1. Başesgioğlu M. Reform sürecinde. Makro Bakış. 1: 5–18, 2005. 2. İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi. Erişim:
(http://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0nsan_Haklar%C4%B1_Evrensel_Beyannam esi) Erişim tarihi: 10.10.2007.
3. Cinsel Sağlık ve Üreme Sağlığı Hakları Rehberi. 2007. 4. Alma Ata Bildirgesi. Eylül 1978. Erişim:
(http://undp.un.org.tr/who/yayinlar/DSO1.html#e3). Erişim tarihi: 06.08.2007. 5. Sağlık Reformlarına Dair Ljubljana Bildirgesi. Erişim:
(http://undp.un.org.tr/who/yayinlar/DSO1.html#e3). Erişim tarihi: 18.07.2007. 6. Dünya Sağlık Örgütü ve Türkiye İlişkileri T.C. Sağlık Bakanlığı Dış İlişkiler
Dairesi Başkanlığı. Eylül 1997. Erişim:
(http://www.hm.saglik.gov.tr/pdf/kitaplar/dsoandturkey.pdf). Erişim Tarihi: 06.08.2007.
7. Aktan CC, Işık A. 21. Yüzyılda Herkes İçin Sağlık: 21 Hedef. Erişim: (http://www.canaktan.org/ekonomi/saglik-degisim-caginda/pdf-aktan/herkes- icin.pdf). Erişim tarihi: 06.08.2007.
8. Sağlıkta Dönüşüm. T.C. Sağlık Bakanlığı. 24–39, Aralık, 2003.
9. Dedeoğlu N. 224 Sayılı Yasanın Dünü, Bugünü, Yarını. Adana Tabip Odası Bilim Eğitim Kolu Yayını. 70–75, Adana, 1997.
10. Atatürk'ün Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin I. Dönem 4. Yasama Yılını Açış Konuşmaları. 1 Mart 1923. Erişim:
(http://www.tbmm.gov.tr/tarihce/ataturk_konusma/1d4yy.htm). Erişim tarihi: 30.08.2007.
11. Aygün R. Türkiye’de Sağlık Hizmetleri, Yeni Türkiye Cumhuriyet III, 1976–1983. 23–24, 1998.
12. Saltık A. Atatürk’ün Sağlık Politikası. Erişim:
(http://www.hekimsaltik.com/modules.php?name=Dizi_Yazilari&file=yazdir&sid= 54) Erişim tarihi: 30.08.2007.
13. Umumi Hıfzıssıhha Kanunu. Kanun No: 1593 Resmi Gazete Tarih: 6.5.1930; Sayı: 1489.
14. Bakar C, Akgün S. Türkiye’de Sağlık Reformları; Sonu Gelmeyen Hikaye. 15. Sağlıkta Dönüşüm. T.C. Sağlık Bakanlığı. 8–23, Aralık, 2003.
16. Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi Hakkında Kanun. Kanun no: 224. Kabul Tarihi: 5 Ocak 1961, Resmi Gazete Tarihi:12.01.1961 Resmi Gazete Sayısı:10705. 17. Akdur R. Türkiye’de Sağlık Politika ve Hizmetleri, Yeni Türkiye Cumhuriyet III
1984–1995. 23–24, 1998.
18. Öztek Z, Eren N. Sağlık Yönetimi. Halk Sağlığı Temel Bilgiler. (Güler Ç, Bertan M. ed). 2’nci baskı. Ankara, Güneş Yayınevi, 371–387, 1997.
19. Özdemir O, Ocaktan E, Akdur R. Sağlık reformu sürecide Türkiye ve Avrupa’da birinci basamak sağlık hizmetlerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası. 56: (4), 207–216, 2003.
20. T.C. Anayasası, 1982, madde 41.
21. T.C. Sağlık Bakanlığı, Sağlık Mevzuatı, 2001.
22. Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu. Kanun Numarası: 3359. Yayımlandığı Resmi Gazete Tarihi: 15.5.1987 Sayı: 19461.
24. T.C. Sağlık Bakanlığı 1. Ulusal Sağlık Kongresi Çalışma Grupları Raporları, Ankara,1992.
25. T.C. Sağlık Bakanlığı Ulusal Sağlık Politikası, Ankara, Mart 1993. 26. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Reformları, 1998.
27. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü. Türkiye Sağlık Harcamaları, 1992–1996. 1998.
28. Aydın S. Giriş. Seksenbirin Sekseninden Farkı. (Bahçebaşı T, Sönmez Ö, Aydın S, Mutlu E, ed). Düzce, Yavuz Ofset ve Matbaacılık, 14–15, 2007
29. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlıkta Dönüşüm, 2003.
30. Aile Hekimliği Pilot Uygulaması Hakkında Kanun. Kanun No: 5258, Kabul Tarihi: 24.11.2004, Resmi Gazete: Sayı: 25665 Yayın Tarihi: 09.12.2004.
31. Aile Hekimliği Pilot Uygulaması Hakkında Yönetmelik. Resmi Gazete: Sayı:25867 Yayın Tarihi: 06.07.2005.
32. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü 15.09.2005 Tarih ve 9383 Sayılı Yazısı. Aile Hekimliğinin Pilot Uygulandığı İllerde Toplum Sağlığı Merkezleri Kurulması ve Çalıştırılmasına Dair Yönerge.
33. Aile Hekimliği Pilot Uygulaması Kapsamında Sağlık Bakanlığınca Çalıştırılan Personele Yapılacak Ödemeler ve Sözleşme Şartları Hakkında Yönetmelik. Resmi Gazete Sayı: 25904, Yayın Tarihi: 12.08.2005.
34. T.C.Sağlık Bakanlığı Taşra Teşkilatı Yatak ve Kadro Standartları Yönetmeliği. 35. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetlerinin Yürütülmesi Hakkında Yönerge No:
154.
36. N Eren, Öztek Z. Sağlık Ocağı Yönetimi. 6’ncı Baskı, Ankara, Palme Yayınları, 176, 1993.
37. Çamur G. Aile işlevleri ile ailenin demografik, sosyal ve ekonomik nitelikleri ve yaşam döngüsü arasındaki ilişkiler. Yüksek lisans tez önerisi, Hacettepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı Yüksek Lisans Programı, Ankara, 1998. Erişim:
(http://yunus.hacettepe.edu.tr/~unlu/sho218/YLTEZ-GULSUM.doc). Erişim Tarihi: 16.08.2007.
38. Uncu Y. Aile ve sağlık. Aile Hekimliği (Bilgel N.) 1’nci baskı. Medikal Tıp Kitabevi Bursa. 7–15, 2006.
39. Aktürk N. Aile hekimliğinde klinik yöntem. Erişim:
(http://www.gata.edu.tr/dahilibilimler/ailehekimligi/dosyalar/klinik%20yöntem%20 GATA[1].ppt). Erişim tarihi: 24.07.2007.
40. McDaniel SH, Campbell TL, Hepworth J, Lorenz A. Aile odaklı birincil bakımın temel önermeleri. Family-oriented primary care (McDaniel SH, ed) Çeviri: Yaman H. 2’nci baskı. Yüce Reklam, Yayım, Dağıtım A.Ş. 1–15, 2007.
41. Uncu Y, Bilgel N. Aile hekimliğinde hastalara yaklaşım ve hasta hekim iletişimi (Bilgel N.) 1’nci baskı. Medikal Tıp Kitabevi. Bursa. 17–32, 2006.
42. Ahmed SM, Lemkau JP. Phychosocial Influences on Health. In Rakel: Textbook of Family Practice. 6th ed. Philadelphia. (WB Saunders, ed). 43- 51, 2002.
43. Bilgel N, Işık B. Aile hekimliğinde kanıta dayalı tıp uygulamaları (Bilgel N.) 1’nci baskı. Medikal Tıp Kitabevi. Bursa. 701–714, 2006.
44. Rakel RE. The Family Physician, Development of The Specialty. Textbook of Family Practice. 6th ed. Philadelphia. (WB Saunders, ed). 3–18, 2002.
45. Dikici MF, Kartal M, Altekin S, Çubukçu M, Ayanoğlu AS, Yarış F. Aile Hekimliğinde Kavramlar, Görev Tanımı ve Disiplininin Tarihçesi. Türkiye Klinikleri J Med Sci, 27: 412–418, 2007.
46. Aktürk Z, Dağdeviren N. Aile hekimliğinin kilometre taşları: Millis ve Willard raporları. Ankara. Türkiye Aile Hekimliği Uzmanlık Derneği Yayınları. 2004. 47. Dünyada Aile Hekimliği Uzmanlığının Gelişimi. Erişim:
(http://www.gata.edu.tr/dahilibilimler/ailehekimligi/default.asp?sayfa=main&s=ahu _gel&m=ah). Erişim Tarihi:18.07.2007.
48. Aile Hekimliği Tanımları. Erişim: (http://www.tahud.org.tr). Erişim tarihi: 28.06.2007
49. Wonca - A twenty year perspective, Report to Wonca World Council May 2001. Erişim: (http://www.globalfamilydoctor.com/aboutWonca/history.htm). Erişim tarihi: 8.8.2007.
50. Aile Hekimliği / Genel Pratisyenlik Avrupa Tanımı. WONCA EUROPE – 2002 Avrupa Tanımları. Erişim: (http://www.adu.edu.tr/ahug/ahatanim.htm). Erişim tarihi: 8.8.2007.
51. The organisation and correlations of Wonca Europe. Erişim:
(http://www.woncaeurope.org/Wonca%20Europe%20in%20brief%20.htm). Erişim tarihi: 8.8.2007.
52. Özçakar N. Aile hekiminin görev tanımı. Aile doktorları için kurs notları birinci aşama. T.C. Sağlık Bakanlığı. 17–22, 2004.
53. Paycı S, Ünlüoğlu İ. Dünyada ve Türkiye’de aile hekimliği. Aile doktorları için kurs notları birinci aşama. T.C. Sağlık Bakanlığı. 23–29, 2004.
54. The European Definition of General Practice/Family Medicine. WONCA Europe. Barcelona: WONCA Europe Office Publication. 4–6, 7–43, 2002.
55. Aile Hekimliği Türkiye Modeli. T.C. Sağlık Bakanlığı, 2004.
56. Curtis P. Primary care and the maelstrom of health care reform in the United States of America. British Journal of General Practice. 45, 433–437. 1995.
57. Düzce Valiliği İnternet Sitesi. Erişim: (http://www.duzce.gov.tr). Erişim tarihi: 30.08.2007.
58. Düzce’de Aile Hekimliği Pilot Uygulaması İki Yıllık Değerlendirme Raporu, T.C. Sağlık Bakanlığı Düzce İl Sağlık Müdürlüğü. Erişim:
(http://www.duzcesaglik.gov.tr/images/sunum/2.yil.html). Erişim tarihi:01.10.2007. 59. Düzce ili genel bilgileri. Erişim: (http://tr.wikipedia.org/wiki/D%C3%BCzce).
Erişim Tarihi: 30.08.2007.
60. Türkiye genel nüfus sayımı 2000. Okuma yazma bilen nüfus. Erişim: