İÇ, GÜN, IŞIL EV/SALON Işıl dışarı çıkacakmış gibi hazırlanıp giyinmiş, kulağında telefon,

Işıl (telefonda): Herşeyi söyledim teyze! Bu yaşta

her şeye sıfırdan başlayacak…

Tekli koltuğu biraz daha yerinden oynatıp, masaya geçer. Masanın üstü boş, sadece Sevim Hanım’ın aldığı vazo, bir kağıt ve bir kalem… Işıl sandalyeye oturur, vazonun yerini oynatır… Önündeki kağıda bir şeyler çizmeye başlar… Sağ elinin işaret ve orta parmağında iki tane taşlı yüzük (Bundan sonraki sahnelerde hep parmağında olacaklar)… Kağıtta çizilmiş motiflerden Işıl’ın bu konuda yetenekli olduğu belli oluyor…

Işıl(telefonda): Yok öyle olacak iş değil… Sen

böyle söylersen hiç durmaz… Ben diyorum ki sen Haldun Enişte’yle konuşsan…

O sırada dış kapı açılır. Sevim Hanım da kulağında telefonla eve

girer. Işıl’ı görünce başıyla selamlar. Bi yandan paltosunu çıkarırken hiç konuşmadan iç odalara doğru geçer. Işıl gözüyle Sevim Hanım’ı takip eder. Ayağa kalkar.

Işıl (telefonda): Neyse sen yine de bunları

söyleme ona… Konuşuruz sonra… Tamam… (daha yüksek

sesle) Ben şimdi hastaneye gidiyorum… Anneannemin

yanına…

Sevim Hanım (içerden): Bişey mi dedin?

Işıl çantasını ve paltosunu alıp kapının yanında ayakkabılarını giyer. Sevim Hanım, mutfak havlusuyla elini kurulayarak salona girer. Bir taraftan etrafı inceliyor.

Sevim Hanım: Işıl bu koliler burda mı kalacak? Işıl: Bırak onları, Eren gelecek… (duraklar) Ben

halledicem sonra…

Işıl çıkmadan bi saçını başını düzeltir. Annesine bakıyor. Sevim Hanım Işıl’ın masada bıraktığı kağıdı alıp, kitaplığa kaldırır. Sürekli bir hareket halinde…

Sevim Hanım: İyi giyin, soğuk dışarısı… Işıl: Anne, hayatında biri var mı?

Sevim Hanım hiç bir şey demeden kalır öylece. Işıl o sırada onunla ilglenmiyormuş gibi çantasının içini kontrol etmektedir.

Sevim Hanım: O ne demek kızım?

Işıl(imalı): Bilmem, yalnız bi kadınsın sonuçta…

SAHNE 61 DIŞ, GÜN, MAHALLE

Mahallenin daha hareketli bir bölümü… Sebze satan bi seyyar satıcı, mahalleli, arabalar, yürüyenler…

Saadet ve K.Eren yüksek bir duvarın üstünde yanyana oturmaktadırlar. Saadet’in elinde bir kola şişesi… Bir yudum alıp K.Eren’e verir. Etrafı izlemekteler.

K.Eren: Biz de aynı evde kalırız. Yemek de yaparım

ben… Balona bineriz…

Saadet: Ben gitmem Fransa’ya, burda kalıcam… K.Eren: E ben gelirim…

Saadet kola şişesini alıp son yudumu içer. K.Eren heyecanlı heyecanlı konuşuyor.

K.Eren: Üniversiteye gideriz beraber. Saadet: Sen şarkıcı olmayacak mısın? K.Eren: Ali Abi dedi ya…

Saadet: Senin annenle baban bırakmaz ki… İzin

vermezler beraber kalmamıza…

K.Eren: Ama büyük olucaz o zaman…

Saadet etrafına bakmakta…

Saadet: Hadi eve gidelim…

K.Eren: Gelse burdan da görürüz… Şimdi gitmeyelim!

Dur bak, ilk konserimde…

SAHNE 62 İÇ, AKŞAM, REKLAM AJANSI

Bilgisayar ekranı… Facebook sayfası açık… Gelen arkadaşlık/grup tekliflerine ve davetlerine bakmadan ‘Yoksay’a basılıyor tek tek… Yüksek tavandan sarkan büyük metal lambalarla aydınlatılmış…

(Ajans sessiz, uzaktan gelen müzik sesi)

Paravanlarla bölünmüş oldukça geniş bir mekan. Her bir bölümde farklı sayıda masalar bulunmakta… Sıkışık değil, ferah… Masaların hepsinde bilgisayarlar…

Işıl bilgisayarının başında oturmuş. Onun olduğu bölümde 2’si yan yana, diğer ikisi karşısında dört masa bulunmakta… Işıl’ın masasının arkasında duran paravanın üstünde B.Eren’le çekilmiş fotoğraflar, reklam ilanları, resimler asılı… Bilgisayar ekranına yapıştırılmış post-it’ler… Masanın üstünde boylu boyunca uzanmış beyaz bir kedi

(VANİLYA), kitaplar, küçük masa süsleri… Büyükçe bir kağıtta, B.Eren

ve Işıl’ın paravandaki resimlerinden birinin olduğu bir reklam ilanı, altında Derimod logosu ve ‘Dünyayı değiştir’ sloganı…

Işıl’ın yanına, yerde çöp kutusunun üstüne oturmuş 20’lerinde, salaş giyinmiş, sarı rastalı saçlı, kısa boylu bir kadın (ÖZGE) ve ayakta masaya dayanmış duran, 20’lerinde, orta boylu, balık etli, esmer, spor-şık giyinmiş başka bir kadın (DİLEK)… Işıl bilgisayarda, bir

Özge: Kızııımm… Sedef bayıldı fotoğraflara… Işıl: Deli misiniz ya? İnsan bi sorar…

Özge: Kendi baktı ulan… Toplantı odasına geçerken

gördü? (kadının kalın sesini taklit ederek) aa, bunlar çok hoşmuş valla… böyle fotoğraflar istiyorum ben de Mustafa’cım…

Dilek: Biz de hemen ertesi güne kampanyayı çaktık… Özge: Dünyayı değiştir… Slogana geell…

Dilek: Bu arada Sedef de kuzenine göz koydu… Işıl: Yok artık…

Özge: Sübyancı karı… Mustafa Abi nasıl laf soktu?

Yazıştaa…

Işıl: Ne diye?

Özge: O erkeklerin dünyasını değiştirmeyi tercih

ediyor Sedef’cim… Senin dünyanla pek ilgilendiğini sanmıyorum…

Işıl: Yok artık… Toplantıda mı konuşuluyo bunlar? Özge: Geyiğin dibine vurduk işte… Kuzenine söyle,

Sedef’te para bok… Neyse, ben Gökhan’a söyleyip çıkıyorum conkilar.

Özge kalkıp arka tarafa geçerken, elinde kağıtlarla 30’larında

yuvarlak yüzlü, beyaz tenli, karnı oldukça büyümüş, hamile bir kadın

(OLCAY) masanın yanından geçmektedir. Özge Olcay’ın karnını severek

yoluna devam eder. Olcay’sa Işıl’ı görüp masaya yaklaşır.

Olcay: A aaa, senin işin ne var burda? Işıl: Vanilya’yı özledim…

Olcay: Ben valla 1 ay sonra çıkarım, sonra hiç

birinizi tanımam…

Dilek: Gel bakayım, seveyim biraz Rıfkı’yı…

Olcay: Ne Rıfkı’sı be… Yemek söyleyelim… Biz daha

burdayız heralde, gitmiyo müşteri…

Olcay Dilek’e yaklaşır, Dilek Olcay’ın karnını sever.

Dilek: Biz salata söyledik aşağdan…

Olcay: Ot mot yemem ben… Hamile kalın da görün…

Kendimi tanıyamıyorum valla…

Dilek: Ama şu güzelliğe baksana…

Işıl muhabbetten çok keyif almamış gibi… Telefonunu alır, bi numara tuşlar. O sırada Özge söylenerek gelip Işıl’ın karşısındaki masaya oturur. Dilek ve Olcay, merakla Özge’ye doğru dönerler.

Özge: Sabah 9’a maketi bekliyo siktiklerim… ulan

akşam 7’de 2 sayfa revizyon yollanır mı?

Işıl (telefonda): Alo, n’apıyosun?

Işıl (telefonda): Ajanstayım, eve gitmedim… Yemeğe

SAHNE 63 İÇ, AKŞAM, DENİZ ŞİRKET ODASI