doğal kaynaklar ile ekonomik büyüme arasında güçlü ve olumlu bir ilişki tespit etmiştir. Başka bir çalışmada Wen (2011), panel veri analizini kullanarak Çin’in Şansi ilinde kömür kaynaklarının geliştirilmesi ile ekonomik kalkınma arasındaki ilişkiyi incelemiştir. Yapmış olduğu çalışma sonucunda, kömür kaynağının bolluğu ile ekonomik gelişme arasında anlamlı bir ilişki tespit edememiştir. Ekonomik faktörler arasında yer alan doğal kaynaklar ile ekonomik kalkınma arasında bir ilişki olduğu gerek teorik gerekse ampirik literatürde görülmektedir. Doğal
kaynaklar ile ekonomik kalkınma arasındaki ilişkinin sebebi; doğal kaynaklar ile ekonomik kalkınmanın ilk aşamasının gerçekleştirilmesi (örneğin tarımsal üretim) ve bu kaynakların verimli bir şekilde kullanılmasıyla birlikte ekonomik kalkınma sürecinin hız kazanabileceği şeklinde ifade edilebilir.
Ülke ekonomisi dengeli olduğu sürece, yabancı yatırımcıların ülkeye yatırım yapma istekleri artar ve ulusal para değer kazanmış olur.
Bir ülkenin ekonomik dengelerini etkileyen başlıca makro ekonomik etkenler ise şu şekildedir;
Cari İşlemler ve Ödemeler Dengesi
Türkiye gibi,gelişmekte olan ülkelerde, cari işlemler açığının artması ekonomik büyümenin artışına işaret edebilir.Fakat cari açığın artması devletin giderek borçlandığını gösterir ve enflasyonu arttırıcı bir unsurdur. Ancak gelişmiş ülkelerde, yani tüketiminden daha fazla üretebilen ülkelerde cari fazla oluşur ve ülke dış finansman yoluyla büyümesini sağlayabilir.
İşsizlik Oranı
İşsizlik oranı, çalışmak istediği halde iş bulamayan hane halkının, nüfustaki toplam işgücüne oranıdır.
Bir ülkede işsizlik oranı yükselmeye başlarsa, hane halkı daha az gelir elde eder. Buna bağlı olarak ülke genelinde tüketim azalmaya başlar.Tüketimin azalması ise firmaların üretimlerini yavaşlatmasına ve personel azaltımına gidilmesine sebep olur.
İşsizlik oranının düşmesi ise, hane halkının gelirinde artışa yol açar ve tüketimin canlanmasına sebep olur.Artan talebi karşılamak için firmalar daha fazla üretir ve daha fazla personele ihtiyaç duyar.
İşsizliğin düşük olması ülkede daha fazla üretime sebep olduğu için ekonomik büyümeyi olumlu destekler.
İşsizlik verisi ülkenin ekonomik durumunu hakkında uzun vadeli fikir veren bir göstergedir.
İşsizliğin düşük olduğu ülkelerin para birimi değer kazanırken, yüksek olduğu ülkelerde değer kaybeder.
Enflasyon
Enflasyon, mal ve hizmetlere olan talebin karşılanamaması durumunda ortaya çıkar.
Ekonomide üretim miktarından fazla talep oluşursa mal ve hizmetlere ödenmeye razı olunan fiyat artar. Bu durum fiyatlar genel seviyesini yükselterek enflasyon oluşumuna sebep olur.
Enflasyon oranı arttığında, üretim verimliliği azalır ve üretimden aracı kuruluşlara fon akışı başlar. Enflasyon oranının, optimal seviyeden aşağı inmesi durumunda ise ticari ve mali sektörde durgunluk yaşanır.
Enflasyon rakamının optimal seviyede olması üretimde dengeli bir durum oluşturur böylece üretim verimliliği ve aracı kurum faaliyetlerinde de verimlilik oranı artış gösteririr.
Enflasyon rakamı makul bir seviyede olduğu sürece iç talebin canlı olmasını sağlar ve ekonomik büyümeyi olumlu destekler.
Ancak enflasyon yüsek seviyelerde olduğunda ülkede gelir adaletsizliğine sebep olup, ekonomik büyümeyi ve istikrarı olumsuz etkileyebilir.
Gayri Safi Yurt İçi Hasıla (GSYİH)
1. GSYİH ülkenin ekonomik büyüklüğünü ölçmeye yarayan önemli göstergelerden biridir.
2. GSYİH, bir ülke sınırları içerisinde, belli bir zaman diliminde üretilen tüm nihai mal ve hizmet toplamının ülkenin para birimi cinsinden değeridir.
3. GSYİH'daki değişim, ülke ekonomisindeki büyümeyi veya daralmayı gösteren önemli bir makroekonomik veridir.
4. GSYİH genellikle yıllık olarak ölçülen bir göstergedir ve kişi başına GSYİH’nın artması bir ekonomideki yaşam standartlarıyla doğru orantılıdır.
5. Bir ülkenin GSYİH’nın yükseliyor olması, o ülkedeki yaşam standartının da yükseliyor olduğu anlamına gelir.
Faiz Oranları
Döviz fiyatlarını etkileyen en önemli nedenlerden biri de ülkedeki faiz oranlarıdır.
Ülkeler arasındaki faiz oranı farkları döviz kurlarının dalgalanmasına yol açar. Uluslararası sermaye faizin az olduğu ülkeden, çok olduğu ülkeye doğru hareket eder.
Dolayısıyla, bir ülkenin faiz oranlarının artması para biriminin değerlenmesine,düşmesi ise değer kaybetmesine yol açar.