Demokrasi teorileri alanındaki güncel çalışmalarda, demokrasi oy vermeye seçim sonuçlarına saygı göstermeyi kapsayan, fakat aynı zamanda hak ve özgürlüklerin korunmasını, serbest tartışma hakkının garantiye alınmasını, haber ve yorumların sansürsüz dağıtımının sağlanmasını, yasalarla belirlenen hak ve yetkilere saygı gösterilmesini içeren karmaşık ihtiyaçların tümünü ifade eder. Bu açıdan bakıldığında demokrasi, bir ihtiyaçlar sistemidir yoksa sadece mekanik birtakım koşulların sağlanması değildir (Ercins, 2012: 82).
Kamu kurumlarına güven ve güvensizlik sonuçlarını yukarıda pek çok açıdan değerlendirdik. Siyasal sürece katılım vatandaşların devlete ve onun kurumlarına güvenmesi arasında sıkı bir bağ vardır. Güvenip inanmadıkları bir kurumda yer almama isteği çoğu zaman demokratik sürece olan güvensizliğinin bir göstergesi olabilir.
Tüm ülkelerde seçimlere katılma oranları hakkında en kapsamlı verileri toplayan International Institute for Democracy and Electrol Assistance (IDEA, 1997) adlı kuruluşun uluslararası karşılaştırmalı oy verme oranlarına bakıldığında, Türkiye’nin en yüksek katılıma sahip ülkelerden biri olmasa da, bu açıdan üst yüzde 25-30’luk dilimde bulunduğu görülmektedir. 1990’lı yılların ortalama oy verme oranlarına göre, Türkiye 163 ülke arasında 36’ncı, 1945-97 yılları arasında en az beş seçim yapan ülkelerin dikkate alındığı bir sıralamada ise 26’ncı durumdadır (Esmer, 1999: 32).
Vatandaşların devletin sunduğu hizmetlerden tatmin olma derecesi, bir yandan onların devlete duydukları güven üzerinde etkili iken, diğer yandan bu güven onların siyasal süreçlere bağlılığına yansıyacaktır. Devletin sunduğu hizmetlerin müşterisi konumunda olan vatandaşların devlete duyduğu güven, onların demokratik süreçlere katkısını da beraberinde getirecektir (Tucker, 2004: 56, Aktaran Taşpınar, 2012: 55). Kamu kurumlarının kamuyu faaliyet ve politikalarına yönelik bilgilendirilmesini ve kamu kurumlarına ilişkin anlaşılabilir, doğru ve eksiksiz bilgilerin hedef kitlelerce zamanında ulaşılabilirliğini kapsayan şeffaflık; kamu kurumlarının ve yöneticilerinin, yönetsel karar alma, politika oluşturma ve uygulama süreçlerinin tamamından sorumlu olması ve faaliyetlerinin hesabını verebilmesini kapsayan hesap verebilirlik; hizmet ve faaliyetlerin planlanması ve uygulanmasında hedef kitlelerin de sürece dâhil olmasını kapsayan katılımcılığı desteklemesi hedef kitlelerle kamu kurumlarına yönelik güvenin tesis edilmesinde anahtar unsurlardır. Kamu kurumları hem geleneksel kitle iletişim araçları, hem de yeni iletişim teknolojilerini kullanarak şeffaflık ve hesap verebilirliği
arttırabilmekte ve katılımcılığı destekleyen bir yönetim anlayışı sergileyebilmektedir (Boztepe, 2013: 64).
Birbirine güvenmeyen insanlardan yahut insan topluluklarından oluşan bir ülkenin sağlam bir demokrasi kültürü inşa etmesi oldukça zordur. Çünkü bu tür toplumlarda siyasal partiler ve onların toplumsal tabanları rakip partileri kendilerine ve ülkelerine bir tehdit olarak algılarlar. Bu tür toplumların demokrasilerinde rakip siyasal partiler ülkenin iyiliğini isteyen fakat bunun hangi meşru yol ve araçlarla yapılacağı konusunda sizin partinizden ayrılan gruplar olarak değil, ya “emperyalizmin uşağı/işbirlikçisi” ya “bölücü” ya “rejim düşmanı” ya da “darbeci” olarak görülür ve bu partilerin savundukları ve kullandıkları araçların değil bizatihi niyetlerinin bozuk olduğuna hükmedilir (Ekmekçi, 2010: 238). Bu sürecin sonunda toplumsal kamplaşma etkisini yoğun bir şekilde gösterir.
Sonuç olarak güvenin yüksek olduğu toplumlarda işleyen, sağlıklı ve aynı zamanda sağlam bir demokratik sistem kurulabilirken, toplumsal güvenin düşük olduğu toplumlar verimsiz ve zayıf bir demokrasi içinde olabilirler. Eğer toplumsal güven yüksekse demokratik değerler daha kalıcıdır. Birbirine güvenmeyen insanlardan oluşan bir ülkenin sağlam bir demokrasi kültürü inşa etmesi kolay değildir.
Bugün kamu yönetimlerinin sadece toplumsal ihtiyaçları karşılayan bir mekanizma olmadığı, ihtiyaçlarını karşıladığı toplumla sürekli ilişki içinde olması ve birlikte yönetim düşüncesini ön plana çıkarması gerektiği açıkça vurgulanmaktadır. Gerçekten kamu yönetimlerinin varlık sebebini vatandaş yönetim ilişkileri oluşturduğuna göre, kamu yönetimlerinin bütün düzenleme ve uygulamalarının vatandaş-yönetim ilişkisiyle ilgili olduğu ifade edilebilir. Bu ilişkiyi besleyecek en önemli unsur katılımdır (Bulut ve Kahraman, 2013: 337). Aktif katılımın sağlanabilmesi için ise güven şarttır.
Demokratik sistemlerin sağlam, etkin ve kalıcı olmasını sağlayan önemli etkenlerden biri toplumsal güvendir. Toplum içindeki bireylerin kendinden farklı olana yönelik güven duyguları, o toplumun sosyal ve siyasal ilişkilerini önemli oranda şekillendirir. Toplumsal güven öncelikle demokrasinin temellerinin sağlamlığında önemli roller oynayan toplumsal bağların ve toplum içi dayanışmanın gelişmesine yardım eder. “Kendilerini güvensiz hisseden, geleceğin getirebileceklerine sakınarak bakan ve emniyetlerinden endişe eden insanlar, kolektif eylemin gerektirdiği riskleri göze alacak kadar özgür değillerdir. Bu insanlar birlikte yaşamanın alternatif yollarını hayal edecek cüretten ve zamandan yoksundurlar ve kimseyle paylaşamayacakları işlerle o kadar meşguldürler ki, bırakın ortaklaşa girişilebilecek
türden işlere enerji ayırmayı, bunlar hakkında düşünmezler bile” (Bauman, 2000: 13, aktaran: Ercins, 2012: 88-89).
Toplumu bir arada tutma noktasında en önemli işlevleri olan toplumsal güvenin arttırılmaya çalışılması özellikle demokrasinin pekişmesi noktasında önemli siyasal ve sosyal destekler sağlayacaktır. Toplumsal güvenin “doğuştan gelen” değil “öğrenilen” bir değer olduğundan yola çıkılırsa, farklı toplumsal grupların birbirleriyle etkileşiminin arttırılması ve bu sayede grupların birbirleri hakkındaki yanlış kabullerinin bertaraf edilmesi yönündeki çalışmalara ağırlık verilmesinin, Türkiye’deki toplumsal güvensizliğin giderilmesinde olumlu bir rol oynaması muhtemeldir. Yine, temsili demokrasilerde siyasal kurumlara güvensizlikten söz edilecekse, ilk akla gelen siyasal partiler olmalıdır. Siyasal partilerin, parti içi demokrasiyi gerçekleştirmeden, toplumsal demokrasiyi geliştirebilmesi ve toplumsal anlamda demokratik kurumlara karşı geliştirilen güvensizlik olgusunu ortadan kaldırabilmesi beklenmemelidir (Ercins, 2012: 92).
SONUÇ
Güveni kavramsal boyut olarak tek bir tanımda birleştirmek mümkün görünmemektedir. Güven konusunun önemi ve gerekliliği kabul edilse de güven tanımları üzerinde birlik bulunmamaktadır. Üzerinde uzlaşıya varılamayan güven kavramı modern zamanlar öncesinde bugünkü öneminde değildi. Çünkü insanlar tanıdık bir dünyada yaşıyorlardı ve burada güvene ihtiyaç yoktu. Sonra ortaya çıkan risk kavramıyla güven insanlar için önemli hale geldi. Bu süreçte güvenin kişiler arası ilişkilerde, özellikle yönetsel alanda önemi ve zorunluluğu anlaşılmıştır. Son yıllarda dünyada yaşanan gelişmeler doğrultusunda yeni yönetim şekillerinin ortaya çıkması ile birlikte güven yeni yönetim yapıları içinde yerini almıştır.
Güvensizlik kamu yönetimini oldukça kötü etkileyen bir kavramdır. Yönetim-Vatandaş ilişkisinde uzaklaşmalara, mesafelerin artmasına hatta çatışmalara sebep olabilmektedir. Yönetilen açısından güvensizliğin sonucunda korku ve mesafe duygusunu yoğun yaşayan bireyler, yönetimden daha fazla uzaklaşır ve araçsız iletişim kurmak yerine bazı gruplar aracılığıyla işlerini yürütmeye çalışır. Bu durum toplumsal düzensizlikle kalmaz kurumsal yozlaşmalara bile sebep olabilir. Devlet açısından güvensizlik ile devletin aşırı denetim ve baskısı sonucu işler aksar, kırtasiyecilik artar, devletin karar alma süreci uzar, kriz dönemlerinde sorunların uzamasına sebep olur. Ülkemiz açısından güvensizliğin temellerine baktığımız zaman, hak ve özgürlüklerin korunması, kötü yönetimin önlenmesi ve birey- yönetim ilişkilerinde hakkaniyetin kollanıp gözetilmesi noktalarında pek çok eksikliklerimizin bulunduğu bir gerçektir. Bürokrasinin hantallığı, bürokratların işgüzarlığı, kırtasiyecilik, kimi zaman yönetimin halka yabancılaşması, siyasal istikrarsızlıklar, alınan kararlarda ve yapılan eylem ve işlemlerdeki isabetsizlikler, rüşvet, zimmet, politik kayırmacılık, eş, dost, akraba kollamacılığının meşruiyet kazanması güvensizliğe yol açmaktadır.
Devlet-vatandaş ilişkilerini olumsuz etkileyen bu sorunun yönetim vatandaş ilişkilerinde düzeltmeye gidilerek aşılması gerekir. Sorunların çözümü için katılımcı bir yönetim şart olup, toplumsal yararın devlet yararı olduğu kabul edilmelidir. Yöneten-yönetilen ilişkilerindeki bu iyileştirmelerin yanı sıra sunulan kamu hizmetlerinin kalitesinde sağlanacak bir artışla da güven artışı sağlanabilir. Kaldı ki son yıllarda yapılan çalışmalar, sunulan kamu hizmetlerinin kalitesi ile kamu kurumlarına duyulan güven arasında bir ilişkinin varlığına atıfta bulunmaktadır. Yeni Kamu Yönetimi anlayışının da desteklediği bu görüş, performans ile güvenin paralel ilerlediğine dikkat çekmektedir. Bu çalışmaların gösterdiği gibi kamu
kurumuna güvende gösterilen performans kadar bu performansın yönetilen cephesinde nasıl algılandığı da önemlidir. Bu durumda gösterilen performans kadar kamunun iyi bir imaj sergilemiş olması da önem arz etmektedir. Bu açıdan bakıldığında performans artışı ya da azalışı farklı etkenlerle birleşerek zıt bir değişim de gösterebilir.
Sonuç olarak yöneten-vatandaş ilişkilerinde güven kazanılması ve bunun sağlamlaştırılması için kurumlarda iyileştirme çalışmaları yapılmalı ve daha katılımcı bir yönetim anlayışı için zemin oluşturulmalıdır.
KAYNAKÇA
Ada, Burcu (2008). Türk Kamu Personelinin Performans Değerlendirmesi, Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Ve Siyaset Bilimi Anabilim Dalı, Ankara.
Akgün, Birol (2006). Türkiye’de Siyasal Güven: Nedenleri ve Sonuçları, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 56(4), 1-23.
Al, Hamza (2005). Türk Kamu Yönetiminde Yolsuzlukla Mücadele, Geleneksel Bürokratik Yapı ve Yeni Etik Değerler, Siyasette Ve Yönetimde Etik Sempozyumu, Sakarya, 248.
Asunakutlu, Tuncer (2001). Klasik Ve Neo-Klasik Dönemde Örgütsel Güvenin Karşılaştırılması Üzerine Bir Deneme, Muğla Üniversitesi SBE Dergisi Güz 2001 Sayı, 3.
Ateş, Hamza ve Yaşar Okur (2009). Kamu Kurumlarında Performans Ve Denetimin Etkinliğinin Artırılması İçin Bir Alternatif: Yurttaş Şartları, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (18) 2009 / 2: 101 – 125, 119-121.
Ateş, Hamza ve Bülent Oral (2003). Kamu Yönetiminde Etik: Kültürel Temeller ve “Örgütsel Ruhçuluk” Kuramı Ekseninde Bir Analiz, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (5) 2003/1: 55-71, 58.
Başak, Suna (2010). Genelleşmiş Güven ve Toplumsal Cinsiyet, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, (27)1, 53-71.
Bilgin, Kamil Ufuk (2008). Kamu Performans Yönetimi: Vali ve Kaymakamlar Performans Ölçümü Araştırması, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 41 sayı 2, Haziran 2008, 60.
Birsel, Melek, Güler İslamoğlu ve Deniz Börü (2009). Yöneticinin Astına Duyduğu Güven: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi 21‐23 Mayıs 2009 Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İşletme Bölümü, 884.
Bouckaert, Geert ve John Halligan (2010). Managing Performance Across Levels of Government: Lessons Learnedor Reproducing Disconnects? ,
http://www.4tad.org/ws/paper_wks5_Bouckaert-Halligan.pdf, 3.
Boztepe, Hatun (2013). Halkla İlişkiler Perspektifinden Güven Kavramı: Katılımcılık, Şeffaflık Ve Hesap Verebilirlik İlkelerinin Kamu Kurumlarına Yönelik Güvenin Oluşmasındaki Rolü, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2013/II 45 53- 74, 55-64.
Bulut, Yakup ve Mehmet Kahraman (2013). Kamu Yönetiminin İşleyişinde Vatandaş- Yönetim İlişkileri”, iibfdergisi.ksu.edu.tr/Imagesimages/files/19(3).PDF, 337-339, (Erişim Tarihi: 05.06.2013).
Choudhury, Enamul (2008). Trust in Administraion An Integrative Approachto Optimal Trust, Administration &Society, 40(6) October, 586-620.
Christensen, Tom ve Per Lægreid (2002). Trust in Government –the Relative Importance of Service Satisfaction, Political Factorsand Demography, SteinRokkan Centrefor Social Studies Bergen University Research Foundation, 7-12.
Çetin, Murat (2000). Endüstriyel Bölgelerde Sosyal Sermaye Ve Güven: Üçüncü İtalya Örneği. Erciyes Üniversitesi, Yozgat İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi, İktisat Bölümü, 76.
Çetinel, Emine (2008). Örgütsel Güven İle Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki Üzerine Bir Örnek Olay, Sakarya Üniversitesi, 6-8.
Çukurçayır, M. Akif ve Esra B. Sipahi (2003). Yönetişim Yaklaşımı Ve Kamu Yönetiminde Kalite, Sayıştay Dergisi, Sayı 50-51, 60.
Demirel, Demokaan (2006). Küresel Eksende Devletin Yeni Kimliği: Etkin Devlet. Sayıştay Dergisi, Sayı: 60, 123.
Ekmekçi, Faruk (2010). Marazi bir durum olarak Türkiye'de niyet siyaseti: Türkiye'de toplumsal güven eksikliği ve bunun siyasal sonuçları, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 7:2. Erişim: http://www.insanbilimleri.com, 238-244.
Ercins, Gülay (2012). Türkiye’nin Demokratikleşmesinde Toplumsal Sorun Alanları, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 14/1, 79-102, 82-92.
Erdem, Ferda (2003). Örgütsel Yaşamda Güven. Ferda Erdem (Der), Sosyal Bilimlerde Güven, Vadi Yayınları, Ankara.
Erdem, Ferda ve Janset Özen (2003). Niklas Luhmann’ın Tanıdıklık, Emin Olma ve Güven Ayrımı, Sosyal Bilimlerde Güven, Ed: Ferda Erdem, Ankara: Vadi Yayınları.
Erdoğan, Emre (2006). Sosyal Sermaye, Güven ve Türk Gençliği, http://www.urbanhobbit.net/PDF/Sosyal%20Sermaye_emre%20erdogan.pdf, 6-8. Eryılmaz, Bilal (2007). Kamu Yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaası.
Esmer, Yılmaz (1999). Devrim, Evrim, Statüko: Türkiye’de Sosyal, Siyasal, Ekonomik Değerler. İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı Yayınları.
Eser, Hamza Bahadır (2013). Siyasal Güven Ve Bileşenleri, Üniversite Öğrencilerinde Etnik Kimlik, Siyasal Güven İlişkisi Üzerine Bir Uygulama, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi Ağustos 2013, Sayı:29, 15-42.
Eşki, Hülya (2003). Kamu Yönetiminde Değişim Ve Yeni Yönetim Modelleri. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Konya,(Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü'nde 2003 yılında kabul edilen Kamu Yönetiminde Değişim ve Yeni Yönetim Modelleri isimli yüksek lisans tezini gözden geçirilmiş ve güncelleştirilmiş bir özeti), 492.
Eşki, Hülya (2009). Sosyal Sermaye –Önemi, Üretimi ve Ölçümü- Üzerine Bir Alan Araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi, S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Eşki, Hülya (2010). Türkiye'de Kamu Kurumlarına Duyulan Güven: Mikro Performans
Yaklaşımı Çerçevesinde Bir Analiz. V. Kamu Yönetimi Sempozyumu, 2010, Konya, 177-186.
Eşki Uğuz, Hülya, Erhan Örselli ve E. Banu Sipahi (2011). Sosyal Sermayenin Ölçümü: Türkiye Deneyimi. Akademik İncelemeler Dergisi Cilt:6 Sayı:1, 22.
Gökalp, Nuri (2003). Ekonomide Güven Faktörü. Yönetim Ve Ekonomi Cilt:10 Say: 2 Celal Bayar Üniversitesi İİBF, Manisa, 165.
Gökçe, Orhan ve Erhan Örselli (2011). Kamu Yönetiminde Etik ve Etik Dışı Davranış Algısı. İş Ahlakı Dergisi, cilt 4, sayı 7, 48.
Halis, Muhsin, Gülsüm Savcı Gökgöz ve Özlem Yaşar (2007). Örgütsel Güveni Belirleyici Faktörleri Ve Bankacılık Sektöründe Bir Uygulama. Sosyal Bilimler Dergisi Sayı: 17, 57-191.
Halis, Muhsin ve Abdulkadir Şenkal (2009). Türk İşletme Kültüründe Ortaklık Ve Güven Hazırlayanlar. İstanbul Ticaret Odası Yayınları, 47-59.
Heintzman, Ralph ve Brian Marson (2005). People, Service and Trust: Is There a Public Sector Service Value Chain? International Review of Administrative Sciences, 71(4), 549–575.
İslamoğlu, Güler, Melek Birsel ve Deniz Börü (2007). Kurum İçinde Güven: Yöneticiye, İş Arkadaşlarına Ve Kuruma Yönelik Güven Ölçümü. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
Kalemci, İpek Tüzün (2006). Örgütsel Güven, Örgütsel Kimlik Ve Örgütsel Özdeşleşme İlişkisi; Uygulamalı Bir Çalışma. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kalemci, İpek Tüzün (2007). Güven, Örgütsel Güven ve Örgütsel Güven Modelleri. Karamanoğlu Mehmet Bey İ.İ.B.F Dergisi, Sayı 13, 99.
Karagül, Mehmet ve Mahmut Masca (2005). Sosyal Sermaye Üzerine Bir İnceleme. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1: 37-52, 41-49.
Karagül, Mehmet ve Süleyman Dündar (2006). Sosyal Sermaye Ve Belirleyicileri Üzerine Ampirik Bir Çalışma. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi (12) 2006, 61-78, 66.
Karatepe, Selma (2008). İtibar Yönetimi: Halkla İlişkilerde Güven Yaratma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi Kış-2008 C.7 S.23 (77-97), 95.
Karasoy, H. Alpay (2014). Türk Kamu Yönetiminde Performans Yönetimine Bir Bakış. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, Cilt 10, Sayı 22, 2014, 258.
Köseoğlu, Özer ve Mustafa Lütfi Şen (2014). Kamu Sektöründe Performans Yönetimi: Politikalar, Uygulamalar ve Sorunlar. Akademik İncelemeler Dergisi Cilt: 9, Sayı: 2, 115-124.
Köylü, Murat (2006). Halkın Kamu Yönetimine Güveni Araştırması, Kocaeli Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Kutay, Mahir, S. Zafer Dicle ve M. Ufuk Çağlayan (2011). Internet Servislerinde Güven Modellenmesi. Akademik Bilişim’11 - XIII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri 2 - 4 Şubat 2011 İnönü Üniversitesi, Malatya, 337-363.
Mutta, Serdar (2005). İdarenin Denetlenmesi ve Ombudsman Sistemi. İstanbul: Kazancı Matbaacılık.
Ören, Kenan (2007). Sosyal Sermayede Güven Unsuru Ve İşgücü Performansına Etkisi. Kamu-İş; C: 9, S: 1/2007, 77.
Özbek, Mehmet Ferhat (2006). Çalışma İlişkilerinde Güven: Yönetim Politikaları, Güven ve Bağlılık İlişkisi Konusunda Bir Türkiye ve Kırgızistan Uygulaması. Doktora Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Özbek, Ferhat (2004). İnsan İlişkilerinde Güvenin Yeri ve Önemi. Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 2004 cilt:6/1 s.10, 1-10.
Öztaş, Nail ve Suna Başak (2010). Güven Ağbağları, Sosyal Sermaye ve Toplumsal Cinsiyet. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 12/1, 27-59.
Pelenk Özel, Aybike (2011). Sosyal Medya Ve Güven: Hükümet, Sivil Toplum Örgütleri Ve Ticari Kuruluşlara Yönelik Ampirik Bir Araştırma. Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü, Academic Journal of Information Technology – ISSN: 1309‐1581 – Yaz 2011, 5-9.
Reyhanoğlu, Metin (2006). Ar-Ge İşbirliklerinde Güven: Ankara’daki Teknoparklarda Faaliyet Gösteren İşletmelerde Bir Araştırma. ANKARA, 7-28.
Sağlam Arı, Güler ve Nuray Güneri Tosunoğlu (2011). Geleceğin Yöneticileri Astlarına Güvende Hangi Özelliklere Öncelik Veriyor? Yönetim Ve Ekonomi Yıl: 2011 Cilt:18 Sayı:2 Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. MANİSA, 85-88.
Sakal, Mustafa ve Elif A. Şahin (2008). Kamu Kurumlarında Performans Ölçümü Ve Sayıştay Denetimi İlişkisi: Türkiye’deki Düzenlemeler Bakımından Bir Değerlendirme. Sayıştay Dergisi, Sayı: 68, 22.
Sargut, A. Selami (2003). Kurumsal Alanlardaki Örgüt Yapılarının Oluşmasında Ziyaretinde Ekonomik İşlemlerin Yürütülmesinde Güvenin Rolü. Ankara: Vadi Yayınları.
Sezer, Özcan (2008). Kamu Hizmetlerinde Müşteri (Vatandaş) Odaklılık: Türkiye’de Kamu Hizmeti Anlayışı Açısından Bir Değerlendirme. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 4, Sayı 8, 150-167.
Taşpınar, Yasin (2012). E-Devlet Güven İlişkisi Üzerine Bir Alan Araştırması, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Uzbilek, Ayşegül (2006). Örgütlerde Oluşan Sosyal İlişkilerin Örgütsel Güvenin Alt Boyutlarına Etkileri: Başkent Üniversitesi Örneği, Ankara, 10.
Yang, Kaifeng ve Marc Holzer (2006). The Performance–Trust Link: Implicationsfor Performance Measurement, Public Administration Review, January/February, 114- 126.
Yıldırım, Murat (2010). Kamu Yönetimine Güven: E-Devlet Açısından Bir İnceleme. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 11, Sayı 1, 1-19.
Zorlu Yücel, Pınar (2006). Örgütsel Güven Ve İş Tatmini İlişkisi Ve Bir Araştırma. İstanbul Üniversitesi, 4.
Alâaddin Keykubat Kampüsü Selçuklu 42079
KONYA Telefon : (0 332) 241 05 21-22 Faks : (0 332) 241 05 24
e-posta : sosbilens@selcuk.edu.tr Elektronik Ağ : www.sosyalbil.selcuk.edu.tr T. C.
SELÇUK ÜNİVERSİTESİ Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürlüğü
ÖZGEÇMİŞ
Adı Soyadı: Şerife DOĞAN
Doğum Yeri: Meram
Doğum Tarihi: 01.10.1989 Medeni Durumu: Evli
Öğrenim Durumu
Derece: Okulun Adı:
İlköğretim: Cemal Bardakçı İlköğretim Okulu Ortaöğretim: Cemal Bardakçı İlköğretim Okulu Lise: Meram 75. Yıl Lisesi
Lisans. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Yüksek Lisans. Selçuk Üniversitesi
Becerileri:
AB Projeleri
İlgi Alanları:
Kamu yönetimi, Yerel Yönetimler, Güven
İş Deneyimi: (Doldurulması isteğe bağlı) Aldığı Ödüller: (Doldurulması isteğe bağlı)
Hakkımda bilgi almak için önerebileceğim şahıslar:
(Doldurulması isteğe bağlı)
DOÇ. DR. HÜLYA EŞKİ UĞUZ (SELÇUK ÜNİVERSİTESİ)
Tel: 0(332) 320 31 46
Adres:
Mutlu Mahallesi 713. Sokak No:9/5 Mamak/ Ankara