Akan N, Fındıklı M.Y, Alasya E, Gökçakıroğlu H. 2008. Mersin‘de Birinci Basamak Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Hemşire ve Ebelerin Şiddete Maruz kalan Kadınlara Yaklaşımları “I.kadın Sağlığı Kongresi “Kadına Yönelik Şiddet” Kongre Kitabı, Ankara.
Arabacı LB, Karadağlı A, 2006. Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Belirtilerini Tanımlarına İlişkin Ölçek Geliştirme. Sağlık ve Toplum Dergisi, 16(2):101–112.
Aşırdizer M. 2006. Acil Servislere Başvuran Çocuk ve Kadın İstismarı Olgularına Hekimlerin Yaklaşımı. Türkiye Klinikleri. J Surg Med Sci, 2(50):39-47.
Batuk Hİ. 2002. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddette Sosyodemografik Özellikler ve Adli Tıbbi Yaklaşım. T.C. Adalet Bakanlığı Adli Tıp Kurumu Başkanlığı, Uzmanlık Tezi, İstanbul.
Bütün C. 2002. Kadına Yönelik Ölümle Suçlanan Şiddetin Değerlendirilmesi. T.C. Adalet Bakanlığı Adli Tıp Kurumu Başkanlığı, Uzmanlık Tezi, İstanbul.
Can Y. 2015. Üniversite Öğrencilerinin Aile, Cinsiyet Rolleri ve Kadına Yönelik Şiddete İlişkin Tutumları. International Journal of Social Sciences and Education Research, 1 (1), 163-175.
CEDAW. 2016. Birleşmiş Milletler Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi (CEDAW) 19 nolu tavsiye kararı, http://www.un.org/womenwatch/daw/cedaw/recommendations/recomm.htm#rec om19 adresinden edinilmiştir.
Celbiş O, Kaya M, Güneş G. 2001. Malatya’da Beş Yıllık Süreçte Adliyeye Yansıyan Kadın Mağdurların Değerlendirilmesi. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Aile Ve Toplum Dergisi, 1(4).
Demir Ü. 2000. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. AÜ Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 3(1), 57-61.
Dönmezer S. 1996. Çağdaş Toplumda Şiddet Ve Mafya Suçları. Yapı Kredi Yayınları, 6-7, s. 215-220.
Ergil D, 2001. Şiddetin Kültürel Kökenleri. Bilim Ve Teknik Dergisi, Şubat, 40-41. Erten Y, Ardalı C. 1996. Saldırganlık Şiddet Ve Terörün Psikososyal Yapıları. Yapı
Kredi Yayınları, 6-7, s. 143-163.
Fundamental Rights Agency(FRA) 2014. Violence against women: an EU-wide survey Main results. European Union Agency for Fundamental Rights. https://fra.europa.eu/en/project/2012/fra-survey-gender-based-violence-against- women/events
Gharaibeh MK, Abu-Baker NN, Aji S.2012 Attitudes toward and justi_ cation for wife abuse among Syrian medical and nursing students. Journal of Transcultural Nursing, 23(3):297–305.
Gutmanis I, Beynon C, Tutty L, Wathen CN, MacMillan HL. 2007. Factors influencing identification of and response to intimate partner violence: a survey of physicians and nurses. BMC Public Health, 7(1), 1.
29 Hinderliter D, Doughty AS, Delaney K, Pitula CR, Campbell J. 2003. The effect of intimate partner violence education on nurse practitioners' feelings of competence and ability to screen patients, J Nurs Educ., Oct; 42(10): 449–454. ICN. 2001. Nuırses, Always There for You: United Against Violence, International
Nurses Day. Anti-Violence Tool Kit. Geneva. Violence
Işık SN. 1995. Başından Bugüne-Şiddete Uğrayan Kadınlara Yasal Haklar, Fırsatlar ve Bunları Kullanma Amaçlı Bilgilendirme/Bilinçlendirme Eğitimi Projesi Şiddete Karşı Somut Bir Adım: Ankara Gecekondularında Kadınlarla Ortak Bir Çalışma, Kadın Dayanışma Vakfı, Ankara.
İlkkaracan P. 1996. Türkiye’den Almanya’ya Göç Etmiş Kadınların Yaşamı Ve Aile İçi Şiddet, Almanya Araştırması. Sıcak Yuva Masalı. Aile İçi Şiddet Ve Cinsel Taciz Kadının İnsan Hakları Projesi, 74, İstanbul.
Kara P,Akçayüzlü Ö,Gür AÖ,Evşen N. 2018 Sağlık Çalışanlarının Kadına Yönelik Şiddeti Tanımalarına İlişkin Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesi Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi,8(3):115-122
Kocaer Ü. 2006. Hekim ve hemşirelerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Koverola C, Panchanadeswaran S. 2004. Domestic Violence Interventions with Women of Color. The Intersection of Victimization and Cultural Diversity, Health Consequences of Abuse in the Family a Clinical Guide for Evidence- Based Practice, Ed. By Kendall-Tacket KA, American Psychological Association. Washington.
McCue ML. 2008. Domestic Violence: A Reference Handbook. ABC-CLIO, Inc. California: Santa Barbara.
Oktay E. 2015. Türkiye'nin ve Dünyanın Ortak Sorunu: Kadına Şiddet, Journal of Academic Studies, 16(64), s. 57-118.
Okutan N. 2007. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet-Van’da, Kadınların Şiddet Deneyimleri, Şiddeti Doğuran Koşullar ve Başetme Biçimleri, Şiddetin Kadın Sağlığına Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Oskay ÜY, Dikencik BK. 2005. Tecavüz ve Hemşirelik Bakımı. Sağlık ve Toplum Dergisi, 15(1):32
Othman S, Adenan M. 2008. Domestic violence management in Malaysia: A survey on the primary health care providers. Asia Pacific family medicine, 7(1), 1. Özerkmen N. 2012. Toplumsal Bir Olgu Olarak Şiddet. Akademik Bakış Dergisi, 28,
1-19.
Öztürk H, Sevil Ü. 2005. Gebelikte Şiddet. Sağlık ve Toplum Dergisi, 15(1), 1-16. Polat O. 2004.. Klinik Adli Tıp. Seçkin Yayıncılık 1.baskı Ankara . 85-131.
Polat O. 2005. Cinsiyete Dayalı Şiddet Olguların Sağlık Personelinin Yaklaşımı. Türkiye Üreme Sağlığı Programı. İnsan Kaynağını Geliştirme Vakfı Yayınları, İstanbul. 7-107
Sarcan E. 2013. Toplumun Sağlık Profesyonellerine Uygulanan Şiddete Bakış Açısı, Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi, Uzmanlık Tezi.
30 Sarıbıyık M.(2012) Malatya Merkez Sağlık Ocaklarında Çalışan Hekim, Hemşire ve Ebelerin Şiddet Deneyimleri ve Kadına Yönelik Şiddetle İlgili Tutum ve Davranış Düzeyleri .Yüksek Lisans Tezi ,Malatya.
Sarpdağ M. 2005. Çocuk Suçluluğunun Nedenleri”, Çağın Polisleri Dergisi, Sayı 36. TDK(Türk Dil Kurumu). 2016. Türk Dil Kurumu. Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil
Kurumu Yayınları. Erişim tarihi 24 Ağustos 2016.
Tel H. 2002. Gizli Sağlık Sorunu: Ev İçi Şiddet Ve Hemşirelik Yaklaşımları. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 6(2).
Turla A. 2006. Kadına Yönelik Şiddet ve Sorunun Çözümünde Sağlık Personelinin Rolü. Sendrom, 18(8), 59-66.
Vatandaş C. 2013. Aile İçi Şiddet: Türkiye’de Eşler Arası Şiddet. Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayınları, Afyon.
WHO [World Health Organization] 2002. World Report on Violence and Health: Summary. Geneva.
Yanıkkerem E. 2002. 15–49 Yaş Evli Kadınların Aile İçi Şiddete İlişkin Görüşlerinin ve Şiddete Maruz Kalma Durumlarının İncelenmesi. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelik Programı Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
Yayla İD.(2009) Hekim ve Hemşirelerin Kadına Yönelik Şiddet İle İlgili Bilgi, Tutum ve Davranış Düzeyleri .Yüksek Lisans Tezi ;İstanbul.
Yıldız HY, Yavuz F, Akıncı FS, Gölge B. 2003. Aile İçi Şiddet Olgularında 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanunun Uygulamaları. Adli Tıp Dergisi, 17(2), 59-68.
Yıldız T. 2011. Kadına Yönelik Şiddet ve Şiddeti Tanılamada Acil Hemşiresinin Rolü. Journal of Anatolia Nursing and Health Sciences,14(3).
Yirmibeşoğlu G, Demir A. 2016. Domestic Violence and Protection Mechanisms: An Example from Antalya. International Journal of Social Sciences and Education Research, 2 (2), 814-826.
Yüksel Ş, 1995. Eş Dayağı ve Dayağa Karşı Dayanışma Kampanyası. İçinden 1980’ler Türkiye’sinde Kadın Bakış Açısından Kadınlar. Editör Şirin Tekeli, İletişim Yayınları, İstanbul.
31