Faktör “Verimlilik”:

 ÇalıĢanlar arasındaki rekabet yönetim tarafından desteklenir

 ÇalıĢanların risk almaktan kaçınması gerekmektedir

ĠĢletme, kendi içinde en verimli sonuçları verecek Ģekilde çalıĢanlar arasındaki rekabeti desteklerken aynı zamanda dıĢ risklere karĢı da hazırlıklı olmalı ve gereksiz risk almaktan kaçınmalıdır.

39 4. SONUÇ

Tekirdağ ili gerek geleneksel turizm olarak kabul edilen deniz, kum, güneĢ gerekse doğa, spor, tarih, Ģarap, vb. gibi alternatif turizm açısından önemli bir potansiyele sahiptir. Aynı zamanda, konumu itibari ile coğrafi ve turistik değerlere sahip bir il görünümündedir. Önemli geçiĢ güzergahları üzerinde yer alması, uzun sahil Ģeridine sahip olması, köftesi, Ģarabı, kültürel öğeleri ve sportif aktivitelere imkan veren doğal güzellikleri, Tekirdağ ilinin dikkat çeken özellikler arasında yer almaktadır. Marmara Ereğlisi, SüleymanpaĢa, ġarköy ilçeleri ile Saray ilçesinin Kastro bölgesi en önemli turistik ve kültürel mekanları arasında bulunmaktadır.

Tekirdağ ilinin konumu il için bir fırsat doğurmakla birlikte turizm açısından geliĢimine de engel olmaktadır. Yunanistan üzerinden gelen yabancı turist ile Ġstanbul ve Çanakkale istikametinden gelen yerli turist ili bir geçiĢ noktası olarak görmekte, mola yeri olarak kullanmaktadır. Bu nedenle ilde turistlerin dinlenmelerine ve kısa süreli olarak vakit geçirmelerine olanak verecek iĢletmeler çoğunlukta olmasına neden olmakta, gelen turistin Ģehirde kalmasını ve daha fazla vakit geçirmesini sağlayacak konaklama iĢletmelerinin yetersiz olmasına yol açmaktadır.

ġehirde turizm iĢletmeleri daha çok küçük ve orta büyüklükte olan iĢletmelerden oluĢmakta, iĢletme tipi olarak da restoranlar baĢı çekmektedir.

Konaklama iĢletmeleri belli baĢlı destinasyonlarda kümelenmiĢ olup, geliĢmiĢ değildir. ġehrin en bilinen yöresel yemeği Tekirdağ köftesi ve peynir helvasıdır.

ÇalıĢmada Tekirdağ ilinde yer alan turizm iĢletmelerinin yönetim yapıları incelenmiĢ ve çok değiĢkenli istatistik yöntemlerinden biri olan Faktör Analizi ile Tekirdağ ilinde bulunan turizm iĢletmelerinin, örgüt kültürünü oluĢturan unsurlar belirlenmeye çalıĢılmıĢtır. Örgüt kültürünü oluĢturan unsurları belirlemek için Tekirdağ ilinde bulunan turizm iĢletmelerinde çalıĢan personele 25 değiĢkenden oluĢan bir anket uygulanmıĢtır.

AraĢtırma sonucunda sekiz adet faktör grubu (unsur) elde edilmiĢtir. Bu unsurlar sırasıyla Örgütsel BaĢarı, Takım Ruhu, Ġnovasyon, Örgütsel Bağlılık, Katılım, Düzen, GiriĢimcilik ve Verimliliktir. Bu faktörler Tekirdağ ilinde bulunan turizm iĢletmelerinin örgüt kültürünü oluĢturan bu unsurlardır.

ÇalıĢma, Tekirdağ ilinde bulunan turizm iĢletmelerinin kendi örgüt kültürleri hakkında bilgi edinmeleri, var olan örgüt kültürleri geliĢtirmeleri ve güçlendirmeleri açısından önemlidir. Ayrıca kendi örgüt kültürünü oluĢturmak isteyen yöneticiler için de bir rehber niteliğini taĢımaktadır.

ÇalıĢmanın ait ilk sınırlılık örneklem büyüklüğünden kaynaklanmaktadır.

Örneklem büyüklüğünün yüksek tutulması ile daha farklı sonuçların elde edilme ihtimali bulunmaktadır. ÇalıĢmanın diğer bir sınırlılığını ise uygulandığı yer oluĢturmaktadır. ÇalıĢma Tekirdağ ili ile sınırlı tutulmuĢtur. ÇalıĢmanın diğer bölgelerde ya da Türkiye genelinde uygulanması ile farklı sonuçların elde edilmesi olasıdır. ÇalıĢmanın bir diğer sınırlılığını çalıĢılan sektör oluĢturmaktadır. ÇalıĢma turizm sektörüne uygulanmıĢtır. Diğer sektörlere uygulanması farklı sonuçlar ile karĢılaĢılmasına imkan verebilir.

40 Gelecek çalıĢmalarda farklı bölgelerde, farklı örneklem büyüklüğünde ve farklı sektörlere uygulanacak çalıĢmaların karĢılaĢtırılması, örgüt kültürüne iliĢkin farklılık ve benzerliklerin ortaya çıkarılması açısından faydalı olacaktır.

Bununla birlikte Tekirdağ ili gerek konumu, gerek sahil Ģeridi, gerek yöresel yemekleri, gerekse sağlık, doğa, kültür gibi alternatif turizm seçenekleri ile turizmin geliĢimi açısından önemli bir noktadır. Ama ne yazık ki bu potansiyelini kullanamamakta, ilin turizm olanakları iyi bir Ģekilde tanıtılamamaktadır. Bu da bölgeye turizm açısından yapılan yatırımların sınırlı kalmasına neden olmaktadır.

41 KAYNAKÇA

Akat, Ġ., Budak, G. (2002). İşletme Yönetimi. Ġzmir: BarıĢ Yayınları

Akdeniz Turistik Otelciler Ve İşletmeciler Birliği (AKTOB). (2013). Turizm Ġstatistikleri, http://www.aktob.org.tr/pdf/aktob.turizm.verileri.pdf, 06.07.2015 tarihinde alınmıĢtır

Alpar, R. (2012). Uygulamalı Çok DeğiĢkenli Ġstatistik Yöntemler. Ankara: Detay Yayıncılık

AltunıĢık, R., CoĢkun, R., Bayraktaroğlu, S., & Yıldırım, E. (2012). Sosyal Bilimlerde AraĢtırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı, 7. Baskı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.

Alvesson, M. (1993). Cultural Perspectives on Organizations. Cambridge: Cambridge Universtiy Press

Aydın, Z. B. (2007). Faktör analizi yardımıyla performans ölçütlerinin boyutlarının ortaya konulması. 8. Türkiye Ekonometri ve Ġstatistik Kongresi, 24-25 Mayıs, Ġnönü Üniversitesi, Malatya.

Aydoğan, F. Z. (2004). Örgüt Kültürü ve Ġklimi. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 2, Sayfa: 203-215

BaĢaran, Ġ. E. (1991). Örgütsel Davranış. Ankara: Gül Yayınevi

Berberoğlu, G. N. (1990). Örgüt Kültürü Ve Yönetsel Etkinlige Katkısı. Eskişehir Anadolu Üniversitesi iktisadi ve Idari Bilimler Fak. Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 1- 2 Cameron, K. S., Quinn, R. S. (1992). Diagnosing and Changing Organizational

Culture. Massachusetts: Adison-Wesley

Cameron, K. (2004). A Process for Changing Organizational Culture. The Handbook of Organizational Development. Michael Driver (Ed.).

Deal, T. E., Kennedy, A. (1982). Corporate Cultures, Massachusetts: Addison-Wesley Publishing

Deal, T. E., Peterson, K. D. (1991). The Principal’s Role in Shaping School Culture.

Washington: U.S. Department of Education.

Demir, K., Elma, C. (2004). Ögrenen Örgütler. Ankara: Sandal Yayınları.

Dünya Turizm Örgütü (UNWTO), World Tourism Barometer 2014 ve World Tourism Barometer,http://www.e-unwto.org

42 Erdem, R., Adıgüzel, O., Kaya, A. (2010). Akademik Personelin Kurumlarına ĠliĢkin Algıladıkları ve Tercih Ettikleri Örgüt Kültürü Tipleri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Sayı: 36, Sayfa: 73-88.

Erdoğan, Ġ. (1994). İşletmelerde Davranış. Ġstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A. ġ.

Erdoğan, Ġ. (1975). Kültürün Yönetim Fonksiyonlarının Uygulanmasına Etkisi ve Faktor Analizi Yontemi ile Bir Araştırma. Ġstanbul: Ġstanbul Teknik Universitesi Yayını.

Eren, E. (2008). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi (11. Baskı). Ġstanbul: Beta Yayıncılık.

Eren, E. (2001). Yönetim ve Organizasyon. Ġstanbul: ĠU Yayınları.

Eren, E. (1997). İşletmelerde Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. Ġstanbul: Der Yayınları

Gagliardi, P. (1986). The Creation And Change of Organizational Cultures: A Conceptual Framework. Organizational Studies, 7/2: 117–134.

Güçlü, N. (2003). Örgüt kültürü, Kırgızistan Manas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 6, Sayfa: 147-159.

Güney, S. (2009). Davranış Bilimleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

ĠĢcan, Ö. F., & Timuroğlu, K. M. (2007, Ocak). Örgüt Kültürürnün ĠĢ Tatmini Üzerindeki Etkisi ve Bir Uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 21(1), 119-135.

Kalaycı, S. (2008). SPSS Uygulamalı Çok DeğiĢkenli Ġstatistik Teknikleri, 3. Baskı.

Ankara: Asil Yayıncılık.

Kalkınma Bakanlığı, http://www.kalkinma.gov.tr/

Kaya, Ö. Y. (2015). Örgüt Kültürü Ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı İlişkisi (Balıkesir İli Merkez İlçe Örneği). YayınanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi.

BalıkesĢr: Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü

Knights, D, Wilmott, H. C. (1987). Organizational Culture as Management Strategy: A Critique and Illustration from the Financial Services Industry, International Studies of Management and Organizaiton, 17/3, Sayfa: 40-63

KocadaĢ, B. (2005). Kültür ve Medya. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 34, Sayfa: 1-13

Kongar, E. (1972). Toplumsal Değişme. Ankara: Bilgi Yayınevi

43 Köse, S., Tetik, S., Ercan, M. (2001). Örgüt Kültürünü OluĢturan Faktörler. Yönetim

ve Ekonomi, Cilt: 7, Sayı: 1

KubaĢ, A., Yılmaz, R., Güt, A., Tatlı, Ö. (2014). Tekirdağ İlinde Bulunan KOBİ İşletmelerinin Yönetim ve Organizasyon Yapılarının İncelenmesi. Namık Kemal Üniversitesi Bilimsel AraĢtırma Projesi

Kültür ve Turizm Bakanlığı, http://yigm.kulturturizm.gov.tr/

Laurent, A. (1983). The Cultural Diversity of Western Conceptions of Management, International Studies of Management and Organizations, Sayı: 13, Sayfa: 75-96

Malhotra, N. K. (2010). Marketing Research: An Applied Oirentation, 6. Basım. New Jersey: Pearson.

Meyerson, D., Martin, J. (1987). Cultural Change: An Ġntegration of the Different Views”. Journal of Management Studies, Sayı: 24, Sayfa: 623-647.

Ozankaya, Ö. (1984). Davranış Bilimlerine Giriş. EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları

Ören, K., Erdem, B., Kaplan, M. (2005) “Örgütsel Kültürün ĠĢgücü Verimliliğine Etkisi”, Kamu-İş Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 2, Sayfa: 1-21

Özkalp, E., Sabuncuoğlu, Z. (1988). Örgütlerde DavranıĢ. EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, N0:116

Pehlivan, Ġ. (2001). Yönetsel, Mesleki ve Örgütsel Etik. Ankara: Pegem Akademi Perreault, W. D., & Leigh, L. D. (1989). Reliability of normal data based on qualitative

judfements. Journal of Marketing Research, Vol. 25, 135-148.

Peters, T. J., Waterman, R. H. (1982). In Search of Excellence: Lessons from America's Best-Run Companies, New York: Warner Books

Sabuncuoğlu, Z., Tüz M. (2003). Örgütsel Psikoloji, 4. Baskı. Bursa: Furkan Ofset Sabuncuoğlu, Z., Tüz, M. (1998). Örgütsel Psikoloji. Bursa: Alfa/Aktüel Kitapevleri Sathre, V. (1983). Implications of Corporate Culture: A Manager’s Guide to Action.

Organization Dynamics, Güz, Sayfa: 5-23

Schein, E. (1992), Organizational Culture and Leadership. San Francisco: Jossey Bass

Schein, E. H. (1990). Organizational Culture. American Psychologist, 5(2), 109-119.

44 Seber, G. A. (1984). Multivariate Observations. John Wiley & Sons.

Singh, j. P. (1990). Managerial Culture and Work Related Values. Organization Studies, 11-1, Sayfa: 75-101

Steinhoff, C. R., Owens, R. G. (1989). The Organizational Culture Assesment Inventory: A Metaphorical Analysis in Educational Settings. Journal of Educational Administration, Cilt: 27, Sayı: 3, Sayfa: 17-23

ġahin, A. (2010). Örgüt Kültürü-Yönetim ĠliĢkisi ve Yönetsel Etkinlik. Maliye Dergisi, Sayı: 159, Sayfa: 21-35

ġiĢman, M. (2007). Örgütler ve Kültürler. Ankara: Pegem Yayıncılık, 2. Baskı

Tekirdağ Ticaret ve Sanayi Odası. (2014). Tekirdağ Ġli Ekonomik Hayatı AraĢtırma Raporu. http://www.tekirdagtso.org.tr/Formlar/Tekirdag_Rapor.pdf adresinden 28.03.2015 tarihinde alınmıĢtır

Tekirdağ BüyükĢehir Belediyesi. 2015-2019 Stratejik Planı. 28.04.2015 tarihinde http://www.tekirdag.bel.tr/content/file/statejik_plan/statejik_plan.pdf

adresinden alınmıĢtır

Tekirdağ Ġl kültür ve Turizm Genel Müdürlüğü. Tekirdağ Tanıtım BroĢürü. 06.07.2015 tarihinde http://www.tekirdagkulturturizm.gov.tr/ adresinden alınmıĢtır

Tekirdağ Valiliği, Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlüğü. Tekirdağ Ġli 2013 Yılı Çevre Durum Raporu. http://www.csb.gov.tr/db/ced/editordosya/Tekirdag_icdr2013.pdf adrinden 29.04.2015 tarihinde alınmıĢtır

Terzi, A. R. (2000). Örgüt Kültürü. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım

Tezcan. M. Ö. (2014). Akademik Örgüt Kültürü Çerçevesinde Ast-Üst İlişkilerinin İncelenmesi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü

Trakya Kalkınma Ajansı. (2013). TR21 Trakya Bölgesi Turizm Master Planı.

Temmuz 6, 2015 tarihinde http://www.trakya2023.com/uploads/docs/rapor/

Trakyaka_Turizm_Master_Plan%C4%B1.pdf adresinden alınmıĢtır

Trakya Kalkınma Ajansı. (2012a). BüyükĢehir Adayı Tekirdağ. Tekirdağ. Ocak 28, 2014 tarihinde http://www.trakyaka.org.tr/uploads/docs/15112012ZTbqR_.pdf adresinden alınmıĢtır

Trakya Kalkınma Ajansı. (2012b). Tarihi Varlıkları ile Sayfiyelik Bir ġehir: Marmara Ereğlisi. http://www.trakya2023.com/uploads/docs/13022013-5bmym.pdf Temmuz 6, 2015 tarihinde alınmıĢtır.

Türkiye İstatistik Kurumu, www.tuik.gov.tr

45 Tylor, E. B. (1971). On the Science of Culture. Marcello, Truzz (ed.) Sociology-The

Classic Statements. New York: Rondom House, Inc.

Unutkan, G.A. (1995). ĠĢletmelerin Yönetimi Ve Örgüt Kültürü, Ankara: Türkmen Kitabevi.

Yanardağ, M. Ö., Avcı M. (2012). Turizm Sektöründe Ġstihdam Sorunları: Marmaris, Fethiye, Bodrum Ġlçeleri Üzerine Ampirik Bir Ġnceleme. Ege Stratejik AraĢtırmalar Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 2, Sayfa: 39-62

Yılmaz, K. (2008). Eğitim Yönetiminde Değerler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

http://www.namikkemalevi.com http://www.marmaraereglisi.bel.tr/