MAKĀSID DÜŞÜNCESİNİN ORTAYA ÇIKIŞI VE İLK KAYNAKLARI 1
5. Makasıd Düşüncesinin İlk Kaynakları 1. Kaffâl Şâşî
Makāsıdüşşerianın ortaya çıkış sürecinin Kaffâl Şâşî ile başladığı söylenebilir. Kaffâl Şâşî Mehâsinüşşeria fî furûi’ş-şâfiiyye adlı eserinde makāsıdüşşerianın nüvesi olarak anlaşılabilecek bilgiler vermiştir. Bu, makāsıdüşşerianın terimleşme sürecinde Kaffâl Şâşî’nin önemli bir ba-samak olduğunu göstermektedir. Kaffâl Şâşî’nin kitabında dînî hüküm-lerin müstahsen olduğunu isbata çalışması da bunu desteklemektedir (Kaffâl Şâşî, 2007). Kaffâl Şâşî’nin kitabının adından yola çıkarak
makā-sıdüşşerianın “mehâsinüşşeria” şeklinde ifade edildiğini söylememizin önünde bir engel bulunmamaktadır. “Mehâsin” kelimesinin “hasen”in kıyasa aykırı olarak üretilmiş çoğulu olduğu göz önünde bulundurul-duğunda makāsıd ile hüsün-kubuh arasındaki ilişkiye bir delil olarak değerlendirilebilir. Bu, makāsıdüşşerianın ortaya çıkışının hüsün-kubuh tartışmalarının ilk çıktığı dönemlere kadar götürülebileceğine işaret sa-yılabilir.
Makāsıd düşüncesini ele alan çalışmalarda bu düşüncenin ortaya çıkışı Cüveynî’ye dayandırılır. Cüveynî’nin makāsıd düşüncesinin ge-lişiminde önemli bir yerinin olduğunda kuşku yoktur. Bununla birlikte Cüveynî’nin içinde bulunduğu toplumsal çevre ve Horasan bölgesinde-ki Şâfiî/Eş’arî alimlerden olduğu göz önünde bulundurulduğunda onun konuya yaklaşımında etkili olan sebeplerin ondan önce de bazı alimler üzerinde etkili olması mümkündür. Bunun en önemli örneğini Cüvey-nî öncesi dönemde Horasan bölgesindeki Şâfiî/Eş’arî ulemadan Kaffâl Şâşî teşkil etmektedir. Kaffâl Şâşî, Mehâsinüşşeria adlı eserinde makā-sıd, maslahat ve istislah terimlerine yer vermiştir ve istislahı maslahat anlamında kullanmıştır. Kaffâl Şâşî’nin söz konusu eserini diğer fıkıh kitaplarından ayıran özelliği dînî hükümlerin erdemli siyaset (es-siyâ-setü’l-fâdıla) adını verdiği kapsam içerisindeki yerini ortaya koyması ve hüsün-kubuh ile olan ilişkisine işaret etmesidir. Kaffâl Şâşî’nin es-siyâ-setü’l-fâdıla kavramına yüklediği anlam göz önünde bulundurulduğun-da onunla aynı dönemde Şâş’ta (Türkistan) yaşamış olan Fârâbî’nin el-Medinetü’l-fâdıla’sından etkilenmiş olabileceğini düşünmemizin önünde bir engel bulunmamaktadır. Fârâbî’ye göre ideal toplum (el-Me-dinetü’l-fâdıla) ihtiyaçları karşılanmış ve fertlerin birbirlerinin gerçek mutluluğa ulaşmasına yardımcı olduğu toplumdur. Kaffâl Şâşî ise dînî hükümlerin maslahatlara dayandığı çerçevesinde bu hükümlerin ideal bir toplumun oluşmasındaki ve varlığını sürdürmesindeki rollerine işa-ret eder. Makāsıdın kısımlara ayrılırken satım akdi gibi mubah bir işle-min zarûriyyât içerisinde değerlendirilmesi buna mukabil taharet gibi bir farzın tahsîniyyât çerçevesinde ele alınması dînî hükümlerin ideal bir toplum içerisindeki yerini belirleme düşüncesine dayalıdır. Mehâ-sin’de fıkha ilişkin bir kaynak zikredilmez. Ancak ilk dönem felsefecile-rine atıfta bulunulması dikkat çekicidir (Kaffâl Şâşî, 2007).
Kaffâl Şâşî’ye göre o, dînî hükümlerin akıl ile uyumlu olduğunu ve erdemli siyaset (es-siyâsetü’l-fâdıla) kapsamında olduğunu göstermek için bu eseri kaleme almıştır. Kaffâl Şâşî’nin bu eseri yazmasının başka bir sebebi de dini hükümlerin illetlerini soran kişiye cevap teşkil et-mesidir. Kaffâl Şâşî’ye göre erdemli siyaset kapsamındaki hükümlerde
talil geçerli olmalıdır. Ancak ona göre dînî hükümler akıl ile uyumlu olmakla birlikte bunlarda aklın belirleyici bir rolü yoktur. Kaffâl Şâşî’ye göre dînî konularda aklın işlevi hükmü ortaya koymak değil anlamaktır (Kaffâl Şâşî, 2007).
Kaffâl Şâşî, Mehâsin’de makāsıd düşüncesinin temelini teşkil eden illetlerden bahseder ve Allah’ın hükümleri ortaya koymasındaki hikmeti belirler, dînî hükümleri de bu hikmet çerçevesinde ele alır. Bu çerçe-vede Kaffâl Şâşî; hadesten ve necâsetten tahâretin hikmeti, günde beş vakit namaz kılmanın emredilmesi, zekât hisselerindeki hikmet vb.
konularda hükümlerin gerekçelerini ortaya koyar. Hikmetlerine işaret ettiği hükümlerin erdemli siyaset adını verdiği kapsam içerisindeki ye-rini de gösterir. Kaffâl Şâşî’nin dînî hükümlerin hikmete ve maslahata dayalı olduğunu ortaya koyarken atıfta bulunduğu erdemli siyaset kav-ramı ele aldığı hükümlerin toplumsal yönüne işaret etmektedir. İdeal bir toplumun oluşması ve devamlılığını sürdürmesi çerçevesinde dînî hü-kümlerin nasıl bir işlevinin olduğunu göstermeye yöneliktir. Bunun en belirgin örneği, onun ceza hukukundaki hadleri izahında görülür. Ona göre hadlerin konulması toplumda haksızlıkların ortadan kaldırılması ve engellenmesi maksadına dayalıdır. Kaffâl Şâşî, hükümleri hikmetleri ile birlikte ele aldıktan şu sonuca ulaşmaktadır: Dînî hükümlerin tü-münden maksat; hakların ihya edilmesi, mazluma insaf ve dinin içerdiği manaları aklın da güzel gördüğüdür (Kaffâl Şâşî, 2007).
Kaffâl Şâşî’nin Mehâsin’i mukaddime ve dört bölümden oluşmak-tadır. Birinci bölümde tahâret, namaz, oruç, hac, zekât, cihat, yiyecek-i-çecek ve giyinmeye ilişkin hükümler yer alır. Bu bölümde dikkat çeken nokta, tahâretlere ilişkin hükümlerin tahsîniyyât çerçevesinde değer-lendirilmesidir. Bu, tahsînî maslahatlara Cüveynî’den ve Gazzâlî’den önce Kaffâl Şâşî’nin işaret ettiğini ortaya koymaktadır. Mehâsin’in ikin-ci bölümünde nikah ve talakla ilgili hükümler ele alınmaktadır. Kaffâl Şâşî’nin nikahla ilgili olarak bu akde duyulan ihtiyacı zarûrî olarak de-ğerlendirmesi makāsıdın kısımlarından zarûriyyâtın çekirdeğini oluş-turmaktadır (Kaffâl Şâşî, 2007).
5.2. Cüveynî
Dînî hükümlerde iyiliği elde etme ve kötülüğü giderme gayesi ol-duğunu belirten Cüveynî’nin hüsün kubuh ile makāsıdüşşeria arasında bağlantı kurduğunu söylemek mümkündür. Allah’ın dînî hükümleri vaz etmek suretiyle kulların maslahatlarını gözettiğini ifade eden Cüvey-nî, makāsıdüşşeria ve aslah arasında da bir bağlantı kurmuş olmaktadır.
Cüveynî’nin makāsıdı zarûriyyât, hâciyyât ve tahsîniyyât şeklinde
özet-lenebilecek bir sınıflandırmaya tabi tutması; Şâfiî mezhebinde mürsel maslahatların kabulü çerçevesinde işlevseldir. Nitekim Cüveynî’ye göre zarûriyyât ve hâciyyât çerçevesindeki maslahatlar şer’î delille destek-lenmese de kabul edilirler. Tahsîniyyât çerçevesindeki maslahatlar ise şer’î delille desteklenmedikçe kabul edilmezler. Maslahatların zarûriy-yât-hâciyyât-tahsîniyyât şeklinde sınıflandırılmasına neden ihtiyaç du-yulduğu da bu çerçevede önem taşımaktadır.
Makāsıd düşüncesinin temelini oluşturan, Gazzâlî de dahil olmak üzere makāsıd nazariyesine katkıda bulunan alimlerin birçoğunun eser-lerinde yer verdikleri zarûriyyât-hâciyyât-tahsîniyyât şeklindeki tasnif ilk olarak Cüveynî’nin Burhân’ında düzenlenmiştir. Gazzâlî’nin Menhûl adlı eseri Cüveynî’nin görüşlerinin güvenilir bir özeti olarak değerlen-dirilmiştir. Cüveynî aynı zamanda dinin korunması, canın korunması, aklın korunması, neslin korunması, malın korunması olarak sıralanan beş zarûrî esasa da ilk işaret edenlerdendir.
Cüveynî makāsıd ile ilgili düşüncelerine ağırlıklı olarak Burhân’ın kıyas bölümünde illet bahsi kapsamında yer vermiştir. Cüveynî’nin makāsıd ile ilgili tasnifini illetin kısımları olarak incelemesi ve makāsı-dı illet olarak görmesi makāsıd düşüncesinin ortaya çıkışına illetin kay-naklık ettiğini göstermesi açısından önemlidir (Cüveynî, 1997).
5.3. Gazzâlî
Gazzâlî’nin makāsıda ilişkin düşünceleri de mürsel maslahatın ka-bulü çerçevesinde Şâfiî mezhebinde önemli bir merhaleyi temsil eder.
Zira Şâfiî mezhebinde mürsel maslahatın hangi şartlar altında kabul edi-leceği Gazzâlî ile sınırları belli hale gelmiştir. Mürsel maslahatın zarûrî, kat’î ve küllî olması halinde kabul edileceğini belirtmesi buna örnek teş-kil etmektedir. Gazzâlî’nin makāsıdı zarûriyyât, hâciyyât ve tahsîniyyât şeklinde sınıflandırması da bu sınıflandırmaya niye ihtiyaç duyulduğuna ve bu sınıflandırmanın ne anlam ifade ettiğine açıklık kazandırmaktadır.
Bu tasnifle Gazzâlî şer’î delille desteklenmese de amel edilmesi gereken maslahatları tespite çalışmaktadır. Gazzâlî’ye göre zarûriyyât dışındaki maslahatlar şer’î delille desteklenmeden amel edilmezler. Çünkü zarû-riyyât dışındaki maslahatlar; maslahatların kabul edilemsi çerçevesinde ileri sürülen zarûrî, kat’î ve küllî olma şartlarından zarûrî olma şartını yerine getirmiş olmazlar (Gazzâlî, 1994).
KAYNAKÇA
Abdülazîm Dîb. Fıkhu İmâmi’l-Harameyn Abdülmelik b. Abdullah Cüveynî.
Mansûre 1988.
Âlim, Yusuf Hâmid. el-Makâsıdü’l-âmme li’i-şerîati’l-islâmiyye. Riyad 1994.
Allâl Fâsî. Makâsıdü’ş-şerîati’l-islâmiyye ve mekârimuhâ. (baskı yeri yok) 1993.
Bardakoğlu, Ali. “Hüsn ve Kubuh Konusunda Aklın Rolü ve İmam Matüridi”.
EÜİFD. V/4, Kayseri 1987.
Cüveynî. el-Burhân fî usûli’l-fıkh. Beyrut 1997.
Çelebi, İlyas. “Hüsün ve Kubuh”. DİA. XIX, 60-65.
Dönmez, İbrahim Kafi. “Maslahat”. DİA. XXVIII, 79-94.
Gazzâlî. el-Müstasfâ min ilmi’l-usûl. Beyrut 1994.
Görgün, Tahsin. “Hüsün-Kubuh Meselesi Kadı Abdülcebbar’ın Yaklaşım Şeklinin Tahlili Bir Tasviri veya Toplumsal Varlığı Sürdürmenin Makul Yolları Üzerine Bir Araştırma”. İslam Araştırmaları Dergisi. V/5, İstanbul 2001.
İbn Kadı Şühbe. Tabakâtu fukahâi’ş-Şâfiiyye. Kahire ts. , (Mektebetü’s-sekâfeti’d-dîniyye).
Kaffal Şâși. Mehâsinü’ş-şerîa fî fürûi’ş-Şâfiiye kitâbun fî makâsıdi’ş-şerîa (thk.
Muhammed Ali Samak). Beyrut 2007.
Kadı Abdülcebbar. Şerhu’l-usûli’l-hamse. İstanbul 2013.
Mesud, Muhammed Halid. İslam Hukuk Teorisi (trc. Muharrem Kılıç). İstanbul 1997.
Opwis, Felicitas Meta Maria. Maslaha: An Intellectual History of a Core Concept in Islamic Legal Theory (Doktora Tezi,2001). Yale University.
Türker, Ömer. “İlahi Fiillerin Nedenliliği Sorunu: Gazzali’nin Mesleleye Yaklaşımı ve Katkısı”. İslam Araştırmaları Dergisi. XI/17, İstanbul 2007.
Yaran, Rahmi. İslam Hukukunda İhtiyaç Kavramı ve Kurumsallaşması. İstanbul 2007.
Zebîdî, Ebü’l-Feyz Muhammed b. Muhammed. Tâcü’l-arus min cevâhiri’l-kâmûs. Beyrut 1994.
Zeyd, Mustafa. el-Maslaha fi’t-teşrîi’l-islâmî ve Necmeddin Tûfî. Kahire 1954.