DERİN DENİZ YATAĞINDA YER ALAN KAYNAKLARIN ARAŞTIRILMASI, KEŞFİ VE İŞLETİLMESİNİN KURUMSAL

VE HUKUKİ YÖNLERİ

Derin deniz yatağı üzerinde yer alan kaynakların araştırılması, keşfi ve işle-tilmesi belirli bir sistem çerçevesinde gerçekleştirilmektedir� Şu ana kadar bu sistemin oluşturulmasında en büyük öneme sahip olan insanlığın ortak mirası kavramı üzerinde durulduktan sonra, BMDHS’nin XI� Kısmı çerçevesinde hangi kaynakların bu çerçevede değerlendirileceği açıklandı� Bu açıklamalardan da anlaşılacağı üzere bugün için biyolojik kaynakların araştırılması, keşfi ve işletil-mesi faaliyetleri insanlığın ortak mirası kavramı çerçevesinde ele alınmamakta ve maden kaynaklarına odaklanılmaktadır�

Sistemin bu şekilde oluşturulması da çalışmanın, derin deniz yatağı üzerinde yer alan maden kaynaklarının araştırılmasının ve işletilmesinin ön planda tutu-larak oluşturulması ihtiyacını yaratmaktadır�[34] III� Deniz Hukuku konferansı süresince gerçekleşen görüşmeler ve tartışmalar ile BMDHS’nin XI� Kısmının uygulanmasına yönelik yaşanan sıkıntılar da bu kaynaklara yönelik olmuştur� BMDHS’nin 133� maddesi de kaynaklar ifadesinden maden kaynaklarının anlaşılması gerektiğini açıkça ifade etmektedir� Dolayısıyla bu başlık altında 1994 Anlaşmasının da etkisi dikkate alınarak, Bölgede gerçekleştirilecek faali-yetlere yönelik kurumsal yapılanma ve tanınan hak ve getirilen yükümlülükler maden kaynaklarına dayanılarak irdelenmektedir�

Bölgede gerçekleştirilecek faaliyetlere ilişkin değerlendirmeler yapılırken, BMDHS’nin XI� Kısmının, 1994 Anlaşması ile birlikte tek bir belgeyi oluştur-duğu kabul edilmektedir�[35] 1994 Anlaşmasının 2� maddesi hükmü uyarınca

[33] Jean-Pierre LEVY, “The International Sea-Bed Area”, in A Handbook on the New Law of the Sea – Vol. 1, René-Jean DUPUY and Daniel VIGNES (Eds�), Dodrecht/Boston/ Lancester: Martinus Nijhoff Publishers, 1991, s� 594�

[34] Bkz� Mehmet GÖNLÜBOL, “Deniz Hukukunda Yeni Gelişmelere Doğru”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, C� 27, 1972, s� 99�

[35] Bu durum “tek belge prensibi” olarak adlandırılmaktadır ve 1994 Anlaşmasının iki temel prensibinden birisi olduğu kabul edilmektedir� Diğer temel ilke “eş zamanlı kabul prensibi” olarak kabul edilmektedir� Buna göre1982 BMDHS’ni onaylama ya da bu Sözleşmeye

1994 Anlaşması ile BMDHS aynı anda yürürlükte olup, aynı konuda farklı hükümler bulunması durumunda 1994 Anlaşması esas alınır� 1994 Anlaşma-sına bir üstünlük tanınmıştır� Bu üstünlük BMDHS’nin evrensel bir destek bularak uygulanabilmesi için Sözleşmenin XI� Kısmının 1994 Anlaşmasıyla değiştirilmesi anlamına gelmektedir�[36] Sözleşmede düzenlenmeyen hususların eklenmesinin uygulamaya yönelik eksikliklerin giderilmesi olarak değerlendi-rilebilmesi mümkün olmakla beraber, her iki metnin hükümlerinin çatışması durumunda bir üstünlük tanınması, XI� Kısmın 1994 Anlaşmasıyla daha farklı bir içerikle uygulanması anlamına gelmektedir�

1. Uluslararası Deniz Yatağı Otoritesi (UDYO): Bölgede Gerçekleştirilen Faaliyetlere İlişkin Oluşturulan Ulus Üstü Düzen

BMDHS’nin XI� Kısmı çerçevesinde Bölgede yer alan maden kaynakla-rının insanlığın ortak mirası olarak kabul edilmesi, etkin bir hukuki düzen oluşturulabilmesi için bağımsız yönetim sistemi gerekliliğini de beraberinde getirmiştir� Bu amaçla Bölgede yer alan kaynaklara ilişkin faaliyetlerin düzen-lenmesi amacıyla UDYO yetkilendirilmiştir�[37] UDYO ile getirilen sistemin işleyişi 1994 Anlaşmasının yürürlüğe girmesinden önce ve sonra olmak üzere birtakım farklılıklar göstermekle beraber, UDYO bağımsız niteliğini her iki süreçte de korumuştur�

UDYO, sadece derin deniz yatağının araştırılması ve işletilmesi konusunda yetkili değildir� Bunun dışında deniz çevresinin korunması, denize ilişkin bilimsel araştırmaların geliştirilmesi ve su altı kültür mirasının korunmasına ilişkin de birtakım sorumluluklara sahiptir�[38] Ancak bu hususlar bu çalışma-nın kapsamı dışında olup, Bölgede gerçekleştirilen faaliyetlerle ilişkili olduğu oranda ele alınmaktadır� UDYO, Bölgede gerçekleştirilecek faaliyetleri bütün

katılma aynı zamanda 1994 Anlaşmasıyla bağlanma rızası olarak kabul edilmekte ve onaylayan veya katılan devletlerden hiçbirisi bu belgelerden birisini seçerek yalnızca o belgenin kendisi açısından bağlayıcı olduğunu ileri sürememektedir� (Moritaka HAYASHI, “The 1994 Agreement for the Universalization of the Law of the Sea Convention”, Ocean Development and International Law, Vol� 27, 1996, s� 32�)

[36] Bernard H� OXMAN, “The 1994 Agreement and the Convention”, American Journal of International Law, Vol� 88 (4), 1994, s� 688�

[37] Michael W� LODGE, “The Common Heritage of Mankind”, International Journal of Marine and Coastal Law, Vol� 27 (4), 2012, s� 736�

[38] Tullio SCOVAZZI, “Mining, Protection of the Environment, Scientific Research an Bioprospecting: Some Considerations on the Role of the International Sea-Bed Authority”, International Journal of Marine and Coastal Law, Vol� 19 (4), 2004, s� 386 vd�

insanlığın yararına düzenlemektedir� 140� maddenin 1� paragrafı uyarınca bütün insanlığın çıkarlarını gözeten ve aynı maddenin 2� paragrafı uyarınca Bölgede gerçekleştirilen faaliyetlerden elde edilen finansal ve diğer ekonomik faydaların hakkaniyete uygun bir şekilde ve ayrım gözetmeksizin dağıtılmasını sağlayan merciidir� Bu bakımdan maliyet etkinliğini de gözetmektedir�[39] BMDHS’ne taraf olan bütün devletler, ipso facto UDYO’nun da üyesi olurlar�

UDYO’nun yetkileri, 1994 Anlaşmasıyla beraber sınırlandırılmış ve tek-nolojik olarak gelişmiş devletlerin konumu güçlendirilmiştir� Bu durum 1994 Anlaşması’nın yapılması ihtiyacı göz önünde bulundurulduğunda son derece olağandır� Gelişmiş devletler ve bu devletlerin uyruğundaki şirketlerin ve gerçek kişilerin Bölgedeki kaynakların özellikle işletilmesi bakımından elde edecekleri gelirlerde belirli bir artış gözlenmiştir� Bu aşamada 1994 Anlaşması, BMDHS’nin uygulanmasını evrenselleştirmeye çalışırken, evrensel bir bakış açısıyla oluşturulan insanlığın ortak mirası kavramının içeriğini daraltmaktadır� III� BM Deniz Hukuku Konferansı boyunca gelişmekte olan devletlerin konu-munun güçlendirilmesi çabasıyla Bölgedeki faaliyetlerin gerçekleştirilebilmesi için ihtiyaç duyulan finansal ve teknolojik ihtiyaçların dengelenmesi hususu, 1994 Anlaşmasıyla bu imkanlara sahip gelişmiş devletler lehine getirilen düzen-lemelerle gerçekleşmiştir�

1994 Anlaşmasının getirdiği hukuki düzenle maden araştırma, keşif ve işletme faaliyetlerinin gerçekleştirilmesi, uluslararası toplumun ve uluslararası hukukun temel kaygılarından ziyade ticaretin gereklerine göre şekillendirilmiş-tir� Bu husus 1994 Anlaşmasının Ek 6� Bölümünde BMDHS’nin “Bölgedeki Faaliyetlere İlişkin Politikalar” başlıklı 150� maddesinden farklı hükümler getirilerek gerçekleştirilmiştir� Bu kapsamda öncelikle, UDYO tarafından faa-liyette bulunan gerçek ve tüzel kişilerden alınan ücretlerde gözle görülür bir indirim gerçekleştirilmiştir�[40] Devletlerin UDYO’nun temel organları içerisinde sahip oldukları yetkiler arttırılmış ve karar alma sürecinde devletlerin UDYO karşısındaki konumu güçlendirilmiştir�[41] Böylece ulus üstü yönetim anlayışı tamamen sona erdirilmese de ciddi şekilde sınırlandırılmıştır�

Bu genel değişimin yanı sıra derin deniz yatağında yer alan kaynakların araştırılması, keşfi ve işletilmesine ilişkin olarak, söz konusu faaliyetlere özel bazı farklı uygulamalar ve kurumsallaşmalar söz konusudur� Araştırma, keşif

[39] Bkz� Zeynep KIVILCIM, Uluslararası Kamu Hukukunda İnsanlığın Ortak Mirası, İstanbul: XII Levha Yayıncılık, 2010, s� 70 vd�

[40] TUERK, s� 42�

[41] L� D� M� NELSON, “The New Deep Sea-Bed Mining Regime” The International Journal of Marine and Coastal Law, Vol� 10 (2), 1995, s� 197�

ve işletme faaliyetlerinin her birisi için BMDHS’de getirilen sistem ile 1994 Anlaşmasının kattıkları bir bütün olarak ele alınmaktadır�