MEV'İZELER BÖLÜMÜ

ـ

1. (5363)- Ebu İdris el-Havlânî, Ebu Zerr (radıyallahu anh)'den anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), aziz ve celil olan Rabbinden naklen anlattığına göre, Rabb Teala şöyle buyurmuştur:

"Ey kullarım! Ben nefsime zulmü haram ettim, onu sizin aranızda da haram kıldım. Öyleyse birbirinize zulmetmeyin.

Ey kullarım! Hidayet verdiklerim dışında hepiniz dall (doğru yoldan sapmışlar)sınız. Öyleyse benden hidayet isteyin de sizi hidayet edeyim!

Ey kullarım! Benim yedirdiklerim hariç, hepiniz açlarsınız. Öyleyse benden yiyecek isteyin de size yiyecek vereyim!

Ey kullarım! Benim giydirdiklerim hariç hepiniz çıplaklarsınız! Öyleyse benden giyinme talep edin de sizleri giydireyim!

Ey kullarım! Sizler gece ve gündüz hata işliyorsunuz. Ben ise bütün günahları affederim. Öyleyse benden mağfiret talep edin de sizleri bağışlayayım.

Ey kullarım! Bana zarar verme mevkiine ulaşamazsınız ki bana zarar veresiniz! Bana fayda sağlama mertebesine de ulaşamazsınız ki bana menfaat sağlayasınız.

Ey kullarım! Şayet sizlerin öncekileri, sonrakileri; insî olanları, cinnî olanları hepsi de sizden en muttaki bir insanın kalbi üzere olsaydınız, bu benim mülkümde hiç bir şeyi zerre miktar artırmazdı.

Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insî olanlarınız, cinnî olanlarınız sizden en facir bir kimsenin kalbi üzere olsaydınız, bu benim mülkümden zerre kadar bir eksiklik hasıl etmezdi.

Ey kullarım! Eğer sizlerin öncekileri ve sonrakileri insî olanları, cinnî olanları bir düzlükte toplanıp bana talepte bulunsaydınız, ben de her insana istediğini verseydim, bu, benim nezdimde olandan, iğnenin denize batırıldığı zaman hasıl ettiği eksilme kadar bir noksanlık ancak meydana getirirdi.

Ey kullarım! Bunlar sizin amelleriniz, onları sizin için sayıyorum. Sonra bunların karşılığını size ödeyeceğim. Öyleyse sizden kim bir hayırla karşılaşırsa Allah'a hamd etsin. Kim de hayır değil de başka bir şey bulursa, kendinden başka bir şeyi levmetmesin (kınamasın, başına geleni kendinden bilsin)." [Müslim, Birr 55, (2577); Tirmizî, Kıyamet 49, (2497).][285]

AÇIKLAMA:

1- Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), bu hadislerinde Rab Teala'dan naklen bazı İslamî hakikatları beyan etmektedir. Bu çeşit, manası Cenab-ı Hak'tan elfazı Aleyhissalâtu vesselâm'dan olan hadislere hadis-i kudsî denmiştir. Sıhhat yönünden bu hadisin diğerlerinden bir farkı yoktur. Bunlar da senedlerine göre değerlendirilir. Sahih, hasen, zayıf ve hatta mevzu olabilir. Hüküm yönüyle de diğer hadislerden farklı bir imtiyaz taşımazlar. Zira, diğer hadislerin de Resulullah'a vahyi, gayr-ı, metluv olarak geldiği alimlerin müşterek görüşüdür. Hadis-i kudsilerde "Rabbim buyuruyor" üslubuyla medar-ı bahs edilen meselelerin diğer hadislerle de ifade edildiği gözönüne alınırsa iki hadis çeşidi arasında temelde bir üslub farklılığından başka bir şeyin olmadığı anlaşılır: Kudsî hadis daha çarpıcı, daha dikkat çekici bir beyan üslubuna sahiptir.

2- Bu hadis, mühim esaslara şamil olduğu için usul-i İslam'dan mühim bir asıl kabul edilmiştir.

İslam'ı öz olarak ifade eden mühim rivayetlerden biridir. Bunun üzerine müstakil şerh te'lif edenler olmuştur. Ebu İdris el-Havlânî'nin bunu rivayet ederken, hürmeten, ta'zimen diz çöktüğü, Ahmed İbnu Hanbel merhumun "Şam ehlinin bundan daha şerefli başka bir hadisleri yoktur" dediği rivayet olunur.

3- Hadiste, Cenab-ı Hakk'ın zulmü kendisine haram kıldığı belirtilmektedir. Alimler, Allah'ın zulme yer vermesini akıl dışı kabul ederler, "müstahildir" derler. Nasıl müstahil olmasın ki, bütün kâinatın mülkü Allah'a aittir. Kendi mülkünde dilediği gibi tasarruf eder. Allah Teala hazretlerinin bir eksiği, bir ortağı yok ki, onu, ortağının mülkünden alarak, zulmederek tamamlasın.

Allah kendisi zulmetmediği gibi, insanların da zulümden kaçınmalarını emretmektedir. Allah'ın en

ziyade sevmediği şeylerden biri zulümdür. Öyle ki, bu, bazı hadislerde cezası derhal verilecek amel olarak ifade edilmiştir. Allah'ın hoşlanmadığı zulüm mutlaktır. Mü'mine karşı işlenmiş, kâfir veya fasığa karşı işlenmiş farketmez, hepsi haramdır.

4- Hadiste geçen "Hepiniz dalalettesiniz" tabiri "Her çocuk fıtrat üzere doğar" hadisine muhalif görünüyor ise de, bu hadiste peygamber gelmezden önceki durumun kastedilmiş olabileceği veya

"insanlar tabiatlarındaki şehvet, rahat düşkünlüğü gibi zaafları ve adem-i tefekkür halleri üzerine bırakılsalar dalalete düşerlerdi" manası kastedilmiş olabileceği belirtilerek arada bir tezadın olmayacağı gösterilmiştir.

5- Denize batırılan iğneye bulaşacak suyun denizde meydana getireceği azalma, Cenab-ı Hakk'ın zenginliğini ifadede bir temsildir. İdraki zor hakikatlerin bu tarz temsillerle ifadesi, ayet ve hadiste sıkça yer verilen bir üsluptur. Deniz, bilinen şeylerin en büyüğü, iğne ise en küçüğüdür. Aslında iğne batırmakla denizde hiçbir eksilme hasıl olmaz. Bu örfî teşbih Cenab-ı Hak'ın zenginliğinin sonsuzluğnu ifadede gayet muvafıktır.

6- Hadisin son kısmı, fevkalâde ehemmiyet taşıyan bir İslam telakkisi veriyor: Mazhar olunan her hayrı Allah'tan bilip hamdetmek, maruz kalınan bütün şer ve kötülükleri kendinden bilip tevbe etmek.

Bu ölçüyü hakkıyla anlayıp, istenen seviyede hayatına tatbik edemeyen kimseler dinimizce ciddiyeti belirtilen bir kısım vartalara düşebilirler: Hayrı kendinden bilen ucba ve fahra düşer; şerri kendinden bilmeyen, kendini düzeltme istikametinde bir aksiyona geçme yerine, kaderi tenkid, içtimâî, fizikî şartları itham gibi ataletlere düşer, başını kayalara vurur. Her iki halden de Allah'a sığınırız.[286]

ـ

2. (5364)- Ubey İbnu Ka'b (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) gecenin üçte ikisi geçince kalkar ve: "Ey insanlar! Allah'ı zikredin! Allah'ı zikredin! "Sarsıcı" kesinlikle gelecektir; "takipçi" de onun arkasından gelecektir. Ölüm, içindeki (şiddet ve sıkıntı)larla gelecek, (öyleyse ahirete hazırlanın!)" derdi.

Übey devamla dedi ki:

"Ey Allah'ın Resulü dedim, ben sana çok salat oku(mak isti)yorum. (Duamda) ne miktarını sana salat u selam yapayım?"

"Dilediğin kadar!" buyurdular.

"Dörtte bir (yeter mi)?" dedim.

"Dilediğin kadar!" buyurdular, "Eğer artırırsan, bu senin için daha hayırlı!" dediler.

"Üçte iki(ye ne dersiniz?)" dedim.

"Dilediğin kadar!" buyurdular, "Eğer artırırsan, bu senin için daha iyi!" dediler.

"(Kendim için dua ettiğim vaktin) tamamını size salât u selam okumaya ayırayım mı?" dedim.

"Bu takdirde, (dünyevî ve uhrevî) dilediğin kabul edilir, günahın affedilir!" buyurdular." [Tirmizî,

Kıyamet 24, (2459).][287]

AÇIKLAMA:

1- Hadiste geçen ve sarsıcı diye çevirdiğimiz kelime râcifedir. Şarihler, bununla nefha-i ûlâ denen İsrafil aleyhisselam'ın yapacağı birinci üfürmenin kastedildiğini söylerler. Bu üfleme ile bütün canlılar ölecektir.

Takipçi diye çevirdiğimiz râdife ise, nefha-i saniye de denen ikinci üfleme diye açıklanmıştır.

Bununla kıyamet günü dirilme vukua gelecektir.

Bu ibareler, Naziat suresinde geçen "O gün sarsan sarsacak, onun takipçisi de peşinden gelecek"

(Naziat 6-7) ayetlerine bir işaret vardır. Müfessirler burada birinci ve ikinci nefhanın kastedildiğini belirtmişlerdir. Gelecek diye, gelecek zamanla ifade ettiğimiz fiilin aslı geçmiş zamanlardır, vukua geleceği kesin olması sebebiyle, aynen olmuş gibi geçmiş zamanla ifade edilmiştir.

2- "Ölümün içindeki"nden maksat, can çekişme anında kabirde ve daha sonraki safhalarda karşılaşılacak sıkıntılı ve şiddetli hallerdir.

3- Hadiste Resulullah'a çok salavat okumanın fazileti görülmektedir. Hadis, dua etme sırasında kişinin, nefsi için şunu bunu talep edinceye kadar, Resulullah'a salat u selam okuması, hem dünyevî ve hem de uhrevî muradlarına ermede daha müessir, daha kârlı bir hareket olacağını haber vermektedir.

İslam alimleri, nassa dayanarak, salavatın Allah katında en makbul bir dua olduğunu kabul ederler.

"Öyleyse derler, Müslüman dünyevî veya uhrevî, her ne talep edecekse, önce makbul olan salavatı sıkça okumalı, sonra dileklerini ifade etmeli, dileklerini tekrar salavat takip etmelidir." Makbul iki dua arasında yapılacak duanın, kabule daha yakın olduğunu belirtirler.

Dua edebi ile ilgili olarak şunu da belirtelim ki, gerek salavat duamız ve gerekse diğer taleplerimiz için, önce istiğfarla manevî bir temizlik yapmamız bu manevî temizlikten sonra salavat okumaya geçmemiz tavsiye edilmiştir.[288]

ـ و ﻋ ﻦ ﻋ ُﻘْ

ﺒَـ ﺔُ

ﺑ ﻦ ﻋ ـﺎ ﺮٍ ﻣ رَ

ﺿ ِـ

ُّ ﻲ َ ﻋ َﻨْ

ﮫ ﻗ ﺎ ل : [ ﺮَ ﺧَ

ج َ رَ

ﺳ ُﻮ

ِّ لُ

ﯾَ # ﻮْ

ﻣ ﺎً

ﻓَ

ﺼ َـ ﻠّ

ﻰ ﻋ َﻠ ﻰ أ ﻞِ ھْ

أُ

ﺣ ُـ ﺪٍ

ﺻ ََـ ﺘَ

ﮫُ

ﻋ َﻠ

ﻰ 3ـ 5365ـ

نَ

، و ﻧِّ إ

ﻲ Œ ا ﻲ ﺿ ِـ ﻮْ ﺣَ ﻰ اﻟ ﺮُ ﻈ ُ ﻧْ أ ِّ وَ ﻰ ﻧِّ إ وَ ، ﻢْ ﻜُ ﯿْ ﻋ َﻠَ ﺪٌ ﯿ ﮭِ ﺷ َـ ﺎ ﻧَ أ وَ ، ﻢْ ﻜُ ط ٌ ﻟَ ﺮَ ﻓَ ﻲ ﻧِّ إ : لَ ـﺎ ﻘَ ﻓ ﺮِ ﺒَ ﻨْ ﻤِ اﻟْ ﻰ اﻟ ف َ ﺮَ ﺼ َـ ﻧْ ا ﻢﱠ ﺛُ ﺖ ِ، ﯿِّ ﻤَ اﻟْ

أُ ﻋ ْ ﻄ ِﯿ ﺖ ُ ﻣَ

ﻔَ

ﺗِ ﺎ ﺢَ ﯿ ﺧَ

ﺰَ

ﺋِ ا ﻦِ

ا رْ ‘ ض ِ

، و ﻧِّ اِ

ﻲ

ِّ و ﻣَ

ﺎ أ ﺧَ

ﺎ ف ُ ﻋ َﻠَ

ﯿْ

ﻢْ ﻜُ

أ نْ

ﺗُ

ﺸ ْـ ﺮِ

ﻛُ

ﻮ ﺑَ ا ﻌْ

ﺪِ

ي وَ ، ﻜِ ﻟَ

ﻦْ

أ ﺧَ

ﺎ ف ُ ﻋ َﻠَ

ﯿْ

ﻢْ ﻜُ

أ نْ

ﺗَ

ﻨَ

ﺎ ﻓَ

ﺴ ُﻮ ﻓِ ا ﮭَ ﯿ ﺎ ] .

أ ﺧ ﺮ ﺟ ـ ﮫ اﻟ ﺸ ــ ﯿ ﺨ ﺎ ن .

« اﻟ ﻔ ﺮ ط

» اﻟ ﺴ ـﺎ ﺑ ﻖ ﻓ ﻲ اﻟ ﺴ ــ ﯿ ﺮ اﻟ ﻰ اﻟ ﻤ ـﺎ ء

، و اﻟ ﻤ ﺮ ا د أ ﻧ ﻲ ﻟ ﻜ ـ ﻢ ﺳ ـﺎ ﺑ ﻖ ﻓ ـﺈ ذ ا ﻗ ــ ﺪ ﻣ ﺘ ﻢ ﻋ ﻠ ﻲ ّ و ﺟ ــ ﺪ ﺗ ﻤ ﻧِ ﻮ ﻲ

ا ﻧ ﺘ ﻈ ﺮ ﻛ ﻢ .

« اﻟ ﻤ ﻨ ﺎ ﻓ ﺴ ﺔ

» اﻟ ﻤ ﻐ ﺎﻟ ﺒ ﺔ ﻋ ﻠ ﻰ ﺗ ﺤ ﺼ ﯿ ﻞ اﻟ ﺸ ﺊ و ا ﻧ ﻔ ﺮ ا د ﺑ ﮫ .

3. (5365)- Ukbe İbnu Amir (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir gün çıkıp Uhud şehidlerine cenazelere kıldığı namazla namaz kıldı. Sonra minbere geçti:

"Ben dedi, sizden önce (havuzun başına) varacağım ve ben size şahidlik yapacağım. Şimdi, şu anda ben, vallahi havzımı görüyorum. Bana arzın hazinelerinin anahtarları verildi. Vallahi ben artık sizin benden sonra şirke düşmenizden korkmuyorum. Fakat sizin dünya hususunda birbirinizle rekabete, çekememezliğe düşmenizden korkuyorum." [Buhârî, Rikak 53, 7, Cenaiz 73, Menakıb 25, Megazi 17, 27; Müslim, Fezail 30, (2296).][289]

AÇIKLAMA:

1- Bazı rivayetlerde Resulullah'ın bu namazı Uhud şehidlerine, Uhud Savaşı'ndan (yuvarlak hesap) sekiz yıl sonra kıldığı belirtilir. Rivayet, şehidlerin ardına namaz kılınabileceğine bir delil kabul edilmiştir. Tahavi der ki: "Resulullah'ın şehidler üzerine namaz kılmasının üç manası olabilir:

* Bu hadis, onlara namaz kılmayı terketmesini neshetmiş olabilir.

* Şehidler için namazın bu mezkur müddetten sonra kılınabilmesi sünnettir.

* Namaz şehidler hakkında, diğer insanlara nazaran caizdir. Çünkü diğerleri hakkında farzdır.

Hülasa bu ihtimallerden hangisi esas olursa olsun, Aleyhissalâtu vesselâm'ın Uhud şehidlerine kılmış bulunduğu bu namazla, şehidler üzerine namaz sübut bulmuştur." Tahavi devamla der ki: "Bu hususta, günümüzde ihtilaf edenlerin sözü daha çok şehidlerin defninden önceki namazları hakkındadır.

Definden sonra namaz sabit olunca, definden önce kılınması (haydi haydi caizdir ve) evladır."

İbnu Hacer, Tahavi'nin yorumunu isabetli bulmayarak, şu mülahazayı dermeyan eder: "Şehide namaz kılınmaz" diyenlerin dayandığı ihtimaller de var:

* Resulullah'ın kıldığı namaz, onun hasaisinden olmasın?

* Rivayette geçen salat (namaz) kelimesi dua manasını taşımasın? (Çünkü salat hem namaz, hem de dua manasında kullanılan bir kelimedir.)

Ayrıca bu rivayet umumi bir prensipten ziyade belli bir hadiseyi aksettiriyor. Öyleyse bunu ta'mim edip "şehide namaz kılınmaz" diye kesinlik kazanan bir prensibi kaldıran bir içtihada nasıl gidilir?"

Nevevî de bu görüşte olmak üzere: "Buradaki "salat"tan murad duadır. Bunun "ölülere yapılan şekilde" olmasının manası "Aleyhissalâtu vesselâm'ın şehidlere, ölüler hakkında yapmayı âdet edindiği dualar gibiydi" demektir" der.

2- Hadiste geçen havz, kevserdir. Havz inancı, Müslümanların ahiret inancının bir parçasıdır.

Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) havzla ilgili pek çok beyanlarda bulunmuştur. Birkısım alimler, bazı hadisleri esas alarak "ahirette kevseri olmak, peygamberlerden sadece bizim peygamberimize mahsus bir imtiyazdır" demiştir. Ancak diğer bazı hadislere göre, her peygamberin cennette bir havzı olacak, ümmetiyle orada buluşacak. Peygamberler orada toplanan ümmetlerinin çokluğuyla övünecekler. Ama, bazı ümmetler çok olduğu halde, bazıları az olacak; kimisi bir grup, kimisi birkaç kişi, kimisi iki, bir kişilik ümmete sahip olacak, hatta tek ümmeti olmayan peygamber de bulunacak.

Aleyhissalâtu vesselâm sözünü "Kıyamet günü, tabisi en çok olan peygamber ben olacağım" diye tamamlar.

Havuzla ilgili hadisler elliden fazla sahabe tarafından rivayet edilmiştir.

Rivayetler arasındaki farklılık, bazı alimleri: "Resulullah'ın havzı ikidir; biri mevkıf denen hesap vermek üzere insanların toplandığı meydandadır, diğeri de cennettedir. Birinin etrafında, sırat köprüsünden geçilmezden önce buluşacaktır, diğerinde ise, sırattan sonra buluşulacaktır. Bu, cennetteki havz-ı kevserdir" şeklinde yoruma sevketmiştir.

3- Bazı alimler, sadedinde olduğumuz hadisi Resulullah'ın mucizelerinden biri olarak değerlendirmişlerdir.[290]

ـ و ﻋ ﻦ أ ﺑ ﻲ ﻛ ﺒ ﺸ ـ ﺔ ا

‘ ﻧ ﻤ ﺎ ر ى ﻗ ﺎ ل : [ ﻗَ

ﺎ رَ لَ

ﺳ ُﻮ

ِّ لُ

# : ﺛَ

ـ ﺜَ

ﺔٌ

أ ﻗْ

ﻢُ ﺴِ

ﻋ َﻠَ

ﮭِ ﯿْ

وَ ﻦﱠ ﺣَ أُ

ﺪّ ـ ﺛَ

ﻢْ ﻜُ

ﺣَ

ﺪِ ـ ﯾ ﺜ ﺎً

ﻓَ

ﺎ ﺣْ

ﻔَ

ﻈ ُﻮ هُ

ﻣَ ! ﺎ ﻧَ

ﻘَ

ﺺ َ 4ـ 5366ـ

ﻣَـ

4. (5366)- Ebu Kebşe el-Enmârî (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

"Üç şey vardır, (bunların doğruluğu hususunda size) yemin ederim. Ayrıca bir de hadis söyleyeceğim, bunları iyi belleyin: Kişinin malı sadaka sebebiyle eksilmez. Bir kula haksız zulüm yapılır o da sabrederse, Allah onun izzetini (dünya ve ahirette) mutlaka artırır. Bir kul dilenme kapısını açtı mı, onunla birlikte Allah da o zavallıya fakirlik kapısını açar." [Tirmizî, Zühd 17, (2326).] [291]

ـ

Allah onu mutlaka yüceltir. Size bir hadis söyleyeceğim, onu iyi belleyin: "Dünya dört kişi içindir:

* Bir kul vardır, Allah kendisine mal ve ilim vermiştir de kul, malı hususunda Allah'tan korkmakta, (mal ve ilmi kullanarak) sıla-ı rahm yapmakta, (mal ve ilimde) Allah'ın hakkı olduğunu bilmektedir;

işte bu kimse en faziletli bir makamdadır.

* Bir kul vardır. Allah ona ilim vermiştir, mal vermemiştir, ama iyi niyetlidir ve "Malım olsaydı onu falan kişi gibi (hayırda) harcardım" der. İşte bu kimse niyetindekini yapmış gibi sevaba nail olur, ikisi de eşit şekilde ücrete konar.

* Bir kul vardır Allah ona mal vermiştir, fakat ilim vermemiştir. Malını cahilane harcar. Malı hususunda Rabbinden korkmaz. (Cimriliği, cahilliği sebebiyle) malıyla sıla-ı rahim yapmaz; malında Allah'ın da hakkı olduğunu hiç düşünmez. İşte bu kimse, mertebelerin en düşüğündedir.

* Bir kul vardır, Allah ona ne ilim ne de mal vermiştir ama: "Eğer malım olsaydı, onunla filan kimsenin yaptıklarını ben de yapardım der. Bu da niyetiyle muamele görür. Niyet ettiği kimsenin vebalini aynen elde eder." [Tirmizî, Zühd 17, (2326); İbnu Mace, Zühd 21, (4228).][292]

AÇIKLAMA:

Hadis, bir kimse cahil ve fakir bile olsa niyetiyle, alim ve zengin kişilerin sevap veya günahlarını aynen kazanabileceğini anlatmaktadır. Nitekim bir sahih hadiste "Mü'minin niyeti amelinden hayırlıdır" buyrulmuştur. Şu halde elde edilmesi zor olan, mesuliyetli olan ilim, mal gibi nimetlerden mahrum olan mü'mine alim ve zenginin uhrevî kazancını zahmetsiz elde etmenin yolu gösterilmektedir. İyi bir niyet! Mü'min akil davranarak farzlarını hakkıyla yerine getirdikten sonra himmetini yüce tutup, hayırlı işlere niyet etti mi, fiilen yapmasa bile örnek edindiği, özlediği mümtaz

büyüklerin sevabına iştirak edebilir. Burada, özlenen örnek alınacak olan kişilerin de mümkün mertebe daha büyük olanlarının seçilmesine teşvik var.

Tabii ki aksi durum da mevzubahis. Kişi, fakir ve cahil haliyle, "param olsaydı da falanca gibi yaşasaydım" diye dünyevî hayat yaşayan, dinle diyanetle alâkası olmayan bir kısım sefil meşhurlara özlem duyup, onların tarzına özenebilir. Bu da onun kötülüklerine iştirak etmiş olur. Cenab-ı Hak mü'minleri bu çeşit ziyanlardan muhafaza buyursun.

Son olarak şu noktayı belirtmemiz gerekir: Mü'minin sade bir niyetle alim ve zengin kimselerin -yani fiilen yapmaya güç yetiremeyeceği işlerin- sevabını elde edebilmesi için, gücü dahilinde olan hayırlardan geri kalmaması gerekir. Yani farz olan ibadetlerini yapmalıdır. Gücü yettiği halde farzlarını bilemeyen, haramlardan kaçınmayan insanın niyetiyle, bu hadiste vaad edilen yüce sevaplara ermesi de uzak bir ihtimal olur.[293]

ﺮَ ﺧِ

6. (5368)- Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

"Kimin arzusu ahiret olursa, Allah onun kalbine zenginliğinden koyar ve işlerini derli toplu kılar, artık dünya ona hakir gelmeye başlar. Kimin hedefi de dünya olursa, Allah iki gözünün arasına (dünyanın) fakirliğini koyar, işlerini de darmadağınık eder. Netice olarak, dünyadan da eline, kendisine takdir edilmiş olandan fazlası geçmez." [Tirmizî, Kıyamet 31, (2467).][294]

AÇIKLAMA:

Bu hadiste, Aleyhissalâtu vesselâm, dünyayı asıl hedef edinen insanın, dünyalık için, nasıl şu iş, bu iş derken darmadağan olduğunu, her şeye rağmen takdir edilenden fazla birşey de elde edemediğini anlatmaktadır. Asıl hedefi ahiret olan kimselere de dünya karşısında nasıl bir tavır takınmaları gerektiğini gösteriyor: Dünyalığa hırs göstermemek, kanaatkâr olmak, fazla çeşitli işlerde dağılmamak. İşlerin çokluğu insanın aklını, fikrini, zihnini onlarla meşgul edecektir. Dünyayı birinci hedef yapanı derhal hırs bürüyecektir. Hırs, onu aklına gelen, teşebbüs gücü çerçevesinde gördüğü her işin peşine takacaktır. Derken meşguliyetlerin içinde boğulacak, uhrevî hazırlık şöyle dursun, dünyayı da yeterince yaşayamayacaktır.

Hadiste, dünyayı esas gaye yapanların iki gözünün arasına dünyalığa karşı fakrın konmuş olması, üzerinde düşünülmesi gereken psikolojik bir prensiptir.

Hadis, gerçekten biri ehl-i dünya, diğeri muttakî iki kişinin ruh hallerini ve dünyevî yaşayışlarını tasvir ettiği gibi, ehl-i takvaya da nasıl hareket etmesi gerektiği hususunda yol göstermektedir.[295]

ـ

7. (5369)- Hz. Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) dediler ki:

"Allah Teala hazretleri şöyle buyurdular:

"Ey ademoğlu! Kendini ibadetime ver, gönlünü zenginlikle doldurayım, fakrını kapayayım. Böyle yapmazsan ellerini meşguliyetle doldururum, fakrını da kapamam." [Tirmizî, Kıyamet 31, (2467);

İbnu Mace, Zühd 2, (4107).][296]

AÇIKLAMA:

Bu kudsî hadis, ihlasla ibadete yönelen kimselere Cenab-ı Hakk'ın gönül zenginliği vereceğini haber veriyor. Bazı hadislerde gerçek zenginlik gönül zenginliği olarak ifade edilmiştir.

"Hakiki zenginlik mal çokluğu değildir. Bilakis, zenginlik kalb zenginliği, gönül tokluğudur." Kalp zenginliğine eremeyen kimselerin, -insanlardaki insiyakî olan madde hırsı sebebiyle- iki vadi dolusu altına malik olsa bile bir üçüncü vadiyi talep ettirecek bir açgözlülük içerisinde olacağı yine hadislerde ifade edilmiş bulunan hakikatlerdir. Sadedinde olduğumuz hadis, insanoğlunu bu fıtrî zaafın vartalarından kurtaracak çareyi göstermektedir: Hayatını hakiki kulluk manasına göre tanzim etmek... Bu tanzim, her şeyden önce niyet işidir. Kişi, niyeten, her hareketinin Allah yolunda, Allah'ın rızasına uygun, ibadet manasında olmasını düşünmelidir. Bu takdirde ticaret hayatı da, ziraat hayatı da, ilim hayatı da ibadet yerine geçer. Bu ihlasa ermedi mi, ibadeti bile riyaya dönüşebilir, el-iyazu billah.[297]

ـ و ﻋ ﻨ رَ ﮫ ﺿ ِـ

ُّ ﻲ َ ﻋ َﻨْ

ﮫ ﻗ ﺎ ل : [ ﻗُ

ﻠْ

ﻨَ

ﯾَﺎ ﺎ رَ

ﺳ ُﻮ

ِّ لَ

ﻣَ ! ﺎﻟَ

ﻨَ

ﺎ إ ذَ

ا ﻛُ

ﻨﱠ ﻋِ ﺎ ﺪَ ﻨْ

ك َ رَ

ﻗَ

ﺖ ْ ﻗُ

ﻠُ

ﻮ ﺑُ

ﻨَ

وَ ﺎ ھِ زَ

ﺪْ

ﻧَ

ﺎ ﻓ ﻲ اﻟ ﺪﱡ ﯿَﺎ ﻧْ

وَ ، ﻛَ

ﺎ ﻧَ

ﺖ ِ 8ـ 5370ـ

ﺮَ ﺧِ

ةُ

ﻛَ

ﺄ ﮭَ ﻧﱠ ﺎ ـ رَ

أْ

ي ُ ﻋ َﯿْ

ﻦٍ

وَ ، إ ذَ

ا ﺮَ ﺧَ

ﺟْ

ﻨَ

ﻣِ ـﺎ ﻋِ ﻦْ

ﻨْـ ﺪِ

ك ﻌَ ﻓَ

ﺎ ﻓَ

ﺴ ْـ ﻨَ

ﺎ أ ﻠِﯿ ھْ

ﻨَ

وَ ـﺎ ﺷ

َـ ﻤَ

ﻤْ

ﻨَ

ﺎ وَْ أ دَ

ﻧَ

ﺎ أ ﻧْ

ﺮْ ﻜَ

ﻧَ

ﺎ أ ﻧْ

ﻔُ

ﺴ َـ ﻨَ

ﺎ . ﻓَ

ﻘَ

ﺎ لَ

ﻋ َﻠَ

ﮫِ ﯿْ

اﻟ ﺴ ﱠَﻢُ

:

ﻮْ ﻟَ Œا

ـ ﺗَ ﺪُ ﻣُ و ﻮ نَ

ﻋ َﻠ ﺣَ ﻰ ﺎﻟِ

ﻢْ ﻜُ

ﻋِ

ﻨْـ ﺪِ

ي ﻟَ

ﺰَ

رَ ا ﺗْ

ﻢُ ﻜُ

ﻤََ اﻟْ

ﺌِ

ﻜَ

ﻓِ ﺔُ

ﻲ ﺑُ

ﯿُ

ﺗِ ﻮ ﻢْ ﻜُ

وَ ، ﻟَ

ﺼ َﺎ ﺤَ ﻓَ

ﺘْ

ﻢْ ﻜُ

ﻓِ

ﻲ ط ُ ﻗِ ﺮ ﻢْ ﻜُ

وَ ، ﻮْ ﻟَ

ﻢْ ﻟَ

ﺗَ

ﻧِ ﺬْ

ﺒُ

ﻮ ا ﻟَ

ﺬَ

ھَ

ُّ ﺐ َ ﺑِ

ﻢْ ﻜُ

وَ

ﺠَ ﻟ ءَ ﺎ

ﺑِ

ﺨَ

ﻠْ

ﻖ ٍ ﺟَ

ﺪِ

ﯾ ﺪٍ

ﯾُ

ﻧِ ﺬْ

ﺒُ

ﻮ وَ نَ

ﯾَ

ﺴ ْﺘَ

ﻔِ ﻐْ

ﺮُ

و نَ

ﯿَ ﻓَ

ﻔِ ﻐْ

ﺮُ

ﮭُ ﻟَ

ﻢْ

] . أ ﺧ ﺮ ﺟ ﮫ اﻟ ﺘ ﺮ ﻣ ﺬ ي .

8. (5370)- Yine Hz. Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Aleyhissalâtu vesselâm'a: "Ey Allah'ın Resulü dedik, senin yanında iken kalplerimiz maneviyatta rikkate gelip inceliyor, dünyaya karşı alâkamız kesiliyor ve ahireti sanki görmüş gibi oluyoruz. Yanınızdan ayrılınca ailemizle ünsiyet edip çocuklarımızı kokladık mı, önceki halimizi inkar ediyoruz, bunun sebebi nedir?"

Aleyhissalâtu vesselâm şu cevabı verdi:

"Eğer siz, ayrıldıktan sonra da yanımdaki halinizi devam ettirseydiniz, melekler sizi evlerinizde ziyaret eder, yollarda sizinle müsafahada bulunurdu. Eğer siz hiç günah işlemeseydiniz, Allah sizi toptan yokeder, günah işleyip istiğfar edecek yeni bir mahluk yaratır ve onları mağfiret ederdi."

[Tirmizî, Cennet 2, (2528); İbnu Mace, Siyam 48, (1752).][298]

AÇIKLAMA:

1- Bu hadis, insan tabiatının her zaman aynı halette, aynı kesafeti muhafaza eden dinî doygunlukla

olamayacağını ifade etmektedir. Aleyhissalâtu vesselâm, bazı haricî şartlarla kesif bir dinî halete girilebileceğini, o şartların değişmesiyle bu kesafetin azalacağını ve bunun normal karşılanması gerektiğini, insan olarak aynı dinî kesafet üzere yaşamanın mümkün olamayacağını ve hatta böyle bir şeyi talep etmemenin daha doğru olacağını belirtmektedir. Dahası, Müslim'de gelen bir rivayette Hanzala İbnu'r-Rebi'in Resulullah'ın yanında ayrıldıktan sonra dinî heyecanının zayıflamasını münafıklaşma olarak değerlendirip, halini Resulullah'a şikayet ettiğini görüyoruz. Resulullah ona

"Eğer siz, hep benim yanımda olduğunuz şekilde devam etseniz ve zikir halinde bulunsanız melekler sizinle yataklarınızda, yollarda müsafaha ederdi" diyerek dışarıdaki değişme halinin münafıklık olmadığını, bunun tabii olduğunu ifade buyurur; Hanzala'yı ve bareberindekileri teselli eder.

2- Hadiste geçen ikinci ana fikir, günah işlemenin insan tabiatından gelen bir şe'niyet olduğudur.

Mü'min için, günah işlemesinden çok, tevbe etmemesi daha ciddi bir durumdur. İnsanlar hiç günah işlemeyecek duruma gelseler, yaratılış hikmetlerinin dışına çıkma gibi bir durum hasıl olacaktır.

Cenab-ı Hakk Rezzak isminin gereği olarak rızka muhtaçları yarattığı gibi, Tevvab ve Gaffar isimlerinin gereği olarak da tevbe edecek, istiğfar edecek mahluklar yaratacaktır. Bu isimlerin tecellisi için tevbe, istiğfar şartları ve sebepleri olacaktır. Ayrıca kişinin kendini günahsız bilerek Allah'a karşı ucba, fahra, naza düşmesi ciddi bir vartadır. Günah işlemiş olarak tevbe, istiğfar ve niyaz ile Allah'a iltica ve yönelmesi daha iyi bir durumdur, kulluk edebine daha muvafıktır. [299]

ـ و ﻋ ـ ﻦ ﺷ َـ ﺪّ

ا دِ

ﺑ ـ ﻦ وْ أ رَ سٍ

ﺿ ِـ

ّـُ ﻲ َ ﻋ َﻨْ

ﮫ ﻗ ـﺎ ل : [ ـﺎ ﻗَ

رَ لَ

ﺳ ُـ ﻮ

ِّ لُ

# : اَﻟْ

ﯿِّ ﻜَ

ﺲ ُ ﻣَ

دَ ﻦْ

ا نَ

ﻧَ

ﻔْ

ﺴ َﮫُ

وَ

ﻋ َﻤِ

ﻞَ ـ ﻤَـ ﻟِ

ﺑَ ﺎ ﻌْ

ﺪَ 9ـ 5371ـ

ﻤَ اﻟْ

ﻮْ

ت ِ،

وَ

ﻌَ اﻟْ

ﺟِ ﺎ ﻣَ ﺰُ

ﻦْ

أ ﺒَ ﺗْ

ﻊَ

ﻧَ

ﻔْ

ﺴ َﮫُ

ﻮَ ھَ

ا ھَ

وَ ﺎ ﺗَ

ﻤ ﻨﱠ ﻰ ﻋ َﻠ

ِّ ﻰ ] . أ ﺧ ﺮ ﺟ ﮫ اﻟ ﺘ ﺮ ﻣ ﺬ ي . دَ « ا نَ

ﻧَ

ﻔْ

ﺴ َﮫُ

» أ ﺣَ ى ﺎ ﺒَ ﺳ ﮭ ﺎ .

9. (5371)- Şeddad İbnu Evs (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

"Akıllı kimse, nefsini muhasebe eden ve ölümden sonrası için çalışandır. Aciz de, nefsini hevasının peşine takan ve Allah'tan temennide bulunan kimsedir." [Tirmizî, Kıyamet 26, (2461).][300]

AÇIKLAMA:

Akıllı diye tercüme ettiğimiz keyyis, "işlerini iyi çeviren", "işlerini rıfkla, tatlılıkla yürüten", "hayra ulaşmakta en iyi kararı veren" gibi manalara da gelmektedir. Şu halde nefis muhasebesi bu vasıflara uyan bir davranış olmaktadır. İbnu Arabî der ki: "Büyüklerimiz, konuştuklarını ve yaptıklarını bir deftere yazarak, yatsıdan sonra kendilerini muhasebeden geçirirlerdi. Deftere bakıp kendilerinden sadır olan söz ve fiil hepsini gözden geçirirlerdi. Bunlardan tevbe gerekenler için tevbe, istiğfar gerekenler için de istiğfar, şükür gerekenler için de şükrederlerdi. Onlar bu muhasebeyi yaptıktan sonra uyurlardı."

Acizin Allah'tan temennisi bazı kuruntulardır. Yani, nefsine uyup, günahlarda ısrar ettiği, tevbe edip dönüş yapmadığı halde, Allah'ın kendisini affedeceği, cennetine koyacağı hususundaki temenni ve ümiddir.[301]

ـ و ﻋ ﻦ أ ﺑ ﻲ ھ ﺮ ﯾ ﺮ رَ ة ﺿ ِـ

ُّ ﻲ َ ﻋ َﻨْ

ﮫ ﻗ ـﺎ ل : [ ﻗ ﺎ رَ لَ

ﺳ ُﻮ

ِّ لُ

# ﺑَﺎ : رُ دِ

و ﺑِﺎ ا

‘ ﻋ ْﻤَ

لِ ﺎ ﺳ َـ ﺒْ

ﻌ ﺎً

؛ ھَ

ﻞْ

ﺗَ

ﻨْ

ﺘَ

ﻈ ُ ﺮ و نَ

إﱠ ﻓَ

ﻘْ

ﺮ

اً 10ـ 5372ـ

ﻣُ ﻨْ ﺴِ

ﯿ ﺎً

، وْ أ ﻏ

َﻨ

ﻰ ً ﻣُ

ﻄ ْﻐِ

ﯿ ﺎً

، وْ أ ﻣَ

ﺮَ

ﺿ ﻣُ ﺎً

ﻔْ

ﺴِ

ﺪ اً

، وْ أ ھَ

ﻣَ ﺮ ﻣُ ﺎً

ﻨِ ﻔْ

ﺪ اً

، وْ أ ﻣَ

ﻮْ

ﺗ ﻣُ ﺎً

ﮭِ ﺠْ

ﺰ اً

، وِ أ اﻟ ﺟﱠ ﺪﱠ ﺎ لَ

، ﻓَ

ﺸ َ ﺮﱡ ﻏ

َﺎ ﺋِ

ﺐ ٌ ﯾُ

ﻨْ

ﺘَ

ﻈ َ ﺮُ

،

وِ أ

اﻟ

ﺴ ﱠﺎ

ﻋ َﺔُ

أ

10. (5372)- Hz. Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: "Yedi şeyden önce amelde acele edin:

* Unutturucu fakirliği mi bekliyorsunuz?

* Tuğyan ettirip azdırıcı zenginliği mi bekliyorsunuz?

* İfsad edici hastalığı mı bekliyorsunuz?

* Aklınızı götürecek ihtiyarlığı mı bekliyorsunuz?

* Ani ölüm mü bekliyorsunuz?

* Deccali mi bekliyorsunuz. Bu beklenen gaib bir şerdir.

* Yoksa kıyameti mi bekliyorsunuz? Kıyamet ise hepsinden kötü, hepsinden daha acıdır." [Tirmizî, Zühd 4, (2308); Nesâî, Cenaiz 123, (4, 4).][302]

AÇIKLAMA:

Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) dindeki ihmali sebebiyle mü'mini tevbih (azarlama) üslubuyla, hayırlı amellerde bulunmakta gecikmemek gerektiğini ders veriyor. Hadiste sayılan yedi hallerden birkısmı hemen gelebilecek durumdadır. Onlardan biri geldi mi hayır yapma imkanı kalmayacaktır.

Öyleyse, bu musibetli durumlar gelip çatmadan elinizdeki fırsatı hayır işlemede değerlendirin denmiş olmaktadır.[303]

ـ

11. (5373)- Hz. Huzeyfe (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

"Hamr (sarhoş edici içki), günahın her çeşidinin kaynağıdır. Kadın, şeytanın oltasıdır, dünya sevgisi

"Hamr (sarhoş edici içki), günahın her çeşidinin kaynağıdır. Kadın, şeytanın oltasıdır, dünya sevgisi

Belgede YALAN (14. Ciltten Devam) (sayfa 110-123)