Yapılan alan yazın araştırmaları sonucunda, bu araştırmayı doğrudan ilgilendiren, özellikle yorumlamaya yönelik deneysel kısımla ilgili yayın ya da araştırma bulunamamıştır. Yapılan araştırmalar ya yalnızca eser analizine dayanmakta ya da yorumlamaya yönelik önerilerde bulunmaktadırlar. Bu nedenle aşağıda araştırmayla ilgili bazı dolaylı yayınlara yer verilmiştir:
Berki, Çevik (2004), “Koro Eserlerinde Performansa Yönelik Bir Analitik
Model” adlı makalede, koral eserlerin performansına yönelik olarak geliştirilen ve ön
bilgilenme, formal yapı, tonal yapı ve motifsel yapı ana başlıklarından oluşan özgün
bir analitik model ortaya konulmuş ve bu model koro edebiyatından seçilen bir örnek eser üzerinde (Wolfgang Amadeus Mozart – Köchel 626 eser sayılı Requiem’in Lacrimosa bölümü – ) uygulanmıştır. Eser üzerinde gerçekleştirilen formal, tonal ve motifsel yapı analizlerinden hareketle, koro şefine, yorum tespiti ve koroyu çalıştırma sürecinde kullanılabilecek bilgiler verilmiştir.
Yüksel, (2003), “L. v. Beethoven’ın Piyano Sonatlarının Öğretimine Yönelik
Bir ‘Bütüncül Analiz Yöntemi’” adlı doktora tezi, bestecinin piyano sonatlarının öğretimine yönelik özgün bir Bütüncül Analiz Yöntemi’nin oluşturulması amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaç doğrultusunda oluşturulan ve “biçimsel yapı”, “motifsel yapı”, “genel armonik yapı”, “yorum cümleleri” ve “teknik güçlükler” olmak üzere beş ana boyutu içeren “Bütüncül Analiz Yöntemi”, bestecinin piyano sonatları arasından seçilen Opus 31, 2 numaralı re minör sonat üzerinde uygulanmıştır. Araştırmanın eser yorumuna katkı sağlayacağı beklenmekte ve öneriler kısmında bu konu doğrultusunda öneriler yer almaktadır.
Çelak (2000), “İlhan Baran’ın Piyano Yapıtlarının Taşıdığı Müzikal Değerler
(Tonal – modal anlayış, kuruluş, ezgisel ve armonik yapı, tartımsal özellikler, piyano yazısı ve müzikal öğeler açısından)” adlı yüksek lisans tezinde, Türkiye’de Cumhuriyet dönemindeki Çağdaş Türk Müziği bestecilerinin üçüncü kuşağı içinde sayılan BARAN’ın piyano yapıtları, tonal – modal anlayış, kuruluş ve armonik yapı, tartımsal özellikler, piyano yazısı ve müzikal öğeler açısından incelenmiş ve bu incelemelerden çıkan sonuçlar ortaya konmuştur.
Lee (2006), “Piyano anadalındaki birinci ve ikinci sınıf öğrencilerine uygun
olarak seçilmiş 20. Yüzyıl Amerikan piyano eserlerine yönelik performans ve pedagoji önerileri” adlı tezde, üç önemli Amerikalı bestecinin dağarcık analizi ve bu dağarcığa dair performans analizi sunulmaktadır.
Araştırma kapsamına alınan besteci ve eserleri şunlardır:
• Aaron Copland’in Four Piano Blues (1926-1948),
• Samuel Barber’in Excursions Op. 20 (1944) ve
• Alberto Ginastera’in Suite de Danzas Criollas Op. 15 (1946).
Bu besteciler tarafından yazılan bu eserler, teknik açıdan çok fazla güçlük içermemekle birlikte ulusal karakterdeki Arjantin ve Amerikan halk melodi ve danslarını önemli ölçüde barındırmaktadır. Bunlar; popüler stildeki ragtime, blues,
jazz olduğu gibi, öğrencilerin performansta uygulayabilecekleri 20. yüzyıl besteleme teknikleri açısından öğeler içermektedir.
Çalışmada; sözü edilen eserlere dair yorumsal ve biçimsel analizlere dayalı performans önerileri ve eğitsel öneriler sunulmaktadır. Analizleri yapılan eserler, basit teknik yaklaşımlar, özel tını üretimi için öneriler, karmaşık ölçüler ve jazz ritimlerindeki yorum olduğu gibi, pedal, nüans (dinamikler) ve artikülasyon bakımından da piyano performansına odaklanmaktadır. Araştırma ayrıca tını, karakter, armoni, melodi, ritim ve biçim gibi seçilen boyutların eserlerin performans – yorumla olan ilişkilerini açıklamaya çalışmaktadır.
Abeyaratne (2001), “Sri Lanka Halk Müziği: 10 Piyano Parçası” adlı
çalışmada yeni başlayan öğrencilere yönelik olarak Sri Lanka’nın üç farklı türdeki on halk müziği piyano eseri analiz edilmiştir. Araştırma üç anahtar öğe içermektedir: Halk müziği besteleri, halk müziğinin öğretimi ve halk müziğinin analizi. Araştırma kapsamına alınan parçalar Sri Lanka müziğindeki bazı ilgi çekici ve benzersiz halk müziği öğelerini içermektedir. Buna ek olarak, çalışma her bir eserin besteleme teknikleri içindeki zorlukları ayrıntılı bir şekilde betimlemektedir. Araştırmada bu zorlukların yeni başlayan öğrencilerin piyano çalmalarında çeşitli yönlerden gelişimlerini sağlamaya yardımcı olacağı vurgulanmaktadır. Buna bağlı olarak bu çalışma, öğrencilerin bu zorlukların üstesinden gelebilmeleri için çeşitli teknik çalışma önerileri de sunmaktadır. Çalışmada ayrıca bu eserlerin piyano eğitimine yeni başlayan öğrencilerin piyano dağarcığı içerisinde yer alabileceğine ve piyano eğitiminde Sri Lanka halk müziğinin yeri ve önemine de dikkat çekmektedir.
Young (1998), “Heitor Villa-Lobos’un ‘Prole do Bebe, Volume 1 ve 2’
eserlerinde Brezilya halk müziği etkileri ve yorumlanmasına yönelik problemler” adlı çalışmada Villa Lobos’un piyano dağarcığına ait eserlerin çoğunlukla, bestecinin özgeçmişi veya besteleme tarzı ile ilgili önemli bilgilerin edinilmeden öğrenildiği sorununa yer verilmektedir. Bununla birlikte Prole do Bebe, Volume 1 ve 2 piyano eserlerinin, Fransız izlenimciliği veya 20. yüzyıl tekniklerini ve karmaşık dokusal ritmik yapılarını içeren Brezilya halk ezgileri ve dans ritimleri içerdiği vurgulanmaktadır. Araştırmada, bu eserlerin öğrenciler için basit teknikler
gerektirmesine rağmen Villa Lobos stilinin eşsiz karakterini içerdiğinden, sitil bilgisinin performansa etkilerinin bilinmesi gerektiği üzerinde durulmuştur.
Çalışma Villa Lobos’un hayatı ve müziğini seslendirme ve yorumlamada bir rehber niteliği taşımasıyla birlikte öğrencilerin bilgilerini arttırmayı tasarlamaktadır. Araştırma ayrıca Villa Lobos’un Prole do Bebe Volume 1 ve 2’den seçilen eserlerin Brezilya halk müziği içermesi, halk ezgilerinin ve dans ritimlerinin analizi, seslendirme ve yorumlamadaki problemler ve etkili uygulama (uygulama) yöntemleri ve benzer çalışmalara yönelik önerileri içermektedir.
15
BÖLÜM 2
YÖNTEM